Bokt.nl

Citaat:

Opeens word ik bang van mijn eigen hoofd. Ik heb me vreselijk misdragen, ik ben 13, en hang de hele nacht in een discotheek rond. Maar ik kan het nu niet meer veranderen, het is al gebeurt. Het was eigenlijk ook best leuk. Maar mijn probleem is, dat ik dus een verminkt gezicht heb. Opeens weet ik wat. ‘Wat heb jij dan Anne?’ . ‘Ja dat kwam omdat ik gister viel, het was vanmorgen opeens helemaal dik en blauw’ zeg ik hard op. Ja, dat klinkt wel geloofwaardig. Nu nog even snel een briefje voor Melanie schrijven, en dan kan ik gaan.

Lieve Melanie,

Jij lag nog zo lekker te slapen, dus ik heb je laten slapen. Ik moest al vroeg naar huis, want de paarden staan te wachten. We hebben ons gister nog al misdragen geloof ik, ik had in ieder geval een blauw oog en zo. Succes met je kater !

Kus Anne

Zo, dat is ook weer gefikst. Ik sluip de trap af en aai de hond nog even. Daarna ga ik naar buiten en trek de voordeur achter me dicht. Op naar mijn ‘oude’ leven. Het is best raar eigenlijk. Ik ben hele dagen lang thuis, ik zie de rest van de wereld bijna niet. En als ik dan zo’n avondje uit ga, ben ik een heel ander mens, met een heel ander leven. Een leuker leven..

’Hoi mam, hoi pap’ roep ik terwijl ik de stallen inloop. Niemand geeft antwoord. Alleen Eldoro hinnikt zachtjes naar me. Ik loop naar hem toe en aai hem. Plotseling komt er een meisje, van ongeveer mijn leeftijd, uit de stallen lopen. Ze ziet er goed uit. Mooie rijbroek, met een leuk vest, en een gave bodywarmer. Ze heeft mooie stalschoenen en een leuke pet op. Blond haar en blauwe ogen. Ze ziet er dus leuk uit, maar niet arrogant of zo. ‘Oh sorry, je zal wel van me schrikken, ik ben Kim’ zegt het meisje heel spontaan. Ik loop met een rood aangelopen gezicht naar haar toe en geef haar een hand. ‘Hoi ik ben Anne, de dochter van de eigenaren hier’ zeg ik vriendelijk. ‘Ik ben een nieuwe stalknecht, nou ja, ik ben op proef’ zegt Kim. Ik voel even een gevoel van blijdschap. Dit meisje lijkt me erg aardig, een vriendin eigenlijk. Zou het dan eindelijk leuk worden hier?’Leuk zeg ! Let trouwens niet op mijn gezicht en zo’ zeg ik zachtjes. Het meisje begint te lachen. ‘Volgens mij wil ik niet weten wat er is gebeurd met jou. Ga anders even binnen een koude doek vragen’ zegt ze bezorgd. Even geen ik geen antwoord, maar dan schud ik langzaam nee met m’n hoofd. ‘Dat heeft geen zin.. of zo’ zeg ik afwezig. Even is het stil, doodstil. Je hoort zelfs geen stro-tje kraken. Kim schraapt haal keel, en alle geluiden lijken weer op gang te komen. ‘Ik ga maar weer eens aan het werk’ zegt Kim. ‘Goed plan, ik pak even een mestvork’ zeg ik terwijl ik wegloop. Ik voel hoe Kim me nakijkt. Ze zal wel denken, huh, is ze niet zo dat ze de stalknecht alles laat doen? Maar nee, zo ben ik niet. Ik weet hoe het is om alles zelf te moeten doen, en zoiets wil ik een ander niet aan doen. Ik pak een mestvork en een kruiwagen en loop naar de stal van Ebi, ik zet haar even in de kraamstal en begin Ebi’s eigen stal uit te mesten.

Als we na een uur klaar zijn met alle stallen plof ik op een stoel neer, en Kim komt naast me zitten. We puffen even uit totdat Kim opeens begint te praten. ‘Uhm, misschien ben ik een beetje brutaal nu, maar kun je even wat meer over hier vertellen? Want je moeder was niet zo spraakzaam’ zegt Kim verlegen. Ik giechel. ‘Ja dat klopt, ze zegt nooit zoveel.. Maar goed. Ja dit is dus eigenlijk gewoon een privé stal. We hebben allemaal springefokte paarden, maar een goed gefokt paard kan natuurlijk ook goed dressuur. Ik mag geen dressuur rijden, ‘dat is voor watjes’ zegt mijn moeder altijd. Mijn zusje is gehandicapt, en kan niet goed rijden. Vandaar dat ik eigenlijk alle paarden hier train. We hebben er op het moment 10. Oh nee, 9, mijn eerste pony is gister overleden’ Dat laatste zeg ik op een veel zachtere toon. Kim legt haar hand even op mijn knie. ‘Gecondoleerd’ zegt ze. Ze haalt haar hand van mijn knie af en ik praat weer verder. ‘Ik rijd hier dus alle paarden, breng ze allemaal op wedstrijd uit………’ zeg ik teleurgesteld. Verbaasd kijkt Kim me aan. ‘Klinkt leuk, je praat er alleen niet zo vrolijk over, of hoor ik dat verkeerd’ vraagt ze. Ik haal mijn schouders op. ‘Dat leg ik nog wel uit’ zeg ik, terwijl ik op sta. Ondanks mijn rare reactie vraagt Kim niet verder, en dat voelt goed. Ik voel me best wel op m’n gemak bij haar, en het liefst had ik gewoon verteld wat ik van de gang van zaken hier vond. Maar dan zou ik een beetje hard van stapel lopen, ik ken haar ten slotte pas een uurtje. We lopen terug naar de stallen en weer hinnikt Eldoro hard. Mijn vader komt aan lopen en begroet Kim. Ze legt uit dat ze de nieuwe stalknecht is. Het enige wat mijn vader zegt is ‘oh ja’ . Met een nogal vreemde blik kijkt Kim me aan, en ik geef haar een knipoog. Dat arme kind zal zich wel heel vreemd voelen hier. Opeens kijkt mijn vader me aan. ‘Wat heb jij dan uitgespookt?’ vraagt hij verbaasd. Even ben ik mijn smoes vergeten, en sta ik mijn vader dom aan te gapen. Ik denk hard na en begin vast te praten. ‘Nou.. dat komt.. omdat uhm..’ stamel ik. Ik denk zo hard na als ik kan, en gelukkig weet ik het nu weer! ‘Dat komt omdat ik gister ging rijden met mama in het bos, en ze zei dat een pad heel droog was maar dat was heel glad. Dus Eldoro en ik zagen het te laat en we gleden uit, ik ben toen met mijn hoofd op een boomstam gevallen’ zeg ik, blij dat ik mijn smoes weer weet. Mijn vader mompelt een onverstaanbaar antwoord en zegt dan opeens luid en duidelijk ‘en nu aan het werk, zadel Kazy !’. Ik loop naar de zadelkamer en wenk Kim dat ze me moet volgen. ‘Sorry voor hun vreemde gedrag’ zeg ik verlegen. Kim glimlacht maar zegt er verder niks over. Voordat ze tóch antwoord geeft switch ik snel naar een ander onderwerp. ‘Kazy is een 8 jarige Hengst, en ik spring nu pas L met hem, dat komt omdat ik hem pas 2 maanden heb’ vertel ik aan Kim. ‘In 2 maanden naar het L, dat doe je snel’ rijmt Kim er vrolijk op los. We lachen allebei, en even lijkt het alsof ik met Melanie sta te lachen, zó gezellig. ‘We hebben voor elk paard een eigen zadel en hoofdstel, en een setje van dekje en bandages kun je uit de kast pakken’ vertel ik aan Kim. IJverig begint ze naam het naambordje van Kazy te zoeken en ze haalt een zadel en hoofdstel van de haak af. ‘Leg het zadel maar op de bakrand, ik begin graag zonder zadel met Kazy’ zeg ik stoer. Zelf loop ik naar Kazy toe en open de staldeur. Meteen komt hij met zijn oren plat in zijn nek naar me toe en hij wil me bijten. Zo snel als ik kan steek ik mijn hand in de lucht, en nog net op tijd bedenkt Kazy zich. Ik zucht diep, wat moet ik toch met dat paard. Hij is zó vreselijk bang, en daardoor brutaal en asociaal. Hij bijt, hij trapt, en heeft absoluut géén vertrouwen in me. Thuis bij de training bokt hij er op los, en op concours is het een engeltje. ‘Of je nou wil of niet, we zullen toch normaal met elkaar om moeten gaan, anders komt er nooit wat van. Dus kom op, stel je niet zo aan’ zeg ik tegen Kazy. Ik heb niet door dat Kim er al weer is en schrik als ze begint te praten. ‘Zo dat is een pittige meneer’ zegt ze lachend. Ik lach terug en haal snel een borstel over Kazy heen. Snel en behendig doe ik hem een hoofdstel om en probeer ik hem mee naar de bak te nemen. Onderweg wil hij telkens bijten. Ook trappelt hij van zenuwen, en hij komt verschillende keren omhoog. Als hij stijgert zet ik hem rustig stil, en laat ik hem 5 passen achterwaarts gaan. Daarna gaan we opnieuw langs het stuk waar hij zich vervelend gedroeg en dan maar hopen dat het de tweede keer wel goed gaat. Na Kazy 6 keer achterwaarts te hebben gezet doet hij eindelijk normaal. Ik loop met hem de bak in en neem een krukje mee. Ik klim via het krukje op Kazy en pak mijn teugels goed op maat. Ik drijf Kazy zachtjes aan en dan ontploft hij, zoals gewoonlijk. Ik moet een boksessie van hier tot Tokio uitzitten, en alsof dat nog niet genoeg is steigert hij daarna ook nog. ‘Rustig jongen’ zeg ik kalm, terwijl ik hem nog een keer aandrijf. Hij geeft nog twee felle bokken maar stapt daarna gehoorzaam weg. ‘Is hij altijd zo gek’ vraagt Kim nieuwsgierig. ‘Ja thuis wel, op concours niet. Maar goed, ik kan het uitzitten, en rijd express zonder zadel om hem beter aan te voelen, en dus beter te leren kennen’ zeg ik wijs. Kim stelt geen verdere vragen meer en ik stap Kazy lekker los. Nog een paar keer schrik hij van iets, en in plaats van weg te rennen bokt hij gewoon heel fel. Als ik lekker los gestapt heb galoppeer ik aan. Dat is voor Kazy de beste optie, omdat hij in de galop heel fijn los te werken is. Ik rijd hem een paar keer vooruit en weer terug. Ik stuur een paar simpele figuurtjes in galop en laat hem daarna terug naar de stap gaan. Mijn vader komt er aan gelopen en bouwt een hindernis op. Hij heeft gelukkig niet door dat ik er zonder zadel op zit, want hij kijkt niet eens naar me om. ‘Kom maar’ zegt hij en hij draait zich om, om richting de bakrand te lopen. Ik druk mijn zit nog iets steviger aan en rijd op de hindernis af. Ik tel Kazy’s passen, nog 3, 2 en wow, opeens springt hij, énorm hoog. Al boven de hindernis begint hij te bokken, omdat hij schrok van zijn eigen actie. Ik heb moeite om te blijven zitten maar laat niks merken, met een grote glimlach rijd ik verder. ‘Wow!’ roept Kim hard. ‘Zit je nu al wéér zonder zadel? Wat heb ik nou gezegd !’ schreeuwt mijn vader boos. Kim is het er blijkbaar niet mee eens en komt meteen voor mij op. Met haar handen in haar zij gaat ze voor mijn vader staan en zegt ‘Meneertje, luister eens even goed. U heeft de ballen verstand niet van paarden, anders bouw je na 10 minuten geen oxer van 90 cm op als eerste hindernis. Ten tweede heeft uw dochter zoals u ziet geen problemen met de fratsen van die gekke hengst, dus waarom zou ze niet zonder zadel rijden. Ze voelt hem zo beter aan en het is dus beter voor hun..’ Mijn vader staat met zijn mond vol tanden. Dat zo’n klein mormel zo’n grote bek tegen hem durft te geven, zoiets heeft hij nog nooit gezien volgens mij. Ik kan niks anders doen als lachen, lachen, en nog eens lachen.