Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-09-05 22:38

Re: [verhaal] Nieuw Verhaal!

Geplaatst door de TopicStarter : 19-09-05 22:38

Niemand meer?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-09-05 23:50

Re: [verhaal] Nieuw Verhaal!

Geplaatst door de TopicStarter : 19-09-05 23:50

Ik deed mijn ogen langzaam verder open, ik zag alleen maar licht dus deed ze snel weer dicht.
De man die naast mij zat had dat blijkbaar gezien en vroeg hoe ik heette, dat was het laatste dat ik hoorde voordat ik weer in een diepe slaap viel.

Toen ik weer wakker werd probeerde ik mijn ogen opnieuw te openen en dit keer lukte het al beter, ik lag in een kamer. Allemaal heel saai en vooral wit, ik deed mijn ogen wat verder open en keek een beetje rond.
Ik zag in de hoek mijn zus zitten, in haar rolstoel met gebogen hoofd.
"Heej Karlijn, wat doe jij nou hier?" vroeg ik aan haar, waarop zij haar hoofd langzaam omhoog liet komen. "Ben je eindelijk wakker? Ik heb hier op je gewacht, twee dagen lang," zei ze terwijl ze naar me toe reed. "Je hebt in een soort van coma gelegen denk ik, ik ga de zuster even waarschuwen. Tot zo" en ze reed de kamer weer uit voordat ik iets kon zeggen.
Ik keek ondertussen naar buiten en wachtte op Karlijn.
Het enige wat ik zag waren wolken, en een paar huizen, ik lag vast heel hoog.
Binnen een minuut was Karlijn alweer terug met de boodschap dat de zuster er zo aankwam. "Bedankt.." zei ik terwijl ik haar aankeek.
"Wat is er eigenlijk gebeurd?"
"Weet je dat niet meer? Je bent tegen een auto opgeknald, of andersom 't is maar net hoe je het bekijkt" zei Karlijn.
Ik lachtte en zei "Nee daar weet ik niks meer van"
De zuster kwam binnen en ik keek haar aan.
"Hallo Annabel," zei ze vriendelijk "Ik ben Gerda en ik kom je vertellen wat er precies gebeurd is, als je dat wil."
"Ik kan natuurlijk ook een andere keer terugkomen" zei ze vlug toen ze Karlijn zag zitten.
"Ja doe maar, morgen ofzo."
De zuster knikte even en liet ons weer alleen."
Ik keek van mijn dekbed naar Karlijn, en weer terug.
"Ik was zo bezorgd om je Karlijn, ik weet niet meer wat ik gedaan heb maar ik was echt bang dat je dood zou gaan" zei ik terwijl ik bij het woordje "dood" zachtjes begon te snikken.
"Stil maar meisje, alles is weer goed!" zei Karlijn troostend terwijl ze een arm om me heen sloeg.
"Echt waar? Meen je dat nou Karlijn?" Vroeg ik opgewonden terwijl ik bijna mijn bed uit danste.
"Jah echt, ze weten nog steeds niet wát het was, maar de koorts is gedaald en ik heb geen last meer van mijn rug!" zei Karlijn.
"Maar hoe kan dat nou? je had een paar weken koorts, en niet zo'n klein beetje veel ook en nu is het zomaar weg?" vroeg ik aan haar.
Ik voelde dat er iets niet klopte.
"Blijkbaar, maar je weet maar nooit hé!?"
"Nou, ik denk dat het zo blijft!" zei ik zo vrolijk mogelijk terwijl ik eigenlijk het tegenover gestelde bedoelde.
"Ik hoop het ook, maar meis, ik moet weer terug naar mijn kamer! ik mag zometeen naar huis. Ik kom vanavond nog wel even langs!" zei Karlijn en gaf me een knuffel. "Oké, ik hou van je!" zei ik nog snel.
Net voordat ze de kamer uit reed, zei ze nog dat ze ook van mij hield en de deur ging met een zachte klap dicht.
Ik bekeek het kamertje nog eens goed, en wou even mijn bed uit.
Maar toen ik net een voet op de grond had gezet, zakte ik door mijn voet heen en viel voorover op m'n gezicht.
Ik voelde de koude grond tegen mijn gezicht aan en probeerde omhoog te komen, maar tevergeefs.

Nog steeds leuk? of moet ik stoppen?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-09-05 12:03

Re: [verhaal] Nieuw Verhaal!

Geplaatst door de TopicStarter : 20-09-05 12:03

Ik draaide me met veel moeite op mijn zij en probeerde bij het knopje te komen, zodat de zuster me zou komen helpen.
Ik schoof steeds een stukje op met mijn lichaam en mijn hand was er bijna totdat ik ineens naar boven keek en Gerard zag staan.
Ik kromp ineen en vroeg "Wat wil je van me?"
"Ik wil jou schatje van me," zei Gerard met zijn enge stem "Het enige wat ik wil is Jou."
"Nee, laat me alsjeblieft met rust" zei ik bibberend.
De zuster kwam binnen en zag mij op de grond liggen, ze stuurde Gerard weg met de boodschap dat hij later maar terug moest komen..
"Bedankt Gerda," zei ik vriendelijk tegen de verpleegster die mij ondertussen mijn bed weer in hielp. "Maar wil je hem alsjeblieft nooit meer deze kamer inlaten?"
"Als je erover wil praten, je hoeft maar te roepen he. Maar oke, ik zal hem niet meer binnenlaten" zei Gerda.
"Dankjewel," zei ik slaperig. "Mag ik nu gaan slapen?"
"Ja tuurlijk, dag!" zei ze en liep mijn kamer uit.
"Eindelijk rust...." zei ik tegen mezelf en sloot mijn ogen.
Ik droomde over Gerard.....
"Neeeeeee, alsjeblieft Gerard, ik smeek het je. Doe dit niet!!" schreeuwde ik door mijn op m'n bed na lege kamer, "Neeeeeeeeeeeee" gilde ik nogmaals en werd dit keer wakker geschudt door de verpleegster.
Ik zat inmiddels rechtop in bed en het zweet droop aan alle kant van mijn lichaam af, ik keek rond en kalmeerde daardoor weer een beetje..
"Het was maar een droom Anna, het was maar een droom" zei ik hardop tegen mezelf waarbij de verpleegster me een beetje raar aankeek.
"Heej, ik heb goed nieuws voor je," zei de zuster "Je mag vandaag weer naar huis!"
"Ohhh yes!" zei ik, toen ik die droom al weer bijna vergeten was. "Wanneer komen mijn ouders eigenlijk?" vroeg ik nieuwschierig omdat ik ze al een paar dagen niet had gezien.
"Die komen vanmiddag, ze hadden eigenlijk eerder willen komen, maar er kwam iets tussen.." zei de verpleegster op een vriendelijke toon, terwijl ze mijn kamer weer uitliep.
"Ok!" zei ik nog snel, ook al had ze het waarschijnlijk niet gehoord.
Ik had het kunnen weten natuurlijk, dacht ik bij mezelf, mijn ouders waren altijd alleen maar geinteresseerd in mijn zus.
Daar kon Karlijn natuurlijk ook niks aan doen, maar toch.. ik bedoel, ik had wel een ongeluk gehad, een gebroken been. Daar kwam ik achter toen ik uit mijn bed "viel".
"Nouja, het komt vast wel weer goed" zei ik terwijl mijn ouders binnen kwamen lopen.
"Wat komt vast wel goed liefje?" vroeg mijn moeder poeslief.
"Iets," zei ik afwezig. "Gaan we nou naar huis?"
"Ja, ik pak je tas even in" zei mijn vader die naar de witte kast liep die ik nog niet eens had gezien.
"Waarom zijn jullie niet eerder gekomen?," vroeg ik nieuwschierig. "Ik heb wel een gebroken been en een zware hersenschudding hoor."
"Sorry sorry sorry schatje, maar we konden echt niet eerder komen." zei mijn moeder nog steeds op zo'n TE lieve toon.
Ik zei maar niks terug, zo ging het Altijd. En dan moest ik ze maar weer vergeven, nou dacht het even niet.
Mijn vader had ondertussen mijn tas ingepakt en Gerda hielp me de rolstoel in, "Je kan altijd terugkomen als je wil weten wat er gebeurd is he, dat weet je toch wel!?" vroeg Gerda.
"Ja ik weet het, misschien kom ik nog wel eens langs," zei ik. "Bedankt voor alles he"
"Graag gedaan hoor meisje, ik moet weer door, ik werd net opgepiept"
"Ok, tot ziens!" zei ik, Gerda knikte en liep vlug mijn kamer uit, de lange gang door naar haar volgende patient.
Toen mijn moeder me de lange gangen van het ziekenhuis doorreed, werd er gezwegen. Ik had geen zin om iets te zeggen, en het leek wel alsof mijn moeder niet wist wát ze moest zeggen.
Toen we eindelijk bij de auto aan waren gekomen, zei ik dat ik zelf wel in de auto kon komen, en liet me dan ook niet helpen.
Niet dat het lukte ofzo, ik viel op de bank neer en probeerde weer overeind te komen.
Toen het eindelijk gelukt was duurde het nog even voordat mijn vader de rolstoel in elkaar had geklapt en reed toen naar ons huis toe.
Toen we thuis aangekomen waren en ik eindelijk binnen was, mét mijn rolstoel zag ik Karlijn op de bank liggen, ze had haar ogen open.
"Heej zusje!" zei ik zo vrolijk mogelijk, maar ik kreeg geen reactie.
"Karlijn?" vroeg ik, en nog een keer, maar ze zei niks terug.
Ik dacht aan die ene keer in het ziekenhuis, ik wíst dat het niet goed was.
"Mam, bel een ambulance," zei ik snikkend "Alsjeblieft?"

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-09-05 13:36

Re: [verhaal] Nieuw Verhaal!

Geplaatst door de TopicStarter : 20-09-05 13:36

Ik denk dat weinig mensen dit verhaal nog lezen, dus ik stop met schrijven tot er meer reacties komen, Commentaar graag!

**Geplaatst**: 20-09-05 13:47

Re: [verhaal] Nieuw Verhaal!

Geplaatst: 20-09-05 13:47

hoi hoi

ik lees het verhaal wel hoor!! ik vind het erg mooi en het is goed tevolgen!!! ik hoop dat je snel weer een stukje schrijft!!
succes!!!

**Geplaatst**: 20-09-05 15:13

Re: [verhaal] Nieuw Verhaal!

Geplaatst: 20-09-05 15:13

heey niet stoppen ik lees nog

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-09-05 16:00

Re: [verhaal] Nieuw Verhaal!

Geplaatst door de TopicStarter : 20-09-05 16:00

Oke, ik ga verder.
Morgen nieuw stuk, of vanavond!

**Geplaatst**: 20-09-05 16:07

Re: [verhaal] Nieuw Verhaal!

Geplaatst: 20-09-05 16:07

Weeeeeh........ik wil meer!! tis vet spannend!! egt ff doorschrijven please (A)??

**Geplaatst**: 20-09-05 18:27

Re: [verhaal] Nieuw Verhaal!

Geplaatst: 20-09-05 18:27

Ik volg ook hoor

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-09-05 21:34

Re: [verhaal] Nieuw Verhaal!

Geplaatst door de TopicStarter : 20-09-05 21:34

Dank voor de reacties, hier een nieuw stukje

Mijn moeder wist niet hoe gauw ze terug moest rennen naar het kantoortje van mijn vader en drukte de toetsen 1 1 2 in, ik hoorde haar vaag op de achtergrond ons adres doorgeven en ik luisterde of haar hart nog klopte.
Ik hoorde niks en raakte een beetje in paniek! "Maaaammm, Karlijn haar hart doet het niet meer" gilde ik huilend door de kamer heen.
Ik gaf haar ondertussen mond op mond beademing maar dat mocht niet baten, toen de ambulance medewerkers er waren was ze er al niet meer.
Ik nam huilend afscheid van haar, ook al wist ik dat ik haar nog een keer zou zien zei ik lief en zacht tegen haar terwijl ik over haar gezicht aaide "Dag lief zusje, je bent de beste!"
Toen werd ze naar het ziekenhuis gebracht voor onderzoek, ik lag zo ongeveer de hele dag in bed een beetje tv te kijken..
De volgende ochtend kroop ik uit mijn bed m'n rolstoel in en reed naar Karlijn haar kamer.
"Karlijnnnn, ontbijten!!!" riep ik terwijl ik naar de woonkamer reed..
Mijn moeder zat aan tafel en keek me geschrokken aan.
"Wat is er?" vroeg ik kalm aan haar.
"Meisje, hoorde je wel wat je zei? Karlijn is er niet meer" zei ze terwijl ze begon te huilen.
"WAT? Is Karlijn DOOD?" zei ik geschrokken. Ik kon het niet geloven, en vroeg wanneer het gebeurd was.
"Gisteravond, weet je dat niet meer? Je hebt haar zelf gevonden"
"Nee, ik weet niks meer" zei ik terwijl ik in mijn gedachten aan het graven was.
En telkens spookte dat ene zinnetje door mijn hoofd, "Dag lief zusje, Je bent de beste!" ....

Morgen een langer stuk!

**Geplaatst**: 20-09-05 22:05

Re: [verhaal] Nieuw Verhaal!

Geplaatst: 20-09-05 22:05

wow mooi stuk zeg!! ik zou er niet aan moeten denken om 1 van me zusjes teverliezen

ben benieuwt naar je volgende stuk!!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-09-05 23:41

Re: [verhaal] Nieuw Verhaal!

Geplaatst door de TopicStarter : 20-09-05 23:41

Ik herriner me ineens alles weer. Ik zie het als een film in mijn hoofd, mijn zus op de bank.
Een lichtflits, ik zit naast haar, hou haar hand vast.
Ik weet niet wat ik er mee aan moet, ik hoor alleen nog maar het woordje dood
Ze is dood, dood, dood... het blijft in mijn hoofd doorgalmen totdat mijn moeder me door elkaar schudt.
"Annabel, wat doe je?" vraagt mijn moeder.
"Niks hoor," zei ik.
Ik had geen zin om het aan mijn moeder te vertellen, moet ze zich maar eens wat meer voor mij interesseren.
Ik rij naar buiten, naar de achtertuin, dan kijk in naar de strak blauwe hemel en fluister zachtjes "Ze is echt dood he?"
Ik schrok van wat ik zei en reed snel door naar de schuur, waar mijn varkentje Knorrie stond.
Ik had van de winter een naambordje voor 'm gemaakt, en boven de deur gehangen. "Dat zit wel Knor" stond erop.
Ik las hem weer en begon te lachen, dat had ik samen met Iris bedacht.
"Van haar heb ik ook niks meer gehoord sinds het ongeluk," bedacht ik me en reed naar binnen, naar mijn mobiel.
Ik besloot haar te smsen:
Heej Ier, heb je al een tijdje niet gezien, wil je vanmiddag iets afspreken? Xxx Annabel
Dat stond er in het smsje, ik had er nu al zin in.
Ik ging naar mijn moeder toe die zat te ontbijten en vroeg of ik vanmiddag weg mocht.
"Ja hoor, dat is wel goed," had mijn moeder gezegd. "Wanneer wil je eigenlijk weer naar school?"
"Uhhh," zei ik terwijl ik een beetje nadacht "Ik wil het maandag wel weer proberen denk ik"
Ik was school helemaal vergeten door wat er de laatste paar dagen was gebeurd, eigenlijk wel logisch.
Ik voelde mijn mobiel trillen in mijn broekzak, ik had een smsje terug!
Heej Anna, ja is goed joh. Zullen we de stad in? 13:00 bij de Hema? Xxx Iris
Ik kreeg een glimlach op mijn gezicht, kon ik eindelijk Iris weer zien!
Maar dat duurde niet lang, ik bedacht me dat ik niet blij mocht zijn, mijn zus was net overleden!
Ik kon het gewoon niet bevatten, hoe kon Mijn zusje nou doodgaan?
"Waarom Karlijn? Waarom?" vroeg ik aan mezelf terwijl ik naar mijn kamer reed en me snikkend op mijn bed liet vallen.
"oliebol," Ik draaide me om en keek naar het plafond, en toen naar de klok "Het is 12 uur, ik moet over een uur bij de hema zijn!"
Ik hees mezelf snel in mijn rolstoel en ging naar de douche, die ook op de eerste verdieping zat, omdat mijn zusje natuurlijk ook in een rolstoel zat.
Ik deed de douche aan, waste mijn haren en deed vervolgens de douche weer uit.
Ik probeerde me zoiets als af te drogen en kamde mijn lange donkerblonde haar.
"Zo, ik ben klaar," zei ik tegen mezelf. "En ik kan ook nog even rustig een half uurtje eten."
Met een glimlach op mijn gezicht ging ik een boterham smeren en reed met mijn boterham op schoot naar Knorrie toe, ik was vergeten hem te voeren.
"Hier, lief beestje," zei ik tegen Knorrie. "Eet maar lekker op!"
Ik aaide hem nog even over zijn hoofdje en at mijn eten op samen met hem.
Toen we het allebei ophadden aaide ik 'm nog even en liet hem in de tuin, toen reed ik weer naar binnen en zei m'n moeder gedag.
Ik sloeg de voordeur achter me dicht en ging op weg naar de hema!
Ik genoot onderweg van de heerlijke geur van de lente.
Toen ik bij de hema aan was gekomen stond Iris er al, en ze keek me een beetje geschrokken aan.
"Heeeej Anna, wat is er in hemelsnaam met jou gebeurd?" vroeg Iris bezorgd.
Ik vertelde haar het hele verhaal, ook van mijn zusje enzo. Het luchtte erg op, ik had het nog aan niemand echt kunnen vertellen.
Ze troostte me toen ik weer een traantje weg moest pinken en toen besloten we te gaan shoppen!
Ik reed en Iris liep door de winkelstraat tot we ineens een groepje jongens zagen staan, die ineens heel hard begonnen te lachen en te wijzen.
Ik had het echt niet meer en reed woest op ze af, alleen dat had ik achteraf beter niet kunnen doen....

**Geplaatst**: 21-09-05 13:17

Re: [verhaal] Nieuw Verhaal!

Geplaatst: 21-09-05 13:17

ik volg het ook .. ga zo door

**Geplaatst door de TopicStarter** : 21-09-05 15:01

Re: [verhaal] Nieuw Verhaal!

Geplaatst door de TopicStarter : 21-09-05 15:01

Hier een nieuwe.

"Niet doen An, alsjeblieft, doe het niet!!" zei Iris en pakte mijn rolstoel vast.
"Waarom niet? Ze verdienen het"
"Ja, maar wij zijn met z'n tweeën en hun met z'n 6en," zei Iris voorzichtig. "Dat lukt ons nooit" en ze reed me weg, weg bij de jongens.
Ik hield me maar stil, het had geen zin. Iris had gelijk, en met een rolstoel kom je sowieso nergens.
We liepen de V&D in en keken een beetje rond.
"Hmm, hier valt ook niks te beleven" zei ik terwijl ik naar de uitgang reed.
"Neh, niet echt he!?" antwoordde Iris. "Laten we naar jouw huis gaan!"
"Ja, is goed. Kun je knorrie nog weer eens zien" zei ik met een knipoog.
Iris reed mij door de winkelstraat weer heen, op weg naar mijn huis.
We kwamen de jongens weer tegen en ik keek ze vuil aan, dit keer deden ze niks.
"Het heeft wel geholpen Anna" zei Iris lachend.
"Ja he!?" zei ik heel trots.
Zo werd ik een kleine 5 minuten rondgereden, en toen kwamen we bij mijn huis aan.
We gingen via de achterdeur, en Iris rende meteen naar Knorrie toe en knuffelde hem.
Met een glimlach op mijn gezicht keek ik toe en zei "Je vindt 'm echt lief he?"
"Jaaa, ik zou 'm wat vaker op moeten zoeken" zei Iris terwijl ze me een knipoog gaf.
We liepen door naar binnen en Iris condoleerde mijn moeder.
"Dankje," was haar antwoord. "Als jullie iets te eten willen, ik heb net boodschappen gedaan. Kijk maar in de koelkast!"
Toen we bij de koelkast waren en er allemaal lekkere dingen uithaalden riep mijn moeder : "Je moet volgende week naar het ziekenhuis voor controle!"
"Ok!" riep ik terug.
Toen we naar mijn kamer liepen vroeg Iris "Ik snap niet dat jullie niet verdrietig zijn, en niet bezig zijn met de begravenis.. enzo"
"Tuurlijk ben ik wel verdrietig, alleen ik kan het nog niet bevatten, ik denk dat de échte huilbuien later komen," antwoordde ik. "En de begravenis, daar ga ik het straks wel even over hebben met mama."
"Oke" zei Iris, en we liepen weer door naar m'n kamer.
Toen we daar aangekomen waren ging Iris automatisch op mijn bed zitten en we praatten wat over Knorrie, en haar konijntje enzo.
"He meis, ik moet gaan. Het is bijna 5 uur en ik moet zo eten!" zei Iris.
"Okee, hou van je" zei ik en gaf haar een knuffel.
"Ik ook van jou!" zei ze nog net voordat ze de deur achter haar dichtdeed.
Nu zat ik weer alleen, op mijn kamer. Ik vond het een beetje saai zo zonder school, en ging naar m'n moeder.
"Maaam! Mag ik morgen alweer naar school?" vroeg ik aan mijn moeder die in de keuken stond te koken.
"Ja tuurlijk, maar dan breng ik je wel!," zei mijn moeder. "Bel je nog wel even dan?"
"Ja is goed," zei ik terwijl ik naar het kantoortje reed.
Ik draaide het nummer van mijn school en hij ging over....
"Met meneer Steenbergen" zei een vriendelijke stem aan de andere kant.
"Hoi, met Annabel van Haren," zei ik even vriendelijk als meneer Steenbergen. "Ik wou graag morgen weer naar school komen"
"Dat is heel erg mooi, ik hoorde dat je in een rolstoel zit?"
"Ja dat klopt, maar alles is toch vlak? dan is het geen probleem hoor!" zei ik tegen de telefoon.
"Ja oké, nog gecondoleerd he!"
"Dankuwel, u krijgt nog een rouwkaart. Maar wilt u aan mijn leraren doorgeven dat ik weer kom?"
"Doe ik! Tot morgen dan maar." zei meneer Steenbergen en legde de hoorn op de haak.
Ik deed hetzelfde en reed naar m'n kamer, ik ging achter mijn computer zitten en las mijn mailtjes, een van Iris, een van Hannah en een van....
"Onee, niet weer!" fluisterde ik tegen mezelf, en begon te huilen.

**Geplaatst**: 21-09-05 15:29

Re: [verhaal] Nieuw Verhaal!

Geplaatst: 21-09-05 15:29

heb t net helemaal gelezen t is egt n leuk verhaal hoor
verder

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-09-05 00:18

Re: [verhaal] Nieuw Verhaal!

Geplaatst door de TopicStarter : 22-09-05 00:18

Dankjewel.
Nog iemand die mijn verhaal volgt?

**Geplaatst**: 22-09-05 04:04

Re: [verhaal] Nieuw Verhaal!

Geplaatst: 22-09-05 04:04

Jaaa ik lees ook mee

Ik vind dat je leuk schrijft hoor, je moet zeker doorgaan

**Geplaatst**: 22-09-05 17:24

Re: [verhaal] Nieuw Verhaal!

Geplaatst: 22-09-05 17:24

ja ik volg het ook!

ga zoo door

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-09-05 23:52

Re: [verhaal] Nieuw Verhaal!

Geplaatst door de TopicStarter : 22-09-05 23:52

Snikkend lag ik op mijn bed en probeerde aan de leuke dingen te denken.
Waren die er eigenlijk nog wel?
Toen ik uiteindelijk met rood doorlopen ogen ging slapen droomde ik over Hugo, dat ik hem weer eens zou zien.

Toen ik de volgende ochtend wakker werd, keek ik snel op mijn wekker.
"Half 8, gelukkig. Niet verslapen" zei ik tegen mezelf en stapte uit bed.
Ik hees mezelf in mijn rolstoel en reed naar de douche, met mijn kleren voor vandaag op mijn schoot.
Ik draaide de kraan aan, en ging op het douchekrukje zitten.
Ik liet de warme druppels op mijn huid vallen en waste mijn haren even snel.
Toen ik even lekker gedoucht had, droogde ik me af, kamde mijn haren en reed naar de keuken.
"Goeiemorgen mam!" zei ik op mijn allervrolijkst tegen mijn moeder.
"Goeiemorgen, zijn we vrolijk vandaag?" zei ze met een glimlach.
"Ja, eigenlijk wel. Weer lekker naar school!"
Ik smeerde een boterham voor mezelf, ging Knorrie nog even snel voeren en vroeg mijn moeder of ze meeging.
In de auto op weg naar school had ik eindelijk weer eens een leuk gesprek met mijn moeder, hier werd ik nog vrolijker van dan ik al was.
De auto stopte voor mijn school en ik reed in mijn rolstoel het plein op, ik zag kinderen kijken maar ik negeerde het.
"Heeej Hannah," riep ik naar mijn vriendin.
Ze keek om, maar zei niks en ging door met het praten tegen Marloes, dé trut van mijn school.
Ik reed snel naar haar toe en vroeg "He, Hannah, wat is er?"
Maar ze negeerde me nog steeds.
Ik vond het maar raar, maar ik liet mijn humeur niet verpesten door Hannah!
Ik miste Iris een beetje, ze zat niet bij mij op school en zag haar dus maar weinig. Ik besloot om naar Sylvia te rijden.
"Heej Syl," zei ik vrolijk.
Dit keer kreeg ik wel reactie, "Hee Annabel, mooie rolstoel" zei ze met een gemeen lachje.
"Waar slaat dat op? Ik heb mijn been gebroken hoor, maar dat interesseert jou natuurlijk niets!"
Ik zag dat Sylvia schrok van mijn reactie en hoorde heel zachtjes een "Sorry"
Met een boos gezicht reed ik weg, hoe KON ze.
Ik keek nog even achterom en riep: "Ik dacht dat je een vriendin was!"
Ik reed snel door maar kon het niet laten om aan de andere kant van het schoolplein nog eens om te kijken, ze stond gewoon bij Hannah en Marloes.
"Wat hebben die twee toch?!" zei ik.
"Hey, dat klinkt niet al te vrolijk. Wat is er?"
Het was de stem van Hugo die dit zei.
Eindelijk zag ik hem weer!
"Heey, jij ook hier?" vroeg ik vrolijk. "Let maar niet op mij hoor, ik heb een beetje ruzie met vriendinnen"
"Ja, ik ook hier. Ik zit 2 klassen hoger, hoe kom je aan die rolstoel?"
"Ongeluk gehad...." zei ik voorzichtig en hoopte dat hij door zou vragen.
"Als je het er in alle rust over wil hebben, kom na school maar even bij me langs" zei hij lief, en knipoogde even.
"Ja is goed, lijkt me gezellig!" zei ik. "Maar ik moet nu naar mijn les, ik spreek je na school?"
"Is goed! Doeg!" riep hij toen ik wegreed
"Doegg!!" riep ik terug.
Ik reed naar de grote zware deur, maar kreeg 'm niet open.
Ik probeerde van alles maar het lukte me gewoon niet.
"Wil iemand even helpen?" vroeg ik aan de mensen om me heen, maar ze bleven gewoon met elkaar praten, alsof ze me niet gehoord hadden.
Ik keek achterom en zag Hannah en Sylvia gemeen lachen.
Heeft Marloes ze aangestoken ofzo? dacht ik kwaad.
Maar kwaad was ik niet lang, want Hugo kwam aangelopen om me te helpen.
Met een verlegen "Dankjewel" reed ik de school binnen, op naar mijn eerste les sinds het ongeluk. Geschiedenis, bah!

Alstublieft