Bokt.nl

Citaat:

Ik hoorde mijn vader nog steeds praten over hoeveel hij had gewet met buurman die rechts van hun woonden dat ze voor de bruiloft al weer uit elkaar zouden gaan. Ik wierp mijn vader een vernietigde blik toe, en hij hielt gelijk zijn mond. Ik sloot mijn ogen en voelde me verslappen. “We gaan weer lieverd, we komen vanmiddag terug”. Ik mompelde doei, en hoopte dat het nog lang geen middag zou zijn. Ik moest ze dankbaar zijn dat ze om me gaven en langskwamen. Maar op een 1 of andere manier was ik kwaad op ze. Ik dacht aan Jennifer, hoe ze er uit zag de laatste keer dat ik haar zag. En Ashley, NEE! Schoot er door mijn hoofd, niet aan denken. Ik durfde niet meer aan Ashley te denken, het gezicht van haar toen ze stierf. Er gleed een traan over mijn wang. Ik raakte in een dip, waarvan het leek alsof ik er nooit meer uit zou kunnen komen. Zo alleen, niemand help. Iedereen staat te kijken, dacht ik met tranende ogen. Mensen geven om hun zelf, en niet meer om anderen