En plotseling, op nog geen tien centimeter afstand van Marijke, stond de vrouw stil. Ze stopte met schreeuwen, of althans; ze had haar mond gesloten, en de uitdrukking op haar gezicht was niet zo wanhopig meer als daarnet. Ze keek nu recht in Marijke's ogen, en deze kon niets meer doen dan terugkijken- ze kon zich niet meer bewegen. De vrouw stak nu haar hand uit, en had deze vlak voor het gezicht van Marijke; er was nog geen centimeter afstand meer tussen haar hand en Marijke's gezicht. Marijke voelde hoe ze begon te trillen van angst.. ze wist niet waarom, maar deze vrouw mocht haar niet aanraken. Ogen openen. Ze móest haar ogen openen, dit wilde ze niet meer.. Maar de vrouw stak haar hand íets verder uit, en deze ging dwars door Marijke's gezicht heen. Op dat moment wist Marijke haar ogen te openen, maar toch voelde ze een koude rilling langs haar ruggengraat lopen. Het duurde een paar seconden voordat ze besefte waar ze was, en wat ze er ook alweer aan het doen was. Toen ze eenmaal wist dat ze een papiertje zocht om op te tekenen, stond ze langzaam - nog wat versuft- op van de grote bureaustoel en pakte wat papier uit de printer. Vervolgens draaide ze zich om, en liep richting haar eigen kamer. Maar in de deuropening kon ze het niet laten om toch eventjes stil te blijven staan, en te luisteren of ze het gebonk en gestommel nog steeds van de zolder hoorde komen. Maar het was helemaal stil, een paar seconden lang. Toen hoorde ze haar vader rustig de trap aflopen, die nog wat naar haar moeder riep. "Ik kom zo.." was het geïrriteerde antwoord dat van zolder terugkwam. Haar vader knipoogde naar Marijke, en deze grijnste voorzichtig. Haar moeder kon er niet zo goed tegen, als ze wakker gemaakt werd terwijl ze net lekker sliep. Marijke wachtte tot haar vader de trap naar beneden afgelopen was, en liep toen haar eigen kamer binnen. Ze deed de deur dicht en gooide het papier achteloos op haar bureau neer. Inmiddels had ze allang geen zin meer om nog te tekenen; ze had barstende koppijn. Even op bed liggen, nadenken over wat ze net had gezien. En Marijke draaide zich om, liet zichzelf op haar bed vallen, en sloot haar ogen..
HUPHUPHUP schiet eens op..Ik wil meer...Ik ben zo druk alle verhalen hier op bokt te lezen dat ik mijn eigen verhaal een beetje vergeet...Oeps...Maarja
Wow ik ben hier toch effe lang niet geweest... maar he Nikki leuk verhaal! Leuk leuk... Maar best eng? En hoe heet dat... hevige emotiedingeses nee anders.. nouja iig goed geschreven _/-o_
Ik zie door de verhalen hier op CB eeh.. het bos niet meer. Zeg maar. Dus ik zie je verhaal nu pas.. Niet zo gek eigenlijk, heb pas sinds gister internet.. maaar even to the point. Ik vind het.. mooi, maar het onderwerp is niks voor mij. Kan gebeuren. Maar, je brengt het weer mooi onder woorden en schrijft het leuk op. Alsmaar is volgens mij geen echt woord. Is het enige wat ik me nog kan herinneren, van wat ik tegenkwam aan dingesfouten. Ofzo. In ieder geval, ik blijf het volgen.. ook dit verhaal weer. Ben benieuwd!
Olle
Berichten: 2800
Geregistreerd: 30-03-05
Geplaatst: 01-06-05 22:33
*knip*
Laatst bijgewerkt door Olle op 19-09-23 14:29, in het totaal 1 keer bewerkt
alsmaar is volgens mij wel een woord hoor erg mooi verhaal. maar soms stoor ik me er een beetje aan als je zo veel "marijke" zegt. probeer wat meer voornaamwoorden te gebruiken zoals "ze" ofzo. je kan ook eens een ker "het meisje" of weet ik veel zeggen. is mar een tip om het vlotter te laten lezen hoor