Bokt.nl

Citaat:

ze s’ morgens werd ze wakker en haar ogen deden pijn van het huilen,
ze wist eerst niet hoe of wat, maar het duurde niet lang voor ze het hele voorval van gisteren herinnerden en ze voelde zich opeens nog miserabeler.
Ze had niet veel honger maar at een halve croissant en dacht na of ze vandaag wel terug naar de manege zou gaan, omdat het haar allemaal nog te nauw aan het hart lag.
Maar ze ging toch op, heel langzaam fietste ze richting manege.
Daar aangekomen vermeed ze de stal van Loesje en ging regelrecht naar Malher.
Ze borstelde hem en begon hem op te zadelen terug met het paars setje.
Ze maakte van zijn manen een hengstenvlecht en vlocht zijn staart ook in.
Ze reed op haar dooie gemak richting de bak, maar toen ze naar de buitenbak keek was deze leeg, en besloot ze daar in te gaan rijden.
Vandaag was Malher wel rustig, ze deed een paar overgangen, concentreerde haar om Malher beter aan de teugel te laten lopen en niet naar binnen te vallen bij een volte.
Ze zag een kleine sprong staat, en na wat na te denken probeerde ze deze 40 cm met Malher.
Deze sprong er zonder moeite en met veel lust over heen…
Gini zelf vond het ook prachtig en besloot een sprong ietsje verder ook te nemen dit was zo’n 50cm, ook hier ging Malher er zonder moeite over!!
Toen hield ze ermee op en ging een eindje in de bos wat juist rond de manege lag en op het zelfde pad liep waar ze Malher in dat krotje zag vasthangen op de tweede dag dat ze hem had gezien.
Heel aandachtig maar op gemak liep Malher door en ze genoten beide van het zicht.
Dit was de eerste keer dat Gini echt niet aan Loesje dacht omdat ze het met Malher zo naar haar zin had.
Ze zadelde hem af in de wei en liet hem direct grazen, hij was kurkdroog van het uitstappen dus kon het geen kwaad.
Met haar heel getuig liep ze terug richting stal, en borg het op.
Toen zag ze dat Malher’s halster nog in de stal lag en deze moest hij ook terug om.
Ze kwam Lara tegen en deze vroeg of ze even mee wou gaan in de kantine wat drinken.
Gini ging mee en praatte wat met Lara.
Geen van beide sprak maar 1 letter of Loesje.
“Lara,” begon Gini.
“Ik zou iets anders met Malher willen doen dan gewone dressuur?” zei Gini.
“Hoe bedoel Je?” vroeg Lara.
“Nou, ik zie aan Malher dat hij redelijk gespannen is bij het dressuur rijden, en hij en Ik vinden het redelijk saai.”zei Gini weer.
“Oh, enne wat heb je in gedachten?”..vroeg Lara.
“Nou, eum, ik zou heel graag jumping of cross country met hem willen gaan doen!” zei Gini.
“en misschien heb je dit al gedaan en kan je ons wat extra les geven?” zei Gini weer.
“Nou euhh”.. ik weet niet hoor?” zei Lara.
“Kom op Lara, hij vind het super” zei Gini.
“En hoe weet jij dat?” vroeg lara.
Gini slikte, ze had haarzelf verraden.
“nou, zie je we waren aan het rijden in de buiten bak en ik zag een kleine sprong staan en besloot dat het geen kwaad kan om te proberen of hij hierover wou springen,.. en hij vond het geweldig!!” zei Gini weer.
“Ik moet toestemming van Meneer Ketelslegers hebben, zei Lara.
“hij wilt namelijk Malher gebruiken voor de les!” dat ben je toch niet vergeten!
“nee,” zei Gini,
maar dat was ze wel vergeten, ze had Malher al bijna als haar eigen gaan bekijken.
“Ik zal zien wat ik kan doen,” maar je weet dat ik hier eigelijk niets over te zeggen heb hé” zei Lara.
“Ik weet het” zei Gini.
“Maar toch bedankt!” zei ze nog eens en dronk haar Ice tea leeg.
“Ik moet Malher zijn halster nog omdoen en dan ben ik eens door” zei Gini.
“Ok” zei Lara en zag hoe Gini naar buiten ging.
Ze nam haar fiets en fietste tot de wei van Maron en Malher.
Ze floot en Malher keek op.
“Kom jongen” “Je halster moet nog om” zei Gini.
Maar Malher at gewoon terug verder.
Gini ging de wei in , en in de helft besloot Malher toch maar te komen, want wie weet had Gini nog wel iets lekkers bij!
Ze beloonde de haflinger en deed zijn halster om.
Ze gaf hem nog een zoen op zijn wang en vertrok terug.
Malher keek haar even na en draaide zich toen terug naar Maron die hij op de schoft ging kroelen.
Gini fietste terug naar huis en probeerde niet aan Loesje te denken…

Opeens ging haar telefoon af.
Ze keek en er stond “Ingrid Thuis” op.
Ze nam op;
“hallo Ingrid”.
“Gini kom snel, nu vlug”zei Ingrid.
“Maar wat is er dan?vroeg Gini.
“Vanilli” tis Vanilli” zei Ingrid.
“wat is er met Vanilli?” vroeg Gini
“toch niets ernstig?”.
“GINI VANILLI GAAT NU VEULENEN”
KOM ONMIDDELLIJK NAAR HIER!” zei Ingrid

“Mam en pap zijn op verlof! Ik heb je nodig!!” zei Ingrid.
“waaaaaaah ik kom meteen” zei Gini en ze duwde af!
Ze fietste zo hard ze kon, ze ging zeker bijna 50 per uur met haar fietsje, maar dat duurde uiteraard niet lang.
Maar ze fietste haar toch te pletter.
Daar aangekomen gooide ze haar fiets neer en riep heel haar “INGRIIDD”.
“hierrr” riep deze en wenkte naar haar vanuit de stal.
Ze ligt achter in de wei, we mogen niet te veel lawaai maken” zei ze.
“ik heb al, al het nodige gehaald dat ik dacht dat nodig was!” zei ze.
“neem jij de spons en de handdoeken” dan neem ik de emmer lauw water.”
Ze namen beiden wat ze moesten nemen en vertrokken zachtjes richting Vanilli.
Deze ging net terug rechtstaan en ze zagen een witte zak uit haar Klink komen.
Vanilli liep even rond en rook de hele tijd aan de grond om een geschikt plekje te vinden.
Ingrid stond op en ging een bussel stro halen en gooide het onder de boom.
Vanilli had dit meteen gezien en ging onder de boom op het stro staan en begon te draaien tot ze uiteindelijk ging liggen.
“Vanilli is hier heel raar in, ze wilt altijd op stro liggen” zei Ingrid.
“Gini ga jij voor bij Vanilli zitten en stel haar gerust” zei Ingrid.
Zelf bleef Ingrid achter Vanilli zitten.
Gini aaide de shet zachtjes over haar nek.
En praatte zachtjes tegen haar, maar ze was wel heel gespannen, dit was de eerste bevalling die ze ging meemaken.
Vanilli ademde zwaar.
Toen begon ze te persen.
En na een 5 minuutjes waren de twee beentjes te voor schijn gekomen.
Vanilli had moeite met de bevalling dus besloot Ingrid te helpen en bij elke zichtbare wee hielp ze vanilli met zachtjes aan de voorbeentjes van het veulen te trekken.
Langzaam kwam het veulen ter wereld.
Tot de laatste wee en het veulentjes was er
“kom maar hier zitten” zei Ingrid en ging een 5meter verderop zitten.
Vanilli bleef even liggen maar stond toen op en begon het veulen te likken en de geur te onthouden.
Na een tien tal minuutjes wou het veulentje gaan staan en Gini mocht het helpen van Ingrid.
Toen het eindelijk stond en naar de tepel begeleid werd zei Gini tegen Ingrid die vol spannig zat.
“Proficiat het is een heel gezond”….

Citaat:

Hengstenveulentje…zei Gini.
Ingrid sprong een gat in de lucht van blijdschap, ze had al van toen ze wist dat vanilli drachtig was gehoopt op een hengstenveulen en nu is het nog uitgekomen ook!
Het veulen draaide zich om en keek met gespitste oortjes naar de rare wezens die naar hem zaten te loeren..
“ohhhhh mijn hemel wat is hij mooiiii” zei Ingrid.
“ja, het wel een heel apart geval he” zei Gini.
Het veulentje had een witte bles aan de ene kant van zijn hoofdje tot voorbij zijn oog, en het was nog een maan oog ook.
En juist in het midden maakte de bles een rechte lijn, en aan het rechterkant van het hoofdje had hij helemaal geen bles.
En aan zijn linker voor en rechter achterbeen had hij witte sokjes.
“juist de phantom of the opera, hoe hij er ook op mysterieuze wijze in de buik van mama gekomen was hé!” zei Gini.
Ze keek naar Ingrid
“wat?” zei gini, toen ze zag dat Ingrid hem aanstaarde.
“ik denk dat je hem juist een naam hebt gegeven?” zei Ingrid.
“Hoe bedoel je.. welke.. toch niet Phantom?” zei Gini.
“Jawel, ik vind phantom een prima naam!” zei Ingrid en ze omhelsde Gini.
“ben zo blij dat je er bent! En je bent nu ook nog tante geworden!” zei Ingrid.
“Kom, zei ze dan gaan we Vanilli’s stal zuiver maken, en iets drinken, dan kunnen mama en zoon rustig aan elkaar wennen.”
Ingrid maakte Vanilli’s stal mooi en legde extra veel stro.
Daarna gingen ze naar binnen en waste hun handen.
“warme choco?” vroeg Ingrid.
“ja doe maar.” Zei Gini terwijl ze weg zat te dromen.
Ingrid maakte haar chocolade melk altijd met echte chocolade die ze dan in een tas deed, hier melk over en dan in de microgolfoven.
Het maakte niet uit hoe warm het is, altijd kon Ingrid wel een warme choco veroveren.
“ting”
de microgolfoven vertelde dat Ingrid’s chocolade melk klaar was en ze haalde het eruit.
Nam nog een pak koekjes en klemde die tussen haar kin en haar borst.
“hij is warm” zei Ingrid tegen Gini
die meteen haar tas terug neer zette.
Ingrid begon meteen de chocolade uit haar tas te lepelen.
“Nou, hoe ist nu op de manege?” zei Ingrid juist voor ze een overvolle lepel met gesmolte chocolade in haar mond stak.
“Gewoontjes” zei Gini.
“Kom meid, ik ken je nu al veel te lang hiervoor”zei Ingrid.
“voor wat?” zei Gini.
“om te weten dat er in dat hoofdje iets mis zit” zei Ingrid terwijl ze met de lepel in Gini’s richting zat te wijzen en overal chocolade druppels op de tafel liet vallen.
“nou, Loesje is dood” zei Gini.
“nee, dat meen je toch niet?” zei Ingrid.
Ingrid had loesje maar 1keer gezien maar wist wel hoeveel waarde Gini aan het paardje gaf.
“ja, aan koliek gestroven” zei Gini.
“mischien maar beter zo, dan hoeft ze tenminste geen les meer te volgen en ganse dagen op stal te staan, dat heeft ze haar hele leven al moeten doen!” zei ze er vlak achter, om niet te huilen.
Het was even stil.
“komop vertel op, er zit nog iets in dat hoofdje van jou, en het heeft niet vier benen!” zei Ingrid.
Gini keek de andere kant uit, Ingrid wist onmiddellijk als ze iets dacht of wat dan ook soms is het zelfs eng!
“wie is hij, waar woont hij, hoe groot is hij, welke ogen en haar heeft hij?” vroeg Ingrid weer, juist voor ze weer een lading chocolade naar binnen smokkelde.
“zijn naam is… Tristan” zei Gini.
“IK WIST HET WEL!!!” zei Ingrid die een vreugde dansje maakte heel de weg terug naar de kast waar nog chocolade lag.
“tis al goed, tis al goed” zei Gini.
“nou vertel op, hoe zit hij eruit?” zei Ingrid die terug liep met de hele doos chocolade.
“nou hij is denk ik 1m80 groot, en heeft carré haar, zoals josh hartnett in pearl harbour, weet je wel..?’ zei Gini tegen Ingrid.
“AHHH de mooie josh look.. rrr en Ingrid schoof het pak chocolade naar Gini”.
Gini nam een stukje en ging verder.
“hij heeft geloof ik grijs groen ogen, en een mooie lach” zei Gini.
“Gelukkig, de vorige die jij in je zicht had… ja wat moet ik zeggen…het kon bugs bunny’s tweeling broer wel zijn…” zei Ingrid lachend.
“tis al goed, akelig kind, moet je altijd lachen met mijn ..verleden” zei Gini.
“Nee hoor, ik neem mijn vak heel serieus…” zei Ingrid
‘ga nou ma gewoon verder” zei Ingrid weer.
“ik denk een paar sproeten maar weet het niet zeker” zei Gini.
“och en het beste moet nog komen, hij heeft een camargue paard, ze heet Chelsie, en hij heeft mee een tip gegeven om Malher in galop te krijgen”. Zei Gini.
“och heeft hij eindelijk gezegd waar je benen zitten?” zei Ingrid weer al lachend.
Met een zure blik keek Gini ,Ingrid aan.
“Nee, maar misschien weet hij je hersens wel ergens zijn” zei Gini.
‘sorry, sorry’ zei Ingrid.
‘kan ik verder ja?” vroeg Gini
“ja hoor, ik wacht al even…” zei Ingrid weer schijnheilig.
“pfff, .. nou overlaatst ben ik van Malher afgevallen, zie je dit op mijn voorhoofd?, nja ik was even bewusteloos en hij heeft iedereen gewaarschuwd speciaal voor mij! Zei Gini.
Het was allemaal een beetje overdreven maar Gini deed dit zonder na te denken…

Citaat:

“nja lieve jongen” zei Ingrid een beetje dromerig, omdat ze al het chocolade al op had.
‘ja, best wel” zei Gini terug en keek ook naar buiten.
“gaan we nog ens kijken naar Phantom?” vroeg Ingrid.
“Ja, is goed” zei Gini en volgde haar.
Ingrid nam gelijk haar foto toestel mee naar buiten.
Phantom stond aan mama’s ‘melkbar’ en toen ze aankwamen ging hij nieuwsgierig staan kijken, maar week toch niet van mama’s zijde.
Ingrid begon foto’s te trekken.
“kom op, ga jij nu eens bij phantom staan, dan zal ik foto’s van je trekken” zei Gini tegen haar vriendin die dit geen twee maal moest gezegt worden.
Het veulentje was eerst nog een beetje schuw maar ging al snel kijken wat Ingrid nu eigelijk wel was.
Er werden een paar mooie foto’s getrokken en gini had de digi op zelfontspanner gezet, en nu stonden ze er beide op.
Phantom begon moe te worden, en ging er ma bij liggen, Vanilli hield op met grazen en ging wakend bij haar zoontje staan.
Gini ging ook stil aan naar huis.
Thuis deed ze een potje vegetarische spaghetti open, en zette deze in de microgolfoven.
Ze nam het mee naar boven en ging achter de computer zitten.
Ze startte Msn op en zag dat Tristan online was.
Ze wist eerst niet wat ze moest doen..
“Laat hem maar naar mij komen” dacht ze.
Er gingen tien minuten voorbij.
Ze ging wat door haar kamer lopen, en zette de muziek luid.
Ze danste en deed een beetje gek.
Ze zag wat oranje flikkeren op haar scherm en ging kijken,
Het was Tristan, en hij had wat gezegd.
Snel ging Gini terug zitten en las..
“Hallo…”
“ben je daar”?
en ze wou terug schrijven..
maar hij was al off line.
“jammer” zei Gini, wat zal hij nu wel niet van mij denken”…