Bokt.nl

Citaat:

Een foto van Jason en Katy, op de foto geeft Jason Katy een kus op haar wang en Katy lacht naar de camera. Snel draai ik de foto weer om en zet hem in het lijstje. Ik laat me op Jason zijn bed neerploffen;’Katy zei dat je met har gehad hebt’ zeg ik. Jason draait zich om en kijkt me aan, ‘Dat is al een hele tijd geleden’ zegt hij. Ik glimlach. Het is een tijdje stil. ‘Sascha?’ Vraagt Jason. ‘Wat is er?’ Vraag ik. ‘Ik ben vrijdag jarig zin om ook te komen?’ Vraagt Jason. ‘Lijkt me leuk’ zeg ik glimlachend.

De volgende dag lijkt school wel eeuwen te duren maar na school is Kim gelukkig weer online.


Kimbalabasta; yoo sas
Sas @ Australie; haaii
Kimbalabasta; hoes?
Sas @ Australie; goed mt jou
Kimbalabasta; ook goed hoor
Sas @ Australie; mooi
Kimbalabasta; heb je al een foto van Jason?
Sas @ Australie; Ja wacht ik zal hem even scannen
Kimbalabasta;

Snel pak ik de foto uit mijn zak en leg hem in de scanner. Even later verstuur ik hem naar Kim.


Sas @ Australie; en?
Kimbalabasta; hijs leuk!!!
Sas @ Australie; vind je?
Kimbalabasta; ja echt hij is vet knap joh
Sas @ Australie;
Kimbalabasta; mazzelpik als ik daar gewoon had gewoond had ik het al geweten hoor.
Sas @ Australie; echt?
Kimbalabasta; ja, vind jij hem niet leuk dan?

Daar had ik nog niet over nagedacht. Vind ik hem eigenlijk leuk? Hij is wel knap en super lief.


Sas @ Australie; misschien
Kimbalabasta; misschien? Misschien ? Als ik jou geloven moet is hij echt heel lief en aan zijn foto te zien ook nog eens super knap jij kunt mij echt niet wijsmaken dat je hem niet leuk vind hoor !
Sas @ Australie; …
Kimbalabasta; SASCHA! Geef toe je vind hem leuk!
Sas @ Australie; oké ik vind hem leuk
Kimbalabasta; maar ik moet gaan doeii(K)
Sas @ Australie; HVJ

Ik zet mijn laptop weer uit en pak mijn dagboekje.


Vind ik Jason leuk?

Nee, ik zei gewoon ja voor Kim dat ze op zou houden met zeuren! Toch? Ja! Kom op Sascha je vind hem niet echt leuk! Hij is alleen maar heel lief en heel knap. *zucht* Sascha! Je vindt hem wel leuk geef het maar toe.

Snel haal ik mijn pen van het papier af. Van dagboeken schrijven krijg je rare gedachtes, natuurlijk vind ik Jason niet leuk het is gewoon een heel goede, heel aardige, heel lieve, heel knappe, en een geweldige vriend. Ik zucht diep. Een heel goede vriend.

De volgende dag heb ik uit school meteen een tijdschrift gekocht. Op de cover stond; “Ben ik verliefd?” Eenmaal thuis scheur ik het plastic van het tijdschrift af en blader meteen door naar de test.

Denk je minstens een keer per uur aan hem? Ja/nee

Fijn meteen de eerste vraag heb ik al ja.

Heb je je wel eens voorgesteld hoe het zal zijn om zijn vriendinnetje te zijn? Ja/nee

‘Ja’ mompel ik terwijl ik het woordje ja omcirkel. Dit gaat niet goed hoor straks heb ik overal ja en dan ben ik dus verliefd op Jason. Langzaam werk ik de hele lijst met vragen af en tel alles bij elkaar op. De uitkomst; 9 keer ja 1 keer nee. De nee was bij de vraag; “Kijk je wel eens hoe jou naam klinkt met zijn achternaam?” Daar moest ik wel nee invullen, ik ken zijn achternaam niet. Terwijl ik al vermoed dat 9 keer ja verliefd betekend kijk ik naar de uitlag. “Meer dan 5 keer ja? Jij bent zeker verliefd…” Staat er met nog een hele rij tips eronder. ‘Stom tijdschrift’ mompel ik en gooi het tijdschrift in de prullenbak.

Denk aan leuke dingen; morgen is Jason jarig, zeg ik de volgende morgen tegen mezelf als Katy en haar clubje alweer op mij aflopen. ‘Sascha jij vindt Jason leuk hè?’ Vraagt Katy. WAT?! Hoe kan zij dat nou weer weten? ‘Nee’ antwoord ik hopend dat het een beetje geloofwaardig klinkt. ‘Mooi’ zegt Katy ‘hij is namelijk mijn vriendje’ gaat ze verder. ‘Hij had je toch gedumpt?’ Vraag ik. ‘Nu hebben we weer met elkaar, dag Sascha’ zegt Katy en draait zich om. Hoe kan Jason dat nou doen? Hij haat Katy ook! Meteen uit school loop ik naar Jason zijn huis. Ik klop aan en een klein meisje doet open. ‘Hallo is Jason thuis?’ Vraag ik aan het meisje. Ze schudt haar hoofd. ‘Weet je misschien waneer hij weer thuis komt?’ Vraag ik. Het meisje schudt weer haar hoofd. Ik zucht diep, dit schiet niet op. ‘Is je moeder thuis?’ Vraag ik. Het meisje knikt. Het blijft stil… ‘Kan die even komen dan?’ Vraag ik terwijl ik een beetje ongeduldig begin te worden. Het meisje knikt. Weer een stilte… ‘Wil jij je moeder nu gaan halen dan?’ Vraag ik. Het meisje knikt en slaat de deur voor me dicht. Een beetje ongemakkelijk blijf ik voor de deur staan. Even later doet er een vrouw open. ‘Bent u de moeder van Jason?’ Vraag ik. Ze knikt. Volgens mij hebben ze hier een beetje last van spraakproblemen. ‘Is Jason thuis?’ Vraag ik. ‘Nee, maar je kunt wel op zijn kamer wachten hij kan elk moment thuis komen’ zegt de vrouw. Gelukkig ze heeft in ieder geval werkende stembanden. ‘Dank u’. Even later sta ik in Jason zijn kamer. In het fotolijstje zit de foto van hem en Katy alweer goed om. Vals kijk ik naar Katy. Eigenlijk heb ik zin om de foto te verscheuren maar ik houd me in. Ik loop wat rond in de kamer en mijn blik valt op Jason zijn mobieltje. Een nieuw bericht van Katy. Snel kijk ik de andere kant op. Ik zak niet zo laag om Jason zijn berichtjes te lezen. Na vijf minuten naar de tv gestaard te hebben begint het zwarte beeld me te irriteren. Snel een ander punt zoeken om weer vijf minuten naar te staren. Vanzelf glijd me blik weer naar Jason zijn mobiel. Mijn hand gaat naar het mobieltje en een paar minuten blijf ik naar het mobieltje staren. Dan gaat zonder dat ik het zelf wil mijn vinger naar het knopje om het bericht te openen. Snel lees ik het berichtje.

Hey Schat
Hoess?
Met mij goed hoor!
Zal ik vrijdag op je verjaardag komen?
HVJ xxx Katy.

‘Slet’ mompel ik. ‘Wat zei je?’ Hoor ik Jason zijn stem achter me vragen. ‘Niks’ zeg ik geschrokken terwijl ik het mobieltje weer op zijn bureau leg. ‘Katy zei dat je met haar heb’ Zeg ik. Jason knikt. ‘Wat, is het waar? Ik dacht dat ze gewoon loog om mij te pesten’ zeg ik. ‘We hebben echt weer met elkaar.’ Zegt Jason. ‘Maar…ik…jij…wij…zij…jij…jullie…’ mompel ik. Ik kom niet meer uit mijn woorden. ‘Je dacht toch niet dat wij…?’ Vraagt Jason. ‘Natuurlijk niet! Denk je nou echt dat ik op jou zou vallen? Tsss sukkel’ zeg ik. Jason kijkt me verbaasd aan. ‘Ik ga!’ Roep ik en ren de trap af naar beneden. Snel gooi ik de deur achter me dicht en ren naar huis. Thuis laat ik me meteen op mijn bed vallen en begin te huilen. Als ik weer wat rustiger ben ga ik rechtop zitten. Wat moet Jason nu wel niet van mij denken? O, wat reageerde ik stom. Ik geef mezelf een klap in mijn gezicht ‘AU!’ roep ik, ik sloeg een beetje hard. Ik pak mijn dagboekje en blader door naar het anti Australie lijstje.


Waarom is Australië een flut land?
1. Het is er TE heet
2. Er leven slangen
3. Ik ken er niemand
4. Bagage komt niet aan
5. Er leven leguanen
6. SCHOOLUNIFORMS (blauw!!!)
7. Geen drop.
8. Loslopende kangoeroes die je zwaargewond proberen te maken
9. Stomme Australische kinderen (behalve Jason)
10 JASON!!

Opgelucht sla ik het dagboekje weer dicht en stop het weer onder mijn kussen. Terwijl ik dat doe voel ik dat er nog wat onder mijn kussen zit. Ik pak het vast en kijk wat het is. De foto van Jason, zonder dat ik dat wil beginnen er weer tranen over mijn wangen stromen en vallen neer op de foto.

De volgende dag liep ik de hele tijd chagrijnig door school. Ik ben er totaal 3 keer uitgestuurd en ben nu bezig met mijn derde uur nablijven. Met mijn armen over elkaar kijk ik chagrijnig voorruit in de meldkamer. Als de drie uur nablijven er eindelijk op zitten loop ik snel weer naar huis. Als ik naar huis loop zie ik in de tuin van Jason allemaal ballonnen en slingers hangen. De tuin staat vol met mensen. Snel kijk ik voor me uit en loop door. ‘Hoi’ hoor ik de stem van Jason achter me zeggen. Eigenlijk wil ik me omdraaien en hoi terug zeggen maar ik loop snel door. Ik wordt bij mijn arm vastgepakt. ‘Sascha? Wat is er met je?’ Vraagt Jason. ‘Niks’ zeg ik terug maar blijf vooruit kijken. ‘Sascha?’ Probeert Jason. ‘Er is niks laat me met rust’ Zeg ik. ‘Sascha wat heb je? Je deed gister ook al zo raar.’ Zegt Jason. ‘Laat me gewoon met rust’ zeg ik en ruk me los uit zijn greep. Snel loop ik weg. ‘Sascha?’ Roept Jason nog maar ik blijf snel doorlopen. Thuis ren ik meteen naar mijn kamer. Ik pak Jason zijn foto van onder mijn kussen. De tranen beginnen weer over mijn wangen te stromen. Ik breng de foto naar mijn mond en geef er een kus op, daarna verscheur ik de foto in stukjes en gooi hem in de prullenbak.

De volgende dag leef ik naar de avond toe. Het strandfeest. Als het dan eindelijk half 9 is loop ik naar beneden. ‘Ik ga’ roep ik de huiskamer in. ‘Waar ga je naar toe?’ Vraagt mijn moeder. ‘Naar het strand, doei!’ Roep ik en doe de voordeur open. ‘Wacht eens even’ zegt mijn moeder. Ik doe de deur weer dicht en loop naar de woonkamer toe. ‘Wat?’ Vraag ik een beetje geïrriteerd. ‘Wat ga je zo laat op het strand doen?’ Vraagt mijn moeder. ‘Gewoon, ik ben uitgenodigd voor een strandfeest, mag ik nu gaan?’ Vraag ik. Maar mijn moeder blijft gewoon door vragen; ‘Door wie ben je uitgenodigd dan?’ Vraagt ze. ‘Gewoon door een groepje jongens’ antwoord ik. ‘Hoe oud zijn hun?’ Vraagt mijn moeder verder. ‘Weet ik veel 17 of zo’ antwoord ik. ‘Zijn hun dat groepje jongeren wat altijd bij het dorp rondhangt?’ Vraagt mijn moeder. ‘Kan wel’ antwoord ik. ‘Dan wil ik niet dat je er naar toe gaat’ zegt mijn moeder. ‘WAT?!’ Roep ik. ‘Dan wil ik niet da…’ begint mijn moeder ‘Ik hoorde je wel!’ Onderbreek ik haar kwaad. ‘Waarom zei je dan wat?’ Vraagt mijn moeder. ‘Waarom mag ik niet naar dat feest?’ Vraag ik. ‘Ik vertrouw die jongens niet’ antwoord mijn moeder. Kwaad kijk ik haar aan; ‘Jij weet niet hoe ik het vind om in Australie te wonen, probeer ik iets leuks te doen mag het niet!’ Roep ik kwaad. ‘Ik weet wel hoe je het vind om in Australie te wonen, je vind dat er enge beesten wonen de kinderen op school zijn stom en je vind ene Jason ook stom.’ Zegt mijn moeder. Ik schrik ‘Dat zijn de dingen van mijn…’ begin ik ‘Anti-australie lijstje’ maakt mijn moeder mijn zin af. ‘JE HEBT MIJN DAGBOEK GELEZEN!’ Roep ik kwaad. ‘Ik wist niet dat het je dagboek was’ antwoord mijn moeder of het de gewoonste zaak van de wereld is. ‘Er staat met grote letters DAGBOEK op en dan wil jij beweren dat je dat niet gezien hebt?’ Vraag ik kwaad. Mijn moeder kijkt me verbaasd aan; ‘Sascha het is maar een dagboek’ zegt ze. Dat was de druppel;‘Een dagboek is privé, een dagboek lezen is privé schenden, privé schenden is gemeen!’ Roep ik kwaad. ‘Ik ben je moeder’ zegt mijn moeder. Kwaad kijk ik haar aan, hoe durft ze er zo luchtig over te doen? ‘IK HAAT JE’ Roep ik kwaad en ren naar mijn kamer.

Als ik een kwartiertje later weer wat rustiger ben ga ik rechtop in mijn bed zitten. Hoe kan ik ervoor zorgen dat ik wel naar het feest kan. Er komen twee oplossingen; Heel lief aan mijn vader vragen en doen alsof ik het nog niet aan mam gevraagd heb, gewoon gaan. Gewoon gaan lijkt me toch de beste oplossing. Snel trek ik mijn schoenen aan en sluip zo stil mogelijk naar beneden. Snel steek ik mijn sleutel in het slot en open de tuindeuren. Ik snuif de frisse lucht van vrijheid in en stap naar beneden. Voorzichtig doe ik de deur weer achter me dicht en doe hem weer op slot. De sleutel leg ik onder een bloempot en ren weg richting het strand.

‘Gruwelijk je bent er’ zegt Josh als ik het strand op kom lopen. ‘We dachten al dat je niet meer kwam’ zegt Duncan die naast Josh staat. ‘Me moeder deed lastig’ antwoord ik. ‘Moeders…’ zegt Duncan. ‘Dorst?’ Vraagt Josh. Ik knik. Josh geeft me een flesje bier. Ik kijk naar het flesje, ik heb eigenlijk nog nooit bier gedronken. Ik blijf naar het biertje staren. ‘Gaat het Sascha?’ Vraagt Josh. Ik knik, ach wat kan een biertje nou schelen hun zijn toch me enige vrienden. Ik breng het flesje naar me mond en drink het in een keer leeg. ‘Zo jij had dorst’ lacht Duncan en geeft me nog een biertje die ik meteen weer opdrink. Josh haalt een klein zakje uit zijn zak en haalt er een pilletje uit, hij geeft er ook een aan Duncan. ‘Wat is dat?’ Vraag ik. ‘Gewoon wat lekker spul, wil je ook?’ Vraagt Josh. Waarom niet? ‘Ja graag’ antwoord ik en neem zo’n pilletje in mijn mond. ‘En?’ Vraagt Duncan. ‘Smaakt raar’ antwoord ik. Duncan en Josh lachen. ‘Hier’ zegt Duncan en geeft me een zakje vol met pilletjes. Ik lach, de rest van de avond is gezellig. ‘Ga je mee een stukje wandelen?’ Vraagt Jack. Ik knik. Jack pakt nog wat biertjes en we wandelen over het strand. Een stuk verderop gaan we zitten. ‘Biertje?’ Vraagt Jack. Ik knik en neem het biertje. In de verte zie ik het kampvuur van het feest. Als ik weer naar Jack kijk zie ik dat hij me aanstaart. ‘Je bent mooi Sascha’ zegt hij. Ik weet niet wat ik antwoorden moet. Hij komt wat dichter naast me zitten en geeft me een zetje zodat ik achterover in het zand val. ‘Jack wat doe je?’ Vraag ik niet wetend wat hij van plan is. ‘Niks’ antwoord hij. Voor ik het weet drukt hij een kus op mijn mond. Zijn adem stinkt naar bier. ‘Jack niet doen’ zeg ik. Jack drukt zijn hand op mijn mond, ‘Niks zeggen het wordt fijn’ zegt hij. Bang kijk ik hem aan. Met zijn anderen hand gaat hij naar zijn broek en doet zijn gulp open. Wat? Hij zou toch niet? Ik denk aan zijn woorden ‘het wordt fijn’. Hard bijt ik in zijn hand. ‘AU!’ Schreeuwt Jack en laat me los. ‘Sascha, je bent nu 14 en nog maagd dat kan toch niet?’ Vraagt hij een beetje geiriteerd en begint de knoopjes van mijn blouse los te maken. ‘Jack hou op’ zeg ik, maar hij negeert me gewoon. Paniekerig kijk ik om me heen. Hard gillen bedenk ik me, zo hard als ik kan begin ik te gillen. ‘Hou je bek dicht’ zegt Jack en doet zijn hand weer voor mijn mond en gaat verder met het open maken van mijn blouse. In paniek pak ik het flesje bier wat naast me ligt en sla het stuk op zijn hoofd. Van schrik laat hij me los en valt achterover. Hij grijpt naar zijn hoofd terwijl ik het stukke bierflesje laat vallen. Snel kijk ik om me heen en ren weer terug naar het strandfeest. Ik ren meteen naar Josh toe en trek hem mee. Als Josh mijn behuilde ogen ziet vraagt hij wat er aan de hand is. ‘Jack probeerde me te verkrachten.’ Zeg ik. ‘verkrachten? Nee joh, hij wil je alleen helpen.’ Zegt Josh. ‘Waarmee?’ Vraag ik. ’14 en nog maagd dat kan echt niet Sascha.’ Zegt Josh rustig. Boos kijk ik hem aan ‘Je bent al net zo erg als hem’ Roep ik. ‘Sascha doe eens rustig’ zegt Josh en pakt me bij mijn arm. ‘We gaan gewoon terug naar Jack en dan zorgt hij er gewoon voor dat je geen maagd meer bent’ zegt Josh en trek me in de richting van Jack. Boos sla ik Josh in zijn gezicht. Snel ruk ik me los en ren weg. ‘Sascha kom terug!’ Roept Josh. Ik kijk niet meer achterom maar blijf doorrennen. Een tijdje later sta ik stil, ik ben nu op een stuk strand waar ik nooit geweest ben. Verward kijk ik om me heen. Ik zucht diep en ga zitten. Heel in de verte zie ik nog een lichtpuntje van het grote kampvuur. Ondanks dat het buiten nog warm is ril ik over mijn hele lichaam. Mijn vestje die ik om mijn middel gedaan had trek ik aan en doe mijn handen in mijn zakken. In mijn zak zit nog het zakje met pilletjes. Wat voor pilletjes zouden het eigenlijk zijn? Wat maakt het ook uit. Ik maak het zakje open en gooi de hele inhoud in mijn mond. Ik kijk naar de zee. In de verte hoor ik een stem mijn naam roepen. De stem komt langzamer dichterbij. Plotseling staat Jason voor me. ‘Sascha!’ Roept hij en laat zich naast mij op zijn hurken vallen. ‘Jason’ fluister ik en dan wordt alles zwart voor mijn ogen.

Moeizaam doe ik mijn ogen open, ik moet knipperen tegen het felle tl-licht. ‘Sascha?’ Hoor ik een stem naast me. Ik draai mijn hoofd in de richting van het geluid. Daar zit Jason. ‘Jason?’ Fluister ik zacht. ‘Waar ben ik?’ Vraag ik. ‘In het ziekenhuis’ Antwoord Jason. Ik probeer wat rechter op te zitten maar er schiet een gigantische pijn door mijn hele lichaam. Snel laat ik me weer achterover vallen. ‘Gaat het?’ Vraagt Jason ongerust. Ik wil antwoorden maar alles wordt weer zwart voor mijn ogen, heel erg in de verte hoor ik een stem mijn naam roepen.

Als ik later weer wakker wordt staan er allemaal mensen om mij heen. Als ik mijn hoofd weer in de richting draai waar Jason zat zie ik mijn moeder zitten. Tranen rollen over haar wangen en ze pakt mijn hand ‘O, Sascha ik was zo bang’ huilt ze. ‘Wat is er gebeurt?’ Vraag ik aan mijn moeder. ‘Sascha je was toch naar het feest gegaan en had een overdosis genomen’ zegt mijn moeder nog steeds huilend. ‘Overdosis?’ Vraag ik verbaasd. Mijn moeder knikt;‘XTC’ zegt ze. ‘Waar is Jason?’ Vraag ik. ‘Hij is naar huis’ antwoord mijn moeder ‘Hij is de hele week bij je gebleven en hij had je gevonden.’ Gaat mijn moeder verder. ‘De hele week?’ Vraag ik verbaasd. ‘Je bent een hele week bewusteloos geweest’ zegt mijn moeder. Ik kijk haar verbaasd aan. Plotseling voel ik me erg moe. ‘Ik ben moe’ zeg ik. ‘Ga maar slapen lieverd’ zegt mijn moeder.

De week daarna gaat snel voorbij, misschien omdat ik het grootste gedeelte van de dag slaap. Maar vandaag mag ik eindelijk naar huis. Thuis moet ik nog wel rustig aandoen maar ik mag gelukkig weg uit het ziekenhuis. Thuis hebben mijn vader en broertje al helemaal de bank voor me klaar gemaakt. De bank ligt vol met kussen en mijn dekbed ligt er ook op, naast de bank ligt een stapel tijdschriften en de tv is zo verschoven dat ik vanaf de bank tv kan kijken. Moe van de reis ga ik op de bank liggen en val weer in slaap.

Als ik weer wakker word staat Jason naast de bank. Ik ga rechtop zitten en kijk hem aan. ‘Moet jij niet bij Katy zijn?’ Vraag ik, meteen heb ik spijt van mijn vraag. Het klonk gemener dan ik bedoelde en Jason is degene die mijn leven gered heeft. Als hij mij niet gevonden had. Jason kijkt me aan met een uitdrukking waarvan ik de betekenis niet kan inschatten. ‘het is uit tussen mij en Katy.’ Zegt hij. ‘Waarom?’ Vraag ik zo koel mogelijk terwijl ik van binnen hard juich. ‘We passen niet bij elkaar en…’ Gaat Jason verder maar hij valt stil. ‘En wat?’ Vraag ik. ‘Ik houd van jou’ antwoord hij. Ik kijk hem aan. ‘Sorry’ zegt hij. Ik glimlach; ‘Ik hou ook van jou’ antwoord ik en omhels Jason.

Die hele middag was Jason gebleven en hebben we samen gekletst. Als Jason weer weg is komen mijn vader en moeder binnen. ‘Sascha?’ Vragen ze. ‘Wat is er?’ Vraag ik. ‘We hebben een verassing voor je’ zeggen ze. Verbaasd kijk ik ze aan. Ze doen alle twee een stapje opzij en door de deur komen Kim en Laura naar binnen. ‘KIM, LAURA!’ Roep ik. Ze komen op me af rennen en omhelzen me. Tranen stromen over mijn wangen en ook over die van hun.

Kim en Laura zijn een hele week gebleven maar toen moesten ze weer weg want ze mochten maar een weekje weg van school. Die dag daarna kwam mijn hele klas op ziekenbezoek met bloemen en ze hadden er allemaal spijt van hoe ze tegen me gedaan hadden. Ze waren heel aardig en die dag werd eigenlijk heel gezellig. Ik zit nu lekker in een stoel in de tuin met mijn dagboekje op schoot. Ik blader door naar mijn anti-australie lijstje en begin te schrijven.


Waarom is Australië geen een flut land?
1. Het is er TE heet. Valt wel mee als je eraan gewend bent en je kunt het hele jaar door op het strand liggen.
2. Er leven slangen. Zolang je niet in de bosjes loopt valt het wel mee.
3. Ik ken er niemand. Ik ken er nu heel veel.
4. Bagage komt niet aan. Geen commentaar.
5. Er leven leguanen. Die blijken helemaal niet gevaarlijk te zijn maar gewoon bang voor ons.
6. SCHOOLUNIFORMS (blauw!!!) Blauw is wel oké, en als iemand nieuwe kleren heeft houden mijn vriendinnen en ik gewoon modeshows voor elkaar.
7. Geen drop. Nieuwe verslaving: CHOCOLA
8. Loslopende kangoeroes die je zwaargewond proberen te maken. Dat zwaargewond was zwaar overdreven je hoeft maar BOE te roepen en ze rennen al weg.
9. Stomme Australische kinderen (behalve Jason) De klas is eigenlijk heel aardig.
10 JASON!! IS EEN SCHAT.

Net als ik mijn pen van het papier afhaal komt mijn moeder aanlopen met de telefoon. ‘Sascha telefoon voor je’ zegt mijn moeder en geeft me de telefoon. ‘Met Sascha’ zeg ik door de telefoon. ‘Spreek ik met Sascha van Waarschaald?’ Vraagt een stem aan de andere kant van de telefoon. ‘Ja’ antwoord ik. ‘Met de vliegtuigmaatschappij uw koffer zat perongeluk in het verkeerde vliegtuig maar hij is nu hier in Perth. U kent ergens deze week u koffer ophalen.’ Zegt de vrouw. ‘Dank u wel’ zeg ik en hang op. Snel sla ik mijn dagboekje weer open en ga naar punt 4.

4. Bagage komt niet aan. BAGAGE IS AANGEKOMEN!

Trots kijk ik naar mijn lijstje er ontbreekt nog een ding. Snel schrijf ik weer verder.

AUSTRALIE IS FANTASTISCH


THE END