Bokt.nl

Citaat:

Ik was stom verbaasd, het waren beelden van mij op Dancy, van de afgelopen week. Ik deed precies hetzelfde als het meisje op de vorige film. Het was een naar beeld, totdat ik eraf viel. 'Lekker voor haar’ zei ik, alsof ik het zelf niet was. Ik keek de film zo’n 4 a 5 keer. En elke keer viel mijn mond verder open van verbazing. 'Ben ik dit' vroeg ik mezelf af. En ja, ik was het echt. Nadat ik de film voor de 5e keer bekijk barste ik in tranen uit. Hoe kón in Dancy zo behandelen, hoe kón ik. Urenlang heb ik zitten huilen, en om 11 uur besloot ik even op msn te gaan.

Toen ik op msn kwam zag ik dat Jeffrey ook online was.

Jeffrey : Heey meid, heb je de film gezien
I’m your girl: Ja. Sorry Jeffrey, sorry voor alles wat ik je aan heb gedaan. Ik deed zo bot, maar je had gelijk.
Jeffrey : je kunt beter je exuces aan Dancy aanbieden.
I’m your girl: Ja je hebt gelijk. Arme pony. Ik ga hem verkopen, ik ben hem niet waard, hij kan wel wat beters krijgen.
Jeffrey : als jij hem verkoopt, koop ik hem, dus dan kun je hem net zogoed zelf houden.
I’m your girl: En als ik hem zelf houd, wat moet ik er dan mee. Hij vertrouwt mij niet meer, en gelijk heeft ie. Ik kan niet met hem overweg. Eigenlijk met geen 1 paard. Ik moet toegeven... ik bén een paardenleek.
Jeffrey : maar als je een paardenleek bent kun je toch nog wel iets over paarden leren.
I’m your girl : Ja maar hoe. Ik ben niet van plan 1 of ander saaie cursus te doen.
Jeffrey : Mijn aanbod om je te helpen geld nog steeds hoor.
I’m your girl : Echt ? Dat meen je niet ? Zou je me willen helpen Jef ?
Jeffrey : Natuurlijk. Op 1 voorwaarde, dat jij Dancy nooit meer schopt of slaat, en ten alle tijden naar MIJ zal luisteren.
Thanks Jef : Afgesproken !
Jeffrey : Oke, morgen 7 uur op de manege, en je bent pas rond een uur of 6 's avonds thuis.

En jeffrey ging offline.
Heftig gesprek vond ik zelf. Maar ik was wel leuker geworden, al zeg ik het zelf. Ik was écht van plan om ervoor te gaan. Ik was echt bereid om om 7 uur op de manege te zijn. Ik ging ervoor, en het móest en zal lukken.

Toen ik in bed lag dacht ik na, over wat er in de afgelopen 2 dagen was gebeurt. Het begin van de revolutie van mijn leven was begonnen. Ik was aan het veranderen, maar ik vond het een geweldig goed gevoel !

Citaat:

De volgende morgen ging de wekker al om 6 uur. Toen ik beneden kwam was de huishoudster al druk in de weer. Ik vroeg, op een hele lieve toon(al zeg ik het zelf) of ze een ontbijtje wou maken. Verbaasd keek ze me aan, 'goed geslapen ofzo' vroeg ze. Ik begon te lachen en zette de tv aan.

Om kwart voor zeven stapte ik op de fiets. Ja je leest het goed f-i-e-t-s ! Mn pa lag nog te slapen dus ik móest wel op de fiets. Normaal gesproken zou ik net zolang zeuren totdat ik met de auto kon. Maar nu ik toch aan het veranderen was kon ik de manier van reizen ook wel veranderen.

Om precies 7 uur was ik op de manege en Jeffrey kwam ook aanfietsen. 'Waar heb jij last van' was het eerste wat Jeffrey zei. ' Ja mn pa sliep nog' zei ik verlegen.

’T gaat nu net lijken alsof ik 1 of andere leraar van je ben, maar ik wil jouw houding veranderen, je zult moeten werken voor alles wat je doet' zei Jeffrey streng.
’Dus ga jij de brokken-kar maar vullen, dan haal ik de voer-kaart’ zei Jef. Ik vroeg aan een stalknechtje waar ik dat ding kon vullen, want zelfs dát wist ik niet.

We voerden de paarden en zette toen alle 50 manege paarden buiten, het was immers zondag. Vervolgens zette we alle pension paarden buiten. Er zaten flink lastige paarden bij en Jeffrey liet me zien hoe ik dat aan moest pakken. Bij de laatste vervelende ging het mis. Ik trok perongeluk de paniek haak er af en het paard rende weg. Gelukkig was het hek dicht anders was het paard zo de weg opgerent. Het ging net zo lekker en met dat ene foutje zonk de moed mn schoenen weer in. Ik begon te huilen, ik was de laatste tijd namelijk heel erg emotioneel. 'Ik KAN het niet en ik ga het ook nooit kunnen' jammerde ik. 'Een schop onder je kont heb je nodig, huppekidee haal de kruiwagen maar dan gaan we een paar stallen mesten, en als je nog een keer huilt mag je een extra stal doen' zei Jeffrey.

Braaf deed ik wat Jeffrey van me vroeg. Soms voelde ik me wel zielig, want ik moest opeens zo veel doen. Maar als ik er dan aan dacht dat we straks gingen rijden, werkte ik extra hard door.
In totaal meste ik 15 stallen uit, ik was kapot.
Ik mocht een half uurtje in de kantine zitten van Jeffrey. Het was ondertussen 11 uur, we hadden dus flink doorgewerkt.

Opeens dacht ik, ben ik gek geworden ofzo. Ik ben GVD de hele ochtend aan het werk voor die kerel. Ik lijk wel gek. Ik wou dan wel goed met Dancy omgaan, maar dat betekende niet dat ik 15 stallen uit moest mesten.
Ik had het gehad met Jeffrey, ik stond op en liep naar mijn fiets. Ik stak bijna mijn sleutel in het slot totdat ik vast werd gepakt...........

Citaat:

geschrokken keek ik om en het was Jeffrey. 'Ik kán en niet Jeffrey ! ' huilde ik. Hij sloeg een arm om me heen en zei verder niets. Samen liepen we naar de wc en ik ging even wat water drinken. 'Ik weet niet wat ik heb, ik ben zo gevoelig de laatste tijd, alles is zo anders. Ik denk.. uuhm.. ik ben.. ik.. ik.. ik ben veranderd’ zei ik nog steeds in tranen. Zo dat was er uit, ik had het immers nog nooit hardop gezegt.
'Klopt, maar op een goede manier. Het kan best zwaar zijn nu maar ik heb geen zin in dit gedoe, je moet aan het werk we lopen al een half uur achter op schema! ' zei Jeffrey boos.

Snel ging ik weer aan het werk. Ik was hier gekomen om te veranderen en dat ging me lukken ook. Niks geen gejank hier, dat schiet toch niks op, zei ik tegen mezelf. Het was zo vreemd, het ene moment stelde ik me aan als een klein kind, en het volgende moment was ik echt bereid om de strijd aan te gaan.

Ik deed nog allerlei klusjes en om 3 uur was ik dan eindelijk klaar. 'Zo, en nu ga ik eindelijk weer rijden' zei ik blij. 'dat dacht ik niet mevrouw, jij komt voorlopig nog niet op die pony, hij moet je eerst weer vertrouwen, hij schijt 7 kleuren als hij je ziet, zo bang is ie' zei Jef.
'Hmmm ja.. ' zei ik beledigd. Maar ondertussen wist ik heel goed dat hij gelijk had.

Jeffrey haalde Dancy uit de wei, en zei dat ik moest zorgen dat Dancy mij niet zag, of in ieder geval niet herkende, omdat hij anders in paniek raakte. Dus ik deed mijn muts en zonnebril op. Jeffrey ging rijden en ik was verbaasd over hij goed Dancy liep, helemaal ontspannen en gewoon.. SUPER! Jeffrey legde me uit hoe hij te werk ging tijdens het rijden, hij hoefde maar heel weinig te doen en toch luisterde Dancy. Ik leerde er heel veel van.
Toen ik ’s avonds thuis kwam was ik helemaal op. Snel ging ik douchen en schreef ik nog even in een schriftje. Ik schreef op wat er anders dan normaal was. Ik had 2 rijtjes, anders, maar leuker, en anders, maar stommer. Het stomme waren alle klusjes, en het leuke dat ik wat geleerd had over Jeffrey’s manier van rijden.
Zo probeerde ik elke keer meer leuke, en minder stomme dingen op te schrijven. Als ik dan even geen zin meer had keek ik in het schrift wat er allemaal zo leuk was aan mijn verandering.

Daarna ging ik nog even op msn en tot mijn grote geluk was Jeffrey online. Toen ik zijn naam zag kreeg ik vlinders in mn buik, ik leek wel verliefd. We praatten wat en het was heel gezellig. Uiteindelijk moest Jeffrey gaan en hij zij dat hij van me hield. Ik was helemaal blij, volgens mij was ik écht verliefd..

Minte schreef:

Hallo,!

ik meende dat paarden je altijd herkennen. Carina herkent mij namelijk altijd...

Maar in ieder geval superleuk!

Méér

Groetjes, Minte

Citaat:

Twee weken gingen voorbij, elke dag ging ik naar de manege, hielp met zoveel mogelijk klusjes(af en toe met veel tegen gesputter), en daarna ging ik Dancy poetsen, en kijken hoe Jef hem reed.
Dit ging zo door en door. Ik merkte dat Dancy me weer een beetje begon te vertrouwen. Hij was rustiger en af en toe konden we echt knuffelen met elkaar.

Zo ging het maar door, tot op de dag dat ik weer op Dancy zou gaan rijden. Ik was hartstikke zenuwachtig en Dancy voelde dat blijkbaar wel aan. Eerst ging Jeffrey rijden en Dancy deed al iets anders dan normaal.
Nadat Jeffrey Dancy helemaal moe had gereden ging ik er dan op, wel aan de longeerlijn !
En het ging super, Dancy was hartstikke braaf en schrok geen 1 keer. We gingen niet bezig met of hij aan de teugel liep enz. want dat kwam een andere keer wel. Ik was apenrots op Dancy en eigenlijk ook op mezelf.

Ook dit ging weken lang door, na een poosje kon ik al los rijden zonder enige spanning. We gingen bezig met stelling en buiging, en de nageeflijkheid. Dancy deed alles prima, en ik ook. Ik deed het volgens de manieren die Jeffrey me geleerd had, en ik zag in dat die manieren veel beter gingen dan mij zaagtheorieën.

Op msn hadden Jef en ik goede gesprekken, héle goede. Het ging van leuk tot leuker tot leukst. En op een dag kon ik het níet meer voor me houden.

Love someone : Heey lieverd
Jef : Heey meis
Love someone : Ik moet je wat vertellen
Jef : Wat dan ? Is het iets ergs ?
Love someone : Ik weet niet of JIJ het erg vind maar.. euh.. ik vind je leuk.. al heel lang eigenlijk..
Jef : oh
Love someone : Jij mij niet dus.. okééé....
Jef : ja, eigenlijk wel, heel erg, maar dat wist je toch al wel.
Love someone : Echt ? Dat wist ik niet hoor.
Jef : Wat mij betreft is het nu officieel hoor.
Love JEFFREY : Oké ! Maar ik moet gaan, doei, hou van jou.
Jef houd van Amy : Hou van jou !

We hadden toen dus met elkaar. Alles ging perfect, ook al had ik eerst zo mn twijfels over Jeffrey.

Zo ging het een half jaar door. Jeffrey en ik maakten regelmatig buitenritten met onze paarden, Dancy was heel relax en vond niks eng, het was heel anders als vroeger. Ik besloot een startkaart aan te vragen omdat het rijden zó goed ging. Al snel zat ik in de L1, daarna L2 en een poos daarna al weer M1.
Het ging allemaal zo snel, en makkelijk. Dancy was een geweldige pony en liep de sterren van de hemel.

Ja. Alles ging goed. Alles. M’n leven leek perfect. Tot op dé dag..

Citaat:

Dat jij van je fiets viel. Die dag begon het hele drama. Klinkt nogal vreemd, maar dat leg ik nog wel uit.
Je belde me, dat je later kwam, je was van je fiets gevallen, en had een flinke wond op je knie. Er zat ook een stukje glas in dus je ging naar het ziekenhuis om het er uit te laten halen.

Ik ging zoals gewoonlijk rijden en besloot wat te gaan springen. Alex kwam er bij rijden met een nieuw paard, en had nogal wat moeite hem onder controle te houden.
’Amy, ik.. ik houd hem niet meer’ zei Alex paniekerig.
’Parkeer hem even tegen de bakrand en stap er af, ik ga er wel op’ zei ik op die zelfde rustige manier als Jeffrey. Ik stapte op en het paard galoppeerde meteen weg. ‘Ja, misschien heb je dit zo aangeleerd, maar als ik op jou zit gaat opstappen nét iets anders’ praatte ik tegen het paard. Na een kwartier begon het paard te ontspannen en kon ik er lekker mee rondrijden.

’s Avonds belde ik Jeffrey, om te vragen hoe het nu ging. ‘Ze hebben het glas weg gehaald en ik heb nu een super grote pleister op mijn knie’ zei hij lachend.

Weken ging het zo verder. Er kwamen en gingen nieuwe paarden, want Henk was een beetje aan het handelen. Alex en ik reden de nieuwe paarden, want Jeffrey kon niet rijden. Hij had nog steeds last van zijn knie, het wou maar niet genezen.

Tring, Tring !! ‘Jahaa hou je kop stomme wekker’ zei ik slaperig. Ik moest weer naar school die dag. Ik had totaal geen zin want ik had met bijna alle leraren ruzie. Ze snapten gewoon niet dat ik geen tijd had voor huiswerk omdat ik naar mijn paard ging. Ik vond die leraren maar dom, en mijn grote wens was dat ik klaar was met school. Want ik wou best werken hoor, maar alleen als ik er tijd en zin in had.

Ik zat het 5e uur bij techniek toen ik gebeld werd. Ik liep het magazijntje in en nam op. Het was Jeffrey…
Wat hij toen zei was.. ja wat was het.. verschrikkelijk.
’AAAAAAAAA’ krijste ik keihard. Ik liet mijn telefoon op de grond vallen en rende door het lokaal naar mijn fiets. Eenmaal in de fietsenstalling zag ik dat Tessa, mijn vriendin, achter mij aan was komen rennen. ‘Wat is er meid’ zei Tessa bezorgd. ‘Jef.. Je.. Jef... Jeffrey heeft………………