Bokt.nl

Citaat:

TENMINSTE, DAT WAS DE BEDOELING
Na een tijdje werd ik weer wakker, maar er was niemand meer. Ik voelde meer alleen dan de laatste tijd, ik was zo dicht bij de ontsnapping geweest maar het was toch niet gelukt. Rob kwam niet meer langs maar af en toe wel andere mensen. Ze zeiden niks, alleen als ik iets van een experiment moest doen legde ze het uit. Ik wist waarom maar toch vond ik het vervelend. Ik tekende veel, eigenlijk nog meer dan eerst en opeens dacht ik aan Roos, en ging ik daaraan verder schrijven. Gewoon zover ik het uit mijn hoofd het begin nog wist en aangezien ik hier niet veel te doen had vorderde het toch best snel. Na een week hoorde ik weer stemmen, en ik wist niet wie het waren. Ze legde uit dat ze het nog een keer zouden proberen, maar nu nog niet. Meer zeiden de stemmen niet maar ik was er verward door geworden. Ik zei er niets over en ging na even weer door met schrijven, toch was het niet hetzelfde en dat kon je volgens mij ook lezen in mijn verhaal. De ene dag na de andere waren gewoon hetzelfde, zo vorderde nog een week. De avond waarover ik het nu ga hebben voelde ik me niet zo lekker. Ik zag wat bleekjes in ik had pijn in mijn borst. Ik zei er niks over maar ik voelde me rot. Ik bleef maar wat tekenen en schrijven en ze namen me weer mee voor een experiment. Toen ik terugkwam was ik bekaf en direct toen ik op mijn bed ging liggen viel ik in slaap, maar waar ik wakker werd zou je niet geloven.

WAAR BEN IK NOU BELAND?
Het was erg donker waar ik was, eigenlijk zag je er gewoon niks. Ik hoorde iemand rondscharrelen en toen ik rechtop ging zitten zei diegene dat ze wel een lichtje aan zou doen. Toen ze de kandelaar aan deed zag ik al wat meer, ik was in een grot beland, maar... Ik zag geen uitgang. Ze zag me rondkijken en zei dat er echt geen uitgang was, dus ook geen ingang. Ze vertelde dat je hier alleen binnenkwamen door teleportatie of transportatie. Dus mensen van the place kunnen hier dus ook niet komen. “Maar hoe kom ik er dan uit?” Vroeg ik. “We helpen je wel, ik ben trouwens Nolana Grotenveld. Als Masked “The Feared Masked”. De anderen hebben het erg druk met regelen dat The Place opgeheven wordt, maar het ziet er niet naar uit dat dit gaat lukken jammer genoeg, ook wij zijn maar mensen en de anderen zijn met meer en de overheid heeft er veel bruikbare informatie aan overgehouden.

Citaat:

DE KUNST VAN HET VLIEGEN
Ik bleef hier een tijdje om helemaal te herstellen en ze had een tijdelijke lamp op gehangen dus dat was makkelijker. Nolana hielp me zoveel ze kon, en na een tijdje herstellen vond ze dat het tijd was om mij de kunst van het vliegen te leren, dat de meesters er niet mee eens zouden zijn had ze niet aan gedacht. Aan het begin heeft ze me geleerd een krachtveld op te roepen. Dat deed ik braaf, tenminste, ik probeerde braaf. Het lukte niet helemaal want ik had geen idee hoe dat moest. Ze zei dat ik aan een muur moest denken op de plek waar ik het wilde, ik moest er heel hard aan denken en op een keer zou die dan komen. Ik dus opnieuw proberen en ja, daar kwam er 1. 2 problemen, na 3 seconden viel het weg en ondertussen kon ze er met gemak doorheen lopen, zonder dat ze daar enige kracht voor had gebruikt. Maar, het was een begin. Ik bleef dit trainen maar na een tijdje kwam Lindy langs met de boodschap dat ik dit nog niet mocht, zij zou voortaan weer op mij letten want Nolana had gefaald. Ze had alles, altijd moeten overleggen, zeker met zulke nieuwe dingen leren.

EEN VRESELIJKE MEDEDELING (titel volgend hoofdstuk, alleen nog geen inspi)

Citaat:

IK MAG NAAR HUIS
Ze brachten me na een week naar huis, zelf was ik helemaal opgeknapt en ze konden niet meer voor mij zorgen, er was namelijk iets vreselijks aan de hand waarvoor ze naar Amerika moesten, wat konden ze me niet vertellen. Ze namen ook Laidy mee maar Adam en Eva mochten met mij mee, om te zorgen dat The Place me niet zomaar meenam. Aan het begin was er veel pers om over en met mij te praten maar al snel gaven ze het op en ging ik weer naar school. Ik moest echt knoerthard werken want over een paar weken begon de toetsweek en als ik over wilde gaan moest ik daar minstens zevens voor halen. Ik werkte hard en uiteindelijk had ik alleen voor latijn een 6,5 en voor de rest een 7 of hoger. Voor wiskunde zelfs een 9! Ik dacht al snel niet meer aan het gevaar dat The Place me misschien weer zou kidnappen en vond het fijn om weer naar school te gaan. Dit veranderde toen ik ze zag...

Citaat:

DAAR IS ROB
Of beter gezegd, hem zag. Er was nog een jongen bij hem, ongeveer mijn leeftijd. Ik wist heel even niet wat ik moest doen maar toen besloot ik te doen alsof ik hem niet gezien had en zette mijn fiets weg. Ik liep het winkelcentrum binnen en ging kleding kijken. Nadat ik wat dingen gepast had, had ik een leuk t-shirt, een korte en een lange broek gevonden. Die avond ben ik met mijn moeder weer naar de winkels geweest en hebben we de kleding gekocht. Ook kreeg ik nog een paardentijdschift. Ik vroeg aan mijn moeder of ik mocht gaan paardrijden. Mijn moeder was helemaal verbaasd en vroeg waarom ik dat zo opeens wilde. Ik zei dat het me leuk leek, want het leek me geen goed idee om haar meteen te vertellen over Laidy. En ik zei dat ik paardrijkleding had gekregen van de mensen die mij gered hadden, gered hadden met paarden en wolven. “Daar heb ik leren rijden mam, mag ik er alsjeblieft op? Ik mis het.” Mijn moeder ging akkoord en ik ging op zoek naar een goede manege. We hadden er een stuk of 7 in de buurt dus ik kon kiezen. Uiteindelijk koos ik voor een kleine goedkope manege waar als je hielp gratis lessen kon krijgen. Ik kwam de eerste paar keer alleen poetsen maar daarna zag ik een paard dat erg veel leek op Laidy, het was een The Masked dacht ik. Ik vroeg aan 1 van de mensen daar hoe de merrie heette en wat voor ras het was. Ze zeiden dat ze Arai heette en dat het gewoon een kruising was. Maar ik wist het zeker, dit was een The Masked.

Citaat:

ARAI
Ik ging Arai poetsen en elke keer als ik wat zei luisterde ze goed. Ik vroeg haar te buigen in onze taal en ze deed het, heel blij ons taaltje weer te horen. Ik wist het nu 100 procent zeker, en aangezien haar stal erg vuil was en ik wilde rijden, heb ik haar stal uitgemest, en de stal van haar buur. Toen mocht ik een half uurtje rijden op haar, want dat was hier de regeling. Ze zeiden dat Arai af en toe erg moeilijk was en erg gevoelig, maar ik zei dat ik er wel mee om zou kunnen gaan en uiteindelijk mocht ik onder toezicht. Ik ben nog even door blijven rijden maar toen was het halve uurtje alweer voorbij. Ik liet haar even rollen zonder zadel en hoofdstel, maar direct kwam er iemand die zei dat je haar niet los mocht laten buiten omdat ze dan ontsnapt. En natuurlijk kon ze toen niet anders dan over het hek springen, en ik floot haar terug. Ze kwam braaf en de man wist niet hoe ik dat voor elkaar had gekregen. Ik nam Arai naar stal en ging haar nog even poetsen, daarna ging ik naar huis.

Citaat:

EEN VRESELIJKE MEDEDELING
De volgende dagen heb ik mijn spaarpot omgekeerd en ben ik elke dag een uur gaan rijden. Hoewel Arai niet zo soepel en makkelijk was als Laidy was zij ook wel erg makkelijk. Ik vond het heerlijk en de instructrice die mij les gaf stond af en toe echt te kijken hoe ik het flikte om Arai zo mooi te laten lopen. Ik was vooral bezig met dressuur en na een week kwam Chevon langs. Samen gingen we naar Arai en toen Arai hem zag begon ze hard te hinniken. “Lavoda” riep Chevon, “Lavoda kleine dwerg, heb je jezelf hier 14 jaar verstopt!” “Lavoda?” Vroeg ik, “Ze heet Arai hoor.” “Dit is Lavoda, een merrie die op 1 jarige leeftijd is gestolen, ze was altijd al heel bijzonder en we hadden grootse plannen met haar. We hebben echt jaren naar haar gezocht, maar op een keer hebben we het zoeken opgegeven. Hier wilden we zo graag een veulen van wanneer ze groter werd maar dat lukte niet en ik weet niet of de manege het goed vindt als ik haar terug probeer te kopen. Eigenlijk kwam ik je voor iets anders opzoeken, om je iets naars te vertellen, maar dat vertel ik je wel wanneer we terug zijn. Zullen we gaan rijden, jij met Lavoda en ik met Averon, de hengst waarvan ik met haar een veulen wilde? Ik betaal.” “Oke, zullen we daarna Jan opzoeken, de eigenaar van de manege?” “Dat doen we, dan zal ik hem meteen wat vragen over Lavoda/Arai.” Chevon betaalde mijn uur en daarna gingen we lekker in de bak rijden. Hij heeft me nog wat aanwijzingen gegeven en Lavoda was echt helemaal in de wolken. Aan het eind hebben we nog even een carrouselachtig iets gedaan. Hij zei wat en ik deed alles naar rechts en hij naar links. Het ging redelijk, maar Chevon zei dat dit voor de eerste keer nog helemaal niet slecht was. Hij liet Averon even in de buitenbak staan, want er waren geen lessen, en ik zadelde Lavoda af. Nadat ik haar hoeven uit had gekrabt en nog even een aai had gegeven ben ik nog even naar Averon gegaan. Toen Chevon terug kwam zei hij dat Lavoda nu van hem was samen met haar hoofdstel. Hij vertelde dat Jan al een tijdje Lavoda te koop had staan en nu hij hoorde dat ze 14 jaar geleden verdwenen was en Chevon haar terug wilde kopen had hij maar al te graag afstand van haar gedaan, op voorwaarde dat hij niks door zou vertellen. Dit had Chevon beloofd en nu was Lavoda dus van hem. Ik vroeg hem of Laidy eigenlijk ook weer in Nederland was, maar aan zijn gezicht te zien zag ik iets vreselijks, hij zei: “Dat is het nare bericht, ik vertel het je thuis.

Citaat:

Ik mocht op Lavoda en hij ging met Averon naar mijn huis. Daar aangekomen deed ik het hoofdstel van Lavoda af en Chevon gaf een duidelijke instructie mee aan Averon. “Ga direct naar de kudde buiten de stad en let goed op Lavoda.” Daarna gingen we bij mij naar binnen waar mijn moeder erg schrok van Chevon. Ze vroeg aan mij waarom ik een man meenam naar huis, ik moest toch weten dat ik niet met vreemde mannen om mocht gaan. Ik zei dat het geen vreemde man was, maar een vriend, en dat ik dat inderdaad wist. Mijn moeder zag dat ik bijna ging huilen, en vroeg wat er was. “Niks mam,” zei ik, “ik ga naar boven.” Ik liep samen met Chevon naar boven en daar vertelde Chevon wat er gebeurd was, dit was zijn verhaal: “We waren naar Engeland om mee te doen aan een wedstrijd tegen officieele militairen en we wonnen. We gaven toe dat we de elite van de elite waren en toen stuurde ze ons naar een trainingsplek voor de allerbeste. Ook hier hadden we met zijn tienen niet echt moeite mee maar anderhalve week later werden we via mail opgeroepen, er was een gijzeling bezig en waar er gegijzeld was lagen ook nog zeer belangrijke papieren, er waren 3 onschuldigen bij betrokken, of wij misschien konden helpen. We gingen er heen en toen we het gebouw zagen schrokken wij wel even, het was zwaar bewapend. We waren hier aan het praten over een bende. We kozen de 10 beste paarden en wolven uit en daar zat Laidy bij, we hadden gekeken naar de beste ingangen en daarna waren we vertrokken.

gerlienke schreef:

Dat kan best zijn,al de afleveringen die ik nu zie ,sie ik voor de eerste keer, maar vorig jaar heb ik er ook al wel wat gezien, maar niet de hele serie die er toen op was.