Bokt.nl

Citaat:

Als Myrthan die nacht in haar bed stapt kijkt ze nog even op haar wekker, half 4 geeft die aan. Wow,dat is best laat bedenkt ze. Toch kan ze niet makkelijk in slaap komen, de kriebels gieren door haar buik. Die Brian was zo lekker…gelukkig heb ik nog zijn mail-adres gekregen. Dan valt ze in een onrustige slaap.
De volgende morgen is het half 12 als ze wakker wordt. Ze hoort beneden Duncan schreeuwen. Gauw kleed ze zich aan. Want ze had vanmiddag afgesproken met Liselte.
Ze loopt de trap af,en gaat de kamer binnen. Daar ziet ze haar moeder met Duncan opschoot.
Duncan houdt een grote washand tegen zijn hoofd,en kijkt Myrthan beteuterd aan: “ikke auw” zegt hij tegen zijn grote zus. Myrthan kijkt haar broertje aan,en dan haar moeder. Amber legt aan Myrthan uit dat Duncan tegen de muur gevallen was tijdens het spelen. En nu een enorme bult op zijn hoofd heeft. “Arme jongen”zegt ze tegen haar broertje,en loopt naar de keuken om wat brood te smeren. Al heeft ze niet zo’n grote honger,doordat ze gewoon nog kriebels heeft in haar buik van gisteravond. Het was echt zo leuk!!

Rond een uur of 2 fietst Myrthan naar Liselte toe. Net als de hoofdstraat in fietst,ziet ze ineens een jongen lopen die kei veel op Brian lijkt. Ze kijkt hem goed aan,maar ze twijfelt.
Al gauw wordt ze uit de vertwijfeling gehaald,want de jongen roept: “Myrthan,ben jij dat?”
Myrthan bloost,het is Brian. Ze stapt van de fiets en loopt voorzichtig naar hem toe. Brian pakt haar vast en zoent haar weer. Myrthan krijgt het plotseling warm. Er schieten van allerlei gedachten door haar hoofd. Brian stopt met zoenen en zegt: “Ik heb heel de nacht aan je gedacht.” Myrthan bloost, ze wil wat tegen hem zeggen,maar ze krijgt geen woord uit haar keel. “Je hebt me gister echt een hele mooie avond bezorgt”fluistert hij zachtjes. Myrthan denkt aan gister. “euh,jij mij ook,Brian”en kijkt Brian diep in de ogen. Ze kust zachtjes Brian nog een keer op zijn mond,maar zegt dan : “Brian,ik moet gaan. Ik heb met een vriendin afgesproken.” Brian speelt met de haren van Myrthan. “Jammer dat je moet gaan, ik wilde je juist vragen of je met me mee wilde gaan,om wat leuks te doen” Myrthan twijfelt…lief aangeboden,maar eerlijk is eerlijk ze had met Liselte afgesproken. Ze denkt niet langer na en zegt: “Brian ik heb met haar afgesproken,sorry. We spreken wel een andere keer af oke?” Brian kijkt teleurgesteld, geeft haar nog een zoen en zegt: “Ja is wel goed,dan ga ik nu ook maar... doeg” En Brian loopt van haar weg. Myrthan kijkt hem na en dan stapt ze op haar fiets en fietst gauw naar Liselte. Als ze het oprit van Liselte’s huis opfietst kijkt ze gauw op haar horloge. Oeps,denkt ze verschrikt ze is iets te laat…het is al kwart voor 3.

Citaat:

Ze stapt af,zet haar fiets op slot en loopt gauw achterom. Liselte zit in de keuken. Liselte glimlacht even als ze Myrthan ziet aankomen. Myrthan ziet het,en denkt; volgens mij is Liselte niet zo boos.
Ze loopt de keuken binnen en wordt blaffend verwelkomt door Batje. De vrolijke labrador van Liselte en haar zus. “Batje af!” roept liselte tegen haar hond. Batje duwt de neus nog gauw tegen myrthan’s hand en kijkt dan Liselte aan,waarna hij netjes in zijn mand gaat liggen. Myrthan lacht,die malle hond. “Hai trouwens”zegt myrthan tegen haar vriendin. “Hey!”
“Hoe is het?Heb je je nog verveelt gisteravond? Jammer zeg,dat je niet mee mocht!” Liselte slaat haar ogen neer. “het is wel goed met mij hoor! Hoe is het met jou dan? En hoe was het gister??” Liselte staat op om wat drinken in te schenken. Dan zegt ze: “Kom ga je mee naar boven?” “Ja is goed! Lekker bij kletsen.”zegt Myrthan tegen haar vriendin terwijl ze achter haar aan loopt naar boven. Liselte ploft op haar slaapbank. Myrthan laat zich ook op de slaapbank ploffen,maar schiet acuut in een lachbui,als ze neerkomt. KRRRKK,de bank knalt naar achter…en met z’n tweeen vallen ze achterover. Liselte komt niet meer bij van het lachen. Myrthan lacht met haar mee,maar zegt dan tegen haar vriendin: “Ohh nu heb ik je bank vernielt…”en ze kijkt sip. Liselte lacht: “Ah joh,dat is niet zo erg,als straks papa thuis komt maakt die hem vast wel weer.Het geeft niet.” Gauw onderzoeken ze de bank. Helaas vinden ze niet veel. “Ach ik laat papa er straks wel naar kijken” Liselte staat op,en doet muziek aan,dan gaat ze weer tegenover haar vriendin op het bed zitten. Deze is tenminste nog wel heel. “Maar hoe was het gister?? Ik ben echt zo benieuwd?? Vertel eens,breek los” Liselte kijkt naar haar vriendin. Myrthan begint te lachen en ook te blozen. “Oh nee,wat heb je gister gedaan? Waren er leuke jongens? Vertel op,ik zie het wel aan je!” Myrthan frunnikt onrustig met de deken. “Euh…wil je het echt weten?” “Tuurlijk,alles graag. Ahhaah,vertel nou dan! Ik ben hartstikke nieuwsgierig!”
Myrthan lacht,en vertelt alles wat er gebeurt is die avond. “Echt waar? Wat cool zeg,ik ken Brian wel. Hij woont hier vlakbij. Wel een leuke jongen!” zegt Liselte tegen haar vriendin. Myrthan kijkt op,en denkt: dus ze kent Brian? Ze heeft het nog niet over haalt te-laat-kom-actie gehad. Gelukkig. Toch vertelt ze waarom ze wat later was. Ze kan het ook niet voor zicht houden tegen haar beste vriendin. “haha wat leuk zeg,dadelijk wordt het nog wat tussen jullie!” Myrthan lacht “Ja hoor,dacht het ook. Zie je het al voor je, ik hand in hand met Brian?!neemt u,Brian westermans tot uw wettelijke echtgenoot in voor en tegenspoed?” Liselte begint te lachen,wat een fantasie heeft die vriendin van haar. “Ja, zeg je dan!”
Myrthan schudt met haar hoofd. “Nee,meis dacht het toch echt niet! Ik ken hem amper,en ik weet echt nog niet of ik wel met hem wil hoor!” “Je hebt gelijk,leer’m eerst maar eens beter kennen,of zal ik je daten!” sneaky wacht liselte de reactie van haar vriendin af,maar lang hoeft ze er niet op te wachten: “Ja toedeledokie,hahah echt niet! En ook absoluut geen date!” zegt myrthan. “Oh dat zien we nog wel” zegt Liselte geheimzinnig tegen haar vriendin. Myrthan kijkt haar vriendin verwoed aan,maar samen beginnen ze te lachen. Die jongens ook…
Als ze op een gegeven moment uitgekletst zijn over de jongens. Valt er een stilte. Myrthan kijkt naar haar vriendin en vraagt: “wil je mij je verhaal vertellen,of wil je het nog uitstellen?”
“welk verhaal? Van die aanranding?” Liselte slaat haar ogen neer en begint te frunniken aan de dekens. “ja,ik wil je best helpen hoor,ik vertel het echt niet,en bedenk wel dat het echt oplucht als je het eenmaal maar kwijt kunt aan iemand.” Liselte knikt. Ze heeft gelijk denkt ze. Maar net als ze het verhaal wil vertellen gaat Myrthan’s mobiel. Myrthan kijkt gauw op het schermpje. ‘Mama/Papa belt’ staat erop. “sorry,echt sorry,heb je even?” Gauw neemt Myrthan op. “hoi met Myrthan” even is het stil,dan hoort ze aan de andere kant gesnik. “Mam??” Dan hoort ze ineens haar vader praten; “Myrthan wil je alsjeblieft naar huis komen? Het gaat heel slecht met Oma Brest,mama is al helemaal van slag. Wil je hier heen komen?en wil je mee naar het ziekenhuis of wil je liever thuis op Duncan passen? Dan mag je Liselte wel meenemen anders,als jij en zij dat wil. Want je bent toch bij Liselte? Myrthan??”
Myrthan is stil en er loopt een traan over haar wang. Liselte kijkt naar haar vriendin,slaat een arm om haar heen en met haar duim wrijft ze op het gezicht van myrthan de traan weg.
Dan antwoord Myrthan, “Pap,ik kom er zo aan.” “Doe je wel voorzichtig dan?tot zo!”
De verbinding wordt verbroken, myrthan kijkt verslagen naar haar mobiel. “Oma Brest is heel slecht inorde,volgens mij gaat ze al heel snel dood!” snikt Myrthan.
“Echt waar? En het is zón lieve oma!” Liselte denkt aan de laatste jaren,toen Oma brest bij Myrthan thuis was. Om op hun te passen. Ja die oma was echt een lieverd. Altijd deden ze van allerlei leuke en gekke dingen. Het was echt een feest met Oma Brest.
“Zal ik je even naar huis brengen?Mijn verhaal komt nog wel! Ik vertel het je echt wel! Maar nu gaat je oma voor!”
Samen staan ze op,lopen naar beneden. Batje staat meteen op en komt waggelend naar Myrthan toe. “Nee Batje nu even niet! Nu naar je mand! We hebben even andere dingen aan ons hoofd.” Zegt Liselte streng tegen haar hond. Gauw schrijft ze een briefje,en sluit het huis af. Samen stappen ze op de fiets en fietsen in stilte naar Myrthan’s huis.

gerdien schreef:

Hey Jennifer!
Ik heb het verhaal ook eens gelezen, mooi verhaal hoor! Waar haal je de inspiratie toch vandaan??Maar ik wacht ook in spanning af
Groetjes Karin

Mariek87 schreef:

Doe maar geen einde, gewoon doorgaan