Bokt.nl

Taruta schreef:

word het vervolgd?

Citaat:

Ik hoorde dat er iemand binnenkwam en iets op mijn nachtkastje zetten, thee of koffie waarschijnlijk. Ik haalde mijn hoofd niet onder mijn dekens vandaan. Het kon me niks meer schelen wat anderen van me denken. Ik wist dat mijn ouders het asociaal vonden dat ik tegen niemand meer wat zei. Maar wat had ik te verliezen? Ik hield dagen mijn mond, en praatte met niemand meer. Mijn ouders deden van alles om me op te vrolijken. Ze dachten dat ik weer ging praten dan. Maar het kon me allemaal niks meer schelen. Ik at ook niet meer, mijn buik deed pijn van de honger. Maar ik vertikte het gewoon, ik hoopte eigenlijk dat ik na 2 dagen dood zou gaan van de honger. Maar helaas, dat werkte niet. En ik had nog steeds nachtmerries. Hele erge agressieve dromen, dat ik mensen vermoorde. Boos op ze was, ik ze niet kon uitstaan. Ik wilde graag weten wat het betekende, maar mensen gunden mij geen antwoorden meer blijkbaar dacht ik eigenwijs. Ik lag in bed, mijn hongerige maag te negeren. Ik hoopte dat ik in slaap zou vallen. Even de honger vergeten. Ik deed mijn ogen dicht en voelde me wegzakken. Ik viel in slaap. Ik zag Ashley weer, ze liep naar me toe. “Hallo Sandra” zei ze, ik draaide me om. En liep weg, ik was woest op haar. Het was haar schuld, ik begon te rennen. En eindigde in een zwarte kamer, de muren kwamen op me af. Ik kon geen uitweg meer vinden, gevangen in mijn eigen hoofd. Toen verscheen het beeld, ik zag een hut. Ik liep er langzaam heen. Bang wat me te wachten stond. Ik keek door een raampje, ik zag Jennifer daar liggen. Ze leefde nog, maar wel net. Het leek zo echt. Ik wist zeker dat dit geen droom was. Ik gilde na haar, ik moest haar helpen. Maar ik kreeg de deur van het hutje niet open. Ik werd gewekt door een zuster. Ze legde een washandje op mijn hoofd en zei: “Och meisje toch. Heb je zo’n enge droom gehad”? Ik merkte dat ik heel snel ademde en dat ik kletsnat van het zweet was. Sinds dagen deed ik mijn mond weer open.