Bokt.nl

Hoofdstuk 2

Mark schiet meteen naar voren, pakt mijn moeders armen vast en trekt haar omhoog. Meteen valt ze tegen hem aan en barst in een gierend snikken uit, terwijl Mark zijn hoofd naar mij draait met een blik vol van verbazing. Voorzichtig en met zachte dwang duwt hij haar naar de woonkamer, waar hij haar op de bank neerzet. Ik ga voor haar op de grond zitten en het eerste wat ik vraag is: “Mam, wat is er in vredesnaam aan de hand dat je zo overstuur bent, je maakt me bang.” Ze snikt nog door en barst in een klaaglijk gejammer uit, ze kan niet eens normaal meer praten, haar stem slaat heel de tijd over en ze komt niet uit haar woorden. “Het is Tess..” , weet ze uit te brengen. Ik schrik me kapot, Tess? Er zal toch niks met mijn kleine zusje zijn!? Ik vraag mijn moeder een beetje dwingend om verder te vertellen, te vertellen wat er aan de hand is, waar Tess is, en..en.. en.. Ik heb zoveel vragen. Hortend en stotend begint ze haar verhaal.. Dat de politie net belde, en dat ze Tessa gevonden hadden in het stadspark van Rotterdam, waar ze met gescheurde kleren en onder de schrammen en blauwe plekken lag..verkracht, dood. Ik krijg een hartverzakking en de moed zakt me in de schoenen, tranen rollen al snel over mijn wangen en ik hou het niet meer. Mark, eveneens met tranen in zijn ogen, knielt naast me neer, slaat zijn armen om me heen en we wiegen samen heen en weer. Ik pak mijn moeders hand vast en zij die van Mark, waardoor we een kringetje vormen. De volgende vijf minuten word er niks gezegd, alleen maar gehuild. De sfeer is vreselijk, we voelen ons zo ellendig. Ik denk bij mezelf na wat gebeurd kan zijn, omdat ik mijn moeder er niet over door durf te vragen. Maar dan begint ze zelf te vertellen wat er gebeurd is.

Tessa was met een vriendin naar de stad gegaan om te shoppen, maar tijdens het eten van een broodje tussendoor hadden ze ruzie gekregen, waardoor haar vriendin, die dicht bij de stad woont, naar huis was gegaan en Tessa alleen achter had gelaten. Tess was boos geweest en om zichzelf een beetje tot rust te laten komen was ze naar het park gegaan, daar belde ze mijn moeder om te vertellen wat er gebeurd was, mijn moeder bood nog aan haar te komen halen maar Tessa wilde dat niet, ze had een retourtje, en het was zonde om die weg te gooien, vond ze.

“De politie denkt dat ze nog op dat bankje zat toen een gefrustreerde man haar zo alleen heeft zien zitten, en die greep natuurlijk zijn kans, zo’n mooi jong meisje...”, snikt mijn moeder, waarna ze meteen weer harder begint te huilen. Mijn verdriet maakt gedeeltelijk plaats voor een opborrelende woede, waarom Tessa? Wat bezielt die man? Waarom haar daarna ook nog vermoorden? Er word aangebeld, en Mark staat op om open te doen. Even later komt hij de kamer weer inlopen, twee politie-agenten op zijn hielen. Ze nemen hun pet af en condoleren ons met ons verlies. Inmiddels is Mark weer op zijn plek gaan zitten, met zijn arm om mijn schouders. “Ik heb niks aan jullie condoleringen!! Zoek liever uit wie die gestoorde, gefrustreerde gek is die haar dit heeft aangedaan!!” schreeuw ik hard, waarna ik Marks arm van mij afschud en opspring. Ik wil hier niet bij zijn. Ik ren naar boven, naar Tessa haar kamer, waar ik mezelf op het bed laat vallen, mijn hoofd in haar kussen, en in een erbarmelijk gejammer uitval.. Ik weet niet eens meer wat ik moet denken, mijn hoofd is leeg, alleen maar verdriet en woede. De dag ging zo ontzettend goed, en nu dit. Zachtjes en langzaam gaat de deur open, en Mark komt binnen. Hij zegt niets, hij komt alleen naast me zitten op het bed en slaat zijn armen om mij heen. Ik grijp hem vast en druk mijn nagels in zijn rug, zo hard heb ik nog nooit gehuild, en Mark huilt nu ook harder dan eerst. Mark wiegt mijn zachtjes heen en weer en wrijft met zijn hand over mijn rug, hij geeft aldoor kusjes op mijn haar, en probeert me gerust te stellen. Het klinkt niet overtuigend, want hij kan het zelf ook niet vatten.

Een uur later komt mijn moeder naar boven, ze heeft een tas bij zich, waar spullen van Tessa inzitten. Haar kleren niet, die hebben ze nog nodig voor onderzoek, maar haar mobieltje, portomonnee en tas met nieuw gekochte kleren zitten er wel in. Haar mobieltje pak ik meteen en stop hem in mijn zak, het heeft een waarde voor me, ik wil het bij me houden. Nog een half uur zitten we zo met zijn allen op haar bed. Ik kijk Tessa haar kamer rond, maar zie weinig door mijn tranen, wat me ergert. Ik pak een tissue uit de doos die altijd naast Tessa haar bed staat, en probeer mijn tranen weg te vegen. Dan staat mijn moeder op en loopt zonder iets te zeggen de kamer uit. Ik hoor haar lopen op de overloop en ik weet dat ze naar haar eigen kamer gaat. Zelf sta ik op en ga voor het raam staan, Mark komt meteen achter me staan en slaat zijn armen om me heen. Samen staren we zo een tijdje naar buiten, vlak naast mijn raam staat een grote boom, waarin ik twee vlaamse gaaien zie zitten, waarvan er nu één wegvliegt. De ander vliegt er snel achteraan. Beneden zie ik Sasha en Watch This One staan, allebei met hun hoofd uit de stal proberen ze elkaars neus aan te raken, maar ze kunnen er net niet bij. Ik voel mezelf steeds kwader worden, en plotseling draai ik me om, duw Mark van me af en loop zonder iets te zeggen de kamer uit, ik kan hier niet meer zijn. “Sanne, heel erg veel sterkte lieverd, ik ga nu naar huis, of wil je dat ik bij je blijf slapen vannacht?”, hoor ik Mark achter me fluisteren. Ik vertel hem dat ik liever wil dat hij weggaat, of nee, toch maar dat hij blijft. Samen zetten we het logeerbed neer en ik ga nog even naar mijn moeders kamer om te zeggen dat wij gaan slapen. Als ik de deur open doe zie ik dat het schemerlampje naast haar bed schijnt, en in het schemerige licht zie ik dat mijn moeder in slaap gevallen is. Een verse traan blinkt nog op haar wang, en zachtjes loop ik langs haar bed naar de andere kant om het lampje uit te doen. De telefoon pak ik uit haar hand ( blijkbaar had ze die er de hele tijd ingehouden, vanaf dat wij thuiskwamen ), en leg ik op haar nachtkastje neer. Ik geef haar een zoen op haar wang en loop de kamer uit, zachtjes sluit ik de deur achter me. Ikzelf neem niet eens de moeite om de rest van mijn make-up, die er nog niet afgehuild is, eraf te halen, of zelfs mijn tanden te poetsen. Ik stap meteen in bed, en Mark, nadat hij naar de wc is geweest, ook.

Badend in het zweet schrik ik wakker, en waarschijnlijk heb ik ook gegild, want Mark zit ook rechtop in zijn bed. “Sorry, ik had een nare droom” verontschuldig ik me. “Geeftniet, daar was ik niet wakker van, ik kon niet slapen”, antwoord hij, “maar wat droomde je dan?”
Ik vertel hem mijn droom, dat ik in het stadspark van Rotterdam was, en dat ik Tessa zag liggen in de bosjes. Ik wilde naar haar toe maar werd van achteren gegrepen en het bleek de man te zijn die haar verkracht en vermoord had. Ik gilde heel hard maar hij duwde haar mobieltje in mijn mond en begon me uit te kleden en te verkrachten. Ik trok het mobieltje uit mijn hand en gooide het weg, het kwam met een plons in de sloot terecht en was niet meer te zien. Toen werd ik wakker, en de rest weet hij. Ik pak Tessa haar mobieltje, die naast mijn bed ligt en ga doelloos wat door het menu en haar berichtjes bladeren. Ik zie berichtjes van Tom, haar vriendje, en denk eraan hoe erg het zal zijn om het hem te vertellen. Want die taak zal wel op mij aan gaan komen, dat ik haar leeftijdsgenootjes inlicht ofzo. Maar daar moet ik nog even niet aan denken en ik lees verder. Er komen berichtjes langs van Saar, haar beste vriendin, waar ze die ruzie mee had. Voor haar zal het ook zwaar zijn, ookal hadden ze ruzie. Dan zie ik een berichtje waarbij geen naam staat, maar alleen een nummer wat mij niet bekend voor komt. Ik open het smsje en door wat ik daar lees slaat de schrik me om het hart:

Je weet wat het plan is hé? Je zorgt dat je ruzie krijgt met je vriendin rond 5 uur, en dan kom je naar het stadspark. Als je niet komt dan ga je eraan! Zorg dat niemand weet waar je bent!
Dikke natte zoen van je Grote Vriend.

“Ze wist het van tevoren!!” roep ik uit, “Ze wist dat ze verkracht zou worden, lees dit smsje maar!” Mark reageert wat slaperig maar nadat ik hem een duw heb gegeven reageerd hij en pakt het mobieltje van me aan. Ik zie zijn ogen groot worden terwijl hij het leest. “Dit moeten we aan de politie vertellen”, is zijn eerste reactie. Ik ga de huistelefoon halen en we bellen het alarmnummer, Mark legt uit wat we gevonden hebben en we worden doorverbonden met de recherche die Tessa’s zaak onderzoekt. Ik hoor ze een tijdje praten, en dan hangt Mark op, ik hang aan zijn lippen om te horen wat die vent heeft gezegd. “Hij vind het super dat we dat ontdekt hebben, en hij komt morgen langs, of in ieder geval wat mannen van hem, om die mobiel op te halen voor verder onderzoek. Hij zei dat het beter was dat wij er nu niet meer in gaan lezen, voor het geval er nog meer erge dingen in staan, en hij wil ook niet dat er perongeluk iets verloren zou gaan. Ze gaan het nummer traceren en dan kijken vanwaar die verkrachter heeft gebeld, en dan hopen ze dat ze wat kunnen vinden.” Ik ben even stil, en laat het op me inwerken, en dan bedenk ik me dat ik niet wil wachten tot morgen, maarja, ik kan zelf niks beginnen natuurlijk. Ik ben helemaal opgeleefd en kan nu niet meer slapen, ik merk dat Mark hetzelfde ervaart. Dan ineens gaat het mobieltje van Tessa af, en we schieten overeind. Eerst kijken we elkaar aan, en eigenlijk word ik een beetje bang. Want het zal niet één van haar vrienden zijn, die bellen niet midden in de nacht. Mark pakt het mobieltje en kijk op het schermpje, waarna zijn ogen groot worden. “Het is hetzelfde nummer als van dat smsje” fluisterd hij. Ik zeg: “Neem nou op! Voordattie ophangt! Zet hem op de luidspreker!” Mark geeft de telefoon aan mij en zegt dat ik het beter kan doen omdat mijn stem op de hare lijkt. “Mark, dat is idioot, hij weet dat ze dood is!” Dan neemt Mark zelf op.

“Hallo?” “Met wie spreek ik hier”, horen we de man zeggen, waarop Mark antwoord: “Met Mark.”
het is even stil aan de andere kant van de lijn en dan word er gezegd: “Geef de telefoon aan die meid die bij je is.” Mark kijkt mij aan, ik twijfel heel erg of ik het wel zal doen. “Nou, komt er nog wat van?” horen we ongeduldig. Mijn stem slaat over als ik zeg: “Met Sanne, wie ben jij in vredesnaam en waarom heb je ons dit aangedaan!” Ik kan me niet langer inhouden en barst in huilen uit. Mark pakt onze huistelefoon en ik zie dat hij het alarmnummer intikt. Ik pak zijn arm vast en schud krachtig ‘nee’. Mark kijkt me vragend aan, maar ik blijf resoluut ‘nee’ schudden.
“Ja dat wil je wel weten hé?”, klinkt het uit de telefoon, “maar dat ga ik je natuurlijk niet vertellen, maar misschien over een tijdje kan je zusje het je vertellen.” “Wat bedoel je daar nou weer mee, die is dood! Door jouw schuld nog wel!” “Nou, ik denk dat dode mensen best met elkaar kunnen praten hoor” lacht hij. “huh? Maar ik ben helemaal niet..” en dan stop ik abrupt want ik begrijp wat hij bedoelt. Ik schrik me kapot en druk de telefoon uit. Mark pakt me vast en ik tril zo hard dat ik hem weer loslaat en mijn bedrand vastpak. Mark kijkt me aan, maar ik kijk de andere kant uit. Hij pakt mijn gezicht vast en trekt dat zachtjes naar hem toe. “Niet bang zijn, hij doet je echt niks, dit zijn gewoon loze dreigementen, vinden ze leuk”, zegt hij, “Niet op reageren.”
En we huilen.

Een halfuur later, als we nog steeds wakker liggen, klinkt er ineens een enorme knal beneden in het huis, en ik schiet overeind. Nu ben ik zo bang dat ik helemaal gek word, ik ga keihard gillen, waarop Mark me vastpakt en zijn hand op mijn mond drukt. Ik stribbel tegen maar realiseer me dan dat ik beter stil kan zijn. “Sanne, jij belt NU het alarmnummer en zegt dat ze onmiddelijk hierheen moeten komen, ik ga kijken of ik wat kan zien.” Ik ben doodsbang maar doe toch wat hij vraagt, als ik opgehangen heb luister ik ingespannen of ik wat hoor, en dan hoor ik iemand lopen op de overloop. De deur gaat langzaam open en ik kruip naar achter en onder mijn dekens. Dan steekt mijn moeder haar hoofd om de deur, en vraagt of ik die knal ook hoorde. Ik vraag of ze op het bed komt zitten en vertel haar alles wat er net gebeurd is, en dat ik ook het alarmnummer al gebeld heb. Het duurt zo lang, en ik hoor of zie niks meer van Mark, en ik word nu echt bang dat ze hem wat aangedaan hebben. Mijn moeder staat op en loopt naar de deur, die zij dichtdoet. Ik kijk haar boos aan omdat ik wil kunnen horen wat er gebeurd, maar zij knikt sussend dat dit het beste is.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-10-05 15:00

Re:

Geplaatst door de TopicStarter : 27-10-05 15:00

Ik was weer online dus kon t plaatsen, zoals ik ook mijn NIEUWE AVATAR kon instellen

vind t zo'n leuke foto, weet eik nie waarom maarja

**Geplaatst**: 27-10-05 15:19

Re:

Geplaatst: 27-10-05 15:19

Ohjee SPANNEND!!!! Ben héél erg benieuwd naar het nieuwe stukje, vind het een erg goed verhaal!

Schrijf zo door!

**Geplaatst**: 27-10-05 15:24

Re:

Geplaatst: 27-10-05 15:24

Je maakt er wel een spannend verhaal van........Ik kan niet wachten op de rest! Ik zit namelijk helemaal in het verhaal, en ik moet zeggen je hebt wel talent!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 27-10-05 15:27

Re:

Geplaatst door de TopicStarter : 27-10-05 15:27

dankjewel allebei

Het volgende stuk heb ik nog niet eens geschreven, dus dat word nog ff wachten voor jullie

ik denk dat ik vanavond verder schrijf

**Geplaatst**: 27-10-05 15:45

Re:

Geplaatst: 27-10-05 15:45

wat spannend

volg dit verhaal vanaf het begin alweer maar heb alleen niet gereageert

**Geplaatst**: 27-10-05 18:59

Re: [verhaal] Wees lief

Geplaatst: 27-10-05 18:59

AAAAAHHHH!!! Wil je alsjeblieft snel verder schrijven???? Ik baalde echt dat het niet meer verder ging!!

**Geplaatst**: 27-10-05 19:11

Re:

Geplaatst: 27-10-05 19:11

Spannend!! Doorschrijven! T lijkt trouwens op bepaalde stukjes op het verhaal van Ier, haar vriendje heette ook Jeroen enzo...

**Geplaatst**: 27-10-05 19:27

Re:

Geplaatst: 27-10-05 19:27

over die smsjes van tessa he

maar dit vriendje heet otg geen jeroen ??? :s

**Geplaatst**: 27-10-05 19:30

Re:

Geplaatst: 27-10-05 19:30

schrijf door het is SPANNEND!!!!

**Geplaatst**: 27-10-05 20:33

Re:

Geplaatst: 27-10-05 20:33

spannend! super mooi geschreven..wel veel gebeurtenissen in 1x hoor..
nja ben benieuwd naar het volgende stuk!

**Geplaatst**: 27-10-05 20:52

Re: [verhaal] Wees lief

Geplaatst: 27-10-05 20:52

Jeetje echt heel spannend...
zit er helemaal in!
schrijf maar snel verder

**Geplaatst**: 27-10-05 20:56

Re:

Geplaatst: 27-10-05 20:56

Ja, ik had t net al gelezen, alleen nog geen berichtje

Érg leuk stukje weer, kan niet wachten op de volgende

**Geplaatst**: 29-10-05 13:49

Re:

Geplaatst: 29-10-05 13:49

whhaa sussiej! verder schrijven hoor!

tis zo spannend!

alleen snap ik iets niet: je zegt dat het mobieltje van tess in de doos zat die van de politie kwam. maar als de politie het mobieltje al onderzocht had kan het niet dat sanne en mark daarna een berichtje vinden van de moordenaar. want dan zou de politie dat toch al moeten gezien hebben?
of zit ik er nu zo hard naast?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-10-05 14:38

Re:

Geplaatst door de TopicStarter : 29-10-05 14:38

Grietzz schreef:
spannend! super mooi geschreven..wel veel gebeurtenissen in 1x hoor..
nja ben benieuwd naar het volgende stuk!

haha het is de bedoeling dat je in één keer gebombardeerd wordt met gebeurtenissen

het wordt nl. niet zo'n heel lang verhaal ofzo. Dus er gebeurd heel veel in een korte tijd. Het volgende stuk zal ik zo plaatsen

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-10-05 14:39

Re:

Geplaatst door de TopicStarter : 29-10-05 14:39

marjoke schreef:
whhaa sussiej! verder schrijven hoor!
tis zo spannend!
alleen snap ik iets niet: je zegt dat het mobieltje van tess in de doos zat die van de politie kwam. maar als de politie het mobieltje al onderzocht had kan het niet dat sanne en mark daarna een berichtje vinden van de moordenaar. want dan zou de politie dat toch al moeten gezien hebben?
of zit ik er nu zo hard naast?

ja je hebt wel een beetje gelijk. maar laten we het erop houden dat de politie een beetje dom is

en niet aan het mobieltje gedacht had