Bokt.nl

Citaat:

’S nachts werd ik wakker van een vaag geluid beneden. Nieuwsgierig als ik was stapte ik meteen m’n bed uit en liep naar beneden toe. Daar trof ik een héle blije Kim aan. ’Oh gelukkig, jij bent het maar’ zei ik opgelucht. Kim lachtte en plofte op de bank neer. Ik wou natuurlijk weten hoe het was en al gauw begon Kim hele verhalen te ratelen. ’Nou we gingen dus eerst nog even de stad in maar er was niet echt wat aan. Dus toen zijn we naar Tony’s huis gegaan en zo. Het was echt zó gezellig, en nu, zijn we een stel ’ zei Kim, en dat laatste zinnetje kwam er éxtra blij uit. ’Gaaf voor je’ zei ik, en ik meende het echt. ’Ik ga weer gauw slapen hoor. Doei’ zei ik en ik gaf Kim een kus. Ze was volgens mij te blij om al te gaan slapen want ze bleef gewoon op de bank zitten. En het enige wat ze deed was voor zich uit staren.

De volgende dag ging om 2 uur dan éindelijk de school bel. Het was een saaie dag geweest, en alle leraren zaten te zeuren. Ik was misschien een beetje melig en vervelend, maar dat was nog geen rede om mij in 4 van 6 lessen er uit te sturen. Maar goed, ik was vrij, tijd om naar L’Amour te gaan dus !

’Ben thuis mam !’ riep ik toen ik thuis was. Ik kreeg geen reactie dus besloot me eerst maar om de kleden en dan mijn moeder even op te zoeken. Ik haalde alle rijbroeken uit de kast en zocht een mooi setje bij elkaar. Uiteindelijk koos ik voor een beige rijbroek, met daarop een lichtblauw shirtje, en dan een beige bodywarmer er overheen. En natuurlijk blauwe ruitjes sokken. Snel kamde ik mijn haren in een staart en daarna stormde ik de trap af. Ik pakte een blikje bull it en dronk het gulzig op. Toen ik het op had flikkerde ik het blikje op de grond en ik rende naar de stallen toe. Mijn moeder stond met een grote glimlach iemand uit te zwaaien. ’Wie was dat’ vroeg ik nieuwsgierig. Mijn moeder schrok duidelijk dat ik opeens achter haar stond, en geschrokken draaide ze zich om. ’Oh niemand’ zei ze geheimzinnig. Natuurlijk geloofde ik haar niet dus ik vroeg nogmaals wie het was. ’Dat is een verassing, ik vertel het vanavond wel, ga nu maar naar L’Amour toe’ zei ze, op een toon van, wegwezen nu. Braaf deed ik wat mijn moeder zei. Ik liep de schuur in en pakte mijn fiets. Ik wou weg fietsen maar toen schoot de ketting er af. ’K*t’ vloekte ik en ik gaf m’n fiets een énorme schop. Snel liep ik naar binnen. ’Mam die ter#ng fiets is kapot, wil je me met de auto brengen? ’ riep ik door het huis heen. Mijn moeder vond het nooit zo erg als ik schold, dat deed ze immers zelf ook zo vaak. ’Natuurlijk meid, ik kom er aan’ riep ze. Woow, wat had ik toch een lieve moeder. Mijn moeder hield nogal van hard rijden en ze scheurde met de auto door de weilanden heen. Iets te laat zagen we dat er een snelheidscontrole gaande was, en ja hoor, we werden aangehouden. ’Goedemiddag mevrouw’ zei een agent. Stilletjes groette mijn moeder terug. ’Wat was uw rede om zo hard te rijden? ’ vroeg de politieagent. Mijn moeder dacht even na, waarschijnlijk bedacht ze een goede smoes, maar uiteindelijk zei ze met een grote lach op haar gezicht ’ik hou er van om hard te rijden’. De agent keek haar stomverbaasd aan en zei toen ’maar het is niet verantwoordelijk’. Na nog een preek van 10 minuten, mochten we dan eindelijk gaan. Gelukkig waren we er met een waarschuwing vanaf gekomen. Snel, maar ver onder de maximale toegestane snelheid reden we naar het huis van Jill. ’Moet ik mee gaan? ’ vroeg mijn moeder. Stoer knikte ik van nee, dat zou raar staan. Maar stiekem wou ik het eigenlijk wel. ’Oké bel maar als je me op wil halen’ riep mijn moeder terwijl ze het raampje dichtdraaide en me uitzwaaide. Een beetje zenuwachtig liep ik richting het grote hek. Ik zag dat er een microfoontje naast hing, erg luxe. Het was dus de bedoeling om te zeggen wie je was. Ik drukte op een knopje, en even later werd er opgenomen met ’Jeroen’. ’Goedenmiddag, ik ben Alice. Jill zei dat ik even langs moest komen in verband met L’Amour’ antwoorde ik vriendelijk, een beetje té vriendelijk misschien. ’Oh ja, welkom, ik doe het hek open en dan kom ik naar je toe!’ antwoord Jeroen vrolijk, en hij beeindigde het gesprek. Even wachtte ik, en vervolgens gingen de hekken automatisch open. Het waren grote witte hekken, met punten van goud op het bovenste randje. De vader van Jill kwam er aan lopen en gaf me een hand. Hij kwam op mij over als een hele spontane en eerlijke man. ’ik zal je eerst eens even rondleiden, en dan gaan we even naar binnen om een beker warme chocolademelk te drinken’ zei Jeroen. Ik knikte braaf en liep achter hem aan. Het was voor zover ik kon zien een érg groot terrein. Vanaf waar wij stonden liepen we eerst direct naar het stallencomplex toe. Het waren grote, ruime stallen, wel zo’n 4 bij 4 meter ongeveer. Er waren 10 gewone stallen, en 1 kraamstal. De stallen hadden allemaal een schot als onderkant, en tralies als bovenkant. En aan de andere kant van de stal zat nog een deur, met een onder en bovenluik, waarvan het bovenluik open was. Er hinger keurige naambordjes op de stallen, waarop in sierlijke letters de namen van de paarden stonden geschreven. ’Dit zijn dan de stallen. Ik heb zelf 1 paard en 1 pony, en de rest is voor mijn pensionstal’ vertelde Jeroen trots. De stallen zagen er keurig en verzorg uit. Toen ik klaar was met bekijken liepen we verder naar het materiaal hok, zoals op het bordje boven de deur stond. ’Hier staan alle materialen, zoals kruiwagens,mestvorken,bezems,harken, veegmachine’s. En als laatste mijn tractor, waarmee ik de bak sleep’ zei Jeroen terwijl hij aanwees wat waar stond. We liepen door naar de tuigenkamer, wat eigenlijk meer een soort hal was. Iedereen had een van zo’n 3 meter breed. Er zaten sloten op de deuren, en er waren ook nog een paar gezamelijke kasten, zonder sloten. Hierin lagen longeerzwepen, rijzwepen, oude laarzen, een longeersingeltje en nog meer van die troep. ’Dit zijn de kasten van de pensionklanten. Dit zijn onze kasten. En dit zijn de gezamelijke kasten, iedereen legt er iets in wat voor gezamelijk gebruik is, voor als iemand een keer iets vergeet of zo’ vertelde Jeroen weer. We liepen daarna nog door naar de mesthoop, de buitenbak van 20x60, de binnenbak van normaal formaat, de longeerpaddock, de weiden, de springtuin, en de stapmolen. Het zag er allemaal zó perfect, en zó luxe uit. Zo zou ik het thuis ook nog wel eens willen hebben.

’Zo we hebben nu alles gezien. Laten we even naar binnen gaan om wat te drinken’ zei Jeroen. Ik glimlachte en zei ’dat lijkt me een prima plan, ’t is behoorlijk koud hier buiten’. Jeroen knikte instemmend, en terwijl hij de deur open deed zei hij ’het is tijd voor een goed gesprek dame’..