Bokt.nl

Citaat:

Het was de nachtzuster, ze zag er weer zwaar bezorgt uit met haar fronsende wenkbrauwen. “Sandra? Gaat het, je was aan het gillen en aan het huilen” zei ze. Ik schudde van nee, ‘Ik had alleen een nachtmerrie zuster”. Ze ging weer rechtop staan, en zei: “Nou ja, ga maar weer slapen dan, we praten morgen wel verder”. Ik wilde nog iets zeggen maar ze was alweer weg. Ik wilde haar vragen of ik de politie mocht spreken. Dan kon ik vertellen van de brief van Sofie, ik moest het aan iemand kwijt. Ik pakte de brief en las hem nog een keer door. Wat zou haar geheim zijn? ? Ik begon me weer te vervelen. Ik stond op en liep door mijn kamer, dat kan namelijk eindelijk weer omdat ik van mijn infuus af was. Alles was hier zo stil. Ik deed de deur open, en liep de gang op. Ik hoorde iemand lopen, en keek om me heen. Niemand, ik moest het me verbeeld hebben.Ik liep verder, zonder te weten waar ik heen ging. Ik kwam een nachtzuster tegen, “waar ga je heen”? vroeg ze verbaast. Ik had haast niet door dat ze tegen me praatte, ik moest ergens heen. Mijn benen gehoorzaamden niet meer naar de rest van mijn lichaam. De zuster keek me aan, toen pakte ze een raar zwart geval en drukte op een rode knop. Ik hoorde in de kamer naast me gepiep, er kwam een dokter aan lopen. Hij keek me aan, en toen na de zuster. “Wat is er?” vroeg hij aan de zuster. Ze wees naar mij, terwijl ik door liep.