Toch nog een vervolgje (Leest er nog iemand?)


Cicilia liep naar Emma toe.
“Weet je wat we nu hebben?” vroeg ze opgetogen.
Emma schudde afwezig haar hoofd.
“Vliegles!” riep Cicilia blij.
Het kon Emma niets schelen. Ze had lang uitgekeken naar haar eerste vliegles maar nu had ze nergens nog zin. Zolang ze niet wist waar Druruff was kon ze gewoon nergens van genieten.
Samen met de rest van de klas slenterde ze naar buiten. Er stond een kleine mannetje met bruin haar op hen te wachten. Emma had hem al eens eerder gezien.
“Dat is Professor Zanzibar” fluisterde Cicilia “Hij is ook klastitularis van een klas van het eerste.”
Nu wist Emma het weer. Ze had hem de eerste schooldag gezien, toen de klassen van het eerste jaar werden ingedeeld.
“Welkom, welkom” zei Zanzibar “Ik ben Professor Zanzibar en ik ga jullie jullie eerste vliegles geven.”
Hij keek zijn leerlingen glimlachend aan.
“Kom maar mee.”
Ze liepen naar een groot grasveld. Aan de rand lag een berg bezems. Sommige leerlingen liepen er al naar toe maar Zanzibar riep hen terug.
“Nog niet! Eerst wat uitleg. Jullie kunnen niet zomaar op een bezem stappen als je er niets over wet” zei hij “Iedereen naar hier alstublieft!”
De leerlingen gingen in een cirkel rond hem staan.
“Okee. Voor we beginnen wil ik nog enkele dingen duidelijk maken. Tijdens mijn les zwijgen jullie wanneer ik praat, jullie vliegen niet verder dan ik toelaat en jullie hebben respect voor het materiaal. Begrepen?”
Hier en daar werd er iets gemompeld maar de meerderheid knikte.
“Okee, dan kunnen we beginnen”
Zanzibar had die woorden nog maar net uitgesproken of de halve klas rende al naar de bezems. Ze duwden elkaar weg en lieten de anderen struikelen in hun haast een bezem te hebben. Emma en Cicilia liepen rustig naar de bezems en wachtten op een afstandje.
“Rustig! Rustig!” riep Professor Zanzibar terwijl hij naar de berg leerlingen liep.
Hij wurmde zich door de menigte heen en toverde ene megafoon tevoorschijn.
“Iedereen in een rij! En alle bezems terug op hun plaats! Nu!” bulderde hij.
De leerlingen waren zo geschrokken dat ze even verbaasd voor zich uit staarden. Toen de woorden tot gen doordrongen lieten diegene die een bezem hadden bemachtigd die snel vallen. Binnen de tien seconden was er een rij gevormd.
“Dat is beter” zei Zanzibar, die de megafoon terug had laten verdwijnen “Nu komen jullie één voor één een bezem halen en gaan dan daar in een rij naast elkaar staan. Zorg dat je genoeg plaats hebt.”
Deze keer verliep alles vlotjes. Eén voor één namen de kinderen een bezem en stelen zich in een tweede rij op.
“Okee” zei Professor Zanzibar toen iedereen een bezem had “Dan kunnen we nu echt beginnen. Eerst wat algemene info over de bezem en houding. Iedereen weet wat de voor- en achterkant van een bezem is? Okee. Weet er ook iemand hoe het komt dat bezems kunnen vliegen?”
“Ze zijn betoverd professor” zei Olmo, een blonde jongen.
“Ja, maar met wat zijn ze betoverd?”
Olmo haalde zijn schouders op.
“In de kern, dus in het midden, zitten magische ingrediënten. Soms zitten er veren van eenhoorns of griffioenen in, soms schubben van draken. Het hangt van de soort veren of schubben af hoe snel een bezem is. In deze zitten eenvoudige schubben van de groene huisdraak. Ze zijn niet geschikt voor races of andere wedstrijden. Ik zie dat jullie graag willen vliegen dus ik zal maar snel verder gaan. Allereerst, het opstijgen. Als je wilt opstijgen sla je je ene been over je bezem, buk je door je knieën en zet je je af. Daarbij zeg je de woorden “Bezonum Stijgonum.” In het begin zal nog niet alles lukken, je moet de woorden juist uitspreken en ondertussen een vliegende bezem visualiseren.
Dan het vliegen zelf. Eens je in de lucht bent is je houding heel belangrijk. Zorg dat je je bezem niet uit evenwicht brengt! Dus niet voorover leunen en ook niet naar achteren leunen. Een bezem sneller of trager laten gaan doe je puur met je wilskracht. Zijn er nog vragen?”
Niemand stak zijn hand op.
“Okee. Laat maar eens zien of je alles nog weet. Bij drie stijgen jullie op, maar ga niet te hoog en ga niet verder dan het grasveld!. Eén….Twee…Drie!”
Emma boog door haar knieën en zette zich zo hard af als ze kon.
“Beznum Stijgnum!” riep ze.
Even later smakte ze tegen de grond.
“Neen, neen” riep Professor Zanzibar “Bezo-num Stijgo-num. Met de nadruk op de ‘o’”
Na deze woorden rende hij snel naar een andere leerling die ook op de grond lag.
Emma stond recht en keek rond. Ze zag Cicilia twee meter verder wanhopig schreeuwen. Ze suisde op de grond af en smakte ook tegen de grond. Emma waagde een tweede poging.
“Bezo-num Ztijgo-num” brulde ze terwijl ze zich afzette.
Deze keer ging het beter. Ze zoefde omhoog, bleef even hangen en toen begon haar bezem aan een duikvlucht.
“Neeeeeeee!” gilde Emma terwijl ze wanhopig probeerde een bezem te visualiseren die niet tegen de grond smakte maar op tijd optrok en verder vloog.
Ze sloot haar ogen en stak haar handen uit, om haar val op te vangen maar de smak kwam niet. Voorzichtig opende ze haar ene oog. Ze zweefde een meter boven de grond.
“Het is gelukt!” zei ze opgetogen tegen haar bezem.
“Okee, dat was het voor vandaag!” riep Professor Zanzibar door zijn megafoon “Allemaal naar hier komen!”
Emma vloog naar hem toe en landde soepel.
“Goed zo meisje” prijsde Zanzibar haar.