Bokt.nl

Citaat:

Door een harde knal wordt ik wakker. Mijn moeder komt op me afgerent en haalt me uit bed. Het is weer begonnen, begrijp ik. De angst in mijn moeders ogen zal ik nooit vergeten. Mijn moeder zegt me dat ik naar de woon kamer moet gaan. Kruipend, want ik moet onder de ramen blijven. Als ze iets zien bewegen schieten ze. In de woon kamer liggen mijn vader en mijn broertje al op de grond. Weer die angst in hun ogen, een blik die ik nooit meer zal vergeten. Mijn zusje komt er aan gekropen en daar achter kruipt mijn moeder. Mama kruipt in de richting van mijn vader, ze fluisteren wat en mijn moeder kruip de kant op van mij en mijn broertje en zusje. ‘We gaan naar de schuilkelder, kinderen, het is onze enige kans.’ We kruipen met z’n allen naar de deur, en mijn vader kijkt om de hoek om te kijken of alles veilig is. Mijn moeder heeft nog wat eten mee genomen. Ze zegt dat ze iedereen wat moet meenemen. Iedereen pakt wat eten uit moeders handen en snel kruipen we achter papa aan. De kust is veilig, verteld hij ons. Het is niet zo ver kruipen naar de schuilkelder, en als we daar eenmaal zijn, zijn we voor een tijdje veilig. Papa kruipt voorop en mama kruipt achteraan. Papa heeft de schuilkelder bereikt, mijn broertje gaat naar binnen, mijn zusje gaat naar binnen. Als ik naar binnen wil kruipen hoor ik een harde knap en een schreeuw. Ik kijk achterom en daar ligt mama. Overal ligt bloed en mama beweegt niet meer, ik zie haar ogen. Weer die angst in haar ogen, die blik die ik nooit zal vergeten. Ik wil schreeuwen, maar mijn keel lijkt dicht geknepen te worden. De man die mama heeft neergeschoten ziet mij. Even sta ik oog in oog met de moordenaar van mijn moeder. Dan valt de man ineens neer, papa heeft hem een klap gegeven op zijn hoofd. Snel gaan we de schuilkelder in.
Ik sla mijn handen voor mijn ogen, hopend op een snel einde. Mijn handen voor mijn ogen want mijn vader mag die angst niet zien…