Hallo,!
Zo meteen een feest(je) dus ik ga de computer afsluiten.
Maar nu plaats ik nog wel even het tot nu toe getypte stuk.
Mijn moeder sloeg haar betraande ogen neer. ‘’Anita ik weet niet wat je hebt gehoord, maar Karin en ik zijn het erover eens dat jij maar een weekje naar je vader moet. We hebben allebei even rust nodig om te kunnen nadenken.’’
‘’Dan zal ik mijn tas maar snel even gaan pakken, dan ben ik lekker snel weg. Want dat is toch wat je wilt?’’
‘’Nee Anita, je weet zelf ook wel dat dat niet zo is.’’ Ik negeerde mijn moeder en liep weer naar boven.
Ik trok mijn weekendtas onder het bed vandaan en smeet er mijn kleren in. Als mijn moeder het zo wou dan kreeg ze het ook zo. Ik gooide alle benodigdheden voor een weekend in de tas en ritste hem met veel moeite dicht.
Ik ben zonder omweg naar buiten gegaan. Mijn moeder had nog wat te vertellen maar ik luisterde gewoon niet.
Het weekje weg was nu begonnen, en mijn moeder vervaagde even uit mijn leven.
Ik hoefde haar klaagzang niet meer te horen. Ik wilde gewoon weg. Met een sneltreinvaart ben ik naar mijn vader gefietst. Hij zat al op me te wachten in de huiskamer. Hij leek zenuwachtig op de een of andere manier.
Wat zou mijn moeder hem verteld hebben aan de telefoon?
Ik gooide mijn tas in de hoek van de huiskamer en plofte naast mijn vader neer op de bank.
‘’Ik heb je gemist pappa.’’ Zeg ik. ‘’Ik jouw ook lieverd!’’ zegt hij.
‘’Ik hoorde dat het tussen jouw en de vriendin van je moeder niet zo goed gaat.’’
‘’Het gaat tussen mij en mijn moeder niet goed.’’ Verbeter ik hem. ‘’Jou moeder vertelde dat jij je moeders nieuwe vriendin niet aardig vond en daarom alles op haar af reageerde. Omdat dat nou al zo’n tijd speelde wilde ze jou even een weekje laten nadenken.’’ Verteld mijn vader.
‘’Dat is niet waar pap, ze liegt!’’ schreeuw ik terwijl tranen in mijn ogen opbollen.
Groetjes, Minte