Bokt.nl

**Geplaatst**: 18-10-05 11:24

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 18-10-05 11:24

Lielle schreef:
off topic of niets toevoegende reacties verwijderd

en weer

de eerstvolgende keer gaat het topic op slot, en kan TS met een aanvulling van tenminste 1500 woorden per TeM verzoeken om het weer te openen.

**Geplaatst**: 18-10-05 15:57

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 18-10-05 15:57

huuh wat bedoel je daarmee >???
dat wij het nie tmeer kunne lezen ofzo ??.....

**Geplaatst**: 18-10-05 16:04

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 18-10-05 16:04

wel lezen, niet reageren.

**Geplaatst**: 18-10-05 18:49

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 18-10-05 18:49

Wow

Heb net alles gelezen, is best wel wat

In 't begin vond ik je verhaal wat warrig en had ik zoiets wat is dit voor ***onderwerp *sorry

* maar omdat ik niets beters te doen had ben ik toch door gaan lezen en ben er nu geloof ik 'n beetje verslaafd aan

Heb de drang door te lezen en dat is zeker een goed teken!

Zo, ik zal 't over een tijdje weer eens lezen als er weer wat gepost is, maar kan maar een ding zeggen:

keep up the good work

**Geplaatst**: 19-10-05 10:33

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 19-10-05 10:33

<meer> reactie verwijderd

**Geplaatst**: 20-10-05 09:15

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 20-10-05 09:15

Huh eerst was de deur van zijn kamer open maar hij werd toch dicht gedaan door die verpleegster..?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-10-05 13:19

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst door de TopicStarter : 20-10-05 13:19

volgens mij was de verpleegster uit de kamer gerend en had de deur niet gesloten... daardoor kon anne naar binnen en deed de deur achter haar op slot...
je mag ook dat stukje wat je bedoeld even "quoten" dan kijk ik er nog eens naar.. (

maar meestal klopt het want ik lees het altijd nog een keer over voordat ik het hierop zet..

maar ja, ik kan mij natuurlijk vergissen..ben ook maar een mens

)

ohja ik ga misschien vandaag were verder met het verhaal--> omdat ik ZIEK was/ben...

hierdoor kon ik niet achter de pc..zeer hoofd en erg moe..) maar ik begin mij alweer wat beter te voelen..)
Mijn ziekte verklaard ook waarom ik zo'n lange tijd niet heb geschreven...
(ben even een paar dagen afwezig en meteen staat het vol met reacties van de moderator

hahah)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-10-05 14:35

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst door de TopicStarter : 20-10-05 14:35

Gedachtes gingen snel door mij heen. Zou ik zeggen dat ik hier vannacht heb geslapen? Nee, dat kon niet want ze controleerden altijd de kamers. Ik zou iets verzinnen wat op de waarheid leek.
“Omdat Ronan mijn vriend is, was ik zo erg bezorgd dat ik zo vroeg mogelijk naar hem toe wilde, om te kijken hoe het met hem zou zijn. Ik kon de hele nacht niet slapen en was al om 5 uur in de ochtend klaarwakker,” zei ik heel zoetjes tegen de dokter en zuster,” toen ben ik maar naar het ziekenhuis gefietst en heb ik gekeken of het ziekenhuis misschien al open was”.
Rustig ging ik door en probeerde zo eerlijk mogelijk te kijken,” Ik wist echt niet dat bezoekers verboden waren voor 8 uur, dat spijt me heel erg.”
“Nou okay, dat begrijp ik dan wel,” zei de dokter en zijn blik werd al wat vriendelijker. De dokter fronste zijn wenkbrauwen even kort en zei op een verbaasde toon,”maar door welke deur ben je binnengekomen dan? want de hoofddeur zit altijd op slot en alleen de achterdeur gaat af en toe open door het personeel, maar daar heb je geen sleutel van. ”

Ondertussen liep de zuster naar de kast en reikte naar Ronans kleren. Deze nam ze mee naar het bed en gaf het aan Ronan die kort knikte naar de zuster als een soort bedankje. “Nou?,” zei de dokter ongeduldig.
“Oh, ik uh, ik liep achter een zuster aan die snel naar binnen ging, de deur ging langzaam dicht en ik rende er naar toe en kon nog net mooi naar binnen”.
Tja, dacht ik, ik kon moeilijk zeggen dat ik de draaideur open heb gemaakt met mijn gave, daar kwamen in ieder geval veel problemen van!
“Hmm,”zei de dokter,” Nou ja, dat is dus helemaal niet de bedoeling dat bezoekers via die deur naar binnen komen. De dokter zag het door de vingers en ik kon merken dat hij het allemaal maar erg vreemd vond. “Nou, aankleden en ik kom zo terug om wat bloed van je af te nemen Ronan,” zei de dokter op een vriendelijke manier. De dokter en zuster liepen uit de kamer waardoor Ronan en ik alleen overbleven.
“Hoe ben je nou écht binnengekomen?,” grijnsde Ronan, “heb je je gave gebruikt?”.
“Ja,” zei ik,”Maar dat kon ik die dokter toch niet wijsmaken?! Dan zou ik allerlei rottige vraagjes moeten beantwoorden.”
Ronan trok zijn broek en schoenen aan. “Ik vind het wel raar hoor hoe die wond opeens helemaal weg is en ik voel me opeens weer heel goed..”
“Gelukkig maar!,” zei ik vrolijk, “Nu kun je wel mooi meedoen met die zwemwedstrijd hè?”.
“Jazeker,” zei Ronan, “dat gaat mooi door! Ik zal zometeen Jeroen opbellen dat ik wel mee doe.

Waar is trouwens dat zwaard?”.
Glimlachend haalde ik het zwaard uit mijn rugtas en gaf het aan Ronan. “Wow!,” zei Ronan opgewekt,” In het licht lijken die edelstenen wel enorm te glinsteren!”.
“Uhm, Ronan?,” vroeg ik voorzichtig,” Wil je zo nog even mee naar het huisje?”.
“Nee, het spijt me Anne,” zei Ronan heel eerlijk, “Op de zaterdag voor een zwemwedstrijd gaan we altijd met de bus naar een hele grote wedstrijdbaan om te oefenen. Om 9 uur vertrekt de bus naar die plaats. Dan gaan we met onze zwemgroep trainen en oefenen met het estafette zwemmen daarna gaan we lunchen. Ik ben rond 3 uur weer terug want het is anderhalf uur heen rijden met de bus en anderhalf uur weer terug.”
Ronan maakte zijn veters vast en zag mij zuchtten. Hij zei,” Als je niet alleen wilt kijken naar die geheime gang moet je mij even na 3 uur bellen dan kan ik rond 4 uur met je mee gaan.”
Een stap deed ik naar voren en gaf Ronan een kus,” dank je Ronan, ik ga wel op Lady rijden en ik kijk wel of ik genoeg moed heb om in het huisje te kijken want de vorige avond ging het deurtje opeens dicht en leek het net of er iets uit de gang was gekomen.”
Ronan keek mij bezorgt aan,” meen je dat nou? Als dat echt zo is Anne, moet je niet in het bos gaan rijden! Rijdt niet, of je moet in de bak gaan rijden.”

Ronan vertelde mij dat ik absoluut niet alleen naar het huisje moest gaan maar dat ik op hem moest wachten, hij zou wel met mij meegaan. Ronan vertelde mij ook nog over wat hij vannacht gedroomd had.. Toen hij zijn droom vertelde wist ik niet wat ik hoorde! Mijn mond ging verbaast open, mijn ogen werden groot, ik kreeg het opeens koud.
Ronan vertelde mij dat hij gedroomd had over een zwart, eng, hijgend beest dat mij achterna zat toen ik langs het bos fietste, hij vertelde dat het beest een man gedood had maar dat Ronan in zijn droom niet kon zien wie het was…..Dat had ik gisteren echt meegemaakt! bedacht ik in mijzelf. En die man….was dat de boswachter?
Geschrokken keek ik Ronan aan, wat toevallig dat hij dat gedroomd had! Ik wist niet wat ik moest denken, zou het dan echt waar zijn geweest? Zou het beest dan echt zijn en nu in het bos rondlopen? Zou het rare gegil dat ik gehoord had toen ik uit de bocht was gevlogen met mijn fiets gisteravond, dan de boswachter zijn geweest? Is hij nu dood?
De vragen tolden rond in mijn hoofd.
“Anne? ANNE? Je ziet opeens wel erg wit,” zei Ronan bezorgt en sloeg zijn arm om mij heen. Ik had Ronan nog niet verteld dat zijn droom waarheid was en dat ik dat gisteren ECHT had meegemaakt!

De dokter kwam binnen met een grote spuit. “Even een beetje bloed afnemen, stroop je trui maar vast op, dan neem ik wat bloed uit de ader in je onderarm,” Zei de dokter terwijl hij de spuit uit de doorzichtige verpakking haalde.
Wat een grote spuit vond ik het. Ronan zei niets toen hij de spuit in zijn arm kreeg. De spuit vulde zich met een rare kleur rood. De dokter haalde de spuit weer van zijn arm weg en plakte een pleister op het kleine wondje. Hij keek verbaast naar de vreemde kleur bloed, het zag er wel rood uit maar het leek anders dan normaal, het leek alsof er iets in zweefde. Alsof er stukjes in het bloed zaten, maar wat voor stukjes wist ik niet. De dokter zei nog even tegen Ronan dat hij dus moest bellen als hij zich niet goed voelde.
Iets later belde Ronan Jeroen en vroeg of hij hem kon ophalen, hij zou samen met Jeroen zich gaan klaar maken voor de training. Ook had Ronan hier geen fiets staan bij het ziekenhuis. Rustig bleef ik met Ronan wachtten op Jeroen die had gezegd dat hij meteen zou komen. Eigenlijk durfde ik helemaal niet meer naar de boerderij… ik was bang dat er een echt ‘beest’ in de buurt zou zijn.

Voel me nu weer erg moe dus ga gauw slapen... ziek..

**Geplaatst**: 20-10-05 15:19

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 20-10-05 15:19

Nee, sorry ik zat fout en jij zat goed

Leuk stukje

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-10-05 19:30

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst door de TopicStarter : 20-10-05 19:30

LET OP!!!

VOOR DE LIEFHEBBERS VAN "TELEKINESE"!!!!! (DAT JE MET JE GEDACHTEN VOORWERPEN KAN VERPLAATSEN!!!)
OP NET 5 KOMT ZOMETEEN OMHALF NEGEN EEN FILM MET DIE KEREL UIT GREASE (OFZOIETS)TRAVOLTA...
OVER TELEKINESE!!! DAT HIJ DINGEN KAN VERPLAATSEN met zijn gedachten!! cool!
DIE GA IK NU KIJKEN...

**Geplaatst**: 20-10-05 19:38

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 20-10-05 19:38

goed idee !!dankjewel

**Geplaatst**: 20-10-05 20:45

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 20-10-05 20:45

is dat nog bezig?

**Geplaatst**: 20-10-05 20:46

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 20-10-05 20:46

**Geplaatst**: 21-10-05 07:59

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 21-10-05 07:59

mijn moeder heeft hem op onze dvd opgenomen

**Geplaatst**: 21-10-05 08:22

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 21-10-05 08:22

k heb geken naar die film vond het een leuke film dankje wel voor de tip

k ben nog steeds fan van je verhaal k begin der verslaaft aan teraaken

haha

k kan ni wachten op een nieuw stukje

**Geplaatst**: 21-10-05 09:04

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 21-10-05 09:04

Weer een super leuk stukje hoor! Ben ook vrij verslaafd

kijk 2x per dag ofso of er iets nieuws op staat

. Die film was idd erg leuk. Het lijkt me best vet om dat te kunnen

**Geplaatst**: 21-10-05 12:33

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 21-10-05 12:33

ik heb het niet gezien, dacht perongeluk dat die vandaag zou komen... :'(
mjaaa je verhaal is zerker een verslaving

ben benieuwt van ronan zegt als anne zegt dat het egt was van die droom :/

**Geplaatst**: 21-10-05 13:09

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 21-10-05 13:09

nieuw stukkie

???

ben superfan van je verhaal!!

**Geplaatst**: 21-10-05 15:03

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 21-10-05 15:03

Lielle schreef:
Lielle schreef:
off topic of niets toevoegende reacties verwijderd

en weer

de eerstvolgende keer gaat het topic op slot, en kan TS met een aanvulling van tenminste 1500 woorden per TeM verzoeken om het weer te openen.

mensen denk er aan he!! ik wil niet dat er een slotje op dit topic komt, dus houd je aan de regels!!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-10-05 15:58

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst door de TopicStarter : 21-10-05 15:58

Heel erg was ik aan het twijfelen of ik Ronan zou vertellen dat zijn droom zich echt afgespeeld had, dat het echt gebeurd was. Bewijzen had ik niet, het kon ook zijn dat alles te verklaren was doordat je jezelf ook gek kan maken.. Ik had wel eens gehad dat ik enge geluiden hoorde in de bosjes, en ik was meteen bang dat er elk moment iets of iemand uit kon springen terwijl het achteraf maar een ritselend vogeltje bleek. Stel dat dát gehijg wat ik hoorde tijdens het naar huis fietsen dat dat de wind was? Of gewoon mijn verbeelding/ angst? Dat ik door mijn angst overal dingen zag terwijl dat gewoon iets normaals was zoals dat vogeltje? Als ik Ronan zou vertellen dat zijn droom echt gebeurd was, zou hij mij misschien wel verbieden om nog naar het huisje te gaan, sterker nog, misschien wilde hij dan niet meer dat ik naar de boerderij zou gaan of naar Lady!
Tja, ik kon gewoon Ronan negeren maar als hij het aan mijn moeder zou zeggen uit bezorgdheid om mij, dan zou ik zeker weten niet meer naar Lady mogen van mijn moeder…

Hierdoor besloot ik maar om mijn mond tegen Ronan te houden. Het ergste wat hij nu zou kunnen denken is dat er misschien een ‘beestje’ uit de gang was gekomen dat nu opgesloten was in het huisje en niet dat er een beest mij achterna had gezeten.
Dat wist ik trouwens niet eens zeker of dat wel écht een eng beest was geweest, misschien was het wel een verdwaalde hond of gewoon mijn verbeelding. Het rare gegil was misschien wel de boswachter geweest die was gestruikeld en verkeerd terecht was gekomen. Eigenlijk wilde ik dit wel zeker weten.
In het blauwe stadboekje stonden telefoonnummers van bijzondere mensen, van dokters uit deze plaats, apotheken, etc. maar óók boswachters. Die boswachter die ik gezien had bij het hek, zou ik kunnen bellen en zeggen dat ik een gil had gehoord en dat ik mij afvroeg wat dat was. Ja! Dat zou ik doen en als de boswachter gewoon gestruikeld was en geen beest had gezien… dan was er dus helemaal niets aan de hand…als er wel wat met de boswachter was gebeurd, of als hij wel een raar beest had gezien dan…dan…kon het nog spannend worden of zelfs wel gevaarlijk!
”Ach Anne,” dacht ik in mijzelf,” Er is vast niets raars gebeurd”. Zometeen als Ronan was opgehaald door Jeroen zou ik het dorpboekje opzoeken en zou ik meteen de boswachter bellen. Met Ronan zou ik gewoon afspreken om 4 uur, om dan naar het huisje te gaan.

Mijn ogen flitsten naar Ronan, hij zat op een bankje buiten. Hij was helemaal in de ban van het zwaard. Zijn handen streelden het zwaard, hij voelde voorzichtig aan de bijzondere edelstenen. Lag het nou aan mij? Of leek het alsof de edelstenen even fonkelden na die strelingen? “Zou dat komen door een bepaalde steensoort?”, dacht ik peinzend, ik wist het niet. Ronan streek met zijn hand langs het puntje van het zwaard en over het ‘snijvlak”.
Terwijl Ronan doorging met het strijken met zijn hand over het snijvlak van het zwaard, begon ik afgrijzend te kijken, ontzettend verbaast vroeg ik mij af waar Ronan nou mee bezig was. “Ronan, stop!”, schreeuwde ik,” je hand zit helemaal onder het bloed!”. Waar was hij in hemelsnaam mee bezig? Met bloed aan zijn handpalm bleef hij rustig doorwrijven over het snijvlak. Hij leek wel in trance. Snel rende ik met 3 sprongen naar hem toe en greep zijn hand en keek hem recht in zijn ogen, terwijl ik hem duidelijk vroeg waar hij mee bezig was. Even leek de tijd stil te staan, hij hief zijn ogen en zijn blik raakte de mijne, hij keek mij wazig aan. Het enige geluid was de wind die ik zachtjes hoorde waaien, ik voelde een frisse bries op mijn gezicht en mijn haren wapperden zachtjes op en neer.

Opeens leek de tijd weer verder te gaan. Ronan keek wazig naar zijn hand waar wat bloed af druppelde. Hij kreeg een verbaasde uitdrukking op zijn gezicht en zei: “Huh, ik heb het helemaal niet door gehad… sierzwaarden hebben altijd een bot snijvlak zodat je jezelf en anderen niet kan verwonden, alleen zwaarden voor gevechten hebben een scherp snijvlak…”, zei Ronan geschrokken,” ik dacht dat het een sierzwaard was, maar dat hij scherp is betekent dat hij niet gemaakt is voor de sier, dus om opgehangen te worden aan de muur, maar om echt gebruikt te worden, je weet wel Anne….voor slechte doeleinden.”
Geschrokken pakte ik zijn hand, ik zag dat het erger leek dan het was. Hij had een dun sneetje, die erg ondiep was maar wel redelijk bloedde. “Hoi!”, hoorden we Jeroen vrolijk achter ons roepen. Hij zette zijn scooter dicht bij ons en liep nieuwsgierig naar ons toe. “Wow, wat een gaaf zwaard!”, zei Jeroen helemaal opgewekt, “die past mooi bij je verzameling!”.
Toen Jeroen Ronans hand zag werd hij stil en vroeg hij hoe dat kwam. Jeroen grabbelde in zijn jaszak van zijn rode zomerjas. Hij haalde er een papieren zakdoekje uit die hij aan Ronan gaf. Ronan lachte en zei: “Zo hé, de zakdoek is zelfs voorverwarmd..”.
Ronan wikkelde het zakdoekje om zijn hand en stond op.

Hij wilde niet weer het ziekenhuis ingaan omdat Jeroen en hij niet veel tijd meer hadden om zich voor te bereiden voor de zwemtraining. Het was inmiddels al bijna acht uur. Ze moesten nog ontbijten bij Jeroen, hun spullen inpakken en naar het busstation fietsen aan de andere kant van de stad. Jeroen vertelde mij dat hij Sara gebeld had om te vragen of ze naar de zwemwedstrijd wilde gaan kijken morgen. Dat wilde ze wel en Sara zou mee gaan en daarna met Jeroen ergens gaan eten. Glimlachend keek ik naar Jeroen. Ik wist dat Sara hem heel erg leuk vond en dat ze nu bijna verkering hadden, dat gaf mij een goed gevoel. Twee beste vriendinnen die gaan met twee jongens die de beste vrienden zijn. Dat kwam mooi uit want dan zouden we lekker met z’n vieren leuke dingen kunnen gaan doen. Ronan liep naar mij toe en gaf een knipoog naar Jeroen en zei de woorden: “Over 2 minuten ben ik klaar, even uitgebreid afscheid nemen van mijn prachtmeid.”
Hard moest ik lachen, ik wist dat hij bedoelde dat hij mij 2 minuten lang wilde gaan zoenen. Dat was behoorlijk lang voor een zoen! 30 seconden was ‘normaler’ dacht ik vrolijk. Snel stopte Ronan wat skittels, gekleurde snoepjes in zijn mond, waarschijnlijk omdat hij zijn tanden niet had gepoetst in het ziekenhuis en hij zich schaamde voor zijn waarschijnlijk onfrisse mond.

Ronan kwam met een charmante blik naar mij toe met een mond vol gekleurde skittels. Ik vroeg mij af of hij die over wilde geven in mijn mond straks en anders zou ik ze gewoon uit zijn mond stelen met mijn tong. Geheimzinnig keek ik Ronan aan met mijn plannetje in mijn achterhoofd. Ronan sloeg zijn armen om mij heen en drukte zich tegen mij aan. Gelukkig was er niemand hier, behalve Jeroen die de saaie heg maar aan het bestuderen was. Mijn hoofd hief ik omhoog en zag daar de mooie lichte ogen van Ronan die langzaam dicht gingen toen zijn lippen de mijne raakten. Mijn armen sloeg ik om zijn nek.
In mijn roodgeblokte paardrijbroek zoende ik Ronan terug. Vlindertjes fladderden rond in mijn buik, het leek wel een storm! Slapjes leunde ik tegen Ronan aan. Ik ging op mijn tenen staan, zo kon ik makkelijker bij Ronans mond. Met mijn tong proefde ik wat skittels die ik probeerde te jatten door mijn tong tegen het snoepje aan te drukken, ik zoog, ik leek wel een stofzuiger! Iets later trok Ronan verbaast zijn mond iets terug en keek mij met verbaasde ogen aan. Kort hierna begon ik enorm de slappe lach te krijgen, ik vertelde Ronan wat mijn bedoeling was dat ik een skittel probeerde te stelen en ook hij moest hierna lachen en zei dat hij zich al afvroeg waar ik toch mee bezig was. Jeroen keek met slome uitdrukking op zijn gezicht, compleet met een open mond, naar ons tweeën die enorm aan het lachen waren.
We maakten onze bijzondere zoen af en namen afscheid. Ronan pakte een helm aan van Jeroen en trok deze helm over zijn mooie donkere haar. Hij gaf mij nog een knipoog en riep: "tot 4 uur!". Dan zou hij mij gaan bellen over de plaats waar we zouden gaan afspreken. Met een flinke vaart reed Jeroen die stuurde, weg met Ronan achterop. Ronan hield zijn handen geklemd aan de handvatten aan de achterkant van de scooter. Zijn zakdoek verloor hij door de vaart, die vloog met een boogje in de heg. Het was stil hier bij het ziekenhuis, ik voelde mij alleen. Rustig liep ik naar mijn mountainbike, straks zou ik de boswachter gaan bellen.

Ohja nog een vraagje voor mijn lezers

: woont Anne nou in een stad of in een dorp? ik dacht zelf in een stadje....ik zla het verhaal eens nakijken want het zou mij niets verbazen als het door elkaar heen staat...

**Geplaatst**: 21-10-05 16:56

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 21-10-05 16:56

haaj, ik ben bezig met je verhaal te lezen maar ik ben pas bij blaadje 10. Maar ik plaats heel even een berichtje zodat ik dit topic makkelijker terug kan vinden.

ps: ik vind het een heel goed verhaal

**Geplaatst**: 21-10-05 17:24

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 21-10-05 17:24

weer een mooi stukje!!!! waneer schrijf je verder?

**Geplaatst**: 21-10-05 21:31

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 21-10-05 21:31

wow ik vind het echt een goed verhaal. heb je het al helemaal af of maak je telkens een stukje bij? wordt het nog veel langer of is dit al bijna het eind?

( niet dat ie moet stoppen hoor

het is echt een cool verhaal)

**Geplaatst**: 21-10-05 21:38

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 21-10-05 21:38

echt goed verhaal jonge!! je moet een boek maken ofzo .. ik kan echt niet wachten totdat je weer wat plaatst!!

**Geplaatst**: 21-10-05 22:29

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 21-10-05 22:29

Palhaço schreef:
Ohja nog een vraagje voor mijn lezers : woont Anne nou in een stad of in een dorp? ik dacht zelf in een stadje....ik zla het verhaal eens nakijken want het zou mij niets verbazen als het door elkaar heen staat...

ik zelf lees het verhaal alsof ze in een dorpje/klein stadje woont dicht bij een grote stad, ik weet niet of dit de bedoeling was dat ik het zo lees, maar het verhaal snap ik op deze manier wel beter!

in een dorp heb je naemelijk meestal maar alleen de nodige winkels, en een klein stadje iets meer keuze en meestal ook scholen. maar in een dorp of iets dergelijks heb je geen zieken huis over het algemeen! vandaar de grote stad op fiets afstand(om het zo maar eens te noemen)