Bokt.nl

Citaat:

Ik sloop de gang af naar onze kamer en kloptte zachtjes op de deur, natuurlijk geen reactie. Wat nu? Natuurlijk, Sara had altijd haar telefoon aanstaan, ik zou haar wel wakker kunnen bellen. Terwijl ik mn gsm liet overgaan, ging mijn blik naar de deur naast de onze en een schok ging door me heen. Kimi! Ik was hem helemaal vergeten! Het was niet erg aardig geweest om met iemand anders ervandoor te gaan, naja ervandoor, meer voor zn neus met iemand anders flirten. god, wat had ik nu weer gedaan? Weer niet zo’n slimme actie van mij.
Gelukkig nam Sara snel op en ik vroeg haar kortaf de deur open te doen, een paar seconden later opende een slaperig kijkende Sara de deur. Ik keek haar niet aan en liep langs haar heen, zonder een woord te zeggen. Ik klikte het licht uit en kleedde me in het donker om, Sara had de boodschap waarschijnlijk wel begrepen of was gewoon te dronken, ze was in ieder geval ook weer in bed gekropen. Ilze had niets gemerkt en snurkte zacht. Ik kroop onder de lakens en deed mn ogen dicht, alcohol was voor mij altijd al een goed slaapmiddel geweest en ik sliep al snel als een blok.

Citaat:

De bleke winterzon scheen recht in mn gezicht toen ik de volgende morgen mijn ogen open deed, ik kneep ze meteen weer stijf dicht en draaide me om. Een pijnlijke scheut trok door mn hoofd toen ik bewoog. Tja, dat was de prijs van een avondje doorzakken met een fles wodka. Langzaam kwamen de herinneringen aan de avond ervoor weer boven. Morgan! Ja vandaag zou hij wat van zich laten horen en dan zou ik hem vanavond weer zien. Maar meteen daarna herinnerde ik me Kimi. Ik zou hem ook nog onder ogen moeten komen, niet echt een leuk vooruitzicht. En Sara en Ilze, die me alleen hadden achtergelaten in de club. Met die twee had ik nog wel het een en ander te bespreken.

Behoedzaam ging ik rechtop zitten, mijn hoofd klopte pijnlijk en het licht in de kamer deed pijn aan mn ogen. De andere twee waren nog diep in slaap, dus ik besloot me alvast te gaan douchen en daarna zou ik die twee nog wel aanspreken op hun gedrag van gisteravond. Toen ik mijn spullen uit mn tas haalde viel mn oog op het doosje paracetamol. Hmmm, geen slecht idee, die hoofdpijn moest toch echt verdwijnen. Ik spoelde twee tabletten weg met wat overgebleven ijsthee en begaf me naar de douches.

Toen ik terugkwam waren Ilze en Sara inmiddels ook ontwaakt en keken me boos aan. Ik zuchtte eens diep en plofte neer op mn bed. “Waar waren jullie?” vroeg ik.
“datzelfde kunnen we aan jou vragen, waar was jij in hemelsnaam?” kaatste Ilze terug.
Nu begon ik echt kwaad te worden, “Nou, ik was gewoon in die club aan de bar, maar toen ik na een tijdje op zoek ging naar jullie, was iedereen verdwenen en heeft die man waar ik mee aan de bar zat me thuis moeten brengen!”
Ilze keek me vragend aan. “In de club en welke man? Wij hebben die hele tent uitgekamd, maar je was spoorloos en toen we Kimi ook niet konden vinden, dachten we dat je met Kimi weg was gegaan. Je zat zeker niet aan de bar!” .
“Nou, ik ben niet met Kimi meegegaan en heb de hele tijd aan de bar gezeten, je kan me toch echt niet over het hoofd gezien hebben en de man waarmee ik aan de bar zat moet jullie toch zeker wel opgevallen zijn.”
Sara haalde haar schouders op “het spijt me, maar we konden je echt nergens vinden."
Ik vond het hele verhaal maar vreemd, maar weet het maar aan de alcohol en het was uiteindelijk toch goed afgelopen.

Toen realiseerde ik me dat Ilze had gezegd dat ze Kimi ook niet hadden kunnen vinden. Waar was hij dan geweest? Was hij zo kwaad geworden en zou hij zijn vertrokken? Ik keek Ilze aan “Heb jij Kimi nog gezien?”
Ilze trok een wenkbrauw op “Ik heb hem voor het laatst met jou aan een tafeltje zien zitten, daarna heb ik hem niet meer gezien. Heb je t weer gepresteerd een man weg te jagen?”
Ik haalde schuldbewust mijn schouders op “Tja ik heb aan de bar gezeten met die man die jullie dus schijnbaar niet gezien hebben, en toen ben ik helemaal de tijd vergeten, toen ik opkeek was iedereen verdwenen, jullie en Kimi dus. Maar het was natuurlijk ook niet erg aardig van me om hem zo te laten zitten, dus ik kan het hem niet echt kwalijk nemen.”
Sara en Ilze konden helaas niet meer doen, dan beamen dat het inderdaad niet erg aardig was geweest, wat mijn schuldgevoel nog wat verergerde.
“Maar natuurlijk willen we nu wel alles weten over de vreemdeling aan de bar, he?” zei Ilze, ik grijnsde breed en antwoordde “Tja ik wil alles wel vertellen, maar we moeten ook nog wat van St.Petersburg zien, dus maken jullie dat jullie aangekleed komen, dan vertel ik straks wel alles onder het ontbijt.

Kimi kwam ik gelukkig nergens tegen in het hostel. Ik moest hem natuurlijk een keer onder ogen komen, hem vermijden de rest van mijn verblijf in Finland was onmogelijk, aangezien hij ook in de studenten flat woonde. Maar vandaag had ik daar niet zo’n trek in, vanavond had ik een spannend afspraakje en mn kater deed op het moment ook niet echt wonderen voor mn humeur.


Hoofdstuk II

Ilze en Sara zaten me met open mond aan te staren van achter hun dampende kop koffie, “Jij bent ook onverbeterlijk he? Het is nog geen maand uit met je vriend en nu zit je alweer stevig achter de mannen aan. En zo te horen ook nog erg aantrekkelijke mannen.” Graptte Sara. Ik kon sinds ik mijn verhaal begonnen was over Morgan niets anders meer doen dan breed grijnzen.
“Oh mijn god, ze heeft het geloof ik te pakken” zuchtte Ilze. Opeens viel me in dat ik totaal niets had om aan te trekken die avond, ik had niet gerekend op spannende afspraakjes, alleen op slopende sightseeing tochten door de stad, dus ik had alleen 2 spijkerbroeken, 2 truien en een topje om uit te gaan meegenomen. Het topje stonk nu een uur in de wind en het was simpelweg niet geschikt voor een date met deze man.
Gelukkig hadden Ilze en Sara de oplossing, we zouden eerst een bezoek brengen aan de Hermitage, het winterpaleis van de tsaar, waar nu een museum in gevestigd was en daarna konden we wel op zoek gaan naar een geschikte outfit.

De hele middag zworven we door het gigantische Hermitage, er leek geen einde aan te komen, van oude romeinse graftomben tot schilderijen van Van Gogh. Wat een tegenstrijdigheid, hier stond, hing en lag voor miljoenen bijelkaar, terwijl twee straten verder mensen in half vervallen gebouwen, zonder stromend water of electriciteit woonden.
Na een uurtje of 3 gaven we onze zwerftocht op, we hadden het grootste gedeelte wel gezien en onze voeten begonnen te protesteren. We zakten neer op een van de bankjes bij de ingang ik wilde een sigaret opsteken, toen ik in mijn tas het lampje van mijn telefoon zag kinpperen. Mijn hart sloeg zowat over, een bericht! Zenuwachtig grabbelde ik de gsm uit mijn tas en mijn hartslag steeg nog verder toen ik zag dat het van Morgan was.
“Hello gorgeous, Hope it’s okay if I pick you up at 7 o’clock at the hostel? If not, please let me know. Morgan”
Ik keek op van mijn telefoon en zag dat Ilze en Sara me verwachtingsvol zaten aan te kijken. Ik begon weer te grijnzen van oor tot oor en zei “Jullie zullen echt de avond zonder mij door moeten brengen, want ik heb een date om 7 uur!”
Sara en Ilze bedachten zich geen moment, nadat ik had gezegd dat ik een date had, en sleurden me van het bankje af. Voordat ik het wist stond ik in een kledinghokje in een redelijk prijzige winkel kleren te passen die Ilze en Sara aansleepten. Over de broek had ik niet lang getwijfeld, een mooie stijlvolle zwarte broek die laag op mijn heupel viel. Nu nog iets voor erop, dat werd al iets moeilijker.
Uiteindelijk vond ik een mooi zwart truitje met wat subtiele glittertjes en een diep uitgesneden decollete. Perfect! Ik rekende af met mijn creditcard en toen moest ik op zoek naar een paar bijpassende schoenen, want op mn rode sportschoenen kon ik me natuurlijk niet vertonen.
Een klein half uur later had ik een paar zwarte lage laarsjes met gevaarlijk hoge hakken gevonden, die mijn outfit helemaal afmaakten. Ik zou verder de half lange leren jas van Sara aantrekken en dan was ik er helemaal klaar voor.

Het was ondertussen 4 uur en we besloten snel een hapje ergens te eten. Ik wist niet zeker wat de bedoeling was vanvond, zouden we nog wat gaan eten of gewoon wat gaan drinken? Ik bestelde wat kip met rijst en liet de helft staan, zodat ik als we nog zouden gaan eten in ieder geval nog een beetje honger zou hebben. Toen ook Ilze en Sara ook klaar waren, betaalden we de belachelijk lage rekening en zetten we weer koers naar ons luxe hostel.

In het hostel aangekomen, sprintte ik de douche in terwijl Sara en Ilze op hun gemak neerploftten op de bedden. Ik douchtte maar kort, want het was al laat en ik moest me nog aankleden, opmaken en mn haren doen. Ilze en Sara keken geamuseerd toe hoe ik zenuwachtig met de kaartjes aan mn nieuwe kleren frunnnikte en toen ik deze eindelijk verwijderd had, gehaast alles aantrok. Nog even opmaken en dan mn haren, maar wat moest ik met mn haren? Los? Opgestoken? Ilze en Sara besloten dat opgestoken wel het mooiste zou zijn en even later zat ik al ongeduldig op een stoel zat te wiebelen, terwijl Sara vakkundig mn haren opstak. Binnen 5 minuten was ze klaar en toen ik op mn horloge keek,zag ik dat het pas half 7 was. Nu moest ik nog een half uur zenuwachtig zitten wezen.
Ik liep nog 10 keer naar de spiegel om mn make up en haren te checken, vroeg ilze en Sara 20 keer hoe ik eruit zag, en zij antwoordden 20 keer dat ik er fantastisch uitzag.

Uiteindelijk was het dan 5 voor 7 en was het tijd om naar buiten te gaan. Ik trok Sara’s jas aan, draaide nog eenmaal rond voor de spiegel en wenstte Ilze en Sara een ook een leuke avond toe. De twee maakten nog wat obscene gebaren en barstten toen in een lachbui uit. Ik grijnsde ze breed toe en trok de deur achter me dicht. Ik groette de receptioniste en liep de deur uit. Net toen ik buiten de trap afliep, kwam de zwarte BMW de hoek omgereden en stoptte voor mn neus.

Citaat:

Morgan staptte uit en mijn onderkaak viel bijna op de grond, deze man was niet gewoon knap, zelfs nu ik nuchter was, was hij zonder twijfel een van de knapste mannen die ik ooit gezien had en ik had een afspraakje met hem. Hij had zijn haren in een losse staart, met een paar loshangende nonchalante plukken. Hij droeg een zwarte broek met een bijpassend colbert jasje, waaronder hij een grijze coltrui droeg. Hij zag eruit om door een ringetje te halen! Hij staarde me indringend aan met die lichte ogen van hem en glimlachtte. “You look absolutely gorgeous!” Ik lachtte verlegen. Met complimentjes had ik nooit zo goed raad geweten. Galant hield hij de deur van de passagiers kant voor me open en ik staptte in. Hij nam plaats achter het stuur en weg waren we.

Ik wist niet goed wat ik moest zeggen, de zenuwen gierden door mijn lijf en mijn kaken leken wel aan elkaar vastgeplakt. Morgan wierp een zijdelingse blik op me en vroeg, “Is there something wrong? You are so quiet.”
Ik glimlachtte: “Well, I’m just a little nervous, but I’ll be fine. And to be honest, I usually don’t talk so much as I did yesterday night, I’m afraid I had a little bit too much to drink yesterday, sorry about that.”
Morgan grinnikte, “Yes, I figured that one out, you were a bit unsteady last night, but you don’t have to apologize. And don’t be nervous, we will have a nice evening and everything will be fine, don’t worry.” Ik werd rood “I was pretty drunk last night, eh? Probably not that charming, why did you ask me out after that?”. Morgan moest nu echt lachen, “True, you were pretty drunk, but it was kinda charming. You should be able to party every once and a while. And Russia is a good place to do just that.”
Ik kon hem niet anders dan gelijk geven, de prijzen hier waren een stuk aangenamer dan in Finland, dus dat nodigde wel uit tot een feestje.

We waren ondertussen aangekomen in de buitenwijken van St.Petersburg. De huizen waren naar Russische standaarden ontzettend statig. “where are we going?” Vroeg ik. “I’m not telling you, but I’ll promise you that you will like it.” Zei hij met een grijns Ik liet het maar over me heenkomen. Uiteindelijk stopte hij voor een verschrikkelijk chique restaurant, ik gaaptte hem aan “You can’t be serious, this is too expensive” wist ik uit te brengen. “Too expensive? For who? You look like a million dollars, so what’s the problem?”. Ik werd zonodig nog nerveuzer, moest ik in zo’n chique restaurant gaan eten?

Morgan stond al naast de auto en opende het portier voor me. Ik staptte uit, hij sloeg een arm om me heen en nam me mee naar binnen.
De gastheer nam onze jassen aan en begleidde ons naar een tafeltje acheraan in de zaal, terwijl we er naar toe liepen moest ik uitkijken dat ik niet over mijn onderkaak struikelde. Overal waar ik keek zag ik goud. Het was net een overdreven luxe restaurant uit een slechte film. Toen ik uiteindelijk op mijn stoel zat, zat ik nog steeds met grote verbazing om me heen te staren. Morgan begon te grinniken “It’s way over the top, isn’t it? This case of bad taste you’ll probably only find here in Russia.”
Ik kon hem niet anders dan gelijk geven, gelukkig dacht hij er hetzelfde over als ik.

Al snel verscheen er een ober aan ons tafeltje, Morgan bestelde wat water en ik bestelde een glas rode wijn. Ik kreeg een menu kaart in mn handen gedrukt, maar tot mijn grote schrik en zoals het een duur restaurant betaamt, was alles in het Frans. Mijn ogen schoten van links naar rechts over de kaart, maar mijn kennis van het Frans was bij verre niet genoeg om duidelijkheid te verschaffen over de gerechten. Hulpeloos keek ik naar Morgan, die me bemoedigend toelachtte. “You don’t speak french, do you?”
Ik lachtte verlegen. “I’m afraid my french is almost as bad as my Russian. I speak a little, but not by far enough to figure out what is on the menu.” Morgan nam de menukaart uit mijn handen en vroeg: “What would you like to eat? Meat? Fish? Vegetarian? Salad? Tell me, and I’ll order something for you.”
Ik dacht even na, waar had ik zin in? “Uhm, I think I’d like something with meat, something simple, as far as possible in this restaurant.” Morgan liet zijn blik even snel over de kaart dwalen. “I was thinking about some kind of steak, maybe you would like that as well?” “yes, sure sounds good to me.” Het maakte me eigenlijk niet zoveel uit wat ik at, als ik nog maar lang in die prachtige ogen mocht staren.

De ober verscheen weer aan ons tafeltje en zette een groot glas rode wijn voor me neer en Morgan bestelde snel in het Frans. Nadat de ober vertrokken was vroeg ik hem: “What languages do you speak? Russian, French en English obviously, what else?” Morgan dacht even na “next to English, Russian and French, I speak Spanish and German fairly well, and a little bit of japanese and Italian.” Ik zat hem met grote ogen aan te kijken “My god, where did you learn all that?” Nu was het de beurt aan Morgan een beetje verlegen te worden. “Well, I traveled a lot and it can come be really convenient to speak the language of the country you’re in.” Daar had hij zeker gelijk in. Ik was nu zo’n 2,5 maand in Finland en mijn kennis van het Fins was nog steeds nihil en het zou niet veel beter worden de komende maanden, maar het zou zeker handig zijn wanneer ik de taal beter zou spreken. “you don’t speak Finnish by any chance, do you?” grijnsde ik. “I’m afraid not, why?” vroeg hij. Ik keek hem verleidelijk aan “Well, I could use a teacher, because I’m terrible in Finnish.” Met een zucht voegde ik eraan toe “But then again, I’m bad at French, Russian, Italian and Japanese as well.” Morgan boog zich over de tafel en zei zacht: “If you ever need any help with any of those, you can always give me a ring.”

Het eten liet een tijd op zich wachten, wat ons de gelegenheid gaf om wat meer van elkaar te weten te komen. De tijd scheen te vliegen, dit was bij verre de meest interessante man die ik ooit was tegengekomen. De aandacht die ik kreeg deed me goed, hij leek oprecht geïnteresseerd in wat ik te vertellen had, iets wat ik lang had moeten missen. Het eten was goed, maar ik sloeg er niet echt acht op.
Na het eten betaalde Morgan voor ons half opgegeten diner en we besloten ergens anders wat te gaan drinken. Hij hield mijn jas voor me op, hield de deur voor me open en hielp me in zn auto, hier kon ik wel aan wennen.

Hij nam me mee naar plein voor St.Isaacs catherdral, en parkeerde de BMW. Opnieuw hielp hij me uit de auto. Ik draaide me om en keek omhoog naar de koepel van St. Isaac’s, hoewel Rusland nog steeds een arm land was, waren er de meest ongelooflijke gebouwen overal. Morgan zag me naar de catherdraal staren, “Did you see the inside of it?”, vroeg hij zacht.
Ik schudde mijn hoofd, “we wanted to, but it was closed to public when we were here.”
Voorzichtig nam hij mijn hand en liep langzaam richting de cathedraal, en leidde me langzaam de trappen op. Wat was hij van plan? Wilde hij nu werkelijk naar binnen op dit tijdsstip? Ik twijfelde. “What are you going to do? They’re not gonna let us in now.”
Er verscheen een glimlach op zijn gezicht en hij gebaarde mij te blijven staan waar ik stond. Hij klopte op de enorme houten deur en even later verscheen het gezicht van de nachtwaker vanachter een luikje in de deur. Ze schenen even te overleggen, daarna sloot het luikje zich weer. Morgan gebaarde voor mij te komen, aarzelend liep ik de resterende stenen trappen op en ging naast hem staan. Een paar seconden later kraakten de zware scharnieren en de deur opende zich tot een kier. Morgan legde zijn hand op mijn rug en duwde me zachtjes naar binnen, de bewaker was in geen velden of wegen te bekennen en het was schemerig.

Ik hoorde de zware deur achter me dicht vallen en keek om, opeens bang dat Morgan me alleen had gelaten hier, maar ik keek recht in zn geruststellende staalgrijze ogen. Ik draaide me weer om en zette een paar onzekere stappen naar voren. Het licht was gedempt, maar er was genoeg licht om de omgeving te zien. Het hing er vol met iconen, die had ik wel genoeg gezien hier in St.Petersburg, maar de muurschilderingen trokken mijn aandacht. Ik herkende de taferelen niet, het was niet de gewoonlijke kruistocht van Jesus. Ik groef in mijn geheugen, zoekende naar de informatie over Russische religies, ik kon me niets herinneren dat de muurschilderingen verklaarde. De muren waren volgeschilderd met engelen, demonen en mensen in de meest vreselijke bloederige taferelen, een complete nachtmerrieachtige veldslag was afgebeeld op de muren van St. Isaac. Iets klopte er niet, St. Isaac was russisch Orthodox, dit hoorde hier gewoonweg niet thuis.

Vertwijfeld draaide ik me om en botste bijna tegen Morgan op. Hij zette een stap in mijn richting, en bijna deinsde ik achteruit. De haren achter in mijn nek stonden recht overeind, en mijn hart maakte overuren en mijn adem kwam in horten en stoten. Ik voelde de paniek opkomen, maar ik kon niet verklaren waarom. Met veel moeite bleef ik staan waar ik stond en liet hem dichterbij komen en ik liet hem zijn handen om mijn bovenarmen leggen om me dichterbij te trekken. Ik liet hem begaan en toen ik zijn lippen op de mijne voelde, verdween het gevoel van zoeven als sneeuw voor de zon.

Toen ik uiteindelijk in zn ogen keek kon ik niet anders dan grijnzen. Dit had ik nu altijd al eens willen doen in een kerk. De ongelovige die ik was. Morgan nam me, zonder iets te zeggen weer bij de hand en nam me mee naar buiten, door de gigantische deuren, die teveel geluid maakten naar mijn zin. Ik dacht niet langer aan de spookachtige muurschilderingen. We liepen langzaam het plein over, staken de straat over, langs de hoge ramen van het Astoria hotel. Nieuwsgierig probeerde ik een blik naar binnen te werpen, maar zware gordijnen belemmerden mijn zicht. Jammer, ik had wel eens een glimp willen opvangen van het leven daarbinnen. Ik was in gedachten verzonken, totdat het tot me doordrong dat ik voor de deuren van het Astoria stond en Morgan duidelijk van plan was naar binnen te lopen.

“What are you doing?” siste ik, een zenuwachtige blik op de portier werpend. Morgan keek me vragend aan “I thought we were going to have a drink”. Verschrikt keek ik hem aan “Not here! I’m not dressed for that, they will never let me in!”. Morgan keek steeds verbaasder “You look perfectly fine to me, and I am a guest here, and they better let us in if they ever want me to return. Don’t worry so much and come on.” En hij sloeg een arm om mijn middel en leidde me naar de deur. Tot mijn grote verbazing opende de portier de deuren voor ons, en maakte een kleine buiging.” Het moet niet gekker worden, dacht ik.

Ik kon alleen maar om me heen gapen, dit was het soort hotel dat je alleen in films ziet. Ik herinnerde me dat een van de oudere James Bond films hier was opgenomen. Diep onder de indruk volgde ik Morgan naar een schemerige bar achter het restaurant. Terwijl ik plaatsnam aan een van de kleine tafeltjes, liep hij naar de bar en bestelde wat te drinken voor ons. Nog maar een rode wijn.

Ik herinnerde me niet hoeveel rode wijn ik gedronken had, maar alles was wazig en draaierig. Flarden van conversatie spookten door mijn hoofd, maar de connecties kon ik niet meer leggen. Ik herinner me dat ik hem volgde naar zijn kamer in het hotel, daarna is alles onduidelijk, ik herinner me wel iets, maar het is alsof ik gedroomd heb.