Bokt.nl

**Geplaatst**: 05-10-05 15:53

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 05-10-05 15:53

hmmm.... het is echt een heel goed verhaal! wanneer ga je weer verder?

**Geplaatst**: 05-10-05 16:03

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 05-10-05 16:03

whhaaaah zeker spannend!!! Ik wil meer.. wil weten wat dat 'enge beest' is!! (A)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-10-05 16:10

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst door de TopicStarter : 05-10-05 16:10

Ik begon hard te lachen van opluchting, “pfoee, het katje van de buren!” Wat kon me die een lawaai maken! Die kat was met zijn sterke pootjes aan het krabben aan de deur, want hij mocht heel vaak van mijn moeder naar binnen en dan kreeg hij wat lekkers en mocht hij heerlijk op de warme schoot van mijn moeder liggen. “Minoes!” riep ik naar beneden. De grote zwarte kat met 4 witte pootjes/ teentjes draaide zijn koppie omhoog en ik hoorde: “Miauw, miauw”.
Gelukkig was het maar de poes! Ik had zulke rare dingen in mijn hoofd gehaald, dat ik dacht dat het een beest was wat in die geheime gangen van het huisje leefde en dat ik die gestoord had met het openen van die geheime ruimte. Misschien liep die gang wel naar een grot ofzo en kon een beest in het huisje zijn gekomen. “Nou, ophouden Anne!”, zei ik tegen mezelf en ik draaide me om, sloot mijn gordijn en pakte mijn rugtas.

Nog even snel liep ik naar mijn kast en zocht uit de 10 verschillende geurtjes die in mijn la lagen een lekkere parfum uit en spoot het in mijn hals. “Hmm, Ralp- Lauren of zoiets”, ik legde het flesje snel weer in mijn la en sloot hem. Ik dacht na toen ik van de trap af liep of ik het zalfje en het zwaard bij me had. Ja ik had alles. Ik sloot de voordeur en haalde mijn oude mountainbike uit de schuur. Ik nam een ander weggetje naar het ziekenhuis, want ik wilde niet meer in het donker langs het bos fietsen. De route langs de winkels was wel wat drukker maar wel korter om bij het ziekenhuis te komen.
Gezellige lichtjes brandden boven de terrasjes, het was nu kwart over 8 en tot half 9 was het bezoek uur. Mijn buik rammelde, ik had nog geen avondeten gehad, ik zou wel iets halen in het ziekenhuis. “Sjit, vergeten geld mee te nemen!”, ik wist dat ik iets vergeten was dat was het dus. Stiekem kreeg ik een gedachte dat ik wel een broodje of iets lekkers over de balie zou laten zweven maar dan moest ik wel zorgen dat ik die mevrouw of meneer goed af zou leiden.

Ik kwam bij het ziekenhuis aan waar ik licht zag brandden uit bijna ieder raam, verder was het donker om me heen. Ik zette mijn mountainbike op slot en liep naar de draaideur met de rugzak op mijn rug. Op een of andere manier had ik het gevoel dat iemand of iets naar mij keek. Snel draaide ik me om en keek naar de bosjes en naar de weg, niets zag ik dus ik liep de draaideur in. Langs de receptie en de trap op naar kamer 114. “Wat gek?”, dacht ik, “de deur van Ronans kamer was open”. Ik keek om het hoekje en zag Ronan bleekjes liggen en zag dat Jeroen aanstalten maakte om op te staan. “Nou, lekker Ronan dat je nu net in het ziekenhuis moet liggen als we zondag onze belangrijkste teamwedstrijd hebben!”, hoorde ik Jeroen teleurgesteld zeggen. Dit gaf mij de moed om het zalfje toch uit te proberen op de wond, anders liep hij die belangrijke wedstrijd zeker mis!

Ik liep naar binnen alsof ik niets afgeluisterd had en zei de jongens gedag. “Heey”, zei Jeroen en “Ha lieverd”, zei Ronan. Verlegen ging ik op Ronans bed zitten, waarom ik mij verlegen voelde wist ik niet. Jeroen vroeg aan mij hoe het met Sara ging. Ik vertelde hem dat het goed ging en dat ze alweer buiten was geweest. Ook vroeg Jeroen of Sara een vriendje had en wat ze leuk vond. Ik vertelde hem dat Sara hield van zwemmen en van skaten en dat ze geen vriendje had. Ik hoorde hem zacht zeggen dat hij eens zou vragen of Sara met hem wilde zwemmen. “Oh, dat vindt ze vast en zeker erg leuk!”, zei ik met een knipoog.
“Nou dan wens ik jullie veel plezier nog”, zei Jeroen en hij liep de kamer uit nadat hij gedag had gezegd.
Ronan trok me dichterbij, ik zat op het randje van het bed en met mijn voeten gewoon op de grond.
Omdat hij mij nog dichter tegen zich aan trok, bukte ik met mijn boven lichaam en hing ik iets boven Ronans borst en hoofd. Hij keek me met pretoogjes aan, ik vond hem zó lief dat ik hem zoende op zijn warme lippen, zeg maar hete lippen! Zijn lippen voelde wel heel erg warm, dat kwam vast doordat hij nog koorts had. Ik trok me weer iets terug en keek hem aan: “Hoe gaat het nou met je?”, vroeg ik. “Ik voel me erg heet”, zei Ronan, "maar ik weet niet of dat wel door de koorts komt”, zei hij met een grijns, waardoor ik enorm moest lachen.

Ik liet mij achterover vallen op zijn benen en verplaatste mij naar zijn buik en borst. Ik lag met mijn rug en hoofd op zijn borst en met mijn voeten gewoon op de grond aan de zijkant van het bed. Ronan was door mijn haar aan het kroelen met zijn vingers. “Ik hou van je”, hoorde ik opeens. Een glimlach kwam er op mijn gezicht en ik zei: “Ik ook van jou Ronan!”. Ik hoopte echt dat de zalf goed zou werken, want ik zou het verschrikkelijk vinden als Ronan door de zalf juist zieker werd en een grotere infectie zou krijgen. Zinnen van de dokter zweefden door mijn hoofd:” Er mag niets op de wond, anders wordt de infectie alleen maar erger en de wond moest zuurstof krijgen”. Ik wist niet helemaal meer zeker hoe de dokter het had gezegd, maar het was in ieder geval een grote gok om de zalf op Ronans wond te smeren. Ik hoopte verschrikkelijk dat hij beter werd en dat hij mee kon doen met die belangrijke wedstrijd.

Na een tijdje kwam er een zuster binnen die me vroeg of ik zo weg ging omdat het bezoekuur bijna voorbij was. Toen de zuster weer weg was, liep ik naar de deur en deed de deur dicht. Ronan was kennelijk zo moe dat hij in slaap was gevallen. Ik liep weer naar hem toe en gaf hem een licht kusje op zijn mooie lippen. Ik hoopte met heel mijn hart dat deze zalf het net zo goed bij hem zou doen als dat het bij mij had gedaan. Ik pakte mijn rugzak en haalde het zalfje eruit, ik was helemaal vergeten Ronan het zwaard te laten zien, nou ja dat zou ik hem morgen wel laten zien.
Ik draaide het deksel eraf en ging met mijn ene vinger in de zalf en haalde er wat uit. Met mijn andere hand trok ik zachtjes het gaasverband iets omhoog en smeerde de zalf langs de wond. Ik durfde eigenlijk niet goed de zalf óp de wond te smeren maar voorzichtig duwde ik ook wat zalf op de dikke snee, dat er goor uit zag. Ik vond het knap van mezelf dat ik dat durfde! Ronan bewoog wat en ik duwde snel het verband weer dicht. Ik had een doekje in mijn rugtas waarmee ik mijn vinger schoonmaakte. Ronan deed zijn ogen open en kreunde wat. “Ben je moe?” vroeg Ronan aan mij.
“Uh, hoezo?”, zei ik verbaasd. “Nou je ogen lijken erg moe”, zei Ronan schor. “Ja ik ben wel een beetje moe”, zei ik en ik bedacht dat ik straks wel in de spiegel zou kijken wat hij nou bedoelde.
Opeens kwam de zuster weer binnen die mij toch dringend verzocht nu weg te gaan want het was al kwart voor negen en om half 9 was het bezoek uur al afgelopen.
Ik zei zachtjes tegen de weer in slaap gevallen Ronan: “Lieve schat ik hoop dat je morgen weer helemaal beter bent, alsjeblieft laat het zo zijn”. Ik pakte mijn rugzak en draaide mij om en liep naar de deur waar de zuster op mij wachtte, de zuster die morgen misschien wel zich rot zou schrikken... Of dat de wond opeens helemaal beter was of doordat …de wond opeens heel veel slechter was…

**Geplaatst**: 05-10-05 16:22

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 05-10-05 16:22

goed stuk, ben benieuwd hoe het verder gaat (ben een verslaafde fan geworde

)

**Geplaatst**: 05-10-05 16:27

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 05-10-05 16:27

oeh spannend hoor!

**Geplaatst**: 05-10-05 16:55

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 05-10-05 16:55

Als dit huisje grondig zou worden schoongemaakt, zou dit een heel leuk huisje zijn om bijvoorbeeld eens met haar enige vriendin Sara te gaan barbequen. Ik liep naar de deur en hield mijn handen naast haar ogen en probeerde door het glas van de deur te kijken. Toen ik er tegenaan leunde kraakte de deur en ging open! Ik hield altijd al van oude kamers en films waar allerlei onontdekte spullen lagen, dus dit vond ik wel erg spannend. Ik duwde de deur verder open en bond Lady vast aan een pilaar van de veranda. Wie weet vind ik nog eens wat waardevols dacht ik opgewekt en ik deed de deur verder open en zag wat rommelige spullen staan.

Uhm, je praat over ik, dan over haar dan over ik dan over haar

Zou ik wat aan doen

Verder wel interressant hoewel het misschien een goed idee is om wat tja, boeiender te schrijven. ik weet niet hoe ik het duidelijk moet maken want ik vind het wel interressant, maar bijv. laat het verhaal wat meer lijken alsof het echt uit de hoofdrol speler komt, alsof zij het verteld, want dat doet ze aangezien je het in de verleden ik-vorm schrijft. dus vertel wat meer dingen die ze denkt ik voeld. en in het begin praat ze over haar hele lieve schimmel merrie ofzo. tja kweet nie precies wat er stond hoor. maar aangezien zij dus zelf het verhaal verteld it ze er helemaal in, en het klinkt nogal spannend totdat ze zegt; mijn lieve schimmel merrie ofzo. want als je spannend aan het vertellen bent, dan ga je niet ploteseling in op zoiets, dan zou ik bijv. in plaats van zoiets zeggen; mijn Lady, of het paard waar ik op reed ofzo. tja t zijn maar tips hoor, en als je zegt; dar ben ik het jelemaal nie mee eens moet je dat zeker nie doen. maar tis een tip, en zie maar wat je ermee doet. verder ben ik wel benieuwd naar de rest. groetjes Elvira

**Geplaatst**: 05-10-05 17:03

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 05-10-05 17:03

Meer!

**Geplaatst**: 05-10-05 17:08

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 05-10-05 17:08

en van mij mag je het verhaal wel wat uitgebrijder uitleggen, een beetje langdradiger maken zegmaar. nu jas je echt door het verhaal heen, terwijl je in het begin ook volgens mij wat meer op de details lette

**Geplaatst**: 05-10-05 17:21

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 05-10-05 17:21

Ikke ook fan zijn doen

Leuk stukje

**Geplaatst**: 05-10-05 17:57

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 05-10-05 17:57

ik ben nog steeds 100 % fan

Ga maar snel weer verder

**Geplaatst**: 05-10-05 18:27

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 05-10-05 18:27

ow joh let ik eigenlijk sewat niet eens op

maar vind het wel een super leuk verhaal

**Geplaatst**: 05-10-05 19:00

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 05-10-05 19:00

ik ook, echt super mooi! wacht op nieuw stukje*

**Geplaatst**: 05-10-05 19:11

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 05-10-05 19:11

erg leuk graag meer

**Geplaatst**: 05-10-05 20:17

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 05-10-05 20:17

ja ik vind ook het ook erg leuk ben benieuwt naar het vervolg en ook wat er gebeurt met die wond en wat der gebeurt als de zalf op is

egt erg leuk ook me nigtjes die het net lasen vinden het erg leuk groetjes mij

p.s zou ik het als het af is voor mijn boeken verslag mogen gebruiken???

**Geplaatst**: 05-10-05 20:46

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 05-10-05 20:46

haha, denk het niet, is een beetje moeilijk voor examinatoren om over dit verhaal vragen te stelle

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-10-05 20:57

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst door de TopicStarter : 05-10-05 20:57

El_vis schreef:
Uhm, je praat over ik, dan over haar dan over ik dan over haar
Zou ik wat aan doen
ik weet niet hoe ik het duidelijk moet maken want ik vind het wel interressant, maar bijv. laat het verhaal wat meer lijken alsof het echt uit de hoofdrol speler komt, alsof zij het verteld, want dat doet ze aangezien je het in de verleden ik-vorm schrijft. groetjes Elvira

hier is geloof ik een tijd geleden iets over gezegd waar ik zeker wat mee gedaan heb

in de laatste 6 stukken ofzo komt dit volgens mij niet meer voor. Je hebt het over het begin van het verhaal, toen was ik net begonnen en heb nooit eerder een verhaal geschreven, de laatste stukken komen volgens mij wel meer uit de hoofdpersoon alsof je het beleefd... aan de reacties iets terug te zien dan.

dus volgens mij zit er wel wat verbetering in

(hoop ik dan maar) Elvira heb je de laatste stukken wel gelezen?

(maar toch bedankt voor de adviezen)

japielover schreef:
ja ik vind ook het ook erg leuk ben benieuwd naar het vervolg en ook wat er gebeurt met die wond en wat er gebeurt als de zalf op is. Echt erg leuk ook mijn nichtjes die het net lazen vinden het erg leuk groetjes mij
p.s zou ik het als het af is voor mijn boeken verslag mogen gebruiken???

uhhh hoe bedoel je dat? dat je er over vertelt enzo? (hoofdpersonen/ samenvatting, etc.?)

meisjj schreef:
en van mij mag je het verhaal wel wat uitgebreider uitleggen, een beetje langdradiger maken zegmaar. nu jas je echt door het verhaal heen, terwijl je in het begin ook volgens mij wat meer op de details lette

okay

ga mijn best doen!om het langdradiger te maken...

(probeerde ik wel met extra details als geurtjes en kleding...maar zal dus nog meer erin stoppen

)

meisjj schreef:
haha, denk het niet, is een beetje moeilijk voor examinatoren om over dit verhaal vragen te stellen

tja ze kennen dit verhaal natuurlijk niet

haha

misschien vanavond weer een deel...

doe mijn best...

**Geplaatst**: 05-10-05 21:16

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 05-10-05 21:16

Ik hooooooop 't

**Geplaatst**: 05-10-05 21:21

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 05-10-05 21:21

jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa!!!!!!!!! doen hoor!! wel op tijd he, om 11 uur moet ik namelijk naar bed toe

moet er morge weer vroeg uit, school

**Geplaatst**: 05-10-05 21:22

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst: 05-10-05 21:22

ik wil namelijk nog een verhaaltje voor het slapen gaan

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-10-05 22:14

Re: [Verh] “Het avontuur waardoor mijn leven afschuwelijk...

Geplaatst door de TopicStarter : 05-10-05 22:14

De zuster sloot de deur van Ronans kamer en liep de gang verder in om de patiënten te controleren. Ik liep naar beneden de trap af maar ging nog niet naar de draaideur maar naar links naar het kleine restaurantje. Toen ik bij de toonbank aankwam zette ik mijn rugzak die toch wel aardig wat woog met dat zwaard, naast mijn voeten neer op de grond. Ik ging iets op mijn tenen staan en boog over de toonbank en keek wat ik eens zou nemen. Nou ja nemen, het proberen gratis te krijgen. “Oei wat dom”, dacht ik,”dat ik hier zo dichtbij stond”. Ik pakte mijn rugtas en liep naar een tafeltje verderop bij wat hoge varens. Ik ging zitten en pakte een stom tijdschrift wat daar in de buurt lag, zo viel het niet op dat ik bezig was met eten jatten, of hoe ik het ook moest noemen. Eigenlijk durfde ik dit helemaal niet, maar tegelijkertijd vond ik het ook weer spannend. Mensen die het toch per ongeluk zagen konden mij toch nooit de schuld geven als ik achter dit tijdschrift zat, want ik pakte niets….nou ja lichamelijk dan.

Er zat alleen een oud stelletje helemaal aan de andere kant van het restaurant en de kok of die meneer achter de balie was bezig aan de andere kant met etenswaren inpakken.
Zacht lawaai hoorde ik vanuit de kleine fontein schuin voor mij. Dit was de mooiste fontein die ik ooit gezien had! Mooie planten en bloemen in paars en blauw tinten stonden om de fontein heen. Een stenen beeldje van een grote wolf met een indiaanse vrouw stond midden in de bak met water. De indiaanse vrouw had een mand op haar schouder en daar spoot een mooie straal water uit. Ik zag zoveel mooie details dat ik helemaal vergat waarvoor ik hier nou was. Ik besloot een gok te wagen om een broodje te pakken.
Het water liep mij in de mond toen ik keek naar de heerlijke broodjes. Er lagen achter de toonbank een croissantje, puddingbroodje maar ook twee saucijzenbroodjes. Ik had erg zin in iets warms en daarom ging ik een warm saucijzenbroodje proberen te krijgen. Snel keek ik even om mij heen of er niemand op mij lette en ik verborg mij achter het tijdschrift en achter de planten. Ik concentreerde mij over het tijdschrift heen naar het broodje dat ongeveer 4 meter verderop lag op de toonbank.
Ik wilde hem net op tillen toen de man achter de toonbank net langs kwam lopen om wat aan die kant te pakken om vervolgens weer naar de andere kant te gaan. Ik probeerde het opnieuw met een vaartje vloog het broodje de lucht in, snel liet ik het broodje bijna tegen het plafond knallen omdat die stomme man er net weer aan kwam, gek keek hij naar de overgebleven 3 broodjes, wat er net nog 4 waren en pakte de 3 overgebleven broodjes en legde ze op een blad, hij liep met het blad naar een kamer achter de toonbank en was even uit het zicht.
Snel liet ik het broodje naar mij toe zweven. “Yes, hebbes”, ik griste het broodje uit de lucht en legde het tijdschrift neer.

Ik pakte mijn rugtas en liep met het broodje verstopt onder mijn rugtas weg uit het restaurantje. Opeens hoorde ik een stem achter mij, “Hé meisje, kom eens even!”riep de man achter de toonbank. Het liefst wilde ik wegrennen, ik had namelijk gestolen! Met een rood hoofd draaide ik mij om en keek de meneer vragend aan. “Ik zag je net zitten maar je hebt niets besteld, je mag hier alleen zitten als je wat besteld. Sorry maar dat is de regel,” zei de man vriendelijk. “Als je honger hebt”, vervolgde de man vriendelijk, “mag je wel een broodje uitkiezen want ik heb nog wat over en omdat ik ga sluiten moet ik het anders weg gooien.” Ik voelde mijn hart bonzen, “Oei.. l*ullig” dacht ik. Ik had het broodje onder mijn tas en als ik een ander broodje aannam, zou de man meteen zien dat ik een broodje had gestolen omdat ik het niet aan de toonbank gekocht had. Snel verzon ik iets..“Oh, nee dank u wel, ik dacht dat ik honger had maar ik ben erg misselijk geworden dus het lijkt me verstandig dat ik maar niets neem, maar wel heel erg bedankt hoor!”. Ik liep gauw met een rood hoofd weg naar de draaideur en ging naar buiten. De man van de toonbank krabde in zijn haar en keek mij verbaasd aan.

Toen ik buiten was, ging ik op een bankje zitten en at mijn warme saucijzenbroodje op. Het knorren van mijn buik hield meteen op. Het was erg stil en donker hier buiten. Gelukkig had ik een horloge met lichtgevende wijzers, deze had ik ooit eens van mijn moeder voor mijn verjaardag gekregen. Op mijn horloge zag ik dat het 5 voor negen was. Nu had ik tenminste een goede reden als mijn moeder al thuis was, ik zou zeggen dat ik Ronan een bezoekje had gebracht in het ziekenhuis.
Ik haalde mijn mountainbike van het slot en sprong op mijn fiets en zette het op een vlot fietsen naar mijn huis, het zou maar 8 minuten hard fietsen zijn.
Het eerste deel moest ik langs wat huizen met veel hoge struiken en daarna zou ik langs de winkels komen met de gezellige lichtjes. Ik fietste en dacht na over de mooie huizen die ik daar zag. Ik zou vanavond mijn moeder vragen hoe het nou zat met die aparte brieven over het huis. Ik wilde vanavond weten of we nou moesten verhuizen door geldnood of niet.

In gedachten fietste ik verder en hoorde ik opeens hard gehijg een paar meters achter me aan de andere kant van de hoge heg. Doordat ik zo schrok van het geluid viel ik bijna van schrik van mijn fiets. Wéér dat ren geluid en geritsel! En weer zag ik door de dichte struiken niets, ik fietste zo hard ik kon! In de verte zag ik al de lichten van de terrasjes. Ik fietste door en voelde een koude windvlaag om mij heen komen. Het gehijg werd harder, het geritsel werd ook duidelijker. Ik durfde niet achterom te kijken en angstig met enorm wijd opengesperde ogen van angst fietste ik door. Over een paar meter zouden de hoge struiken ophouden en zou ik zien of er wel of niet wat was…
Ik wilde eigenlijk niet weten of er echt iets aan de andere kant van de struiken mij achterna racete, dus zocht ik snel met mijn gedachten naar een soort oplossing. Ik zag iets verderop achter de struiken een grote kruiwagen staan. Met de kracht die ik nog had, schoof ik tijdens het harde fietsen, die kruiwagen naar het stukje waar de hoge struiken zouden eindigen. De kruiwagen kwam in beweging en maakte een schuivend geluid van het ijzer dat over de stenen schoof. Ik fietste hard door langs het eind van de struiken en kwam bijna bij het licht van de terrasjes waar mensen zaten te lachen en te drinken.
De mensen waren helemaal bezig met elkaar. Ik fietste net van het donkere deel naar het verlichte deel toen ik een enorm lawaai hoorde ván de kruiwagen. Iets was met een vaart tegen de kruiwagen gekomen! Ik had een soort zachte gil gehoord en daarna zag ik in mijn ooghoek iets zwarts weg duiken in het bomendeel aan de andere kant van de weg. Ik kon niet zien wat het was maar het was wel groter dan een meter..

Nu minderde ik mijn vaart en mijn gehijg werd iets minder. Nu was ik niet meer bang omdat het hier verlicht was en er veel mensen waren. Met mijn hand veegde ik de zweetdruppels van mijn voorhoofd. Pfff, wat had ik hard gefietst! Ik was zó erg bang geweest en nog wist ik niet wat het was geweest en of het niet mijn fantasie was geweest dat mij zo bang had gemaakt. “Hmm”,dacht ik, “ik had toch echt ge-ren en gehijg gehoord en dat gehijg was niet van mij geweest! Ook was er toch echt wat tegen de kruiwagen aan geklapt!”
Ik wist niet wat ik ervan moest denken maar ik kreeg toch echt enorme tegenzin om nog eens langs bebost gebied te fietsen of hoge struiken waardoor je niet veel kon zien.
Ik kwam bij mijn huis aan en tot mijn verbazing was alles nog donker en inmiddels was het al iets over negenen dus ik had verwacht dat de lichten al gezellig zouden branden omdat mijn moeder thuis gekomen zou zijn. Dat was dus niet zo..