Citaat:
Bladzijde 57 op word
Rond 10 uur ging ze naar beneden, nam een croissant en deed deze open.
Ze nam de pot gemengde choco en smeerde een dikke laag ertussen.
Ze nam een hap en sprak tegen haar croissant
“ errris tenmitzzze (slik) iemand die mij begrijpt.” Zei ze tegen haar croissant.
Ze deed alsof haar croissant een onschuldig visje was..
Du dum, du dum, du dum, dududududududududu pampampampaaaaaaa dudududduududududdd HAP…
En ze nam nog een enorme hap van haar croissant.
Per hap schreeuwde ze dan nog eens “AAAAAH”… alsof die ‘visjes’ die ze zij opgegeten had schreeuwde omdat ze vermalen werden.
“PFFFF” ze smeerde met tegenzin nog een croissant tegen de verveling en kreeg het potje kaas in zicht dat haar moeder altijd at.
‘MMMMMM.. Hier jij” zei ze en griste het potje smeerkaas achter de koffie kan vandaan.
Ze deed haar broodje toe en nam een hap…
Ze verstijfde… wachtte, kauwde verder.. wachtte weer, slikte…..
Keek verleidelijk naar haar broodje… en zei;
“GATVERDAMME WAT BEN JIJ ZOOO OM NIET TE ETEN!!!!” .
en gooide haar croissant achter haar.
Automatisch nam Zeno haar Bull-Terrier reu de croissant in een duikvlucht en at hem op.
“Lang Leve de Levende Vuilnisbakken” riep ze terwijl ze deed alsof ze God aanbad.
Braaf ging Zeno terug in zijn mand liggen, wachtend op een onschuldige slachtoffer dat door de lucht vloog.
“Jep dit gaat een ‘gestoorde’ dag worden” zei ze tegen haarzelf in de spiegel.
Gini had zo van die dagen dat ze rondliep alsof ze ‘iets’ genomen had.
Gewoon uit haar zelf, kon ze giechel buien krijgen, en niet normale dingen zeggen, die op niets trokken, ook een gebrek aan ongelofelijke fantasie kwam haar dan niet te kort!
En andere dagen was ze ze stil, en kon ze in huilen uitbarsten.
‘Ik weet wat jij hebt’zei ze tegen haarzelf nog altijd pratend in de spiegel.
Ze nam haar vaders platte kam en hield die onder haar neus en deed alsof ze ‘dokter hibbert’ was uit de SimpSons.
“Jij bent een Manisch-Depresief Geval!”zei ze.
Ze flikkerde de kam terug in de hoek van de kast, en borstelde haar, haar samen in een staart.
Slofte terug naar binnen en danste rond in haar paardrijkleding en zong mee met de radio..
“I’m In Love with an Alien!” I’M in Love with His Eyesss...
Whaaaaaa... (doef)
Met een smak viel ze van de zetel af.
‘stomme rotte glijdende sokken’ zei ze terwijl ze over haar hoofd wreef.
‘damn ik moet door…” zei ze en rende naar haar fiets…
Aangekomen op Manege, kon de dag niet erger worden.
De bakken waren gesloten omdat er nieuw zand werd gelegd.
Lara had een briefje achtergelaten op Malher’s stal dat ze weg was, en Gini niet kon rijden omdat Malher een inenting spuit had gekregen deze ochtend die ze gister avond ontdekt hadden dat hij nog niet heeft gehad.
Opeens toen ze langs Loesje liep stopte ze Abrupt.
Er was iemand Loesje aan het Afzadelen.
“WAAROM RIJD JE OP HAAR?” sprak Gini met een ongelofelijk gif in haar stem.
‘Ik rij nu niet op haar, omdat er vandaag geen les is en ik wist dit niet” zei het meisje verlegen.
“Sorry dat ik zo schreeuwde’ Zei Gini , ‘maar wie zei dat je op Loesje anders mocht rijden?’
‘Meneer Ketelslegers’ zei het ruitertje.
Woedend liep Gini door, pakte haar fiets en fietste naar huis.
Thuis liet ze haar fiets gewoon van zelf de garage naar beneden glijden die onderweg natuurlijk viel.
Ze wou naar binnen maar botste tegen de deur.. nam de sleutel uit de geheime vak achter de struik en ging binnen waar ze op tafel een bos sleutels tegen kwam met daarop een papiertje;
Liefste Gini,
Je vader kon niet wachten en we zijn nu al vertrokken op vakantie
Je sliep gisteren al toen we dit besloten hadden..
Maar je bent een grote meid,
Tot Maandag.
xxx
“ook dat nog” zei ze en rende naar boven
‘Godver, hij beloofde het, hij beloofde dat hij ze niet meer ging rijden”
‘HIJ BELOOFDE HET” ze nam ondertussen iets vast wat haar spaarvarken leek te zijn en gooide het tegen de muur kapot.
‘PATSCHHHHH”
in duizend stukken lag haar spaar varkentje
opeens bleef ze stil staan
“50 euro?” zei ze.
“ daar ga ik me nu een dekje mee kopen” zei ze
en nam het briefje en vertrok…