Nouja. Groot. Groot voor mij.. 
Ze wast haar haren en zet de douche uit. Dan droogt ze zich af en begint haar tanden te poetsen. “oliebol!” Een tandpasta spetter vliegt in Marleen haar oog. Pissig gooit ze haar tandenborstel in de wasbak en spoelt haar mond.
Haar humeur blijft gewoon gestrest. Wat ze ook doet. Straks als Mickey er is, zal ze zich wel beter voelen. Als Marleen net bezig is met haar oogpotlood komt haar moeder binnen. Ze schiet uit als ze om wil kijken naar haar moeder die iets tegen haar zegt. “Au! Mam, rot op!”
“Wat zei je daar!” “Niets! Ga nou maar gewoon weg!” “Ik ga helemaal niet weg voordat jij je excuses aanbied en normaal gaat praten!” “Ja mam, sorry.” “Op een normale manier graag.”
“Sorry mam, het spijt me. Zal het niet meer doen hoor.” “Ga je het nou ook nog menen of hoe zit dat jonge dame! Anders kun je Mickey vanmiddag wel vergeten!” Marleen haar maag krimpt in elkaar. “Sorry mam,” zegt ze met een piep stemmetje. “Mooi zo. En laat me dit niet weer horen.” Haar moeder loopt haar kamer uit en Marleen gaat weer verder met haar make-up. “Zeur mens,” mompelt ze. Ze doet haar haar strak in een staart en bekijkt zichzelf eens goed in de spiegel. Ze mag ook wel weer eens even naar de kapper. Dit kapsel heeft ze nu al eeuwen. Als de deurbel gaat stormt Marleen zo snel als ze kan met haar rib van de trap af.
Ze opent de voordeur en geeft Mickey een dikke zoen op z’n mond. “Ook hoi Marleen.” “Sorry, ik ben een beetje enthousiast.” “Dat snap ik wel joh.” Mickey doet een stap richting Marleen en slaat twee armen om haar heen. Dan volgt er een lange, liefdevolle kus. Marleen is in de wolken. Wat heeft ze dit gemist. Gewoon lekker met z’n tweetjes thuis. Haar vader en moeder zijn naar het werk en alleen Spike is nog thuis. Maar daar zullen ze geen last van hebben. Marleen loopt de kamer in en Mickey volgt als hij zijn jas heeft opgehangen.
Marleen ziet dat Mickey de hele tijd zijn hand achter zijn rug heeft gehouden. “Wat heb je meegenomen?” “Ben je nieuwsgierig?” “Best wel ja.” Achter z’n rug haalt Mickey een plasticzak weg met een groot pak erin. “Maak maar open.” “Voor mij? Maar waarom?” “Gewoon, daarom.” Marleen neemt het pak mee naar de bank en gaat zitten. Voorzichtig scheurt ze het papier eraf en er komt een doos tevoorschijn. Marleen maakt de doos open en springt op. “Aaaaaaaaaah! Wat super gaaf!” Uit de doos haalt ze twee peperdure petrie laarzen. “Oh Mickey. Echt zooooo super! Bedankt!” Ze legt de schoenen op de bank en omhelst Mickey. “Dus je vind ze mooi?” “Ze zijn geweldig man!” “Mooi zo! Maat 39 toch?”
“Inderdaad. Maar weet je hoe duur die laarzen zijn? Dat is toch veel te veel?” “Nou ja, dat word dus niets voor je verjaardag dit jaar.” “Ik vind het best!” “Tuurlijk krijg je dan ook iets!”
“Nee dat vind ik te veel van het goede.” “ Dat zien we dan wel oké?” “Is goed!”
Wat een super vriend heeft ze toch! Ze is helemaal in de zevende hemel.
“Het leven kan soms zo slecht zijn, maar met jou erbij, is het gewoon altijd feest.”
“Haha, worden we poëtisch?” Marleen voelt zichzelf rood worden. “Ik heb je gewoon zo gemist. O oliebol! Ik moet Jessy nog even bellen. Ze wilde je ook graag nog even zien.”
“We kunnen ook even bij haar langs gaan.” “Lijkt me niet zo’n goed idee met mijn ribben. Ik moet nog goed rusten. Ik mag nog niets eigenlijk. Maar ja, daar houd ik me al niet helemaal aan. Zal ik haar dan maar even bellen?” “Is goed joh, zeg alleen maar dat ik over een uurtje bij jou kom. Dan hebben we nog even tijd voor ons samen.” “Is goed.”
>Met Jessy.
<Hay Jess, met Marleen. Je kunt over een uurtje wel komen, dan ben ik nog even met Mickey alleen.
>Is goed, ik zie je over een uurtje. Doe maar vast de groetjes
<Doe ik. Tot straks. Doeg!
>Doei!
“Ze komt er over een uurtje aan.” “Mooi zo, hebben we nog even tijd voor ons tweeën.”
“Maar vertel nou eens precies hoe het ging in het ziekenhuis?” “Nou ja, ik heb daar dus heel lang op die kamer gelegen. Toen hebben ze gekeken of ik uitzaaiingen had. Maar die had ik gelukkig niet. Daarna heb ik dus die gemokuur gekregen. Die sloeg aan en zo is alles verholpen.” “Echt geweldig!” “Inderdaad. Dat ze je dan ook zo kunnen helpen.” “Helemaal mee eens.” “En vertel nu eens hoe het met jou is gegaan dan?” “Ik had Jessy meegenomen naar Sjors om haar eens te laten zien. Jessy stond even bij Sjors en ik wilde de stal uitmesten.
Dus ik haalde de mestvork op en liep richting haar box. Sjors begon de steigeren en Jessy hield haar niet meer. Toen heb ik een trap in mijn maag gekregen en verder weet ik het eigenlijk niet goed meer. Volgens mij werd ik wakker bij Jessy thuis en daarna was ik thuis.
Dat is allemaal heel vaag. Daar weet ik niet meer veel van.” “Zo hé, dat is ook niet niks. Maar waarom ging Sjors dan zomaar steigeren?” “Ik heb geen flauw idee. De vorige keer schrok ze er helemaal niet van. Misschien heeft het iets met haar vorige eigenaar te maken. Een slechte ervaring of zo. Of ze is gewoon schrikkerig. Ik zal er vanzelf wel achterkomen.” “Als je maar voorzichtig doet.” “Je lijkt mijn moeder wel.” “Sorry. Even pesten.” Na een uurtje bijkletsen komt Jessy de kamer binnenlopen. Ze stormt op Mickey af en omhelst hem. “Haha.” Marleen kijkt lachend naar het tafereeltje. Een jongen die bijna wordt geplet door een erg hyper meisje.