Hier klein stukje omdat ik het erg druk heb met school.. 
“O, wat erg zeg!” Marleen slaat een hand voor haar mond. Ze kijkt nog eens naar het affiche en draait dan haar hoofd naar Jessy. Ze ziet dat die er ook helemaal verbijstert bij staat.
Mariëlle is een meisje dat bij Jessy en Marleen op paardrijden zit. Ze is altijd helemaal gek maar haar twee Schimmeltjes. “Wat vreselijk! Hoe kunnen mensen nou zoiets doen?” Marleen haar slem slaat over. Ze wordt er beroerd van. Mariëlle is een erg aardig meisje, en kan niet zo heel veel hebben. Marleen kijkt weer in Jessy haar richting en ziet dat er een traan over haar wang rolt. Ze is wit en staat stokstijf stil. “Hé Jess, gaat het wel?” Snikkend kijkt Jessy op. “I…ik heb z…zo vaak o…hop Micha ge…gereden. En je kunt er ei…eigenlijk nie…hiet op rekenen dat ze te…terug komen.” Marleen loopt naar Jessy toe en slaat een arm om haar heen. Ze weet dat Jessy altijd heel erg met mensen meeleeft. “Gaat het weer een beetje?” Jessy veegt de tranen uit haar ogen en knikt. Marleen wrijft nog even over haar rug en scheurt dan het affiche van de boom. “Wat doe je nou,” vraagt Jessy verontwaardigt. “We kopiëren hem en plakken nog meer affiches op.” Marleen ziet een klein lachje op Jessy haar gezicht verschijnen, en er komt weer kleur in haar gezicht.