Bokt.nl

Citaat:

Dit hele verhaal ging nog zo’n 2 weken door, dag in dag uit reden wij, Alex en ik, Dancy. Hij kreeg vertrouwen, dat merkte ik. Hij liep lekker ontspannen en schrok vrijwel nergens van. Ook het springen ging stukken beter, we konden nu met gemak 1 meter springen. Hoger ging ik voorlopig niet, het was ook heel wat voor Dancy. Hij vertrouwde me heel snel, en ik wou het vertrouwen voorlopig even zo laten, en geen risico’s nemen.
Het ging goed, heel goed, tot op de dag..

Citaat:

Dat Amy zich weer op de manege durfde te vertonen..

(ik schrijf nu weer verder vanuit de arrogante ik vorm )

’Pap, hard toeteren oké, zodat ze weten dat ik er weer ben’ snauwde ik naar m’n pa. ‘ja ja’ zei papa. Hij toeterde heel hard en ik zag al een paar mensen kijken waar dat lawaai vandaan kwam. Ik liep de stallen in en riep ‘Hallo Allemaal, ik ben er weer, ik gunde mezelf eens een paar weekjes pauze’. Ik liep naar Dancy’s stal en hij stond er niet… Misschien de wei dacht ik.. Dus ik liep naar de wei, kwam langs de buitenbak en ik zag Dancy.. Maar er zat iemand op.. Toen ik beter keek, zag ik dat het de stalknecht Alex was, en Jeffrey stond aan de kant lachend toe te kijken. ‘GVD Alex, kom heel snel van míjn pony af, wie denk je wel niet wie je bent, ik ga je laten ontslaan’ schreeuwde ik. Ik was woest. Jeffrey kwam eraan en ging voor me staan. ‘Ho Dame’ zei hij op z’n aller droogst. ‘Kom van mijn pony af idioot !’ schreeuwde ik. Wat dachten ze wel niet, zomaar op mijn pony rijden, stelletje gekken. ‘Amy luister, ik heb Alex gezegd dat hij er op mocht rijden, nadat ik erop had gezeten’ zei Jeffrey kalm. Ik was even helemaal de weg kwijt, hun op mijn paard, ik was woest, maar Jeffrey op mijn paard, ik was verliefd. Maar nu zat Alex erop dus ik was bóós, heel boos. Ik wou op Alex afstormen, die ondertussen afgestapt was. Maar Jeffrey greep me bij m’n arm. Hij sleurde me mee naar de stallen en sloot me in de stal op, en bleef zelf buiten staan. ‘Zo, wij gaan even praten’ zei Jeffrey. ‘Dat dacht ik niet sukkel ! lalalala ik hoor je lekker toch niet, lalalala’ zong ik. Jeffrey liep gewoon weg, en ik begon me te vervelen in de stal. Ik had ook geen zin om te proberen er uit te komen. Waarom weet ik niet, want eigenlijk was ik kwaad, eigenlijk moest ik Alex en Jeffrey een klap verkopen, en Henk trouwens ook, die móest dit geweten hebben. Maar toch bleef ik zitten.. Ik leek mezelf niet.. de échte Amy zou allang actie ondernomen hebben..

Was ik aan het veranderen ?

urdal_lover schreef:

leuk stuk weer..! vraag me af hoe het verder gaat!

Citaat:

Ik schrok wakker uit mijn gedachten, want Jeffrey kwam er aan lopen. ‘Uitgezongen?’ vroeg hij. ‘JA’ zei ik boos. ‘Ik wil met je praten Amy’ zei Jeffrey. ‘Ga je gang, ik weet alleen niet of ik zin heb om antwoord te geven’ zei ik. ‘Ik zal maar meteen met de deur in huis vallen; Amy, hoe jij Dancy behandeld is verschrikkelijk. Meerdere mensen hier hebben er over gedacht om de dierenbescherming te bellen. Maar ík was degene die zei dat het niet hoefde’ zei Jeffrey. ‘Oh’ was mijn antwoord. ‘Want ik zag jou ’s ochtends vroeg wel een vlechtjes bij Dancy maken, niet vaak hoor, 1x in de 2 maanden, maar toch, ik geloofde niet dat jij écht zo slecht was, dus daarom wil ik je een kans geven, ik pakte Dancy af met de wedstrijd, om je niet voor schut te zetten, ik reed Dancy voor je, om te laten zien, hoe makkelijke en lieve pony het eigenlijk was, maar jij ziet zulke dingen niet, want jij bent een paardenleek. Ik wil je een kans geven Amy, echt waar’ zei Jeffrey serieus, daarna deed hij de staldeur open en liep hij weg. Ik bleef zitten, eigenlijk wou ik hem achterna vliegen, ik wou schreeuwen, dat hij zijn grote mond moest houden, dat ik zelf wel bepaalde wie en hoe er met mijn pony omgegaan werd, maar ik deed het niet. Weer was ik, die andere ik. Dit was een kant van mij dit ik maar 1x in de 2 maanden zag, die kant van de Amy die met haar pony stond te knuffelen in stal, en hem 2 uur lang poetste, en die daarna met een glimlach weer naar huis ging. En ik was jaloers, stink jaloers op Alex en Jeffrey. Want hoe Dancy liep, geweldig. Zo had ik hem nog nooit gezien, ja op zijn vorige adres, toen we keken of ik hem wou hebben.

Ik zat nog een half uur in de stal om na te denken, en toen belde ik m’n vader dat hij me op moest halen. Ik zette me af van de grond en stond op. Mijn handen kwamen in het vieze stro, maar ik vond het niet zo erg. Dit was de áller eerste keer sinds tijden dat ik met vieze handen naar huis ging. Wel vreemd, want normaal probeerde ik zo min mogelijk doen, om zo schoon mogelijk te blijven. Was ik, ik wel ? Nee, dit was een andere ik..

Het enige wat ik nog kon denken was ; Ben ik aan het veranderen ?

Citaat:

Thuis zat ik de hele avond te denken.. Ben ik aan het veranderen ? Na 2 uur denken was mijn antwoord ; blijkbaar wel.. Daarna dacht ik telkens, wíl ik wel veranderen ? En op die vraag kon ik maar geen antwoord bedenken.

's Nachts sliep ik slecht. Ik lag de hele nacht te denken. Zo deed ik nooit, ik trok me nooit van iemand wat aan. En nu lag ik bijna de hele nacht wakker. Ik was dus écht aan het veranderen. Het voelde vreemd, om zo gevoelig te zijn. Klinkt vreemd. Maar de oude Amy had nooit emoties eigenlijk..

De volgende dag kwam ik op de manege en ik ging rijden. Emma zadelde op en kwam met de mededeling dat er een heel ander bit dan normaal aan het hoofdstel had. Ik zei dat ze een mooi scherp bit moest zoeken en die er aan moest doen.

Ik reed, en trok en trok, Dancy steigerde, en ik viel er af. Ik gaf hem een klap en een paar schoppen, en toen kon Emma hem afverzorgen. Zo ging dat een week of 2 door. Ik ging rijden, Dancy steigerde, of bokte hoog, ik viel eraf, Dancy kreeg een klap en een trap en Emma kon hem afverzorgen.

Na zo'n 2 weken kwam Jeffrey naar mij toe, hij gaf me een video-band. 'Bekijk deze maar goed' zei Jeffrey, en hij ging weer weg.
Thuis bekeek ik de band, het was een vreselijk gezicht. Een meisje die haar paard dag in dag uit 3 uur achter elkaar trainde. Ze trapte hem met haar sporen, en trok onwijs in zijn mond. Na een halfjaar pikte de pony het niet meer en ging elke les stijgeren en bokken, het meisje viel er vaak af. Ik had medelijden met de pony, hij werd geslagen en getrapt en het meisje verzorgde hem slecht.
De dag er na kwam Jeffrey weer en vroeg wat ik er van vond. 'Vreselijk, hoe ze die pony behandelt' zei ik, en ik meende het.
Hij gaf me nog een band en zei 'bekijk deze nu maar eens' .
Thuis zette ik de videoband aan, en wat ik toen zag...