Bokt.nl

Citaat:

4. MAYA
Boos loopt Maya de trap op. Waarom geven haar ouders háár altijd de schuld voor iets wat haar zus heeft gedaan? Verdrietig laat ze zich op bed vallen en kijkt om zich heen. In Spanje hadden ze een mooi groot huis met een ruime tuin en balkon. Ook haar kamer was toen veel groter dan haar huidige. Wat verlangt ze naar huis. Gelukkig heeft ze haar vriendinnen die haar door dik en dun steunen. Althans, dat hoopt ze. Fleur lijkt de laatste tijd zo raar te doen. Zou ik iets gedaan hebben? denkt Maya. Veel tijd om nog aan haar vriendinnen te denken heeft ze niet, want haar zus komt de kamer binnenstormen.
'Magda, je weet toch dat je moet kloppen!' kat Maya als haar drie jaar oudere zus bij haar op bed springt. Deze heeft blijkbaar oordopjes in haar oren, want ze zingt keihard mee met haar favoriete band Fall Out Boy. Maya vindt dat rockgedoe maar niets.
'Magda!' Maya voelt zich weer boos worden en rent haar kamer uit. Waarom doet haar zus altijd zo lastig?
'Papa! Magda luistert niet naar me en ze komt zomaar binnen en-'
'Nu niet, May' wimpelt haar vader zijn dochter af. Dan pas ziet Maya dat haar vader aan de telefoon is.
'Sorry' zegt ze dan. Maya voelt zich onbegrepen en besluit Sterre te bellen. Die weet meestal wel raad.
'Ster? Met Maya' begroet ze haar vriendin. Ze is dol op Sterre. Deze weet altijd wat te doen in allerlei situaties en is er altijd voor Maya. Fleur daarentegen...
'May! Alles goed?' en zo kabbelt het gesprek nog even voort. Plotseling begint Maya te twijfelen. Zou ze Sterre niet onnodig ongerust maken als ze haar zou vertellen wat haar dwars zat?
‘Is er iets, Maya?’ vraagt Sterre, alsof ze Maya's gedachten leest.
'Maya! Naar beneden komen, NU!' roept Maya's moeder naar boven. Maya schrikt op. Dat was waar ook. Ze zou koken vandaag.
‘Maya?’ hoort ze Sterre herhalen.
‘Sorry, Ster. Ik spreek je morgen’ en met die woorden verbreekt Maya de verbinding.

Na het eten verdwijnt Maya naar haar kamertje. Het gaat de laatste tijd niet goed tussen haar ouders, de spanning aan tafel was te snijden. Als Magda nu eens wat meer meehielp in plaats van maar wat aan te klooien met jongens, vindt Maya. Ze zucht. Deze week heeft ze nog geen enkel goed moment kunnen vinden om het onderwerp Istanbul aan te snijden. Elke keer kwam er wel wat tussen. Óf haar ouders hadden ruzie, óf Magda had ruzie met haar ouders. Haar mobieltje verstoort haar gedachten. Maya kijkt er met een minachtende blik naar. Ook nog zoiets, haar vader heeft haar al een maand geleden een nieuwe telefoon beloofd.
‘Hoi, Sarah’ begroet Maya haar vakantievriendin. Maya is blij met deze afleiding. Sarah kan zo heerlijk zorgeloos praten, al lijkt ze er deze keer niet helemaal bij.
‘Ga je morgen mee naar de stad?’ blijkt de reden dat Sarah belt. Maya begint het leven weer iets positiever te zien.
‘Graag’. Ze gaat erbij liggen, want ze verwacht dat Sarah een heel gesprek begint over Istanbul. Maar in plaats daarvan zegt Sarah:
‘Mooi. Zal ik morgen dan naar jouw komen en dan fietsen we daarna naar Sterre?’ Maya stemt hiermee in en bedenkt of Sarah’s moeder haar overtuigingskracht nog gaat gebruiken, maar Sarah verbreekt de verbinding. Ietwat overdonderd legt Maya haar mobieltje weg. Zo te horen was Sarah ergens anders mee bezig. Waarschijnlijk gebeurde er iets interessants in Sex and the city. Maya grinnikt. Ze ziet al helemaal voor zich hoe haar vriendin waarschijnlijk voor de televisie zit. Beneden klinkt muziek. Maya’s gedachten brengen haar naar 18 juli en ze besluit het idee eens onder haar ouders te introduceren.

Met een opgelucht gevoel kruipt Maya achter de computer in haar vaders kamer. Het gesprek over Istanbul verliep soepel en tot haar verbazing stemde haar ouders zomaar in! Wie had dat gedacht? Tevreden start ze internet en besluit te kijken wat er in Istanbul allemaal te doen is. In gedachten verzonken scrollt Maya heen en weer en besluit dat ze wat geld nodig heeft voor de stad morgen. Haar zus komt het kantoortje binnen.
‘Hey, May. Er was zo’n leuke jongen net bij de snackbar’ glundert Magda. Maya zucht.
‘Je kunt beter mama en papa wat helpen in plaats van de hele tijd de jongensgek uit te hangen’ merkt Maya op. Haar zus kan zo egoïstisch zijn af en toe. Magda werpt haar zusje een dodelijke blik toe.
‘Ik bén tenminste met jongens bezig’ voegt ze er dan aan toe. Met open mond kijkt Maya haar zus na, die arrogant de kamer uitloopt. Soms kan ze dat kind wel wurgen. Ze besluit haar moeder om wat shopgeld te vragen, want ze heeft behoorlijk wat nieuwe kleding nodig. Als ze de woonkamer binnenloopt, ziet ze dat haar ouders druk in gesprek zijn.
‘Oh, May. Mooi dat je er bent. Lieverd, je vader en ik waren aan het twijfelen over je vakantie en we-‘ Maya gelooft haar oren niet.
‘Aan het twijfelen? Maar net zeiden jullie dat het mocht!’ Maya voelt haar ogen waterig worden. Ze had er zo op gehoopt… Boos rent ze de kamer uit.

‘Wat een pokkeweer!’ roept Sarah uit als ze Maya’s woonkamer binnenstapt. Maya lacht. Typisch Sarah. Schijnt de zon, dan is het te warm. Waait de wind, dan is het weer te koud.
‘Ik heb echt zin om te shoppen. Ik moet nieuwe shirtjes hebben, een bikini’ somt Sarah op. Maya pakt haar tas en samen verlaten ze het huis.
‘Denk je dat Fleur boos om me is?’ vraagt Maya ineens aan Sarah. Sarah fronst haar wenkbrauwen.
‘Nee, waarom denk je dat?’ Maya maakt het slot van haar fiets los.
‘Ik weet het niet precies. Af en toe doet ze zo raar. Maar het zal wel niks zijn. Laten we gaan.’

‘Hehe, daar zijn jullie’ begroet Sterre haar twee vriendinnen. Maya stapt het huis binnen en ziet dat Fleur al aan de koekjes zit.
‘Laat je nog wat voor ons over?’ grapt ze. Fleur lijkt het persoonlijk op te vatten, ziet Maya.
‘Ik bedoel er niets mee, hoor’ zegt Maya snel. Fleur glimlacht. Sterre en Sarah bedenken wat ze allemaal wel niet zullen kopen. Maya wenste dat ze wat meer geld bij zich had. Waarom moesten haar ouders ook zo moeilijk doen gister?
‘Laten we gaan, girls’ roept Sterre boven het gekakel uit.

Maya rijdt vooraan en is diep in gedachten verzonken. Plotseling komt er iets in haar op. Zouden haar ouders gaan scheiden? Het gaat al een tijdje op en neer. De ene dag lijken ze het perfecte gezin, maar een dag later kunnen ze zo bij Dr. Phil verschijnen. Nog zo iets raars: Gisteren stemden haar ouders heel duidelijk in met Istanbul en nog geen uur later komen ze daarop terug. Maya zucht en hoort Fleur achter zich roepen.
‘Hier naar links, May!’ Maya corrigeert haar richting, ten teken Fleur gehoord te hebben. Nadat ze de bocht om zijn komt Fleur naast haar fietsen.
‘Niet bepaald shopweer, he’ grinnikt Maya. Fleur schudt haar hoofd.
‘Niet bepaald, nee.’ De twee zijn even stil. Maya veegt de druppels van haar gezicht en kijkt naar rechts. Zo te zien is Fleur niet bepaald in een praatbui. Ze heeft haar oordopjes in en lijkt diep in gedachten verzonken. Nadat ze de fietsen op slot hebben gezet, lopen de meisjes naar de H&M. Maya’s donkere gedachten maken plaats voor rokjes en roze vesten.
‘Deze is leuk, zeg’ en ze pakt een van de vesten uit het rek. In haar ooghoek ziet ze dat Sarah naast haar is komen staan.
‘Hey, May. Ik, eh…’. Maya gaat door met het bekijken van de nieuwe collectie, maar is benieuwd wat Sarah te melden heeft. Ze doet alsof het haar niet interesseert en pakt een shirtje van de stapel.
‘Sorry. Dat ik het ben vergeten, bedoel ik.’ Zo, dat is eruit. Sarah kijkt haar vriendin hoopvol aan, maar deze geeft geen respons. Maya glimlacht.
‘Maakt niet uit. Ik was het eigenlijk ook vergeten. Mijn ouders draaiden alweer bij’. Ze ziet Sarah opgelucht ademhalen.
‘Echt waar? Dat is geweldig’.
‘Nee. Ik loog. Het wordt alleen maar erger’. Maya’s gezicht staat ernstig. Met haar doordringende bruinzwarte ogen kijkt ze haar vriendin aan en vertelt hoe haar ouders gister reageerden.
‘Ze snappen er helemaal niets van. Kun je jouw moeder vragen mijn ouders te bellen? Ik weet echt niet hoe ik het ze anders duidelijk moet maken.’ Sarah slaat een arm om Maya heen.
‘Natuurlijk. Ik zal het niet vergeten. Ik beloof het.’ Maya lacht en laat het roze vest zien.
‘Die moet je echt passen’ vindt Fleur. Maya besluit het vest te kopen. Ze sluit achteraan de rij en ziet dat Sterre weer een nieuw rokje heeft gescoord.
‘Jij bent ook rokjesverslaafd he’ lacht ze. Sterre schudt met een onschuldig hoofd van nee, maar beide weten wel beter.

De laatste winkel die de vakantiegangers bezoeken is lingeriewinkel Hunkemöller. Maya bedenkt dat ze nog een bikini nodig heeft en pakt een zwarte uit het rek.
‘Wat vind je van deze?’ vraagt ze aan Sterre. Deze knikt bewonderd.
‘Ik ga die ook passen’ en de twee verdwijnen in de kleedhokjes. Maya bekijkt zichzelf in de spiegel. Niet slecht, vindt ze.
‘Ben je klaar, Ster?’ roept ze naar het hokje naast zich.
‘Bijna’ klinkt het vanuit de andere ruimte. Maya doet het gordijn open en draait als een ballerina rond.
‘Staat je goed, May!’ vindt Sarah en ook Fleur is het daarmee eens.
‘Kom er eens uit, Ster.’ Maya is ongeduldig.
‘Sexy!’ roepen Maya en Sterre in koor. Maya en Sterre maken samen een ‘oyeah’ dansje voor de spiegel en Sarah en Fleur lachen zich dood om de twee.

Een aantal shirtjes, rokjes, vestjes en bikini’s later zitten de vier op een terrasje dat uitkijkt over het plein. Maya geniet van haar chocomel met slagroom en bedenkt hoe gelukkig ze wel niet is met haar vriendinnen. Natuurlijk gaat het gesprek over Istanbul.
‘Ik ben blij dat ik jullie ontmoet heb, meiden’ zegt ze uit de grond van haar hart. De anderen glimlachen, maar Fleur kijkt serieus voor zich uit. Maya merkt het, maar besluit er niets van te denken. Het belangrijkste is dat Istanbul waarschijnlijk toch door gaat. Hopelijk kan Sarah's moeder haar ouders overtuigen!

Meer dan een half jaar heeft mijn verhaal stil gelegen, maar ik hoop dat jullie Sterre, Sarah, Fleur en Maya niet vergeten zijn; ik ben eindelijk weer verder gaan schrijven en ben zeker van plan hiermee door te gaan. Bij deze een extra lang deel

Citaat:

5. Voorbereidingen
18 Juli nadert en de vier vriendinnen treffen allerlei voorbereidingen. Gelukkig hoeven ze geen kleding meer te hebben, daar is vorige week al voor gezorgd. Ook zaken als paspoort en verzekering zijn in orde, dus als het goed is kunnen ze over twee weken zorgeloos vertrekken. Althans, als Maya mee mag. Sarah zucht. Haar moeder is nog steeds niet thuis en ze wacht al ruim een uur. Ze hoopt maar dat haar moeder Maya’s ouders kan overtuigen, want het zou verschrikkelijk zijn als Maya niet mee mocht. Zouden ze dan nog wel gaan? Eigenlijk hebben ze het daar nooit over gehad. Sarah besluit niet verder te piekeren en pakt een zak chips uit de kast. Ze zal straks Sterre even bellen, misschien vroeg zij zich hetzelfde af. Terwijl ze in de keuken staat te genieten van de paprikasmaak, denkt ze aan de snackbar waar ze een heel jaar gewerkt had. Ze verdiende er niet veel, maar net genoeg om haar vakantie te betalen en in Istanbul nog wat leuks voor zichzelf en thuis te kopen. Het idee met vriendinnen op vakantie te gaan, was ontstaan toen ze van Maya hoorde dat haar oudere zus bij een snackbar werkte en zo aardig wat verdiende. Sarah was nooit goed in sparen geweest, maar zodra zich dit nieuwe spaardoel aandiende, was ze bereidt ervoor te werken. Toen ze het geld eenmaal had, was het een hele klus haar ouders te overtuigen van het plan, maar het feit dat ze het grootste deel zelf betaalde, deed haar ouders toestemmen. Het eerste wat ze toen had gedaan was haar vriendinnen het goede nieuws vertellen en voordat ze het wisten, was het tijd om de koffers in te pakken. Als Maya tenminste mee mocht. Haar ouders waren de enige ouders die er een probleem van maakten, maar Sarahs moeder was goed in overtuigen, dus dat moest gewoon goed komen!
Als ze de zak chips weer in de kast zet, ziet ze uit het raam haar moeder van de fiets stappen. Ze legt de zak terug en sprint naar de voordeur, waarna ze deze open doet en haar moeder met een waterval van woorden overvalt. Deze moet lachen en zet haar fiets op slot.
‘Lieverd, mag ik niet eerst even binnen komen?’ Sarah giechelt. Af en toe kon ze inderdaad een tikkeltje overenthousiast reageren.‘Sorry, mam’ zegt ze en ze doet de deur dicht.
Nadat moeder en dochter met een kop thee aan tafel zitten, legt Sarah uit wat het probleem is. Dit keer een heel stuk rustiger. Haar moeder knikt. Ze lijkt het te begrijpen, denkt Sarah.
‘Ik zal vanavond de ouders van Maya bellen’ zegt ze als Sarah is uitverteld. Sarah vliegt haar moeder om de hals. ‘Yes, de reis gaat door!’ juicht ze.
‘Ik zei dat ik vanavond de ouders van je vriendin bél, dat betekent niet direct dat alles doorgaat. Verheug je nog maar niet, Maya’s ouders kennende’. Sarah knikt en rent naar haar kamer om haar vriendinnen te bellen. Terwijl ze naar boven loopt vraagt ze zich af wat er afgelopen week met Fleur aan de hand was. Tijdens de winkelmiddag was ze behoorlijk stil en dat terwijl ze normaal zo hyperactief is. Ach, de vakantie zal haar vast opvrolijken.
Ze besluit Maya als eerste te bellen, maar krijgt helaas alleen een bezettoon te horen. Dan maar Fleur, denkt ze en ze toetst het mobiele nummer van Fleur in.
‘Met Fleur’ klinkt het aan de andere kant van de lijn. Sarah is blij dat er dit keer wel wordt opgenomen en voor ze het weten zitten de twee een uur lang te telefoneren. Hoewel het een leuk gesprek is, lijkt Fleur er niet helemaal bij. ‘Moet je nagaan; als ik niet bij de snackbar gewerkt had, zou dit hele idee niet eens ontstaan zijn!’ lacht Sarah. Ze gaat even verzitten. ‘Fleur?’ zegt ze als er geen reactie komt. ‘Ja, gelukkig maar’ antwoordt deze afwezig. Sarah fronst haar wenkbrauwen, maar de vakantiegedachten nemen het weer over. ‘Zullen we trouwens samen naar Sterre gaan volgende week? Haar pa brengt ons naar het vliegveld’ stelt Sarah voor. Fleur stemt in en besluit het gesprek met een ‘tot volgende week’. Sarah klikt op het rode telefoontje en besluit Maya nog een keer te bellen, want wat doen ze als Maya niet mee mag?

Maya zucht en kijkt op de klok. Acht uur, alweer. Wanneer zou Sarahs moeder eigenlijk bellen? Ze kijkt naar haar ouders. Haar moeder draait krulletjes in haar haren terwijl ze tv kijkt en haar vader zit achter de computer. Ze zien er ontspannen uit, gelukkig maar.
Wat haar zus aan het uitspoken is, kan ze raden. Sinds kort heeft Magda een nieuw vriendje en daar lijkt ze dag en nacht mee te bellen. Het is dat ze bij de snackbar in de buurt werkt, anders zou ze de telefoonrekeningen nooit kunnen betalen. De minuten verstrijken en als Maya klaar is met de afwas, ziet ze dat haar vader aan de telefoon is. Zou het…? Maya zet haar onschuldige puppy-eyes op en pakt een boek om vervolgens in haar kamer te gaan lezen. Dit is echter niet wat ze doet; ze spitst haar oren en probeert op te vangen wat er beneden gezegd wordt. Na een paar minuten hoort ze haar moeder praten, deze praat gelukkig niet geïrriteerd en ze hoort haar vader instemmend mompelen.
‘Maya!’ wordt er even later geroepen. Maya herkend de toon van haar ouders en loopt met haar gezicht in de plooi naar beneden. Aan de gezichten van haar ouders te zien, kan het weleens tijd zijn om in te pakken! Er vormt zich een glimlach op haar gezicht en beeldt ze zich dit maar in of lijkt het alsof de woonkamer zich ineens met een heleboel positieve energie heeft gevuld?

Fleur is blij als ze na het eten naar boven kan. Vorige week heeft ze in de stad een mooie bruine bikini gekocht, maar als ze even later voor de spiegel staat wordt ze onzeker. Ze bekijkt haar minpunten en baalt ervan dat ze niet wat vaker naar de sportschool is geweest. Ook de zonnebank had trouwens geen kwaad gekund, denkt ze. Haar gedachten dwalen af naar Mike. Zou dat de reden zijn geweest van zijn gedrag? Vond hij haar lichaam niet mooi genoeg? Haar ogen vullen zich met tranen en als haar mobieltje afgaat heeft ze eigenlijk niet veel zin in een gesprek, maar de vrolijke stem van Sarah zorgt ervoor dat ze weer helemaal in een vakantiestemming komt. Wel een uur lang zit ze aan de telefoon en eigenlijk moet ze een beetje om zichzelf lachen. Sarah is een echte levensgenieter en kijk haar nou stom doen om een bikini. Echter, als Sarah over de snackbar begint, moet Fleur even slikken, maar ze besluit dat het nu vakantietijd is en daar komt geen Mike in voor.

Eindelijk is het zover. Het is zaterdag 18 juli en Sterre rent als een bezetene door haar kamer. Wat is ze vergeten? Heeft ze wel alles? Gestrest neemt ze haar mobieltje op dat met een luide ringtone afgaat.
‘We komen eraan, Ster!’ roepen Sarah en Fleur aan de andere kant in koor. Sterre grinnikt. ‘Tot zo!’ roept ze terug en snel gooit ze het telefoontje in haar tas. Ze werpt nog een laatste blik in haar kamer en rent dan naar beneden, waar ze bijna over haar koffer struikelt.
‘Je kunt niet mee als je een been breekt, hoor’ plaagt Mitchel. Sterre werpt hem een dodelijke blik toe en pakt haar jas.
‘Vergeet je je paspoort niet, schat?’ vraagt haar moeder met een bezorgd lachje, ‘en neem je voldoende geld mee?’ Sterre geeft haar moeder een kus. ‘Komt wel goed, mam’ zegt ze als ze de deur open doet. Haar moeder heeft Sterre behoorlijk wat geld meegegeven en Sterre zelf heeft haar pinpas mee, dus dat kan niet fout gaan. Sterres vader staat met zijn auto al klaar voor vertrek. Hij heeft beloofd de vriendinnen naar het vliegveld te brengen. Sterre blijft even in de deuropening staan. Even lijkt het net als vroeger, toen haar ouders nog samenwoonden. Blij dat haar vader na soms wel drie weken weer thuis was, vochten haar broertje en zij altijd om als eerste bij de deur te zijn. Sterre wist dat haar moeder moeite had met het vak van haar vader, maar ze had nooit gedacht dat het tot een scheiding zou leiden. Als journalist in het buitenland was je nu eenmaal vaak weg, maar het was toch weer goed als haar vader weer thuis was?
‘Blijf je hier staan dromen of ga je nog mee?’ klinkt de stem van een hypere Fleur, die duidelijk niet meer kan wachten.
‘Ja, Ster, schiet op!’ roept nu ook Sarah. Ze snapt niet hoe haar vriendin nu zo rustig kan doen, zelf heeft ze er maar al te veel zin in! Sterre schrikt op uit haar gedachten en loopt naar de auto. Haar moeder en broertje blijven nog even zwaaien, maar als ze de hoek om rijden heeft Sterre alleen nog maar aandacht voor haar vriendinnen. Haar vader kijkt glimlachend in het autospiegeltje. Wat was zijn dochter toch weer heerlijk enthousiast, zo tussen haar vriendinnen in. Haar eerste vakantie alleen. Als dat maar goed gaat.
Sterre vergeet de gedachten over haar ouders en babbelt vrolijk met Sarah en Fleur mee. ‘Het is toch wel een driesterrenhotel, met goede bedden?’ informeert Fleur terwijl ze de snelweg op gaan, ‘want ik heb mijn schoonheidsslaapje wel nodig. Mijn huid moet in perfecte conditie zijn om te bruinen’ zegt ze tevreden. Sterre en Sarah lachen.
‘Je hebt dus nog geen andere obsessie gevonden?’ grapt Sarah. Fleur kijkt bedenkelijk en Sterre moet nog harder lachen als ze merkt dat Fleur het als een serieuze vraag opvat. ‘Hmm, niet echt, eigenlijk. Maar zo erg is het toch niet? Jij hebt gemakkelijk praten, Sarah’. Sarah glimacht, al was ze vroeger niet zo blij met haar bruine huid. Ze wilde altijd blond haar hebben en over een blanke huidskleur beschikken, maar naarmate ze ouder werd, besefte ze dat die gedachte onzin was. Sterre ziet Sarah staren en vindt dat Fleur welleens mag letten op wat ze zegt. Niet iedereen deelt Fleurs mening, al lijkt ze dat soms wel te denken. Eindelijk is het even rustig in de zwarte BMW. Fleur, Sterre en Sarah zitten stilletjes naast elkaar als het smsgeluid van Sterre hen wakker schudt.
Sta 12 uur bij de ingang. x Maya
‘Wie was dat?’ vraagt Fleur met haar ogen dicht. De zon schijnt met haar warme stralen naar binnen en Fleur leunt ontspannen tegen het raam. Sarah pakt stiekem haar fototoestel, maar de poging een foto van haar vriendin te maken mislukt, als deze plotseling haar open ogen doet en naar het toestel graait. ‘Ben je soms moe geworden van je hyperheid?’ grinnikt Sarah als ze haar camera snel weer wegstopt. Fleur gaapt. ‘Nee, hoor, maar elk stukje zon is meegenomen’ en ze sluit haar ogen weer. Sterre stopt haar mobieltje terug in haar tas en antwoordt dat Maya bij de ingang op hun wacht. Ze is blij dat haar vriendin toch nog mee kon, maar het had weinig gescheeld of de reis ging niet door. Of zouden ze dan met z’n drieën gaan? Sterre aarzelt, maar is toch wel benieuwd wat haar vriendinnen zullen antwoorden. ‘Trouwens, als Maya niet mee zou kunnen, zouden wij dan eigenlijk wel gaan?’

Citaat:

6. FLEUR
Fleur is blij als ze na het eten naar boven kan. Vorige week heeft ze in de stad een mooie bruine bikini gekocht, maar als ze even later voor de spiegel staat, wordt ze onzeker. Ze bekijkt haar minpunten en baalt ervan dat ze niet wat vaker naar de sportschool is geweest. De zonnebank had trouwens ook geen kwaad gekund, denkt ze. Haar gedachten dwalen af naar Mike. Zou dat de reden zijn geweest van zijn gedrag? Vond hij haar lichaam niet mooi genoeg? Haar ogen vullen zich met tranen en als haar mobieltje afgaat heeft ze eigenlijk niet veel zin in een gesprek, maar de vrolijke stem van Sarah vrolijkt haar weer iets op.
Wel een uur lang zit ze aan de telefoon en eigenlijk moet ze een beetje om zichzelf lachen. Sarah is een echte levensgenieter en kijk haar nou stom doen om een bikini. Maar als Sarah over de snackbar begint, moet Fleur even slikken. Desondanks besluit ze dat het nu vakantietijd is en daar komt geen Mike in voor. Het lijkt alsof Sarah haar gedachten kan raden. ‘Trouwens, hoe zit het eigenlijk met Mike?’ Fleur zucht. Eigenlijk heeft ze geen zin in het hele verhaal, ze snapt er zelf nog niet eens wat van, maar als Sarah aandringt, gooit ze alles eruit.
‘Fleur, vaatwasser inladen!’ wordt er beneden geroepen. Fleur is nog niet klaar met het verhaal, maar ze wilt haar moeder nu niet boos maken, dat kan na de vakantie wel weer.
‘Ik vertel een andere keer wel verder, tot volgende week!’ en de verbinding wordt verbroken. Als Fleur haar mobieltje op bed laat liggen om vervolgens naar beneden te lopen, ziet ze dat ze een nieuw bericht heeft. Ik kijk straks wel van wie het is, denkt ze en snel vervolgt ze haar weg naar de keuken.

Als Fleur ’s ochtends beneden komt, staat haar moeder met een vrolijk gezicht onderaan de trap. ‘Er heeft iemand voor je gebeld, schat’ zegt ze met een veelzeggende blik. ‘Laat me raden, het was een jongensstem?’ grinnikt Fleur. Als het aan haar moeder lag, had Fleur alweer een ander vriendje. Geweldig, vond ze het. ‘Het is vast niet belangrijk, ik heb nog duizend dingen te doen’ zegt ze terwijl ze een boterham voor zichzelf smeert. ‘Dat is waar, ja. Vergeet je je geld en paspoort niet? Wat spannend, zeg. Voor het eerst alleen op vakantie! Volgens mij ben ik nog nerveuzer dan jij’ giechelt haar moeder. Fleur schudt haar hoofd. Haar moeder en zij verschilden qua innerlijk zo veel van elkaar, maar qua uiterlijk leken het net zussen. ‘Schiet je wel een beetje op? Sarahs moeder zal zo vast voor de deur staan’. De zin is nog niet uigesproken of de bel gaat. Een hypere Sarah staat voor de deur en even later is ook Fleur in een hypere bui. ‘Zullen we Sterre even zeggen dat we erraan komen?’ stelt ze voor. Ze pakt haar mobiel en toetst Sterres nummer in. ‘We komen erraan, Ster!’ gillen ze met z’n tweeën naar de andere kant. Ze horen Sterre lachen. ‘Tot zo!’ antwoordt deze.

In de auto is het even stil en als Sterre ze Sarah en Fleur blikken ziet wisselen, weet ze niet of het de juiste vraag op het juiste moment was. Fleur gaat overeind zitten. ‘Als we de reis zouden kunnen annuleren niet, maar anders misschien wel’. Sarah knikt instemmend en staart naar buiten. Sterre zucht. Ze weet niet of ze tevreden moet zijn met dit antwoord, maar veel tijd om er over te praten heeft ze niet, want haar vader rijdt de parkeerplaats van het vliegveld al op. ‘Zo dames, zijn jullie er klaar voor?’ zegt hij als hij de bagage uitlaadt. De stemming zit er meteen weer in als de drie bevestigend antwoorden. Sterre kijkt of ze Maya al ergens ziet staan, maar deze is nog nergens te bekennen. ‘Ik hoop maar dat ze op tijd is’ mompelt Fleur als ze haar mobieltje controleert op nog ongelezen smsjes. Sterre en Sarah kijken elkaar veelbetekenend aan; kon Fleur soms niet wat tactischer zijn? ‘Ik weet zeker dat Maya haar best doet. Je weet dat haar ouders niet makkelijk zijn’ zegt Sterre, terwijl ze in de verte tuurt. ‘Dat weet ik heus wel’, snauwt Fleur. Sterre schrikt van haar toon. ‘Ik bedoel gewoon dat je af en toe wel eens wat tactischer mag reageren’. Fleur bijt op haar lip en kijkt de andere kant op. Sterre snapt deze reactie niet en is blij als haar vader tussenbeide komt.
‘Dames, ik heb om één uur een afspraak dus ik ga jullie verlaten’ zegt hij met zijn blik op zijn dochter gericht. Sterre geeft haar vader een zoen en de andere twee bedanken voor het brengen. ‘Pas goed op elkaar!’ roept hij als hij de auto in stapt. Als de auto uit het zicht is, stelt Sterre voor Maya te zoeken. ‘Ze zou toch om 12 uur bij de ingang staan?’ vraagt Fleur. ‘Ja, maar zie jij haar ergens?’ antwoordt Sarah. Sterre kijkt om zich heen. Sarah heeft gelijk, hun vriendin is nergens te bekennen. ‘Zei ze niet welke ingang?’ vraagt Fleur ongeduldig. Sterre checkt het smsje nog een keer, maar daar hebben ze helaas niets aan. ‘Laten we maar eens wat gaan lopen, we komen haar vast wel tegen’ oppert ze. Ze laden hun bagage op een karretje, maar blijven voor de ingang even staan. ‘Misschien is ze gewoon te laat, het is pas tien over twaalf’ merkt Sterre op. Fleur draait met haar ogen. ‘Het zal ook weer eens niet zo zijn’ zegt ze en ze loopt naar een bankje om daar eens even zuur te gaan zitten kijken. Dat is Sterre iets te veel. ‘Zit je soms ergens mee, Fleur?’ Fleur schudt haar hoofd, maar voelt dat haar ogen zich met tranen vullen. Haar vriendinnen schrikken en slaan een arm om haar heen. ‘Je zit dus wel ergens mee. Wil je erover praten?’ vraagt Sarah, geschrokken door Fleurs reactie. Ze wisselt blikken met Sterre. Fleur pakt het zakdoekje van Sterre aan en dept haar natte ogen. Even valt haar blik op een van de medewerkers in het café aan de overkant, maar het wazige beeld dat haar ogen aangeven, is vast niet betrouwbaar. Ze neemt een slok van Sarahs flesje water en vertelt daarna stotterend over Mike en het meisje van de snackbar.

Opgelucht besluit Fleur even later wat te drinken te halen. Ze is blij dat ze Sterre en Sarah heeft vertelt wat haar dwarszit en is weer wat meer in een vakantiestemming. Als ze naar het café loopt, kijkt ze even op het vertrekscherm. Nog anderhalf uur te gaan. Die gaan vast snel voorbij, denkt ze. In het café bestelt ze drie warme chocomel met slagroom, maar als ze naar het plaatje op de prijslijst kijkt, ontstaat er een schuldgevoel. Ze werpt een blik op haar vriendinnen, die een eindje verderop druk in gesprek zijn. Ze ziet hoe Sterre krulletjes in haar haren draait en hoe ze haar mobieltje checkt. Het lijkt erop dat er nog steeds geen teken van Maya is. Ze ziet er verveeld uit en Fleur kan drie keer raden wat haar zo verveelt. Sarahs obsessie met haar lievelingsprogramma’s interesseren nu eenmaal niet iedereen. Fleurs ogen gaan langs de smalle bouw van Sarah, die aan haar gebaren te zien het meest aan het woord is en even voelt Fleur zich jaloers worden. Waarom waren dingen zo oneerlijk in het leven? Waarom paste zij geen maatje 34? Maar dan roept ze zichzelf tot de orde. Als je er iets aan wilt doen, doe het dan ook, denkt ze en ze bestelt in plaats van een chocomel een flesje sinasappelsap. Daar zitten toch niet zoveel calorieën in? Plotseling overvalt haar een gevoel van gemis. Ze mist iemand die haar vertelt dat ze mooi is. Iemand die haar vertelt dat ze er prima uit ziet en dat hij hoe dan ook van haar houdt. Iemand die haar vertelt dat hij met haar samen oud wilt worden. Ze slikt even en bedenkt dat ze eigenlijk toch wel zin heeft in iets zoets, maar als ze wilt afrekenen, schrikt ze van het gezicht dat haar aankijkt. Dan hadden haar ogen het net toch bij het rechte eind. Haar gedachten vliegen naar het smsje dat ze vorige week over het hoofd zag.
‘Elf euro tachtig, alsjeblieft’ zegt de persoon achter de kassa, maar Fleur kan niets meer uitbrengen.