Hier dan maar het nieuwe stukje:
“De dokter is er.” Met een slaperig gezicht kijk Marleen de dokter aan en krabt op haar hoofd. “O, o, hoi.” Met slaperige ogen kijkt Marleen de dokter aan. “Dag Marleen. Hoe voel je je?” “Ach ja, half om half. Ik ben gewoon erg geschrokken.” De dokter knikt en knippert bijna niet met zijn ogen. “Zullen we eens kijken of er echt iets met je aan de hand is?” “”Hmm, ja.” Met tegenzin trekt Marleen haar shirt omhoog. De dokter luistert naar haar hartslag en knikt tevreden. “Daar is in ieder gaval niets mee aan de hand. Je had toch een trap in je maag gekregen?” Marleen knikt met een schraal lachje op haar gezicht. “au!” Marleen grijpt nar haar buik. “Aah, ik zie het probleem al. Ik denk dat je gekneusde ribben hebt. Mag ik nog een voelen?” “Oké.” Marleen bijt op haar lip. De pijn steekt in haar buik. “Ja, dat zijn twee gekneusde ribben.” “Wat kan ik er aan doen om te genezen?” Marleen kijkt de dokter hoopvol aan. Ze hoopt dat ze niet te lang hoeft te rusten. “Dat wordt een weekje goed rusten. En de week daarna moet je niet te veel belastende dingen doen en daarna mag je alles weer rustig opbouwen.” Marleen draait zich om en gooit haar hoofd in het kussen. Waarom moet dit háár nou weer gebeuren? Nu kan ze 2 weken niet naar Mickey en 2 weken niet naar Sjors! Ze hoort dat haar moeder de dokter bedankt en de deur van haar kamer wordt gesloten. Marleen drukt de radio aan en zet de volume knop op 60. Ze heeft nu even nergens zin in. Ze hoort de deur van haar kamer open gaan. “Ga weg!” ZE gooit haar kussen richting de deur en hoort dan een luid gepiep. Snel draait ze zich om en ziet het kleine hondje van haar moeder onder het kussen wegkruipen.
“O sorry Spike! Kom maar jongen.” Ze slaat met haar hand op haar bed. De herdershond springt kwispelend op haar bed. Ze aait hem over zijn kleine kopje. “Eigenlijk ben je toch wel lief.” Dan aait ze over zijn zachte buikje en haalt Spike uit met zijn kleine pootjes. “Dus je wilt spelen.” Marleen draait de hond een hele slag rond en die pakt blaffend de foto van Mickey van haar nachtkastje. “Hé, laat los gek!” Marleen wil lachend de foto uit zijn kleine bekje grijpen, maar Spike legt hem al braaf voor haar voeten neer. “Goedzo jongen!” Marleen geeft de hond nog eens een aai. “Kun je ook al zitten dan? Zit spike, zit!” DE hond blijft kwispelend in het rond springen en kijkt Marleen dan met een scheef kopje aan. “Acht natuurlijk kan je dat ook niet. Haha! En nou wegwezen jij, ik moet bellen.” Lachend geeft Marleen Spike een duwtje onder zijn kont. Die paradeert heel elegant haar kamer uit. Met moeite staat Marleen op en sluit de deur van haar kamer. “Gekke hond.” Ze zet haar muziek zachter en pakt haar mobiel. Tijd om Mickey en Jessy te bellen. Ze draait het nummer van het ziekenhuis en krijgt een zuster aan de telefoon. Die verbind haar door naar Mickey.
>Met Marleen
<Hé schat! Waneer kom je weer eens langs? Alles goed met je?
>Niet echt, ik kan een tijdje niet komen.<
<Wat is er aan de hand Marleen? Is er iets ergs gebeurt?
>Nou ja niet echt erg. Ik heb twee gekneusde ribben en moet 2 weken rusten.
<Niet erg? Echt wel! Hoe is het gebeurt? Heb je veel pijn?
>Rustig nou maar. Maak jij je liever druk om jezelf. Sjors schrok van mijn mestvork en ging steigeren. Ik heb een trap in mijn maag gekregen.
<Jeetje wat rot zeg! Jammer dat je zo lang niet langs kan komen.
>Dat vind ik zelf ook. En ik kan ook 2 wekenniet naar Sjors. Kijk, Jessy kan noh bij mij langs komen, maar jij niet. En Sjors al helemaal niet.
<Haha. Staat er zo maar een paard aan je bed met een fruitmandje.
>Haha. Gek kind!
<Nou ja, ik zie je dan wel over 2 weken. . Sterkte hè! Doeg!
>Ja is goed. Jij ook sterkte! See Ya!
Marleen hangt op en ploft weer op haar bed neer. Snel grijpt ze naar haar bui. Wat een rot gevoel! Ze heeft nou eerst even geen zin om Jessy te bellen. Ze is veel te moe.
Na een half uur liggen draaien valt Marleen dan eindelijk weer in slaap.
“Marleen, wakker worden!” Het is haar moeder die aan haar bed staat. “Mam, laat me nou.” “Jessy is hier voor je.” “O gezellig, zeg maar dat ze naar boven mag komen.” Marleen wrijft even de slapen uit haar ooghoeken en haalt haar vingers door haar haar. Dan komt Jessy binnenlopen. “Hé meid, alles goed? Gaat het al wat beter met je? Wat zei de dokter?” “Rustig nou maar. Haha. Het gaat al een beetje beter. Ik moet 2 weken rusten. Dat is dus 2 weken geen Sjors, geen Mickey en geen rijden! Dat is toch geen leven meer!” “Jeetje zeg, wat lang! Ik zal in ieder geval vaak langskomen. En hoe doe je het met Sjors?” “We hebben die Rob gebeld of hij Sjors 2 weken wil verzozrgen. Het zit me echt niet lekker joh! Maar ja, jij kent Sjors nog helemaal niet en jij heb Achilles ook al. Dus kan jij het niet doen.” “Bah, Rob!” Beide schieten ze in de lach. Zo praten ze nog een half uurtje en dan moet Jessy naar huis om te eten. Gelijk voelt Marleen haar niet lekker meer. Ze verveelt zich rot. Marleen zet de TV aan en kijkt op teletekst of er ook nog een film wordt uitgezonden. Ze ziet dat over 5 minuten de film ‘Armagedon’ begint. Ze heeft de film nog nooit gezien, maar ze heeft er wel veel over gehoord. Als Marleen halverwege de film is, komt haar moeder binnen met champignonnensoep. Marleen bedankt haar moeder zonder haar aan te kijken. Ze eet de soep, maar proeft hem niet eens. Ze is helemaal in de film verdiept. Als de film is afgelopen zit Marleen met tranen in haar ogen naar de aftiteling te kijken. Haar mobiel gaat en ze schrikt wakker.
>M… met Marleen.
<Hé Mar, met Jes. Gaat het wel? Je klinkt wat raar.
>O ja, sorry. Ik heb net een zielige film gezien.
<Laat me raden. 0Armagedon0?
>Ja! Hoe weet je dat?
<Haha. Tsja, helderziend hè. Nee, ik had gezien dat hij kwam. Ik heb hem al heel vaak gezien dus ik dacht. Vandaag maar even niet.
>Hij is echt mooi! Maar even wat anders. Waarom bel je?
<Ik wilde vragen of het goed is dat ik vanavond even langs kom
>Tuurlijk joh! Graag zelfs. Ik verveel me echt dood hier!
<Oké dan! Dan haal ik nog even 2 filmpjes bij de videotheek en dan kom ik naar je toe.
>Oké. Nou, zie je zo! Ciao!
Marleen staat moeilijk op uit haar bed en loopt naar haar make-up tafel. Ze wil er toch een beetje beter uitzien dan zonet toen Jessy kwam. Ze doet haar haar in een staart en doet oogschaduw op. Nog een lijntje onder haar ogen. En als finishing touch, een laag mascara. Nu nog even een leuk hemdje met een rokje. Vermoeid trekt Marleen haar bed recht. “Mam! Kun je even komen!” Van beneden hoort Marleen een zacht, “ik kom eraan.”
Nadat Marleen een paar minuten in het rond heeft gekeken, komt haar moeder haar kamer binnen. “Je had me nodig?” “Als het zou kunnen?” “Wat heb je je leuk opgemaakt.” Plagend steekt Marleen haar tong uit naar haar moeder. “Jessy komt hier zo. Zou je misschien wat chips, drinken, cola of zo en 2 glazen kunnen brengen?” “Ja mevrouw, komt eraan!” Lachend schud Marleen haar hoofd terwijl haar moeder de kamer uit marcheert. “Je lijkt op Spike,” roept Marleen haar na. “Weet ik!” Hoort ze van beneden.