Bokt.nl

**Geplaatst**: 13-10-05 17:03

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 13-10-05 17:03

Super stukje weer

Wacht vol spanning op het neiuwe stukje van vandaag:)

**Geplaatst**: 13-10-05 17:31

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 13-10-05 17:31

OEHH spannend

**Geplaatst**: 13-10-05 19:02

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 13-10-05 19:02

laaat het wel alsjeblieft v oor 10-en zijn want dan heb ik nog even de tijd om het door te lezen

**Geplaatst**: 13-10-05 20:48

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 13-10-05 20:48

meisjj schreef:
Palhaço schreef:

Morgen schrijf ik wel een langer deel
ben nu ook even een heel spannend boekje aan het lezen die ik vanavond wel uit heb..

het is al morgen hoor!
en je moet je verslaafde fan(s) niet te lang laten wachten!!

en in welke tijd van het jaar speelt het verhaal zich af? ik zit namelijk me de herfst in me kop, maar si volges mij een beetje verkeert

om hier even weer op trug te komen: het is zelfs weer bijna overmorgen!

>;)

**Geplaatst**: 13-10-05 21:10

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 13-10-05 21:10

nog maar 2 uur en dan is het alweer overmorgen jaa :'(

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-10-05 22:05

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst door de TopicStarter : 13-10-05 22:05

Sorry dat ik niet eerder schreef, op een of andere manier kwam het er niet van...

Achter de doos liep een prachtige witte kat met rode spleetvormige oogjes. “Hé, wat grappig”, dacht ik opgewekt,”een albino kat had ik nog nooit gezien”. Deze kat had ik sowieso nog nooit gezien in deze buurt. “Kom maar jongens ga maar snel naar buiten,”zei ik gespannen omdat ik snel naar Ronan wilde. Voor dat de zusters de patiënten gingen controleren wilde ik bij Ronan zijn, dan moest ik nu wel gauw de zaklantaarns pakken en mijn mountainbike. De albino kat keek mij even dringend aan en liep langzaam de schuur uit achter de zwarte kat. Kort keek hij omhoog en zag ik zijn opvallende rode oogjes, ik vond het best mooi maar ook weer griezelig. In het donker zouden die rode oogjes best wel angstaanjagend zijn als je niet wist dat het een normale kat was. “Even kijken, waar liggen die grijze dingen nou?,”geërgerd keek ik in de dozen en in een oude open kast. Snel pakte ik de super grote zaklantaarns uit de kast en legde ze in mijn rugtas die ik snel op mijn rug deed. In mijn haast vergat ik de schuurdeur op slot te doen en fietste ik vlot op mijn mountainbike richting het ziekenhuis.

Na hard gefietst te hebben door de opvallend rustige winkelstraat kwam ik langs het pad waar ik de vorige dag gehijg en geritsel had gehoord. In een haastig tempo reed ik erlangs en dwong mezelf recht voor me uit te kijken. Het ziekenhuis zag er rustig uit, ik parkeerde mijn fiets een paar meter van de gesloten draaideur en liep naar de deur. De deur leek nog dicht dus ik duwde voor de zekerheid een paar keer met mijn lichaam tegen de glazen deur. “Hé wat is dat nou?, waarom zit die deur nog dicht?”, zei ik geërgerd in mijn hoofd. Het kwam doordat de bezoekers pas om acht uur welkom waren. De diensthebbende dokters en zusters zouden via een achteringang gaan, daarom was deze deur dus nog gesloten.
Het was acht minuten voor 7 uur, dus ik kon nog op tijd bij Ronan komen! Mits ik die deur nu open kreeg. Haastig keek ik door het glas en keek of ik iets zag om de deur te openen. In het ziekenhuis was een kleine balie met sleutels, twee meter van de draaideur vandaan. Ik kon de sleutels nog maar net zien hangen door het raam heen. Het was heel moeilijk te zien omdat het raam weerspiegelde, daarom legde ik mijn handen rondom mijn hoofd en keek met mijn neus tegen het glas gedrukt of ik iets kon zien wat wees op de sleutel van deze hoofddeur.

Snel keek ik even naar het slot van deze deur, zo had ik een beter idee naar wat voor sleutel ik moest zoeken. Bezoekers mochten pas na 8 uur naar binnen omdat de dokters en zusters dan een uur de tijd en rust hadden om de patiënten alvast te wassen, medicijnen te geven, etc.
De deur had een raar slot met een langwerpige vorm, het moest dus een speciale sleutel zijn. Met mijn ogen ging ik de rij sleutels af die bij de balie hingen. “Nee, allemaal normale sleutels”, zuchtte ik, totdat ik in een hoekje een rare sleutel zag met een rood kaartje eraan. Deze sleutel zou ik proberen, als het niet lukte zou ik snel iets anders moeten verzinnen. Met mijn gedachten probeerde ik de sleutel van het haakje te halen en hem in mijn richting laten zweven. Algauw merkte ik dat het een zware sleutels was omdat het me niet lukte! Ik moest voor de zusters bij Ronan zijn zodat ik…tja waarom wist ik eigenlijk om dit moment niet, ik wilde gewoon zien of hij beter was of doodziek!
Nog een poging deed ik om de sleutel van het haakje te tillen, de sleutel begon wat omhoog te wippen totdat hij er vanaf viel op de grond. Het op proberen te tillen van de sleutel voelde net alsof je heel hard je ogen dichtkneep en dit een minuut lang, dit gevoel kreeg ik als ik met mijn ogen open mij concentreerde op de sleutel, ik vond het maar raar. Het was best wel vermoeiend. Met wat plopjes kwam de sleutel dichterbij.

In de verte zag ik al een auto komen, waarschijnlijk van een ziekenhuismedewerker, nu moest ik snel opschieten. Snel verzamelde ik mijn kracht en tilde ik de sleutel die nu nog maar een halve meter van mij af lag op, en drukte het in het slot. Het ging moeizaam maar hij paste!
Nu moest ik nog die sleutel zien te draaien, eerst naar rechts, “hmm”, geen beweging. Nu naar links, “jeetje wat was dat moeilijk!”, zei ik gespannen in mijzelf. Even keek ik over mijn schouder en zag tussen de bosjes door dat de auto parkeerde. Het slot klikte en ik duwde de glazen deur open. “Yes, dit was alvast gelukt!, nu het ziekenhuis nog in sluipen”. Snel ging ik naar binnen en draaide de deur snel weer op slot, ik duwde de draaideur een halve slag zodat ik echt binnen was. De sleutel gooide ik op de balie en ik keek gehaast om mij heen, in de verte liep een wit geklede man met een zwarte tas.
Snel bukte ik me achter een plant. De man ging een kamer in. Met een vaart rende ik de grote trap op en rende richting de kamer van Ronan. Nog net op tijd met een sliding over de gladde vloer verstopte ik me achter wat planten toen ik zag dat er een zuster uit de kamer van Ronan kwam rennen die “Waar is dokter Robin?!” ongelovig schreeuwde. Mijn hart voelde ik bonzen, “sjit”, ik was te laat geweest…
De zuster kwam met een looppas in mijn richting, ze liep langs mij heen en ging de trap af. Ze had mij niet gezien door haar haast. Terwijl ze langs mij heen had gerend had ze gefluisterd met een wazige blik in haar ogen: ”Hoe kan dat toch?, de dokter moet snel komen..”

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-10-05 22:12

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst door de TopicStarter : 13-10-05 22:12

meisjj schreef:
In welke tijd van het jaar speelt het verhaal zich af? ik zit namelijk met de herfst in mijn hoofd, maar dat is volgens mij een beetje verkeerd

hmm, niet zo over nagedacht

het speelt zich af in het einde van de zomer... een late zomerdag.. denk ik ..Anne heeft een warme dag meegemaakt, maar ook dat het steeds eerder donker werd....
Dus ik denk aan een late zomerdag in september..

(hihi, dacht ik later ook aan....)
dus eind zomer... begin herfst... (wanneer wordt/is het eigenlijk herfst??

...)

hihi....ik beloof ...er komt een dag dat ik heeel veel schrijf....dit weekend..
Heb nu iets minder inspiratie omdat ik teveel aan mijn eindcijfer denk die ik binnenkort krijg....

(wacht in spanning af...

)

**Geplaatst**: 13-10-05 22:20

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 13-10-05 22:20

Sexy stukje

Ben blij dat je nog meer kan schrijven nu

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-10-05 22:52

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst door de TopicStarter : 13-10-05 22:52

huh? sexy?

hoe bedoel je dat?

....

**Geplaatst**: 13-10-05 23:21

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 13-10-05 23:21

Haha, stopwoordje

Gewoon een leuk stukje

Nouja, wel een heel erg leuk stukje dan

**Geplaatst**: 14-10-05 12:40

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 14-10-05 12:40

weet jij ook is hoe het is om met spanning op iets te wachten

**Geplaatst**: 14-10-05 15:46

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 14-10-05 15:46

weeer helemaal tof

ga maar weer snel verder

**Geplaatst**: 14-10-05 16:18

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 14-10-05 16:18

het is in september herfts geworden dus....

**Geplaatst**: 14-10-05 17:28

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 14-10-05 17:28

Spannend!!! Nu weten we nog niet of de wond goed of slecht is

**Geplaatst**: 14-10-05 18:22

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 14-10-05 18:22

wow egt een gewelig verhaal

ik ben erg benieuwt hoe het met de wond gaat!! je kunt dit trouwens er goed!!! succes met veder schrijven!

**Geplaatst**: 14-10-05 20:42

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 14-10-05 20:42

ik hoop dat die goed is en dan gelukkig verder kunne leven
of niet :s

**Geplaatst**: 14-10-05 21:52

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 14-10-05 21:52

Je moet dit echt serieus opsturen! Ik vind het een geweldig verhaal!

Heb alles gelezen

Ik probeer ook wel eens een verhaal te schrijven, maar op een gegeven moment weet ik niet meer wat ik moet schrijven

**Geplaatst**: 14-10-05 23:08

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 14-10-05 23:08

moet je net als haar elke dag een nieuw stukje erbij gaan schrijfe, heb je weer nieuwe inspiratie enzo!

**Geplaatst**: 15-10-05 11:37

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 15-10-05 11:37

Ga zo door hoor met je verhaal

**Geplaatst**: 15-10-05 15:27

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 15-10-05 15:27

Spannend

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-10-05 14:33

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst door de TopicStarter : 16-10-05 14:33

thanxxx voor de super leuke reacties!!

Heb vrijdag en zaterdag druk gehad en met 'casca' films gekeken dus toen was het er niet van gekomen... nu ga ik weer verder schrijven

....

**Geplaatst**: 16-10-05 14:37

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 16-10-05 14:37

jippy

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-10-05 15:56

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst door de TopicStarter : 16-10-05 15:56

Verschrikt keek ik om mij heen of ik nog mensen zag lopen. De kust was veilig. Met voorzichtige passen liep ik naar de open deur van Ronans kamer. Een paar seconden stond ik stil voor de deur, mij af te vragen hoe ik de wond zou aantreffen. De zuster van een paar seconden geleden en een man hoorde ik met snelle passen de trap op rennen, ik hoorde hen gespannen praten. Ik aarzelde niet langer, en liep de kamer binnen waarbij ik de deur snel achter me dicht drukte. Zonder nadenken draaide ik snel het slot om. Eigenlijk vond ik het raar dat patiënten zomaar de deur op slot konden draaien, als er wat zou gebeuren binnen de kamer, konden de dokters niet naar binnen.
Zachtjes telde ik tot tien. Zometeen zou ik mij omdraaien en wist ik of de zalf geholpen had of de wond juist had verslechterd. Ook áls de zalf geholpen had was het nog niet zeker of de wond goed zou blijven, omdat de zalf op mijn ogen ook na een klein weekje was uitgewerkt.
Eerst moest ik eens goed in de gaten houden hoe het met mijn bruine haren en mijn litteken op mijn arm ging. Als dit ook weer lelijk werd had ik een probleem, een gróót probleem want dan zou waarschijnlijk de wond van Ronan ook weer verslechteren.
“Máár dan zou hij in ieder geval wel mee hebben kunnen doen met die belangrijke zwemwedstrijd!,” dacht ik enthousiast.

Eerst maar eens kijken hoe de wond eruit zag. Snel draaide ik mij om zodat ik met mijn rug tegen de muur stond. “Wat een luilak zeg!”, dacht ik grinnikend. Ronan leek nog te slapen. “Ohjee, zou dat door de infectie komen?," want de zuster had niet stilletjes Ronans kamer verlaten! Daardoor had ik hem eigenlijk wakker verwacht!
Gespannen liep ik naar Ronans bed toe. Een wit verband hing losjes om zijn hals. Het verband leek met schrik losgelaten te zijn. Met een hijg draaide ik mij om richting de deur. Er werd hard op de deur gebonsd. Stemmen van de zuster en een dokter hoorde ik. “Heey, wie is daar binnen, doe de deur open!”, werd er op een stevige toon gezegd door een man.
“Zou ik de deur open doen?”, fluisterde ik in mezelf. Met een snelle ruk draaide ik mij weer om en trok het verband iets omhoog. Algauw begon ik te gillen en werden de 2 stemmen achter de deur stil. Ronan opende zijn ogen en keek mij verbaast aan. Op en neer sprong ik met mijn armen in de lucht. Vrolijk omhelsde ik Ronan en gaf hem een dikke zoen op zijn lippen. Ronan draaide zijn hoofd van mij weg. “Wat is er?”, zei ik geschrokken “Voel je je niet goed?”. Ronan zei een beetje verlegen: “uhh, ik heb mijn tanden nog niet gepoetst…ennuh…”. Hij werd stil en keek mij verlegen aan. Ronan werd een beetje rood. Een brede grijns kwam op mijn gezicht, Ronan was bang dat hij uit zijn mond stonk! Lachend vroeg ik hem hoe hij zich nou écht voelde en of hij zijn hals al had gevoeld..

Ronan glimlachte en zei dat hij zich verbazend wekkend goed voelde. Ronans hand bewoog naar zijn hals. Zijn gezicht verstarde bij het voelen van het litteken…. Nou ja, géén litteken... geen wond, geen vocht, niks…gewoon een egale huid, een normale huid!. Ronan keek erg ongelovig en bleef zijn hals betasten. Met een glimlach keek ik naar Ronan. Zachtjes dacht ik in mijzelf dat dít in ieder geval goed was gegaan maar dat het nu nog spannend kon worden. Zou de wond zo blijven of ook na een weekje weer verslechteren.
Ruw werd ik uit mijn gedachten gerukt door stemmen buiten de deur. Even keek ik naar Ronan die nog steeds ongelovig zijn hals aanraakte. Met grote passen rende ik naar de deur en draaide de deur van het slot. De zuster en dokter drukte mij aan de kant en liepen naar Ronan. “Weet je zeker dat dit die patiënt was met die verschrikkelijke wond? Is hij niet verplaatst,” zei de zuster tegen de dokter die Ronans hand wegdrukte en zijn hals eens goed bekeek. “Ja zeker weten, hij is het,” zei de dokter Robin.
Verbaast keek de dokter naar Ronan en daarna naar mij.

“Mag ik naar huis?” vroeg Ronan enthousiast, “Ben ik genezen?”.
De dokter haalde zijn schouders op en zei: “Tja je wond is …genezen.. en als je je goed voelt, is er niets wat mij tegen houd om jou naar huis te laten gaan. Dus mijn antwoord is “ja je mag naar huis..”.
De verbaasde dokter zei nog wel dat als Ronan zich niet zo lekker voelde of iets raars opmerkte aan zijn hals dat hij wel meteen even moest bellen voor een afspraak. “Oh,” zei de dokter snel,” ik wil nog wel even een beetje bloed afnemen, voor de zekerheid. Ronan wilde meteen zijn bed uitkomen. Toen hij merkte dat hij in zijn onderbroek zat, sloeg hij snel zijn deken om zich heen. “Uh, waar is mijn broek?,” vroeg hij aan de zuster en keek afwisselend naar de dokter en naar de zuster. Grinnikend dacht ik aan de gespierde, bruine benen die ik net had gezien, die nu verstopt zaten onder Ronans deken. "In die kast," zei de zuster en ze wees naar de witte kast.
Opeens stonden twee strenge blikken op mij gericht, waardoor ik schrok.
“Wat doe jij hier trouwens zo vroeg?” vroeg de dokter op strenge toon waarbij hij zijn handen gesteund op zijn heupen had. “Bezoekers zijn hier verboden voor 8 uur… en …..hoe ben je binnen gekomen? Alle buitendeuren zijn nog op slot…”.
Diep ademde ik in, ”Sjit! Hoe moest ik mij hier nu uit praten!?”.

Vanavond ben ik van plan nog meer te schrijven...

**Geplaatst**: 17-10-05 09:30

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 17-10-05 09:30

off topic of niets toevoegende reacties verwijderd

**Geplaatst**: 17-10-05 17:03

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 17-10-05 17:03

Mooi zo