Bokt.nl

**Geplaatst**: 12-09-05 16:39

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 12-09-05 16:39

Leuk

Meeeeeeeeerrr

**Geplaatst**: 12-09-05 16:50

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 12-09-05 16:50

Leuk verhaal!

Je zegt alleen zo nu en dan "haar" in plaats van "mijn", dus probeer vanuit de ik-vorm te blijven schrijven. Verder echt een heel leuk verhaal!

**Geplaatst**: 12-09-05 20:00

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 12-09-05 20:00

nou manon! je hebt toch wat fans! als je terug komt van de bios ga je dan verder?? ben benieuwd hoe het verder gaat

**Geplaatst**: 12-09-05 20:20

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 12-09-05 20:20

Leuk verhaal!! Ik heb het net helemaal gelezen!!

**Geplaatst**: 12-09-05 20:52

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 12-09-05 20:52

superleuk verhaal schrijf je morgen weer verdr

?????

**Geplaatst**: 13-09-05 13:29

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 13-09-05 13:29

manon schiet eens op! je bent online er er komt niks

grrr

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-09-05 14:41

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst door de TopicStarter : 13-09-05 14:41

zo...eindelijk... internet deed het net niet toen ik er weer wat op wilde zetten...

Sara en ik zaten bij de trap te wachten voor de volgende les wiskunde. Ik kreeg nu ik wist dat ik op een of andere manier dingen kon verplaatsen, erg zin om Sara een beetje te plagen. Sara zat tegenover mij nog even wiskunde door te lezen want we zouden straks een toets krijgen. Sara pakte nog even een boterham en legde hem links naast haar neer. Ik moest in mij zelf even stiekem lachen want ik was van plan haar boterham met een boogje over haar hoofd heen rechts neer te leggen. Ik begon mij goed te concentreren. Sara had niks door want zij was druk bezig met een vervelende formule, zij was niet zo goed in wiskunde.

Ik concentreerde me en de boterham ging even iets omhoog en viel weer op de grond. “Hmm, nog eens proberen” dacht ik. Ik probeerde een boogje voor te stellen naar de andere kant van Sara en concentreerde mij nog eens op de boterham. “Jaa” dacht ik blij, de boterham kwam steeds verder omhoog totdat hij opeens kantelde en de hagelslag over Sara’s schouder viel samen met de twee sneetjes brood. “Ah gatver! Anne! Nu heb ik allemaal hagelslag op mijn kleren!” zei Sara boos. “Oepsie” dacht ik. Ik dacht het heeft ook geen zin om te zeggen dat ik het niet gedaan had want er was niemand anders in de buurt en wie gelooft er nou dat boterhammen vanzelf gaan vliegen??

Ik zei verlegen tegen Sara dat ik het niet zo bedoelde, ik wilde hem zachtjes naar haar toegooien als grapje dat ze zou schrikken…. “Nou wat een leuk grapje, mafkees!” zei Sara, “gelukkig is de hagelslag al van mijn kleren en was het toch oud brood” lachte Sara. Sara was echt wel heel erg lief dacht ik. Ik zou het goed maken door haar mijn M&M’s te geven. Een minuut laten kwam de leerkracht eraan en de andere klasgenoten ook. Snel gingen we de klas binnen en gingen we naast elkaar zitten, zenuwachtig voor de toets.

Toen ik na een half uur klaar was met de toets pakte ik mijn leesboek. Ik zag dat Kim en andere klasgenoten nog erg druk bezig waren met de toets. Ik zag dat Kim’s tas open lag achter haar stoel helemaal achterin de klas. Wij zaten helemaal aan de andere kant van de klas, maar wel ook achteraan. “Heey ik ga eens een grapje met Kim uithalen” bedacht ik mij. Ik zag dat haar roze mobiel zichtbaar was in haar tas en concentreerde mij op haar mobiel. Ik probeerde haar pas nieuwe mobiel, in mijn richting te krijgen. Ik concentreerde mij enorm en eigenlijk ging het al een stuk makkelijker dan die boterham! De mobiel floepte uit de tas en ik wees met mijn ogen de weg die de mobiel af moest leggen. De mobiel lag nu net achter de stoelpoot van Michelle, ook een vriendin van Jessica. Ik probeerde de mobiel in de tas van Michelle te krijgen…Net toen Jessica’s mobiel in de tas van Michelle floepte, keek Jessica om….

zo meteen weer...

want heb net niks kunnen doen door die stomme vastlopende pc van mij..

**Geplaatst**: 13-09-05 14:45

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 13-09-05 14:45

ej dit is echt een gaaf verhaal! lekker fantasierijk

**Geplaatst**: 13-09-05 15:01

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 13-09-05 15:01

haha, leuk bedacht

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-09-05 15:26

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst door de TopicStarter : 13-09-05 15:26

Jessica keek naar de tas van Michelle en zag daar haar nieuwe mobiel in! Jessica keek Michelle boos aan, terwijl Michelle verbaast naar haar terug keek. “Michelle” siste Jessica, “Waarom heb jij zonder toestemming mijn mobiel uit mijn tas gehaald? Nou? “. De leerkracht schreeuwde “Jessica een 1! Als je praat onder een toets krijg je een 1 verdorie!, dat moet jij inmiddels wel weten!”. Ik hoorde Jessica zacht vloeken tegen Michelle waarbij Michelle verbaast naar de roze mobiel keek die zichtbaar in háár tas was.
“Oeps” dacht ik,”nou krijgt Michelle de schuld”. Nou ja, ik kon er toch niets meer aan doen, ik kon toch moeilijk zeggen dat Michelle dat niet gedaan had en dat ik die mobiel in Michelle’ s tas had zien vliegen…
“Ach,"dacht ik, "Michelle deed ook altijd onaardig tegen mij dus was dit gewoon haar verdiende loon dat Michelle straks heel erg op haar kop zou krijgen van Jessica en misschien wel uit haar vriendenkring zou worden gegooid”…

Ik was eigenlijk wel benieuwd hoe dat nou heette; dat je dingen kan verplaatsen met je gedachten ….."en mensen trouwens ook!" dacht ik later. Toen ik weer thuis was ging ik meteen achter internet en zocht het woord “telepathie” op. Ik dacht dat wat ik nu kon, telepathie zou heten.
Ik tikte het woord “telepathie “ bij het online woordenboek in en las de regels die er kwamen te staan..” paranormale gedachteoverbrenging bij van elkaar verwijderde personen”… “Hmmm, nee dat was het dus toch niet!” Hoe heette het dan?, nou ja dan maar zoeken in Google op “dingen verplaatsen”. Ik zocht door de verschillende sites heen en zag het volgende staan: “Telekinese, is het vermogen om voorwerpen te verplaatsen met gebruik van geestkracht. Door middel van de geest wordt op een voorwerp kracht uitgeoefend. Hierdoor zal een voorwerp zich verplaatsen. Pyrokinese is een vorm van telekinese, waarbij heel veel energie in een voorwerp zich concentreert en daardoor spontaan tot ontbranding komt. Eigenlijk wordt hier teveel kracht uitgeoefend op een voorwerp.”

“Hmm, zo hé dat was interessant! Dit was wat ik nu kon, telekinese….alleen ik kon niet alleen voorwerpen verplaatsen maar ook een beetje mensen, zoals de hand van Jessica die de ring misgreep, haar voet op de trap en de 5 meiden die in de kleedkamer vielen.
“Hoe komt dat nou?, zou dat door het zalfje komen?”, ik wist het echt niet meer. Er stond ook iets op de site dat iedereen het kon.. als je maar genoeg zou oefenen…maar ja ik kon het in één keer! Eerst nooit en toen opeens in 1 dag kon ik het..

Eigenlijk wilde ik nog wat met Ronan uitproberen…maar ja, eigenlijk durfde ik dat niet goed…want als ik hem zou “dwingen” mij te kussen, deed hij het niet uit zichzelf... en ik wil juist iemand die mij leuk leuk vindt uit zichzelf! Niet omdat ik hem dwing…dan is er geen bal aan!..
”Maar ja”, dacht ik geniepig, “ik zou dan wel alvast een voorproefje kunnen krijgen hoe hij zoent…” Misschien zoent hij wel zó beroerd dat ik hem niet eens meer wil!!" lachte ik. Ik hield mijzelf voor de gek, dat wist ik dondersgoed. “Het maakt me niets uit hoe beroerd hij zou zoenen”, dacht ik verdrietig, “ ik wil een vriend die van mij houdt, die mij graag wil zien en die mij mooi vindt…een vriend waarmee ik gezellige dingen kan doen, dat hij een keer mee gaat naar mijn Lady…”.
Sara was mijn enige en beste vriendin en verder hadden jongens nooit belangstelling voor mij gehad, dacht ik met een verdrietig gezicht. Bij Sara was dat wel anders, de jongens vonden haar wél leuk en mooi had ze gemerkt. Ronan had als enige wel belangstelling voor mij, hij vond dat ik prachtige ogen had! “Ohhh” zuchtte ik verliefd, “Ronan, Ronan, Ronan,” zucht.

Ik had de vorige nacht gedroomd over Ronan!, we waren samen gaan picknicken in het bos. Toen hij zijn broodje op had, kwam hij dicht bij mij zitten. Hij zat met zijn gespierde, krachtige rug tegen de boom aan, hij had zijn stevige benen iets wijd en trok mij met mijn rug tegen zijn borst aan en sloeg zijn armen om mij heen. Ohhh wat was dat een geweldig gevoel…zucht…toen ik met mijn hoofd en rug tegen zijn borst leunde, ik voelde mij helemaal gelukkig… en toen ging die stomme wekker vanochtend!
Het was inmiddels al 18.00 uur en we zouden zo gaan avondeten.
Ik wist nog steeds niet wat ik zou doen…Ronan vanzelf naar mij toe laten komen? of zijn liefde afdwingen….áls dat lukte..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-09-05 15:48

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst door de TopicStarter : 13-09-05 15:48

Ik werd steeds vaardiger in het verplaatsen van dingen aan het eind van de dag, ik hield het eigenlijk alleen bij dingen want met mensen “spelen” was eigenlijk te gevaarlijk om dat te vaak te doen.. Ik wist dat als iemand mij boos maakte dat ik dan héél erg moest oppassen dat ik diegene niet door de klas smeet met mijn gedachten of kwaad toewenste waar ik later spijt van zou krijgen…. Want niemand, maar dan ook echt niemand mocht erachter komen. Ik wilde dat niet want dan zou ik altijd op de kop krijgen als er iets geks gebeurde, of ze werden bang van mij… en zouden ze mij nog meer gaan negeren…of bepaalde proeven met mij doen... Het leek mij verstandiger om niemand wat te laten merken.

Ik was thuis bijna betrapt! Toen ik op de bank zat wilde ik mijn glas vol met chocolademelk, naar mij toe “denken” vanaf de keukentafel. Dat was ongeveer 5 meter. Ik was goed geconcentreerd en toen mijn glas langs de deur “vloog”, kwam mijn moeder net door die deur naar binnen, waarbij ze de deur open duwde tegen het volleglas die opeens met een klap op de grond kwam! De chocolademelk zoog zich helemaal in het nieuwe japanse kleed van mijn moeder en de scherven vlogen om mijn ma’s voeten. Ik schrok me rot! Ik sloeg mijn handen voor mijn mond en wist niet wat ik moest zeggen.. Mijn moeder keek erg verbaast en zei “Wat is hier nou gebeurd? kwam dat glas tegen de deur aan?” op verontwaardigde toon ging ze verder, “gooide jij dat volle glas naar mij?”. “Uhhhh, uhhh” zei ik op effen toon, ik probeerde heel snel wat te gaan verzinnen.. Ik was zelf te ver weg om het zogenaamd te hebben laten vallen….er stond geen kastje in de buurt waar het af zou kunnen vallen, dus enige wat ik kon zeggen behalve de waarheid, was dat ik dat glas inderdaad had gegooid… “Sji*t!” ik wilde mijn moeder ook niet kwetsen….. Ik zei uiteindelijk dan maar dat ik in gedachten was en heel erg schrok toen mijn moeder de deur open deed en daarom gooide ik héél per ongeluk van de schrik het glas chocolademelk door de lucht… Ik heb gezegd dat ik alles zou opruimen en de volgende keer beter zou opletten.. “pffiiioee” daar kwam ik nog eens goed van af!

Laatst bijgewerkt door Palhaço op 13-09-05 16:04, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 13-09-05 15:55

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 13-09-05 15:55

leuk!!!! ga je nog verder (A)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-09-05 16:27

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst door de TopicStarter : 13-09-05 16:27

Toen ik de volgende dag wakker werd en me aangekleed had, keek ik in de spiegel… “Hèè, zie ik dat goed? “ er kwam een enorme glimlach op mijn gezicht, ik grijnsde van oor tot oor had ik het gevoel. Ik slaakte een kreetje, en draaide in het rond voor de spiegel. Ik sprong op en neer en keek daarbij de hele tijd in de spiegel… Het goede idee van de vorige dag had deze nacht enorm zijn werk gedaan!… Ik voelde mij gelukkig en had enorm veel zin om naar school te gaan voor de eerste keer!... Nu durfde ik Ronan wél aan te spreken, nu ik wist hoe ik eruit zag… voelde ik mij heel groot en zelfverzekerd! Ik was zo blij! Ik rende naar mijn kast en zocht iets wat goed bij mijn nieuwe uiterlijk zou passen! Ik zocht en zocht, gooide wat spullen opzij… en zag daar achterin mijn kast wat ik zocht.

Normaal wilde ik geen opvallende kleren aan omdat ik wilde dat niemand mij zag en dus ook niet zou pesten met mijn uiterlijk…maar nu dat flesje met substantie dat ik gemaakt had van de vorige dag, zijn werk uitstekend had gedaan wilde ik nu wel opvallen! Mijn ogen hadden nog steeds mooie lange zwarte wimpers, ik had nog steeds de opvallende licht paars/ blauwe kleur…maar nu had ik ook nog eens prachtig glanzend haar! In plaats van die doffe, piekerige lokken had ik nu glanzend, prachtig vol haar!! Wat een wondermiddel dacht ik blij! Het leek wel of mijn haar straalde, zo erg glansde het, het leek super gezond! “Wat een verandering zeg!” dacht ik gelukkig. Even kreeg ik een naar gevoel…”stel je voor dat het eerst mooi wordt en later uitvalt!” dacht ik geschrokken.

Ik had eens een programma op tv gezien dat er bepaalde chemische stoffen in haarmiddeltjes konden zitten die het haar eerst mooi maakten maar dat het een week later uitviel.. Ik hoopte maar dat mijn haar altijd zo mooi zou blijven maar eigenlijk was ik daar wel bang voor. Ik liep terug naar het potje dat ik verstopt had onder mijn bed en probeerde te kijken of er misschien op was geschreven wat de ingrediënten waren… “Hè sji*t!, er staat niks” ..”nou ja dan kan ik er ook niks meer aan doen”. Ik dacht wel dat ik het voor de veiligheid niet vaker ging gebruiken dan pas over een week. Ik wilde eerst zien dat mijn haar een week mooi zou blijven, dan zou ik mijn nieuwe idee uitproberen!

Ik deed mijn mooie opvallende kleren aan, voor de eerste keer een mooie bruine plooirok met een bijpassend truitje en sjaaltje. Mijn haar liet ik deze keer mooi loshangen, want nu kon het! Anders zou het er dun en sprieterig uitzien maar nu zou het er prachtig bijhangen! het leek zelfs al wat langer! het hing al een stuk over mijn schouders..
Ik was van plan om vandaag Ronan te gaan veroveren en ik wilde vanavond met Lady naar het huisje in het bos gaan om het nog eens wat beter te gaan onderzoeken…

Nu ga ik eten en naar mijn paard!

vanavond weer!

**Geplaatst**: 13-09-05 16:33

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 13-09-05 16:33

Ik heb de eerste paar stukjes gelezen..
Ga ooit nog verder lezen, maar wilde even zeggen;
Het is latijn ipv latijns

Edit: Alles gelezen.. Doet me wel veel denken aan Matilda.

**Geplaatst**: 13-09-05 17:24

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 13-09-05 17:24

Leuke stukjes weer

:D

**Geplaatst**: 13-09-05 18:15

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 13-09-05 18:15

het doet mij ook denken aan mathilda maar dan spannender

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-09-05 19:37

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst door de TopicStarter : 13-09-05 19:37

Casca schreef:
het doet mij ook denken aan mathilda maar dan spannender

Mathilda?

waar gaat die over dan? ik ken alleen een film Mathilda en die was hoogbegaafd en ..ohja!!! die kon ook dingen laten bewegen he!!

weet alleen niet meer hoe dat afloopt en zij was een jaar of 9/10? niet? en Anne in mijn verhaal is een jaar of 15/16...
werd er bij Mathilda nog verteld wat ze had dan? hadden ze het gehad over telekinese? nu ik er verder over nadenk...

klopt het dat "het laten bewegen van dingen" inderdaad overeen komt....
Dit onderwerp kwam in mijn gedachten voor omdat het mij zelf heel gaaf lijkt als je dat kan!...

dingen laten bewegen! lijkt me echt grappig.....
Maar Mathilde die deed er volgens mij geen anderen mee kwaad....en dat gaat mijn hoofdpersoon nog wel doen! hihihi

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-09-05 20:16

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst door de TopicStarter : 13-09-05 20:16

Ik was nog helemaal vrolijk, ik zou echt mijn best gaan doen om de aandacht van Ronan te trekken. Ik wilde de deur uitlopen, “Ohh bijna vergeten!” en ik rende de gang door, trap op, kamer in en pakte mijn mooie 3-D werkstuk. Ik moest dit werkstuk vanochtend inleveren bij de handvaardigheidsles, want als ik dat niet zou doen zou ik een 1 krijgen en zou ik niet mee mogen helpen met de projectweek. Ik pakte mijn werkstuk en bekeek hoe ik hem het beste mee zou kunnen nemen. Ik had heel erg mijn best gedaan op mijn vulkaan, ik had er een week hard aan gewerkt. Het was van papier-maché en ik had het helemaal geverfd en vormgegeven met kleine kleistukjes. Ik was er behoorlijk trots op! De 4 mensen die de hoogste cijfers behaalden voor dit thema Natuur, mochten meehelpen met de projectweek wat aan het eind van de week werd afgesloten met een feest, wat alleen toegankelijk was voor deze personen. Dit feest stond bekend als een hele bijzondere afsluitavond, ik wilde graag hier graag aan mee doen.

De anderen hadden hun werkstuk al ingeleverd, maar ik had een week extra gekregen omdat ik ziek was geweest. Nu stonden Johan, Bart, Moniek en Jessica nog bovenaan, ik wist dat als ik het zou inleveren dat ik in iedergeval nummer 4 zou worden en dat Jessica niet meer mee zou mogen doen! Dat zou nog wat worden! “Ach Jessica had het toch niet verdiend, want die trut had haar werkstuk laten maken door haar broer Brian”, zuchtte ik. Ik pakte een tas en stopte voorzichtig mijn werkstuk erin.
Sara was vandaag ziek, dus ik moest alleen naar school. Deze keer kwam dat wel goed uit want dan hoefde ik niet erg om te fietsen met dit grote werkstuk wat al heel moeilijk fietsen was.

Na een tijdje stond ik bij mijn kluisje en stopte daar mijn gewone rugzak in en wilde mijn kluisje net dicht doen toen ik schrok van een knap gezicht… “Ronan!, hoi” zei ik opgewekt.
“Heey Anne, volgens mij heb jij het beste werkstuk van je klas of niet?"hij glimlachte en zei "Ik zag de tentoonstelling bij jullie klas staan en ik vond alleen die waterval heel mooi, ik geloof dat de naam: Johan erbij stond”. “Ja dat klopt” zei ik. “Johan is heel erg goed in handvaardigheid”.
“Nou, ik hoop dat je bij de beste vier zit, want wist je al dat van alle klassen de beste vier studenten een speciale feestavond krijgen? Ik zit ook bij de beste vier van mijn klas…ik zou het leuk vinden als jij er ook bij bent die avond, na het feest is er een zwemparty bij een zesde jaars student…”.. “Ohh” zei ik, “ dat klinkt wel heel gaaf..ik hoop dat ik er ook bij hoor”.. Ik dacht al aan mezelf en Ronan, samen zwemmen maar vooral …samen zijn.

“Wat zie je er trouwens weer prachtig uit vandaag”, zei Ronan op een zachte, lieve toon. “Jij ziet eruit om te zoenen”, dacht ik, maar dat durfde ik absoluut niet te zeggen. “Dankje, wat lief dat je dat zegt”.. zei ik verlegen. Hij kwam nog iets dichterbij me staaan, “wist je dat je een hele prachtige kleur haar hebt?” Ronan pakte een lok van mijn haar en draaide hem om zijn vinger. Hij rook eraan… “hmmm, het ruikt naar seringen” die stonden bij ons vakantiehuisje in spanje in onze tuin, heerlijk” en hij gaf mij een verleidelijke glimlach. Ik voelde mij helemaal slap, helemaal verdooft, hij stond zó dichtbij ik kon zelfs zijn sterke maar frisse geur ruiken. Ik durfde hem niet te zoenen, ik wist immers niet hoe diep zijn gevoelens zaten… Ik moest nu kiezen…zou ik gewoon afwachten of zou ik ervoor zorgen dat hij mij wel móést kussen?

**Geplaatst**: 13-09-05 20:30

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 13-09-05 20:30

Oeh!! Spannend!! Gaaf verhaal

meeeer..!!

**Geplaatst**: 13-09-05 20:40

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 13-09-05 20:40

afwachten

leuk verhaal trouwens , maaruh , bestaat dat van telapti ofzoiets echt , dan gaat ik ook oefenen:P

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-09-05 20:53

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst door de TopicStarter : 13-09-05 20:53

Ik merkte dat ik echt heel erg verliefd op hem was, ik zou zo erg graag met hem willen zoenen, ik wilde hem vasthouden, mijn armen om zijn nek slaan, wat nog best moeilijk was want ik was 1.66 en hij 1.83 ofzo.. Ik zou op mijn tenen moeten staan om hem te kunnen zoenen. Ik draaide mij om en keek recht in zijn ogen… tussen onze neuzen zat ongeveer 10 centimeter.
Ik wist niet wat ik moest doen, ik twijfelde maar nu wist ik het; ik zou nooit willen dat hij gedwongen zou worden om mij te zoenen, het moest uit hem zelf komen, ik wilde dat het “echt” was, dat hij echt om mij gaf en echt liefde voor mij zou voelen…dat was mijn beslissing, ik zou op hem wachten zodat ik echte liefde van hem zou krijgen..”Maar wat nou als hij mij alleen maar aardig vind en mij nooit zou willen zoenen? Nee” dacht ik, ik wilde niet spelen met zijn gevoelens daar vond ik hem te belangrijk voor, ik gaf teveel om hem.

We keken in elkaars ogen, ik hoopte zó erg dat hij mij ging zoenen, ik verlangde zo naar hem, ik kon hem bijna voelen….deze seconden leken wel uren te duren, “kom op nou” dacht ik verlegen.
Ronans hand kwam omhoog en hij legde zijn warme hand in mijn nek….mijn ogen werden groter, mijn hart ging als een razende tekeer, hij keek diep in mijn ogen, hij kwam dichterbij met zijn gezicht, “ohh hij gaat me nu echt kussen” dacht ik, hij kwam nog dichterbij hij raakte bijna mijn mond, ik sloot mijn ogen…”Heey daar ben je!” schreeuwde een nare stem.. opeens liet hij mij helemaal los en draaide zich om.. Ik stond verbaast voor me uit te kijken. “Ronan, Jeroen zoekt je, het was erg dringend” zei Jessica.. “Hè gatver! Moet zij nou net mijn geweldigste moment verstoren” dacht ik geërgerd. “ Oh” zei Ronan, “Ik kom eraan” hij draaide zich naar mij om en keek mij lief aan en zei ” Het spijt me, doei, tot straks!”en liep vlot weg.

“Wat deed jij bij Ronan? Je moet bij hem weg blijven!” zei Jessica arrogant “ Hij is van mij! Wij zijn het perfecte koppel! En ik zal hem krijgen, stom dom kind!, hij zal aan mijn arm lopen met het projectfeest, ik wil hem en ik zal hem krijgen, niemand zal dat kunnen veranderen, ik waarschuw je! Jessica stampte weg naar het handvaardigheidslokaal.
Verdrietig draaide ik mij om naar mijn werkstuk dat op de grond lag. De leraar van handvaardigheid kwam vlot langs mij heen lopen en zei: “Zoheey, prachtig hoor Anne! Jij komt wel bij de beste vier, je komt zo snel mogelijk naar het lokaal he?” “Ja ik kom eraan, even mijn jas in mijn kluisje doen”. “Okay zie je zo” zei de leraar.
Wat was dat toch een aardige leraar die Pieter, hij was mijn lievelingsleraar. Af en toe gaf hij mij een knipoog als ik weer mooi werk had geleverd en dan kreeg ik me toch een kleur!
Ik draaide mijn kluisje op slot en liep voorzichtig met mijn werkstuk in mijn armen naar het lokaal.

Ik zette mijn werkstuk even op de grond bij de deur van het lokaal en deed mijn werkjas aan. Toen ik mij omdraaide kwam net Jessica uit de wc en stapte bovenop mijn werkstuk en sprong er nog even in. “Ohhh” zei ik verschrikt. “Ja,” zei Jessica vals,”moet je het daar ook maar niet neerzetten, domme snol! Ik kom bij de beste vier en ik zorg ervoor dat jij niet mijn plaats in gaat nemen met je mooie vulkaan!
Ze liep naar het lokaal, ik keek naar mijn vulkaan wat nu meer op een meertje leek. Ik moest huilen, ik had zo mijn best gedaan! Ik had er een week aan gewerkt en ik verlangde naar de projectweek, ik verlangde naar het samen zijn met Ronan. Ik snikte en zakte op de grond, ik sloeg mijn armen om mijn opgetrokken knieen en zat met mijn rug tegen de muur. Toen kwam Pieter uit het kleine kamertje ernaast, hij had toevallig net gezien wat er was gebeurd.

“Gelukkig heb ik je bij de kluisjes gezien toen je werkstuk nog heel was, wat Jessica deed kan echt niet door de voeten ze zal geschorst worden”. En hij liep het lokaal in, ik schrok me rot want als Jessica geschorst zou worden, zou ze denken dat ik geklikt heb en zou ik het hele groepje, misschien wel de hele klas over me heen krijgen omdat Jessica het toch wel zou verdraaien, dat ik het allemaal loog…
Eigenlijk was ik wel blij dat Pieter het had gezien want nu kon ik zeker met de projectweek meedoen en zou Jessica eens haar verdiende loon krijgen.
Een beetje gespannen liep ik de klas in, Jessica liep woedend langs mij heen de klas uit, ze keek mij heel gemeen en vals aan… ze moest zich kennelijk melden bij de directeur. “Hier zul je voor boeten kreng!” zei ze sissend.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-09-05 21:08

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst door de TopicStarter : 13-09-05 21:08

De school was later uit dan normaal, ik pakte mijn jas uit mijn kluisje en liep naar het handvaardigheidlokaal toe, Pieter wilde namelijk even met mij praten. “Daar gaat mijn buitenrit, ik ga wel even in de bak rijden vanavond want het zou te laat worden om een buitenrit te maken én nog eens het huisje in het bos te onderzoeken. Dat moest morgen dan maar, want ik moest vandaag ook nog even langs Sara op ziekenbezoek. Ik liep met mijn spullen naar beneden naar het lokaal, en even verstarde ik…zag ik daar nou een schaduw aan de andere kant van de kluisjes? Ik liep bang en snel verder naar beneden naar het lokaal.

“Haa Anne” zei Pieter. “Hoi” zei ik verlegen. Eigenlijk wist ik niet wat Pieter wilde bespreken…bijna alle leraren en leerlingen waren al naar huis. Ik vond het best spannend. Pieter was nog een jongere leerkracht van 23 jaar en hij was best knap. “Wat gaaf dat je lenzen hebt genomen, anne” zei Pieter. “Ohhh uhh ja..”zei ik, kon mij het schelen wat hij dacht, als ik zou zeggen dat ik opeens binnen een dag weer goed kon zien zou dat erg vreemd overkomen. “En je haar.. wat heb je ermee gedaan?” Oh, uhh ik heb een speciale voedende shampoo gebruikt” zei ik verlegen en naar de grond toe kijkend.
Pieter kwam naast mij op de tafel zitten, hij sloeg zijn ene arm om mijn schouders…ik kreeg het opeens zeer benauwd en stond meteen op…

hihi wordt het al spannender? ik heb nog een spannende sène in mijn hoofd voor straks...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-09-05 21:36

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst door de TopicStarter : 13-09-05 21:36

“Heey Anne? Wat is er? Ben je bang van me?” zei Pieter echt bezorgd. “Nee maar ik schrok…waarom wilde je me spreken?” Ik zal het je vertellen als je weer naast me komt zitten” hij klopte op het hout naast zijn slanke been. “Je kan me echt vertrouwen lieverd” …Ik vond het maar raar maar ook wel spannend, vóór dat ik Ronan leerde kennen zou ik het geweldig vinden om zo close met Pieter te zijn, maar nu verlangde ik nog meer naar Ronan, mijn Ronan, die mij aanraakte vanochtend. Ik ging naast Pieter zitten en zei tegen mezelf dat ik mij niet moest aanstellen, hij was al 3 jaar mijn leerkracht en dit jaar mijn klassenleraar.

“Ik wilde je vragen, hoe het zit met Jessica…gaat ze altijd zo verschrikkelijk met je om? Want ik kan je helpen, daarvoor ben ik je leraar..”zei Pieter op een rustige toon.
Ik had geen zin om een baby te lijken..ik wilde mijn eigen problemen oplossen, helemaal nu ik een geheim wapen had ontdekt…mijn gave “telekinese”…Dus ik vervolgde: “neuhh, normaal doet ze dat niet..en ik trok mijn schouders op…” ik denk dat ze persé mee wilde doen met die project week..maar ja, dan verpest ze toch alles want ze kan er niets van…”. “Huh?”zei Pieter, “ze heeft een best mooie vallei gemaakt, niet zo mooi als jouw vulkaan en de waterval van Johan….maar toch”.

“Oeps” dacht ik…. ”Er klopt iets niet” zei Pieter, “vertel me alsjeblieft de waarheid..”zei hij streng.. “Nou ja,” zei ik, ”ik had gehoord dat ze zo graag mee wilde doen met die project week dat ze haar broer Brian de vallei heeft laten maken..” Maar ja nu je dat weet, krijg ik natuurlijk erg op mijn donder van Jessica als ze dat komt te weten” zei ik treurig. “Zij komt helemaal niets te weten” zei Pieter, “ik vond het al zo raar dat er op de onderkant van haar werkstuk een ander schooljaar stond…een werkstuk van 2 jaar geleden… we schrijven altijd op in welk jaar het werkstuk is gemaakt en nu snap ik waarom dat op haar werkstuk stond, het was van haar broer”. “Dus jij hoeft niet bang te zijn, want ik zeg dat ik het wist door dat jaartal. Nou, ga maar snel naar huis en je weet als er wat is, meteen melden bij mij hè?” zei Pieter met een knipoog. “Ja zal ik doen” zei ik.

Ik pakte mijn jas en liep het lokaal uit. Er liep een overdekking van de hoofddeur naar de gymzalen. Het handvaardigheidlokaal had ramen die daarop zicht hadden. Ik liep naar buiten, langs het rookhok, iedereen was al weg, totdat ik achter het rookhok opeens omsingeld werd door 4 oudere jongens.. één ervan herkende ik, ik schrok en hield mijn adem in. Die ene jongen was Brian…hier was ik al bang voor dat ze wraak zouden nemen omdat Jessica zou worden geschorst…

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-09-05 21:52

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst door de TopicStarter : 13-09-05 21:52

bergemofan schreef:
Leuk verhaal!
Je zegt alleen zo nu en dan "haar" in plaats van "mijn", dus probeer vanuit de ik-vorm te blijven schrijven. Verder echt een heel leuk verhaal!

Ik neem je raad van harte..

ik probeer er nu op te letten!

hihi wie wacht er in spanning op het volgende stukje?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-09-05 21:54

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst door de TopicStarter : 13-09-05 21:54

Als er iemand reageert binnen een kwartier ga ik vanavond nog het volgende stukje plaatsen!