Bokt.nl

>> Eve_lien;
ik vind t erg apart geschreven, leuk bedacht!
Ik moest 'm wel een paar keer overlezen totdat ik m begreep, je moet er wel echt bij nadenken, ik dan Lachen

Mooi woordgebruik, maar vind t soms wel beetje lastig lezen..

Citaat:
Ondanks het rustige weer, voel ik een woeste rilling door mijn lijf trekken. Een onbestemde rilling, waarvan de haartjes op mijn arm recht overeind gaan staan.

Ik zie hier liever mijn rug staan omdat dat toch eigenlijk een 'standaard uitdrukking' is Lachen

**Geplaatst**: 16-11-06 14:46

Re: iedereen kan schrijven deel 1

Geplaatst: 16-11-06 14:46

Hehe crap, ik was net ook heel leuk bezig met zulke tussenzinnetjes, Eef Tong uitsteken

Ik ga hopelijk vandaag nog alle verhalen beoordelen.. en hoop ook dat mijne dan klaar is vandaag Nagelbijten / Gniffelen

**Geplaatst**: 16-11-06 14:48

Re: iedereen kan schrijven deel 1

Geplaatst: 16-11-06 14:48

Just_Crazy: Bedankt voor je commentaar!

Nikki: OE ik nep je *LOL*

Seurry!

**Geplaatst**: 16-11-06 14:48

Re: iedereen kan schrijven deel 1

Geplaatst: 16-11-06 14:48

Eve_lien schreef:
Just_Crazy: Bedankt voor je commentaar!

Nikki: OE ik nep je Seurry!

Sorry waarvoor *LOL*

Haha ik zit nu te overdenken of ik de zinnetjes maar niet schuingedrukt doe, dan lijkt 't iets minder genaapt van jou Clown

**Geplaatst**: 16-11-06 14:50

Re: iedereen kan schrijven deel 1

Geplaatst: 16-11-06 14:50

WildWings schreef:

Sorry waarvoor Haha ik zit nu te overdenken of ik de zinnetjes maar niet schuingedrukt doe, dan lijkt 't iets minder genaapt van jou

Zolang je mijn style maar niet jat verder. *LOL*

Sorry, weer ontopic.
Fijn dat zoveel mensen weer meedoen (:

**Geplaatst**: 16-11-06 14:53

Re: iedereen kan schrijven deel 1

Geplaatst: 16-11-06 14:53

Weet je he,, het lijkt eigenlijk heel dom maar ik snap nou dus écht niet wat mensen bedoelen met een 'eigen stijl'
ik heb die niet ofzo Clown

??

**Geplaatst**: 16-11-06 15:02

Re: iedereen kan schrijven deel 1

Geplaatst: 16-11-06 15:02

jawel, dat is een manier van schrijven Knipoog

**Geplaatst**: 16-11-06 17:06

Re: iedereen kan schrijven deel 1

Geplaatst: 16-11-06 17:06

Just_Crazy schreef:
Weet je he,, het lijkt eigenlijk heel dom maar ik snap nou dus écht niet wat mensen bedoelen met een 'eigen stijl'
ik heb die niet ofzo ??

Het was sarcastisch Lachen

Ik heb geen stijl. Ik ben mijn stijl. Iedereen is zijn stijl.

**Geplaatst**: 16-11-06 17:11

Re: iedereen kan schrijven deel 1

Geplaatst: 16-11-06 17:11

Moderatoropmerking:

Verzoek tot het posten van inhoudelijke posts en minder slowchatten. 'Heel mooi!' is niet echt een onderbouwde en goede reactie (bekijk de algemene regels van CB ook eens). Laten blijken dat je het een leuk topic vind en zeggen dat je iets gaat schrijven is niet nodig.

Daarnaast heb ik een paar verhalen gezien met echt heeeel weinig woorden, waarvan ik niet echt vind dat het inhoud heeft. Probeer er iets meer moeite in te steken!

**Geplaatst**: 16-11-06 17:58

Re: iedereen kan schrijven deel 1

Geplaatst: 16-11-06 17:58

Just_Crazy: Ik vind je verhaal wel wat hebben Lachen

ik vind eht wel even wat afzwakken in de tweede alinea, maar het einde is weer super en pakt dadt weer bij elkaar Lachen

Verder een punt viel me op dat je soms twee zinnen achter elkaar met ik begon, dit haalt het verhaal een beetje uit balans, er zijn mensen die het mooi vinden, ik hou er niet zo van Knipoog

Fairie: een verhaal hoeft niet altijd lang te zijn, toch? ik bedoel, je kunt met weinig woorden net zoveel bereiken als met veel Lachen

ik vind het BTW niet echt een goede opmerking "probeer er iets meer moeite in te steken!" dit alleen al, omdat je soms met zo'n klein stukje tekst verschrikkelijk lang kunt bezig zijn en het sommige mensen juist verschrikkelijke moeite kan hebben gekost om het zo op papier te krijgen Bloos

begrijp me niet verkeerd, maar dat is gewoon iets wat ik vind

Mariss: Heb het laatste stukje van jou oook nog gelezen Haha!

super kreeg er gewoon de rillingen van van Lachen

zo als dit niet inhoudelijk genoeg is weet ik het ook niet meer Nagelbijten / Gniffelen

**Geplaatst**: 16-11-06 18:08

Re: iedereen kan schrijven deel 1

Geplaatst: 16-11-06 18:08

veraA: erg leuk bedacht, ook super orgineel

vind alleen het einde ietsjes minder Bloos

je begint daar drie keer achter elkaar een zin met 'ik', dat vind ik jammer, dat verstoord het verhaal een beetje Knipoog

verder vind ik het einde een beetje verwarrend, met dat rust zacht mama, ik heb het gevoel dat dat meisje het zegt, maar ik kan niet goed begrijpen, dat het haar moeder was die haar hiernaartoe leiden Bloos

aan de andere kant trekt het wel aan om erover te gaan nadenken

dat vind ik een pluspunt Knipoog

maar voor mezelf vind ik de verwarring te groot Bloos

**Geplaatst**: 16-11-06 18:12

Re: iedereen kan schrijven deel 1

Geplaatst: 16-11-06 18:12

Just_Crazy: Heb het einde van jou verhaal ook nog even gelezen Lachen

dat je hebt verandert Knipoog

ik vind het persoonlijk zo wel een mooiere afsluiting

wel even een ding deze zin:
'Ik zet me over mijn angsten heen en zie dat éne kettinkje in mijn handpalm liggen,dat kettinkje die ik je had gegeven als teken van mijn liefde voor jou.' vind ik eigenlijk wat te lang Knipoog

**Geplaatst**: 16-11-06 18:15

Re: iedereen kan schrijven deel 1

Geplaatst: 16-11-06 18:15

Nevony: ik vind het wel een leuk verhaaltje, maar vind het jammer dat er niet wat duidelijker word omschreven, waarom ze eigenlijk moet huilen enz. waarom ze zo die stilte opzoekt, waarom ze dat zo altijd zou willen Knipoog

ik denk dat het allemaal te maken heeft met iets waarom ze huilt, maar nu moet je eigenlijk gokken wat het is en dat vind ik jammer Knipoog

verder, zeker omdat het zo'n heel kort verhaal is vind ik het jammer dat je zovaak begint met 'ze'

**Geplaatst**: 16-11-06 18:23

Re: iedereen kan schrijven deel 1

Geplaatst: 16-11-06 18:23

Eve_lien
op borrelt: dit mag gewoon aan elkaar Lachen

Verder, weet ik niet zo wat ik van het verhaal moet vinden. Soms was het super sterk, maar dan werd het weer wat verzwakt door bepaalde woorden die je gebruikte. Soms leek het heel duidelijk, maar werd het weer onduidelijk, vond het daardoor beetje verwarrend worden Bloos

maar toch heeft het ook wel weer wat, iets dat je er gewoon bij laat stilstaan. Iets moois wat je tot je laat doordringen Lachen

even over de opbouw:
Die schuingedrukte zinnetjes tussendoor: Liet me een beetje aan jou gedichten denken Knipoog

vond ze vooral eerst heel mooi gekozen, maar daarna werd de keuze van de opbouw van die zinnen, die juist zo belangrijk zijn, wat minder Knipoog

de laatste zin vind ik wel weer goed gekozen Lachen

heb iedereen beoordeelt vanuit mijn eigen inzicht Knipoog

als je het er niet mee eens bent, of het niet snapt, je kunt het me altijd vragen Lachen

Verder probeer ik een beetje kritisch te zijn, waarmee ik hoop dat je ook wat aan het commentaar hebt Knipoog

dus staat er wat commentaar, betekend niet dat ik het slecht vond absoluut niet, want ieder verhaal wat ik tot nu toe heb gelezen heeft "iets" een speciaal gevoel wat je erbij krijgt Lachen

zo dat waren mijn beoordelingen Haha!

**Geplaatst**: 16-11-06 20:22

Re: iedereen kan schrijven deel 1

Geplaatst: 16-11-06 20:22

Bedankt iedereen voor het commentaar. Lachen

Sorry voor de spelfouten, ze waren me niet opgevallen.

**Geplaatst**: 16-11-06 20:47

Re: iedereen kan schrijven deel 1

Geplaatst: 16-11-06 20:47

Ik voel de warmte van de zonsondergang op mijn lichaam en de frisse wind door mijn haren. Ik sta op de steiger voor je huis, en wacht tot jij er bij komt zitten. Er gebeurt niks en langzaam begint het donker te worden. Ik sta op en kijk nog even naar je huis, maar er brand geen ligt meer.

Ik loop naar huis en pak een warme chocolademelk en een gevulde koek en ga op de bank TMF kijken.
Ik luister naar het nieuwe liedje van scissor sister met i don't feel like dancing, nou dat voel ik me zeker niet.

Ik wou dat ik je niet had laten gaan, waarom trok ik het me zo aan wat andere mensen van ons vonden? Ik heb gewoon jou laten gaan. Maar nu heb ik er spijt van. Ik kan het je alleen niet vertellen. Soms denk ik dat ik je zie, maar dan ontwaak ik uit mijn droom. Dan zit k op de fiets, hopend dat ik jou tegen zal komen, maar dat gebeurt dan niet, ook al kom ik je tegen, dan komt er alleen maar een zielige 'hoi' uit mijn mond, maar van binnen voel ik me dan weer een beetje blij.
Maar ik weet niet wat je van mij zal denken, dat zal ik ook nooit weten want ik zal je denk ik nooit meer zien.
Het is mijn schuld en niet de jouwe. Jij bent mijn alles, dat je dat maar wist. En dat ik ook de jouwe kon zijn.

Ik kan zelf de juiste woorden er niet voor vinden en het gaat deels over wat er echt gebeurt is.

**Geplaatst**: 16-11-06 21:04

Re: iedereen kan schrijven deel 1

Geplaatst: 16-11-06 21:04

nujaro schreef:
Fairie: een verhaal hoeft niet altijd lang te zijn, toch? ik bedoel, je kunt met weinig woorden net zoveel bereiken als met veel ik vind het BTW niet echt een goede opmerking "probeer er iets meer moeite in te steken!" dit alleen al, omdat je soms met zo'n klein stukje tekst verschrikkelijk lang kunt bezig zijn en het sommige mensen juist verschrikkelijke moeite kan hebben gekost om het zo op papier te krijgen begrijp me niet verkeerd, maar dat is gewoon iets wat ik vind.

Begrijpelijk ja, maar ik zie verhalen van 10 zinnen. Een fatsoenlijk verhaal heeft een begin, een midden en een slot. Probeer dat eens in 10 zinnen te frotten.

Een verhaal van 10 zinnen is in mijn ogen meer een gedichtje, of een hersenspinsel.

**Geplaatst**: 16-11-06 21:51

Re: iedereen kan schrijven deel 1

Geplaatst: 16-11-06 21:51

Fairie schreef:
nujaro schreef:
Fairie: een verhaal hoeft niet altijd lang te zijn, toch? ik bedoel, je kunt met weinig woorden net zoveel bereiken als met veel ik vind het BTW niet echt een goede opmerking "probeer er iets meer moeite in te steken!" dit alleen al, omdat je soms met zo'n klein stukje tekst verschrikkelijk lang kunt bezig zijn en het sommige mensen juist verschrikkelijke moeite kan hebben gekost om het zo op papier te krijgen begrijp me niet verkeerd, maar dat is gewoon iets wat ik vind.

Begrijpelijk ja, maar ik zie verhalen van 10 zinnen. Een fatsoenlijk verhaal heeft een begin, een midden en een slot. Probeer dat eens in 10 zinnen te frotten.

Een verhaal van 10 zinnen is in mijn ogen meer een gedichtje, of een hersenspinsel.

hoeft niet en als je voor het eerst schrijft kan het wel zo zijn, maar zie je het zelf niet Knipoog

het heeft te maken met hoe je het onderbouwt, hoe ruim je dat doet en soms heeft een verhaal niet echt een heel duidelijk begin, wel een begin, maar een begin wat gelijk eigenlijk in de kern loopt, ziets kan in 7 zinnen en een slot ook wel in 3, hoeft niet te betekenen dat het een super verhaal is, maar je kunt tips krijgen, om te begrijpen wat er verkeerd is gegaan en waardoor die misschien de volgende keer langer zal zijn Knipoog

maar een verhaal wordt niet inhoudloos als hij kort is

**Geplaatst**: 16-11-06 21:58

Re: iedereen kan schrijven deel 1

Geplaatst: 16-11-06 21:58

Nee, daarom is er ook geen minimum aantal woorden bedacht in eerste instantie, nujaro. Maar een verhaal van 10 regels kan gewoonweg niet, en ik denk dat hier gehoopt werd dat iedereen dat zelf ook wel in zou zien. Een verhaal van 10 regels kan geen goed verhaal zijn vanwege wat Fairie al zegt: je kan niet in 10 regels een GOEDE inleiding/begin maken, een GOEDE kern en een GOED einde/slot. Jouw verhaal is daar, sorry, in mijn ogen wel een voorbeeld van. Met wat meer uitwerking kan het een mooi verhaal worden, maar in dit geval is het een 'Miniatuurtje' of inderdaad een hersenspinsel- niet meer dan dat.

**Geplaatst**: 16-11-06 22:57

Re: iedereen kan schrijven deel 1

Geplaatst: 16-11-06 22:57

Hierbij mijn verhaal, ik heb bewust nog geen enkel verhaal (op 2 na) echt gelezen om niet onbewust andermans ideeen over te nemen. Ik lees straks alle verhalen en geef mijn mening- als het straks niet lukt doe ik het een andere keer, maar ik doe het zeker nog wel (zoals altijd Knipoog

).

Vogeljongen

Ik wacht op je. Ik wacht hier op je.

Zwevend boven een dikke laag mist wacht ik op je. Om de tijd te doden, want zelfs vogels en zeker raven hebben besef van tijd, vlieg ik cirkeltjes en soms achtjes boven de witte slierten uit. Onder mij bevind zich het water, de steiger, het land.. ondanks dat ik het niet kan zien weet ik precies waar alles ligt. Ook weet ik dat jij er nog niet bent. Ik hoef niet wat lager te gaan vliegen om zo onder de mist te geraken en te kunnen kijken of jij er al bent: ik zou het gewoon weten als jij er al was. Ik zou het gewoon voelen op het moment dat je voeten de houten steiger raken- en ieder moment daarna. Daarvoor nog niet- pas als je de steiger betreedt voel ik je aanwezigheid. Als een klein schokje gaat het besef dan door mijn lichaam en bereikt het gauw mijn geest: Hij is er.
Maar op het moment voel ik je niet en weet ik dat je er nog niet bent.. en je bent laat, Vogeljongen. Laat.

Maar je komt wel. Je komt altijd.

Ik zie hoe de zon langzaam ondergaat en de lucht nog donkerder kleurt dan ze al was. Ik zie hoe de mist alleen maar dichter wordt en weet dat ik vanavond niet samen met jou naar de sterren zal kunnen kijken, zoals we dat normaal gesproken doen. Vogeljongen, waar blijf je. Je hoorde er al ruimschoots voor zonsondergang te zijn, maar dat was je niet. De zon is al bijna onder maar nog voel ik hier niet je aanwezigheid en ik begin mij zowaar zorgen te maken. Wonderbaarlijk hoe ik Raaf, zo'n onafhankelijke creatuur die kan gaan en vliegen waar hij heen wilt, mij zorgen maak over een simpele jongen. Maar stilletjes weet ik wel dat jij niet zomaar een ‘simpele jongen’ bent, Vogeljongen. Jij bent zoveel meer dan dat, jij bent niet ‘doorsnee’. Je durft niet tegen de andere Mensen te praten, heb je mij ooit verteld- maar met ons, de dieren, praat je alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Je kan onze gedachtes ontvangen als wij ze je toesturen- iets wat maar zeer, zeer weinig mensen op deze wereld kunnen. Je kan met ons praten, je beschouwd ons als levende wezens met eigen gedachtes en een eigen wil- en ook dat, ook dat komt weinig meer voor tegenwoordig. Je kent ons, je kent onze gedachtes. Vooral de mijne. Vogeljongen, je komt hier iedere avond. Waar blijf je, ik maak me zorgen.

Je komt toch wel? Je hebt het beloofd.

Ook het kruintje van de zon is inmiddels al verdwenen achter de horizon. Ik weet dat de sterren aan de hemel staan, maar door de dikke laag mist kan ik ze niet zien. De maan zal ook al verschenen zijn, denk ik zo, maar door de mist is ook zij onzichtbaar deze avond. Ik zucht zachtjes terwijl ik me bedenk waarom je zo laat bent. Misschien ben je het wel vergeten- maar nee.. dat zou je niet doen. Iets dat je iedere avond doet, iets dat al net zulke routine geworden is als opstaan, ontbijten, en andere dingen die Mensen doen, dat vergeet je niet. Misschien wil je niet meer komen en heb je genoeg van mij. Aan de ene kant wil ik de gedachte geloven- want wie weet wat je overkomen kan zijn als je nog wel graag wilde komen. Aan de andere kant weet ik ook wel dat je niet genoeg hebt van het mooie uitzicht waar wij iedere avond samen van genieten. Vogeljongen, waar ben je dan toch?
Op het moment dat ik besluit mijn cirkels iets lager in te zetten om zo onder de mist te komen –misschien kan ik je zien aankomen- weet ik eigenlijk al dat het niet meer nodig is. Ik voel je aanwezigheid en bovendien hoor ik ook hoe je oude klompen op het hout van de steiger neerkomen, stap voor stap. Tot je bij het uiteinde van de steiger bent gekomen- daar blijf jij staan en wacht je op mij.

Ah, daar ben jij dan, Vogeljongen.

Ik vlieg rustig op je af en land, zoals altijd, vlak voor je voeten. Met mijn zwarte ravenogen probeer ik de jouwe te vinden, maar zoals altijd zit je hoed te ver over je ogen heen getrokken om ze te kunnen zien. Je hebt mij nog altijd niet begroet en om jouw aandacht te trekken maak ik voorzichtig een geluidje. Je lacht zachtjes, verbitterd, en knikt naar me. Dan buk je je om mij op te pakken en op je schouder te zetten zoals altijd- maar het voelt anders. Niet bang voor jouw reactie zend ik de gedachte naar je toe. Vogeljongen, je doet hetzelfde als altijd, maar het voelt anders. Waarom?
‘Raaf,’ antwoord jij, en ik luister. ‘Raaf, het is ook anders deze keer. Het zal nooit meer hetzelfde worden.’ Ik wacht af, maar je gaat niet verder. Ik besluit er niet verder op in te gaan maar blijf stilletjes op je schouder zitten en probeer je gedachten af te lezen. Het lukt niet, je blokkeert me. Vogeljongen, waarom blokkeer je me? Wat is er aan de hand?
‘Ssst, Raaf. Kijk, de sterren zijn zichtbaar.’ Verbazingwekkend genoeg heb je gelijk. De mist is verdwenen op wat losse slierten hier en daar na en de sterren staan helder aan de hemel. Zoals altijd. Samen kijken wij ernaar in stilte.

Vogeljongen, het is al laat.

Ik zend mijn gedachte naar hem toe zodat de stilte intact blijft. Vogeljongen, het is al laat. Ik wil je niet weghebben, maar gaan ze je niet missen, daar waar jij vandaan komt? Jij schudt zachtjes je hoofd, pakt mij van je schouder af en zet me op je hand terwijl je gaat zitten op de steiger. Je linkerklomp blijft aan je voet, je rechter glijdt langzaam af en valt met een plons in het water. Hoewel je het wel ziet doe je niet de moeite hem uit het water te pakken. ‘Raaf, waar ik vandaan komt missen ze mij niet.’ Ik schrik. Natuurlijk missen ze jou wel, Vogeljongen, natuurlijk wel. Jij hebt toch ook familie? Je kijkt mij aan, onder de schaduw van je hoed uit druipt een traan over je gezicht. ‘Nee, lieve Raaf, nee. Ik heb geen familie- niet meer, althans. Ik woon in een heel groot huis, samen met heel veel andere Jongens maar ook Meisjes. En een paar Grote Mensen die ons verzorgen. Maar het is niet leuk daar, ik mag niets en niemand wilt mij leren kennen. Ze vinden mij raar, Raaf, raar. Ze geloven niet dat ik jullie kan horen, ze geloven niet dat ik gedachtes kan aflezen als ik dat wil. Iedere avond ontsnap ik om hier te zijn, maar vannacht zag één van de Grote Mensen me weggaan en stuurde me terug. Daarom was ik zo laat- maar ik ontsnapte alsnog. Het zal de laatste keer zijn dat ik hier ben, Raaf..’ Jij zwijgt even en probeert je tranen in te slikken. Het is niet nodig Vogeljongen, je mag best huilen. Het feit dat jij je emoties uit is alleen maar een bewijs dat je levend bent, net zoals ieder ander mens of dier. Ik probeer jouw gedachtes te ontvangen maar je blokkeert me opnieuw. Ik besluit niet te vragen waarom. ‘Nee, Raaf, ik kan niet huilen. Huilen is een teken van zwakte. Ik huil mijn hele leven lang al, en in deze laatste nacht zal ik niet huilen.’ Jij staat op en zet mij weer op je schouder neer. Voorzichtig geef ik een kopje tegen je hals aan, en ik zie hoe jij glimlacht. Vogeljong, kan je niet nog een keer langskomen? Later, misschien, als ze je weer wat meer vrijheid geven in dat grote huis? Opnieuw glimlach je, maar tegelijk zie ik hoe een zoute traan over je lippen heen rolt. Voor het eerst sinds ik je ken zet jij je hoed af en legt hem voorzichtig neer op de steiger. Je ogen zijn licht, heel licht en ze staren in het niets. Dode ogen. Vogeljongen, ben je.. kan jij eigenlijk wel zien? Je kijkt mij aan, of althans, je kijkt mijn richting op ziet mij niet echt, weet ik nu. ‘Ik ben blind, Raaf, als je dat bedoeld. Ik zie niets, niemand- zelfs geen schaduwen of schimmen. Maar ik voel.. ik voel je wel, ik voel wat je denkt en dat is genoeg voor mij.’ Ik knik en realiseer op dat moment dat Vogeljongen dat waarschijnlijk niet ziet. Toch heeft hij het bemerkt, want hij stuurt mij in stilte een gedachte toe. Jij snapt het, Raaf, jij snapt het.

Vogeljongen, zal ik je ooit nog zien nadat jij straks teruggaat?

Ik herhaal mijn vraag. Vogeljongen, lukt het je om nog eens te ontsnappen zodat ik je misschien nog eens kan zien, later? Opnieuw verlaat een traan jouw in het niets starende ogen. ‘Raaf, waar ik heen ga.. daar kan ik niet meer vandaan. En dat hoeft ook niet, want waar ik heen ga is het mooi en vredig. Waar ik heen ga zal ik kunnen zien- zal ik eindelijk weten hoe de sterren eruitzien waar wij iedere avond naar kijken. Zal ik iedere avond de zonsondergang ook daadwerkelijk kunnen zien, en niet alleen maar voelen, zoals nu.’ Ik slik even bij de mooie gedachte dat er zo’n plaats zou bestaan, maar voel me toch verplicht jou de waarheid te vertellen. Vogeljongen, er is geen plaats op aarde die zo mooi is. Dat bestaat niet. Jij tilt mij op van je schouder, geeft mij een tedere kus op mijn hoofd en zet mij voorzichtig neer in je hoed, op de steiger. ‘Raaf..’ Je tranen maken het je moeilijk je zinnen nog vlekkeloos uit te spreken. ‘Raaf, lieve, mooie Raaf.. waar ik heen ga.. dat is geen plek op aarde. Het is een plek die ze Hemel noemen- maar het is niet de hemel waar jij iedere dag zo vrij in vliegt, het is een andere, hoger gelegen Hemel.’ Ik kijk omhoog en zie hoe jij je linkerklomp nu ook uit doet en in de rivier gooit. Hij drijft mee met de stroming. Ik vraag je niet waarom je dat doet- er is een andere, belangrijkere vraag die mij bezighoudt. Vogeljongen, zie ik je dan nooit meer? Verstuur ik voorzichtig de gedachte naar jou. ‘Jawel hoor, Raaf. Als je iedere avond naar de ondergaande zon blijft kijken, iedere nacht naar de maan en de sterren.. dan zie je me. Ik ga je niet verlaten- zolang jij iedere avond, hier op deze steiger, naar de zonsondergang en de sterren zult blijven kijken, zal ik nog bij je zijn en met je mee kijken.’ Ik huil zelf nu ook. Ik huil zoals ik niet wist dat vogels konden huilen. Beloof je mij dat, Vogeljongen? Je bukt je en kust mij nog een keer zachtjes op mijn hoofdveren. ‘Beloofd, Raaf, beloofd…’ En met die woorden loop je van de steiger af, recht het water in. Je gaat ‘kopje onder’, zoals jij dat altijd noemde als je hier zwom in de zomer, maar komt niet meer boven zoals normaal. Vogeljongen, ik snap het niet.. wat doe je? Vogeljongen.. zeg iets, kom terug! Maar je komt niet terug. Ik wacht en ik wacht, tot ik daar dan, na wat uren lijkt, jouw lichaamplotseling weer boven water zie drijven een klein stukje verderop. Levenloos, je lijkt zo levenloos. Alsof..
Op dat moment realiseer ik me wat voor plek de Hemel is waar jij heen zult gaan, en ik huil. Ik huil als ik jouw levenloze lichaam met de stroom mee zie drijven, richting.. richting Hemel. Ik huil als ik me realiseer dat ik mijn beste vriend, geen Mensenkind maar een Vogeljong, verloren heb. Ik huil- en ik huil nog veel harder, als ik jouw laatste gedachte ontvang:

Niet huilen Raaf, ik houd van je- en ik zal altijd van je blijven houden.

Vaarwel, Raaf. Vaarwel.

**Geplaatst**: 17-11-06 10:32

Re: iedereen kan schrijven deel 1

Geplaatst: 17-11-06 10:32

WildWings schreef:
Nee, daarom is er ook geen minimum aantal woorden bedacht in eerste instantie, nujaro. Maar een verhaal van 10 regels kan gewoonweg niet, en ik denk dat hier gehoopt werd dat iedereen dat zelf ook wel in zou zien. Een verhaal van 10 regels kan geen goed verhaal zijn vanwege wat Fairie al zegt: je kan niet in 10 regels een GOEDE inleiding/begin maken, een GOEDE kern en een GOED einde/slot. Jouw verhaal is daar, sorry, in mijn ogen wel een voorbeeld van. Met wat meer uitwerking kan het een mooi verhaal worden, maar in dit geval is het een 'Miniatuurtje' of inderdaad een hersenspinsel- niet meer dan dat.

sorry dat ik er nu tegenin ga, maar ik heb ook niet gezegd dat een verhaal van 10 regels een goed verhaal is Lachen

maar daar wil ik niet meer op in gaan, zonde dit word anders een nutteloze discussie Knipoog

maar jij zegt dat mijn verhaal er een vorobeeld van is, maar als jij mijn verhaal kort vind, dan weet ik ook niet meer wat lang genoeg is, mijn verhaal is namelijk wel een van de langste Bloos

hoor graag, hoe je het bedoelde, maar doe het via pb please hoeft het topic verder niet meer mee lastig gevallen worden Knipoog

**Geplaatst**: 17-11-06 10:38

Re: iedereen kan schrijven deel 1

Geplaatst: 17-11-06 10:38

Bokkiej: Ik vind het wel een leuk bedacht, maar vind het einde niet echt erg pakkend Bloos

verder is de kern wel mooi, alleen vind ik het jammer dat je zovaak begint met het woordje 'ik' dat brengt het verhaal uit zijn balans, vind ik een beetje zonde, andere zullen dat niet vinden Knipoog

verder vind ik deze zin wat lang worden:
Dan zit k op de fiets, hopend dat ik jou tegen zal komen, maar dat gebeurt dan niet, ook al kom ik je tegen, dan komt er alleen maar een zielige 'hoi' uit mijn mond, maar van binnen voel ik me dan weer een beetje blij.