Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-02-05 19:52

Re: {verhaal} Wat je al niet kunt vinden op je oude pc!

Geplaatst door de TopicStarter : 05-02-05 19:52

Stella’s comeback

“Kom Stelli, we zullen eens kijken wat je ervan vindt om weer eens een buiten-ritje te gaan maken!” Meredith zadelde snel de merrie die ongeduldig hinnikte. Markus wachtte met Leena al voor de stallen. “Verwacht niet te veel van haar hè lieverd!” “Nee joh, ik ben allang blij dat ik weer op haar mag rijden!”
Stella hinnikte vrolijk toen Meredith opsteeg, dit had ze zo gemist! “Jij zit toch het lekkerst meisje!” Lachte die met tranen van vreugde in haar ogen. “Ze loopt geweldig en is absoluut niet moe!” Toen Stella na de rit weer in haar box stond hinnikte ze hard, haar ogen straalden en haar oortjes stonden voor het eerst weer recht naar voren. Met tranen van geluk in haar blauwe ogen bleef Meredith even met het hoofdstel in haar hand voor de box staan. “Ik was zo bang dat ze er niet door zou komen markus!” Markus streelde de merrie over haar neus en zei:”Zonder jou goede zorgen had ze het ook niet gered meisje, dat weet ik ze-ker!!”
“Wil jij nog wat drinken Mer?” Meredith keek markus even dromerig aan en zei toen:”Nee….ik denk t niet!” Markus glimlachte vertederd en vroeg:”denk je dat niet?” Meredith bloosde een beetje en schudde haar hoofd. Markus stond op sloeg zijn armen om haar heen en drukte Meredith dicht tegen zich aan. “Lieverd, ik hou zoveel van je!” Meredith verstopte haar hoofd tegen zijn borst en zei ge-smoord:”ik hou ook zoveel van jou markus, en ik wil je ook nooit meer kwijt! Echt niet! Zonder jou had ik het nooit gered!” “Wat niet lieverd?” “Met Stelli, René, alles eigenlijk!” een kus belandde in haar blonde haren en met stralende ogen waarin tranen blonken keek ze Markus aan. “Zie ik nou tranen?” “Ik ben gewoon een aanstelster! Moet je kijken, ik heb jou, Stella en nog veel meer ge-weldige paardjes ! en dan ga ik zitten janken!!” met een driftig gebaar veegde ze over haar ogen. Markus drukte haar dichter tegen zich aan en zei zacht:”jij bent geen aanstelster Mer, je bent gewoon een schatje! En dat die spanning er nu een keer uitmoet, dat is toch heel normaal? En ik weet ook heel goed hoe erg je in de stress hebt gezeten om Stelli. En dat je nog steeds bang bent voor René en Schuy-ler. En dat is ook heel normaal. Maar ik weet ook dat ik heel veel van je houd en dat ik je nooit in de steek zal laten! Nooit van mn leven!!” Meredith haalde be-verig adem en keek markus aan. Zachtjes zoende hij haar.

Die nacht was het drukkend warm. Meredith kon onmogelijk slapen. Ze lag wat te draaien en stond toen zachtjes op. Markus was echter ook allang wakker en vroeg zachtjes:”Wat ga je doen lieverd?” “Ik ga even bij Stella kijken! Het is zo warm, ik kan onmogelijk slapen!”
In de stal was het al even warm. Stella stond te doezelen en keek op toen ze Me-redith hoorde. “hey schatten van me, wat is het warm hè? Ik kwam eens even kijken of jullie het ook zo warm hadden!” Zachtjes kriebelde ze Shutterfly tussen zijn oortjes.
Toen ze weer langzaam naar binnen liep en even op de veranda bleef staan kwam Viviën naar buiten schuifelen. Ze geeuwde:”Het is belachelijk om met dit weer in je bed te blijven!” Meredith glimlachte en zei:” ja, het is inderdaad erg benauwd meid, ben je markus tegen gekomen of blijft hij nog even lekker in bed liggen?” “nee, die blijft niet in zijn bed! Die komt eens even luisteren wat jullie over hem zeggen!” Meredith draaide zich lachend om en zei:”Hmm Vivi, dan moeten we nu eens even uitkijken wat we gaan zeggen!” even later zaten ze met zn drieën op de veranda met een glas vruchtensap. Meredith had de deuren van de stal opengezet en keek op haar horloge.”Half 4 hmm, over een onmogelijke tijd gesproken! Ik betwijfel of het nog zin heeft om naar bed te gaan! Slapen doe je toch niet met dit weer!” Viviën lachte en zei:”Ik ben ook helemaal niet moe!!” markus geeuwde en lachte:”Ik ook niet hoor!”
Zo kwam het dat er om half 6 al flink gereden werd in de buitenbak en dat om half 9 al alle boxen uitgemest waren.
Meredith was net bezig met het optuigen van Perina toen de telefoon ging. “even wachten Perien!” Viviën nam de teugels over en Meredith rende naar binnen. “Ja?” Toen ze even later weer naar buiten kwam straalden haar ogen. “Over 3 weken is er een wedstrijd…..daaar rijdt jij niet mee hè markus? Markus knikte en zag aan het gezicht van Meredith wat ze van plan was. “Denk je dat ze het aankan?” “Als ik haar er langzaam op voorbereid kan ze dat zeker!!” Viviën keek Meredith lachend aan en zei zacht:”Die Stella is sterker dan veel mensen denken!”
Gezellig kletsend reden ze met zn tweeën door de bak terwijl markus in de lon-geerbak Contendra longeerde.

3 weken later vertrokken ze naar Nederland, waar het concours gehouden zou worden. De zon stond hoog aan de hemel en het was warm. Markus zette Just do it, die nerveus hinnikte in zijn tijdelijke box naast Stella.
Toen Meredith Stella in de box zette klopte ze de merrie belonend op haar hals. “Wat ben je toch een brave meid Stella, ik denk dat niemand het zal verwachten dat je hier bent! We zullen ze eens wat laten zien!” “Wat ziet ze er goed uit Mer!” “Leslie!! Ja hè? Ik hoop zo dat ze het aan kan! Wie rijd jij?” Leslie gaf Stella een klontje suiker en zei:”Youp en Edelf Bauchetiere om te beginnen en volgende week zien we wel weer! Ga jij Stella alle 2 de weken starten??” Mere-dith haalde haar schouders op en zei:”Ik kijk even hoe ze zich houd dit week-end.” Samen liepen ze de stal uit. “hey!” “Candice! Hey! Hoe is het met jou? Wat heb ik jou lang niet meer gezien!” “helaas moet ik ook zo weer gaan, ik kwam alleen een paard afleveren hier, ik ga rijden in Belgie! Gezellig kletsend zaten ze even later op het terras in de zon. Uit de luidsprekers klonk vrolijke muziek en Meredith neuriede zachtjes mee.
“Jongens, ik ga even wat rijden met Stella, gaat er iemand mee?” “Ja, ik ga mee! Daar heb ik nog wel wat tijd voor!” “Ik ook!” Leslie en Candice stonden op en even later stapten ze naast elkaar door het bos dat achter het concoursterrein lag. “wat heb ik dit gemist!” “Ja, dit moeten we echt weer eens vaker doen! Wat loopt die Stella weer goed Meredith!” Meredith klopte de merrie op haar hals en glimlachte trots.
“Wie het eerste bij de losrijbak is!” Lachte Candice vrolijk toen ze na een uurtje weer terug draafden. “ok!” Stella bokte vrolijk! Eindelijk mocht ze weer in ga-lop! Toen ze schaterlachend de inrijbak in kwamen racen keken een aantal rui-ters verstoord op. Leslie veegde een pluk haar uit haar ogen en lachte:”Ik ga niet zeggen wie er gewonnen heeft!” Meredith lachte: ”Hoeft ook niet Les, iedereen weet dat mijn merrie weer terug is!” Schuyler en Molly, die een jaar bij Meredith getraind had en nu bij Schuyler reed, leunde over het hek en keken met gefronste wenkbrauwen naar Meredith. Die pakte de deken die ze op het hek achtergela-ten had en trok die zorgvuldig over de rug van Stella. Candice keek naar Schuy-ler en draafde naar Meredith toe. “Die weten niet waar ze moeten kijken!!” Me-redith glimlachte triest en knikte. “ze ziet er gelukkig weer beter uit!!” “Prin-cess!” Meredith draaide zich om en lachte stralend naar markus die naast Schuy-ler was gaan staan. Stella snoof en schudde haar hoofd, de vliegen die om haar heen cirkelden irriteerden haar! “Ik zet je op stal meissie!” Leslie riep:”Ik kom je zo nog wel tegen!!!” Molly liep langzaam achter Meredith aan maar die lette niet op haar. Ze praatte zachtjes tegen Stella en zocht naar de borstels die ze mee genomen had. Markus kwam binnen en rolde even met zijn ogen naar Mere-dith toen hij Molly voor de box heen en weer zag drentelen. “Lieverd ik ga even met Leena lopen!” Meredith lachte even en knikte. Stella was wel wat onrustig maar hield Meredith goed in de gaten. “goed zo schoonheid, je bent braaf! Je hebt hard gelopen net hè! Nu maar eens kijken hoe je het morgen gaat doen!” “Ga je haar echt in de wedstrijd rijden?” Molly keek Meredith vragend aan. Die knikte vriendelijk en zei:” ja, ik ga het gewoon proberen. Misschien lukt het wel.” Mol-ly bleef nerveus op en neer lopen en Meredith keek haar aan. Haar vroegere leer-linge was mager en schrikkerig. “Je werkt nog steeds bij Schuyler?” Molly knikte en beet op haar lip. Meredith borstelde Stella’s manen en floot zachtjes voor zich heen. “Meredith……” Meredith keek naar Molly die nu op een strobaal zat en liep naar haar toe. “Molly? Wat is er aan de hand?” “Ik moet Kroongravin en Subliem rijden!” Molly schudde haar hoofd en een traan drupte op haar hand. Meredith aarzelde even…en sloeg toen haar arm om Molly heen. “Kroongravin? Dat word dan haar eerste echte wedstrijd! Hey, dat is toch geweldig?!” Molly snikte:”Ik heb haar al weken niet gereden! Geen tijd voor gehad. Ik durf het niet Meredith!” Meredith schudde even haar hoofd en zei:”Ze heeft je dus expres uit hun buurt gehouden?!” Molly knikte en snikte zacht. “I-ik heb het bij jou zo ge-weldig gehad Meredith! En nu…..” Meredith gaf Molly een zakdoekje en zei:”Je mag altijd terug komen Mol, dat weet je toch?” Molly snikte:”dat kun je niet menen! Ik ben mede schuldig geweest aan de mishandelingen van Stella!” Meredith zei zacht:”Molly, ik neem jou niks kwalijk, echt niet! Je mag van mij altijd bij me terug komen, je kamer is klaar om in terug te komen! Hey meisje, kom op, droog je tranen eens!!” Markus kwam de stallen in met Leena en keek achterdochtig naar Molly. “markus? wil je iets voor me doen?” Meredith pakte de longeerlijn over en keek markus aan. “voor jou doe ik alles princess, dat weet je!” Meredith lachte en zei:”Ga dan even naar de stal van Schuyler, zeg haar dat Molly vanaf nu bij mij traint, neem Kroongravin en Subliem mee hierheen met hun spullen.” Markus keek haar aan en begon toen hartelijk te lachen.”Tuurlijk doe ik dat! Ik doe alles om die bitch dwars te kunnen zitten!!” Meredith gaf hem snel een zoen en klopte Leena op haar hals. “Ze kan de box in hè?” Riep ze mar-kus na. Die knikte en zwaaide. Molly zat verbaasd te kijken en Meredith zetten Leena in haar box. “Zo Mol, ik ben er vanuit gegaan dat je met me mee wilt? Anders moet je nu heel hard naar Schuyler rennen en zeggen dat markus liegt.” Molly keek haar schaapachtig aan en toen begonnen ze alletwee heel hard te la-chen. “jij bent nog steeds even gek!” “jij ook! Kom hier jij!” Lachend omhelsden ze elkaar. “ik ben je zo dankbaar Meredith!” Meredith lachte:” dat is mooi Mol, maar we moeten wel zorgen dat je morgen goed rijd! Met alletwee die mormels!” Molly lachte en veegde haar tranen weg.
Markus kwam terug, lachend, met Kroongravin en Subliem. “Ik heb nog nooit iemand zo kwaad zien zijn als Schuyler, die liep gewoon groen aan!” Molly grinnikte en zette Subliem in de box die Meredith haar aan wees. Markus knip-oogde en zette Kroongravin ernaast. “kom, we gaan eten en dan gaan we maar eens vroeg naar bed, morgen begint de eerste wedstrijd om 9u en daarin start jij met Subliem hè Mol??” Molly knikte. “Ok dan zorgen we dat we om 7u te paard zitten, ik moet met Stelli om 10u starten. Markus?” “Op mij kun je rekenen lie-verd!”
“Trusten Mol, tot morgen!” “tot morgen! En bedankt!” Meredith knipoogde en toen ze in bed lag voelde ze pas hoe moe ze was! “Molly komt dus weer bij jou trainen??” “Ja, gelukkig! T is een te gekke meid als je haar kent Markus, echt waar!” “Daar vertrouwen we dan maar op!” Lachte Markus. Meredith had niet eens de energie meer om zich druk te maken over de eerste wedstrijd van Stella, ze sloot haar ogen en sliep.

De volgende ochtend was het al druk in het restaurant, het zou erg warm wor-den en veel ruiters wilden hun paarden nog getraind hebben voordat de wedstrijd begon en de steekvliegen de paarden en ook de ruiters aan zouden vallen.
Schuyler keek vals naar Molly maar die bleef dicht bij Meredith en Markus in de buurt.
“Goedemorgen mijn kleine ster, hoe is het met jou??” Stella hinnikte vrolijk en pakte Meredith’s bloesje tussen haar tanden. “Gekkie! Laat los, dan krijg je je eten!” Terwijl Stella haar eten opknabbelde poetste Meredith haar tot ze glom als een kastanje. Molly zadelde Subliem en Markus poetste Leena.
“Okay Molly, stap haar eerst maar eens goed los. Zorg dat ze goed op je let, rijd daarna wat tempowisselingen.” Voor ze het wisten was het half 9. “Goed ge-werkt jullie 2! Kom er maar af Molly!!” Molly sprong met een verhit gezichtje op de grond en klopte haar paard belonend op haar hals. “ik stap even met haar, ga jij wat drinken en het parcours verkennen Molly, dan zie ik je zo wel weer!” Markus kwam naar Meredith toe en gaf haar een bekertje water. “Alsjeblieft meisje! Ik hou van je, maar die blikken van Schuyler beloven niet veel goeds.” Meredith grinnikte en zei tussen 2 slokken door:”Zonder René kan ik haar wel aan. Ik begin me nu alleen een beetje zenuwachtig te voelen over mijn eigen par-cours.” Markus lachte en legde zijn arm om haar schouders en zei:”Het komt vast wel goed meisje, ik zal je na Molly’s parcours wel helpen. Maak je vooral niet druk!!” Molly kwam buiten adem terug rennen. “Ik haal het nooit, dat par-cours is super moeilijk!” Leslie, die aan kwam lopen en naar Edelf liep knikte en zei:”Ja, het is een pittig parcours! Ik wens je dan ook veel succes Molly!”
Molly’s parcours verliep echter zeer goed en met een snelle tijd kwam ze foutloos door. Wat was ze trots! Stralend kwam ze in de inrijbak. Uiteindelijk werd Molly 3e.

“Zo Mer, nu jij! Wat ziet die kleine er geweldig uit lieverd, net zo mooi als jij!” Meredith’s eens zo zelfverzekerde gezichtje was wit en om haar mond lag een gespannen trek. Stella voelde de onzekerheid van haar bazin en was opstandiger dan ooit!! Schuyler, die inmiddels ook haar witte hengst rondstapte keek triom-fantelijk naar Meredith. “ze is veranderd hè?” “Ja, alleen in positieve zin!” was het kattige antwoord. “Hey Mer, doe eens even rustig! Je staat stijf van de stress!” Meredith haalde diep adem en liet Stella halthouden. “Concentreer je op Stella. Stel haar gerust en zorg dat ze je vertrouwt! Kom op kleine, ik hou van je en ik weet dat je het kunt! Net zo goed als ik weet dat Stella-belli het kan! Dus lieverd, waar wacht je op? Spring die oefensprong en ga dadelijk rustig van start!” Meredith streelde Stella over haar manen en knikte. “ja, die zenuwen zijn nergens voor nodig, het is mijn eigen Stella-belli en ik weet dat ze het kan!”
“Meredith Michaels en Stella!” Stella hinnikte en Meredith klopte haar zachtjes op haar hals. “dit is je grote comeback lieverd, doe je best!” “Jij ook Mer, je kunt t!” Meredith keek nog even achterom naar Markus en zette Stella toen aan tot galop. De merrie schrok even, de verwachte zweepslag bleef echter uit! “Ik ben het meisje! Heb ik jou ooit pijn gedaan? Nee toch? Kom, de eerste sprong hebben we gehad, we moeten proberen foutloos te blijven, die barrage komt dan ook wel weer goed. Schuyler heeft er nooit iets leuks van gemaakt hè, en als zij vond dat je te langzaam was dan kreeg je een klap of niet? Meisje, ik ben zo blij dat ik je terug heb, laat me nou niet in de steek! Kom op! Nu die drie sprong nog en dan hebben we het gehaald!” Meredith bleef zacht tegen Stella praten. Ook door de drie sprong kwamen ze zonder fouten en toen ze door de finish reden klopte Me-redith haar merrie dolblij op de hals. “Goed gedaan prinsesje!!” Markus lachte en stak zijn duim op. Stella hinnikte en pakte gretig de wortel aan die Meredith haar gaf. Van alle kanten kreeg Meredith schouder klopjes en werd ze gefelici-teerd. Ze bleef echter bij haar merrie en liet haar geen seconde alleen. “ik moet de barrage nog rijden jongens,juich niet te vroeg!” Markus knikte en knipoogde naar haar toen Schuyler triomfantelijk de bak uit kwam…”Foutloos!” “ik ook, zie je in de barrage!” “hier, wat te drinken!” “Thanks Molly, markus, geef jij Stelli even een beetje water? Niet te koud hè?” markus hield Stella de emmer water voor en lachte:”Nee nee, ik geef geen te koud water lieverd, wees maar niet bang!” Meredith lachte ook en klopte Stella op haar hals. “Je start als een na laatste, net voor Schuyler, Leslie start voor jou.” Meredith knikte bedachtzaam. Leslie zag dat en lachte:”Ik zal het je niet makkelijk maken Mer! Het kan dan wel Stella’s grote comeback zijn maar toch zal ik alles doen om je voor te blij-ven!” Leslie’s ogen lachten en ze knipoogde. “Het zelfde zullen Stelli en ik doen Les!”
Leslie ging van start in de barrage en kwam met 4 fouten door. “Let op de 2e oxer, dat plankje ligt verdacht los! Succes!” Meredith riep nog:”Dankje!” en ga-loppeerde het parcours in. Stella hinnikte en nam het suikerklontje aan wat Me-redith haar snel toestopte.”Zo, en nu gaan we op volle snelheid meisje! Ik weet dat je het kunt en waarom zouden we het dan niet doen?!” Stella was nu geheel ontspannen en sprong zonder enige aarzeling de sprongen. Meredith
hoefde haar niet eens aan te sporen! In volle galop raceten ze door de finish en enthousiast klopte Meredith haar merrie op de hals!

**Geplaatst**: 05-02-05 20:01

Re: {verhaal} Wat je al niet kunt vinden op je oude pc!

Geplaatst: 05-02-05 20:01

Aawrr..
meer ? ? ? Clown

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-02-05 20:59

Re: {verhaal} Wat je al niet kunt vinden op je oude pc!

Geplaatst door de TopicStarter : 06-02-05 20:59

Meredith toch!

Gespannen als een veer zat Meredith op de rug van haar merrie naar het par-cours van Schuyler te kijken. Markus, Leslie en Molly stonden naast de merrie. “mocht dat kreng sneller zijn Mer, dan hebben jullie het nog geweldig gedaan!” Meredith knikte en glimlachte naar Markus. Schuyler was duidelijk te zeer ge-brand op de tijd van Meredith en sneed teveel af bij de laatste sprong. Haar hengst gleed weg en kon nog maar net op de been blijven! Het kon niet voorko-men worden dat de hindernis ondersteboven gelopen werd. Schuyler was woe-dend maar Meredith sloeg met een schreeuw van vreugde haar armen om de hals van Stella en tranen liepen over haar wangen. “Je hebt het gehaald meisje, je hebt het gedaan!” Stella hinnikte enthousiast en schudde met haar hoofd. Schuyler kwam de bak uit……..ze schreeuwde schold en keek Meredith vals aan. Die lachte alleen stralend en bleef Stella strelen. “Je moet naar de prijsuit-reiking princess!” Markus lachte stralend en hield Stella vast terwijl het lint om-gehangen werd. “De prijsuitreiking met als winnaar voorop……Meredith Mi-chaels met haar merrie Stella!”
Stralend reed Meredith de bak in om de prijs in ontvangst te nemen. Leslie was 2e geworden en reed lachend achter haar. Schuyler, die door de struikelpartij van haar paard veel tijd verloren had was 3e geworden. Stella keek om zich heen en hinnikte hard. Meredith lachte blij en klopte haar zachtjes op de hals.

Toen ze eindelijk weer in haar box stond hinnikte Stella nog een keertje en ging toen liggen rollen. Meredith keek vertederd naar haar paard en haalde diep adem, wat was ze gelukkig! “ik kom even bij je zitten meisje, even tot rust komen!” Met haar hoofd op de warme hals van Stella doezelde Meredith een beetje weg.
“Meredith?? Waar zit je toch?” Slaperig keek Meredith op. “Hè? Wat? Wie?” “Ik! Slaapkopje! Wou je nog mee naar de parcoursparty straks?” Meredith knip-perde met haar ogen en keek Markus even schaapachtig aan. “ ik ga wel mee denk ik ja!” “Dat denk ik ook ja, je kunt niet weg blijven nu je gewonnen hebt meisje!” Meredith stond op en knikte. Ze gaf Stella nog een knuffel en liep toen met markus mee naar het hotel. Daar kwamen ze Leslie tegen. “Hey! Jij bent bij je kampioen geweest, of niet?” Meredith knikte en lachte gelukkig. “Ik zie je straks op de parcoursparty wel!” even later zat Meredith op de rand van haar bed en ze keek besluitloos naar haar koffer. “wat ga ik in hemelsnaam aan doen?” markus lachte en zei:”Meisje, wat je ook aan doet, je ziet er altijd gewel-dig uit! Weet je hoe trots ik op je ben?” Meredith liet zich even vermoeid achter-over op het bed vallen en sloot even haar ogen. Markus kwam naast haar liggen en vroeg zachtjes:”Heeft het je zoveel energie gekost mijn prinses?” “Ja, nog al. Ik ben zo gaar als een pakje boter! Hoe laat begint die parcoursparty?” “Over 3 en een half uur precies!” “dan blijf ik hier nog even liggen hoor! Anders kom ik morgen mn bed niet uit van de hoofdpijn!” Markus zoende haar zachtjes en zei toen:”Dan blijf ik ook wel even bij je liggen!” “Hmmm, dat lijkt me een goed idee!” zei Meredith lachend en met een diepe zucht kroop ze tegen Markus aan om even later in een diepe slaap te vallen!

“Wat zie je er geweldig uit Mer!” Meredith deed haar oorbellen in en lachte stra-lend naar markus die de deur voor haar openhield. “Dankje schat! Ik ga eerst nog even naar Stella-belli hoor!” Stella stond wat te suffen in de warme box. “Je verveelt je hè lieverd? Ik zal je bovendeur open zetten, dan kun je een beetje met Youp spelen! Ik kom vanavond nog wel even naar je kijken, ok? Nou, lief zijn, tot straks!”
Op de parcoursparty was het gezellig druk. Meredith werd omringd door journa-listen en lachend beantwoordde ze alle vragen. “Mogen we een foto van U en de merrie?” “Ja hoor, kom maar mee naar de stal.” Markus knikte even naar haar en lachte. Toen Meredith de stal in kwam riep ze:”Stelli!” Stella hinnikte en-thousiast en leunde over de box deur. “hey meisje! Waar willen jullie de foto’s maken? Hier? Of in de bak?” Stella duwde aanhankelijk haar neus tegen de wang van Meredith. Dit leverde een uniek plaatje op! Meredith trok liefdevol aan de manen van haar lieveling en nam haar mee naar de bak. Er werden foto’s gemaakt en een jonge journalist vroeg:”Mag ik nog een foto van u op de mer-rie??” Meredith knikte en zonder enige moeite sprong ze op de rug van haar Stel-la. Die hinnikte en keek vragend achterom. Toen de foto’s gemaakt waren kon “we gaan er even samen opuit lieverd!” Zonder zadel en met alleen een halster om mee te sturen reed ze het bos in. Met haar feestkleren aan op haar goed ge-poetste merrie reed Meredith een uurtje door het bos. Stella genoot! Toen Mere-dith haar even later weer in de box zette, verzorgde en nog een pepermuntje gaf straalden haar ogen als nooit te voren. “ik ga weer meissie, ik kom straks nog wel even naar je kijken.”
“En daar is mijn prinses weer, jij bent er met Stella op uit geweest hè lieverd?” Meredith bloosde en knikte. “er zit stro in je haar! Kom eens?” Markus lachte en plukte het strootje uit haar blonde haren. Snel gaf hij haar een zoen op haar wang. “waar is onze Molly eigenlijk??” vroeg Meredith even later toen ze met een glas champagne tegen markus aan geleund stond. “ik heb haar de hele avond nog niet gezien eigenlijk! Nu je het zegt…!” “Jij Les?” Leslie schudde haar hoofd en Meredith pakte haar telefoon. “ik bel wel eens even.” Molly nam echter haar telefoon niet aan. Meredith haalde haar schouders op en zuchtte. “Je maakt je zorgen!” constateerde markus terwijl hij naar haar lachte. “ja, om eerlijk te zijn wel. Ze heeft een jaar lang bij Schuyler getraind en nu ze weer bij mij terug is zal Schuyler op wraak zinnen! Ik loop even naar haar kamer schat, tot zo!” “Wees voorzichtig Mer, tot zo!” Meredith zwaaide en liep naar het hotel.
“Molly? Molly! Ben je hier?” Meredith klopte op de deur en wachtte. “Ga weg!” “ja dus.” Mompelde ze in zichzelf. “Molly, ik ben het, laat me er in. Toe!” enige tijd later opende Molly de deur en liep Meredith naar binnen. Ademloos bleef ze even staan. Wat een zooitje! En wat zag Molly er uit! Haar ogen waren dik en rood behuild. Haar mascara liep in zwarte strepen over haar wangen. Haar hand vertoonde een bloedende wond en de trofee die ze die middag gewonnen had lag in stukken op de grond. “Molly Ashe, wat is hier gebeurd?” Automatisch begon Meredith de kleren van de grond te rapen, op te vouwen en in de koffer te leggen. Molly zat als verdoofd op de rand van het bed. “zo, hier is iemand flink kwaad geweest!” grinnikte Meredith toen ze twee kapot geknipte rijbroeken van de grond pakte. “die zullen we maar weggooien hè?” Molly keek voor zich uit en hield haar hand krampachtig tegen zich aan gedrukt. “Zo, dat ziet er niet zo mooi uit Mol! Wat is er gebeurd?’ Meredith vulde een bak met warm water en begon de wond schoon te maken. Molly snikte nu zachtjes. “dit kan een beetje zeer doen Molly, maar vertel, wat is er hier gebeurd?” “dat is nou de 3e keer dat je dat vraagt!” snikte de jonge blonde Amerikaanse en ze keek Meredith met haar rode ogen smekend aan. “ja, en als je me nu geen antwoord geeft dan vraag ik het voor een 4e keer! Nee, niet terug trekken, laat me even kijken!” Molly zette haar tanden op elkaar en sloot haar ogen. “Het is behoorlijk diep Mol, wat heb je ge-daan?” “Lavendel vast gehouden.” Was het zachte antwoord. “Lavendel vast-gehouden.” Herhaalde Meredith terwijl ze naar een rol verband zocht. “Dat is toch die hengst van Schuyler?” “ja. Ze vroeg me hem even vast te houden omdat ze haar zweep vergeten was. Ik nam het halstertouw over en meteen gaf zij hem een klap. Het beestje schrok zich wild en steigerde. Hij trok zo de ketting door mijn hand!” “Heerlijk ja, die kettingen!” Meredith schudde haar hoofd en pakte het schaartje uit de beautycase van Molly. “ Ze deed het dus expres?” Molly knikte en snikte:”Lavendel verstapte zich toen hij neer kwam en daar gaf ze mij de schuld van. Ze eiste dat ik hem verder verzorgde. Dat deed ik, waarom moet je me niet vragen. Toen ik hier terug kwam lag het er zo bij.” Meredith zuchtte diep en schudde haar hoofd. “even zo blijven zitten meid, ik ontsmet het even en dan doe ik het verband erom.” Molly knikte. “Ik kan morgen niet meer rijden!” “waarom niet Mol, durf je het niet aan met je hand?” “ jawel, als het niet zo’n pijn meer doet dan wel, maar ik heb geen rijbroek meer!” Meredith glimlachte en zei:”Dan krijg je er wel een van mij meid, we hebben toch ong. de zelfde maat. Zo, kijk eens. Klaar! Gaat t weer?” Molly knikte aarzelend. “ga je even opfris-sen Mol. Dan gaan we samen nog even naar de parcoursparty! Je moet je niet gek laten maken! Kom!” aarzelend stond Molly op. Even later liepen ze samen de trappen van het hotel af. “Schuyler…..” “Nee. Mol, laat je niet gek maken! Je paarden staan al allemaal veilig bij die van ons in de stalgang. Ze kan je niks maken. Ik vraag me af hoe ze op je kamer gekomen is.” Molly haalde moedeloos haar schouders op. “Ik heb haar zelf de sleutel gegeven.” “En nu terug gekre-gen?” “ja” Meredith knikte en zei:”Dan zijn we van dat probleem af. Het enige wat dan nu nog een probleem is…laat je avond niet verpesten door die bitch en haar jaloezie! Ze is het niet waard om je druk over te maken, al moet ik eerlijk toegeven dat ik dat ook nog al eens doe. Maar vanavond is het onze party Mol-ly, denk daar aan ! kom!” Molly knikte en gooide met een elegant gebaar haar vlecht over haar schouder naar achteren. “dat jurkje staat je trouwens geweldig Molly, weet je dat?” Molly lachte nu een beetje en knikte. “ik ben blij dat ik bij je kan blijven Meredith!” “Je hebt toch nooit getwijfeld of je terug mocht komen, wel?” Molly knikte blozend. “Jawel, ik durfde niet meer, na wat Schuyler en René je allemaal aan gedaan hebben, ik voelde me verantwoordelijk! ”Onzin meissie! Kom, hier praten we niet meer over, we gaan morgen Schuyler eens even laten zien wie hier de goede en sportieve amazones zijn!” toen ze wat lacherig binnen kwamen bij de parcoursparty kwamen Leslie en Markus meteen op hen af. “waar bleven jullie toch? Het feest begon al saai te worden! Leslie keek vra-gend naar de hand van Molly en vroeg:”Wat heb je gedaan? Ben je gebeten?” Molly schudde haar hoofd en vertelde zachtjes het hele verhaal. Meredith lachte stralend naar Markus en liet zich mee nemen naar de dansvloer. “Oh Markus, je weet niet half hoe blij ik ben dat Stella zo goed gelopen heeft vandaag!” markus lachte vertederd en zei:”Dat zie ik aan je prachtige ogen prinsesje van me! Je straalt gewoon!” Meredith bloosde een beetje en leunde wat tegen markus aan.
Het was al laat toen ze eindelijk terug slenterden naar het hotel. “Slaap lekker Leslie!” “Jij ook Mer, trusten Markus! see you tomorrow Molly!” Leslie zwaaide en sloot haar kamer deur. Molly bleef even staan. “slaap lekker Molly, maak je niet druk, morgen zien we wel weer verder! Je rijbroek ligt op je bed, dat is het probleem niet. Mocht er wat zijn, je belt maar of je komt gewoon, okay?” Molly knikte en zei zacht:” Tot morgen! Bedankt!” Markus glimlachte en zei:”trusten Molly! Morgen gaan jullie er tegenaan, dat is een ding wat zeker is! Kom prin-ses, we gaan slapen!” Meredith knipoogde naar Molly en toen liepen ze naar hun kamer.

“Wat zit jij daar dom voor je uit te lachen?” Meredith schrok op en kon nog net voorkomen dat ze het lepeltje ijs op haar rijbroek liet vallen. “Je liet me schrikken les, doe dat nooit meer!” Leslie keek haar lachend aan en Molly kwam naast haar op het gras zitten. “Ik zat een beetje te dromen.” “Over Markus uiteraard!” plaagde Molly haar vriendin. Die bloosde verdacht en likte geconcentreerd aan haar lepeltje ijs. Stella, die ze liet grazen hinnikte zacht en duwde haar neus in Molly’s gezicht. Leslie schudde haar hoofd en grinnikte. “Je bent net een verlief-de puber Mer, echt waar! En het mooiste is dat Schuyler denkt dat ze nog een kans maakt bij markus ook! Achterlijk toch?” Meredith lachte maar haar ogen stonden bezorgd, ze wist dat Schuyler alles uit de kast zou halen om markus en haar uit elkaar te krijgen. Molly zag het en schudde haaar hoofd bijna onzicht-baar naar Leslie. Die sloeg haar arm om de schouders van Meredith en zei:”Maak je geen zorgen Mer, Markus is hartstikke gek op je, dat is een ding wat zeker is. Schuyler zal het zeker proberen, maar ze zal geen succes hebben, dat weet je zelf ook wel!” Meredith knikte en schudde even haar hoofd om de nare gedachte kwijt te raken. Molly ging lui achterover op het gras liggen en zei:”het is warm vandaag mensen!” “dat is het zeker! Hoe is het met je hand?” Molly prutste wat aan het verband. “Pijnlijk!” “hmmm dat wilde ik eigenlijk niet horen als ik eerlijk ben! Ga je vandaag wel rijden?” Molly knikte en geeuw-de.
Leslie was de eerste die opstond. “Ik rijd vandaag maar 1 parcours, en daar ga ik me nu op voorbereiden! Hoeveel rijden jullie er?” Meredith keek tegen de zon in en geeuwde:”Ook 1, met Justy! Zie je straks wel in de inrijbak!!” Molly draaide zich op haar buik en keek Meredith vragend aan. “Ben je bang dat het Schuyler gaat lukken?” vroeg ze aarzelend. Na 3 jaar bij haar getraind te hebben kende ze Meredith beter dan wie ook! Meredith vouwde haar handen onder haar hoofd en haalde haar schouders op. “ik weet het niet.” Zei ze eerlijk en een traan liep over haar wang. “Schuyler is niet lelijk! En nu je t zegt, ze zijn de laatste tijd wel erg vaak bij elkaar!” Molly schudde haar hoofd en sloeg haar arm om Meredith heen.”Niet huilen Mer, Schuyler is niet lelijk nee, maar dat ben jij ook niet! En dat Schuyler markus achterna loopt, daar kan markus niets aan doen hè! Kop op meid!” “ik ben zo blij dat je terug bent Mol! Ik heb je zo vreselijk gemist!” “ik jou ook Mer, echt waar! Wat Schuyler ook zal proberen, wij zijn een stuk slimmer, en leuker…al zeg ik het zelf!” dat was Molly ten voeten uit! Het lukte haar meestal wel Meredith op te vrolijken. Nu ook. Meredith ging recht op zitten en lachte. “heb je mijn stoere hengst al gezien Mol?” “nee?” “kom mee dan, dan gaan we meteen kijken of er iets met kroongravin te beginnen is.” Meredith klikte met haar tong en Stella was meteen een en al aandacht voor haar bazin. Samen lie-pen ze naar de stallen. Waar Schuyler met markus stond te praten. Meredith beet op haar lip en voelde hoe Molly haar even in haar hand kneep. “Hey Mar-kus! jij ging mij je hengst laten zien Mer, toch?” Molly nam de leiding op zich en seinde naar markus dat hij mee moest komen. Die maakte een hulpeloos gebaar en schudde zijn hoofd. Molly knikte even en trok Meredith mee. “Laat je niet gek maken Mer, dat heb je mij gezegd en nu zeg ik het jou! Kom op, zadel je hengst, ik zadel mijn merrie en dan gaan we even een bosritje maken, dat halen we nog wel voor het parcours, en het is ook meteen losrijden, toch? Zie ik je zo voor de stal?” Meredith knikte en zette Stella in haar box. “Oh meisje!” zuchtte ze moedeloos. “waarom voel ik me zo klote? Ik wist van te voren dat ze het zou proberen, en ik zag het ook wel. Komt het alleen nu omdat Leslie het ook zei?” Stella hinnikte en schudde met haar hoofd. Meredith lachte en klopte haar merrie op de hals. “ik ga even met Justy naar buiten schat!” Just do it stond wat te suf-fen in zijn box. “kom jongeman, een beetje actief worden, we gaan even naar buiten!” Toen ze met de hengst aan de teugel naar buiten liep kwam markus met een verhit gezicht aanlopen. Hij glimlachte een beetje afwezig en Meredith steeg op. “tot straks!” Samen met Molly reed ze het bos in.

“Succes Mer let even op de laatste van de dubbel, daar had ik 3 stappen geteld, maar t worden er 2!” Leslie stak haar duim op en Meredith knikte en ging van start. Just do it hinnikte ondeugend en bokte fel na iedere hindernis. Meredith had geen enkele moeite om te blijven zitten en kwam in de barrage. “goed gedaan meissie! Klasse!” markus sloeg zijn armen om haar heen en kuste haar zachtjes. Meredith bloosde en drukte zich tegen Markus aan. Waar was ze zo bang voor?!
“Schuyler is foutloos en snel, ze staat nu eerste!” Meredith keek naar Just do it die naast markus stond en steeg op. “here we go sweetie. We gaan haar te snel af zijn!” “Met dat schillenpaardje? Ach Meredith word wakker uit die droom! En mocht het je ontgaan zijn, Markus krijg ik ook wel!” Schuyler keek haar meewa-rig aan en haalde haar hand door haar honingblonde haar.
Meredith was kwaad en vastbesloten sneller te zijn dan Schuyler. Dat was de grote fout. Ze spoorde de jonge hengst te veel aan….werd te overmoedig Just do it aarzelde even en zette net te vroeg af, midden in de hindernis kwamen ze te-recht. Met een harde klap belandde Meredith op de grond waar ze als verdoofd bleef liggen. Verdrietig

**Geplaatst**: 06-02-05 23:51

Re: {verhaal} Wat je al niet kunt vinden op je oude pc!

Geplaatst: 06-02-05 23:51

Aaaah neee..!
Hoe loopt t af ?
Meeer!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-02-05 00:00

Re: {verhaal} Wat je al niet kunt vinden op je oude pc!

Geplaatst door de TopicStarter : 07-02-05 00:00

Tomorrow!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Haha!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-02-05 17:14

Re: {verhaal} Wat je al niet kunt vinden op je oude pc!

Geplaatst door de TopicStarter : 07-02-05 17:14

Heeft Schuyler succes?

Just do it krabbelde snel overeind en draafde kreupel naar Markus toe die bij de ingang van het parcours stond. Molly nam hem mee naar de stal terwijl markus naar Meredith rende die verdwaasd rechtop zat. “gaat het?” “Justy…” “Ja, hij is bij Molly. Kom, kun je staan?” Langzaam liepen ze naar de uitgang van de bak waar Schuyler met een brede lach om haar mond naar Meredith stond te kijken. Die barstte, van pure ellende in snikken uit toen ze Just do it zag staan. Met opgetrokken voorbeen en hangend hoofd stond hij naast Molly terwijl de veearts hem een injectie gaf. “Ik…..het is mijn schuld!” Markus sloeg zijn arm om haar heen en zei:”Ja, dat is het zeker. Je liet je veel te veel opjutten door Schuyler en concentreerde je op haar tijd in plaats van op je rit en op je paard. Kom, we gaan naar de EHBO daarna zullen we kijken wat er met Justy aan de hand is, Molly blijft wel even bij hem.” “zie je wel dat René gelijk heeft? Ik ben geen paard waard!” Markus schudde zijn hoofd en zei:”Mer, dit is onzin,iedereen maakt weleens een fout. Dat je kwaad bent op Schuyler is heel begrijpelijk, maar dit was gewoon een stomme actie van je. Kom, we gaan eens even kijken wat de dokter van die enkel van je zegt!” Meredith bloosde, ondanks dat ze het had proberen te verbergen had markus dus gezien dat haar enkel gemeen pijn deed.
De arts was heel aardig maar kon niet voorkomen dat de enkel van Meredith stevig ingetapet werd en dat rijden voor de rest van de week streng verboden was.
“zou je nu je tranen willen drogen lieverd? Kom, ik kan er niet tegen als je huilt,dat weet je!” “ben je dan niet boos?” Markus begon nu te lachen. “Boos? Zou dat nut hebben denk je? Je weet zelf dat het je eigen fout is lieverd, en ik weet dat dit niet meer zal gebeuren! Kom, we kijken even hoe het met je stoere hengst gaat, kun je lopen?” Meredith knikte en strompelde moeizaam mee. Just do it liep met Molly door de losrijbak. Hij ontlastte zijn rechter voorbeen en hin-nikte af en toe klaaglijk. Meredith kreeg tranen in haar ogen en wilde naar haar hengst toe rennen. “AUW!” Markus ving haar op en zei zacht:”Voorzichtig meisje, kom, ik help je!” “Justy!” Just do it keek op en hinnikte zachtjes. Molly liet het halstertouw los en langzaam kwam de hengst naar Meredith toe. “Oh mijn lieve schat toch! Wat heb ik gedaan?” Molly kwam ook aanlopen en zei:”Hij heeft zijn knie verdraaid, niet ernstig maar wel vervelend. 3 weken al-leen stappen aan de hand en dan langzaam weer berijden. Maar Mer, mag ik even vragen wat je bezielde?” Meredith keek haar leerlinge aan en haalde haar schouders op. “ik weet het niet, ik moest die trut voor blijven. Ik gunde haar de lol van de overwinning niet! En dat was helemaal fout.” “ja dat kun je wel stel-len ja. Wat is er met je enkel aan de hand?” “enkelbanden gescheurd. Week zeker niet rijden.” Leslie kwam aanlopen en keek Meredith aan alsof ze haar voor het eerst zag. “Meredith!” Meredith legde haar hoofd tegen de hals van Just do it en zuchtte:” Ik weet het, het was stom van me. Zeg maar niks!” Leslie glimlachte en zei:”het was stom, maar wel begrijpelijk Mer, die bitch kan je het bloed onder de nagels vandaan halen. Hoelang mag je niet rijden?” “ikzelf een week niet, maar Just do it 3 weken, dan mag ik langzaam weer wat met hem gaan doen, toch Molly?” Molly knikte en Meredith zei:”en dat vind ik het ergste. Dat ik m’n enkelbanden gescheurd heb is mijn eigenschuld, maar die arme Justy kon er niks aan doen. Dat is mijn schuld!” een traan liep over haar wang. “ja, nu moet je vooral gaan staan huilen! Daar help je ook echt iemand mee! Kom, ik zal Jus-ty in zijn box brengen, dan ga jij even liggen en dan ga ik Molly helpen, die hoeft pas rond half 7 te rijden!” Markus knipoogde en nam Just do it van Meredith over. De hengst was echter flink overstuur en hapte. “AUW! Mijn schouder!” Langzaam liepen ze naar de stallen. Markus aan de ene kant van Just do it en Meredith met gebogen hoofd aan de andere kant, met haar hand op de hals van haar lieveling.
“Mer, lieverd, luister nou eens even naar me.” Meredith snifte wat en keek op.”je voelt je vreselijk schuldig, is t niet?” Meredith knikte bedeesd. Zo had markus haar nog nooit gezien! Hij sloeg zijn armen om haar heen en wiegde zachtjes heen en weer. “Lieverd, dit had iedereen kunnen overkomen! Je liet je deze keer gek maken door Schuyler, dat is niet zo gek, ze kan behoorlijk vals uit de hoek komen en je was vast besloten te winnen. Ik weet niet wat ze tegen je zei voor-dat je van start ging maar dat miste zijn uitwerking niet. Nu is je paardje kreu-pel en jijzelf ook. Ze heeft haar zin. Maar lieverd, we geven ons niet gewonnen, gun haar nu die triomf, over een week zit jij op je Stella en dan heeft ze het na-kijken!” “ik ga niet meer met Stella springen!” “Wat een onzin! Jij gaat met Stel-la springen! kom op zeg! Je hebt niet voor niets gewonnen gisteren! Als je kunt met je enkel dan rijd jij volgende week Mer, dat is een ding wat zeker is. Kom, ga nu even wat slapen, je krijgt een pijnstiller. Ik zal Molly wel gaan helpen!” na een lange zoen en een pijnstiller was Meredith wat gekalmeerd en even later lag ze met haar voet op het dekbed rustig te slapen.

Er werd besloten dat Meredith de week erop niet meer mee zou rijden, ze had teveel last van haar enkel. Wel bleven zij en markus om Molly en Leslie te hel-pen.
Meredith lag op haar bed wat te dommelen toen de telefoon rinkelde. Slaperig rekte ze zich uit naar het nachtkastje. “ja?” “Wat zoent markus lekker Mere-dith! Hoe is het met je voet?” “Schuyler! Wat zeg je?” “Ik zeg dat Markus heer-lijk zoent. Mocht het je interesseren waar hij de hele dag geweest is, bij mij. We hebben gezellig een buitenritje gemaakt met Ilian en Carolus. En daarna zijn we naar mijn kamer gegaan. Wat we daar gedaan hebben gaat je echt helemaal niets aan, maar ik kan je wel vertellen dat die stomme hengst hem flink gebeten heeft in zijn schouder. Hij heeft er flink last van. Nou, ik kom je straks wel weer te-gen.” Meredith keek naar de telefoon en een traan drupte op haar hand. Snik-kend belde ze Molly. “Mol? Kun je alsjeblieft komen?” “Tuurlijk! Wat is er en waar ben je?” “Op mijn kamer. Neem je les mee?” “Als jij dat wilt wel meid, blijf waar je bent, we zijn er zo.” “de deur is open.” Toen Molly en Leslie binnen kwamen lag Meredith te snikken met haar gezicht verborgen in het kussen. Leslie streelde zacht door haar haren en vroeg zachtjes:”Wat is er gebeurd? Waarom ben je in hemelsnaam zo overstuur?” “Je had gelijk Les, je had gelijk! Schuyler…” “Nee! Dat kun je niet menen Meredith!” Molly keek Leslie ge-schrokken aan en sloeg haar armen om de hevig snikkende Meredith heen. “wat een klootzak! En hij doet steeds net of jij de enige voor hem bent! Belde hij zelf?” “n-n-ee! Schuyler. Ik heb hem niet meer gesproken. Hij zal zo wel komen! Ik wil hem niet zien!” Leslie stond op. “Ik zal met hem praten Mer, maak je geen zorgen!” Snikkend keek Meredith Leslie aan. “dankje Les, heel erg bedankt!” Molly gaf Meredith een glas water en zei:” Ik blijf wel hier les, kom je zo te-rug?” Leslie knikte en knipoogde nog even naar Meredith. “het komt wel goed! Die simpele Duitser kunnen we met zijn drieën wel aan!”
Die middag ging Meredith toch mee naar de inrijbak om Molly te helpen. “Hou haar bij je Mol! Goed zo, kom op, laat niet met je sollen! Jij bent de baas, niet Subliem!” “Meredith?” Meredith moest zichzelf dwingen niet om te kijken. “Ik ben bezig. Goed zo Molly! Laat je niet afleiden! Nog een volte in galop en dan de oefensprong!” “Mer, alsjeblieft!” Meredith negeerde Markus volkomen! Het kostte haar duidelijk moeite haar tranen in te houden maar ze hield zich groot! “gaat goed Molly! Heel netjes! Het gaat regenen, moet je je jas hebben?” Molly knikte en keek Meredith onderzoekend aan. “Het gaat wel” siste die terwijl ze de jas van Molly, die over het hek hing aan haar vriendin gaf.
“Je moet starten! Heel veel succes Molly, je kunt het. Denk eraan, laat haar niet weglopen, bij de sloot laat je haar gaan! Succes!” “Zo, nu ben je niet meer bezig. Meredith?” “Nee. Ik kijk naar Molly’s parcours en heb je niets te zeggen. Het is uit. Afgelopen.” Markus bleef nog even staan en draaide zich toen met een kort:”Wat jij wilt” om. Molly kwam met 4 fouten door. “Goed gedaan Molly, jammer van die fout! Volgende keer gaan we voor de 0! We hebben nog een weekje!” Molly knikte lachend en vroeg zacht:”Wat moest ie?” “weet het niet, heb niet met hem gepraat! Kom, we gaan die schat van je verzorgen!” Meredith deed alles om niet aan Markus te hoeven denken! Leslie wachtte in de stal op de 2 amazones. “Niet slecht Molly! Goed zelfs! Wat had ie te zeuren Mer? Ze-ker dat hij niets gedaan heeft?!” Meredith schudde haar hoofd en zei:”Nee, ik heb niet geluisterd. Heb alleen gezegd dat het over is. Ik ga even naar Stella, okay?” “is goed meid, zie je zo wel weer!”
In de stal bij haar trouwe merrie liet Meredith haar tranen de vrije loop. “Oh Stella, zou het echt waar zijn? Ik ben zo bang!” de merrie snoof zachtjes en knabbelde een beetje aan de schouder van haar bazin.
“Meredith kom je mee?” “Ja!” “ik ga even naar mijn kamer. Tot straks!” de koffer van Markus was weg. Wat voelde Meredith zich alleen.

De dagen die volgden gingen ze elkaar zoveel mogelijk uit de weg. Meredith voelde zich hopeloos alleen. De resultaten die Leslie en Molly behaalden waren niet om over naar huis te schrijven en toen ze naar Amerika vertrokken waren ze alle drie een beetje verdrietig. In de trailer van het vliegveld naar huis vroeg Leslie voorzichtig: “Heb je Markus nog gesproken?” Meredith schudde haar hoofd. Ik heb alleen via via gehoord dat hij terug is naar Duitsland. Van Alison heb ik gehoord dat hij de paarden bij mij op stal heeft opgehaald. Ik ga weer naar René ….” “sssst, rustig nou maar, dat lijkt me geen goed idee Mer,maar als je hulp nodig hebt dan zijn wij er nog altijd hè! Nou lieverd, we zijn er inmiddels, ik gooi jullie en de paarden eruit, morgen bel ik wel even!”
Voorzichtig liep Meredith de stal in. Inderdaad waren de boxen waar de paar-den van Markus eerst stonden nu leeg. Stilletjes verzorgden Molly en Meredith de paarden en gingen ze naar binnen. Molly was dolblij weer op haar eigen ka-mertje te zijn! “ik wil vroeg naar bed.” “ik ook! Hey, meissie, kom op hè!” Molly sloeg even haar arm om Meredith heen en knuffelde haar. “Als je hulp nodig hebt Mer, dan zeg je het hè?! René is niet te vertrouwen! Kan ik je niet op andere ge-dachten brengen?” Meredith schudde haar hoofd. Hoe vreselijk ze het bij René ook gehad had, nu Markus weg was had het voor haar allemaal geen zin meer en vluchtte ze terug naar het verleden. Met Stella. De andere paarden bleven thuis en zouden door Molly en Viviën verzorgd worden.

Meredith zat op het hek van de bak een beetje voor zich uit te dromen. Ze had nu 6 weken lang niets meer van Markus gehoord en voelde zich knap ellendig. Ze sliep slecht en Schuyler en René die haar erg hard lieten werken en haar con-stant in de gaten hielden maakten haar dood nerveus! Ze sloegen en schopten haar ook regelmatig erg hard. “Hey bitch! Je wist natuurlijk al lang dat Markus helemaal niet bij mij geweest is hè?! Ik heb die hele Markus niet gezien!” Als verdoofd staarde Meredith naar Schuyler en vechtend tegen tranen van kwaad-heid en machteloosheid vluchtte ze de stal in. Daar was echter René. “Zo, daar ben je dus!” Pats daar had ze weer een klap te pakken! Wanhopig huilend van pijn angst en vermoeidheid verstopte ze zich die avond in de stal bij haar trouwe merrie die rusteloos rondjes liep door de box. “Ik ben zo bang Stella, zo doods-bang! Waren we maar thuis gebleven!” “ja, had je dat maar gedaan! Nu kun je toch mooi niet meer terug!” Vals lachend kwam René de box binnen. Hij trok Meredith, die angstig gilde aan haar haren naar buiten en gaf haar een paar rake klappen in haar gezicht. “Je moest eens weten hoe erg ik jou haat! Nu heb je ook nog de merrie bij me weg gehaald, je zult er voor boeten!” een trap, in haar maag deze keer. Meredith hoestte benauwd. René gooide haar woedend tegen een box-deur waar ze als verdoofd bleef zitten. Hij trapte nog even flink tegen haar schouder en keek haar lachend aan. Fluitend liep hij weg. Meredith bleef die nacht zitten waar ze zat. Ze had geen kracht om op te staan, de pijn was te erg. De volgende dag was het weer het zelfde liedje. Meredith, die vreselijke hoofd-pijn had en erg duizelig en misselijk was, was LouLou aan het poetsen toen Re-né en Schuyler binnen kwamen. Ze probeerde zo min mogelijk op te vallen maar juist door haar angst liet ze de hoefkrabber vallen. “Kun jij nou helemaal niks goed doen? Kom hier slet!” woedend begon René op haar in te slaan. Schuyler glimlachte en zei treiterig:” Wat ben je toch goed gelovig Meredith! Haha! Mar-kus bij mij! Ik moet er toch niet aan denken!” huilend van pijn en ellende reed Meredith even later het erf af, op de rug van Stella. “Als je terug komt vermoord ik je! Als je niet terug komt ook trouwens!” “En die mottenbal erbij!” “Meredith! Meredith kom terug!” een bekende stem? Meredith aarzelde maar keek niet meer om en negeerde het geroep. Met haar laatste krachten stuurde ze de merrie naar een openplek. Daar liet ze zich uit het zadel glijden. Ze ging in een houding zit-ten waarin ze het minste pijn had, maar zelfs dan liepen de tranen over haar wangen. De zoute tranen brandden in de schaafwond op haar wang. “Zou Mar-kus nog wel eens aan mij denken Stelli? Of zal hij me al vergeten zijn? Hoe kon ik zo stom zijn Schuyler te geloven?” “Dat vraag ik me ook af ja, maar om meteen je andere vraag te beantwoorden, ja, Markus denkt dag en nacht aan je!” Met een ruk draaide Meredith zich om. “AUW!” Achter haar stond Markus met LouLou aan de teugel! Meredith huilde alsof haar hart zou breken. “Je bent ge-komen!” “Wat dacht jij? Zo snel kom je niet van me af dametje! Al had deze dame behoorlijk moeite om jullie bij te houden!” teder streelde Markus haar blon-de haren. LouLou was naar Stella gedraafd en hinnikend stonden ze samen te grazen. “Ik heb je zo vreselijk gemist! Wat zie je er uit kleintje! Kijk me eens aan?” Meredith keek hem aan en heel zachtjes en voorzichtig zoende Markus haar. “Ik heb Schuyler met geen vinger aangeraakt Meredith, je moet me gelo-ven!” “ik geloof je wel Markus! echt waar! Maar…oh Markus!” “Ja, doe even rustig blondje, kom, we gaan even zitten, de paarden blijven wel hier.” Toen ze ging zitten trok Markus Meredith voorzichtig tegen zich aan. “dit heb ik veel te lang niet kunnen doen! Och meisje wat heeft die klootzak je weer geslagen! We gaan zo echt meteen langs de dokter!” Meredith bloosde en sloot even genietend haar ogen. “Schuyler vertelde het zo dat ik ging twijfelen! Ze wist dat je last had van je schouder en dat Justy je daar gebeten had. Ik was zo vreselijk bang!” Markus kuste haar haar en fluisterde:”Ik ook schatje, echt! Maar we praten hier niet meer over!“ “Als ik terug ga naar René dan vermoorden ze Stella!” “ nee joh! Alles komt goed meid, kop op, ik ben er nu en ga niet meer weg. En jij gaat zoals gepland mee naar mijn stal hier in Duitsland, Molly en Viviën zijn er al. Vivi blijft gewoon lekker op stal bij ons trainen, ze is gesopt met de opleiding en blijft dus, als jij dat tenminste ook goed vindt. En er zal Stella net zo min iets gebeu-ren als jou! Kom, kun je terug rijden?” Meredith knikte en na een hele lange zoen stonden ze op. Gezellig kletsten ze terwijl ze over het pad stapten. De pijn werd erger maar Meredith was te gelukkig om het op te geven! Markus zag het echter wel en legde zijn hand zachtjes op die van Meredith. Opeens schrokken ze op van een ijselijke gil. “dat was een hert!” Meredith spoorde Stella aan en Markus volgde. Ze zagen nog net hoe twee honden een hinde aanvielen. Meredith her-kende de honden van Schuyler en René. Ze gilde en galoppeerde eropaf. Stella luisterde blindelings naar haar bazin maar aan haar oren kon je zien dat ze bang was voor de grote honden. “Rot op! Ga weg! Laat haar met rust! Schiet op! Rot hond! Ga weg!” de honden bleven aanvallen en Meredith werd steeds kwader! Opeens floot er iemand. De honden vielen nog een keer uit en draaide toen om om naar hun baas te gaan. Meredith draaide zich ook om en keek in de ijsblauwe ogen van René. Schuyler, die naast hem stond knuffelde de honden en glimlachte. “Goed werk jongens!” René keek Meredith recht aan en schoot het arme hert dood.”eigenlijk zou ik hetzelfde bij jou moeten doen kreng!” Het drong niet he-lemaal tot Meredith door, de pijn die ze voelde was onbeschrijfelijk en ze was doodsbang. Markus keek Meredith aan en legde zijn hand zachtjes maar be-schermend op haar schouder. Meredith knikte en beet op haar lip. “Hoe kunnen jullie?” was het enige wat ze zei en ze steeg af. “Laat die dieren ook een keer plezier hebben!” lachte Schuyler en met een gemeen lachje liepen ze door. “Hou die krengen maar bij je trut! We komen zo meteen Mer’s spullen ophalen. Ze gaat met mij mee! En denk eraan, als jullie haar nog 1x aanraken!” Schreeuwde Markus nog. Meredith zat op haar knieën bij het hert dat doodstil op de grond lag. “ze is dood . vermoord door die 2 monsters. Niet door die honden, die kunnen er niets aan doen. Ze heeft net een jonkie gehad, kijk eens naar haar opgezette uier! We moeten die kleine vinden Markus, anders gaat hij ook dood!” “Blijf jij maar hier schat, je kunt nauwelijks nog op je benen staan! ik ga wel kijken of ik de kleine kan vinden, hij moet hier in de buurt zijn!” Meredith knikte en drukte haar pijnlijk kloppende gezicht tegen Stella aan. “Hoe kunnen mensen zo gemeen zijn Stelli?” Daar was Markus alweer. Met een klein reekalf op zijn arm. Bij Meredith liepen de tranen nu over haar wangen. Van pijn, maar ook van angst en verdriet. Ze strompelde Markus te gemoed en streelde het trillende diertje over zijn zachte velletje. “Hij is niet meer dan een paar uur oud. We moeten hem mee nemen Markus, dan heeft hij nog enige kans om te overleven!” “als jij nou op Stella klimt, dan geef ik hem je aan.” Markus glimlachte en praatte geruststel-lend tegen het diertje dat bevend van angst naar hem opkeek. Meredith pakte het diertje over en in stap reden ze naar René. Meredith keek Markus angstig aan. “Ssst, rustig maar prinsesje, ik ga met je mee, neem je hertje maar mee naar je ka-mertje. Ik zal de paarden eerst even in de trailer zetten, wacht maar!” Meredith was te bang om te bedenken dat LouLou eigenlijk hier thuis hoorde en knikte. Toen eindelijk haar spullen in de auto stonden en het hertje bij de paarden in het stro lag reden ze langzaam weg. René en Schuyler zagen ze gelukkig niet meer. Elke keer als Markus over een hobbel in de weg reed kreunde Meredith. “Kom, we gaan eerst langs het ziekenhuis Mer, die arm van jou bevalt me allerminst, en die schele oogjes ook niet!” Meredith schudde haar hoofd maar tranen van pijn schoten in haar ogen. Bij het ziekenhuis aangekomen had Meredith de kracht niet meer op haar benen te staan. Markus kon haar nog net opvangen en tilde haar op, hij overlegde even met een verpleegster. Die regelde een bed en voorzich-tig legde Markus haar daarop. Toen de dokter de kamer binnenkwam keek Mere-dith Markus angstig aan. Die legde zijn hand op haar gloeiende voorhoofd en fluisterde geruststellend in haar oor. Na een lang onderzoek en 6 hechtingen in een wond op haar voorhoofd konden ze weer gaan. Er was een nekwervel ge-kneusd, een spier in de schouder gescheurd en ze had een lichte hersenschudding. Markus tilde haar naar de auto, legde haar op de achterbank en controleerde de paarden nog even. Hij kwam met de kleine ree in zijn armen terug en legde hem bij Meredith neer. “Dan lig je niet zo alleen en dan is zij niet zo bang!” Meredith glimlachte vermoeid en streelde het diertje over haar kopje. “Markus? ik ben bang!” “dat hoeft niet lieverd! weet je trouwens dat ik louLou gekocht heb? Ze mag blijven! Je hoeft echt niet bang te zijn, Echt niet! Probeer wat te slapen, het duurt nog wel even voordat we thuis zijn!” Meredith sloot haar ogen en mede door de pijnstiller viel ze in slaap. Markus belde snel naar Molly dat ze een beetje melk warm moest maken en dat ze een kist in de kamer moest zetten. Toen ze thuis kwamen stonden Molly en Viviën al vol spanning te wachten. “Wat een schatje!” Viviën streelde het kopje maar durfde hem niet op te pakken. Ook Molly was wat huiverig. Meredith sliep nog en Markus tilde haar heel voorzichtig op. Hij legde haar op de bank en schudde even verdrietig zijn hoofd. Wat zag ze eruit, zijn Meredithje! Hij legde het hertje in de grote kist die Molly gevuld had met stro. “ze heeft zelfs nog ruimte over!” “ja! Wat ziet Mer eruit!” Markus knikte en streek zachtjes een pluk haar van haar voorhoofd. Meredith schrok wakker. Ze gilde en sloeg om zich heen. “Hey! Sssst! Doe nou eens rustig meisje, ik ben er en niemand maar dan ook niemand zal je iets doen!” Meredith huilde en klampte zich aan Markus vast. Viviën gaf haar een glas water en Mol-ly streelde het hertje diep in gedachten over haar kopje.

**Geplaatst**: 08-02-05 20:58

Re: {verhaal} Wat je al niet kunt vinden op je oude pc!

Geplaatst: 08-02-05 20:58

meeeeeeeerrrrrr

**Geplaatst**: 08-02-05 23:36

Re: {verhaal} Wat je al niet kunt vinden op je oude pc!

Geplaatst: 08-02-05 23:36

**wil ook meer** Pling

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-02-05 23:55

Re: {verhaal} Wat je al niet kunt vinden op je oude pc!

Geplaatst door de TopicStarter : 08-02-05 23:55

Viviën, wat is er?

De volgende ochtend schrok Meredith wakker van het gehinnik van de paarden. Angstig keek ze om zich heen, waar was ze?! “Markus?!” Markus zat meteen rechtop en sloeg voorzichtig zijn arm om haar heen. “Ssst, Mer, ik ben er. Het is goed, er gebeurd je helemaal niets, echt niet! het komt allemaal goed!” Meredith huilde:”Hoe kan alles nu goed komen Markus? ik heb zo’n pijn! En René en Schuyler zullen me nooit met rust laten, nooit! En Stella is ook niet veilig, net zomin als de andere paardjes!” “Ssst, doe maar rustig meisje, het komt allemaal goed, ik laat je niet alleen! Echt niet! als ze jou nog met 1 vinger aanraken dan zal ik ook eens even gaan slaan! Je moet niet bang zijn prinses, dat heeft geen zin!” Meredith snikte:”Je zou me nu ook niet alleen laten!” Markus kuste haar tranen weg en fluisterde:”Dat was de grootste fout die ik ooit kon maken! En ik voel me ook behoorlijk schuldig daarover!” Meredith schudde haar hoofd en snik-te:”Nee lieverd, het was niet jou fout, het is ook niet eerlijk van mij om daar over te beginnen! Ik ben zelf naar René gegaan, daar kon jij niets aan doen, ik liet me gek maken door Schuyler!’
Markus knuffelde haar en suste:”Blijf rustig mijn meisje, het geeft helemaal niks. Het belangrijkste is dat je terug bent en dat je weet dat ik heel veel van je hou. Kom, haal even rustig adem en drink wat water.” Snikkend dronk Meredith wat van het water dan Markus haar gaf en langzaam ging ze weer liggen. “hoe laat is het eigenlijk?” “Half 6 lieverd, tijd genoeg om nog even wat te slapen! Kom maar !” langzaam werd Meredith rustiger en kroop ze tegen Markus aan. “zo, ga maar wat slapen, ik laat je niet alleen! Ik beloof het! Echt waar!’
Toen ze weer wakker werd regende het flink en was Markus weg. “Markus!” riep Meredith in paniek. “Markus waar ben je?” “hier prinses, ik ben hier, rustig maar!” troostend drukte Markus Meredith tegen zich aan. “Ik ben zo bang!” “dat hoeft helemaal niet schat, echt niet! kun je opstaan en mee naar beneden gaan, ik heb een bed neergezet!”
Eenmaal beneden op het bed dat Markus voor het raam gezet had werd Mere-dith eindelijk weer wat rustiger. “hier, eet even wat” Meredith knabbelde wat op een broodje en keek naar buiten. “ ik wil zo graag even naar de stal, even kijken hoe het met Stella gaat. En de rest niet te vergeten, heb ze zo lang niet meer ge-zien!” Markus gaf haar een beker thee en glimlachte:” Als jij denkt dat je dat aankunt dan ga jij dadelijk lekker mee naar de stal lieverd!”

Toen Meredith in de stal kwam hinnikte Stella vrolijk. “dag mooie meid, heb je lekker geslapen, in je nieuwe box?” De bruine merrie hinnikte en snuffelde nieuwsgierig aan de hand van haar bazin. “Heb je je kleine ree al gezien?” Ge-schrokken draaide Meredith zich om. “Molly! Je laat me schrikken!” “sorry Mer!” “Nee geeft niet. ik weet dat me hier niets zal gebeuren!” Molly knikte en glimlachte. “Heb je je kleine hertje al gezien ze is de nacht goed doorgekomen en loopt nu rond in de binnenbak.” Meredith liep mee naar de binnenbak en knielde bij het kleine reetje neer dat in een hoek stond, zoekend naar een vluchtweg. “Ssst! Er zal je niets gebeuren kleintje, hier ben je veilig! En als je groot en sterk ben dan mag je het bos in.” het hertje keek haar met grote ogen aan en sabbelde aan haar vingers. “je hebt honger! “ “hier, ik heb haar melk gemaakt!”
“Als jij nou eens even lekker gaat slapen Meredith, dan ga ik Leena nog even rij-den.” Meredith knikte gelaten en nestelde zich onder haar deken. Slapen kon ze echter niet. ze lag voor zich uit te staren en beleefde alles wat er bij René ge-beurd was weer helemaal opnieuw. Tot in detail.
“Meredith! Meredith, hee, doe eens rustig joh, er is helemaal niet aan de hand! Meredith! Wordt nou eens wakker Mer!” Molly drukte Meredith tegen zich aan. Meredith opende haar ogen en keek verdwaasd om zich heen. Wanhopig snikkend klampte ze zich aan Molly vast. “ssst! Rustig nou maar, je droomde Mer! Je droomde, rustig maar!” “Molly! Het was zo vreselijk!” “ssst! Kalm maar lieverd, het is voorbij! Het komt helemaal goed!” na een tijdje werd Meredith rustiger. Molly gaf haar een glas water en zei: “het heeft gewoon tijd nodig Mer, het is niet niks wat je allemaal meegemaakt hebt! Maar je weet dat je altijd op ons kunt rekenen, wat er ook gebeurd!” “ dat weet ik Molly!”

4 weken later, ’s ochtends heel vroeg.
“Zo Stella belli! Heb je lekker geslapen?” Meredith klopte haar paard op haar stevige hals en glimlachte vertederd. “ja, ik weet dat je mee wilt naar buiten, en ik denk dat we dat ook maar moeten doen ook, vanmiddag zal het wel gaan sneeuwen. Kom, eet je eten op, dan poets ik je snel en dan kunnen we gaan!” even later stapten ze het nog schemerige erf af, Stella met een dikke deken over het zadel en Meredith met een dikke jas aan.
“kom mijn merrie, we proberen een drafje.” Enthousiast ging Stella over in draf. Wat had ze dit lang moeten missen, zo samen met haar bazin! Toen ze richting huis reden begon het inderdaad zachtjes te sneeuwen. Op het erf was het nog rustig.
Toen Meredith echter van Stella’s rug sprong klonk er een stem achter haar:”Jullie waren er vroeg vandoor!” Meredith draaide zich om en keek in de lachende ogen van Markus. “Ja, ik kon niet langer blijven liggen, ik moest ge-woon met Stelli naar buiten.” “Je ziet er gelukkig uit meisje, bevalt het je hier wel een beetje in Duitsland?” “Oh ja, heerlijk!” Markus sloeg zijn armen om haar heen en zoende haar. “is alle pijn weg nu?” “niet helemaal maar het gaat steeds beter, hoe minder ik eraan denk.” Antwoordde Meredith terwijl ze een sneeuw-vlokje uit het haar van Markus streek. “Kom, we brengen deze schat op stal, geven Vlekkie haar eten en gaan dan zelf eens eten!” In de warme stal legde Me-redith Stella zorgvuldig haar deken op. “Hier, nog wat eten. En jij kleintje, je begint ook al aardig te wennen hè?!” Zachtjes streelde Meredith het hertje over haar kopje.” Markus gaf haar het flesje melk wat het beestje gulzig leegdronk. “Zo, en nu gaan we zelf ook eten, het is inmiddels 8u!” Met Markus zijn arm om haar schouders geslagen liep Meredith naar binnen. Daar werden ze bijna omver gelopen door Molly. “door wie wordt jij achterna gezeten?” “Heb me verslapen! Mijn paarden moeten eten!” “Die hoeven geen 2x eten toch?” Antwoordde Me-redith laconiek terwijl ze haar jas uittrok. Molly bleef staan en Markus lach-te:”je paardjes zijn al verzorgd Mol, we doen hier alles samen, het is helemaal geen ramp als je eens een keer wat later bent! Kom, we gaan eens wat eten!” na het ontbijt stond Meredith op. “waar is Viviën? Het is niets voor haar om zo lang te slapen! Ik zal eens even gaan kijken!”
Zachtjes opende Meredith de deur. In het bed lag Viviën opgerold als een egeltje te slapen. Voor het bed stonden 2 tassen ingepakt met kleding. “Vivi?” Slaperig keek het meisje op. “Goodmorning!” Viviën keek Meredith aan en barstte in hui-len uit. “wat is dat nou? Hey!” Meredith ging op de rand van het bed zitten en legde haar hand op het gloeiende voorhoofd van het meisje. “meisje meisje toch! Wat ben je overstuur, wat is er aan de hand?! Heb je akelig gedroomd?” Viviën klampte zich aan Meredith vast en snikte alleen. Meredith streelde door de blon-de verwarde haren en pakte een enveloppe op die op de grond lag. “mag ik kij-ken?” Niet in staat iets te zeggen knikte Viviën.

“Viviën Schockemöhle,

Dat heb je slim bekeken zeg! Eerst al mijn paarden de vernieling in gereden, nou ja, rijden, zoals je dat gehobbel van jou kunt noemen, en dan nu bij die trut van Michaels gaan klagen! Die is trouwens geen haar beter dan jij bent hoor, hou je paard maar in de gaten want waar zij is gebeuren ongelukken. Niet dat ik me druk maak om jou, maar toch.
Maar dat ik dankzij jou niets meer win met Kris en Radiator, en dat ik LouLou ook nog eens verloren ben, daar zul je voor boeten.
Ik wil een deal met je sluiten: ik wil, zoals je vorige week schreef Meredith en haar paarden met rust laten, maar dan zul jij hier moeten komen werken. An-ders……
Daar komen Meredith en jij (en jullie paarden) dan wel achter.

Groeten, René”

Meredith schudde haar hoofd en sloot even haar ogen. Haar hand lag beweging-loos op het hoofd van Viviën die nu zacht en verdrietig snikte.
“Ik zal morgen naar hem toe gaan.” Klonk het benauwd. “Wat zeg je nou? Ben jij nou helemaal gek geworden Viviën? Jij gaat helemaal nergens heen! Kom nou toch! Wie denkt die klootzak wel dat hij is?!” “maar Stella en Come on dan?” “Daar zal niks mee gebeuren!” “en jij…hij zal wraak nemen, op jou! Oh het is mijn schuld! Als ik…” “Viviën, hou op. Het is helemaal niet jou schuld! Die man is niet in orde! En als hij wat doet…we hebben Markus ook nog! Hey schat, kijk mee eens aan?!” Viviën keek Meredith met grote angstige ogen aan. “Jij moet je helemaal niet druk maken. Ik vind het heel lief van je dat je hem gezegd hebt dat hij me met rust moet laten, je bent echt een fantastische meid, maar maak je nu alsjeblieft niet druk! Lieverd, samen staan we sterk en de paarden zijn veilig hier, echt. Wil je naar René?” Viviën schudde driftig haar hoofd. “Okay, nou, dan blijf je hier. Je hebt de hele nacht niet geslapen hè lieverd?” “nee” “dan ga je nu lekker nog even slapen, ik breng je straks wel wat te eten.” “Ik moet Come on, Caletto en Semilly rijden!” “Dat kan straks oook nog wel Vi-vi, en anders doe ik dat wel. Jij gaat nu eerst even lekker slapen.” “Meredith?” “ja?” “Ik ben bang!” Meredith glimlachte en streelde de kat die op het bed sprong over zijn koppie. “Je wilt niet alleen blijven hier hè?” Blozend schudde Vivi haar hoofd.
dat is helemaal niet vreemd meissie! Echt niet. wil je dat ik bij je blijf tot je slaapt?” “ik ben 19!” “ja, en? Ik 34 en ik durfde nog niet alleen te gaan slapen vorige week! Hey meisje, doe eens rustig, hier ben je veilig hoor! en je paarden ook. wil je dat ik bij je blijf?” “graag” klonk het gesmoord van haar schoot. “okay, ik blijf bij je meisje, en als nu je wakker wordt, dan geef je een gil en sta ik naast je bed, afgesproken?” “Afgesproken!”
een half uur later verliet Meredith zachtjes de kamer. Met de brief van René. Ze liet hem aan Markus, die de administratie aan het bijwerken was lezen en keek hem zwijgend aan. “wat een…….hoe durft hij dit te doen!” “ik heb altijd gewe-ten dat die man niet wijs is, maar dit!! Vivi is compleet overstuur. Ze durfde niet eens alleen te gaan slapen. We moeten de paarden in de gaten houden lie-verd!” “dat doen we zeker Mer! Oh schat, wat een zooitje toch hè!” Meredith streelde door zijn haar en knikte. “ ja, nog al ja. Als jij wilt gaan rijden, dan doe dat maar, ik maak dit wel af, dan ben ik binnen als Vivi roept. En om eerlijk te zijn kan ik niet zo rijden nu, heb aan dat ritje vanochtend behoorlijke nekpijn overgehouden!” “Je wilt ook alles zo snel doen knuffeltje! Doe het rustig aan! Ga lekker liggen!” “ja, en jou alles laten doen! naar de paarden jij. Wil je Shut-terfly voor me rijden? Ik maak dit af!” na een lange zoen vertrok Markus naar de stallen.
“Zo, eens kijken.” Geconcentreerd legde Meredith de rekeningen op volgorde en vulde ze de lijsten in. zo’n 2u later was ze zo goed als klaar en hoorde ze aarze-lend geroep boven. Glimlachend liep ze met twee bekers thee naar boven. “Hey! lekker geslapen meisje?” Viviën knikte en ging wat rechterop zitten in de kus-sens. “hier een kop thee.” Meredith ging op het voeteneind van het bed zitten en keek Viviën aan. Het meisje dronk met kleine slokjes van haar thee. “het heeft gesneeuwd! Come on zal het wel spannend vinden…!” Viviën knikte en zei zacht:”Mer? Bedankt!” “waarvoor? Jij moet je helemaal nergens druk over ma-ken Viviën, jij hoort hier net zo thuis als Molly, Markus en ik. René Schuyler of wie dan ook zal heel veel moeite moeten doen om de paarden iets aan te doen, en zelfs dan lukt dat nog niet! en laat je niet aanpraten dat het jou schuld is dat het jou schuld is dat Radiator en Kris niks presteren, want jij kunt er niks aan doen dat René niet kan rijden! En nu opstaan en naar buiten, het is veel te mooi weer om binnen te blijven!”

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-02-05 23:58

Re: {verhaal} Wat je al niet kunt vinden op je oude pc!

Geplaatst door de TopicStarter : 08-02-05 23:58

Dit was het laatste hoofdstuk..............
Maar als ik tijd heb wil ik wel verder gaan.......................mits er natuurlijk genoeg belangstelling is......let me know! Haha!

**Geplaatst**: 09-02-05 04:46

Re: {verhaal} Wat je al niet kunt vinden op je oude pc!

Geplaatst: 09-02-05 04:46

Ik heb pagina 1 en 2 gelezen, maar ik ga nu echt slapen Haha!

.
*Het is 3.43 uur snachts Schijnheilig

*Morgen lees ik pagina 3 Haha!

**Geplaatst**: 09-02-05 14:19

Re: {verhaal} Wat je al niet kunt vinden op je oude pc!

Geplaatst: 09-02-05 14:19

Ik ben klaar Haha!

Vond het een heel mooi verhaal!!!!
Van mij mag je doorgaan

!

**Geplaatst**: 09-02-05 15:00

Re: {verhaal} Wat je al niet kunt vinden op je oude pc!

Geplaatst: 09-02-05 15:00

je schrijft echt heel gaaf, hier moet je zeker mee doorgaan. ennuh..maak je maar geen zorgen over de fans, die zijn/komen er echt wel Haha!

btw..hoeveel heb je nu al bij elkaar zeg, ik ben al 3 dagen aan het lezen Bloos

**Geplaatst**: 09-02-05 19:00

Re: {verhaal} Wat je al niet kunt vinden op je oude pc!

Geplaatst: 09-02-05 19:00

Slechte vraag!!

Verder schrijven natuurlijk!! Je schrijft zo goed en het is zo spannend dat ik elke x kijk of er niets is bijgekomen!! Ik hoop dat je gaat verderschrijven!!

**Geplaatst**: 09-02-05 20:58

Re: {verhaal} Wat je al niet kunt vinden op je oude pc!

Geplaatst: 09-02-05 20:58

ik heb nog nooit gereageerd, maar volg wel heel geboeid hoor! Knipoog

blijven schrijven dus! echt leuk om te lezen Haha!

en ik denk ook dat je je geen zorgen moet maken over de fans Knipoog

**Geplaatst**: 09-02-05 21:00

Re: {verhaal} Wat je al niet kunt vinden op je oude pc!

Geplaatst: 09-02-05 21:00

trouwens, wat ik vergeten te zeggen was: ik vind het echt super van je dat je altijd zo lange stukken plaatst, dat leest een stuk fijner dan van die korte stukjes! *LOL*

**Geplaatst**: 09-02-05 23:18

Re: {verhaal} Wat je al niet kunt vinden op je oude pc!

Geplaatst: 09-02-05 23:18

super gaaf verhaal.
ik ga morgen alles aflezen Knipoog

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-02-05 23:31

Re: {verhaal} Wat je al niet kunt vinden op je oude pc!

Geplaatst door de TopicStarter : 09-02-05 23:31

ok ok....... Knipoog

ik ga verder.......weet niet wanneer het volgende stukje af is...maar....het komt eraan!!!!!!! Haha!

**Geplaatst**: 15-02-05 20:34

Re: {verhaal} Wat je al niet kunt vinden op je oude pc!

Geplaatst: 15-02-05 20:34

neem je tijd zou ik zo zeggen.. Knipoog

(beetje sarcastish Tong uitsteken

) neenee ik ben gewoon nieuwsgierig naar wat er nu gaat gebeuren, en voor het lange wachten moet je ons maar belonen met een extra lang stuk! *LOL*

**Geplaatst**: 15-02-05 21:05

Re: {verhaal} Wat je al niet kunt vinden op je oude pc!

Geplaatst: 15-02-05 21:05

Aaah..
jammer..
Ik hoop dat je echt snel verder schrijft Vork

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-02-05 23:44

Re: {verhaal} Wat je al niet kunt vinden op je oude pc!

Geplaatst door de TopicStarter : 15-02-05 23:44

Ben bezig mensen! Knipoog

Heb het alleen beetje druk en ben ziek geweest..............komt eraaN!

**Geplaatst**: 19-02-05 20:23

Re: {verhaal} Wat je al niet kunt vinden op je oude pc!

Geplaatst: 19-02-05 20:23

haay

ik vind echt dat je het super schrijft.
heb je verhaal in mijn favorieten gezet Knipoog

hoef ik niet zo te zoeken.
dus van mij mag je veder schrijven ben benieuwd wat er gaat gebeuren.

trouwens ik vind dat je een leuke manier van schrijven hebt

groetjes tijger