Bokt.nl

**Geplaatst**: 28-06-05 10:42

Re: [verhaal] Geen titel boek?

Geplaatst: 28-06-05 10:42

Is een citaat uit 'Coming to America' en het is een liedje van Rod nog wat het.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-06-05 15:34

Re: [verhaal] Geen titel boek?

Geplaatst door de TopicStarter : 30-06-05 15:34

7 februari, 2003

Lief dagboek,

Ik heb je meerdere dagen niet geschreven, maar daar heb ik zo mijn redenen voor. Mijn hoofd zit vol met emoties, maar ik kan het niet op papier krijgen. Ook heb ik het de hele week druk gehad met school, visite en mijn moeder. Althans, met rouwen om mijn moeder. Ik denk alleen maar aan haar, het is zo stil in huis zonder haar! Ook heb ik er een dagtaak aan om mijn vader te verzorgen. Hij doet niets in huis en niets aan zichzelf. Hij ziet er slecht uit. Mager en onverzorgd, maar dat is ook niet zo gek als hij amper eet. Ondertussen is het alweer tien dagen geleden, maar het is alsof mijn vader het vijf minuten geleden vertelde. Ook is het nog altijd heel erg onwerkelijk. Het idee dat ze nu onder de grond ligt, dat ik haar nooit meer iets in levende lijve kan vertellen, dat ik haar nooit meer kan omhelzen, het is onvoorstelbaar. Ik draai vaak haar lievelingsliedje, eentje van Marco Borsato. Aan de ene kant doet het me pijn om hem te horen omdat het sowieso al een emotioneel liedje is, maar aan de andere kant is het juist weer mooi. Ik hoorde hem immers ook toen mijn vader vertelde dat ze was overleden. Ik probeer er ook wel over te praten met mijn vriendinnen, alleen heb ik het gevoel dat ze er een beetje gek van worden. Die blikken die ze uitwisselen, dan is het voor mij alweer genoeg. Aan mijn vriendje heb ik wel heel veel steun. Hij is zo lief en geduldig, hij geeft me echt de tijd om het te verwerken. Ook kom ik nog steeds dagelijks bij het graf. Het geeft me het gevoel dat ze toch nog een beetje bij me is.

Donderdag hebben mijn vader, mijn tante en ik de grafsteen uitgezocht. Het voelde zo raar om daar te staan, in een winkel vol met grafstenen en kisten! Ik kreeg er een heel apart gevoel bij, een naar gevoel. Een koude rilling liep over mijn rug en kort daarna begon ik te huilen. Ik ben de winkel uitgelopen, na een tijdje kwam ik pas terug. De eigenaar van de winkel liet een soort boek zien waarin verschillende stenen stonden. Er waren prachtige stenen bij, maar ook hele kille stenen. Uiteindelijk hebben we voor een marmeren steen gekozen. Ik weet zeker dat mijn moeder hem ook mooi zou vinden. De steen die op de grond komt te liggen heeft een soort bak, waarin aarde komt te liggen voor bloemen en planten. Voor die ‘bak’ ligt grind, met een blauwe tint. Over negen weken is de steen er pas, naar mijn idee duurt dat veel te lang. Het klopt niet, een graf zonder steen.

Petra

**Geplaatst**: 30-06-05 17:38

Re: [verhaal] Geen titel boek?

Geplaatst: 30-06-05 17:38

Ben niet in zo een goede bui om de fouten er uit te halen oid

(kan zijn dat ze er niet in zitten..)

Leuk gedaan! Ga zo door.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-06-05 17:51

Re: [verhaal] Geen titel boek?

Geplaatst door de TopicStarter : 30-06-05 17:51

laten we het laatste hopen dan

Dankjewel

**Geplaatst**: 30-06-05 18:45

Re: [verhaal] Geen titel boek?

Geplaatst: 30-06-05 18:45

wauuw ingrijpend
ik dacht toen ik het eerste paar stukken las dat het echt was..
serieus..
maar pas toen je dat over je opa zag dacht ik huh is het niet echt dan
mooi gedaan..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-06-05 20:29

Re: [verhaal] Geen titel boek?

Geplaatst door de TopicStarter : 30-06-05 20:29

*trots*

Dankjewel!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-07-05 17:21

Re: [verhaal] Geen titel boek?

Geplaatst door de TopicStarter : 01-07-05 17:21

8 februari, 2003

Lief dagboek,

Vandaag is de dokter gekomen voor mijn vader. Hij had namelijk beloofd dat hij af en toe langs zou komen om te kijken hoe het met hem zou gaan. Ik kon de schrik van zijn gezicht aflezen, toen hij mijn vader zag. Hij wilde met hem praten, dus ben ik naar mijn kamer gegaan. Na een half uur werd er op mijn kamerdeur geklopt. Toen ik open deed stond de dokter voor mijn neus. Hoe het met mij ging? Slecht natuurlijk, maar ik zei dat het wel ging. Vervolgens heeft hij ook met mij gepraat, over mijn vader, maar ook over mijn moeder en school. Hij vertelde mij dat mijn vader er zo slecht uitzag en dat hij onder andere slaappillen van hem had gekregen. Ook had hij een of andere antidepressiva gekregen. Het luchtte ontzettend op om met hem te praten, want dat had ik nog geen enkele keer fatsoenlijk kunnen doen. Ik wilde mijn vriendje er niet mee belasten en bij mijn vriendinnen had ik het gevoel dat ze er gek van werden. Dan ga je alles opkroppen en daar heb je natuurlijk helemaal niets aan. Ook voelt het fijn om het allemaal op papier te zetten, al lukt dat niet altijd. Het lijkt alsof het iemand anders overkomt en dat ik het niet zelf ben die in deze situatie zit. Was het maar zo, was ik maar niet degene die dit allemaal mee moet maken. Had dit maar een grote nachtmerrie kunnen zijn die maar een nacht duurde en niet mijn leven lang! Ik voel me zo slecht, zo onbegrepen. Sommige mensen doen hard hun best om me te begrijpen, maar als je het zelf niet mee hebt gemaakt kún je het gewoon niet begrijpen. Ik merk het ook heel goed als ze doen alsof ze me snappen, terwijl dat helemaal niet zo is.

Ik ben niet verdrietig om het idee dat ik mijn moeder niet meer zal zien. Dat geloof ik namelijk niet. Ik weet zeker dat ik haar weer zal zien, als mijn tijd daar is. Hetgeen dat mij echt pijn doet, is dat ik geen antwoord meer krijg op mijn vragen en verhalen die ik haar vertel. Dat ik geen teken krijg van begrip of liefde, dat ik niet weet of ze me kan horen. Dat gevoel maakt me soms helemaal gek. Ik hoop dat ik ooit een teken krijg van haar, dat ik weet dat ze het goed heeft en dat ze me kan horen.

Petra

**Geplaatst**: 01-07-05 17:29

Re: [verhaal] Geen titel boek?

Geplaatst: 01-07-05 17:29

Weer een leuk stukje

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-07-05 17:31

Re: [verhaal] Geen titel boek?

Geplaatst door de TopicStarter : 01-07-05 17:31

Weer bedankt

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-07-05 17:04

Re: [verhaal] Geen titel boek?

Geplaatst door de TopicStarter : 04-07-05 17:04

Hoofdstuk 2

27 maart, 2003

Lief dagboek,

Het is vandaag precies een maand geleden dat mijn moeder is overleden. Ik heb je een hele tijd niet geschreven, omdat al mijn gevoelens op hetzelfde neerkwamen. Veel verbetering zit er niet in. Langzaam komt het besef dat ze er echt niet meer is, maar ik ben nog altijd even verdrietig. Ook mijn vader gaat niet veel beter. Hij begint nu weer een beetje meer te praten en te eten, maar dat is alles. Hij zit hele dagen op de bank met een strak gezicht voor zich uit te staren. Het doet me best wel pijn om hem zo te zien. Ik probeer hem af te leiden door dingen te verzinnen die we samen kunnen doen, maar nog nooit heeft hij een aanbod geaccepteerd. Ik weet het ook allemaal niet meer hoor, hoe ik hem bezig kan houden of kan afleiden. Hij heeft mij verteld dat hij zich nergens thuis voelde en dat hij misschien wilde verhuizen… Toen ik dat hoorde klapte ik helemaal dicht en ben ik minstens twee uur gaan wandelen. Toen pas was ik in staat om mijn mening te geven. Toen ik mijn vader vertelde wat ik ervan vond, zag ik dat hij schrok. Hoe kon hij nou zoiets achterlijks bedenken! En dan maar meteen naar de andere kant van het land verhuizen! Het lijkt hem zo leuk om in Friesland te wonen, terwijl we nu in Noord-Holland wonen, in Wervershoof. Weg van mijn vriendje, weg van mijn vriendinnen en dat terwijl ik ze juist nu hard nodig heb! Toen ik dat tegen hem zei, of eigenlijk naar hem schreeuwde, zei hij zachtjes dat het huis al te koop stond. Ik werd woedend, ik ben naar mijn kamer gerend en ben niet meer naar beneden gegaan. Toen mijn vader me riep dat het eten klaar was, iets dat sowieso al bijzonder is, ben ik ook niet gekomen. En nu, om kwart voor negen ’s avonds, ben ik in jou aan het schrijven. Hoe moet dat nou als ik in Friesland woon, als ik niemand ken en midden in een schooljaar daar aankom? Ik voel me zo slecht, dat ik een depressieve psychopaat zou kunnen zijn. Ik wil dit niet meer, mijn leven is een zooitje…

Petra

**Geplaatst**: 04-07-05 17:21

Re: [verhaal] Geen titel boek?

Geplaatst: 04-07-05 17:21

wauw, jeetje
er zitten echt mooie stukjes in. Sommige zinnetjes (kan zo snel even geen voorbeelden noemen) zijn dan ineens weer heel simpel. Maar over het algemeen genomen vind ik het wel erg aangrijpend geschreven tot nu toe. Moet bekennen dat ik soms echt even heel erg moest slikken toen ik het las.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-07-05 17:52

Re: [verhaal] Geen titel boek?

Geplaatst door de TopicStarter : 04-07-05 17:52

Heel erg bedankt!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-07-05 20:38

Re: [verhaal] Geen titel boek?

Geplaatst door de TopicStarter : 04-07-05 20:38

28 maart, 2003

Lief dagboek,

Vandaag heb ik een flinke ruzie gehad met mijn vader. Toen ik thuis kwam van school, merkte ik op dat het huis een grote bende was en dat er nog geen enkele keer was schoongemaakt na het overlijden van mijn moeder. Mijn vader zat zoals gewoonlijk op de bank voor zich uit te staren, en zei niets. Alles kwam weer naar boven en ik begon ontzettend tegen hem te vloeken en te schreeuwen. Al mijn verdriet, onbegrip en woede voelde ik zoals ik ze nog nooit had gevoeld. Ik gooide al mijn frustraties eruit door hem te vertellen dat het niet normaal was dat ik voor hém zorgde, in plaats van hij voor míj. Geschrokken keek hij toe hoe ik steeds roder werd en maar bleef schreeuwen. Het was zo’n plotselinge uitbarsting, dat ik er zelf van schrok. Ik heb zo’n tien minuten staan tieren en schelden en toen ik alles eruit had gegooid liep ik huilend naar mijn kamer.

Na een uurtje klopte er iemand op mijn deur. Ik was me aan het concentreren op mijn muziek om even aan wat anders te denken en sprong daardoor bijna een meter omhoog van de schrik. Met bevende handen duwde ik de deurklink naar beneden en trok de deur open. Ik keek recht in het gezicht van mijn vader. Bijna wilde ik de deur voor zijn neus dichtgooien, maar ik kon me inhouden. Zwijgend stapte ik opzij en mijn vader kwam binnen. Ik ging op mijn bed zitten terwijl mijn vader ongemakkelijk en zenuwachtig op mijn bureaustoel ging zitten. Moeizaam begon hij zijn verhaal. Dat het hem zo speet dat hij niets meer in huis deed, dat hij bijna niet meer voor me zorgde, dat hij het zo zwaar had en over de verhuizing. Dat laatste onderwerp hoorde ik liever niet aan, maar ik bleef zwijgen. Hij vertelde dat hij een leuk en goedkoop huisje had gezien, in Friesland uiteraard. Hij was zelfs al bezig met het regelen van een makelaar om het huis te bezichtigen! Ik kan nog steeds niet begrijpen dat mijn bloedeigen vader zo egoïstisch is, door het niet met mij te overleggen. Is het dan zo moeilijk te begrijpen dat ik ook een eigen wil heb, dat dit mijn eigen plekje is geworden met mijn vrienden?

Petra

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-07-05 20:15

Re: [verhaal] Geen titel boek?

Geplaatst door de TopicStarter : 05-07-05 20:15

29 maart, 2003

Lief dagboek,

Uit wanhoop heb ik vandaag op mijn computer gezocht naar tips om te rouwen. Zo kwam ik uit bij een forum voor mensen die iemand zijn verloren. Ik heb verschillende verhalen gelezen van mensen, ik herkende hun gevoelens zo goed! Het doet me goed om te weten dat ik niet de enige ben, dat mijn gevoelens niet raar of apart zijn. Ik heb mijn verhaal daar ook verteld en ik kreeg al snel allerlei lieve reacties. Een meisje mailde mij meteen, met de vraag of ik het goed vond dat ze mij toevoegde op msn. Natuurlijk vond ik dat goed, het leek me prettig om met lotgenoten te praten! Zodoende hebben we kennis gemaakt met elkaar. Ze heet Lisa en ze is 15 jaar. We hebben over van alles met elkaar gepraat, ze vertelde mij dat ook zij haar moeder was verloren. Dit was ondertussen een half jaar geleden, maar nog steeds was ze er niet overheen. Ze was overleden aan kanker, vertelde ze me. Het was een langdurig proces gewest, van vallen en opstaan. Ziekenhuis in, ziekenhuis uit, tot ze niets meer voor haar konden doen. Uiteindelijk was het zo erg, dat ze 2 morfinepleisters per dag kreeg tegen de pijn. Haar moeder vond het zelf ook genoeg zei ze.

De tijd vloog, want toen mijn vader me riep bleek het alweer half zeven te zijn, terwijl ik rond twee uur op de computer ging. Mijn vader had al voor de tweede keer eten gemaakt, waardoor ik helemaal verbaasd was. Aan tafel was ik erg stil, zelfs mijn vader merkte het op. Ik heb hem maar niet verteld dat ik steeds aan dat meisje zat te denken. Na het afwassen dook in meteen weer achter mijn computer. Het was een grote teleurstelling toen ik zag dat ze er niet was. Het luchtte zo op om er over te praten, dat ik het graag weer had gedaan. Moedeloos droop ik af en strompelde naar mijn bed. Ik was zo moe van alles dat ik zo in slaap viel, ook al was het nog vroeg. Om kwart voor twee ’s nachts werd ik even wakker en begon ik in jou te schrijven, nu dus.

Petra

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-07-05 20:15

Re: [verhaal] Geen titel boek?

Geplaatst door de TopicStarter : 05-07-05 20:15

1 april, 2003

Lief dagboek,

Vandaag is het een april, de dag om grappen uit te halen. Niet dat ik daar zo’n behoefte aan had hoor, maar anderen blijkbaar wel. Zo heb ik een stuk of drie keer de ‘vetergrap’ gehoord (je veter zit los! Dat kan niet, ik heb een rits). Ook is het blijkbaar in om vandalistische grappen uit te halen, zoals eieren tegen de ramen gooien en dergelijke. Het schijnt ook de manier te zijn om met dingen te spotten (het is een april hoor!). Verschillende jongens uit mijn klas liepen met ziektes te spotten. Zo ook onder wiskunde. Ik werd woedend! Ik schoot van mijn stoel, had het liefste iemand een klap gegeven, maar ik kon me gelukkig beheersen. Ik rende zo ongeveer naar buiten en vloog de wc’s in, terwijl ik de verbaasd kijkende mensen achter me liet. Hoe durfden ze te spotten met ziektes dat voor vele mensen een lijdensweg is! Na het verhaal van Lisa kon ik dat echt niet meer begrijpen! Ik moest mijn woede kwijt zien te raken, maar ik wist niet hoe. Uit wanhoop kneep ik mezelf. Het brandde wat na, maar verder voelde ik er niets van. Ik las eens een stukje van iemand die aan automutilatie deed om haar woede kwijt te raken, dus ik besloot het eens te proberen. Het werkte geweldig en zodoende knijp ik mijzelf om mijn woede kwijt te raken. Het is een jaar geleden dat ik het voor het laatste deed, maar nu kon ik niet anders. Ik rolde de mouwen van mijn vest omloog, zodat ze de plekken niet zouden zien en ik liep weer naar het lokaal. Alle gezichten staarden me aan en ik voelde me erg ongemakkelijk.

Ik ben het zo zat, ik word zo moe van het verdriet en de pijn, ik kan het niet meer aan. Kon ik nou maar nog een dag met haar samen zijn, had ik nou maar rustig afscheid kunnen nemen! Ik wil haar terug, dagboek, ik wil haar niet kwijt zijn! Waarom moest zij nou het slachtoffer worden, waarom niet een of andere crimineel! Het is zó oneerlijk, zó gemeen! Als ik haar nog eén keertje zou kunnen zien, nog eén keertje haar warmte zou kunnen voelen en haar nog eén keertje zou kunnen omhelzen, dat zou geweldig zijn.

Petra

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-07-05 20:29

Re: [verhaal] Geen titel boek?

Geplaatst door de TopicStarter : 05-07-05 20:29

Hmm.. is deze titel misschien iets? "Verdwaald"
(In haar eigen gedachten en gevoelens)???

**Geplaatst**: 06-07-05 11:26

Re: [verhaal] Geen titel boek?

Geplaatst: 06-07-05 11:26

titels ben ik altijd erg slecht in, dus daar kan ik je niet zo mee helpen.

wel kan ik je als tip geven niet al teveel op het onderwerp automutilatie in te gaan in je verhaal. Het is al teveel en te vaak gedaan en naar mijn mening gaat je verhaal ervan achteruit.
Nou is dit slechts mijn mening hoor, dus je moet zelf zien wat je ermee doet, maar ik vind het dan nl alweer vrij snel cliche worden..

verder, ga zo verder!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-07-05 14:16

Re: [verhaal] Geen titel boek?

Geplaatst door de TopicStarter : 06-07-05 14:16

Noukie schreef:
titels ben ik altijd erg slecht in, dus daar kan ik je niet zo mee helpen.

wel kan ik je als tip geven niet al teveel op het onderwerp automutilatie in te gaan in je verhaal. Het is al teveel en te vaak gedaan en naar mijn mening gaat je verhaal ervan achteruit.
Nou is dit slechts mijn mening hoor, dus je moet zelf zien wat je ermee doet, maar ik vind het dan nl alweer vrij snel cliche worden..

verder, ga zo verder!

Dat was ik ook niet van plan, is niet origineel

Bedankt!

**Geplaatst**: 06-07-05 22:34

Re: [verhaal] Geen titel boek?

Geplaatst: 06-07-05 22:34

Ik heb nog niet alles gelezen [Ik ga zo verder]
Maar ik wilde even zeggen voor ik het vergeet dat er bij hoofdstuk 2 dit staat:

27 maart, 2003

Lief dagboek,

Het is vandaag precies een maand geleden dat mijn moeder is overleden.

Maar dat klopt toch niet?
Want ze is toch overleden op 27 januarie, oftwel dan zou ze op 27 maart al 2 maanden overleden zijn ipv 1 maand.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-07-05 00:17

Re: [verhaal] Geen titel boek?

Geplaatst door de TopicStarter : 07-07-05 00:17

Nero schreef:
Ik heb nog niet alles gelezen [Ik ga zo verder]
Maar ik wilde even zeggen voor ik het vergeet dat er bij hoofdstuk 2 dit staat:

27 maart, 2003

Lief dagboek,

Het is vandaag precies een maand geleden dat mijn moeder is overleden.

Maar dat klopt toch niet?
Want ze is toch overleden op 27 januarie, oftwel dan zou ze op 27 maart al 2 maanden overleden zijn ipv 1 maand.

Whahaaaa oeps

Heel erg bedankt!!!

**Geplaatst**: 07-07-05 13:15

Re: [verhaal] Geen titel boek?

Geplaatst: 07-07-05 13:15

Hmm.. Ik vind het stukje van het knijpen echt te snel gaan & niet fijn. Het staat er niet goed in.
Nee.. het maakt echt een achteruitgang in je verhaal..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-07-05 18:16

Re: [verhaal] Geen titel boek?

Geplaatst door de TopicStarter : 07-07-05 18:16

Hmm, was er zelf ook niet helemaal tevreden over zeg maar

Haal het er denk ik maar uit ook.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-07-05 18:52

Re: [verhaal] Geen titel boek?

Geplaatst door de TopicStarter : 07-07-05 18:52

Ik moest mijn woede kwijt zien te raken, maar ik wist niet hoe. Uit wanhoop gaf ik een ruk aan het toiletpapier en maakte het tot een grote prop. Met al mijn kracht smeet ik het tegen de muur en ik liep de wc weer uit. Terwijl ik weer terug liep naar het lokaal voelde ik de ogen in mijn rug prikken en met een ongemakkelijk gevoel verdween ik weer in het klaslokaal.

Zo beter?
Vind ik wel

**Geplaatst**: 07-07-05 19:32

Re: [verhaal] Geen titel boek?

Geplaatst: 07-07-05 19:32

Veeeeeel beter

**Geplaatst**: 07-07-05 23:09

Re: [verhaal] Geen titel boek?

Geplaatst: 07-07-05 23:09

mee eens!