“Waar ga je hem stallen?” vroeg ze weer.
“ Nou mam dacht eerst aan de manege, maar dat ga ik ECHT niet doen!” zei Gini .
“Dus nu zijn ze aan het onderhandelen met Boer Jef om zijn grote wei te huren, die gebruikt hij niet zo veel, af en toe alleen voor te hooien, maar met het huurgeld kan hij best wel zelf hooi kopen, boeren genoeg in de buurt niet waar?” lacht Gini.
“Nou, dat is goed, dan kan Phantom binnenkort ook daar komen te staan!” zei Ingrid.
“Hé? Hoe bedoel je ?” vroeg Gini.
“ja, nou, Phantom is een hengstje, en ik heb geen weien genoeg!”
“Ik wil niet dat hij binnenkort op Vanilli zit, dan hebben we inteelt!” zei Ingrid.
“Ah ja, dat is waar ook” zei Gini weer.
“ En sinds jij zijn Suikertante bent…. Mag hij dan bij jou op de wei staan?” zei Ingrid.
“weet je wat, het duurt toch nog even voordat Phantom “productie” klaar is, en ik nog niet zeker weet of we de wei hebben zal ik het tegen die tijd wel eens vragen ok?” vroeg Gini.
“Ja dat is prima, en meid, als hij eenmaal staat dan kom ik langs hé” zei Ingrid.
“hij staat al bij mij!” zei Gini.
“JAAA?? Oh wauw, ik dacht dat je hem had , maar nog niet bij je stond!” zei Ingrid.
“ja, mam had me naar buiten gestuurd voor de was, en plots was hij daar, en mijn vader was al bezig de schuur klaar te maken zodat hij voorlopig hierin kon staan”. Zei Gini weer.
“nou, dan kom ik af zodra ik kan, maar ben nu zelf aan het uitmesten en ze moeten allemaal gewassen worden want ze zijn zo zwart als de nacht!!” zei Ingrid.
“ja dat is goed!, bye” zei Gini
“bye” zei Ingrid
en ze legden beiden af.
Gini spurtte naar buiten, en ging naar Malher.
“oei, mijn spullen staan nog op de manege” zei ze.
Ze schreef een papiertje naar haar ouders dat ze haar materiaal was gaan halen , en ging vlug nog kijken of Malher niet weg kon, nu ze hem eenmaal had, was ze niet van plan hem ooit nog te verliezen.
Ze nam haar fiets en spurtte werkelijk zo snel ze kon naar de manege.
Daar aangekomen zag ze Lara, die schijnheilig stond te lachen.
Gini bedankte haar voor de trailer en vertelde dat ze werkelijk dolgelukkig was.
“en nu kom ik mijn spullen halen” vertelde Gini.
“ ja dan leg je dat zadel maar gewoon terug bij de ketelslegers” zei Lara nog.
Gini stond even stil, dat is waar ook, ze had al het materiaal geleend, en ze had dus geen zadel, en het hoofdstel was nog van Tristan.
Ze liep naar haar kastje en deed hem open, eerst haalde ze het zadel eruit en bracht hem naar de kamer waar ze hem vandaan gehaald had.
Daarna nam ze het hoofdstel en legde het even aan de kant.
Haar twee setjes en haar Halster nam ze eruit.
Ook haar Borstelkoffer,met de inhoud nam ze eruit.
Ze maakte met 1 van haar oudste borstels het kastje terug stof vrij en sleurde al haar materiaal naar haar fiets.
Uitgerust met wel 5 snelbinders maakte ze alles klaar en vast aan elkaar.
Daarna parkeerde ze haar fiets voor Maron’s stal en vroeg aan Lara of ze Tristan niet gezien had.
“Nee, ik heb hem sinds jou ongeluk niet meer gezien” zei Lara.
“ok, heb je misschien zijn adres?” vroeg Gini.
Ze stak het papiertje in haar zak en probeerde zo goed en zo slecht ze kon te fietsen.
Onderweg maakte ze een hele vaart toen de straat naar beneden ging, en moest ze ferm remmen.
Eenmaal aangekomen thuis sleurde ze alles naar binnen en legde het op haar kamer.
Haar ouders stonden in de keuken.
“Hoi, mam, pap, ik was even al mijn materiaal in de manege gaan halen, zodat ik Malher al kan onderhouden.”
“hoe was het bij de boer gegaan?” vroeg ze.
“Heel goed! Zei haar moeder, hij wou alleen het geld voor het hooi wat hij jaarlijks nodig had van de wei, en dat kwam goedkoper uit dan wij gehoopt hadden” zei ze.
“Mam, ik heb nog een probleem” zei Gini.
“Wat nu weer?” zei haar moeder.
“nou, ik heb nog geen zadel of hoofdstel” zei Gini.
“Maar je hebt net een hoofdstel naar boven gedragen?” zei haar moeder.
“Maar die is van een vriend , ik moet hem gaan terugbrengen, en het zadel was van de manege baas, dus die heb ik in de manege achtergelaten.” Zei Gini.
“Nou, dat wordt dan twee maanden geen zakgeld juffie” zei haar vader.
“voor wat hoort wat” zei Haar moeder.
“Ok” zei Gini die hier geen probleem mee had, want alle bij elkaar was veeeeel duurder dan haar zakgeld van twee maanden.
Ze nam haar poetskist en bracht hem naar de schuur.
Ze deed het oude verroeste halster uit die de manege hem omgedaan had, en deed haar oude vertrouwde en veel mooiere Oranje halster terug aan.
Ze gaf hem ook een suikerklontje die ze uit de keuken meegenomen had.
“het is wel Kandij suiker, maar even lekker” zei ze tegen Malher.
Malher nam het gretig aan en was duidelijk blij dat hij terug bij haar was.
Ze voelde in haar zakken , en zag het papiertje weer liggen.
“als je nieuwe stal af is, dan ga ik het hem terug brengen, en zo te zien is het nog niet zo ver ook!” zei Gini hardop.
Die avond schudden ze Malher’s stro nog eens op en gaf hem de zak wortelen die ze thuis had liggen, want de winkels waren toe, en ze hadden nog een voer voor Malher.
Ze kuste hem goedenacht deed de schuur zorgvuldig op slot en liep naar binnen.
Twee secondes later stond ze terug bij de schuur, omdat ze zicht herrinerde of ze Malher wel te drinken had gegeven.
Dit was blijkbaar niet zo, vlug haalde ze een grote kuip en vulde die met water, in 1 maal had Malher de hele kuip opgedronken, en Gini vulde bij.
Ze gaf hem opnieuw een zoen en deed de schuur op slot.
‘En nou, naar bed” zei Haar moeder.
“maar het is nog zo vroeg!” zei Gini.
“Binnenkort is school weer, en dan kan je niet uit je bed!” zei ze streng.
“Okéééé” zei Gini en ze slofte naar boven.
“tot morgen pap!” zei ze.
Ze ging haar wassen en deed haar pyjama aan.
Ze lag in haar bed met haar ogen wijd open, ze kon onmogelijk slapen na al wat vandaag gebeurt was.
Ze nam haar Gsm en begon met Ingrid te SMS’en.
“hij Schaap, kan niet slapen, te over enthousiast! Morgen stal bouwen, ga mooi maken, niets is te goed voor Malher, hoe verliep wassen?
“hij Gin, je wordt wel moe, stal MOET mooi zijn, phant. Komt logeren J wassen ging goed, Indy geeft op met trekken, haha, ik gewonnen, lang leve Ijzere Trekpaardhalsters…”
Gini deed haar Gsm uit en ging aan het raam staan, vanaf hier kon ze de schuur zien, maar natuurlijk niet de inhoud, het gaf haar een geruststellend gevoel.
Ze deed haar raam open en ging op de vensterbank zitten, ze begon een weesgegroetje op te zeggen en bedankte daarin de “Heer” voor alles wat er gebeurt was en hoe gelukkig ze wel niet was met haar ouders.
Ze vond dat dit terecht was ook al was er geen bewijs dat iemand dit kon horen.
Uiteindelijk begonnen haar ogen zwaar te worden en ging ze in bed liggen.
“BONK BONK BONK BONK”
Gini schoot wakker en hoorde haar vader roepen.
“Gini, hou dat beest stil!!”
‘Ja pap” ze vloog naar onder en naar buiten naar de schuur.
“Malher, tis goed jongen, waarom zo”n lawaai?” riep Gini.
Malher had de onderste plank al doorgetrapt en schudden met zijn hoofd.
Gini hoorde Malher’s buik rommelen.
“heb je honger jongen?” zei ze, maar ik heb niets, de winkel gaat straks pas open rond 9 uur, en tis nog maar 9 uur” zei Gini terwijl ze op haar horloge keek.
Ze liep naar buiten en keek…
De tuin was afgezet maar er stonden nog waardevolle dingen in en als Malher die kapot zou maken zou haar vader hem onmiddellijk verkopen.
Gini bracht alle standbeeldjes binnen en spande met touw wat ze in de schuur vond alle giftige planten af.
Daarna ging ze Malher halen en liet hem grazen.
Ze deed de stal terug op slot zodat hij nergens aan kon komen en keek nog eens goed rond.
Nog drie uurtjes en dan moest ze toch opstaan.
Ze ging binnen op de zetel liggen maar al gouw hoorde ze dat Malher tot op het terras was gekomen, en de tegels op liep.
“Oh nee” dacht Gini.
Ze liep terug naar buiten en deed een touw aan Malher’s halster en daaraan haar Halstertouw, en ging in de hang mat liggen. “Nu kan je om me heen grazen” zei ze en deed haar ogen toe.
Ze viel terug in slaap maar had geen last van Malher.
Ze voelde een druppel op haar voorhoofd, en een paar kriebelige dingen, en twee dikke lippen.
Ze werd wakker en zag het met groen gekwijlde gezicht van Malher recht boven haar hoofd.
“Malher…..”