Bokt.nl

'Klopt, maar praat er dan met haar over. Als je haar leuk vind, waarom laat je het haar dan niet weten? Zo kom je ook niet veel verder.' Je kijkt me bedenkelijk aan maar dan lach je en knik je. Ik kijk in die twee stralende blauwe ogen en ben even van de wereld. Alles loopt anders dan hoe ik het had gehoopt. Maarja, life is life denk ik maar. Jij wendt je blik af en kijkt weer in háár richting. Hmm, gezellig, je staat op en loopt weg, op weg naar háár. Daar zit ik dan, alleen, in mijn eentje, eenzaam heb ik er nog meer woorden voor? Zal ik op staan en met je meelopen? Nee, dan moet ik tegen dat geslijm en geklef aankijken. Laat maar. Stilletjes staar ik voor mij uit, en af en toe zie ik jullie vanuit mijn ooghoek lol maken en knuffelen. Waarom hebben jullie niets? Waarom doen jullie net of jullie iets hebben maar hebben jullie niets? De bel gaat en ik rits mijn tas dicht. Verzonken in gedachten loop ik naar Engels toe. De hele les ben ik met mijn hoofd ergens anders mee bezig. Niet met Engels in ieder geval. Na een lange drie kwartier gaat de bel en met een zucht sta ik op en loop het lokaal uit. Eindelijk, drie uur, ik ben uit. Ik pak mijn jas en dan zie ik háár. Zal ik op haar af stappen en vragen wat ze nu werkelijk van hem vind? Maar ik zeg tegen mezelf dat ik nog even moet wachten en stap dan maar op haar af om te vragen of ze klaar is. Ik stap op de fiets en fiets samen met háár naar huis toe. Thuis aangekomen smijt ik mijn tas in de hoek van de kamer en plof met een glas cola op de bank neer. Alles wat ik kijk wordt niet in me opgenomen. Ik kijk, maar zie eigenlijk niet wat ik kijk. Na een half uur pak in mijn tas uit de hoek van de kamer en strompel naar boven. Een kort 'hoi' tegen m'n moeder en ik verdwijn in mijn kamer. Ik haal Nederlands tevoorschijn en begin de opdrachten te maken. Zonder enige reden valt er een traan op mijn boek en ik kan me niet beheersen. Ik barst in huilen uit totdat mijn ogen er rood van zijn. Waarom vind je háár nu net leuk, en niet mij?! En zíj weet ook nog dat ik jou leuk vindt! Lekkere vriendin eigenlijk. Ik besluit niet te laat naar bed te gaan en de hele avond denk ik aan jóú. Je haar, je ogen, je lippen, je alles. De volgende dag op school is één als vele anderen. Ik erger me dood aan háár en ik kan het niet uitstaan hoe ze met jóú omgaat. Ik ga haar er gewoon mee confronteren. Na school. Na 6 lange uren loop ik het Nederlands lokaal uit en pak haar arm vast. 'Kun je misschien even meekomen?' Ze kijkt me raar aan maar loopt toch mee. 'Ik moet je wat vertellen.' Ik vertel mijn hele verhaal, over hoe in de steek gelaten ik me voel en hoe ze dit kan doen terwijl we vriendinnen zijn. Alles komt eruit, behalve de tranen, die kan ik nog net binnenhouden. Ze knikt en zegt dat ze er om zal denken.
Met een opgelucht gevoel fiets ik naar huis.
De volgende dagen is er weinig verandering. Ik merk niet dat ze iets aan haar gedrag verandert en ik voel me nog steeds niet goed. Misschien moet ik me maar gewoon over jou heen zetten. Vanaf dat moment probeer ik jullie te koppelen. Maar nu het erop aankomt. Wil je ineens niet meer. Je deinst terug voor de feiten en wilt geen relatie met hem aangaan. Eigenlijk voel ik me opgelucht. Is dat verkeerd? Misschien niet. Zij heeft een ander en ik kan nu weer met jóú zijn. Met je mooie blauwe ogen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-04-06 16:45

Re:

Geplaatst door de TopicStarter : 26-04-06 16:45

IK vind het een mooie foto, maar ik heb weinig inspiratie. Beetje veel aan mn hoofd, dus ik denk dat ik deze foto oversla

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-04-06 14:13

Re:

Geplaatst door de TopicStarter : 29-04-06 14:13

het topic is nogal dood

**Geplaatst**: 29-04-06 14:30

Re:

Geplaatst: 29-04-06 14:30

Inderdaad, ik heb mijn verhaal al geplaatst, maar ben ook de enige

**Geplaatst**: 05-05-06 16:32

Re:

Geplaatst: 05-05-06 16:32

sorry, was in egypte dus had weinig tijd. ik zal zo nog maar eens kijken enzo.

**Geplaatst**: 05-05-06 23:06

Re:

Geplaatst: 05-05-06 23:06

Twee dingen: Tussen haakjes zijn gedachtes, van de hoofdpersoon. Op het laatst lopen gedachtes en realiteit in elkaar over- vandaar dat bij de laatste haakjes deze zo apart zijn neergezet. Ten tweede, ik vond dat er buiten op die foto sneeuw was..:

Stiekem

Buiten sneeuwt het, maar wij mogen niet naar buiten. We moeten binnen blijven, want dat is ons gezegd. Ik vind het ook wel jammer, maar binnen is het ook best leuk. Niet dan? …niet? Och, troost je; (ik ben toch bij je en bovendien) sneeuw is toch niet zo leuk. Sneeuw is koud en nat en vies. We hoeven helemaal niet naar de sneeuw, die buiten ligt, want in mijn hoofd daar schijnt de zon. Zullen wij haar eens een bezoekje brengen? Zonnen op het strand, vliegeren aan zee, ijsjes kopen op het plein en vervolgens wat drinken om daarna in de schaduw uit te kunnen rusten. Ja, dat idee beviel mij ook wel, eigenlijk- doen we dat? Wanneer, nou gewoon.. wat dacht je van nu? Ik heb tijd, zeeën van tijd die we samen door zouden kunnen zwemmen. Verdrink jij in mijn ogen, dan kan ik je redden (en worden we verliefd). Romantisch klinkt dat. Dus, ga je mee?
Nee, ze is niet erg lastig te vinden, die zon van mij. Straalt heel de dag door (als jij bij me bent), verlicht al mijn gedachtes en verbrandt al mijn zorgen tot niets meer of minder dan een hoopje waardeloze as. Hoezo, ‘die vinden we toch niet?’. Zie je het niet schitteren in mijn ogen, voel je het niet aan de warmte van mijn lippen? (proef ze anders eens..) In mijn hoofd, daar schijnt de zon. Maar buiten sneeuwt het.

En achter de wolken, daar schijnt de zon ook. Wolken. We kunnen ook nog wel naar de wolken toe, als je niet zo van de zon houdt. Nee, de zon.. dat vind ik eigenlijk ook maar niets. Benauwd en verstikkend, misschien is die zon toch niet zo verlichtend als ze lijkt. De wolken zijn een leuker idee, inderdaad. Dan zweef jij gezellig een dagje mee met mij. Want tenslotte zweef ik de hele dag al op, in, maar ook tussen de wolkjes (dankzij jou). Het heeft bijna iets poëtisch; dat zweven. Alsof we even weg zijn van onze problemen en even op kunnen gaan (in elkaar) in de omgeving.
Vallen? Doe toch niet zo mal, joh. We vallen toch niet, dat gebeurd nooit in sprookjes. En als we vallen, heeft het vast een doel. Dan komen we ergens terecht in een soort droomwereld, (wij alleen), waar eenhoorns nog de draken verslaan, waar elfjes rond middernacht verschijnen en het elvenpoeder van hun kleine elvenvleugeltjes rondstrooien over de heldere hemel. Want zo ontstaan sterren, in sprookjes althans. Dat zijn eigenlijk allemaal stukjes elvenpoeder die door de wind over de hemel verspreid worden. Dat weet je toch wel? Niet.. ? Dan weet je het nu. En in de droomwereld, zijn wij dan samen en zullen we ook niet echt vallen. We zullen er meer.. terechtkomen. Vallen doen we niet (niet zolang we samen zijn; niet met jou).
De wolken, waar we die vinden? Dat is niet moeilijk.. ik sta erop. Zie je me niet zweven (telkens als jij mij aankijkt), het is alsof ik vleugeltjes heb. Dat komt door die wolkjes onder mijn voeten- ik loop niet op grond, maar op wolkjes. En als je een stapje dichterbij komt, kan je er ook op staan. Dat mag wel hoor! Dichterbij komen is niet erg, het is zelfs wel gezellig en warm. Dat mag ook wel- want buiten sneeuwt het.

En als de wolken er niet zijn (dat kan eigenlijk niet, want jij bent bij me. En als jij er bent, zijn er geen wolken)- wat we dan doen, vraag je me? Regen, we kunnen dansen in de regen. Samen. Wat een cliché is dat toch; dansen in de regen- maar zeker wel één van de mooiste clichés die ik ken. Kil? Regen is niet kil. Regen heeft altijd zo een negatief imago, maar geloof me.. zodra wij (samen, voor altijd) in de regen dansen, op het ritme van de vallende druppels.. dan is regen niet kil meer. Dan straalt het warmte uit, een gevoel dat je naar thuis doet verlangen. Het wolkendek is als een dak boven je hoofd, en de geur die de regen met zich meebrengt is net als de geur van gebakjes in de oven. Als een houtkachel die brandt en een gezinnetje warm houdt. Als de rook van de kaarsen die zijn aangestoken om een klein, gezellig huisje wat te doen verlichten. Zo ruikt regen, zo ís regen. Puur, huiselijk, warm. Het koude, het natte; je voelt het niet als je eenmaal opgaat in de ‘muziek’. De dauw in het gras, de nieuwe en verse druppels die langzaam in de plas en op de bladeren vallen. Het getik. We kunnen de raarste sprongen maken, de meest gewaagde dansen uitvoeren. Heerlijk, zie je wel. Zie je het voor je (zie je me dansen, voel je de passie) ? Ik ook.
Maar de regen, die komt niet. Want er bestaat geen regen (niet zolang jij bij me blijft) en er bestaan ook geen wolken. Niet hier, niet in mijn hoofd. In mijn hoofd schijnt de zon, (want jij bent bij me).. want jij bent bij me. Buiten? Nee, buiten is ook geen regen. Buiten zijn namelijk geen wolken- en ook geen zon. Buiten sneeuwt het.

Sneeuw. Wit en puur, en het is nog vers. Kijk, daar zijn nog geen voetstappen. Wij kunnen de eerste zijn.. als we opschieten. Dan horen we de kersverse sneeuw knisperen onder onze voeten. Voelen we de kou- of misschien voelen we die wel helemaal niet, zolang we dicht bij elkaar blijven. En als we dan gewandeld hebben door de sneeuw, kunnen we naar binnen om even op te warmen (warm jij mij dan op?). Om vervolgens te wachten tot er opnieuw witte, prachtige vlokken neerdalen op onze voetstappen- en ze bedekken. Totdat niemand meer ziet, dat wij stiekem toch naar buiten zijn gegaan. Want we mochten niet naar buiten- dat hebben ze ons gezegd, weet je nog? Nee, ik ben niet zo’n regeltjespersoon. Jij ook niet, of wel? En natuurlijk kunnen we vragen, of we dan nu eens naar buiten mogen.. maar stiekem is altijd leuker. ( En stiekem kuste ik jouw lippen.

En toen gingen we naar buiten. Want buiten sneeuwde het.

)

**Geplaatst**: 06-05-06 13:32

Re:

Geplaatst: 06-05-06 13:32

vind hem niet helemaal super, maar moest toch iets. vond het best een moeilijke foto...

*FLITS*
Een beetje verschrikt keek ze op, haar pleegbroertje stond voor haar met een camera in zijn hand. Net nu ze weer een flashback had, kwam dat mormel haar weer pesten.
Een schat van een kind hoor, maar af en toe werd ze een beetje gek van hem.
“Waarom doe je dat nou weer ?” vraagt ze een beetje geërgerd.
“Dan ben je altijd bij ons, zelfs als je weer thuis bent.” Antwoord hij.
Daarna loopt hij weg, zodat ik weer weg kan dromen…

Vage beelden en geluiden flitsen langs haar heen, dan hoort ze stemmen heel duidelijk. Ze ziet mensen over haar heen gebogen maar kan ze niet plaatsen alles danst op en neer.
‘Wat is er met haar ?’
‘Dat weet ik niet. Verdomme. Elizabeth…’
‘Ze kan geen adem krijgen. Hou haar half overeind. Iris, mijn tas...dank je. Haar hartslag is zwak en veel te traag. Wacht even dan zal ik...Jezus, haar bloeddruk zakt als een gek. ’ ‘Doe iets !’
‘Laten we haar naar binnen brengen, snel.’

Nog steeds flits allen langs haar af, het lijkt alsof ze zich niet kan bewegen.

Ze hoort de honden aan de deur krabben, laat ze binnen wil ze zeggen. Geen geluid uit haar keel.

‘We kunnen ze beter loslaten en hierheen halen, anders breken ze de boel nog af.’
‘Maar de dokter.... ’Op mijn verantwoordelijkheid. Ze weten dat er iets mis is en rusten niet voor ze bij haar zijn.’’

Een harde knal haar pleegbroertje gooide een toren met blokken om, dom rotkind hoe moet ik er ooit achter komen wie ik ben, dacht Serena. Nou ja Serena die naam hadden ze haar gegeven omdat ze haar eigen naam niet meer wist.

Fel licht dat schitterde op water....een rivier, nee een beek die er niet eerder was geweest, een door regenwater gevulde greppel....kleine, blote kindervoeten met modderig water tussen de tenen en in de verte een licht....een schelle stem
Amanda....Am-an-daaaaaah.... iemand was haar aan het zoeken...en diegene klonk behoorlijk ongerust.
Amanda kom hier het gaat zo onweren....oh-oh het was haar moeder en ze klonk behoorlijk boos...
Snel draaide ze om, gleed uit en zat helemaal onder de modder. Snel krabbelde ze overeind en rende naar een vrouw die in de deur opening van een groot huis stond.
‘hoe zie jij eruit ga je douchen’ zei de vrouw op een strenge toon.

Ey slaapkop wordt eens wakker, haar pleegzus die een half jaar ouder was keek haar lachend aan...

Even knipperde ze met haar ogen, ‘ik heet Amanda, en mijn moeder, ze heeft prachtige zwarte haren....’

**Geplaatst**: 13-05-06 23:26

Re:

Geplaatst: 13-05-06 23:26

ehm is er een reden voor dat hier niet meer gepost wordt nadat ik dat deed want ik begin al bijna te denken dat het aan mij ligt ik d8 dat iedereen hier aan mee mocht doen geef maar een gil als dit niet he geval is...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-05-06 09:39

Re:

Geplaatst door de TopicStarter : 14-05-06 09:39

tuurlijk mag iedereen hier aan mee doen, ik heb alleen op het moment echt geen tijd. Ik heb over een week examens

**Geplaatst**: 14-05-06 14:04

Re:

Geplaatst: 14-05-06 14:04

okey dan is het goed ik d8 al dat het aan mij lag.....

**Geplaatst**: 17-05-06 17:45

Re:

Geplaatst: 17-05-06 17:45

Was dit topic al helemaal vergeten

. Ik kies WildWings voor de nieuwe foto. Goed verhaal

!

**Geplaatst**: 20-05-06 14:33

Re:

Geplaatst: 20-05-06 14:33

helemaal mee eens....super verhaal

**Geplaatst**: 20-05-06 19:16

Re:

Geplaatst: 20-05-06 19:16

Niks gelezen, geen inspi, dus ik wacht op de volgende foto misschien gaat t dan beter

Was t topic ook helemaal vergeten

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-05-06 20:27

Re:

Geplaatst door de TopicStarter : 20-05-06 20:27

heeft iemand haar een pb gestuurd?

**Geplaatst**: 20-05-06 21:22

Re:

Geplaatst: 20-05-06 21:22

Woeps, sorry

Ik heb een nieuwe foto gevonden, bedankt!

Afbeelding

Jaja.. even goed kijken wat je erin ziet

En have fun iedereen, ik ben benieuwd?

**Geplaatst**: 20-05-06 21:42

Re:

Geplaatst: 20-05-06 21:42

Jeuhj

topic weer gevonden

!

Dankje Wildwings!
*Abboneert*

Ik heb nu even geen inspi. Helaas. Wel een foto waar je veel mee kan

!

**Geplaatst**: 21-05-06 12:39

Re:

Geplaatst: 21-05-06 12:39

ik ben er ook weer.

ik moet ook nog inspi zoeken ben zo half en half bezig met een ander verhaal (voor wie het wil lezen en zin heeft om commentaar te leveren, die mag pb'en, ik zet het (nog) niet op bokt), maar zodra ik hier wat in zie schrijf ik.

**Geplaatst**: 22-05-06 07:18

Re:

Geplaatst: 22-05-06 07:18

Leuke foto, ik ga inspi bedenken en dan schrijven

**Geplaatst**: 23-10-06 16:39

Re: Ieders verhaal bij dezelfde foto, deel 3

Geplaatst: 23-10-06 16:39

*Haalt topic omhoog.
Vanwaar ligt dit eigenlijk stil?