“Haha, gek mens!” Jessy loopt naar binnen en zwaait naar Marleen. Wat was dat nou? Gaf Jessy haar net een zoen? Dat heeft ze nog nooit gedaan. Ach, nou ja, het zal wel niets betekenen. Toch? Met een raar gevoel in haar buik fietst Marleen naar huis. Als ze thuis komt staat het eten op tafel. “Hallo Marleen.” “Dag mam. Wat eten we?” “Bloemkool.” “O, oke.”
Marleen gaat aan de tafel zitten en haar moeder schept op. “Ho, ho! Sorry mam, ik heb echt geen honger.” Marleen kijkt haar moeder met een misselijk gezicht aan. Haar moeder pakt wat van Marleen haar bord af en schept het in haar bord. Marleen probeert een spontane lach op haar gezicht te krijgen, maar dat komt er niet echt uit. Snel eet ze haar bord leeg en loopt naar boven. Daar ploft ze op haar bed neer. Ze voelt zich duizelig, en nog steeds misselijk.
Wat was dat nou van middag met Jessy? Maakt ze zich er nou te druk over? Stelt ze zich aan?
Misschien kwam het gewoon een beetje te onverwachts. Marleen wil de computer aandrukken, maar is eigenlijk veel te moe en wil naar bed. Haastig poetst ze haar tanden en beland in bed. Ze kan niet in slaap komen en ligt 2 uur wakker. Dan eindelijk, valt ze in slaap.
Plots staan Marleen haar ogen wijd open. Het was Jessy, ze wilde haar kussen. Wat een rot droom! Marleen schud met haar hoofd, en wil vergeten wat ze net heeft gezien. Ze wordt er gek van. Het is acht uur ’s morgens en Marleen heeft ondanks alles, toch nog wel lekker geslapen. Ze pakt haar mobiel en zet hem aan. Geen berichtjes. Snel typt ze een smsje voor Jessy en verstuurt hem.
He Jess, heb je vanmiddag iets te doen? Ik wilde graag even ergens met je over praten. Het is nogal belangrijk.
Kusjes Marleen
Marleen strijkt met haar handen door haar haar en slaakt een diepe zucht. Wat een drukte allemaal, misschien wel om niets. Ze stapt uit bed en loopt op haar tenen richting de badkamer. Ze heeft nu even geen zin in haar ouders. Ze bekijkt zichzelf in de spiegel, en haalt een borstel door haar haar. Dan gooit ze een koude plens water over haar gezicht en loopt naar beneden. Ze smeert een boterham en gaat voor de TV zitten. Gelukkig, een tekenfilm. Eindelijk eens niet zo’n stom informatief programma. Daar heeft Marleen het helemaal niet zo op. Als ze haar boterham op heeft, drukt ze de TV weer uit. Ze neemt een glas melk, en sjokt weer de trap op. Aa, een smsje van Jessy. Gelukkig.
Hay Jess, ja is goed. Misschien kun je mee naar Achi komen. Dan kunnen we onze buitenrit ook afmaken. Als je het een goed idee vindt, zie ik je om 10 uur bij Achi zijn box. En anders bel je maar.
Greetz,
Jessy
Een buitenrit. Net wat Marleen nodig heeft. Even lekker uitwaaien. Hopelijk mag ze weer op Selma. Marleen trekt haar paardrijdkleren aan en gaat nog even een uurtje achter de TV zitten.
Dan fietst ze rustig richting de familie Kempers. Als ze de oprit opfietst, ziet ze Jessy haar fiets nog niet staan. Ze loopt richting het huis van de familie Kempers en belt aan. Mevrouw Kempers doet open. “Dag Marleen, wat kom je doen?” “Ik wilde graag een buitenrit maken met Jessy. Maar nou was mijn vraag. Mag ik op Selma rijden?” “Maar natuurlijk mag dat. Ga maar op wie je maar wilt. Als je het maar even meld.” “Dank u wel mevrouw.” Tevreden loopt Marleen naar de stal toe. Ze haalt Selma uit haar box en poetst haar. Net als Marleen het zadel wil pakken komt Jessy binnen. “Hè Marleen, ben je hier al lang?” Marleen krijgt gelijk een steek in haar maag als ze het blije gezicht van Jessy ziet. “Nee hoor, ik ben hier nog maar net.” Krijgt ze er nog net uit. Snel zadelt ze Selma op en loopt de stal uit. “Ik kom eraan hoor,” roept Jessy vanuit de stal. “Is goed.” Marleen voelt zich niet op haar gemak. Ze moet er zo meteen echt met Jessy over praten.