“Vangen Markus!” Nog voor Markus kon reageren kreeg hij een sneeuwbal in zijn gezicht. “ oh jij…ik krijg je wel!” “ kom maar op!” Schaterlachend liep meredith met Justy aan het halster naar de paddock. De hengst snoof aan de sneeuw en hinnikte uitgelaten. Toen hij losgelaten werd bleef hij even staan, hief zijn hoofd op en keek om zich heen. Meredith klopte hem op de hals en sloot het hek. Ze bleef even staan kijken hoe het paard weg draafde. Even knuffelde ze haar hertje, dat al helemaal tam was en nu los over het erf mocht scharrelen. Toen ze terug liep naar de stal begon het weer te sneeuwen. “ Meredith!” “ja?” Meredith draaide zich om. “ kan ik Come on in de wei zetten?” “ Ja, dat kan wel maar doe hem zijn deken om en kijk even of hij niet als een of andere idioot rond gaat rennen, anders is de kans op blessures wel erg groot. Dan kun je hem beter in de binnenbak zetten.” Viviën knikte en liep voorzichtig met haar paard naar de wei. “ Over tien minuten is er thee!” riep Meredith haar na.
“zo, ik ga weer aan het werk jongens, het is heerlijk warm hier bij de kachel, maar toch!” Molly stond op en trok haar jas aan. Meredith zette de afwas op het aanrecht en keek even dromerig uit het raam. Toen ze even later haar laarzen aan trok en naar buiten liep kreeg ze een hele lading sneeuw over zich heen. Boven haar klonk gelach…rillend draaide ze zich om en zag Markus boven uit het raam kijken…hij zwaaide lachend. “ik heb je kleine!” “gatverdamme Markus!” Markus lachte en riep:” lekker verfrissend hè?!” “kom naar beneden als je durft!” Molly kwam uit de stal gelopen met een kruiwagen en keek lachend naar Meredith, “ ben je voor sneeuwpop aan het leren Mer?” “ Markus…kom eens Mol? Vivi, kom ook eens? Als hij naar beneden komt……” Toen Markus wat later naar buiten kwam stonden Molly en Meredith hem op te wachten met een hele hoop sneeuw.
“Zo, dat was lachen! Je hebt sneeuw in je haren Vivi!” Viviën haalde haar hand door haar blonde haren en lachte. Meredith pakte het halster van Just do it en liep naar de paddock. Ze floot en de hengst kwam aandraven, om meteen weer om te draaien en bokkend weg te rennen. “ Justy, kom hier jongen, we gaan naar binnen!” Met het halster in haar hand liep ze de paddock in en meet enige moeite lukte het haar het halster om te doen. “Kom!” zachtjes klopte ze haar machtige hengst op zijn hals en langzaam liepen ze naar de stal. Net voor ze de stal in liepen kwam Vlekkie, het kleine hertje met een grote vrolijke sprong uit de struiken. Just do it schrok, trok Meredith omver, trok het halstertouw uit haar hand, maakte een zij sprong, steigerde en galoppeerde weg. Molly die op het lawaai afkwam zag Meredith liggen en snelde naar haar toe. “Mer, wat gebeurde er? Gaat het?” Meredith schudde haar hoofd. “ er zit iets niet goed met mijn linker knie. Maar ik heb eigenlijk liever dat je gaat kijken waar Justy is! zit de poort dicht?!” Molly knikte. “ ja, de poort zit dicht. Ik breng eerst jou naar binnen en dan ga ik hem achterna, kom!” Ondersteund door Molly lukte het Meredith om in de keuken op eenn stoel te gaan zitten. Molly belde naar Markus, die Contendra aan het poetsen was en ging zelf Just do it zoeken. Markus was er binnen de twee minuten! “Muts! Wat heb je nu gedaan?” Meredith toverde een pijnlijk glimlachje op haar gezicht en vertelde wat er was gebeurd. Markus keek naar haar knie en belde toen toch maar even de dokter. Ondertussen kwam Molly binnen. Ze glimlachte. “Justy staat veilig in zijn box Mer, hij is helemaal in orde. Vlekje heb ik ook maar naar binnen gehaald. Het sneeuwt weer trouwens! Hoe is het met jou?” Meredith lachte. “ Ik heb pijn, maar dat komt allemaal wel weer goed! Dankje!” De dokter kwam binnen waaien met een hoop sneeuwvlokjes. “ Je brengt lekker weer mee Fabiola!” Meredith lachte en knipoogde. Fabiola hing haar natte jas over de verwarming en vroeg:” Wat heb jij gedaan?” Meredith vertelde nog eens een keer het hele verhaal en uiteindelijk kwam het erop neer dat fabiola haar naar het ziekenhuis wilde hebben voor foto’s.
De foto’s waren snel gemaakt en een scheurtje in de binnen knieband was een feit. Meredith kreeg krukken mee en moest daar minstens twee weken mee lopen. Markus keek haar aan en Meredith lachte toen ze in de auto zaten:”Jij wist wat ik dacht! Een week ok, maar twee…liever niet, dat moet ik allang weer te paard zitten!” Thuis gekomen liep Meredith voorzichtig met haar krukken de stal in. “daar zijn we weer!” Molly, die in de binnenbak aan het rijden was draafde naar haar toe en vroeg:”Hoelang moet je zo lopen?” “ 1 week!” Markus schudde zijn hoofd en knuffelde zijn vriendin voorzichtig.
"Kijk niet links van je als je je dag niet wilt verpesten!" Meredith draaide automatisch haar hoofd naar links en schoot in de lach. "Je weet dat ik nieuwsgierig ben Markus, waarom zeg je dat nou?!" Schuyler, die op het hek van de inrijbak zat glimlachte liefjes naar Meredith. "wie ga je rijden meredith?" Meredith keek markus even aan en zei toen:"dat gaat jou niet zoveel aan, kijk maar op de startlijst als dat niet teveel moeite is, dan kom je er vanzelf wel achter!" Rustig liepen Markus en Meredith even later door de inrijbak naar de stallen.
"Zo Joey, je eerste grote wedstrijd vandaag, wat denk je? gaan we ons best doen?" checkmate hinnikte vrolijk. Liefdevol klopte Meredith haar jonge ruin op zijn hals ter-wijl ze wat stro uit zijn zachte manen plukte. "heeft Janna je niet gepoetst?" meteen kwam er een reactie uit de box naast haar. "Jawel!" "Zit je alweer op de kast, stekel-tje?" lachte Meredith plagend tegen haar nieuwe stalmeisje die ijverig bezig was om Stella te poetsen. "Die merrie van jou maakt zich nooit vies, alleen als ze een wed-strijd moet lopen, dan doet ze alle moeite om zo vies mogelijk te zijn! " Meredith lachte en legde de deken van Checkmate in de hoek van de box. "zo, ik ga de parcoursverkenning lopen Janna, wil je zorgen dat Joey over zo'n 10 minuten klaarstaat?" Janna verscheen voor de box en knikte. "Je bent een schat Jan!"
geconcentreerd nam Meredith het parcours in zich op. het was niet makkelijk, maar ook niet onmogelijk. Markus liep mee, maar zei niet veel, hij liet het haar een beetje zelf uitzoeken. Zelf reed hij niet mee dit concours. "Wat denk je? 5 of 6 galopspron-gen?" "Ik zou voor de 5 gaan!" Meredith knikte en toen ze even later op haar paard zat liet ze het parcours nog eens aan zich voorbij gaan. Ze maakte een paar spron-gen, en voor ze het wist riep Markus dat het tijd was om naar de bak te gaan. Het publiek applaudisseerde en Joey draaide razendsnel om. "hooo maar jochie, er is niets aan de hand, ze vinden je leuk! Kom, we starten maar eens, anders worden ze ongeduldig en gaan ze nog meer lawaai maken!" Ze reed rustig, wilde haar jonge paard niet over vragen. toen ze bij de driesprong aankwam dacht ze aan wat markus zei. "Hij zei 5 Joey, maar we gaan voor de 6!" Ze had de woorden nog niet uitgesproken of de fout was gemaakt….. "Eigenwijze muts die je bent!" markus klopte Joey op zijn hals en keek meredith kwaad aan. Die kromp in elkaar en zuchtte. 'Sorry, ik had moeten luisteren" Markus keek haar aan en zei wat vriendelijker: "Je bent gewoon een eigenwijze muts, maar dat vind ik juist zo leuk aan je, kom, van dat paard af, Jan verzorgd hem verder wel, we gaan wat eten!"
Niet zoveel, morgen of zo volgt er meer! Hoofdstuk is nog neit af! Jullie raden maar over welk concours dit gaat!
jah....uhh zrry ik wist ook niet dat je het zo op de realiteit baseerde, maar wel gaaf hoor! (vergeef me, ik kwam er op jumping pas achter dat er een meredith micheals-beerbaum meedeed..ik had echt zoiets van goh, waar ken ik die naam van )
maar goed, ben toch wel erg benieuwd welke wedstrijd het dan wél was!
(wat ik me eigenlijk af vroeg, in hoeverre is het gebaseerd op de realiteit? ik bedoel stella en de andere paarden etc.. ben niet zo into de springwereld zeg maar, maar ben toch wel erg benieuwd )
Hoi zat net je verhaal te lezen en ik vindt het in een woord fantastisch alleen vind ik die streepjes tussen sommige lettergrepen en het woordje "Okay" erg irritant
XXX-_-Moi
P.S. is het verhaal dan op de waarheid gebaseert????