Bokt.nl

Citaat:

1 - 6 - 2007
PART ELEVEN [©!]
‘Melody? Melody ben je wakker? Hoor je ons?’ In de verte hoorde Melody stemmen. Van wie wist ze niet, maar ze klonken bekend.
‘Melody geef alsjeblieft antwoord!’ klonk het ongerust. Melody wist dat ze wakker moest worden, maar het was zo verleidelijk te blijven liggen. Hier op de warme planken. Lekker in de frisse lucht. Waar was ze eigenlijk? Bij die gedachte gebleven, opende ze haar ogen en keek omhoog. Recht in de gezichten van Lola en Hester.
‘Wat doen jullie hier?’ vroeg ze zacht.
‘We kunnen beter vragen wat jij hier doet. We zagen je op het bankje liggen… -’ begint Lola. Ze helpt Melody overeind waarna ze met z’n drieen plaats nemen op het bankje. Inmiddels is het half 5 en lopen er wat meer mensen in het park dan voorheen. Melody knippert een paar keer met haar ogen en langzaam begint alles weer terug te komen. Verward kijkt ze om zich heen. Van de snackbar naar het bos en daarna naar Lola en Hester.
‘Ik… -’ begint ze, maar besluit dan dat het niet de bedoeling was aardig te doen tegen deze twee meiden. Waarom gedragen ze zich eigenlijk zo? Heeft het met Tim te maken? Allerlei redenen en gevolgen schieten door haar hoofd.
Als ze met moeite opgestaan is, merkt ze hoe pijn haar benen doen… Ze zakt ineen en trekt met moeite de pijpen van haar skinny-jeans omhoog.
‘Kanonnen, Mel! Wat is dat nou?’ roept Lola uit. De drie meisjes kijken naar de blauwe plekken op Melody’s benen. Melody zelf heeft geen flauw idee waardoor ze die plekken heeft opgelopen en zucht.
‘Wat is dit dan. Wat raar, ik kan me niks herinneren’ komt er dan uit. Verdwaasd kijkt ze om zich heen. Ze heeft geen enkel idee hoe ze dit moet aanpakken.
‘Misschien is even langs de dokter een suggestie?’ probeert Hester op humoristische wijze. Ze kijkt vragend naar Melody, die Hester’s shirtje bestudeert.
‘Zeg Lo, kennen wij dat truitje niet ergens van?’ vraagt ze Lola. Deze antwoordt ontkennend maar kijkt daarna beschaamd naar de grond.
‘Die blik ken ik!’ roept Melody uit. ‘Net als die ene keer dat je mijn Frans wilde overschrijven’. Het blijft even stil. Beide meisjes denken aan hun vriendschap en hoe raar dit allemaal loopt. Zou Lola hetzelfde als ik denken? Vraagt Melody zich af. Ze wrijft over de blauwe plekken en bedenkt dat ze vanavond met Tim naar de film zou gaan.
‘Sh*t’ zegt ze daarom, ‘ik zou vanavond een filmpje pakken met Tim’. Lola en Hester kijken elkaar veelbetekenend aan. Moeten ze het Melody vertellen? Melody zelf let totaal niet op en weer gebeurt er van alles tussen haar oren. Onder andere het engeltje en het duiveltje, die met elkaar vechten over deze benarde situatie, maar ze denkt vooral aan Tim. Moet ze hem niet even bellen? Wat er is gebeurd? Stom, want ze weet het zelf niet eens. Het ene moment hoorde ze voetstappen en gefluister toen ze aan het wachten was en het andere werd ze door Lola en Hester gewekt, die haar liggend/slapend op het bankje vonden. Totaal hulpeloos ligt ze op de grond, met Lola en Hester over zich heen gebogen. Ze bekijkt de blauwe plekken nog eens goed en controleert daarna ook haar overige ledematen.
‘Zit alles er nog?’ grapt Hester, maar Melody kan er niet om lachen en werpt Hester een dodelijke blik toe, waarna die opeens erg geboeid naar haar ring – die Melody ook bekend voor lijkt te komen - kijkt.
Daar zit ze dan. Op de grond in het park met haar twee vijanden om zich heen. De blauwe plekken niet te vergeten. Haar mobiel! Waar is die gebleven? Zoekend kijkt ze om zich heen, waarna ze de roze Samsung achter het bankje ziet liggen. Ze opent haar inbox en glimlacht bij het zien van de naam Tim.
‘Dag lieverd. Ik haal je vanavond om 6 uur op, okay? Tot dan! Houvanje.’
Het zijn deze woorden die Melody in een dromerige sfeer brengen. Heerlijk met Tim naar de bios, tegen hem aan, zijn arm om haar heen…
‘Hey Mel, zullen we niet even toch langs de dokter?’ probeert Lola.
‘Nee, nee. Gaat wel’ wimpelt Melody het voorstel af. Ze heeft zin in een warm bad en een kop thee – dan zullen de herinneringen wel terug komen.

‘Melody? Melody ben je wakker? Hoor je ons?’ In de verte hoorde Melody stemmen. Van wie wist ze niet, maar ze klonken bekend.
‘Melody geef alsjeblieft antwoord!’ klonk het ongerust. Melody wist dat ze wakker moest worden, maar het was zo verleidelijk te blijven liggen. Hier op de warme planken. Lekker in de frisse lucht. Waar was ze eigenlijk? Bij die gedachte gebleven, opende ze haar ogen en keek omhoog. Recht in de gezichten van Lola en Hester. Melody ging overeind zitten.
‘Wat doen jullie hier?’ vroeg ze zacht. Tegerlijkertijd overkwam haar een vreemd gevoel, iets van een déja vu.
‘We kunnen beter vragen wat jij hier doet’ zegt ze daarna hardop. Lola en Hester kijken elkaar aan.
‘Precies dát wilde ik zeggen!’ roept Lola verbaasd uit. Melody gaat overeind zitten en de andere twee nemen naast haar plaats.
‘Volgens mij ben je helderziend, Melody’ merkt Hester op. Melody negeert de opmerking.
‘Wat gek’ denkt ze hardop ‘dit heb ik al eerder meegemaakt’ zegt ze zacht. Lola en Hester weten niet goed wat ze hiermee moeten, wat bedoelt Melody nou?
‘Hoe bedoel je: Al meegemaakt?’ vraagt Lola voorzichtig. Melody trekt haar pijpen van haar jeans omhoog en bestudeert nauwkeurig haar benen.
‘Geen blauwe plekken’ mompelt ze. Lola en Hester kijken elkaar aan.
‘Mel, waar heb je het over?’
‘Ja, hoe bedoel je ‘geen blauwe plekken’’? vraagt nu ook Hester. Melody inspecteert de rest van haar ledematen en fronst haar wenkbrauwen.
‘Hebben jullie ooit een déja vu gehad?’ vraagt ze de twee meiden. Voor de zoveelste keer kijken Lola en Hester elkaar aan.
‘Nee, hoezo? Heb jij er nu één?’ antwoordt Hester.
‘Ik weet het niet’ zucht Melody. Ze voelt zich raar en zoekt naar haar mobieltje. Direct kijkt ze achter het bankje. Gelukkig, denkt ze. Ze checkt haar berichten, maar er zijn geen nieuwe smsjes.
‘Vreemd’ merkt ze op.
‘Vinden wij ook, ja. Kun je ons nu even vertellen wat dit voor moet stellen?’ vraagt Hester een beetje geïrriteerd en kijkt op haar horloge – ze had tien minuten geleden met Tim afgesproken… Lola begint ook een beetje ongeduldig te worden.
‘Wat deed je hier, Mel? Wachtte je op iemand ofzo?’ Melody komt overeind en gaat naast Lola zitten. Ze kijkt om zich heen en besluit Lola en Hester toch maar te vertellen wat er allemaal is gebeurd. Maar niet alleen dat, alles komt eruit: Dat ze nu met Tim heeft, dat ze vindt dat Lola en Hester zo raar doen en het gedoe rond de manege. Alles komt aan bod. Melody is één lange waterval. Als ze na een kwartier uitverteld is, kijkt ze Lola aan, wachtend op een antwoord.
‘Hey meiden, hartstikke leuk allemaal, maar ik moet nu weg’ zegt Hester en na die woorden uitgesproken te hebben staat ze op en beent weg.
‘Wat heeft die nou?’ Melody begrijpt er helemaal niets van. ‘Wat deden jullie eigenlijk in het parkje? En waarom wekten jullie me?’
Lola speelt een beetje met haar armbandje en kijkt naar de richting waarin Hester is vertrokken. Moet ze het Melody nu allemaal vertellen? Nu, precies nadat dit is gebeurd? Ze heeft geen flauw idee wat te doen. Normaal deed Hester altijd het woord, maar aangezien die er nu niet is…


Waar is de daredevil gebleven, Mel? Het waaghalsje? Waar zijn al die stoere woorden? En waar is het stoere gedrag gebleven? Waar is de veranderde Melody naartoe?

Luister daar toch niet naar, Mel. Je hoeft je helemaal niet anders voor te doen dan wie je bent. Niet voor Lola, niet voor Hester, voor niemand. Gewoon lekker jezelf zijn. Hartstikke goed dat je Lola en Hester net hebt verteld hoe je je voelde. Dat lucht op, niet?

Jaja, luister je naar dat schijnheilige taaltje, Mel? ‘Gewoon lekker jezelf zijn’ Tuurlijk! Alsof je daar wat mee opschiet. Jezelf stoerder voordoen is veel beter, zo stel je jezelf niet kwetsbaar op. Enne, waarom doe je nu opeens zo aardig? Dat was niet het plan!

Melody, je weet zelf heel goed hoe je te gedragen. Wees lekker jezelf en luister vooral niet naar dat andere geval wat in je hoofd zit. Geloof me, ik weet waar ik het over heb.

Verschrikkelijk! Dat je daar naar luistert, Melody. Waar zijn die goede voornemens van gisteravond gebleven? Je zou veel eerder met Tim kunnen hebben, als jij je veel stoerder en zelfverzekerder had gedragen. Geloof mij nou maar!

Onzin. Je weet best wie er gelijk heeft.

Inderdaad! En dat ben ik!

‘Hou op!’ gilt Melody. Lola schrikt op. Wat is dit nou? Melody wilde haar antwoord toch? Had ze eindelijk de moed verzameld het te vertellen, wil dat kind het niet horen…
Melody sluit haar ogen en haalt diep adem. De laatste tijd heeft ze regelmatig ontzettende hoofdpijn. En dan nog dat engeltje en duiveltje dat aan het bekvechten zijn…
‘Wat is er? Ik vertel je alleen maar de waarheid hoor’ zegt Lola verontwaardigt. ‘Maar als je die niet wilt horen, dan niet!’ Ze staat op en met een ‘Jammer, Mel’ draait ze om en loopt weg.
‘Lo! Nee! Ik had het niet tegen jou!’ roept ze haar vriendin na. Maar Lola maakt een gebaar van ‘Rot toch op’ en loopt verder. Melody weet niet wat ze moet doen. Wát een rare middag! Eerst dat smsje, toen die droom en de déja vu… En nu dit. Wat is er toch met haar aan de hand? Ze weet overigens nog steeds niet wat Lola en Hester in het parkje deden. En het hele verhaal wat Lola net vertelde, heeft ze niet gevolgd. Geweldig, dit. Wat moet ze nou? De mogelijkheid het goed te maken met haar vriendin heeft ze net verprutst. Voor de derde keer deze week kan ze zichzelf wel neerschieten. Wat een dom wicht is ze toch. Zal ze Tim maar even bellen? Hij kan haar vast helpen.

Citaat:

5 - 6 - 2007
Part twelf - FLASHBACK[©!]

Opnieuw kreeg Melody een rode gloed over haar bruine kleurtje en frunnikte wat aan het lange, krullende haar, toen Tim op haar af kwam lopen. Act cool! Schoot er door haar hoofd, maar dat was makkelijker gezegd dan gedaan. Wat zag hij er leuk uit! Dat shirt stond hem echt super.. Paste goed bij z'n blauwe ogen.. Ze zouden best een leuk st - 'Hey Mel! Luister je wel?' vroeg Tim Melody verbaast. Opnieuw kon Melody zichzelf wel een klap verkopen. In gedachten verzinken terwijl je in front of dé hunk van de school staat! Ben je wel helemaal lekker? Dom wicht, schold ze zichzelf uit. 'Eh ja, sorry.. Ik dacht aan.. Eh.. M'n pony' en ze werd nog roder. M'n pony? Je kunt jezelf net zo goed meteen neerschieten, Mel. Maar Tim moest lachen. 'Je bent schattig als je zo verlegen doet' merkte hij op. Melody keek hem aan en moest moeite doen zich in te houden. Wat was hij lief! Zag ze het nou goed? Volgens mij was ze niet de enige die hier verlegen was!

'Maar eh, wat zei je nu precies? Sorry, ik luisterde niet...' stotterde Melody. Tim glimlachte.
'Volgens mij ben ik niet de enige hier die verlegen is, of wel?' vroeg hij. Melody lachte en keek hem aan.
'Ik dacht precies hetzelfde' erkende ze. Ze frunnikte een beetje aan haar diadeem en wachtte af wat Tim haar te zeggen had.
'Maar nee, daarvoor bedoel ik...' giechelde Melody. Wat was hij leuk! Logisch dat alle meisjes voor hem zwichtten, hij lachte zo schattig.
'Of je na school mee gaat wat drinken' herhaalde Tim. Melody keek hem met een blij gezicht aan en wist even niet wat ze moest zeggen.
'Dan zie ik je straks, doeg!' en weg was hij. Helemaal verbaasd en overrompeld bleef Melody achter. Ze keek hem na en realiseerde zich dat ze niet alleen in de gang stond. Ze draaide zich om en keek recht in het gezicht van Hester. Ze keek het blonde meisje aan en... Zag ze het nou goed?
'Hoi, Hester' probeerde Melody en keek naar het bedroefde gezicht van Hester.
'Is er iets?' vroeg ze haar daarom. Hester snoot nadrukkelijk haar neus en liep zonder iets te zeggen de wc's in. Wat was dit nou? dacht Melody en voor de tweede keer deze middag bleef ze verbaasd achter. Haar gedachten schoten heen en weer en ze hoorde het engeltje en duiveltje ruzie maken. Ze keek op de klok die in de gang hing en realiseerde zich dat de bel allang was gegaan. Het vijfde uur zou beginnen en dat betekende Frans. Melody bedacht dat ze haar huiswerk niet had gemaakt en meneer van der Berg zou toch niet merken dat ze er niet was. De oude leraar gaf les en bracht de leerlingen de Franse taal bij, meer niet - z'n eigen woorden. Ze liep de klapdeuren uit en keek op het prikbord. 5e Uur: H3B VRIJ, stond er met grote letters. Mooi, dacht ze en tevreden liep ze naar boven. Eenmaal op de derde verdieping gekomen bleef ze even staan. Moest ze niet terug om te checken wat er met Hester was? Misschien had Hester nu even behoefte aan gezelschap...

Pardon?! Behoefte aan gezelschap? Ik dacht dat je een hekel aan dat mens had. Nee Melody, laat dat kind nu maar zitten en ga door met waar je mee bezig was. Waarom zou je naar haar toegaan? Wie was degene die Lola afpakte? Wie zorgde dat jij niet meer op Max kon? Door wie werd er bij Chantal geklaagd? Precies, mevrouw Meulendijk zat daarachter, dus kom maar niet met de aardige Melody, maar luister naar mijn woorden: Melody goes bad!

Melody besloot naar het duiveltje te luisteren en opende haar kluisje, waar ze een rood briefje ontdekte. Van wie zou dat nou komen? Ze keek om zich heen en contoleerde de gang. Iedereen zat natuurlijk in de les, maar ze wilde niet dat iemand haar zag. Straks was het één of andere stomme grap die iemand met haar uithaalde. Na beide gangen - links en rechts - bekeken te hebben, vouwde ze het briefje open. Met zwarte stift was er geschreven Ik wil met je praten, je hoort nog van me. Weer gingen haar gedachten heen en weer; dit keer preekte het engeltje en sprak haar toe:

Het is vast door Lola geschreven. Ik denk dat ze het weer goed wilt maken, Mel! Is dat niet super? Dan worden jullie eindelijk weer goede vriendinnen! Dat wil je toch? Jullie waren altijd zo close; samen dit, samen dat. Naar de manege bijvoorbeeld. Mis je dat niet?

Melody vond het allemaal maar raar. Zou Lola het geschreven hebben? Maar waarom dan, zou ze het werkelijk weer goed willen maken, zoals het engeltje zei? Waarom zei ze dan niks op msn ofzo? Verward ruimde Melody haar kluisje op, deed hem op slot en verliet de derde verdieping. Hoe kwam het eigenlijk dat zij en Lo precies ruzie gekregen hadden? Oja, het begon natuurlijk met Hester. Hester Meulendijk die nieuw in de klas kwam, begin tweede periode. Daar was het allemaal mee begonnen. In het begin deed ze zich voor als het lieve, brave meisje. Maar al gauw kwam de ware Hester naar buiten. Het jaloerse, gemene kind dat als plan had Lola van Melody afpakken, wat haar ook nog eens gelukt was, bedacht Melody triest. Triest, dat was het goede woord om Hester te omschrijven. Ze zal vast haar redenen hebben voor zulk gedrag. Misschien heeft ze wel nooit vriendinnen gehad, ofzo? Melody liep de school uit en plofte op één van de bankjes neer. Hoelaat had Tim eigenlijk gezegd dat ze zouden gaan? Lekker slim, ze had natuurlijk niet geluisterd. Maar moest ze eigenlijk niet eerst even naar huis om andere kleding aan te doen ofzo? Haar gedachten dwaalden af naar Tim en Melody bedacht vol opwinding dat ze misschien een stelletje zouden kunnen zijn... Stiekem hoopte ze namelijk dat hij haar zou vragen, maar tegerlijkertijd bedacht ze dat het waarschijnlijk alleen maar aardig bedoeld was. Tim kon iedereen krijgen en dan zou hij precies haar kiezen? Vast niet. Er waren genoeg andere meiden. Vooral oudere, die in de vijfde of zesde zaten. Nee, ze moest op niks rekenen, want dan zou ze alleen maar teleurgesteld raken. Haar gedachten vlogen weer terug naar Lola en Hester. Ze besloot Lola op msn vanavond naar het briefje te vragen. Van wie zou het anders kunnen komen? Tim misschien? Nee, dat zou nergens op slaan want ze hadden afgesproken iets te gaan drinken. Hester dan? Ze had haar ook al eerder een dreigsmsje gestuurd en dat kind leek tot alles in staat. Melody keek een beetje om zich heen. Over vijf minuten zou het zesde uur beginnen. Zou Tim haar dan ophalen? Misschien was het een stomme grap en gingen ze helemaal nergens naartoe. Allerlei nare scenario's speelden zich in Melody's hoofd af, maar ze besloot er geen aandacht aan te schenken. Positief denken leek haar het beste en ze bedacht dat afwachten de beste optie was. Het was mooi weer, niet te koud, niet te warm. De zon scheen en vogels floten. Dé perfecte dag, vond Melody. Ze dacht terug aan Tim; z’n lieve lach en mooie ogen… Het positief denken hielp; de wereld zag er plotseling een stuk rooskleuriger uit. Nog twee minuten, dacht ze tevreden.

‘Dus, sinds Hester in de klas zit, ging het helemaal fout?’ concludeert Tim. Inmiddels zitten ze samen achter een glas cola met ijsblokjes en Melody heeft Tim het hele verhaal vertelt. Ze voelt zich zeer op haar gemak en dat lijkt Tim ook te vinden. Tevreden kijkt ze naar buiten en zucht.
‘Inderdaad, Hester had als plan Lola van mij af te pakken en dat is haar gelukt’ stelt Melody. Ze glimlacht als ze merkt dat Tim naar haar kijkt. Nu ze bij hem is, lijkt het gedoe rond Lola en Hester helemaal niet zo erg. Ze frunnikt wat aan haar krullen en neemt nog een slok van haar koude cola.
‘Wat zijn meisjes toch ingewikkeld’ merkt Tim op. ‘Worden jullie nu nooit moe van dit gedoe?’ Melody moet lachen om zijn onnozele gezicht en verklaart dat meisjes nu eenmaal meisjes zijn en dit soort dingen daarbij horen. Ze kijkt Tim aan die snel weer wegkijkt. Volgens mij was die hoop en opwinding van net niet zomaar, denkt ze als ze Tim voor de derde keer betrapt.
‘Dan mag ik wel blij zijn’ antwoordt hij en drinkt snel verder.
‘Ja, jullie hebben een lekker simpel leven’ vindt Melody. Ze kijkt vragend naar Tim alsof ze een tegendeel verwacht, maar Tim antwoordt dat je het eigenlijk best zo kan zeggen.
‘Al valt dat soms wel mee, hoor’ stelt hij echter. Na een halfuurtje verder gepraat te hebben over dit onderwerp, staan ze op en fietst Tim een stuk met Melody mee naar huis. Inmiddels is het vier uur en ze had toch echt beloofd drie uur thuis te zijn.
‘Tot morgen dan maar’ zegt ze als ze voor de deur staan.
‘Kom je zo op msn?’ vraagt ze dan. Ze vangt zijn blik en staat er van te kijken dat ze dit zo vraagt.
‘Nu wel’ antwoordt Tim en met een ‘Tot zo’ fietst hij weg. Melody blijft hem nakijken tot hij de straat uit is en besluit dan om maar eens naar binnen te gaan. Hopelijk zijn haar ouders niet ongerust.
In een verliefde roes liep Melody naar boven. Dit was echt de mooiste dag van mijn leven, dacht ze. Automatisch startte ze msn en keek of Tim al online was.

Even tussendoor;
- De flashbacks zijn bedoeld om het verhaal te verduidelijken, omdat een aantal mensen af en toe het spoor bijster was, wat ik me goed kan voorstellen
- Vraagje: Wat vinden jullie leuker om te lezen; Manegeverhalen of dingen zoals de ruzie tussen Melody en Lola & Hester en de liefde tussen Melody & Tim? Ben ik wel benieuwd naar
- In deel 8 staat dat mevrouw Berger Frans geeft; Dit klopt niet, ze geeft geschiedenis. Meneer van der Berg geeft Frans.
- Achter alle titels staat [©!] wat Copyright betekent. Je mag de verhalen niet zomaar gebruiken voor wat dan ook; Vragen > pm

Citaat:

6 - 6 - 2007
PART THIRTEEN - FLASHBACK [©!]
‘Donja! Hou eens op, gek beest!’ maar de goudkleurige labradorpup was niet te stoppen. Ze sprong heen en weer op Melody’s bed en likte Melody in haar gezicht. ‘Jaja, ik ben ook blij jou weer te zien’ lachte ze. Wat was ze toch dol op haar babyhond! Al heel lang wilde ze een puppy, maar het kwam er maar niet van. Totdat op een dag een van de honden van de buurvrouw puppy’s had. Melody en haar broertje gingen er meteen heen en hun oog viel gelijk op de kleine goudkleurige reu. Lange tijd hadden ze gezeurd bij hun ouders en 11 juni was het eindelijk zover. Donja was van hun!
Melody kwam overeind en keek op haar wekker. 07.45. Sh*t! Riep ze uit en haastte zich naar de badkamer. Geschrokken van deze plotselinge beweging rende Donja de deur uit, de trap af naar beneden waar ze vast wat lekkers kreeg. Melody poetste zo snel als ze kon haar tanden, kleedde zich om en sprintte naar beneden. Tas vergeten! Bedacht ze en snel rende ze weer naar boven waar haar blik op een briefje viel met ‘Vanaaf Pirates’ geschreven. Dat was waar ook! Vanavond zouden ze met heel de klas naar Pirates of the Caribbean 1 gaan. Snel pakte ze haar portemonnee, sleutels en vest en haastte zich weer naar de woonkamer waar tot haar verbazing niemand was. ‘Mam! Pap! Het is al kwart voor acht!’ riep ze naar boven, maar niemand reageerde. Ze haalde haar schouders op en maakte wat te eten voor zichzelf. Op het moment dat ze een hap van haar boterham wilde nemen, merkte ze dat Donja haar aan het aanstaren was en terug naar haar eetbakje keek. Melody begreep de hint en deed er wat voer in, waarna ze haar spullen pakte en vertrok.

‘Klas! KLAS!’ probeerde mevrouw Berger boven het geluid van de drukke pubers te komen. ‘Ik heb even twee mededelingen. Ten eerste wil ik jullie eraan herinneren dat we vanavond naar de bioscoop gaan, al ben ik de titel even vergeten en ten tweede –‘
‘PIRATES!’ schreeuwde Joris – de clown van de klas – erdoorheen. Dit leidde tot gejuich van de klas en kreten als ‘Johnny Dep is zooo lekker!’ en ‘Oee Orlando!’ van de meisjes. Melody had medelijden met mevrouw Berger. Toen de klas eindelijk een beetje tot bedaren gekomen was, vervolgde de oude lerares haar verhaal. ‘En ten tweede, verwelkomen wij vandaag een nieuwe leerling, haar naam is Hester Meulendiek’ las de docente op. ‘MeulendIJk, mevrouw’ corrigeerde het blonde meisje haar mentrix met een zacht stemmetje. Verlegen keek ze de klas in en frunnikte wat aan haar shirtje. Melody keek naar het meisje en ze leek haar wel aardig. ‘Kom hier maar zitten’ zei ze daarom. Dankbaar keek Hester haar aan. Mevrouw Berger vervolgde de geschiedenisles en schijnbaar maakte het haar niet uit dat iedereen ergens anders mee bezig was. ‘Ik ben Melody en dit is mijn vriendin Lola’ begon Melody. Hester glimlachte en vertelde dat ze wegens slechte cijfers naar een andere school moest. ‘Nou, welkom in H3B!’ zei Melody opgewekt. Hester lachte en vroeg of het normaal was dat niemand luisterde. Melody moest lachen en wilde net antwoord geven, toen Hester haar onderbrak met een ‘Ik vroeg het aan haar’ en haar blik op Lola vestigde. Melody fronste haar wenkbrauwen en boog zich over haar schrift.

‘Was gezellig gister’ zegt Lola terwijl ze een lok uit haar gezicht blaast. De wind raast en raast en beide meisjes moeten moeite doen om vooruit te komen. De maand september is aangebroken en het is dan ook niet al te warm. Melody steekt haar handen in haar zakken en trapt zonder handen door.
‘Vond ik ook’ knikt ze en voelt haar hoofd rood worden. Ze kijkt de andere kant op als ze Lola verdacht naar haar ziet kijken en begint snel over het weer. Lola lacht maar zegt niks.
Het is weer zaterdag en samen met fietsen ze naar de manege waar ze nu alweer zo’n drie jaar rijden. Het is een klein bedrijf dat gerund wordt door Barbara Winden, haar dochter Chantal en een leuk team van goede instructrices die allemaal heel verschillend les geven. Naast de paarden staat gezelligheid voorop en dat is goed te merken. Melody voelde zich er al meteen thuis toen ze haar eerste rijles kreeg op tienjarige leeftijd. Ze werd gebeld op haar verjaardag – dat weet ze nog al te goed. Ze herinnert het zich als de dag van gister. Haar moeder zat aan de telefoon met haar zus te praten en Melody zat wat te tekenen aan tafel. Toen haar moeder de telefoon op de haak legde, ging hij direct weer over met Chantal aan de andere kant van de lijn. Die vroeg naar Melody en deze kon haar oren haast niet geloven. Eindelijk op paardrijles! Samen met haar vader was ze naar de Hyporama gegaan om inkopen te doen. Een rijbroek, rijlaarzen, cap en zweep werden gekocht en ook het poetstasje werd niet vergeten met de nodige paardenbrokjes.
‘Hey Mel, ik vroeg je wat’. Lola stoot haar vriendin aan en moet lachen. Melody droomt de laatste tijd vaak weg en als Lola haar een heel verhaal heeft vertelt, bleek dat Melody helemaal niet luisterde.
‘Zei je wat?’ zegt ze dan ook dit keer. Lola schudt haar hoofd en herhaalt de vraag.
‘Max natuurlijk!’ is het voorspelbare antwoord. Melody vraagt op wie Lola wilt en deze antwoordt dat ze lang niet meer op Fjordenmerrie Wendy gezeten had.
‘Die staat er nog niet zo lang, toch?’ vraagt Melody de Fjordenliefhebber. Dat had ze beter niet kunnen doen. Naast de geschiedenis van Wendy komt ook de hele ontwikkeling van het ras Fjord langs en Lola is niet meer te stoppen. Melody moet lachen maar herstelt zich snel als ze merkt dat Lola haar met een quasi-boos gezicht aankijkt.
‘Sorry Lo, maar het is zo leuk om te zien hoe je met hart en ziel over Fjorden vertelt’ grinnikt Melody.
‘Vind je het niet interessant dan? Wist je wel dat Fjorden… ‘ – Melody luistert allang niet meer en laat haar beste vriendin maar doorpraten. De geschiedenis van dit ras kent ze nu langzamerhand wel uit haar hoofd, zo vaak heeft Lola hier al over verteld. Ze denkt aan gisteravond. Toen zijn ze met heel de klas naar Pirates of the Caribbean 1 geweest en Tim kwam naast haar zitten… Naast haar! Melody moest moeite doen hem niet aan te staren, ze had nog nooit een jongen zo leuk gevonden. Na de film bleek dat ze bijna alles had gemist doordat ze zich zo opgelaten voelde en zich door het mannelijke gezelschap niet kon concentreren. Hoe Lola ook vertelde hoe leuk Orlando en hoe schattig Johnny was, Tim was toch echt leuker en schattiger. De hunk uit H3B kreeg genoeg aandacht want alle meisjes vielen voor zijn blauwe ogen en schattige lach. Melody wist dat ze geen kans maakte maar stiekem had ze toch wel een beetje hoop.
Het werd kouder en ze trapten allebei stevig door.
‘Wat een pokke-eind’ zucht Lola. Melody knikt maar zag dat ze er nu bijna waren. Ze fietsten het bos langs en langzaam werden de contouren van de witte stallen en wit geverfde binnenbak zichtbaar.
‘Dat werd tijd’ merkte Melody op en snel zetten ze hun fietsen vast.
‘Twaalf uur’ las Lola vanaf haar horloge. ‘Ruim op tijd, dus’ en snel liepen ze naar de kantine waar Chantal en Barbara bezig waren met het indelen van de middaglessen.
‘Hoi!’ begroetten de twee meiden de manegehoudsters. Chantal lachte en vertelde op wie Melody en Lola zaten.
‘Daar zijn jullie vast blij mee’ merkte ze op toen ze de blije gezichten van de meisjes zag.
‘Is er al gevoerd?’ vroeg Melody Chantal.
‘Ik geloof nog niet, dus doen jullie dat even?’ vroeg ze de twee. Deze knikten waarna Chantal ze ook vroeg de pony’s voor de volgende les te zadelen en met een ‘Prima!’ verlieten Melody en Lola de gezellige kantine. Samen liepen ze het terrein over, naar de ponystal. ‘Laten we eerst maar voeren, we hebben nog genoeg tijd’ stelde Melody voor, kijkend op de klok die in de stal hing. Lola reed de kar uit de voerkamer en de dieren begonnen tegen de schotten te trappen, als teken dat ze honger hadden. ‘Jaja, komt erraan’ zei Lola lachend, ‘we slaan niemand over hoor’. Binnen een paar minuten stonden alle manegepony’s te genieten van hun lunch en was het helemaal stil. Je hoorde alleen nog maar het kauwen en smakken van de tevreden pony’s. Nadat de twee ook even geveegd hadden, gingen ze even zitten. ‘Half 1’ zei Melody tevreden. ‘Laten we maar zadelen’. Ze keek op het briefje dat door Chantal op het prikbord gehangen was en gingen aan de slag. ‘Ik doe Merlijn, Stella, Felix en Beauty wel’. Lola knikte. ‘Doe ik Casper, Fiola en Fiona’ las ze op. Snel en handig zadelden de meisjes de dieren op, toen de eerste kinderen binnen kwamen druppelen. ‘Goedemiddag’ begroette Melody de meisjes. ‘Jullie hebben nog tien minuten, op wie moeten jullie?’. Inmiddels was Lola er ook bij komen staan en Sara, een klein meisje met een grote bos krullen, vertelde vol trots dat zij op Stella mocht en hoe lief ze het schimmeltje wel niet vond. Daarna waren de andere zeven dames aan de beurt en toen iedereen klaar was, kondigde Chantal aan dat ze naar de bak mochten. ‘We helpen wel even’ boden Melody en Lola aan.
‘Als ik jullie niet had’ glimlachte Chantal.
‘Weten we’ grapte Melody. Chantal liep – met de twee meiden achter zich aan – de bak in waar iedereen druk bezig was met aansingelen en opstappen. Ze was erg gesteld op de twee behulpzame dames; ze wilden alles voor je doen, waardoor ze de twee bijna altijd lied kiezen op wie ze wilden. Chantal keek naar Melody en Lola die druk aan het voetjes geven waren.
‘Chantal, gaan we ook in galop?’ vroeg Sara aan de jonge instructrice.
‘Als jullie goed je best doen, zal ik er over nadenken’ antwoordde Chantal slim. Na een paar minuutjes zat iedereen veilig en wel te paard en kon de les beginnen. Melody en Lola liepen de bak uit waarna ze de stal een beetje opruimden.
‘Wendy wordt ook steeds dikker, Lo. Ik denk dat je op de boxdeur moet schrijven dat ze geen snoepjes meer mag’ stelde Melody voor. Lola fronste haar wenkbrauwen en bedacht dat haar vriendin best eens gelijk zou kunnen hebben. Haar blik gleed over de niet al te slanke Wendy die tevreden op wat hooi kauwde. ‘Ik bespreek het zo met Chan of Bar’ zei ze en deed een aantal borstels in de blauwe emmer.
‘Wat maken die kinderen er ook een zooi van’ klaagde Melody na een paar dekjes van de grond te hebben geplukt. Lola knikte instemmend en vertelde dat ze net een pluk stro uit de staart van Fiola moest halen. ‘Misschien moeten we een poetscursus organiseren’ bedacht Melody. ‘Briljant!’ hoorden ze een stem. Beiden meisjes draaiden zich om en keken recht in het gezicht van Barbara. ‘Sorry, ik heb even staan luisteren en ik vind zo’n cursus een prima idee’ vertelde ze. ‘Zullen we het straks even met Chantal bespreken?’ vroeg Melody. Barbara knikte en met een ‘ tot straks’ verliet ze – zo snel ze gekomen was - de ponystal . ‘Dat wordt super, Mel!’ riep Lola uit. Melody moest lachen. ‘Vast, maar laten we nu eerst onze eigen paarden zadelen, het is al kwart voor twee’.

‘Melody, zit nu eens rechtop!’ riep Chantal quasi-boos. Melody ging overdreven recht zitten en tot haar verbazing prees Chantal haar. ‘Hehe, dat werd tijd’ grapte de instructrice. ‘Goed, meiden. Gooien we de beugels nog even uit? Galopeer maar aan’ zei ze en ging even aan de kant zitten. ‘Lola, hakken om laag. Daisy, recht voor je kijken! Maaike, pak Lady eens aan!’ commandeerde ze de meisjes. De instructies werden goed opgevolgd, zag Chantal en ontspannen keek ze naar de amazones die zo netjes mogelijk probeerden te rijden. Dit lukte echter niet iedereen en Chantal besloot wat stellingoefeningen met de dames te doen. ‘Juist, Elke. Dat gaat goed zo’ prees ze het meisje even later. Zo ging het nog even door en om vijf voor drie riep Chantal ‘uitstappen!’ en verliet de bak om even wat te drinken. Ze stopte haar weg naar de kantine even en met een ‘goed droogwrijven met stro’ deed ze de deur dicht. Vanuit de kantine kon ze de meiden nog even in de gaten houden en genieten van een koude cola. ‘Ze gaan vooruit, niet?’ merkte haar moeder op terwijl ze wat te drinken voor de amazones klaarzette. Chantal knikte, dronk haar cola snel op en liep weer terug naar stal waar iedereen zijn paard aan het naverzorgen was. ‘Goed gereden, kinders’ beloonde ze de meisjes. Melody glimlachte en bracht Max’ spullen naar de zadelkamer. Ze riep Lola maar die was nog niet klaar met de Fjord, dus nam ze Chantal alleen mee naar de kantine en vertelde haar idee over de poetscursus.
‘Hartstikke leuk, Mel. Zullen we maar meteen beginnen?’ Melody was blij dat er zo positief gereageerd werd op haar idee. ‘Prima’ zei ze waarna Lola binnen kwam. ‘Sjongejonge, ik ben uitgedroogd’ en zonder iets te vragen pakte ze een van de glazen cola van de bar. Barbara moest er om lachen. ‘Omdat jij het bent’ zei ze en ze schonk Lola’s glas nog eens vol. Lola dronk ook dit glas in een teug leeg en kwam naast Chantal zitten. Barbara zette het glas in de vaatwasser en mopperde dat de vaatwas-tabletten alweer op waren. ‘Ik ga vanmiddag even boodschappen doen, Chan. Het gaat zo snel de laatste tijd’. Ze ruimde de bar een beetje op en schoof aan tafel. ‘Nou, hoe willen jullie het doen?’ vroeg ze en Melody pakte pen en papier. Barbara ging even verzitten en keek de bak in waar Jessica de beginners van de zaterdag het rijden leerden. Haar blik gleed over de zes amazones die op de pony’s voorbij hobbelden.
‘Trouwens, voordat we beginnnen. Ik kreeg net een telefoontje over de advertentie van instructrice. Ene Naomi Meulendijk had interesse, ze komt vanavond even langs’.