Bokt.nl

"meredith, jij start Shutterfly in de Grote Prijs? " "Goedemorgen Kurt, ja ik heb heerlijk geslapen, dankje! Ik rijd Checkmate."
Meredith schudde haar hoofd, glimlachte naar Markus en liep weg.

"Hey blonde!" Meredith draaide zich om en keek Wim, die achter haar reed aan. "Ja? wat is er?" "Je ziet er leuk uit vandaag!" Mereidht lachte:"Niet leuker dan gisteren denk ik, maar....jij mag er ook wezen!" Wim stak zijn tong uit en Meredith ging naast hem rijden. "WIm...ik weet het niet, maar ....ik ga trouwen..." "Als je dat niet weet is er niks aan de hand....!" Meredith stak haar tong uit en draafde een rondje door de bak. "Maar.....niemand hoeft natuurlijk iets te weten...!" Lachte ze plagend..........Diep in haar hart wist ze echter dat ze heel fout bezig was en ze galoppeerde aan.......

**Geplaatst**: 23-08-05 19:06

Re: [verhaal] Wat je al niet kunt vinden op je oude pc!

Geplaatst: 23-08-05 19:06

oeioeieoi.. ik vraag me af hoe het verder gaat ! maar ik zal geduldig wachte..

.. het is nog steeds wel spannend !

**Geplaatst**: 23-08-05 19:22

Re: [verhaal] Wat je al niet kunt vinden op je oude pc!

Geplaatst: 23-08-05 19:22

Ze hadden ruzie en dan zoenen ze gelijk weer,hmm rare personen maak jij

Mer word wel een beetje schijnheilig nou hoor

**Geplaatst**: 23-08-05 21:50

Re: [verhaal] Wat je al niet kunt vinden op je oude pc!

Geplaatst: 23-08-05 21:50

meeeeeeeer je bent niet geweest

maarja in 1ding heb ik geluk

hahaha ik ben er morge avond niet en overmorge avond weer wel en dan kom jij ook weer trug ongeveer tog ?

of zit ik nu vreselijk fout

nouja heeel erg veel plezier hhvvj ene geniet ervan eh meid

-xxx- keri
IRL laura
@bokt __promiss___

hadik ff zin in

ik heb egt geen zin in morge DAN BEN IK WEL 2DAGE BIJNA NIET BERIJKBAAR OP TELEFOON vanaf 1uur tot de volgende dag 7uur

half 8

schoolen kmag niet eens me tel mee neme *doet het stiekum met ander nummer

*

**Geplaatst**: 24-08-05 01:19

Re: [verhaal] Wat je al niet kunt vinden op je oude pc!

Geplaatst: 24-08-05 01:19

haaaaaaaaay
ik heb in 3 dagen alles gelezen

vooral doorgaan

errug gaaf verhaal

hehe

**Geplaatst**: 24-08-05 10:22

Re: [verhaal] Wat je al niet kunt vinden op je oude pc!

Geplaatst: 24-08-05 10:22

zal ik ff alles stukjes bij elkaar zoeken en die dan ff op bokt zetten?

Nou hier komt ie dan

In totaal 131 pages

Op concours

“ Jij stomme bitch! Kun je nou nooit iets goed doen?” Meredith Michaels kromp in elkaar en keek schichtig naar de ruiter die voor haar stond. “ Zelfs de simpel-ste parcoursen zijn te moeilijk voor jou! Waar denk jij mee bezig te zijn?” “ Re-ne…ik….” “ Nee niks! Ik ga die merrie nu verkopen! Ze is nog te stom dat ze een oxer springt!” “ Ze is niet stom, ze is jong en die fouten waren mijn schuld!” “ Dat die fouten jou schuld waren dat was mij wel duidelijk, ik heb namelijk nog nooit zo’n stom varken gezien als jij er een bent. Maar die merrie gaat weg, als je beter je best gedaan had dan had ik haar gehouden maar nu niet, dat is je eigen schuld. En nu opdonderen voor dat ik je een klap geef. Over een uur ben je klaar voor t volgende parcours, dat rijd je met Denver.” Meredith schudde angstig haar hoofd. “ Je weet dat ik niet met Denver overweg kan!” “ Jij kan met geen enkel paard overweg trut! En geen fouten anders….” Met deze woorden liep Rene weg. Meredith keek even om zich heen en schopte toen wanhopig tegen een em-mer aan. “ Auw! “ Snikkend liet ze haar hoofd hangen en klopte ze de merrie die ze aan de teugels mee voerde op haar hals.” Sorry lieverd, het lag niet aan jou, kom, ik zet je in je box en geef je je eten!”
“ Zo Denver. Ik zadel je en dan zullen we eens kijken wat we kunnen doen!” De hengst legde zijn oren plat en trapte naar de amazone die de box in kwam. “ Auw! Kun jij nou nooit een beetje normaal doen? Ach jochie ik kan het je niet eens echt kwalijk nemen! Je bent nooit goed behandeld en mij zie je ook alleen maar om parcoursen mee te rijden en je te verzorgen, dat is veel te weinig om ver-trouwen te krijgen!” “ Sta daar niet zo stom te kletsen en schiet op!” Meredith kromp in elkaar en sloot even angstig haar ogen.” Ik…” “ jij niks, je schiet nu op en je rijdt een foutloos parcours anders..” “ Hou maar op, ik kan t toch niet!” Rene lachte schamper en zei:” Nee, dat weet ik ook wel!”
In de losrijbak kreeg Meredith de sterke hengst al niet onder controle. Ze had zoveel moeite met hem dat ze niet merkte dat een blonde ruiter die op een bruine merrie reed haar de hele tijd in de gaten hield. In het parcours maakte ze 16 strafpunten. Met tranen in haar blauwe ogen stapte ze naar de stallen.

“ Hallo?” “Wwwie is dddaar?” “ Markus Beerbaum. Huil je?” Meredith keek op en schudde haar hoofd.” Auw” “ Auw? Wat is er aan de hand?” Markus ging de box in en vond Meredith met een blauw oog en een gezwollen wang, angstig weggedoken achter een bruine merrie. “ Ga weg.” “ Niet voordat jij mij verteld hebt wat er is gebeurd, hoe je heet en wat er aan de hand is.” Alsof het de nor-maalste zaak van de wereld was ging hij in het stro zitten en knuffelde hij de merrie die behoedzaam aan zijn hand rook.
“ Ze staat te koop hè?” “ jjja” “ Ik zit eraan te denken om haar te kopen.” Dit was genoeg voor tranen. “ ssssst, rustig aan maar, het was niet de bedoeling om je overstuur te maken. Als je liever hebt dat ik weg ga…” “ nee, blijf hier! Alsje-blieft!” Markus keek haar aan en knikte.” Okay meisje, ik blijf, kun je nu mijn vragen beantwoorden?” “jjjja, Ik heet Meredith Michaels, Rene heeft me gesla-gen en hij gaat mijn merrie verkopen.” “ Dat is niet zo mooi Meredith! Doet hij dat vaker?” Schichtig knikte Meredith. “ Je parcours viel tegen hè!” “ Al mijn parcoursen! Ik kan het gewoon niet!” “ Dat is echt onzin! Wat ik gezien heb heb je een hele goede zit en kun je geweldig met paarden overweg. Die hengst die je net reed is echt niet de makkelijkste en behoorlijk sterk als ik het goed gezien heb! Hey, doe nou eens even rustig meisje!” Meredith schrok toen hij zijn arm om haar schouders legde. Ze kromp angstig in elkaar maar bleef toch zitten. “ Hij wil Stella weg doen! Ze is nog nooit zonder mij weggeweest!” Bij het horen van haar naam keek de merrie haar aan en duwde ze haar neus in het betraande gezicht. “ Je bent lief schat, je bent lief!”
Markus keek haar even van opzij aan en schudde zijn hoofd. Hoe kun je zo’n mooi lief meisje zo mishandelen?? “ Moet je morgen weer rijden?” “Ja, alle par-coursen.” “ Maar meisje toch, dat hou je toch niet vol!” Meredith zuchtte diep en snikte:” Ik zal wel moeten! Oh Markus, zeg alsjeblieft niks hierover tegen ie-mand en doe net of je me niet kent als Rene erbij is, okay?” Markus knikte en streelde even door de blonde haren van Meredith. “ Wonen jullie samen?” “ Ja, ik werk bij hem op stal, dat moest van mijn ouders, maar hij heeft me in huis geno-men.” “ Of je daar zo blij mee moet zijn betwijfel ik! Maar hoe laat moet je mor-gen je eerste wedstrijd rijden?” “ Half 9” “ dan zou ik nu maar eens naar bed gaan, het is half 2!”
Meredith snikte even en zei toen met trillende stem:” Ik slaap hier bij Stella.” “ Dat is dan heel sociaal van je meisje, het is wel duidelijk dat die merrie bang is als je niet bij haar bent maar ik laat jou hier niet alleen.” “ Je kunt niet blijven markus, Rene komt me nog wel een paar keer controleren! Echt, je kunt beter gaan!” “ Zeker weten prinses?” “ Jjja” Markus knikte en zei:” Okay dan. Ik geef je mijn telefoonnummer dan kun je me bellen als er iets is!”

“Slaap lekker Meredith en veel succes morgen! Als er wat is moet je me meteen bellen hè! Groetjes, Markus” Meredith staarde naar de telefoon in haar hand en haalde diep adem. “Slaap lekker Markus, ik ben blij dat ik je heb leren kennen! Liefs, Meredith”
“Wat ben jij aan het doen?” René stond voor de box. Meredith kromp angstig in elkaar maar kon de slagen en schoppen niet ontwijken. Stella hinnikte onrustig en drentelde nerveus heen en weer. Nog lang nadat René weg gelopen was met een andere amazone lag Meredith snikkend in het stro. Even later viel ze in een onrustige slaap met angstige dromen.

De volgende ochtend verscheen ze strompelend, met een dik blauw oog, een ge-zwollen neus en een bloedende lip in de losrijbak. Haar wang vertoonde een plek die blauw en dik was, nog erger dan de vorige avond. Ook Markus zag het meteen toen ze binnen stapte.
Vragend keek hij haar aan maar ze durfde niets te zeggen en keek hem alleen maar even smekend aan. Rene snauwde en schreeuwde tegen haar en toen ze uit de bak kwam met 20 fouten zei hij vals:” De merrie is verkocht” Met tranen in haar ogen rende Meredith naar de stallen, Denver liet ze zomaar achter.
“Oh Stella, kon ik maar terug naar Amerika, dan zou ik je meenemen!” “ Daar zal ze zich best wel thuis voelen denk ik!” Met een gil keek Meredith om. “ Nee, rustig maar, ik ben het, ik heb Stella gekocht! Ik zal eerst Denver even op stal zetten voor je!” Daarna kwam Markus de box in en hij klopte de merrie die aan zijn mauw knabbelde op haar hals en glimlachte. Meredith liet zich als verdoofd in het stro zakken en schudde haar hoofd. De blonde haren vielen voor haar ogen. Markus aarzelde even maar ging toen op zijn knieën naast haar zitten. “ Hey meisje! Wat een tranen! Je bent echt gek op die merrie hè?” Meredith snikte zacht en zei met trillende stem:” Ik heb haar met de fles groot gebracht. Zzzzze is nog nooit zzzzonder mij wwweggeweest!” “ Haal nou eens even rustig adem meisje, je moet je zeker niet druk maken nu, moet je eens even kijken hoe je ge-zicht er uit ziet, dat moet toch hartstikke pijn doen als je je zo druk maakt?” Meredith knikte en probeerde Stella te aaien maar de merrie deinsde terug. “ Hij heeft jou ook geslagen hè meisje? Oh ik kom nooit meer van die griezel af!!” “ Dat moet je niet zeggen Meredith, dat hangt ook een beetje van jezelf af! Jij durft natuurlijk niet weg te gaan!” Meredith schudde haar hoofd.” Nee hij ver-moordt me!” Verdrietig staarde ze voor zich uit. Markus schudde zijn hoofd en sloeg zijn arm dichter om de trillende schouders. “ Hey Bitch!” Meredith kromp helemaal in elkaar en verstopte zich achter Markus. “ Is hij dat?” “ jjjjjja” “ rus-tig maar, hij zal je niet aanraken, ik ben bij je!” Rene verscheen voor de box en hij keek geamuseerd naar Meredith die angstig naar Stella keek. “ Zo, een nieuw vriendje voor mevrouw Michaels? Zou je niet eens opschieten trut, ik wil over 10 minuten met Radiator in de losrijbak kunnen rijden, hij moet gepoetst en geza-deld worden. En goed, anders…van iedere fout die hij maakt zal je spijt krijgen !” “Ja Rene.” Was het zachte antwoord. Toen hij weg was schudde Markus zijn hoofd.” Waar haalt die man het brutale lef vandaan om zo tegen je te doen?! Welk paard moet je zadelen meisje? Ik zal je wel helpen! Kom, wees niet bang, ik blijf bij je!”
Radiator, de machtige hengst werd gepoetst en gezadeld en Meredith kletste ge-zellig met Markus. Ze voelde zich nu even helemaal op haar gemak. “ Ik breng hem naar de bak. Ik hoop dat hij foutloos is anders krijg ik het vanavond weer te verduren! Doe je best jochie, als je klaar bent krijg je een lekkere wortel!”
Rene maakte twee fouten in het parcours en Meredith kromp wanhopig in el-kaar. “ Hallo zeg, hier kon jij toch helemaal niks aan doen meissie! Hij maakte zelf die misrekening!” Markus keek Meredith aan. Die haalde diep adem en met een kort knikje liep ze weg, zonder nog 1x om te kijken. Markus hoofdschuddend achterlatend.

Meredith lag opgerold in een hoekje van Stella’s box. Rene had haar geslagen en geschopt. Alles deed haar pijn, echt alles. Stella lag rustig te slapen en na enige aarzeling pakte Meredith haar telefoon. Ze smste: “ Markus, waar ben je? Me-redith” Even later kreeg ze een smsje terug: ” Op de parcoursparty meisje, waar ben jij? Is alles goed met je? Markus” Tranen liepen nu over haar wangen en drupten in het stro. “ Zal ik hem vertellen wat er gebeurd is Stella? Hij is zo lief!” De merrie snoof en keek haar verzorgster aan. “ Ik ben in de stallen. Bij Stella. Sorry, ze is jou paard… Nee, niet alles is goed met me, ik geloof dat ik mijn enkel gekneusd heb. Meredith”
Even later hoorde ze zachtjes de staldeur opengaan.
“jij mag altijd bij Stella zijn!” Markus kwam de box in en sloot de deur achter zich. Meredith keek op en probeerde rechtop te gaan zitten. “ Wacht even goud-haartje, laat mij je even helpen!” Voorzichtig hielp Markus Meredith overeind. “ Zo, dat is beter! Hij weer hè?” Meredith knikte en keek Markus aan, zijn ogen stonden kwaad. “Dit gaat nu echt een beetje te ver meisje! Laat me je enkel eens even bekijken!” Met enige moeite trok Markus de knellende rijlaars uit. “AUW!!” “ Ja, dat was te verwachten dat dat zeer zou doen meid! Die is inder-daad lelijk gekneusd!!” Meredith snikte:” En ik wilde zo graag naar de parcour-sparty!” “ Nou dan! Ga dan gewoon met mij mee meisje, hij kan je echt niks ma-ken! Kom, ik help je naar je hotelkamer dan ga je je omkleden en dan gaan we!” Markus ogen schitterden nu ondeugend en hij trok Meredith overeind. “ Kom!”
Terwijl Meredith zich douchte en haar zwarte jurkje aantrok zocht Markus naar een rekverband.
Toen hij weer op de deur klopte zat Meredith op de rand van het bed. “ Zo, even kijken, dit kan een beetje zeer doen!” Voorzichtig verbond Markus Meredith’s enkel en even later probeerde ze haar voet in haar lage schoentje te krijgen. “ Gaat dat wel lukken denk je?!” “ Ja hoor, ik denk het wel!” Inderdaad lukte het en even later liepen ze langzaam de trappen af naar de tent waar de party ge-houden werd. “ Je moet wel weten dat ik doodsbang ben nu!” Zei Meredith met trillende stem en ze keek Markus aan. Die sloeg zijn arm om haar heen en zei:” Dat begrijp ik heel goed meisje, maar dat is nergens voor nodig. Hij kan je nu in elk geval niets doen, ik blijf bij je en zo gauw hij je aanraakt dan krijgt hij met mij te maken! Wat ik wel weet is dat jij daar geen dag langer moet blijven en dat je met mij mee moet gaan. Je zou voor onze stal paarden kunnen gaan rijden en…..” Meredith bleef staan en keek met grote ogen naar Markus. “ Maar……meen je dit?” “Tuurlijk meen ik dit meisje, anders zou ik het toch niet zeggen! Hey, wat krijgen we nou, ga je huilen?” Zachtjes streek Markus de blonde lokken uit haar gezichtje. Meredith veegde over haar ogen en schudde haar hoofd. “ Ik weet niet wat ik moet zeggen! Ik zou zo graag met je mee gaan maar ik durf het niet!” Markus zei lachend:” Jij gaat met me mee prinses, ik praat wel met Rene, hij kan je niks maken, heb je daar nog paarden of zo?” Me-redith schudde haar hoofd.“ Alleen wat boeken en kleding, meer niet!” “ Dan gaan we dat morgen even ophalen meisje en dan gaan we samen naar huis, okay?” “jjjjjja” Meredith begon ervan te stotteren! Markus lachte vertederd en vroeg zachtjes:” Mag ik?” Meredith knikte en zei zachtjes:” Ja, je mag!” Heel zachtjes zoende Markus haar. “ Alles komt goed kleintje, alles komt goed!” Sa-men liepen ze verder en voordat ze de tent binnen gingen keek Markus haar even aan. “Jij hoeft niks te zeggen Mer, ik doe het woord wel als het je teveel wordt dan zeg je het tegen me okay?” Meredith knikte even kort en haalde diep adem. Toen gingen ze naar binnen.

“ En wat doe jij hier?” Meredith kromp in elkaar toen ze Rene zijn stem hoorde. Markus kneep even zacht in haar hand en knipoogde. “ Hetzelfde als jij denk ik, feest vieren!” “ Jij zou in de stal blijven trut!” “ Maar….” Meredith haalde diep adem en voelde Markus zijn hand op haar schouder. “ Ik neem per direct ontslag Rene! Bij deze.” Even leek Rene van zijn stuk gebracht maar al snel zei hij:” Ach bitch, ik krijg je toch nog wel! Vanaf dit moment wil ik je dan ook niet meer bij mijn paarden zien. Bij geen een dus ook niet bij de merrie. En nu opgedon-derd!” Meredith keek Markus aan en dreigde even in paniek te raken. Niet bij Stella komen? Dat was een ramp! Markus bleef echter heel rustig.” Dat bepaal ik nog altijd Rene, ik ben de eigenaar van de merrie die trouwens Stella heet. En ik denk dat het heel erg verstandig is om Meredith met rust te laten nu. Ik spreek je nog wel. Kom prinses, we zoeken een gezellig plekje!”
De avond werd een groot succes.
Toch merkte Markus op een gegeven moment dat Meredith moe werd.
“ Je bent moe hè meid?” “ Ja, mijn gezicht en mijn enkel doen zeer.” “ Dan ga jij lekker naar bed!” “Ik….” “ Je wilt bij Stella blijven hè? Dat lijkt me niet zo’n goed idee. Ik vertrouw die Rene namelijk nog minder dan dat paard van hem. Luister. Ik blijf bij Stella en jij gaat op mijn kamer gewoon lekker naar bed. Morgenochtend rijd ik mijn parcoursen, dan gaan we je spullen halen en dan rij-den we gelijk door naar huis. En maak je geen zorgen om Stella want ik laat haar niet alleen!” Meredith glimlachte en zei:” Ik denk dat je me heel snel komt halen! Stella kent je nog niet zo goed en ze zal niet echt rustig gaan slapen denk ik. Maar je mag het van mij best proberen, ik vertrouw je!” Markus lachte en knikte.
“ Slaap lekker mijn prinses” “trusten! En Markus?” “ Ja?” “ Bedankt hè?!” Markus knuffelde Meredith en knikte.” Graag gedaan meid! Ga nu maar lekker slapen en maak je alsjeblieft geen zorgen, alles komt goed!”
Even later kroop Meredith onder het warme dekbed. Wat was ze moe maar sla-pen lukte toch niet. Op een gegeven moment piepte haar telefoon. “ Meisje, je had gelijk geloof ik! Stella is niet kalm te krijgen! Dit lukt denk ik zelfs jou niet! Ik kom je over 5 min.halen okay? Markus” Meredith begon te lachen en trok snel haar rijbroek en trui aan. Toen ze met Markus naar de stallen liep straalden haar ogen. “ Wat doet ze?” “ Ze loopt op en neer, ze hinnikt, ze trapt tegen de deur en als ik haar bij haar halster wil pakken dan hapt ze.” Meredith glimlachte en zei:”Die arme schat is vast ergens van geschrokken!” Toen ze de stal in kwam floot ze even schel. Schril gehinnik was te horen en toen Stella Meredith zag duwde ze haar neus in haar gezicht. “ Waarom doe jij zo moeilijk? Moet jij niet even lekker gaan slapen? Het is toch alleen maar fijn dat Markus bij je wil blij-ven? Kom ga nu gewoon slapen Stel, ik blijf ook wel hier!”
Even later lag Meredith naast Markus in de box naast die van Stella die nu ge-woon rustig stond te slapen. Markus keek naar Meredith die op haar rug naar het plafond lag te staren en vroeg zachtjes:” Waar denk je aan meisje?” Meredith draaide zich op haar zij en zuchtte:” Er is zoveel gebeurd vandaag! Ik ben zo blij dat ik je heb leren kennen!! Ik had nooit het lef gehad om bij Rene weg te gaan!” Markus glimlachte:” Je hebt hem nu ook zelf gezegd dat je weg ging meisje! Maar wat je met die merrie doet is geweldig!” Meredith gaf geen ant-woord meer, ze was, ongemerkt tegen markus aan gekropen en in slaap gevallen.

De volgende ochtend scheen de zon en was het warm. Meredith gaf Stella haar voer en klopte haar op haar hals. “ Hey lieve meid, je hebt lekker geslapen hè? Je ziet er al weer een stuk beter uit dan gisteren!” Markus sloeg zijn arm om de schouders van Meredith en gaf haar een zoen op haar wang. “ Ik ga dadelijk de andere paarden voeren en de boxen uitmesten, of heb je liever dat ik eerst iets anders doe?” Haar stem klonk onzeker en Markus zag hoe afwachtend ze hem aankeek. “ Ik wil dat jij helemaal niks doet, alleen wat je zelf wil. Als jij graag met de paarden bezig wilt zijn dan mag je ze van mij poetsen of met ze aan de hand stappen, je mag ze van mij zelfs rijden als je dat wilt. Maar je gaat niet in je eentje al die boxen uitmesten of zo, dat heeft geen enkel nut en je moet tot rust komen.” “ Dus…..” “ Nee, je hoeft helemaal niks te doen.misschien als je het leuk vindt kun jij Stella dadelijk wel rijden? Jou kent ze en ik rijd al 2 paarden van-daag!” Meredith schrok. “Maar dat kan ik toch helemaal niet Markus!” Markus leunde tegen de boxdeur en vroeg:” En waarom zou je dat niet kunnen meisje? Ik weet heel zeker dat je het wel kunt! En Stella vind het leuk, dat is iets wat ze-ker is!” Meredith aarzelde. “ Ik wil het proberen!” Zei ze toen. Markus knuffel-de haar en samen liepen ze, nadat de andere paarden ook gevoerd waren naar het hotel.

“ Okay prinses van me, je kunt met je enkel in je rijlaarzen en het doet je niet al-lemaal vreselijke pijn?” Meredith schudde haar hoofd en zei:” Het doet wel een beetje pijn maar niet te erg.” “Okay” Markus zag duidelijk hoe bang Meredith was en knipoogde even geruststellend naar haar, toen ze naar de losrijbak liepen. “ Ik kan het echt niet!” “ Dat zien we dan wel weer kleine, het gaat er alleen om dat je er plezier in hebt en dat je voor jezelf het vertrouwen hebt dat je het kunt, want echt veel zelfvertrouwen heb je niet! Daar heeft Rene wel voor gezorgd! Kom op!”
Toen Meredith de bak in moest keek ze Markus even hulpzoekend aan, toen groette ze en ging ze van start. 8 strafpunten maakten Stella en Meredith en toen ze de bak uit kwamen keek ze Markus angstig aan. “ Stella kon er niets aan doen!” “ Dat weet ik ook wel meid, en jij ook niet! Je hebt je best gedaan! Vol-gende keer gaat het zeker beter!” “ Maar dan zonder Stella!” “ Hoezo dat?” Markus voerde de merrie aan de teugels mee en keek naar Meredith die op haar rug zat. “Jij zult haar gaan rijden, ze is tenslotte van jou!” Markus schudde even zijn hoofd. De arme Meredith was alleen bij het idee al helemaal overstuur! “Meisje, jij mag met Stella rijden hoor! Je mag alles met haar doen wat je wilt! Ik ben alleen de eigenaar zodat niemand, dus ook niet Rene, haar kan verkopen! Hoe zou ik dit beestje bij jou weg kunnen halen? Dat overleeft de merrie niet maar jij ook niet!” Meredith keek naar Markus en een glimlach trok over haar
gezicht. “Echt? Oh Markus dankje! Hoor je dat Stelli?” De merrie schudde met haar manen en hinnikte.
“ Ik geloof dat ze het begrepen heeft!” Lachte Markus.
Een verassing voor Meredith

Toch kon meredith niet mee gaan naar de stal van Markus. Haar ouders waren het er echt niet mee eens dat ze bij Rene was weggegaan en zorgden dat ze terug naar Amerika kwam. Volgens hen had ze daar betere kansen om in het nationale team te komen en kampioen te worden dan bij Markus. En ze wilden dat Mere-dith eerst haar studie rechten af zou maken nu ze toch niet meer bij Rene was. Wat Meredith ook zei, hoe ze ook probeerde uitteleggen wat Rene haar aange-daan had, haar ouders wilden niet luisteren en verboden haar om voorlopig te gaan.

2 weken geleden was ze thuis in L.A. aangekomen samen met Stella.
Ze miste Markus en voelde zich alleen. Haar moeder en vader probeerden haar ervan te overtuigen dat ze terug moest gaan naar Rene maar dat wilde Meredith zo lang mogelijk uitstellen! Wanhopig zat ze die avond op de veranda. “ Wie belde er straks mam?” “ Niemand Mer, een klant van je vader.” Meredith besloot te vragen wat ze zich al zo lang afvroeg; “ Waarom hebben jullie eigenlijk iets tegen Markus? Jullie kennen hem helemaal niet verdomme!” “Rene kent hem en hij zegt niet al te positieve dingen over hem. En als je wilt gaan kunnen we je niet tegen houden maar je maakt eerst je studie af, als je bij Rene gebleven was dan was je verzekerd van een goede toekomst maar nu je naar een of andere mid-denklas ruiter wilt….” “ Mam! Hoe kun je dat nou zeggen? Fijn hoor, dat je zo’n griezel die zijn paarden en mij slaat boven een lieve man verkiest!” Met de-ze woorden sprong ze op en rende ze naar de stal waar Stella rustig stond te dromen. Het was al laat toen ze eindelijk in bed kroop en zichzelf in slaap huil-de.
Toen ze 3 dagen later van de universiteit kwam lag er een enveloppe voor haar op tafel. Op haar kamer maakte ze hem open.

Lieve Meredith,

Hoe gaat het nu met je? Het is vast wel erg fijn om na zo’n lange en vervelende tijd weer op een plek te zijn waar je je thuis voelt, waar mensen zijn van wie je houd en die je kunt vertrouwen. Of niet?
Wat ik uit je smsjes begreep is dat je ouders je liever met Rene om zien gaan dan met mij hè? Meisje, laat je niet gek maken! Dat is wat hij wil! We hadden kun-nen verwachten dat hij allemaal dingen aan je ouders zou vertellen die in ons nadeel zouden werken en die niet eens waar zijn! Hij wil je chanteren en nerveus maken meisje, zodat je terug komt.
Weet je wat ik zou kunnen doen? Ik zou kunnen kijken of ik je ouders deze da-gen een keertje kan bellen en misschien een afspraak kan maken om een tijdje bij jullie op stal te komen. Dan kunnen ze me een beetje beter leren kennen en mis-schien vinden ze me bij nader inzien toch wel meevallen. Als dat niet zo is dan ben ik toch een tijdje bij in de buurt geweest en dan vinden we ook wel weer een oplossing! Je studie is wel belangrijk lieverd, daar moet ik je ouders echt gelijk in geven. Maar als je het zelf echt niet wilt dan vraag ik me af of het echt nuttig is als je elke dag met tegenzin naar college gaat. Maar dat is iets tussen je ouders en jou lieverd, daar kan ik me niet mee bemoeien.
Ik ben vorige week nog bij Rene op stal geweest om naar een paard te kijken, LouLou, misschien ken je haar wel? Het was in elk geval niets voor mij, ze is veel te druk en te onvoorzichtig. Met de paarden daar gaat het naar omstandig
heden goed. Ik had het idee dat Denver met herkende.
Hoe gaat het met Stella? Rene heeft al 5x geprobeerd haar van me terug te ko-pen! Nee, niet in paniek raken Goudhaartje, ze is nu van jou en dat zal ze altijd blijven. Ik ben dan wel de eigenaar maar dat is alleen om te voorkomen dat Rene haar terug koopt of dat iemand anders haar koopt. Dat weet je toch? Jij kent die merrie het beste en ze vertrouwt jou volkomen.
Nou, ik bel je ouders deze week wel en dan zullen we wel zien wat er komen gaat! Maak je geen zorgen hè meissie!
Tot heel snel en je weet, I © YOU!
Dikke kus, Markus

Meredith veegde over haar ogen en staarde dromerig naar buiten.
Dat zou geweldig zijn! Oh, als pap en mam nu maar niet gaan vervelen! Dacht ze wanhopig en diep in gedachten liep ze naar beneden. “ Ga je weg Mer?” “ Ja mam, ik ga even met Stella naar buiten, we rijden even langs Leslie, ik ben voor het eten terug!” “Dat is goed meisje! Doe je voorzichtig?” “ Tuurlijk!” Het ver-baasde Meredith dat haar moeder niet weer over Markus begon maar ze was er wel blij om. “ Kom Stella, we gaan!”
Toen ze na een flink stuk galop het erf van haar vriendin Leslie Howard opreed sprong Meredith uitgelaten van de rug van Stella. “ Hey girl! Je ziet er al weer een stuk beter uit dan toen ik je weer voor het eerst zag!” Leslie was bezig met haar paard Paloma, de veearts was haar aan het onderzoeken, en lachte vrolijk. “ Ik voel me ook weer een stuk beter! Alleen mis ik Markus!” Leslie knikte begrij-pend. “ Dat snap ik best Mer, maar je moet een beetje geduld hebben!” “ Ja, makkelijk gezegd! Wat ziet Paloma er goed uit!” De witte merrie hinnikte vro-lijk en nam voorzichtig het worteltje van meredith aan.

Even later reden de 2 vriendinnen in stap door het veld. Gezellig kletsend en la-chend. Wat had Meredith Leslie gemist al die tijd dat ze bij Rene was geweest! Ze waren op de terugweg toen Meredith’s telefoon rinkelde. “ Ja, mam, zeg het eens?” “ Er is bezoek voor je Mer, met een heel mooi cadeau, ik zou maar snel naar huis komen als ik jou was!” Verbaasd keek de jonge Amerikaanse naar de telefoon in haar hand. “ Volgens mam is er bezoek voor me met een heel mooi ca-deau, ik ben benieuwd! Zie ik je morgen weer?” “ Ja, we zijn nu toch vrij! Veel plezier, laat t me even weten!” Meredith knikte en zwaaide terwijl ze in volle galop wegreed.

Toen ze thuis het erf op reed zag ze in de paddock een hele donkerbruine hengst staan. Stella zag hem ook en hinnikte vriendelijk. “ Wat ben jij mooi! Waar kom je vandaan? ik ken je ergens van, en hoe heet je?” Meredith keek bewonderend naar de hengst die zijn hoofd in de lucht gooide, zich op zijn achterbenen om-draaide en er in volle galop vandoor stoof. “ Kom meisje, ik zet je op stal en geef je je eten. Dan zullen we ook even een box voor jou klaar maken, want het be-gint te regenen en je bent te mooi om een longontsteking op te lopen!” Praatte ze tegen de hengst die aandachtig luisterde. Snel verzorgde ze Stella en maakte ze een box in orde. “ Ik mag wel even jou halstertouw lenen hè meisje?” Lachend liep ze met het halstertouw in de hand naar de paddock waar de hengst met ge-spitste oortjes stond te wachten. “ Ga je mee naar binnen jochie? Je bent al hele-maal nat! Ik zal je gelijk even poetsen en dan wil ik eigenlijk wel weten waar je vandaan komt en van wie je bent!” Toen ze de hengst gepoetst had en een beetje bix gegeven had ging ze nog even Stella’s box in. “ Doe een beetje aardig tegen je buurman, ik ga even naar binnen. Ik kom zo nog wel even langs.” Meredith trok haar rode jas aan en rende naar het huis.

Toen ze binnen kwam en haar laarzen uit deed zag ze een jas aan de kapstok hangen die ze meende te kennen, en ook de laarzen die er stonden kwamen haar zo bekend voor! Mer, doe niet zo idioot, dit kan niet. Je houd je zelf voor de gek! Sprak ze zichzelf streng toe voor ze naar binnen ging. Toen ze de kamer in kwam kreeg ze de schrik van haar leven! Op de bank zat Markus!!! “Markus?” Markus draaide zich om en lachte:” Prinsesje! Je bent toch naar binnen geko-men!J We dachten al dat je in de stallen bleef!” Meredith wist niet wat ze moest doen! Tranen van blijdschap liepen over haar wangen en haar handen tril-den.” Gekkie! Wat is er nou? Kom hier!” Teder omhelsde Markus haar. “ Ik ben zo blij dddat jjje er bent!” “ Ik ook meissie, maar er zit wel een maar aan! Rene komt hier een tijdje rijden.” “Mam….” Moeder Kriss keek haar dochter aan en zei:” We kunnen hem niet weigeren Mer, hij rijdt nog steeds paarden van ons!” “ Ja, die arme dieren!” “ Ah joh meissie maak je niet druk, ik ben er ook! En hij blijft maar tot..” Vragend keek Markus naar Kriss. “ Tot de Florida tour afgelo-pen is en hij logeert niet eens hier, hij logeert bij Schuyler.” Meredith haalde diep adem en keek naar Markus. Hij glimlachte en gaf haar een zoen op haar haar. “ Het komt wel goed Mer, Markus is er nu toch ook!” Meredith lachte naar haar moeder en knikte.” Mam, bedankt!” “ Bedank je vader ook maar als hij thuis komt schat!” “Doe ik!” Markus kneep even in haar schouder en zei:” Meisje, ik ben zo blij je weer te zien, die blauwe wang is bijna helemaal weg hè?!” Mere-dith knikte en keek Markus aan. Haar ogen straalden. “ Heb je je cadeau al ge-zien?” “ Die geweldige Hengst?” “Ja” “Hij staat in de stal ja, ik was bang dat hij een longontsteking op zou lopen!” “ Meisje, ieder paard zou jou als baasje moe-ten hebben! Kom, we gaan even naar m kijken!” Samen liepen ze naar de stal. “ Mam had je gebeld hè?” “ Ja, je moeder belde me en je vader vond t een goed idee je een paard erbij te geven. Ik belde maandagavond terug en toen hebben we alles geregeld.” “ Jij belde dus!” Nu vielen alle puzzelstukjes op zijn plaats! “ Ik zou eigenlijk volgende week pas komen maar toen je vader maandag zei dat Rene ook zou komen ben ik meteen gekomen!”
Toen ze in de stal kwamen hinnikten de paarden. Meredith liep meteen naar de hengst en klopte hem op zijn gespierde hals. “Niemand kon iets met hem begin-nen en hij was eigenlijk al op weg naar het slachthuis maar toen dacht ik aan jou!” “ Ben ik daar even blij om! Heeft hij al een naam? Hij heeft onder Schuyler Riley gelopen hè?” “Firando. Ja, en onder Rene, en onder mijn broer, en onder een aantal andere ruiters en Amazones.” “Dat doe je een paard toch niet aan! Ik noem hem Just Do It.” Markus lachte:” Dat klinkt inderdaad beter! Heb je mijn paardjes al gezien?” Samen liepen ze door de stallen. Markus had zn arm om de schouders van Meredith geslagen en merkte hoe ze verstijfde toen ze Denver, Le patron en Radiator zag staan. Radiator hinnikte. “h-hey beestje” “kalm maar kleine, ik ben en blijf bij je! Er is niks om je zorgen om te maken! Hij komt mor-gen pas.” Meredith haalde diep adem en knikte. Toen ze een tijd later weer naar binnen liepen regende het flink. “ Ik dacht dat t hier altijd lekker weer was!” Lachte Markus vrolijk. “ Dat valt vies tegen!” “ Ik heb mijn zonnetje bij me en die blijft bij me!” Lachend knuffelde Markus haar.

“Meredith?” “ Ja mam?” Meredith die tegen Markus aan geleund zat op de bank keek haar moeder vragend aan. “ Jij hebt nu 2 weken vrij hè?” “ Ja.” “ Doe je mee met de opendag?” “ Dat kan ik niet!” Nu greep Markus even in. “Ja Kriss, ze doet mee.” “ Okay!” Haar moeder schreef het op en gaf toen de brief mee aan haar man die met de honden ging wandelen. Meredith zat er beduusd bij te kij-ken. “ Zie ik daar een snoetje op standje moeilijk staan? Waar maak je je druk over meisje van me? Het gaat er gewoon om dat je de mensen laat zien hoe je de paarden traint en hoe je met de andere dieren omgaat. Meer niet.” Meredith haalde diep adem en stond op. “Ik ga nog even de paarden welterusten zeggen en dan ga ik slapen. Ik ben doodop.”
“ Welterusten lieve schatten, ik hou van jullie. Braaf zijn vannacht en tot mor-gen! Ik leg jou nog even een deken op Justy, als je gaat zweten. Jongens we gaan een clinic geven op de open dag. Ik vind het doodeng en weet zeker dat Rene ge-lijk heeft en dat ik het niet kan. Maar mam en Markus denken van wel dus we doen het maar lieverds. Nu braaf gaan slapen. Ja, jij ook Le Patron!” Leena, het paard van Markus hinnikte.” Leena, je voelt je niet zo thuis hè? Ik zal je boven-deur open laten, dan kun je naar buiten kijken. Kijk, een warme deken en een beetje hooi om op te knabbelen. Ga lekker slapen dan kun je morgenochtend lek-ker de wei in als het goed weer is.
Welterusten beestjes!” Na een laatste blik in de box van Stella sloot ze zorgvul-dig de staldeur en liep ze langzaam door de regen naar het huis.
Toen Markus die avond nog even naar de stal liep zag hij dat Leena een deken op had en dat de deur open was. Hij glimlachte en toen hij binnen kwam zei hij tegen vader Mike en moeder Kriss:
” Die dochter van jullie is bijzonder!”
Meredith lag nog lang wakker. Toen Markus naar bed ging riep ze hem zachtjes. “Markus?” “ Ja meisje? Kun je niet slapen?” Markus ging op de rand van het bed zitten en streelde door de blonde haren van Meredith. “ Nee, ik weet niet, voel me niet op mn gemak.” “ Je bent gewoon bang voor Rene, die nog niet eens in Amerika is!” “Ja, idioot hè?” Meredith rilde. “ Nee, dat is niet gek schatje, wat die man je aangedaan heeft is gewoon belachelijk, het is heel logisch dat je bang voor hem bent!” “ Zou je hier op mijn kamer willen blijven slapen Mar-kus?” Markus glimlachte en knikte. Ja hoor lieverd, dat doe ik wel!”
Even later lag Markus op de slaapbank naast het bed van Meredith met zijn hand op de hare. “ Ga maar slapen meisje, ik ben bij je.” “ Trusten Markus.”
Rene, je gaat te ver!

De volgende ochtend was het koud en regende het. De wind huilde om het huis en Meredith rilde. “ Goedemorgen lieverds, dat wordt binnen blijven vandaag, dat is een ding wat zeker is! Ja, jij mag ook binnen blijven!” Lachte ze toen de kat blazend op de strobalen sprong. Snel gooide ze het voer in de bakken en toen ze met twee emmers voer naar de wei liep waar de schapen liepen kwam Markus naar buiten. “ Hey meisje! Wat ben je vroeg! Je hebt rustig geslapen hè? Wacht, ik help je wel even!” Toen ze de wei in kwamen kwamen de schapen al naar hen toe. “ Hey meiden, aan de kant!” Kletsend liep Meredith tussen de beesten door en de dieren reageerden ook nog op het gepraat ook! Markus lachte en probeerde een schaap te aaien. Dat lukte echter niet. “ Dat doe je ook helemaal verkeerd lieverd, zo moet dat!” Lachend knielde ze tussen de schapen en ze begon zachtjes tegen het geschrokken dier te praten. “ Wat is er nou Molly, was je zo geschrok-ken? Je kent Markus ook nog niet hè meisje, kom maar eens kijken, hij doet niks hoor! Je hoeft nergens bang voor te zijn!” Voorzichtig kwam het schaapje naar haar toe en even later stond het ontspannen naast Meredith terwijl ze het aaide. Markus schudde zijn hoofd en gaf haar een zoen. “ Ik ga de veearts bellen meid, je voelt je duidelijk niet lekker!” Bezorgd liep Meredith naar een ander schaap toe dat zwaar ademde en hoestte.haar lam stond naast haar. “Kom, je mag even de stal in!” “ Moet ik een touw halen?” “ Een wat? Markus, dat heb ik niet no-dig, ze loopt zo wel met me mee! Al moet je haar wel even tegenhouden als ze terug wil lopen! Okay?” Markus knikte en lachte.
Toen de veearts bij het schaap was kwam ook Rene aan. Meredith hoorde zijn stem en verstijfde. Ze kon niet meer helder denken en liet het angstige schaap zomaar los. Markus, die in de box van Leena was zag het en greep het beestje dat voorbij kwam rennen vast. “ Rustig maar schaap, kom eens mee? Je was vast nog niet klaar!” Toen hij, met schaap, de box in kwam keek Meredith hem even recht aan. “ Dankjewel” siste ze zachtjes in zijn oor en probeerde het trillen van haar handen te verbergen. “ Dit was een heerlijke timing schaap, net toen de in-jectiespuit tevoorschijn kwam!” Markus hield het schaap vast en Meredith pro-beerde wat op adem te komen. Ze was gewoon duizelig geworden! “ Zo, een paar daagjes binnen houden en antibiotica en dan kan ze weer naar buiten!”

De veearts verdween weer en Meredith sloot haar ogen. “ Sssst, kalm aan meid, het was wel een beetje de foute timing van die eikel! Als je gezien had hoe zijn paarden en Stella reageerden Mer, het is wel duidelijk dat hij ze lekker behan-delt! Maar meisje, jij hoeft niet zo in paniek te raken als je m hoort hoor, dat is nergens voor nodig! Ik ben bij je in de buurt!” “ Ik ben bang en dat mag je best wel weten!” hier nog niks veranderd, het nog steeds dezelfde zooi als toen!” Rene stond voor de box en keek Meredith uitdagend aan. Die haalde diep adem en zei:” Als jij het hier toen een zooi vond dan is dat nog steeds ja, want er is hier niets veranderd en dat zal ook niet gebeuren! En Rene, ik raad je aan om mijn paarden, dus ook Stella met rust te laten en me niet teveel voor de voeten te lo-pen. Ik regel hier de zaken die met de dieren te maken hebben dus als je wat wilt vragen of zo dan kun je dat aan mij doen. Verder ben je niets meer dan iemand anders hier op stal dus je ruimt je eigen spullen op enz. laat dat duidelijk zijn!” Rene keek haar even recht aan en liep toen weg. Markus haalde diep adem en zei zachtjes:” Dat was heel duidelijk schat! En heel dapper!”
Toch was de rust ver te zoeken op stal. Meredith was angstig en snel geïrriteerd. Stella had het feilloos door en bleef alleen maar achter in haar box staan. Zelfs Markus die Meredith normaal 100% vertrouwde werd flink afgekat en scherp in de gaten gehouden. Op een gegeven moment had ook de geduldige Markus er ge-noeg van en snauwde een keer flink terug;”Als t zo moet dan laat me helemaal maar met rust! Je doet je eigen werk maar, ik hou me alleen bezig met mijn eigen paarden! Mij hoef je niks meer te vragen!” Daarna praatten ze niet meer met el-kaar, alleen het noodzakelijke. Aan t eind van de week ging t fout. Meredith was doodmoe. Ze had hoofdpijn en voelde zich niet veilig in haar eigen stal. De paarden waren angstig en bijterig. Mike en Kriss waren voor twee weken naar Wellington vertrokken en Markus en Meredith runden de stal dus alleen. Rene zag wel dat Meredith en Markus elkaar ontliepen en negeerden. Meredith stond met Stella op de wasplaats toen Rene opeens naar haar toe kwam en haar een schop tegen haar enkel gaf. Ze wilde zichzelf verdedigen maar wist dat hij Stella dan zou pakken. “Markus!!” “ Kop houden kreng! Die komt toch niet, hij heeft waarschijnlijk eindelijk door wat voor een slet jij bent!” Rene was woedend. Me-redith besefte dat hij waarschijnlijk gelijk had, waarom zou Markus naar haar toe komen nadat ze hem zo onterecht had behandeld?
“ Zomaar bij me weg gaan hè! Bitch!” PATS weer een klap, recht in haar gezicht deze keer! “ Rene!” “ Niks! Ik zal je krijgen kreng, en die schillenknol erbij!” Pats een stomp in haar maag en een klap tegen haar hoofd. Meredith viel en sloeg haar armen beschermend om haar hoofd. Ze hoorde Stella angstig hinniken en probeerde op te staan. Pats een trap in haar maag. “Meredith! Stella! Godver! Rene! Ben je helemaal gek geworden? Flikker op man!” Woedend trok Markus Rene weg en gaf hem een klap in zijn gezicht. “ Wegwezen hier! Idioot! Je kunt je met je paarden bezig houden, maar dan ook alleen met jou paarden. Als ik je nog bij Stella, Meredith of bij een van de paarden waar je niks mee te maken hebt zie, dan gaat het je niet goed. En nu weg wezen! En snel!” Nu werd zijn toon rustiger.”hey Stella- Belli, meisje, ik zal jou even in je box zetten dan kom ik zo even naar je toe, maar nu eerst even naar je vriendinnetje kijken!” Stella was doodsbang en drukte zich tegen de muur van de box. Rene liep tergend langzaam naar de box van Le Patron. Markus knielde bij Meredith neer en legde zachtjes zijn hand op haar hoofd. “ Meisje, gaat het? Hey, rustig maar, ik ben het!”
Meredith draaide haar hoofd voorzichtig een stukje en keek Markus aan. “ Je bent toch gekomen!” “ Tuurlijk lieverd, wat dacht jij dan? Als je me roept dan kom ik. Dacht je nu echt dat ik je door zo’n stom ruzietje wil verliezen?” Mere-dith huilde nu en schudde haar hoofd. “ Sssst, doe maar kalm Meredith, het is goed, ik ben bij je en die gek zal je nooit meer aanraken! Wie denkt hij wel dat hij is! Kom eens, kun je zitten?” Meredith ging met heel veel moeite rechtop zit-ten en keek even verdwaasd om zich heen. “Hoofdpijn?” “Jjja, geloof t wel. Alles doet me pijn Markus, alles!” “ Ik denk aan een hersenschudding lieve meid, kom eens hier!” Teder knuffelde Markus de angstig snikkende Meredith. “ Ssssstella! Waar is ze?” “ Die staat in de box lieverd, ze is in orde. Ik ga zo nog even bij haar kijken, maar eerst ga ik jou naar binnen brengen en eens even goed bekijken wat die idioot aangericht heeft met zn actie.” “ Hallo!! Is daar iemand? Mere-dith?” Leslie’s heldere stem klonk door de stallen. Meredith keek op en riep zachtjes:”Les! Hier zijn we!” Markus glimlachte en zwaaide naar Leslie die aan kwam lopen. “ Hey, wie had nou gedacht dat ik jou hier tegen zou komen!” Leslie lachte en zei:” Ik niet! Dacht van je af te zijn nadat ik die paarden bij jullie gekocht heb. Ik had eigenlijk al zo’n vermoeden toen Meredith me over je vertelde! Maar wat is er aan de hand?” Leslie lachte naar Meredith maar haar ogen stonden bezorgd. “Rene?” Markus knikte en drukte Meredith steviger tegen zich aan. “Ja.” “ Wat een klootzak! Mer, gaat het een beetje?” Leslie ging op haar knieën zitten en keek Meredith aan. “ Meisje dit gaat te ver hoor!” Mere-dith keek wazig naar Leslie en snikte alleen zachtjes. Markus zei:”Kom meisje, ik breng je even naar binnen, dan kijken we even en bel ik een dokter!” Leslie ondersteunde Meredith en toen ze binnen op de bank zat begon Meredith te tril-len. Markus pakte haar handen vast en keek haar recht aan. De angst die hij in haar ogen zag was overduidelijk. “ Oh lieverd toch, waarom heb ik je alleen gela-ten na zo’n stomme woordenwisseling die ook nog eens mijn schuld was! Waar-om had ik geen begrip voor je?” Hij schudde zijn hoofd en keek met tranen in zijn ogen naar Meredith’s blauwe en gezwollen gezicht. Die kreunde even en legde toen haar hoofd tegen hem aan. “Het lag niet aan jou lieverd, ik heb je een week lang de hele tijd af zitten katten en je behandeld of je een of andere stomme stal-hulp was. Jij bleef heel lief en kalm, hoe onuitstaanbaar ik ook was. Je was wel begripvol Markus echt waar! Alleen wilde ik dat niet zien! Ik vertrouwde niemand, zelfs jou niet! Op een gegeven moment werd zelfs jij het moe, iets wat echt heel begrijpelijk is!” “Ik had je nooit maar dan ook nooit mogen negeren Mer, je had me nodig!” “Daar heb ik het helemaal zelf naar gemaakt Markus, en dat weet jij ook.” Leslie, die even naar Stella was gaan kijken kwam binnen en zei zachtjes:” Stella is in orde hoor, ze heeft alleen een striem op haar flank. Ik heb haar even in de paddock gezet zodat ze wat kan rennen. Rene is vertrokken met Radiator.” Markus knikte dankbaar en Meredith glimlachte. “Daar is de dokter!”

“ Ga je aangifte doen bij de politie?” Meredith dronk voorzichtig van haar hete thee en schudde haar hoofd. “ Dat durf ik echt niet jongens, echt niet.” Leslie keek haar aan en Markus zei:”Dat begrijp ik heel goed Mer, maar dit kan ge-woon niet!” “ Laat nou maar Markus, ik durf het echt niet, wat je ook zegt! Sorry!” “Nee, niks sorry! Het geeft niets! Je blijft toch mijn prinses!” “ En mijn allerbeste vriendin!” “Ik hou van jullie!! Allebei!” “ En wij houden van jou Mer!”
Leslie stond op en gaf meredith een knuffel. “ Ik moet echt gaan, de lessen die ik moet geven beginnen over een uurtje al! Ik kom morgen of zo wel weer even langs! Let een beetje op haar hè Markus?” Markus knikte en Meredith zei:” Is goed Les, ik red me wel. Ik bel je nog wel even straks ofzo!”
Toen Leslie weg was ging Markus naast Meredith op de rand van de bank zit-ten. “Lig je lekker meis?”
“Ja hoor, alles doet me zeer maar verder lig ik goed! Die pijnstillers van de dokter helpen helemaal niks! Morgen dan ga ik de stal weer in en ik doe gewoon mee met de opendag!” Markus glimlachte en knikte.”Dat zien we allemaal wel lieve meid, ik ga dadelijk eerst die kleine Stella binnen halen, dan de anderen voeren en dan gaan we die film kijken die je moeder al zolang voor je in huis heeft!!” “ Dat is een goed idee!”
Toen Markus echter binnen kwam lag Meredith diep te slapen door de pijnstiller die ze gekregen had. “Slaap jij maar kleine, dat is goed voor je!” Hij zette de verwarming wat hoger en ging rustig wat lezen.

“ Markus?” Meredith’s stem klonk angstig. “ Ja meissie, ik ben hier, wat is er aan de hand?” Toen ze hem zag werd ze alweer rustiger. “ Je hebt lekker gesla-pen prinses, het is half 11! Ik ben net nog even naar Stella gaan kijken en ze is weer helemaal rustig. Ik heb Dolly, je schaap haar medicijnen gegeven en ook die staat er rustig bij. Nu zal ik jou eens iets te eten geven! Waar heb je zin in?” Meredith draaide zich op haar zij en kreunde:” Iets warms.” Even later zat ze recht op met een kop warme chocolademelk en een boterham. Markus keek haar aan en glimlachte.

De volgende morgen kwam Meredith moeizaam uit haar bed. Ze was vastbeslo-ten naar de stallen te gaan en dat deed ze dan ook! Markus moest lachen om het vastberaden gezichtje. “ Je doet wel voorzichtig hè meid!” Meredith knikte en ging de box van Stella in. Ze had net de hoeven uitgekrabd toen ze Rene hoorde. Stella hinnikte onrustig en draaide met haar oren. “ Wees niet bang meisje ik ben bij je!” Wel keek ze even snel naar Markus die in de box naast Stella met Leena bezig was. Hij knipoogde en knikte.” Ik ben bij je meisje, het is goed. Zeg ge-woon wat je wilt zeggen maar blijf altijd eerlijk en correct.” Meredith haalde diep adem en knikte.”Ze is ook nog in de stal ook!” Rene’s stem klonk treiterig. Meredith voelde hoe haar handen begonnen te trillen maar zei:” Rene, je bent te ver gegaan, veel te ver. Ik hoop dat je dat beseft. Ik wil je niet meer bij mijn die-ren in de buurt zien. Bijdeze ben je ontslagen. Ik wil je hier niet meer zien. Je paarden kun je mee nemen en de paarden die je voor ons reed laat je met rust.” Rene keek haar vernietigend aan en Meredith huiverde even. “ Ik was al van plan om te gaan, hier kom je toch geen steek verder! Ik ga voor Schuyler rijden.” Met deze woorden verdween hij. Ze hoorden hoe hij zijn paarden in de trailer zette en even later wegreed. Meredith keek Markus aan en haalde diep adem. “ Daar zijn we dan ook weer vanaf. Ik krijg vreselijke ruzie met pap en mam maar goed.” Markus glimlachte en zei:” Dat zal toch wel mee vallen schat, ik zal ze wel eens vertellen wat hij bij je gedaan heeft!” Meredith knikte en ging handig op een ander onderwerp over. “ Wat doe jij op de opendag?” “ Ik dacht aan een clinic met Leena en van die domme foldertjes uitdelen. En natuurlijk helpen met de rondleidingen!” Meredith schaterlachte. “ Die stomme dingen!” Wat hadden ze ruzie gemaakt over die foldertjes! Nu was Meredith het er echter ook wel over eens. “ Ik ga een clinic geven met Stella.” “Waarom doe je geen Join up met Jus-ty?” Geschrokken keek Meredith Markus aan. “ Dat kan ik toch helemaal niet joh!” “Echt wel! Als jij dat nou eens doet! Dan hebben we toch alweer 2 uurtjes vol! En Just do it kent iedereen!” Meredith keek bedenkelijk en knikte lang-zaam. “ Ik weet alleen niet hoe Justy gaat reageren als er zoveel mensen om hem heen staan. Mij vertrouwt hij wel, maar dan houd het voor de rest ook op!” “Je probeert het gewoon een keer, en dan zien we wel verder.”

Toen ze die avond op bed lag tolden er allerlei gedachtes door haar hoofd.
“Slaap je meisje?” “ Nee, ik lig wat te dromen. Ben bang en ik heb overal vrese-lijke pijn! Kom je alsjeblieft bij me liggen?” Markus keek haar aan en knikte. Toen ze eenmaal heel dicht tegen hem aanlag voelde ze zich langzaam rustiger worden. Langzaam viel ze in een droomloze slaap.
Een spannende wedstrijd

“ We moeten hier eens goed opruimen en schilderen. Het ziet er niet echt netjes uit.” Meredith keek rond op het erf en keek toen Markus aan. Zijn ogen schit-terden vrolijk en hij sloeg voorzichtig zijn arm om de schouders van Meredith heen. “ Dat doen we schat!” “ Wat doen we?” Leslie kwam aandraven op Prio-bert en keek Meredith en Markus vragend aan. “ Schilderen en opruimen!” “Ik help mee, wanneer beginnen we?” “ Morgen, dan zijn we net aan t eind van de week klaar als pap en mam thuis komen en met de opendag!”
“Ik ga proberen een Join up met Justy te doen.” “ Mogen we kijken?” Meredith knikte en haalde een longeerlijn. “Hey Justy!! Ga je mee?” Met de hengst aan de longeerlijn liep ze naar de kleine bak op het erf. Daar aangekomen ging ze in het midden staan en klikte ze de lijn los. De hengst voelde dat hij vrij was en galop-peerde bokkend weg. Meredith liet hem even gaan en ze rolde de longeerlijn op. Toen draaide ze haar lichaam naar de hengst toe en liet hem zo op de hoefslag galopperen. Lange tijd racete de zwart bruine hengst om haar heen met zijn hoofd hoog in de lucht. Op een gegeven moment draaide hij zijn binnenste oor naar binnen. Dit was het eerste teken waar Meredith op wachtte. Ze liet de hengst echter nog even door lopen. Toen strekte hij zijn hals en begon hij kauw-bewegingen te maken en langs zijn lippen te likken. Zo gaf het paard aan dat hij wilde stoppen met werken en dat hij bereidt was samen te werken. Meredith draaide haar lichaam van haar paard weg en bleef gespannen staan wachten. Als de Join up gelukt was dan zou het paard nu naar haar toe komen en met haar mee lopen. Ze hoorde hoe het paard langzaam naar haar toe liep en even later voelde ze de warme adem van het dier in haar nek. Toen ze weg liep liep hij met haar mee en ook toen ze haar pas versnelde ging hij over in draf. Toen ze stil-stond stond hij ook stil, met zijn neus op haar schouder. Belonend streelde ze het dier over zijn neus. “ Dat was geweldig Mer!!” Leslie vroeg:”Ga je dit ook op de open dag doen?” “ Markus vindt t een goed idee maar ik weet het nog eens niet. Moet je kijken hoe bang hij voor jullie is! Mij vertrouwt hij wel maar doet hij dit ook als er andere mensen bij zijn?”
“ dat weet je pas als je het probeert”
Die avond zat Meredith op de bank tv te kijken en Markus zat wat te lezen.
“Schat?” “Ja?” Meredith keek op en glimlachte. “ Ik was eigenlijk van plan om zondag mee te rijden met die wedstrijd hier in de buurt, maar ik heb een groom nodig!” Meredith knikte en zei:”Als Leslie hier bij de paarden kan blijven dan speel ik graag voor je groom, maar welk paard wilde je eigenlijk rijden?”
“ Ik wilde Royal Discovery rijden.” “ Royal Discovery? Maar dat is toch die ruin van Alison Firestone?” “Ga me niet zeggen dat je Alison ook al kent!” Markus keek haar lachend aan. “ Alis is een hele goede vriendin van me! Royal is toch die jonge?” “ Ja!” “ Geweldig, ik bel meteen Leslie, dan kunnen we afspraken ma-ken!

Die zondag waren ze al vroeg op. Meredith poetste de paarden, Leslie mestte de boxen uit en Markus vlocht de manen van Royal Discovery. “ We moeten gaan.”
“ Ja, ik kom eraan, we halen Alis op?” “ Zekers!” “Les, als r wat is bel je me en anders veel plezier!” In de trailer merkte Meredith hoe nerveus Markus was. “Markus, ben je nerveus?” “Nee” Meredith lachte en keek uit het raam. “ Daar woont Alis.” “Hoi!” Vrolijk kletsend sprong de jonge Amerikaanse in de trailer. “Mer wat ziet je gezicht er uit, ik voel de pijn als ik er naar kijk!” Meredith grinnikte en zei:” Dan voel je nu niet zoveel, dat voel je dan pas als mn pijnstil-ler is uitgewekt! Maar je hebt wel gelijk dat het zeer doet. Royal is in vorm trouwens, we hebben gisteren nog met hem gesprongen en dat ging heel goed hè Markus?” “Mmm” “ Zenuwen” siste Meredith tegen Alison en ze barstten al-letwee in lachen uit. Toch merkte Meredith dat Markus zichzelf niet was. Toen ze voor een stoplicht stonden legde ze even haar hand op de zijne. “ Lieverd, het gaat vast wel goed joh!” Markus keek haar even aan en zei:” Normaal ben ik degene die jou geruststelt!” “ Dan mag dat nu best eens even andersom zijn! Hey kijk, we zijn er al!” Alison rekte zich uit en geeuwde. Meredith sprong op de grond en gooide de deur dicht. “ Ik ga Royal….” “Wat doe je met Royal? Wat is er?” Markus keek naar het witte gezicht en legde zijn hand op haar schouder. “Dat is de trailer van Schuyler.” In hun eigen trailer klonk gehinnik en dat bracht Meredith weer bij haar positieven. “Ik ga Royal uit de trailer halen en wat met hem lopen.” “Weet je zeker dat het gaat meisje?” “Ja, het gaat, concen-treer jij je maar op jezelf schat!” Royal hinnikte toen Meredith de trailer in kwam. “ Hey knul, ga jij je best doen voor Markus? Laat maar zakker Alis!” Alison liet de klep zakken en Royal danste opgewonden naast Meredith mee. “ Hij is erg opgewonden!” “ Ja, kom we gaan even een stukje met hem lopen!” Ze kwamen bij de trailer terug net toen Markus terug kwam van de aanmelding. “ Ik blijf bij hem, ga jij mee de parcoursverkenning lopen Mer?” vroeg Alison. Me-redith keek Markus aan en hij sloeg zijn arm om haar schouders. “Jij gaat me op de moeilijke punten wijzen!” Samen liepen ze het parcours in. “ Dit is een lastig parcours lieverd!” Meredith glimlachte. Wat had ze graag meegedaan met Stella. Markus zag de smachtende blik in haar ogen en streelde zachtjes door haar ha-ren. Meredith keek naar Schuyler die lachend naast René liep.

” Zie die zelfverzekerde glimlach op d’r smoelwerk! Ik zou er alles voor over hebben om die eraf te krijgen!” Markus glimlachte en vroeg:” Zou je echt mee willen doen met Stella lieverd? Het is een half uur rijden, je kunt je nog inschrij-ven en ik haal Stella graag voor je op!” Meredith keek even voor zich uit en vroeg toen onzeker:”En als het niet lukt?’’ “Dan hebben jullie in elk geval weer een beetje ervaring opgedaan! Doen?” “uhhhhh” “ Okay, we gaan Stella halen!” Toen concentreerden ze zich op de parcours verkenning.

Toen ze terug kwamen bij de trailer zat Alison op de laadklep en was Royal rus-tig aan het grazen. Markus vertelde dat hij Stella zou gaan halen en Alison sprong op. “ Dat is geweldig, ik ga Stella wel halen, en ik zal ook je wedstrijd kleding mee nemen! Dan kan Mer bij jou en Royal blijven!” Toen Alison weg was gingen Markus en Meredith met Royal wat lopen. “ Ik vind het heel dapper dat je mee doet lieve schat van me!” “Hoe laat begint de wedstrijd?” “ Over 2 uur precies, ik wilde alleen een beetje eerder zijn zodat we wat aan de sfeer konden wennen! Kom, we zetten Royal even in zijn tijdelijke box en reserveren die naast hem voor Stella! Dan ga jij je inschrijven en dan zal Alis er wel zijn denk ik!”
Inderdaad, toen ze klaar waren met de inschrijving en ze terug naar de parkeer-plaats liepen kwam Alison net aanrijden. Meredith zwaaide naar haar en zodra de trailer stil stond ging ze naar binnen. “Hey Meissie! Hoe is t met jou? Dat was een verrassing hè?! Ik betwijfel of ik t kan hoor, alles doet me zeer! Maar Schuyler is er zo van overtuigd dat ze de beste is en het beste paard heeft dat ik t niet kon laten om t gewoon te proberen!” “Hey meid, is de vergadering afgelopen of kunnen we nog even wat gaan drinken voordat je naar buiten komt?” Markus lachte en liep de laadklep op. “Kom lieverd, we moeten wel even opschieten! Je bent bang hè?” Meredith knikte en zei zacht:”Ik kan het niet Markus, en ik weet ook niet wat me bezielde!” “Onzin meisje, ik moet voor jou rijden dus ik kan je nog helpen voor je het parcours in moet. Maak je niet druk en laat je voor-al niet opjagen door Schuyler en die klootzak. Kom!” Samen haalden ze Stella uit de trailer. Meredith klopte haar op haar trillende hals en zei onzeker:”Ze is doodsbang Markus, ze associeert alles met de straffen die ze kreeg als ze een balk afgooide! Ze vertrouwt t niet!” Markus keek naar de merrie en zei:”Ze ver-trouwt jou en dat is genoeg. Je hoeft toch ook niet te winnen! Je had er zo’n zin in! Kom, we zadelen de paarden en gaan naar de losrijbak, dan kunnen we, als ik gereden heb samen nog een keer je parcours doornemen.” Meredith zadelde zelf Stella en praatte zachtjes tegen de merrie die onrustig met haar oren draaide.
“Op naar de losrijbak. Kom!” Markus keek haar aan en knipoogde. Alison liep mee naar de bak en klopte Royal op zijn hals. “ Je kunt het paardje van me!” Meredith legde haar hand op Stella’s hals en liet haar rustig een rondje stappen. “Wat doe jij hier?” Dat was Schuyler. Ze reed op een perfect gebouwd, donker-bruin springpaard dat glansde als een kastanje. “Is het verboden om hier te zijn dan? Ik wist niet dat jij het alleenrecht had om hier te mogen rijden!” Schuyler haalde haar neus op en keek naar Stella. Meredith had even oogcontact met Markus en knikte. Opeens reed Rene naast haar op Denver. De hengst hinnikte toen hij Meredith zag. “Verrek, die trut is er ook weer eens, wat ga je deze keer proberen?” Meredith had wat moeite Stella onder controle te krijgen en zei even niks. De merrie was doodsbang en wilde het liefst wegrennen. “Sssst, kalm maar kleintje, het is al goed! Ik ga helemaal niks proberen Rene, ik ga iets doen wat ik al veel eerder had moeten doen! Jou en die trut daar naast je negeren! Je maakt mn paard overstuur!” Met deze woorden draafde ze weg. Markus stond even naar een andere ruiter te kijken die in het parcours was en zwaaide naar haar. Toen Stella hem zag hinnikte ze blij. “Je zag er angstaanjagend uit prinsesje!” Meredith lachte en zei:”Ik kon me even niet meer inhouden! Stelli was zo bang!” “Maar je hebt r onder controle gekregen meisje! Heel goed hoor! Ik moet zo star-ten!” Meredith zag wel dat Markus erg nerveus was. Ze legde haar hand op die van hem en zei:”Maak je geen zorgen lieverd, het komt wel goed, dat weet ik zeker! Jij en Royal kunnen het wel!” Markus glimlachte en maakte nog 1x de oefensprong.de bovenste balk werd geraakt en ging eraf. “oliebol!” “Maak je niet druk, nu weet hij dat hij zn benen hoger op moet tillen, ga jezelf niet gek maken, het komt wel goed!” “Markus Beerbaum, Royal Discovery!” “Succes lieverd! Je kunt t!”
Meredith knipoogde bemoedigend en reed op Stella naar de ingang van de bak waar ze het parcours kon bekijken.”Kom voor me staan Alison!” Alison keek ge-spannen naar het parcours, wat ging Markus snel! Meredith lachte naar hem toen hij langs kwam stuiven. Foutloos kwamen ze rond! “Goed gedaan schat!!” Markus straalde en knuffelde Royal. Meredith lachte en knipoogde naar Alison. “Zo prinses, nu moeten we ons even met jou bezig houden.” Markus liep naar Stella toe en klopte haar op haar hals. Schuyler moet zo starten en Rene is net voor jou. Maak jezelf niet nerveus lieverd, dat heeft geen zin.” Meredith keek rusteloos om zich heen. “Ik denk dat ik me maar terugtrek Markus, ik kan het niet, mn gezicht doet pijn, mn rug en mn knie ook. En Stella is bang.” Markus schudde zijn hoofd en zei:”Meredith Michaels, zou je heel snel op willen houden met die onzin! Jij doet gewoon mee voor je plezier, wat maakt het nou uit of je wint of niet! Ik ben er echter van overtuigd dat je het kunt meissie, echt waar! Probeer de oefensprong eens?” Meredith haalde diep adem, maakte haar teugels op maat en riep:”Oxer!” Ze galoppeerde op de sprong af maar Schuyler reed vlak voor haar langs. Stella moest vol op de rem en Meredith belandde met een boogje in het zand. “Hey!” Riep Markus kwaad terwijl hij Stella bij de teugels pakte en naar Meredith bracht die inmiddels opgestaan was. “Gaat het prinses?” “Ik ben in orde, hoe is het met Stella?” Markus hoorde hoe kwaad ze was. “Met Stella is het goed meisje, die trut, wie denkt ze wel dat ze is! Gaat het echt wel met je rug lieverd?” “Die doet zeer ja maar het gaat wel! Ik zal d’r krijgen! Stella had haar benen wel kunnen breken!” Markus streek even over haar wang en zei:”Met wraakgevoelens bereik je niks meisje, je moet het voor jezelf doen, niet om Schuy-ler en Rene te laten zien dat je het kunt. Kom, in het zadel en alsnog die sprong springen!” Meredith knikte en steeg op. Stella snuffelde aan haar knie en hinnik-te onzeker.”Laat die trut barsten Stel! Wij weten wat we aan elkaar hebben en dat is het belangrijkste! Kom, we doen t voor Markus!” De oefensprong werd nu foutloos genomen! Meredith knikte naar Markus en toen moest ze de bak in. Ze had in alle drukte het parcours van Schuyler en ook van Rene gemist. Toen ze de bak inreed kwam Rene eruit. “Bitch! Je breekt je nek!” Meredith schudde haar hoofd en klopte Stella’s hals. Ze groette de jury, en keek het parcours nog even vluchtig over. Daar, bij de ingang stonden Alison en Markus. Markus stak zijn duim op en Alison zwaaide. Toen gingen ze van start. Stella was wat onzeker en Meredith bleef tegen haar paard praten.”Die laatste driesprong moet toch ook te doen zijn Stella? Kom meisje, spring!” De merrie zette iets te laat af maar trok haar benen zo hoog mogelijk op en ook de laatste oxer van de driesprong bleef staan! Stralend reed ze door de finish. Foutloos! Stella bokte vrolijk, ze voelde de blijdschap van haar bazin en hinnikte hard.

Markus kwam naar haar toe gerend en tilde haar van de merrie af. “Goed ge-daan meisje, zie je wel dat je het kan? Je zit in de barrage!’ Meredith klopte Stel-la op haar hals en straalde. “Hoe die barrage ook afloopt, het is voor mij al een geweldige dag Markus!” Markus lachte:”Die barrage loopt goed af lieverd!” “Ik ga Stella niet opjagen Markus, ze is nog jong en moet eerst
maar eens vertrouwen krijgen.” “Dat is waar ja, maar ze is van zich zelf al heel snel! We zien wel, maar ik ben heel trots op je, wat er in de barrage ook ge-beurt!” Markus moest voor Meredith starten en knipoogde. Meredith riep nog:” Succes lieverd, je kunt het!” Markus ging de bak in en klopte Royal op zijn hals. Meredith keek mee en nam de wendingen goed in zich op. “Dit is te doen Stella, we moeten het in elk geval proberen!” De merrie schudde met haar hoofd en hin-nikte. Royal leek te aarzelen bij de steilsprong maar Markus dreef hem aan en de ruin gehoorzaamde! “Foutloos! Goed gedaan Markus!” Markus had zn cap on-der de arm en hij knipoogde naar haar. Schuyler ging de bak in en reed een snel foutloos parcours, ze eindigde boven Markus, die voorlopig tweede stond. “Nu Rene nog lieverd. Daarna ben jij aan de beurt!” Markus poetste nog snel even met een zachte doek over Stella’s hals en keek Meredith die nerveus aan haar cap friemelde recht aan.”Blijf ten alle tijden rustig dame, bij hindernis 4 kun je heel erg afsnijden, bij 6 niet, dan ziet Stella de auto staan en daar zou ze wel eens van kunnen schrikken. En als laatste lieverd, concentreer je op je parcours en niet op de tijd van Rene of van wie ook. Het is geweldig dat je in de barrage ge-komen bent, zover zijn Stella en jij nog nooit gekomen. Ik weet dat je het kunt en ik ben niet de enige. Toi toi toi meissie!”
Meredith glimlachte en stapte nog een rondje door de losrijbak. Toen René de laatste hindernis gesprongen had klonk er een oorverdovend applaus. Meredith zocht benauwd naar Markus. Ze kon hem echter zo snel niet vinden en kneep nerveus in de teugels. Opeens stond hij voor Stella’s neus. “Hey, kalm aan kleine, hij is foutloos. Ja, en? Dat kun jij net zo goed! En anders maar niet, dan ben je toch mijn prinsesje! En nu de bak in jij, de jury wordt ongeduldig!” Markus gaf haar nog een kneepje in haar knie en een klopje op Stella’s hals en toen reed ze in draf de bak in. Stella stak even haar neus omhoog en hinnikte zachtjes. “Sssst meisje, het is okay, we gaan het gewoon proberen. Ik heb de tijd van Rene niet gezien maar ik weet wel dat hij eerste staat. Kom, we gaan beginnen!” Onzeker reden ze op de eerste sprong af. De balk werd geraakt maar bleef liggen. Mere-dith schrok van het geluid dat Stella’s hoeven maakten toen ze het hout raakten en was het even helemaal kwijt. “Waar moet ik heen?” Ze dreigde even in paniek te raken en trok aan de teugels. Stella hinnikte en schudde met haar hoofd, ze snapte er niks meer van! “Hindernis 4! Blijf kalm!” De stem van Markus bracht haar weer bij haar positieven. “Sorry Stel!” Ze liet de teugels vieren en klopte de merrie snel op haar hals. Zo snel ze konden reden ze het parcours uit. In volle galop reden ze door de finish. Het applaus was oorverdovend! Meredith keek om of ze het scorebord kon zien maar ze kon het niet lezen. Markus wachtte haar op in de losrijbak. “Hoooo maar Stella!” “Wat denk je er zelf van goudhaartje?” Meredith haalde haar schouders op en klopte Stella op haar hals.”Ik vond het lekker gaan nadat je me riep, maar ik dacht even dat het helemaal mis ging!” “Schat, je hebt gewonnen!” “Waaaaaat? Dat kan niet! Dat kan ik nooit!” “Echt wel!” Markus tilde haar van de rug van de merrie en knuffelde haar voorzichtig. Meredith schudde haar hoofd en bleef Stella aaien. Ze kon het niet geloven. “De prijsuitreiking is dadelijk al! Ik neem Stella wel over als je t podium opmoet!” Meredith knikte en gaf de merrie een dikke zoen op haar neus. Toen de commen-tator de nummers 1 2 3 opnoemde keek ze Markus even stralend aan. De prijs werd met een brede glimlach in ontvangst genomen en de valse opmerkingen van Rene werden genegeerd.
Die nacht viel Meredith dood moe in slaap. Ze was zo gelukkig!
De opendag

Stella keek nieuwsgierig over haar boxdeur en ze hinnikte hard. Meredith die de laatste naambordjes op hing keek naar haar merrie en gaf haar een pepermunt-je.“Ik hoop dat het goed gaat morgen lieverd!” Markus was in de buitenbak nog een keer met Leena aan het oefenen en Meredith ging met Leslie nog een keer de clinic oefenen. “Dat zag er geweldig uit meiden!” “Als t morgen ook zo gaat!” Meredith zag t nog steeds niet zo zitten. “Ik ga niets meer met Just do it doen nu hoor, ik poets hem morgen ochtend wel en Stella’s staart was ik ook dan wel.” Markus sloeg zijn arm om haar heen en keek naar de blauw/groene plek op haar wang. “Dat lijkt me een goed idee, je hebt nog last van je gezicht hè meid?” Meredith knikte en lachte nerveus:”Les, ik zie je morgen hè?! Je komt wel op tijd hè?!” “Ik zou niet te laat durven komen Mer!”

“Ga nou maar slapen Mer, als jij Justy en Stella morgen nog een schoonheidsbe-handeling wilt geven dan moeten we minstens om 6uur op!” Meredith knikte en nestelde zich tegen Markus aan.
De volgende ochtend was iedereen vroeg op. De zon scheen vrolijk door de stal-deuren naar binnen en de radio schalde over het erf. Meredith waste de zwarte staart van Just do it en Markus poetste Leena tot ze glom. Leslie keek lachend toe en kletste wat met moeder Kriss over de reis die ze gemaakt hadden.
“Zo mensen, nu wat eten en dan alles in orde maken, de eerste gasten komen over een uur!” Vader Mike lachte en streek zijn dochter even over haar blonde haar. “Zal Rene ook komen?” “Denk t wel ja, al is het alleen maar om jou nerveus te maken!” Lachte Markus terwijl hij Meredith een broodje toeschoof. “En dat gaat hem ook nog lukken ook als ik je gezichtje zo zie meisje, je bent hier op je eigen terrein, wij zijn allemaal bij je en bij de paarden, hij kan je dus helemaal niets maken, al zou hij het willen! Hier, eet even iets lieverd, je hebt vanochtend ook al niets gegeten!” Moeder Kriss keek haar dochter aan en knikte geruststel-lend. Leslie was de eerste die opstond. “Ik ga me snel omkleden jongens, mijn spullen liggen op jou kamer Mer?” “Ja, ik loop meteen mee en kleed me ook om! Ga jij de paarden nog even wat hooi geven Markus?” Markus lachte en knikte.
Toen Meredith onder de douche uit kwam vliegen kwam Markus net naar boven om zich om te kleden. “Meisje, doe eens even kalm alsjeblieft!” Lachte hij vrolijk en gaf haar snel een zoen. Leslie, die de kamer uitkwam knipoogde en zei:” Die staat werkelijk stijf van de stress hoor!” “En dat is nergens voor nodig prinses, het komt allemaal goed, je wordt de ster van de show met je zwarte hengst.” Me-redith schudde haar hoofd en trok snel haar nieuwe rijbroek aan. “Waar is mijn trui?” “Hier” toen ze eenmaal klaar was zag ze er geweldig uit! Een witte rij-broek, een korenbloemblauwe trui en schitterende oorknopjes in haar oren. “Prin-ses wat zie jij er mooi uit zeg! Kijk alsjeblieft uit als je de stal in gaat!” Mere-dith knikte en lachte naar Leslie die er op haar beurt ook fantastisch uitzag. “Markus, wij gaan vast naar de stal, kom je ook zo?”
Stella hinnikte en snuffelde aan de hand van Meredith die zorgvuldig het hoofd-stel aan de deur hing. “Jij verteld zo dus het een en ander over de paarden?” “Ja, daarna doet Markus zijn clinic met Leena en dan doen wij de onze. Als laatste doe ik de Join up met Justy.” “Daar komen de eerste mensen meiden, succes en denk eraan, laat je niet gek maken!” Markus glimlachte en ze keken elkaar even aan. Moeder Kriss zette de laatste kopjes recht en vader Mike nam de eerste groep bezoekers mee voor een rondleiding. Even later liepen ze allemaal rond met groepen mensen. Rene en Schuyler waren er inderdaad ook maar Meredith had totaal geen tijd om op ze te letten. Toen ze met haar groepje in de stal kwam hoorde ze Just do it angstig hinniken. Al die vreemde mensen! Toen hij Meredith zag werd hij echter rustiger. Bij ieder paard vertelde Meredith iets en toen ze weer naar buiten liepen was het al tijd voor de clinic van Markus! Samen met haar moeder loodste ze de mensen naar de buitenbak. Toen iedereen geconcen-treerd naar Markus keek en luisterde gingen Leslie en Meredith zich klaar ma-ken voor hun clinic. Meredith steeg op en kreunde even, haar rug deed nog steeds zeer. “Gaat het wel?” “Ja Les, het gaat wel, ik ben alleen vreselijk nerveus en Stella voelt dat ook.” Toen Markus de bak na een half uurtje uit kwam reden Meredith en Leslie naar binnen. “Ging het goed?” “Ja meid, heel goed, veel succes jullie hè?!” Leslie vertelde eerst het een en ander over de oefeningen die Meredith met Stella reed en toen deden ze het andersom. De hele clinic ging perfect! Mere-dith straalde toen ze 3kwartier later haar merrie op stal zette. Nu was het even een kwartiertje pauze en dan zou ze de Join up met Just do it proberen. “Wil je nog wat drinken?” “Markus, rot alsjeblieft op met dat drinken, ik hoef helemaal niks!” “Hey, niet zo chagrijnig Mer, het gaat wel goed!” Markus sloeg zijn arm stevig om haar heen. “Ik had eerst n keer op hem moeten rijden, ik weet totaal niet hoe hij gaat reageren! Als hij net zo reageert als toen ik het de laatste keer probeerde dan gooit hij me er zo af!” “Dit is de grootste onzin die ik ooit heb ge-hoord! Als die Join up lukt, en jij bent rustig en zeker van jezelf dan kun je daarna proberen om op hem te rijden! Maar eerst die Join up en dan zien we wel weer verder!” Meredith knikte nerveus, trok haar trui uit en haalde Just do it uit zijn box. De hengst snoof en hinnikte angstig. “Sssst, kalm aan lieverd, je hoeft echt niet bang te zijn, ik ben bij je!” Markus ging de bak in, vertelde wat over de Join up en toen riep hij Meredith de bak in. “Meredith Michaels en Just do it!” “Maar dat is Firando!” “Dat is die levensgevaarlijke hengst!” “Firando! Dat is m echt” “Ben benieuwd wat dat kleine meisje met die levensgevaarlijke hengst kan doen!” “Hij vermoordt haar!” Meredith keek Markus aan en die knikte. “Succes!” Toen was ze alleen. Alleen met de machtige doodsbange hengst en het publiek. Ze haalde diep adem en klikte de longeerlijn los. “Toe maar Justy!” Just do it hinnikte schril en rende er bokkend vandoor. “Hij vermoordt haar!” “Ze is knettergek!” Meredith negeerde het commentaar dat ze vaag hoorde en keek naar de hengst die door de bak rende. Zijn hoofd hoog in de lucht en zijn ogen groot van pure angst. Even was Meredith bang dat ze totaal geen contact met haar paard zou krijgen en ze keek hulpzoekend naar de ingang van de bak. Daar stonden Markus, Leslie, Kriss en Mike. Markus knikte bemoedigend, stak zijn duim op en knipoogde. “Okay Justy, here we go!” Meredith draaide nu mee met de hengst en na enkele rondjes ging het paard langzamer lopen. Hij hield zijn hoofd nog hoog in de lucht en zijn ogen stonden nog onrustig maar hij hield nu zijn bazin in de gaten. Opeens draaide hij zijn binnenste oor naar binnen. Mere-dith zag het en voelde de zenuwen wegebben. Na nog een aantal rondjes begon Just do it kauwbewegingen te maken. Meredith liet hem nog een rondje lopen en draaide toen haar lichaam weg. Ze hoorde hoe Just do it stilstond en hoe stil het was rond de baan. Opeens hoorde ze aarzelende voetstappen achter zich. Toen voelde ze een zachte neus in haar nek. Langzaam draaide ze zich om en streelde ze de hengst over zijn bezwete voorhoofd. “Was je zo bang geweest lieverd?” Meredith draaide zich om en liep weg. De hengst liep vol vertrouwen achter haar aan! Hij volgde elke beweging die ze maakte. Op een gegeven moment stond ze in het midden van de bak stil. “Nu zal ik hem gaan zadelen en met hem gaan rijden.” Weer steeg er gemompel op van rond de bak. “Die meid is gek!” “Maar hij heeft haar niet vermoord!” “Dat zal nu wel gebeuren dan. Weet je nog hoe die hengst bij ons reageerde toen je op hem wilde rijden?” Markus kwam de bak in met het zadel en hoofdstel en Just do it sprong bang achteruit. “Hooo maar jo-chie, t is wel goed!” “Je was geweldig Mer!” Meredith zei zacht:”Ik ben er nog niet Markus! ” Ze wachtte geduldig tot Just do it uit zichzelf weer naar haar toe kwam. Dat deed hij vrij snel en Meredith liet hem aan het bit ruiken. Moei-teloos deed ze het even later in zijn mond en ook opzadelen ging zonder enig probleem. “Misschien had ik toen ook eerst een Join up met je moeten doen hè!” Toen ze opsteeg keek Just do it wel even om maar van verzet was geen sprake, hij vertrouwde Meredith nu volkomen. Met een losse teugel stapte ze een paar rondjes door de bak en ook draf en galop ging goed. Zelfs de 2 sprongen die ze met hem maakte gingen goed!
Toen ze afsteeg knuffelde ze de hengst stevig. “Ik zal je nog even los laten als ik vragen ga beantwoorden.” Toen ze het paard zonder zadel en hoofdstel liet gaan draafde hij weg, maar hij kwam meteen terug en bleef staan met zijn hoofd op haar schouder.
“Heeft U nog vragen?” “Ja, hoe heb je dit voor elkaar gekregen?” Meredith keek de jonge vrouw stralend aan en zei:”Door hem vertrouwen te geven. Iedereen probeerde hem de wil van zijn ruiter op te leggen door het te dwingen te luisteren en te straffen, ik heb hem nu het vertrouwen gegeven dat ik hem begrijp en dat ik met hem wil samen werken.” “Maar iedereen weet toch dat deze hengst is platge-spoten met kalmeringsmiddelen. Morgen is hij weer dezelfde idioot als toen hij bij ons op stal stond. Iedereen weet dat dit paard gevaarlijk is en dat je het heel makkelijk voor kunt doen of hij rustiger geworden is maar als de medicijnen zijn uitgewerkt dan…..” Schuyler werd in de reden gevallen door een instemmend gemompel. “Ik zou nooit een paard medicijnen geven om hem rustig te maken!” Brieste Meredith toen ze zag dat steeds meer mensen instemmend naar Schuyler knikten. “Dit is het stomste verhaal wat ik ooit gehoord heb. Zoals U misschien wel weet is Firando, nu dus Just do it ook bij mij onder het zadel geweest, zoals bij zoveel ruiters en amazones. Als je een beetje verstand van paarden hebt dan zie je ook dat dit paard geen medicijnen gekregen heeft, kijk eens hoe helder zijn ogen staan!” Verbaasd en opgelucht tegelijk keek Meredith de amazone die nu naast haar stond aan. Haar halflange blonde haren vielen op haar schouders en haar bruine ogen keken de mensen 1 voor 1 aan. “Meredith heeft in deze korte tijd al veel meer met de hengst bereikt dan wij allemaal in een half jaar of zelfs meer!” Meredith zag dat nu ook veel mensen instemmend knikten en Schuyler, die nog een aantal wanhopige pogingen deed volkomen negeerden. “Candice?” Meredith wist even niet hoe ze het had! Haar vroegere vriendin stond zelfverze-kerd naast haar en keek met een glimlach om haar mond naar de zwarte hengst die behoedzaam achter Meredith was gaan staan. “Nog meer vragen?” “Kan ik een paar van mijn paarden door jou laten rijden?” Meredith knikte en zei:” Dat kan, als het klikt wil ik dat best proberen. Dan moet U dadelijk even uw tele-foonnummer aan Markus, Leslie of aan een van de andere medewerkers geven, dan bellen we U zo snel mogelijk om een afspraak te maken.”

Toen tegen de avond de laatste bezoekers weg waren stonden Meredith, Markus, Leslie en Kriss en Mike op het erf. “Hoe Candice de bak in kwam marcheren!” Markus lachte. “Ik had haar al minstens 2 jaar niet meer gesproken!” Meredith schudde haar hoofd en keek naar de schapen in de wei. “Het is goed gegaan men-sen, we hebben weer een aantal nieuwe paarden te rijden gekregen!” “We?” Me-redith lachte ondeugend. Moeder Kriss trok even plagend aan haar haren en zei:”Als jij weg bent, wie moet ze dan rijden?” “Ik” “ja Les, je hebt gelijk! Hoe-veel hebben we er nou bij gekregen?” “Shutterfly, Perina, Checkmate, Donnerlit-chen, Contendra, en Paloma. 6 dus. Waarvan jij er 5 gaat rijden en ik 1.” Mar-kus keek meredith aan en lachte. “Ze komen begin volgende week pas aan hè? En Perina is een jaarling.” Mike knikte en zei:”Ja, dan zijn wij er niet!” Meredith keek hem aan en zei:”Oh nee, jullie vertrekken overmorgen weer naar Florida hè?” “Ja dan is de hele stal voor jullie alleen, gaat dat lukken denk je?” Meredith keek Markus en Leslie aan en knikte vol overtuiging.
De telefoon ging. “Ik neem hem wel!” Meredith rende naar binnen en greep de telefoon. “Hello?” “Meredith? Je spreekt met Candice!” “Candice? Meid, je was geweldig straks! Hoe is het met je?” Meredith trok een stoel dichterbij en ging zitten. “ Met mij is alles goed! Ik wilde eens even weten hoe het daar allemaal ging, ik had je al zo lang niet meer gesproken! Na de Join Up wilde ik blijven maar Quintin is niet in orde en Nicky belde me dat hij koorts gekregen had dus ben ik meteen naar huis gegaan!”
Meredith lachte en zei:”Ik wist niet wat me overkwam man! Ik had iedereen verwacht maar jou niet! Kom nou eens een keertje gezellig langs!” Na een uur hingen ze pas op!

2 dagen later vertrokken vader en moeder naar Florida waar ze een huisje ge-kocht hadden. Meredith zou de stal gaan runnen. “Pas goed op haar Markus!” Markus keek naar Meredith en sloeg zijn arm om haar heen. “Dat zal wel luk-ken denk ik!” “Maak je om mij geen zorgen! Bellen jullie wel even als je aan ge-komen bent? Daar is de taxi!”
Toen ze weg reden zwaaide Meredith tot de auto niet meer te zien was.
“Zo, je eigen stal Mer!” Meredith knikte en keek even rond alsof de stal voor het eerst zag. Stella, die in de wei stond hinnikte. “Ja, kom, we gaan een rit maken!”
Een nieuwe huisgenoot.

Meredith zat op de veranda de administratie bij te werken toen Markus met de telefoon in zijn hand naar buiten kwam lopen. “Mer?” “Ja?” “Ludger, mijn broer belde net, hij is gaan samen wonen met Barbara Schockemöhle en nu gaan ze de stallen verbouwen. Barbara heeft een dochter van net 18, Viviën. Die is opstan-dig en is het totaal niet eens met de relatie van haar moeder en Ludger. Ze gaat een jaar naar de High school hier en ze mag van haar moeder een paard uitzoe-ken. Nu vroegen ze mij of ze hier mocht komen wonen.” Meredith keek even naar de stapels papieren die op de tafel lagen en knikte toen. “Ja hoor, dat mag ze wel. Ik kan samen met haar een paard uitgaan zoeken en haar trainen. Wan-neer komt ze?” “Als je het goed vindt volgende week.” “Tuurlijk! Ik kan zo wel even bellen. Zou jij even wat boodschappen willen doen?” “Is goed, zeg maar wat ik moet halen, dan breng ik t mee!” Meredith maakte snel een boodschap-penlijstje en toen Markus weg was belde ze naar Duitsland.
Ludger nam de telefoon aan en ze kletste even gezellig met de oudere broer van Markus. Toen ze Viviën aan de telefoon kreeg bleef het stil. Op een paar korte antwoorden na zei het meisje helemaal niets. “Tot volgende week Viviën!” Zei Meredith vrolijk en toen ze opgehangen had liep ze even naar de wei waar Just do it rustig stond te grazen. “Hey knul! Hoe is t met jou dan? Je ziet er goed uit!” Zachtjes blies de grote hengst in haar gezicht en Meredith blies lachend te-rug. Toen Markus weer terug kwam had ze net het eten klaar! Heerlijk rustig zaten ze die avond op de bank in de kamer. Markus keek voetbal en Meredith lag met haar hoofd op zn schoot een boek te lezen.

Maandag zou Viviën aankomen. Markus haalde haar van het vliegveld terwijl Meredith iets te eten maakte. “Waarom moet die telefoon nu net gaan als mij iets niet lukt!” Terwijl ze de telefoon opnam stiet ze haar thee om. “oliebol! Ja!” “Nou nou, lukt het niet Meredith?” “Ludger, hey, nee het mislukt zelfs! Jij wilt natuurlijk weten of Viviën er al is?!” “Ja!” “Nee, ze is er nog niet maar volgens mij komt ze daar wel net aan!” “ Denk je er wel aan dat ze niet makkelijk is Mer?” “Ja, ik weet het, ik bel je wel als er iets is, maak je geen zorgen!”
Meredith droogde even snel de tafel en zette haar beker op het aanrecht. Toen liep ze naar buiten. Viviën stapte met een chagrijnig gezicht uit en Meredith keek even naar Markus. Die glimlachte naar haar en zei:”Ik zal de bagage naar haar kamer brengen en me omkleden, jullie roepen me wel even als we gaan eten hè?” “Tuurlijk doen we dat! Goede reis gehad Viviën?” “Mmmm” Meredith keek naar Just do it die door de wei rende en glimlachte.
Tijdens het eten was Viviën stilletjes. Meredith keek naar haar en glimlachte. Markus grinnikte en stond op. “ Het was heel erg lekker Mer, vind je het heel erg als ik Contendra even ga trainen?” “Nee, helemaal niet, ik zet alles in de afwas-machine en als Viviën nog zin heeft dan laat ik haar de stal even zien.” Viviën zei niets maar stond toch op toen Meredith de deur voor haar openhield. “Zo, we zullen eerst even langs de weiden lopen, dan kunnen we meteen de paarden mee nemen naar de stal.” Eerst liepen ze naar de achterste wei waar Stella, samen met Leena stond te grazen. “Dat is Stella, ze is van mij, nou ja, eigenlijk van markus maar ik mag alles met haar doen.” Die andere merrie daar bij het hek is Leena, die is van Markus.” Viviën keek naar de paarden en vroeg onze-ker:”Stella, daar hebt U toch vorige week de grote prijs mee gewonnen?” Mere-dith knikte en floot naar de merrie die vrolijk hinnikte toen ze haar bazin zag.”Ja, ze is mijn liefste, beste en trouwste paard, wil jij haar naar de stal bren-gen?” “Maar……U weet helemaal niet hoe ik met paarden omga!” “Ik heb ge-noeg vertrouwen in je Viviën, wat je niet goed doet dat zal ik je dan echt wel vertellen! Jij moet het toch net zo goed leren? En noem me alsjeblieft gewoon Meredith of jij!” Lachend keek ze het blonde meisje aan. “Kom, we gaan de wei in, dan kun je eerst even kennis met haar maken.” Stella snuffelde nieuwsgierig aan de hand van Viviën en liet zich rustig het halster om doen. “Goed zo, zorg wel dat jij voor haar blijft lopen, ze kan je wat uit proberen!” Zelf deed Mere-dith Leena het halster om en samen liepen ze naar de volgende wei waar Just do it stond te dromen. “Justy!” Bij het horen van de stem van zijn bazin keek de hengst op en draafde hij met opgeheven hoofd naar het hek. “Voor Justy moet je een beetje oppassen. Hij vertrouwt niemand alleen mij. Hij is niet gemeen maar gewoon bang. Hou jij Leena ook even vast dan haal ik hem uit de wei.” Handig deed ze de hengst het halster om en even knuffelde ze hem. “Jij gaat ook de stal in, dan krijgen jullie eten!” Just do it trok aan het halstertouw om bij Stella te komen. Die schrok ervan en sprong weg. Leena bokte ondeugend en wilde mee-doen. Viviën werd mee getrokken maar herstelde zich snel.”Hoooo maar Stella, rustig maar! Ja, jij ook Leena, Rustig!” De merries stonden stil en luisterden naar de stem van het meisje. Meredith leidde Just do it een eindje weg en keek naar Viviën die de paarden weer rustig naast zich had staan. “Goed gedaan Vi-viën, ik had eraan moeten denken, sorry hoor!” “ Geeft niets, ik weet nu hoe deze twee reageren als er iets is.” Stella hinnikte aarzelend en duwde haar neus tegen Viviën aan. “Ik kom weer naar je toe, okay?” Het meisje knikte en klopte de bei-de merries op hun hals. “Gedraag je Justy, je weet dat Stell-belli niks van je wil!” Nu liepen ze samen rustig naar de stal. “ Zet jij Stella in deze box? Dan hou ik Leena wel even vast.” Viviën knikte gretig en zette de merrie in haar warme box. Toen de paarden allemaal in de box stonden hielp Viviën met voeren. “Wanneer gaan we een paard voor mij uitzoeken?” Vroeg ze opeens zacht. Meredith glim-lachte en zei:” Als je morgen niet te moe bent dan gaan we morgen wel eens even kijken of er iets voor je bij zit bij de paardjes die te koop staan bij Leslie!” Viviën knikte en geeuwde. “Je bent moe hè meid? Kom, we gaan even wat drinken en dan ga je lekker naar bed.”
Even later zaten ze met zn drieën op de veranda. Meredith vroeg:” Hoe liep Contendra?” “Heel goed, ze begint te snappen wat je van haar wilt!” “Dat is geweldig lieverd! Ik ga morgen samen met Viviën kijken naar de paarden van Leslie. Wil jij dan hier blijven?” Markus knikte en zei:”Zeker! Spannend Vivi-en! Zoek maar een mooie uit!” Viviën knikte en geeuwde. “Ga maar lekker naar bed Viviën, morgen gaan we naar Leslie. Ik kom zo nog wel even kijken!” Viviën knikte en zei zachtjes:”Welterusten” “Trusten meid!”
“Hoe heb je dat voor mekaar gekregen Mer?” Meredith lachte en zei:”Gewoon aardig zijn en laten merken dat je haar begrijpt. Ze kan trouwens heel goed met Leena en Stella-belli overweg!” Meredith vertelde wat er gebeurd was en stond een uurtje later op.”Ik ga even kijken of alles goed is, dan bel ik Leslie even en dan ga ik nog even met Justy rijden.” “Is goed meissie dan kom ik wel even kij-ken.”

Toen Meredith de kamer binnen kwam zat Viviën op de rand van haar bed. Ze huilde. “Hey meissie, wat is er aan de hand?” Viviën schudde eerst haar hoofd maar liet toen toch toe dat Meredith haar arm om haar heen sloeg. “Waarom huil je meisje? Wil je naar huis?” “Nee! Nee! Ik wil helemaal niet naar huis, ik….” “Sssst, doe maar rustig Vivi, je voelt je niet zo op je gemak hè? Dat is toch hele-maal niet zo raar, je bent hier net 4 uur! Hey, je gaat je hier echt wel thuis voelen lieverd, echt. Morgen gaan we kijken of we een leuk paardje voor je kunnen vin-den waarmee je wedstrijden kunt gaan rijden. Maar waarom ben je zo overstuur lieve meid?” Viviën schudde haar blonde haar over haar schouder en snik-te:”Mam houd gewoon niet van me!” Meredith schudde haar hoofd en zei:”Wat is dat nou voor een onzin Vivi? Tuurlijk houdt Barbara wel van je, en Ludger ook, ze willen alleen dat je een eerlijke kans krijgt om je opleiding te halen en wedstrijden te rijden. Ze willen echt alletwee het beste voor je hoor. Daar ben ik van overtuigd. Hey, en als je ergens mee zit Vivi, dan kun je het mij altijd vertel-len hoor!” Viviën keek Meredith aan en knikte.”Weet ik.” “Mooi, en dan ga je nu slapen, het is half 11, als we morgen naar Leslie willen gaan dan moeten we een beetje op tijd vertrekken. Denk je dat je kunt slapen nu?” Viviën knikte en kroop onder het dekbed. “Als er iets is dan roep je hè!” “Ja, trusten!”

De volgende ochtend toen Meredith het huis uit kwam werd ze verblind door de opkomende zon. Zachtjes zingend liep ze de stal in. “Goedemorgen schatten van me, ik weet het, ik ben vroeg maar het word een mooie dag! Ik zal de deuren openzetten en jullie je eten geven. Dan ga ik even met jou naar buiten Stella en jij kunt de paddock in, Justy. Leena, Shutterfly, Checkmate, Perina en Conten-dra gaan even in de stapmolen en dan zal Markus er wel zijn om met jou te gaan rijden Donnerlitchen! En misschien vind Viviën het wel leuk om met jou te gaan rijden Paloma!” Ze was net bezig Just do it zijn halster om te doen toen Markus en Viviën binnen kwamen. “Hey, goedemorgen! Jullie zijn precies op tijd om me te helpen! Ik wilde Leena, Shutterfly, Checkmate, Perina en Contendra even in de stapmolen zetten en ondertussen de boxen uitmesten. Daarna wilde ik met Stella naar buiten gaan, zouden jullie mee willen met Donnerlitchen en Palo-ma?” Markus knikte en keek naar Viviën. Die knikte ook en streelde de witte Paloma over haar zachte neus.
Toen ze terug kwamen van de buitenrit en ontbeten hadden gingen Meredith en Viviën naar Leslie.
“Goodmorning! Wat zijn jullie er vroeg bij!” Leslie lachte vriendelijk en liep naar Meredith en Viviën toe. “Gaan we eerst even iets drinken of wil je eerst naar de paarden?” “Dat is een vraag naar de bekende weg Leslie! Toch Vivi?” Viviën knikte en samen liepen ze de stallen in. “Kijk rustig rond Vivi, we hebben alle tijd en als er niks voor je bij zou zitten dan zoeken we verder. Laat je niet beïn-vloeden door alleen een lief koppie hè!” Meredith knipoogde en bleef, samen met Leslie een beetje op de achtergrond. Viviën liep geconcentreerd langs de boxen en streelde hier en daar een neus. “Deze wordt het denk ik, mag ik hem eens rijden?” “Tuurlijk, dat is een hele goede ja, zadel je hem zelf of moet ik even helpen?” “Ik zadel hem zelf wel!” Toen de jonge hengst gezadeld was en aan de hand mee naar de bak genomen werd keek Viviën Meredith even onzeker aan, haar handen trilden. “Wat is er Vivi?” Viviën haalde haar schouders op en bleef staan. “Waar ben je bang voor?” Leslie pakte de teugels van Viviën over en stapte even met het jonge paard over de hoefslag. Meredith keek Viviën aan en zag tranen in haar ogen. “Viviën, wat is er aan de hand?” Viviën haalde diep adem en zei zacht:”Ik ben zo bang dat ik het niet kan, bij de vorige stal waar ik een tijdje gereden heb heb ik ook 2 paarden verpest!” “Welke stal was dat als ik vragen mag?” “stall Sprehe” Meredith keek naar Leslie die met de hengst rondstapte en zei:”Dat is de stal van Rene Tebbel.” Viviën keek haar aan en vroeg zachtjes:”Ken je hem?” Meredith ging op de bakrand zitten en zuchtte:”Meid toch, ik ken hem maar al te goed, maar dat vertel ik je nog wel eens, hij heeft je waarschijnlijk Denver en Kris laten rijden, is t niet?” Viviën knikte en snikte:”Ik heb die arme beestjes de vernieling in gereden.” “Dat is onzin Vivi, Denver heeft nog nooit normaal gelo-pen en Kris is een hele sterke opstandige hengst die helemaal geen vertrouwen heeft in zijn ruiter of zijn verzorgers. De eerste dagen ging het zeker heel erg goed met hem en daarna weigerde hij gewoon elke keer?” “Ja.” Meredith sloeg haar arm om het meisje heen en zei:”Ik kan je verzekeren dat dat niet jou schuld is Vivi, echt niet, bij mij deden die 2 precies hetzelfde. Maar waar Rene op uit is is je zo vreselijk onzeker te maken dat je gewoon gaat geloven dat je niks kunt! Heeft hij je ook geslagen?” Viviën zuchtte:”Dat heeft hij 2x gedaan, toen heeft mam me daar weggehaald en nu ben ik hier.” “Meissie toch, nu snap ik waarom je zo katterig reageerde aan de telefoon! Wat zul jij je onbegrepen hebben ge-voeld! Maar luister. Jij moet 1 ding goed onthouden: je kunt het. Het is lastig maar al die dingen die Rene je gezegd heeft moet je gewoon vergeten. Je kan ge-weldig met paarden omgaan, dat heb ik wel gezien. Waarom denk je anders dat ik je met Stella laat werken? En Paloma? Hey lieverd, kijk me eens aan? Je kunt het! Je gaat nu die hengst rijden en als hij je bevalt dan nemen we hem mee. Je kunt het!” “Echt?” “Echt!”
Leslie knikte naar Viviën toen ze opsteeg en ging toen naast Meredith op de ba-krand zitten. “Ze heeft bij Rene gewerkt.” “Vandaar dat ze zo onzeker is! Deze hengst past goed bij haar Mer, moet je kijken hoe attent hij nu al op haar is!”

“Zorg goed voor hem en doe je best, Mer is een strenge trainster!” Leslie lachte en klopte nog 1x het paardje op zijn hals. “Zet hem maar in de trailer meisje, ik kom eraan.” Meredith betaalde Leslie en zei:”Tot morgen Les, dan kom je wel even kijken hè?” “Zekers! Tot morgen Mer, veel plezier met hem Viviën!”
Op vakantie.

Meredith zat op het terras te lezen toen Viviën met een envelop in haar hand naar buiten kwam rennen. “Meredith! Meredith! Kijk eens!” “Wat heb je daar Vivi? Iets leuks?” Het meisje knikte en ging tegenover haar zitten. “Laat me eens even lezen!”

“Geachte leden van het Amerikaans, Duits en Nederlandse springteam,

Met deze brief willen wij jullie van harte uitnodigen om de eerste 3 weken van april, met paard naar de Nederlandse kust te gaan. Jullie zullen in huisjes ver-blijven, van 2, 4, 6, of 8 personen, de paarden worden gestald in ruime boxen in het naast gelegen stallencomplex. Natuurlijk mag er een groom mee.
Er worden trainingen georganiseerd, leuke activiteiten zoals een feest, en elke avond is er een strandrit.
Inschrijvingen moeten voor 29 maart binnen zijn! Vul snel het antwoord strook-je in!”
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
O Ja ik ga mee met …. Personen en ….paarden.
O Ik ga mee, maar zonder paarden.
O Ik neem eigen voer mee.
O Ik gebruik het voer dat aanwezig is.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Meredith keek Viviën aan en lachte:”Dat zou wel heel gezellig zijn hè?” Viviën knikte en toen betrok haar gezichtje. “Ik ben geen lid van 1 van die 3 teams en een groom ben ik ook niet!” Meredith nam een klein slokje van haar cola en zei:”Ik neem je gewoon mee! Knap iemand die je wegstuurt! En anders ben je gewoon mijn groom! Neem je je hengst mee?” Viviën knikte gretig. “Okay, we gaan ervan uit dat Markus ook mee gaat en Leena mee neemt.” Lachend vulden ze samen het strookje in.

“Ik heb alles ingepakt. De spullen van Come on staan naast de trailer!” Viviën had er zin in. Meredith lachte:”Dan zullen we de spullen er eens inzetten. Daarna de paardjes inladen en dan vertrekken!” Markus kwam naar buiten en knipoogde naar Meredith. “Leslie belde net, of we al weg waren. En Candice heeft al gebeld, en Alison ook!” “Die zijn dus al onderweg! Dan moeten wij ook zo gaan, anders zijn we als laatste en dan hebben we de slechtste plaatsen voor de paarden!”
Stella hinnikte toen Meredith haar uit de box haalde en liep zonder problemen de trailer in. Leena deed wel wat moeilijk maar met wat geduld en lekkere hapjes liep ze naar binnen. Come on van Viviën deed verder ook niet moeilijk en toen de paarden in de trailer stonden en de laatste instructies aan de thuisblijvende stalmeisjes gegeven waren konden ze vertrekken.
De volgende dag kwamen ze in het bungalow park in Nederland aan. Het re-gende en t was fris. Toen de paarden allemaal in de ruime en lekker warme boxen stonden was het tijd om de huisjes in te richten. Meredith, Markus, Viviën, Alison, Candice en Leslie zouden samen in een huisje gaan.
“Zo, eindelijk even zitten! Ik ben er echt moe van!” Leslie liet zich op de bank vallen en sloot vermoeid haar ogen. Meredith stond voor het raam en keek naar de tuin van het huisje dat naast dat van hun stond. “Je raad nooit wie er naast ons zitten!” Alison kwam naast haar staan en keek ook naar buiten. “Is dat…..” “Ja, ik vraag me af hoe die idioot het uitkient dat hij steeds bij mij in de buurt zit!” “Je gaat me toch niet vertellen dat Rene naast ons zit?” “Dat ga ik je wel vertellen Markus, en hij zit met Schuyler, Otto, Molly, Mclain en Clare in t huisje.” Meredith haalde diep adem en liep naar haar kamer waar ze zich op het bed liet vallen.
“Als je nog mee wilt met de strandrit dadelijk moet je nu echt wakker worden prinsesje!” Meredith keek slaperig op en glimlachte. “Heb ik geslapen?” “Dat zou ik wel zeggen ja, het is inmiddels half 7 geweest!” “Wat? Hebben de beestjes eten gehad?” Markus knikte en gaf haar een kus. “Ga je mee met Stelli?” “Tuurlijk! Ik ben hier niet om op mn bed te blijven liggen! Ik ga even snel douchen en dan kom ik eraan!”
Toen ze met nog natte haren de kamer weer in kwam scheen de zon door de open-staande deuren. Viviën was op het gras aan het tennissen met Alison. “Hey slaapkop, ben je er weer!” “Helemaal!”
Toen ze met zn allen naar de stallen liepen kletsten ze gezellig. In de stallen was het een drukte van belang. In de box naast die van Stella stond een machtige zwarte hengst die arrogant zijn hoofd in zijn nek gooide toen Meredith hem over zijn neus wilde aaien. “Wat ben jij mooi zeg! Maar volgens mij allerminst mak-kelijk!” Stella hinnikte en schopte tegen de deur. “Ja, sorry hoor, ik kom eraan!” Lachend zadelde Meredith haar mooie jonge merrie.
Ze verzamelden zich met zn allen voor de stallen. “T is net een ruiterkamp!” Candice lachte vrolijk. “Ja, gezellig!” Stella haalde nijdig uit naar een paard dat naar haar zin te dicht bij kwam. “Stella-belli!” Meredith schudde haar hoofd en gaf Stella een bestraffende tik op haar hals. “Sorry hoor, ik lette niet op!” “Geeft niets hoor, ik stond ook een beetje dicht bij je!” Het donkerharige meisje lachte vriendelijk. “Wat een geweldig mooi paard is die hengst van jou zeg! Hij staat naast Stella hè?” “Als jou paard Stella is dan wel geloof ik ja! Hoooo Hay Guy, kalm aan jochie!” De zwarte hengst gooide zijn hoofd omhoog en probeerde de teugels uit de handen van zijn amazone te trekken. “Hoe oud is hij?” “Net vijf geworden, en Stella?” “Net vier geworden! Oh, we vertrekken!”
Naast elkaar reden ze achter de anderen aan. Op het strand waaide het een beetje maar het was wel aangenaam warm. “Carry!” “Oh, ik geloof dat ik geroe-pen word, ik zie je wel weer!” Meredith knikte en klopte Stella op haar hals. De merrie snuffelde aan haar knie en hinnikte. “Ja, ik vind het ook leuk hier lie-verd!” “Die is echt idioot! Tjonge jonge, dat je nou ook nog onze vakantie gaat verpesten met je schillenpaardje! Maar dat laten wij ons echt niet doen!” Mere-dith keek Rene recht aan en dwong zichzelf kalm te blijven. Stella werd onrus-tig. Schuyler reed links naast haar en Rene rechts. Langzaamaan sloten ze de nerveuze merrie steeds verder in. Opeens had het angstige paardje er genoeg van. Ze steigerde, nam het bit tussen haar tanden, draaide zich op haar achterbenen om en ging er in razende galop vandoor. Wat Meredith ook probeerde, de doods-bange merrie hoorde haar niet eens, en hulpen geven was onmogelijk! “Stella! Stop nou toch! Alsjeblieft!” De wind blies de tranen uit haar ogen en op een ge-geven moment voelde Meredith haar armen en benen niet meer! Stella liet zich niet terug nemen, ze was doodsbang. Af en toe bokte ze fel. “Hoooo maar Stella! Je hebt wel laten zien dat je snel bent! Kom nu maar, ik geloof dat ook Mer nu een beetje moe wordt!” Leslie reed nu in volle galop naast Stella en deed een po-ging de loshangende teugels te pakken te krijgen. Stella sprong snel opzij, zonder vaart te minderen. Bijna verloor Meredith haar evenwicht! Leslie deed nog een wanhopige poging.”Hebbes! En nu kalm aan dame!” Snuivend en slippend kwam de merrie tot stilstand. Meredith keek langzaam op. Haar ogen waren rood en betraand. “Ssstella!” Mompelde ze. “Meredith!” “Wat is dat beestje snel zeg!” “Prinses, alles okay?” De andere ruiters en amazones kwamen ook aan draven en ze praatten allemaal door elkaar. Markus gaf de teugels van Leena aan Viviën. “Kom hier lieverd!” Bezorgd tilde hij haar van Stella af en drukte hij haar tegen zich aan. “Les, heel erg bedankt meid, ik wist niet dat Priobert zo snel was!” Leslie klopte haar ruin op zijn hals en lachte:”Ik ook niet maar ik zag Stella rennen en die idioot was niet van plan voorlopig te stoppen geloof ik! Als ze Mer eraf gegooid had was die lelijk terechtgekomen!” Meredith klampte zich helemaal aan Markus vast en begon nu te snikken. “Ik kan niet eens mijn eigen paard in bedwang houden!” “Dat is onzin. Dit was niet te voorkomen. Die 2 daar,” Carry stapte naar voren op haar hengst en wees naar Schuyler en Re-ne.”Die sloten haar helemaal in. Die merrie raakte gewoon helemaal in paniek, iets wat ieder paard gedaan zou hebben! Dat is gewoon normaal gedrag, zeker van zo’n jong paard!” Instemmend gemompel steeg op. Markus streelde Mere-dith door haar verwarde haren en fluisterde:”Sssst kalm maar meisje. Het is al-lemaal goed afgelopen! Stella is in orde, en jij ook zo te zien. Hey lieverd, rustig aan nu maar!” Meredith keek naar Leslie en snikte:”Dankjewel Leslie, zonder jou had ik het nooit gered!” Leslie, die rondjes stapte met de bezweete Stella stond stil en glimlachte:”Ach Mer, Priobert heeft zijn energie ook weer kunnen uiten! Maar doe dat nooit meer!” Meredith lachte door haar tranen heen en streelde Priobert over zijn neus.”Jij ook bedankt lieverd!” Toen strompelde ze naar Stella toe. Haar vacht was donker van het zweet, schuim stond op haar flanken en ze stond te trillen op haar benen.
“Gekke meid van me! Je bent behoorlijk snel! Was je zo geschrokken?” De merrie hinnikte zachtjes, haar neusgaten opengesperd en haar ogen dof van vermoeid-heid. “We gaan naar de stal lieverd, kom maar!” Voorzichtig steeg Meredith op en stuurde ze de merrie naar het water. “Zo kunnen je benen wat afkoelen paardje van me! Ik zit gewoon te trillen, weet je dat? Ik dacht werkelijk dat je me zou lanceren!” “Dat zou Stella toch nooit doen!” Viviën lachte. Meredith trok een gezicht en lachte nu bibberig.”Nee, eigenlijk ook niet! Als je mee wilt rijden dan doe maar hoor, dan zie ik je thuis wel!” Viviën knikte.
Samen met Markus en Leslie reed Meredith in stap naar de stallen. Daar aan gekomen wreef ze Stella eerst droog met stro en legde ze haar een deken op. Daarna spoelde ze de benen van de merrie af met lauw water. “Zo lieve schat van me, je wilt natuurlijk best even iets drinken, maar niet teveel hoor, dan krijg je koliek! Dankje!” Meredith nam de emmer water aan die Markus haar gaf en liet Stella drinken. “Ze ziet er niet naar uit dat ze er iets aan overgehouden heeft!” “Gelukkig niet nee! Hoe is t met Priobert?” “Goed hoor, hij schooit alweer om een worteltje!” Leslie lachte vrolijk.

“Wil je nog wat drinken Viviën?” “Nee, ik ga naar bed, ik ben moe!” Meredith lachte en zei:”Dat lijkt me een heel goed idee! Morgen doe je toch gewoon mee met de training?” “Mag dat dan?” “Tuurlijk! Waarom niet? Je hoort er nu toch net zo goed bij! Ga nou maar lekker slapen, morgen zien we wel verder.”
Dromerig kroop Meredith tegen Markus aan die op de bank tv zat te kijken. Alison, Candice en Leslie zaten een spelletje te doen. “Je bent ook moe hè?” “Ja, hoewel ik vanmiddag toch geslapen heb!” Markus glimlachte en zei:”Die Stella-belli van jou is erg snel Mer, het is jammer dat je de gezichten van de anderen, met name Rene en Schuyler niet gezien hebt! Dat meisje op die zwarte hengst, wilde je achterna, maar die hield je niet bij! En zelfs Leena, die toch behoorlijk snel is kon je niet inhalen!” Meredith glimlachte:”Gelukkig lukte het Leslie wel, ik kreeg echt geen contact met Stelli! Ze was zo in paniek! Het had niet veel langer moeten duren, dan was ik gevallen!” “Gelukkig is dat niet gebeurd prin-ses, ik weet niet wat jullie doen mensen, maar ik loop nog even naar Leena en dan ga ik ook naar bed!”

Toen ze in de stallen kwamen hinnikte Stella hard. “Je kunt gewoon gaan slapen lieverd, er zijn genoeg vertrouwde paarden om je heen! Kijk, je krijgt nog wat water van me, een pepermuntje en dan ga je lekker slapen! Morgen gaan we trainen en naar het strand! Goodnight lady!” Markus sloeg zijn arm om Mere-dith heen en toen ook Alison en Candice de stal uit waren werd de deur zorgvul-dig gesloten.”Goodnight!”
Problemen met Hay Guy

De volgende ochtend werd Meredith wakker van een zonnestraal die in haar neus kriebelde. “Hatsjie!” “Gezondheid!” Klonk het uit de slaapkamer ernaast. “Thanks! Goodmorning!” Even kroop ze nog dicht tegen Markus aan maar toen stond ze op. “Ik ga snel douchen voordat er iemand anders eerst is!” Na de hete douche was Meredith helemaal wakker. “Ik ga onze beestjes voeren mensen, als ik terug kom wens ik ontbijt!” Lachend liep ze naar de stallen. Daar was t al een drukte van belang. Stella hinnikte blij toen Meredith binnen kwam. “Hey speedy! Hoe is het? Geen spierpijn?” Lachend klopte ze haar merrie op haar stevige hals. Snel schepte ze het voer in de bakken en toen ze terug liep naar Stella riep iemand haar.”Meredith!” “Ja?!” Carry kwam aanrennen met een borstel in haar hand.”Hey! Hoe is t met Stella?” Meredith stond stil en streelde de merrie over haar zachte neus. “Met Stella is het helemaal goed! Ze heeft er weer zin in! En hoe is t met Hay Guy?” “Die heeft me vanochtend flink gebeten! Moet je zien!” Carry liet Meredith een grote blauwe plek op haar arm zien waar overduidelijk een aantal tanden instonden. Het bloed begon te stollen. “Dat ziet er niet zo goed uit Carry! Heb je dat ontsmet?” “Ja, maar het doet wel zeer hoor! De gek! Hij schrok van een ander paard maar dat hoeft hij toch niet te doen!” “Nee, dat hoeft hij zeker niet! Hij is behoorlijk dominant hè?” Carry knikte en keek naar de hengst die haar met hoog opgeheven hoofd aan keek. “Ja, maar ondanks dat hij toch een beetje onbetrouwbaar is ben ik heel erg gek op hem!” “Daar kan ik wel inkomen! Hij is heel mooi! En volgens mij ook behoorlijk snel!” “Maar niet zo snel als Stella!” Meredith lachte en zei:”Die was gisteren sneller dan ooit en dat wil ik zo houden, van mij mag het best ietsjes minder!” Carry knikte.”Ik ga die idioot van me poetsen en longeren, zie je straks nog wel!” Meredith knikte en zwaaide terwijl ze weg liep. Buiten kwam ze Rene tegen. Hij pakte haar vast en zoende haar. Meredith was te verbaasd om zich te verzetten. Na een lange zoen liet hij haar los.”Ik zou het zelf maar tegen Markus zeggen, wie weet hoe hij reageert als ik of Schuyler het hem vertel! En zeg dat je het zelf wilde of…..” Toen liep hij fluitend verder. Meredith bleef even staan en liep verward naar het huisje. Hoe zou Markus hierop reageren?
“Ben je daar weer! Hoe was t met de beestjes?” Alison zette net de deur open toen Meredith aan kwam lopen.” Uhhh, ja, het ging goed met allemaal! Carry was gebeten door haar hengst, ik weet t niet maar er is meer met dat meisje vol-gens mij. Maargoed, ik heb honger!”
Tijdens het ontbijt werd er gezellig gekletst. Meredith was erg afwezig en voelde steeds hoe Rene haar vast pakte en zoende. Ze hoorde ook totaal niet wat de an-deren allemaal zeiden.
Toen ze voor de training de paarden gingen zadelen dwong ze zichzelf er niet meer aan te denken en vrolijk mee te doen.Hoeveel moeite het haar ook kostte.

“Hay Guy! Verdomme doe een beetje normaal!” Meredith keek over de rug van Stella heen en riep:”Carry? Wat is er?” “HAY GUY!” “Wacht even Stella-belli, ik ga even naar je buurman toe, ik ben zo terug hoor!” In de box stond de hengst met zijn oren plat in zijn nek en zijn achterbeen dreigend opgeheven naar Carry die met een lijkwit gezichtje tegen de wand gedrukt stond.”Hay Guy, wat kijk jij boos zeg, ik word nog bijna bang voor je! Mag ik er even door?” De hengst hapte nijdig naar de blonde Amerikaanse die voor zijn box stond. Die gaf hem echter niet de gelegenheid en pakte hem bij het halster.
“Dat moet je bij mij niet proberen jochie, ik ben heel lief en aardig maar je kunt te ver gaan. En nu zul je normaal moeten doen! Kom, laat me er even door, ik wil even naar je baasje toe en als ik dat wil dan doe ik dat ook!” De hengst deed nog een poging te bijten maar nu gaf Meredith hem een felle tik tegen zijn neus.”Ik heb je gewaarschuwd idioot, nu ophouden of je krijgt er nog een en die tweede is altijd harder dan de eerste!” Even aarzelde het paard en hier maakte Meredith handig gebruik van. Ze klikte het halstertouw vast. “Lopen jij!” Ze leidde de zwarte hengst de box uit en zette hem vast. “Braaf zo! Even wachten en niet etteren! Carry? Alles goed?” Carry zat in het stro en huilde een beetje. “Meisje toch! Heeft hij je geraakt?” Carry haalde haar schouders op en haalde haar handen door haar haar. Hay Guy hinnikte en keek met zijn donkere ogen naar zijn amazone. “Hij heeft me niet geraakt nee, ik was zijn voerbak aan het schoonmaken en toen schrok hij ergens van. Daarna was er niet zo heel veel met hem te beginnen! Dankjewel hè!” “Niks te danken hoor! Maar als ik je een advies mag geven; ik zou iets strenger voor hem zijn. Hij is niet makkelijk maar hij heeft ook door dat je hem niet durft te corrigeren! Om eerlijk te zijn betwijfel ik of hij er-gens van geschrokken is!” Carry zuchtte en zei:”Hij doet altijd zo lelijk als ik hem corrigeer! Als ik hem met longeren aanspoor met de zweep dan komt hij op me af rennen en als ik hem een tik geef dan begint hij te bokken! Ook bij het poetsen en opzadelen begint hij nu moeilijk te doen!” Meredith keek naar het paard dat voor de box stond en trok Carry overeind. “Hij is niet stom Car, dat heb ik wel gezien. Ik wil je wel helpen als je wilt?” “Zou dat helpen denk je? Dan graag!” “Okay! Ik ga Stella even zadelen, laat Hay Guy maar vast staan en begin maar met poetsen. Als er iets is dan hoor ik het wel.” Carry knikte en veegde over haar ogen. Stella hinnikte toen Meredith de box in kwam. “Zo meisje, wat ben je toch braaf! Kijk eens, een lekkere wortel voor je!” Ondertussen hield ze Carry in de gaten die met haar hengst bezig was. Toen Stella gezadeld en wel in de box stond liep Meredith naar Carry toe. “Zo, heb je hem gepoetst? Hij ziet er mooi uit. Het hoofdstel, probeer t eerst eens zelf!” “Hay Guy!” Mompelde Car-ry onzeker toen de hengst zijn neus omhoog stak.”Nee, Car, laat mij t even voor doen!” Carry knikte opgelucht en gaf Meredith het hoofdstel.”Hay Guy! Nu!” De hengst hinnikte maar deed wel zijn hoofd omlaag.”Braaf! Goed zo! Volgende keer doe jij het hè Car! Anders leer je het nooit!”
Toen ze samen naar buiten stapten had Meredith even oogcontact met Markus. “En wie is er weer bijna te laat voor de training?” Lachte hij en knipoogde pla-gend. Meredith voelde zich schuldig en draaide haar hoofd weg. Ze werden in groepen verdeeld en toen begon de training. Meredith probeerde goed op te letten maar hield ook Vivien en Carry, die in haar groep zaten goed in de gaten.
Na een uur flink trainen stapten ze de paarden gezellig kletsend droog. “Hij liep goed Viviën! Je krijgt hem steeds beter onder controle hè?” Het meisje knikte trots en klopte haar paardje op zijn hals. Carry zat een beetje voor zich uit te kijken op de rug van de nu rustige Hay Guy. “En die van jou liep ook goed Car!” Carry knikte en glimlachte. Kurt Gravenmeier, de trainer uit Duitsland stond te praten met de trainer uit Nederland. “Ze hebben t over hem, ze vinden dat ik hem niet aankan!” “Dat is onzin Carry, je hebt hem deze training perfect onder controle gehouden, alleen even een klein foutje in de galop, maar dat kan de beste overkomen! Als ze wat te zeiken hebben dan laat ze maar bij mij komen! Kom, we zetten ze op stal!” In de stal was het net een kippenhok. Iedereen praatte gezellig door elkaar en was aardig tegen elkaar. Pas toen ze Stella had verzorgd en met het tuig de box uitkwam kwam Meredith Markus weer tegen, druk in gesprek met Alison. “Hey, wie hebben we hier! Hoe ging het meissie?” Meredith aarzelde even maar zei toen zo vrolijk mogelijk: “Goed hoor, heel goed. Stella luisterde geweldig. En hoe ging het met jullie?” “Goed, Leena vindt water dood-eng, daar ben ik nu onderhand wel achter!” Alison schaterlachte:”Hij is gevallen!” Meredith keek Markus aan en lachte geforceerd:”Ahhh arme schat van me! Kom hier!” Plagend gaf ze hem een kus op zn wang.

Die middag was het warm. “Ik loop even over het strand, iemand zin om mee te gaan?” “Ik ga mee.” Even later liepen Markus en Meredith door de duinen naar het strand. “Had ik je al gezegd dat ik van je hou Mer?” Meredith keek Markus aan en de zon leek te weerkaatsen in haar hemelsblauwe ogen. “Ja lieverd, dat heb je al gezegd maar het is altijd leuk om het nog een keer te horen!” Markus glimlachte teder en sloeg zijn arm om haar schouders. Zo liepen ze verder langs de zee. “Markus?” “Ja lieverd? Wat is er aan de hand?” Meredith bleef staan en staarde over de zee. “Wat wil je zeggen Mer?” Een traan liep langzaam over haar wang. “Hey! Wat is er nou?” “Niks!” Markus ging voor haar staan en pakte haar handen vast. “Kleintje, waarom huil je nou toch?” Meredith schudde haar hoofd en sloot even haar ogen. “Kom, we gaan even zitten lieverd!” Met zachte dwang trok Markus Meredith naast zich neer in het losse zand in de zon.
“Zo lieverd, vertel me nu eerst maar eens wat er aan de hand is. Vanochtend toen je uit de stallen kwam was je al zo verward, afwezig en schrikkerig. Is er iets gebeurd?” Meredith keek over de zee en speelde wat met een klein schelpje. “Ik heb met Rene gezoend!” Zo, het hoge woord was eruit. Angstig wachtte ze op de reactie van Markus. Die keek haar even verbijsterd aan en sloeg toen zijn arm stevig om haar schouders. “Wilde je dat zelf Mer?” Nauwelijks zichtbaar schudde ze haar hoofd. “Hij kwam naar me toe toen ik uit de stallen kwam en zoende me. Ik moest tegen jou zeggen dat ik het zelf wilde anders……Oh Markus het spijt me zo!” Hysterisch snikkend schudde Meredith haar hoofd. Markus schudde zijn hoofd en trok de hevig snikkende Meredith dicht tegen zich aan. “Sssst! Kalm aan maar! Jij kon er toch ook niks aan doen lieverd! Kijk me eens aan? Ik neem jou helemaal niks kwalijk, vergeet dat nooit. Dat die idioot zo ge-stoord is daar kun jij toch niks aan doen?! Kom lieverd, ik ben helemaal niet boos op je!” Meredith legde hijgend haar hoofd tegen Markus aan en hij zei:”Nou, probeer eens even rustig adem te halen schatje van me, er is helemaal niets aan de hand!” Zachtjes streelde hij over haar rug.”Sssst het komt wel goed, die klootzak zal je met rust laten, dat beloof ik je! Ik zal hem in de gaten houden! Ons krijgt hij niet uit elkaar Mer, echt niet!” “Markus, I Love you!” Markus gaf haar een zoen op haar haar en knuffelde haar stevig. “En ik hou heel veel van jou Mer, meer dan van wat ook op deze hele idiote aardbol!”
Zwijgend bleven ze zo een tijdje zitten. Meredith werd langzaam rustiger en snikte af en toe nog wat na. Markus streelde zachtjes door haar haren en zoende haar zachtjes. “Je hoeft echt nergens bang voor te zijn! Stella en jij zijn veilig!”
Even later liepen ze hand in hand verder. “We zullen langzaamaan eens even naar huis lopen!” Markus knikte en knuffelde Meredith nog eens.

“Jullie gaan toch zeker wel mee naar het feest vanavond?” “Tuurlijk gaan we mee, waarom zouden we thuis blijven? Ik ga wel eerst mee met de strandrit! Stella-belli kan wel even wat beweging gebruiken!” Meredith grinnikte maar Markus zag dat ze nerveus aan haar kettinkje friemelde. Hij knikte geruststel-lend naar haar en knipoogde.
“Sta stil Stella en doe niet zo druk!” Meredith schudde haar hoofd en trok de singel strakker aan. Carry was Hay Guy aan het zadelen en ook die hield ze in de gaten. “Streng zijn Car, wat je niet wilt gebeurd niet!” “Meredith? Kun je me even helpen met Come on?” “Ik kom er zo aan Vivi, doet hij moeilijk?” “Hij pro-testeert bij het hoevenkrabben!” Meredith liep naar de box van Come on en hielp Viviën met de hoeven. “We vertrekken!”
“Waar is Markus?” Leslie zag hoe onrustig Meredith was. “Markus is nog even in de stal, hij had zijn sporen vergeten. Hij komt er zo aan hoor! Is er iets Mer?” Meredith schudde haar hoofd en haalde diep adem. “t is Rene he?” “Les, je kent me te goed, je hebt gelijk. Het is inderdaad Rene.” Aarzelend vertelde Meredith wat er gebeurd was. “Je had toch niet serieus gedacht dat Markus daar boos over zou worden Mer?” Leslie schudde haar hoofd en klopte Priobert zachtjes op zijn hals. Stella schudde ongeduldig met haar hoofd, ze had lang genoeg stilgestaan! Carry was druk in gesprek met Alison en Viviën zat stralend op de rug van haar hengst. “Kom princess, niet zo ongelukkig kijken, je hebt een geweldige merrie en je ziet er fantastisch uit!” Markus stapte nu naast haar en knipoogde. Meredith begon zich te ontspannen en genoot van de rit.

“Zie die hengst van Carry showen!” Markus wees naar Hay Guy die over het strand danste. Carry had moeite hem in bedwang te houden. “Hij is opstandig vandaag! Car heeft echt moeite met hem!” Meredith keek bezorgd naar Carry die duidelijk met de hengst aan het vechten was. “Ze houd hem nooit!” Stella werd onrustig, ze vond het maar saai in stap! En nu ze Hay Guy zag wilde ze mee doen! “Okay dametje, je mag in galop, maar je luistert wat ik je zeg! Markus, ik ga even naar Car toe.” “Is goed kleine, maar doe alsjeblieft voorzichtig! Leena is niet zo snel als die 2!” Meredith glimlachte en stuurde haar merrie naar voren. Een Nederlandse ruiter riep plagend:”Here we go again! Mrs.Michaels zorgt weer voor een showtje!” Meredith keek lachend om en riep:”Vandaag moet ik je helaas teleurstellen Wim, ik doe het even rustig aan maar wie weet morgen! Handtekeningen mag je altijd aan me vragen, als ik tijd heb natuurlijk!” Wim lachte en Meredith knipoogde. Hay Guy was inmiddels flink aan het etteren en aan het bokken. Carry’s gezicht was wit. “Car, hou je rustig! Ik kom naast je rijden.” “m-m-eredith! Ik ga vallen!” “Wat een onzin Car! Jij gaat helemaal niet vallen. Je gaat gewoon precies doen wat ik je zeg nu. Je teugels niet te kort hou-den,maar sluit hem op! Zo ja. Praat tegen hem, als hij weer omhoog komt dan ga je naar voren hangen. Goed zo meid!” Meredith probeerde haar stem overtuigend te laten klinken om zo Carry het gevoel te geven dat het haar zou lukken. Carry deed wat Meredith zei en Hay Guy voelde dat hij nu geen kans meer had weg te springen. Snuivend stond hij stil, met gespitste oortjes. “Zie je wel?” “Ik ga eraf Mer, hij vermoordt me nog een keer!” Meredith pakte de hengst langzaam bij de teugels en zei:”Ga jij zo makkelijk opgeven Carry? Gun jij die arrogante hengst van je die lol dat je nu afstijgt? Kom op zeg! Je kan hem aan, dat weet ik heel zeker.” “Denk je dat ik het kan?” “Zeker, maar je moet het zelf willen en door-zetten! Kom, benen erbij en lopen met die knol!” Nog wat onzeker dreef Carry de zwarte hengst aan maar hij luisterde inderdaad beter nu ze zelf wat strenger was.
De rest van de rit verliep rustig. Meredith gaf Carry doorlopend aanwijzingen en deed een wedstrijdje met Wim Schröder, Markus, Viviën en Alison. Stella bokte ondeugend maar liet zich weer makkelijk terug nemen toen Meredith dat wilde. Tevreden werden de paarden 2 uur later in de stal achter gelaten.

Die avond liep iedereen elkaar in de weg. “Heb jij mijn mascara gezien Alison?” “Nee! Zit mijn haar goed?” “Ja! Oh mijn schoentjes zijn vies!” Markus schudde zijn hoofd en tilde Meredith, die stilletjes op de rand van het bed zat even pla-gend op. “Hey prinsesje van me, je ziet er echt geweldig uit!” Meredith glimlach-te en zuchtte:”Ik zie er vreselijk tegenop Markus, ik heb Rene de hele dag kun-nen ontlopen maar dat zal nu niet lukken. Wat zal hij de anderen allemaal ver-teld hebben?” Markus gaf haar een zoen en zei:”Meisje, daar moet jij je helemaal niet druk over maken. Ik ben bij je en iedereen zal weten dat ik hartstikke gek op je ben!” Meredith zuchtte diep. “Kijk niet zo droevig Mer, ik weet heel goed dat je bang bent maar dat is niet nodig. Ik laat je niet alleen schatje echt niet! Kijk eens? Dit zal heel mooi staan bij je jurkje, ook bij je rijbroek trouwens..…maar je moet me wel beloven dat je je niet druk maakt en van deze vakantie geniet!” Me-redith keek naar het kleine pakje dat Markus op haar knieën legde en zei:”Dat zal ik proberen Markus!” Onhandig prutste ze aan het papiertje. “Lukt het meis-sie?” “Ja hoor, ik ben niet zo achterlijk als ik lijk!” Grinnikte Meredith nu. In het doosje dat ze uit het papiertje haalde zat een gouden ring met een hartje. “Oh wat mooi!” Meredith was sprakeloos! “Hij staat je vast geweldig!” Meredith’s ogen straalden toen Markus haar de ring om haar vinger schoof. “Dankjewel lie-verd, heel erg bedankt! Je weet niet hoe blij je me hiermee maakt!” Markus gaf haar een knuffel en glimlachte.”Graag gedaan hoor Mer, je weet dat ik van je hou!” Leslie stak haar hoofd om de deur en lachte plagend:”We moeten wel zo gaan jongens…..” Meredith schaterlachte en stond op. “Leslie, ik ben vanaf nu de gelukkigste amazone op de hele wereld!” Leslie keek Markus verbaasd aan en vroeg:”Wat heb je gedaan man?” Markus lachte ook en knipoogde naar Mere-dith die snel mascara op haar wimpers deed. Zingend borstelde ze haar blonde haren en even later liep ze kletsend met Viviën de deur uit.

“Wat heb jij een mooie ring Meredith!” Carry keek haar bewonderend aan. Me-redith nam een slokje van haar koude cola en glimlachte. “Van Markus gekre-gen!” “Geweldig!” Meredith zat gezellig te kletsen met Candice toen Markus haar hand vastpakte. “Dansen princess?” “Ja, graag!” Even later zweefde Me-redith in zijn armen over de dansvloer. “Had ik je al verteld dat je er geweldig uitziet?” Meredith knikte en glimlachte. Ze was zo gelukkig!
Toen ze even later weer op haar stoel zat te kletsen met Viviën die het ook heel erg naar haar zin had, kwam Schuyler heupwiegend naar haar toe gelopen.
Markus, die met Wim Schröder zat te kletsen keek haar aan. Meredith glimlach-te en liet haar ring zien. “Komt goed!” Gebaarde ze. Markus lachte terug en knipoogde. “Meredith, hallo!” Schuyler ging naast Viviën zitten. Die keek Me-redith aan en draaide met haar ogen. “Gezellige avond, vind je ook niet?” “Ja, heel gezellig! Wat een mooi truitje heb je aan!” Meredith probeerde vriendelijk te klinken maar het kostte haar moeite! Schuyler haalde een hand door haar perfect geföhnde haren en lachte even naar Rene die met Leslie stond te praten op de dansvloer. “Het zag er niet erg professioneel uit toen Stella er vandoor ging hè?” Meredith speelde met haar ring en dwong zichzelf rustig te blijven.”Ach, die kleine moet ook een keertje flink kunnen rennen. Op t strand leek het me de per-fecte gelegenheid.” Schuyler schudde haar hoofd en keek naar Viviën. “Die hengst van jou is niet de mooiste hè?” Viviën’s wangen werden rood en ze wilde wat zeggen. Meredith schopte haar echter zachtjes tegen haar enkel en keek haar doordringend aan. “Ach, hij is heel lief voor me en daar gaat het uiteindelijk om, Ilian is niet zo lief hè?” Sneerde Viviën en ze keek naar de grote blauwe bijtplek op de arm van Schuyler. Die leek te schrikken en stond op.”Tot ziens” en weg was ze! “Dat was een hele valse opmerking Vivi!” Lachte Meredith ondeugend. Ze voelde zich helemaal op haar gemak.
Weer thuis

Na nog een heerlijke week was Meredith toch blij toen ze die ochtend in haar eigen bed wakker werd van de kat die bovenop haar sprong. “Hey meisje, heb je me een beetje gemist?” Snel sprong ze onder de douche en liep daarna vrolijk flui-tend over het nog schemerige erf naar de stallen. “Het is nog vroeg schatten!” Leena keek nieuwsgierig over de deur en probeerde Meredith’s trui tussen haar tanden te pakken. “Hey! Hou jij daar eens heel snel mee op Leentje!” Meredith lachte en zette de radio aan. “Ik ga eerst jullie eten maken, daarna zien we wel weer verder.” Zingend schepte ze het voer in de bakken en het onrustige gestamp hield op. “Goedemorgen paardenprinsesje van me, jij bent vroeg vandaag!” Mere-dith keek om en lachte:”Ja, ik ben gewoon weer blij thuis te zijn. Die Leena van jou is speels vandaag! Ze probeerde me net al te happen!” Markus gaf haar een zoen en lachte:”Die is net zo gek op je als ik! En dat is helemaal niet zo raar hoor, je bent gewoon een schatje! Kom, ik zal je even helpen.” Samen maakten ze het voer voor de schapen en liepen ze naar de wei. “Kijk die kleintjes nou eens!” Vertederd keek Meredith naar de 2 lammetjes die uitgelaten achter elkaar aan renden. Markus sloeg zijn arm om haar schouders en fluisterde:”Ze zijn inder-daad lief Mer, we moeten ze houden!” Meredith knikte en zuchtte:”Ik hoop dat dat kan Markus, de wei word klein, en regel is eigenlijk dat de lammeren weg gaan. Maar deze 2 zijn zo lief! Ze herkennen je al! Ik …….” Markus schudde zijn hoofd en zei:”We houden ze lieve schat van me!” Meredith knikte en tilde een van de lammetjes op. “Hoor je dat kleintje? Je mag blijven!”

“Sta stil Perina, je zult naar me moeten luisteren! Of je nou wilt of niet!” Mere-dith leunde even vermoeid tegen de boxdeur en keek naar de hoogbenige merrie die met een arrogante, trotse blik naar Meredith keek. “En nu dat hoofd omlaag meisje!” Eindelijk had ze de merrie het halster om. “En nu lopen.” De merrie deed een stapje maar besloot toen dat ze niet verder wilde lopen. Ze hinnikte en legde haar oortjes plat tegen haar hals.”Perina!” Wat Meredith ook probeerde, de jonge merrie bleef koppig staan en probeerde zelfs naar haar amazone te trappen. Markus, die Leena uit haar box haalde bleef even staan en vroeg:”Doet ze het niet Mer?” “Die merrie is gek! Ik weet niet wat haar bazin met haar heeft ge-daan maar echt opgevoed is ze niet! Ze loopt gewoon niet mee aan het halster en ze wil alleen maar tegen me vechten! Ik weet echt even niet meer wat ik moet doen!” Meredith had blosjes op haar wangen van kwaadheid. Markus zag het wel en zei:”Ik weet wel wat jij moet doen lieverd! Jij moet die trut in haar box laten nu, naar Just do it gaan, hem zadelen en dan gaan wij samen even een bui-tenrit maken!”
Even later stapten ze door het bos. “Gek word ik van dat beest!” Meredith kon het niet hebben dat de merrie haar niet als leider accepteerde. Just do it hinnikte en Meredith klopte hem zachtjes op zijn hals. “Jij bent een schatje Justy! Je be-gint het leuk te vinden om naar buiten te gaan hè?” Markus luisterde glimla-chend naar haar en zei:”Zoals jij tegen die dieren praat Mer, alsof het mensen zijn, en ze begrijpen echt bijna alles wat je zegt!” “zeker Markus, ik vind dat je geen band met een dier op kunt bouwen als je nooit eens tegen ze praat. Bij Rene was het verboden om tegen de dieren te praten. Hoe vaak heeft hij me wel niet geslagen omdat ik tegen een paard praatte! En ik bleef het maar doen!” Zwij-gend reden ze naast elkaar totdat Meredith Just do it de sporen gaf. “Probeer me maar eens in te halen, wie t eerste bij het meertje is!” de grote hengst bokte fel maar Meredith merkte dat het alleen vrolijkheid was en absoluut geen verzet. Markus kwam dicht in haar buurt met de jonge Leena maar Just do it deed er nog een schepje bovenop en met een halve lengte voorsprong galoppeerde hij t meertje in. Meredith werd helemaal nat! Slap van het lachen hing ze over de hals van de zwarte hengst. “Die idioot! Ik dacht dat hij wel zou stoppen!” Markus liet Leena ook halt houden en lachte:”Niet dus!” Meredith kwam echt niet meer bij! “Kom, we gaan de kant maar op Justy!” Op het droge liet ze zich op de grond glijden en leunde ze lachend tegen de machtige hengst aan. “Oh gatver! Ik sop in mn laarzen!” Markus was ook afgestegen en wilde de teugels van de hengst over nemen zodat Meredith haar laarzen uit kon doen. Hier was Just do it het echter niet mee eens. Met een gil sprong hij achteruit. Meredith kon nog net de teugels grijpen, anders was hij ervandoor gegaan! “Hoooo maar Justy! Kalm aan maar! Je kent Markus toch? Hooo maar lieverd! Braaf zo braaf!” Tril-lend stond Just do it naar de stem van Meredith te luisteren. “Markus ken je toch wel?! Kom maar even dichterbij Markus!” Markus kwam aarzelend dich-terbij en Meredith bleef Just do it zachtjes over zijn trillende hals strelen. “Mar-kus neemt zo de teugels over Justy, en dan blijf ik gewoon hier bij je staan! Toe maar Markus!” Voorzichtig nam Markus de teugels over. Just do it stapte ach-teruit en hinnikte angstig. “Rustig Justy, ik doe je helemaal niets. Mer wil ge-woon even haar laarzen uit doen! Kijk eens, een klontje!” De hengst keek Mar-kus achterdochtig aan maar nam na een tijdje toch voorzichtig het klontje van hem aan. Meredith knikte en zei:”Ik loop nu een heel klein stukje weg Markus, hou hem in de gaten, anders is hij weg. Blijf maar tegen hem praten!” Just do it keek Meredith helemaal na maar bleef toch bij Markus staan. Meredith trok on-dertussen haar laarzen uit en gooide het water er uit. “Gatverdamme, dit is echt vies! Het gaat goed Markus!” Markus keek naar Just do it en knikte. “Ja, hij is nu rustiger al houd hij je wel steeds in de gaten!” “Zo, wat mij betreft kunnen we verder rijden!” Lachend nam Meredith de teugels over en steeg ze op.” “Wat mij betreft kunnen we beter naar huis gaan prinses, jij wordt echt hartstikke verkouden zo! Dan kunnen we vanavond misschien nog wel even gaan!” Mere-dith keek bedenkelijk, ze vond het zo gezellig! “vanavond gaan we nog even naar buiten Mer, ok?” “Ja, dan gaan we dadelijk samen even kijken of we Perien aan het lopen kunnen krijgen, ze vind het vast leuk in de wei.” “Dat doen we! Meisje, je bent echt helemaal nat geworden!” markus lachte en knipoogde. In stap reden ze naar huis waar Viviën met een vriendin op de veranda zat. “Wat heb jij gedaan Meredith!” Meredith keek naar de meisjes en lachte:”Ik had het warm!” “Ja ja! Just do it galoppeerde zo het meertje in!” Markus lachte en ook Viviën en Soraya lagen dubbel. “Fijn hoor! Laat ze maar Justy! Voorlopig krijgt Markus Leena niet eens het water in!” “AUW! Die zit!” lachte Markus en hij klopte Leena op haar hals. “Zeg dames, ik zet deze idioot in de paddock, hebben jullie zin om te rijden? Ik kan jullie wel les geven!” Viviën knikte en keek Soraya aan. “Ja! Leuk! Op welk paard kan ik dan?” Meredith steeg af en dacht even na. “Als je wilt mag je wel op Paloma!” “Oh Soraya, dat is die mooie witte merrie!” Meredith lachte en zei:”Ga ze maar snel poetsen en zadelen, dan zie ik jullie zo in de buitenbak! Doe voorzichtig met zn achterhoeven Vivi! Ik ga me even om-kleden, Markus, jij neemt Justy wel even mee hè? Ik denk dat het nu wel goed zal gaan, anders moet je even roepen! Blijf tegen hem praten en maak de boxdeur niet dicht als je in de box staat, dan voelt hij zich opgesloten. Roepen als er iets is hè!” “Tuurlijk prinsesje!”

Voordat ze naar de buitenbak ging liep Meredith naar de stal, ze was benieuwd hoe het met Markus en Just do it ging.”Markus?” riep ze zachtjes. “Ja Prin-cess?” Markus was Just do it aan het borstelen. De hengst stond rustig stil maar toen hij Meredith zag hinnikte hij wel. “Hey knul! Wat ben jij een stoere hengst zeg! Goed hoor! Hoe heb je dat gedaan lieverd?” Markus haalde zijn schouders op en liet Just do it zijn achterhoef optillen om uit te krabben. “Ik weet het niet, hij luistert gewoon opeens.” “maar hij vindt het ook niet eng nu, moet je kijken hoe rustig hij erbij staat!” Meredith knuffelde haar hengst. “Ik ga naar de dames toe, je mag hem zo wel in de paddock zetten! Zullen we vanavond weer eens spaghetti eten?” “Ja, lekker! Is goed schat, ik zet hem lekker in de paddock!”
In de buitenbak reden Viviën en Soraya al rustig over de hoefslag. “Ze zien er goed uit dames! Stap ze eerst maar eens goed los!” De zon scheen en Meredith ging op het hek zitten. Ze keek naar Stella die in wei lag. “Okay meiden, here we go! Vivi, probeer jij eens een achtje in draf? En jij Soraya, probeer Paloma aan de teugel te laten lopen, dat is niet makkelijk, dat weet ik maar je kunt het best wel! Goed zo Vivi!” de twee vriendinnen deden erg goed hun best en Meredith zette een sprongetje in het midden van de bak. “Heb je al vaker gesprongen Soraya? “ Het meisje knikte en zei:”Ja, ik heb een paar keer gesprongen met het paard van mijn moeder.” “Mooi, durf je het aan met Paloma?” Soraya knikte en Meredith keek naar Viviën. “Goed Vivi, voor jou is het de eerste keer zonder dat je eerst de cavaletti balkjes gedraafd hebt hè?” Viviën knikte. “Okay, dan gaat Soraya eerst, jij gaat er met Come on direct achteraan. Als hij niet wil of durft, dan ga je om de hindernis heen.” Viviën knikte. “Okay, Soraya, ga maar! Naar voren leunen boven de sprong. Goed zo! Nu jij Vivi! Hou hem bij je, naar voren leunen, hakken laag, handen naar voren! Heel goed!” Een half uurtje later stap-ten de meisjes de paarden droog. De lucht begon te betrekken. Meredith keek om-hoog en zei:”Ik ga dadelijk de paarden binnen halen, dat zal wel een flinke on-weersbui worden denk ik!” Markus knikte en zei:”Ik loop wel even mee! Dan hoef je maar een keer te lopen.” Viviën kwam aan gerent en vroeg:”Meredith? Mag ik vannacht bij Soraya logeren?” “Ja hoor, als dat bij Soraya kan dan wel!” Soraya knikte en Viviën lachte blij. “Gezellig!! Ik ga meteen mn tas pakken!”
Toen Viviën en Soraya weg waren begon het in de verte te rommelen. “Ik loop even Markus, ga je mee?” Samen liepen ze eerst naar de achterste wei waar Donnerlitchen en Shutterfly onrustig rondliepen. “Kom maar lieverds, jullie gaan naar binnen voordat het echt hard begint!” Meredith deed Shutterfly het halster om en leidde de jonge ruin door het hek. Donnerlitchen liep braaf met Markus mee. “Nu Stella-belli en Contendra nog. Just do it haal ik dadelijk zelf wel bin-nen.”
Stella kwam naar het hek gedraafd en hinnikte hard.”Hey meisje! Kom maar mee, je krijgt lekker eten!” liefdevol trok Meredith aan de manen van haar lieve-ling.
Toen de 4 paarden in de boxen stonden begon het te regenen. “Ik haal snel Justy naar binnen Markus, begin jij met voeren?” Met het halster in haar hand liep Meredith naar de paddock waar Just do it stond. De hengst draafde meteen naar haar toe en hinnikte. “Ja ja, rustig maar jochie, ik kom er aan!” Snel liepen ze door de regen naar de stal. Markus was klaar met voeren en zei:”Mer, je moet even bij Perien kijken, ze lijkt me niet in orde.” Meredith klopte Just do it op zijn hals en sloot de boxdeur. Toen ze voor de box van Perina verscheen legde de merrie meteen haar oortjes plat en dreigde ze te bijten. Uit haar neus kwam een beetje snot. “ik moet haar temperatuur opnemen Markus, kun jij haar even vast-houden?” Markus knikte en pakte de merrie stevig bij haar halster. De merrie protesteerde heftig toen ze zag dat Meredith de box in kwam. Markus hield ech-ter haar halstertouw stevig vast en had haar linker voorbeen opgetild zodat ze niet kon trappen. “Ze heeft geen koorts, gewoon 38, zoals normaal. Toch lijkt ze me niet in orde, we moeten haar maar even in de gaten houden.laat maar los lie-verd.” Toen Markus Perina los liet schoot ze met ontblootte tanden op Meredith af. Die bleef staan, vast besloten zich niet weg te laten jagen. Dat had ze beter niet kunnen doen! Perina hapte haar vol in haar arm! “AU! Vuile rotbok dat je bent!” met een wit gezichtje keek Meredith naar Perina die met opgetrokken achterbeen in de box stond. Markus sloot de boxdeur en snauwde tegen de mer-rie:”Vind jij dat normaal of zo! Je moet verdomme blij zijn dat Mer zo geduldig met je is! Hoeveel amazones zouden je zo behandelen? Gaat het meisje?” Dat laatste vroeg hij aan Meredith die met een bloedende arm nog steeds naar de mer-rie staarde. “kom, we gaan naar binnen, dan kan ik het verbinden!” Het onweer-de inmiddels flink en het regende al even hard. Binnen gekomen zei Mere-dith:”Die trut! Ze gaf het niet eens aan deze keer! Ik heb haar nog nooit iets misdaan! Nooit! Ik ben altijd lief en geduldig met haar gebleven, moet je ver-domme zien wat ze doet!” Markus knikte en zocht verband en ontsmettingsmid-del. “Meisje, dit kan even pijn doen!” Meredith zette haar tanden op elkaar en staarde naar buiten. “Misschien moeten we Nancy bellen en zeggen dat het niet klikt?” “Nee. Au! Dat nooit. Die merrie zal leren me te vertrouwen en te accep-teren. Ze doet niet voor niets zo Markus, ze is gewoon erg dominant. Als zij leert met me mee te werken in plaats van tegen me dan kan t best eens een heel goed paardje zijn! Weet je trouwens dat je me vreselijke pijn doet?” “sorry lie-verd!” Markus knuffelde haar en Meredith glimlachte:”Maakt niet uit joh, t doet toch wel zeer!” Op t zelfde moment klonk er een oorverdovende donderslag. Meredith kromp in een en de kat schoot blazend onder de bank. “Ik ga naar de stal Markus, die beestjes zijn doodsbang!” “Is goed, we nemen de kat, iets te eten en te drinken mee en dan blijven wij vannacht in de stal als het niet ophoud.”

“Hooo maar Stella, er is helemaal niets aan de hand meisje!” De paarden waren erg onrustig en Markus en Meredith hadden hun handen vol om ze te kalmeren. Weer zo’n harde donderslag. Meredith gilde. “Kalm kleine, het is wel goed, het zal zo wel ophouden!” “Mag ik hopen, ik vind er niks aan zo!” “Kom maar in je slaapzak liggen meisje, het is half 1. het gaat al zachter!” Meredith knikte en liep nog een keer langs alle boxen. Bij Perina bleef ze staan. De merrie had niet veel gegeten en haar neus liep nog steeds. “Dat beestje is niet in orde. Morgen bel ik de veearts.” Weer een klap. “Oh no Markus, I don’t like it!” Meredith kroop in haar slaapzak en Markus trok haar tegen zich aan. “Je bent bang voor on-weer?” “Nee, nooit geweest eigenlijk, ik vind het nu alleen een beetje eng, t gaat zo hard! En als er wat gebeurd, hoe krijgen we die trut daar uit haar box?” “zit je daar aan te denken lieverd? Er gebeurd niks, maar als er iets gebeurd dan krij-gen we haar er echt wel uit! Kom hier!” Zachtjes zoende Markus haar. “Hoe is t met je arm lieve schat?” “Pijnlijk en stijf.” Buiten onweerde het nog altijd flink. De schapen mekkerden angstig. “Je kunt me wat, die beestjes gaan naar binnen en ik ga ze nu halen! Die lammetjes lopen een longontsteking op!” Nu greep Markus in.”Mer, je kunt niet al die 24 schapen binnen halen. De twee lammeren en hun moeder en Dolly kunnen naar binnen, de rest redt zich echt wel, ze heb-ben een schuilstalletje!” Meredith geeuwde en knikte. “ja, je hebt eigenlijk best wel gelijk. Ik ga die lammetjes halen hoor!” “Maar niet alleen! Ik loop wel mee. Hier, sla mijn jas om!” Even later renden ze samen naar de wei. Het bliksemde, onweerde en regende harder dan ooit tevoren. De schapen stonden op een kluitje bij elkaar. “Dolly, Molly, Lilly, Janey en Siby, kom!” Meredith liep naar de schapen toe en tilde een lammetje op. “Die andere kan ik er niet bij hebben nu met mn arm schat, neem jij die even over?” “Tuurlijk, geef maar” De 3 volwassen schapen waren doodsbang maar Meredith hield de vacht van Molly stevig vast. Lilly bleef dicht bij Markus in de buurt omdat die haar lammetje vast had. Dolly deed wat moeilijk maar bleef toch redelijk in de buurt. “Kom de stal in meiden!” Samen brachten ze de dieren naar de enige lege box in de stal en Meredith maak-te snel wat voer voor ze. “Nu is het wel genoeg geweest voor een jaar! Nu gaat het ook nog stormen ook!” Markus glimlachte en zei:”Ik denk dat het nog wel even door zal gaan!” Meredith wilde wat zeggen maar haar telefoon rinkelde. “Yes, Viviën zeg het eens!” “Hoe is t met Come on?” Meredith lachte en zei:”Goed hoor, hij staat op het moment lekker hooi te eten! Hoe is het bij jullie?” “We zitten video te kijken!” “Gezellig meid, geniet er maar van! Tot morgen of overmorgen, ik zorg wel voor je paardje!”
Die nacht sliepen ze alle twee weinig. Tegen de ochtend werd het onweer minder en toen Meredith de volgende ochtend de staldeuren opende kwam de zon aarze-lend boven de horizon uit. Dromerig bleef ze even staan. “Waar denk je aan lie-verd?” “Dat ik zo gelukkig ben! Het leek zo‘n grote stap om te stoppen met mijn studie en het is zo goed uitgepakt!” Markus knuffelde haar en fluisterde:”ik ben net zo gelukkig als jij kleine prinses van me!”

De zon stond hoog aan de hemel en het was erg warm. Meredith longeerde Stel-la, wiens vacht donker was van het zweet. “Hoooo maar meisje, het is genoeg geweest voor vandaag.” Stella kwam in stap naar Meredith toe en snoof. Belo-nend klopte Meredith haar merrie op haar hals.” Kom kleine, ik ga je even droogstappen, dan spons ik je af en dan mag je nog wel even de wei in!”
“Meredith?” Markus stond met de telefoon in zijn hand op de veranda. “Ja? Wacht even, ik kom er aan, neem jij Stelli even over?” Voordat ze de telefoon overnam keek Markus haar even aan. “René” fluisterde hij zachtjes. Meredith knikte en ging op het trapje van de veranda zitten. Naarmate het gesprek langer duurde werd het door de zon wat verbrandde gezicht van Meredith steeds wit-ter. Toen ze 10 min later opgehangen had bleef ze even besluitloos voor zich uit zitten kijken. Markus, die met Stella aan het halster rondjes stapte kwam naar haar toe en keek haar aan. Het enige wat Meredith kon doen was moedeloos haar hoofd schudden. “Het spijt me meisje….” “Ja, dat kun je makkelijk zeggen ja, je hebt me beloofd dat Stelli niet verkocht zou kunnen worden! Je hebt het beloofd verdomme!” Met tranen die over haar wangen stroomden rende Meredith weg, Markus hopeloos achterlatend met de donker bruine merrie die onrustig hinnikte. Na een korte aarzeling stapte Meredith in haar auto om even later, verblind door tranen het erf van de stal van Leslie op te rijden. Leslie, die net uit de stal gelopen kwam keek verbaasd naar Meredith die als verdoofd tegen de au-to geleund stond. “Mer? Wat is er aan de hand?” Bezorgd liep ze naar Meredith toe. “Je bent helemaal overstuur! Kom even mee naar binnen!” Met zachte dwang liet Meredith zich mee nemen naar binnen waar ze hulpeloos op de bank ging zitten. “zo!” zei Leslie terwijl ze een glas water voor de snikkende Meredith neerzette,”en nu vertel me eens even waarom je zo overstuur bent!” Meredith snikte:”René belde……De bondscoach van de duitse springploeg, Kurt Gra-venmeier, heeft Stelli gekocht!” “maar….” “ja, Markus wist niet dat Kurt ook nog mede eigenaar van haar was, René heeft het daar nooit over gehad! Hij heeft Markus wel de eigendoms papieren gegeven maar hij had t allang met Kurt gere-geld!” Meredith schudde haar hoofd en staarde verdrietig voor zich uit. Wat moest ze zonder haar lieve Stella beginnen? “weet Markus dat je hier bent?” “Nee, ik hoef hem ook niet te zien ook niet!” “Dit kon hij niet weten Mer, en dat weet jij zelf ook! René speelt het wel zo dat hij krijgt wat hij wil zonder dat ie-mand anders daar iets aan kan doen!!” Meredith schudde haar hoofd en snik-te:”Hij had het me beloofd!”
Wat Meredith niet wist was dat Markus inmiddels alles deed om te voorkomen dat de bruine merrie verkocht zou gaan worden. Dit was echter niet te voorko-men, René had zijn zaakje goed voor elkaar! “Verdomme!” vloekte Markus en hij staarde verdrietig voor zich uit.
Meredith was inmiddels door Leslie enigszins gekalmeerd en zat nu zacht snik-kend naar de foto’s die aan de muur hingen te staren. “Kom, je moet even wat eten Mer!” Leslie zette een bord met macaroni voor haar vriendin neer en liep even naar buiten om Markus te bellen dat Meredith bij haar was. Toen ze terug kwam had Meredith wel wat gegeten maar ze zat nog steeds met tranen in haar blauwe ogen voor zich uit te staren. “Ik heb markus gebeld, hij komt hier heen.” “Nee! Ik wil hem niet zien!” het klonk zo fel dat Leslie geschrokken naar Mere-dith keek. “Markus is hier niet de schuld aan Mer, dat moet je niet vergeten!” “hij had het me beloofd!!”
Toen Markus even later binnenkwam liep Meredith zonder iets te zeggen het huis uit en vluchtte ze de stallen in. “ Meredith, ik weet dat je hier bent! Kom!” Markus kwam de box in een sloeg zijn arm stevig om de trillende schouders van Meredith heen. “Lieverd, het spijt me….” Meredith huilde hartbrekend en snik-te:” Jij kunt er niets aan doen Markus, René heeft het voor elkaar! Hij heeft je gewoon belazerd!” Markus stem klonk verdrietig toen hij zei:”Ik heb me laten belazeren!” “Ja, net zoals ik me 2 jaar lang heb laten belazeren ja! Ik had niet zo kwaad op je mogen worden lieverd, echt niet. Maar die arme Stella….” Markus drukte Meredith tegen zich aan en wiegde even zachtjes heen en weer. “Wanneer komt hij haar halen?” “Morgenavond.” Meredith zuchtte verdrietig:”Hij gaat haar zeker zelf rijden?” “ja, samen met die blonde bitch, hoe heet ze, Schuyler.” Even was het stil in de stal en toen stond Meredith op. “kom, we gaan naar huis, ik wil zolang mogelijk bij Stelli zijn!” Met een zacht “tot morgen of zo” stapten ze in de auto. Meredith’s auto bleef zolang bij Leslie staan.
Toen ze thuis kwamen liep Meredith meteen naar Stella toe en verstopte ze haar gezicht snikkend tegen de hals van de merrie. “oh Stelli, ik zal je zo missen! Zul je me niet vergeten?” De merrie hinnikte en zocht naar iets lekkers. Met een trieste glimlach gaf Meredith haar een klontje suiker.
Die nacht bleven ze in de stallen. De volgende ochtend reed Meredith al om half 6 met Stella het erf af. Markus schudde zijn hoofd. Meredith praatte onophou-delijk tegen haar paard. “Markus kan er ook niets aan doen Stelli, dat weet ik ook wel, maar ik ben zo bang dat ze je slecht gaan behandelen!” Stella draafde dat het een lieve lust was. Even later ging ze in galop over.
Toen ze weer thuis kwam zag Markus aan haar ogen dat ze had gehuild. Hij nam Stella van haar over en knikte even naar haar. “Heb je fijn gereden lieverd?” “ja, heerlijk alleen…..” Hoofdschuddend keek ze naar de grond. “Oh meisje toch, ik wou dat ik wat kon veranderen!” “Ik weet t!”
Die avond kwam René samen met Schuyler Stella ophalen. Meredith beet op haar lip, niet van plan te laten merken hoe bang ze was. Markus legde zijn arm om haar heen toen Schuyler Stella dwong om de trailer in te lopen. De merrie hinnikte angstig, waarom ging haar bazin niet mee? Meredith kneep hard in de hand van Markus, ze voelde een traan over haar wang lopen. “we komen jullie wel weer een keer tegen op concours…” zei René vals en hij streek Meredith even met een vinger over haar wang. Die deinsde terug en markus dreig-de:”René…….laat Mer met rust! ik zou goed voor Stella zorgen als ik jou was……” Met een triomfantelijke lach stapte Schuyler in de trailer gevolgd door René die nog riep:”ik had het je voorspeld hè bitch?”
Toen de trailer met de hinnikende Stella erin het erf af reed rende Meredith snik-kend het huis in. Helemaal overstuur liet ze zich op het bed vallen.

“Meredith! Meisje, nu wordt het toch tijd dat je wakker gaat worden hoor! Het is inmiddels al half 11! Er zijn nog heel veel paardjes die je aandacht en liefde nodig hebben!” Markus streek de blonde haren van het voorhoofd en glimlachte toen Meredith haar ogen open deed. Gisteravond had hij haar een slaaptablet gegeven zodat ze een beetje tot rust kon komen. “ik wil niet meer Markus, echt niet! Ik ga die stal niet meer in, nooit meer!” “dat is onzin lieverd, de andere paardjes hebben ook aandacht nodig! Je helpt Stelli er echt niet mee om niet meer te rijden! Kom op, er is genoeg te doen!” Meredith haalde beverig adem en zei toen zacht:” Je hebt gelijk!”
Toen ze in de stallen kwam hinnikte Just do it. Meredith streelde hem over zijn neus en fluisterde:”Jij mist Stella ook hè lieverd?” De dag verliep rustig maar Meredith was er niet bij me haar gedachten.
Daar heb je vrienden voor!

2 maanden later gingen Markus en Meredith op concours. Meredith miste Stella meer dan ooit iemand zou kunnen vermoeden. Ze zou Shutterfly en Just do it rijden. “je kunt niet zomaar de stallen van René in hè Mer!” “Nee, ik weet t wel!”
Die avond, toen ze in het restaurant met z’n allen zaten te eten kon Meredith zich bijna niet meer bedwingen. Ze wilde naar Stella toe! Alleen Markus en Leslie zagen de tranen die in haar ogen blonken.”lieve mensen, ik ben doodop en ik heb hoofdpijn, ik ga naar bed. Morgen moet ik in vorm zijn om jullie allemaal voor te blijven!” Het was een zuur grapje en Markus vroeg:”Moet ik even mee lopen?” “nee, laat me maar even alleen!” Leslie knikte even naar haar en lang-zaam liep Meredith de trappen op naar haar kamer. Daar stond ze even besluit-loos voor het open raam. De oude boom die ervoor stond was erg verleide-lijk……….
Even later stond ze bij de staldeur. Als iemand haar zou betrappen zou ze altijd nog kunnen zeggen dat ze naar haar eigen paarden ging kijken en dat ze iets ge-hoord had of zo. Toch wat aarzelend liep ze naar binnen. “Stelli?” een aarzelend gehinnik klonk door de stal. Toen ze de bruine merrie in een box zag staan was alle angst om betrapt te worden verdwenen! Snikkend drukte ze zich tegen de nerveuze merrie aan. Die was duidelijk blij haar vroegere bazin te zien, maar wat was ze nerveus en angstig!!! “meisje wat zie je eruit! Hoooo maar, ik doe je niets, kalm maar, het komt allemaal wel goed lieverd!” een klein half uurtje later klom Meredith met toegeknepen keel met enige moeite weer in de boom. Toen ze een voet op de vensterbank zette tilde markus haar naar binnen. “jij moet wel heel erg last van hoofdpijn hebben!!” Meredith keek hem aan en kon toen haar tranen niet langer meer bedwingen. “je bent bij Stella geweest.” Constateerde Markus nuchter terwijl hij zijn vriendin tegen zich aan drukte en probeerde enigszins te kalmeren. “Markus, ze ziet er zo slecht uit!!” snikkend vertelde Me-redith hoe Stella eruit zag en hoe nerveus ze was. “we moeten iets doen, ander overleefd ze dit niet Markus!” “Ssst! Loop nou niet op de zaken vooruit prinses-je van me, ik zal kijken wat ik kan doen. Het lijkt me niet verstandig als je dat zelf doet, jij moet je zo min mogelijk bij René, Schuyler en zeker bij Stella laten zien! Ik zal met Leslie overleggen. Maar beloof jij me 1 ding prinses. Maak je geen zorgen en ga nu lekker je bed in zodat je morgen op je best bent! Het helpt ons helemaal niks als jij ook ziek zwak en misselijk wordt!! Jij hebt je aandacht nodig bij Shutterfly en Justy.”
Even later lag Meredith, ondanks de hitte diep weggedoken onder het dekbed zachtjes te snikken. Toen Markus zachtjes binnen kwam keek ze hem hoopvol aan. “Meisje, wat ziet die kleine er uit! Ik dacht dat je misschien wat had over-dreven, maar je hebt je nog zacht uitgedrukt. Ik vraag me echt af wat ze hier met haar willen, dat dier kan nauwelijks op haar benen staan, laat staan dat ze kan springen!” “Herkende ze je?” “Ja, dat wel maar ze is erg zwak als ik het goed gezien heb! Ik vrees alleen dat ze haar niet aan mij zullen terug verkopen! We moeten iets anders verzinnen. Maar we halen haar daar weg lieverd maak je alsjeblieft geen zorgen!!!” “Maar als dat nou niet lukt?” “dan zien we wel weer verder lieve schat, maar het lukt wel, echt waar!”
Die nacht sliep Meredith niet en toen ze de volgende ochtend geeuwend op Shut-terfly de losrijbak in stapte keek René, die op een stoeltje aan de rand zat haar vals lachend aan. “ik had je voorspeld dat je dit niet vol zou houden hè?” “Ik heb eigenlijk geen zin om met jou te praten René.” Met deze woorden stapte Mere-dith weg.
Het parcours met Shutterfly verliep wat rommelig maar ondanks dat kwamen ze foutloos door. “Barrage lieverd!” Markus knikte goedkeurend, en knuffelde Me-redith die afwezig voor zich uit keek. “Ik rijd niet meer hier Mer, Leena is niet helemaal in orde heb ik het idee! ik geef haar even wat rust!! “ Meredith vroeg zachtjes:” Stella?” Markus schudde alleen zijn hoofd en zei zacht:”Schuyler zal haar dadelijk rijden. Ik weet niet of het zo’n goed idee is dat je gaat kijken!”
“Ik ga kijken! Ik kan Stelli niet in de steek laten!”
Even later stonden ze met zn drieën bij de bak waar Schuyler een gevecht leverde met de vermoeide en kreupele Stella. “Ze loopt nog kreupel ook!” tranen stonden in de blauwe ogen van Meredith en ze kneep hard in de handen van Markus en Leslie. “Nee, ik denk niet dat ze echt kreupel is lieverd, ze is gewoon doodop en daarom weet ze niet hoe ze haar benen neer moet zetten!”
Nadat Stella 3x wanhopig weigerde werden ze uitgebeld. Schuyler was woe-dend! Ze sloeg de arme merrie onophoudelijk met haar zweep en geen van de toe-schouwers of trainers deed iets! Meredith wilde naar Stella toe rennen maar Markus hield haar tegen. “Hier blijven jij! Je kunt niks doen! Je brengt alleen Stella in verwarring en je maakt jezelf hopeloos belachelijk. Kom mee!” snikkend liep Meredith mee de stallen in. “je moet de barrage rijden lieverd, heel veel suc-ces! Je kunt het!” Meredith klopte Shutterfly op zijn hals en fluisterde:”We moeten ons best doen paardje van me!” het parcours was niet makkelijk en Me-redith had al haar aandacht erbij nodig. Shutterfly was snel! Toen ze de laatste sprong gesprongen had keek ze vragend naar Leslie die bij de ingang van het par-cours op Priobert stond te wachten tot het haar tijd was om te starten. “Fout-loos en snel dame, de eerste plaats tot nu toe.” Meredith knikte lachend maar haar ogen stonden verdrietig toen ze na de prijsuitreiking naar de stallen stapte. Daar stond Markus druk te praten met René. Meredith bracht zelf Shutterfly in zijn box en gaf hem, nadat ze hem afgezadeld had een lekkere appel die hij kwij-lend opat. Ze probeerde te horen wat markus en René zeiden maar buiten de stallen was het veel te rumoerig. “ik hoop zo dat Stelli weer mee naar huis kan!” fluisterde ze zachtjes tegen de grote bruine ruin. Vermoeid ging ze even in het stro zitten………
“Meredith! Hey!” geschrokken keek Meredith op en spontaan begon ze te huilen. Markus kwam snel de box in en sloeg zijn armen beschermend om haar trillende schouders heen. “Je sliep! Ben je zo geschrokken??” Meredith snikte:”ik droomde dat Stella terug was!” “dat was dan een hele teleurstelling hè meissie! Maar ik kan je vertellen dat dromen niet altijd bedrog zijn! Jou kleine Stella-belli is vei-lig! Je kunt je heel gelukkig prijzen met je vriendinnen! Aan mij wilden ze haar niet verkopen, maar toen hebben Leslie, Alison en Viviën even een klein toneel-stukje op staan voeren, de merrie was niets meer waard en ze was rijp voor de slacht…toen kwam de veearts er ook nog bij en die zei dat het echt moeilijk zou worden haar erdoor te krijgen en toen hebben we haar terug kunnen kopen, voor dezelfde prijs als waarvoor René haar gekocht heeft. Nu heb ik alle papieren, dus kan niemand haar nog bij je weghalen!” Meredith keek Markus aan en snik-te:”Ze gaat dood Markus!” “wat een onzin! Wij gaan er alles aan doen om haar er weer bovenop te krijgen! Kom, we zullen haar maar eens uit haar box gaan halen en hier neerzetten! Dan kan ze morgen mee naar huis!” Meredith knikte beduusd en liet zich overeind helpen.
Toen ze bij de box kwamen waar Stella stond bleef Meredith even aarzelend staan. Ze was bang voor wat ze aan zou treffen! In de box zaten Viviën en Leslie. Stella lag tussen hen in, maar haar oren schoten nerveus heen en weer en haar ogen waren groot van angst. Ze had verschillende striemen en snij wonden die waarschijnlijk door de woedende slagen van Schuyler waren veroorzaakt. Meredith vloog de box in en viel op haar knieën bij het hoofd van haar merrie. “Stelli, meisje, ik ben het! Wat zie je er uit lieverd! Kun je opstaan? Kom, je moet het tenminste proberen! Voordat die 2 lomperiken terug komen moeten we hier weg zijn, ik heb geen zin om ze te woord te staan!” de merrie tilde met moei-te haar hoofd op en ze hinnikte zwakjes. “Zie je wel? Je herkent me! Kom meisje, doe je best!” met heel veel moeite en veel hulp van Leslie, Viviën en Meredith lukte het Stella om overeind te komen. Ondersteund door haar bazin strompelde de bruine merrie naar de box in de rij stallen van Meredith en Markus. Daar werd ze in een box gezet met een dikke laag stro. Meredith bleef constant tegen haar praten. Markus riep de veearts en Alison, Viviën en Leslie brachten de spullen die nog in de andere stal stonden.
Toen de veearts de box binnen kwam legde Stella haar oortjes plat en dook ze angstig ineen. “Ssst! Rustig maar kleine meid, het is goed, ik ben bij je en ik ga niet meer weg!”
De veearts schreef vitaminen voor en zei bezorgd:”ik betwijfel of deze merrie ooit nog in de sport terug kan komen en of ze het überhaupt zal halen, ze is er erg slecht aan toe.” “Kan ze vervoerd worden?” “ja, maar daar zit wel een risico aan vast. Hier laten echter ook, deze merrie heeft rust nodig” Meredith keek markus aan en ze wisten alletwee wat hen te doen stond. “Wij gaan morgen meteen naar huis! Hoe eerder Stelli in een vertrouwde omgeving is hoe beter dat voor haar is!”
Die nacht bleef Meredith bij Stella in de box. Tegen de ochtend viel ze, dicht te-gen markus aan in slaap.

“Ik kom morgen wel even langs!” “Is goed, heel veel succes en bedankt hè, zonder jullie had ik haar nooit meer terug gezien!!!” Meredith ging bij de paarden in de trailer zitten en bleef onophoudelijk tegen Stella praten die lusteloos voor zich uit staarde. Toen ze thuis het erf opdraaiden en Viviën de laadklep naar beneden deed wankelde Stella naar buiten, gevolgd door markus die Shutterfly en Just do it naar buiten leidde. Stella bleef even staan en ze stak haar neus in de lucht. Zachtjes hinnikte ze en met haar grote fluwelen ogen keek ze Meredith aan,alsof ze zeggen wilde :”Ik ben weer thuis!!” toen de magere merrie in de box stond bleef Meredith even staan. “ik ben zo vreselijk blij dat je weer terug bent meis-je!!” “wat ziet ze er toch slecht uit Mer!” Viviën kwam naast Meredith staan en schudde haar hoofd. “Zou dit nou echt niet te voorkomen zijn geweest?” “ik weet het niet Viviën maar wat ik wel weet is dat we er allemaal heel hard aan moeten werken dat ze weer gezond wordt en dat dat niet makkelijk gaat wor-den!” “maar ik weet zeker dat dat gaat lukken!” Markus lachte en knipoogde vol vertrouwen.
Die avond zat Meredith alleen op het terras. Viviën was naar Soraya gegaan en Markus was even met de honden gaan wandelen. Meredith staarde wat voor zich uit en stond toen op. Ze liep de stal in en ging de box van Stella in. “Meisje, ze hebben je flink te pakken gehad hè! Maar je moet zorgen dat je snel weer de oude Stella bent, dan gaan we weer samen op concours en dan zullen we ze eens laten zien dat je een geweldige merrie bent!” Stella hinnikte zachtjes en legde haar hoofd tegen de wang van Meredith. Die zuchtte diep en streelde zachtjes door de zijde-achtige manen van haar lieveling. “Ik zal je even wat poetsen. Je voelt je vast wat beter als je een beetje verzorgd bent!” Zacht pratend borstelde Meredith de bruine vacht en smeerde ze verzachtende zalf op de striemen. Ze was net klaar toen markus de stal in kwam. “Ben je hier prinses!” “Hey! Ja, ik dacht dat Stelli zich wel wat beter zou voelen als ze lekker gepoetst was! En kijk eens? Ze eet!” Het vermoeide gezichtje van Meredith straalde! “Blijven we vannacht in de stallen?” “Ik in elk geval wel, ik blijf de komende tijd bij Stella!” “Dan blijf ik ook in de stallen lieverd!”
De warmte in de stal maakte Meredith slaperig en met een zacht:”Welterusten mijn paardjes, lief zijn vannacht en tot morgenochtend” sliep ze in.
De volgende ochtend was het drukkend warm. Stella keek nieuwsgierig over de boxdeur en toen Meredith haar ogen opendeed en Stella haar zag hinnikte ze blij. “Stella-belli!” Lachend knuffelde ze haar magere merrie en stralend keek ze mar-kus aan. “Ik denk dat het toch wel weer goed zal komen met haar!” Zingend schepte Meredith even later het voer in de bakken. “Zooooo Perina, wat dacht je ervan om eens even te gaan rijden samen???” Als door een wonder kon ze de merrie zonder moeite zadelen en liep ze rustig mee naar de buitenbak. Waar het door kwam zal nooit iemand weten maar Perina luisterde geweldig en deed alles wat Meredith haar vroeg. Toen ze de merrie na een half uurtje losliet in de pad-dock kon ze wel juichen! De veearts kwam nog langs voor Stella en hij gaf toe-stemming om elke dag een klein stukje met de merrie te wandelen.
Stella zelf knapte zichtbaar op. Haar ogen stonden helder en ze at goed. Ook glansde haar vacht weer en bijna alle striemen waren verdwenen.
Meredith zat op het hek van de wei naar haar merrie te kijken en genoot van elke beweging die Stella maakte. Wat had ze toch een stel geweldige vriendin-nen!!
Stella’s comeback

“Kom Stelli, we zullen eens kijken wat je ervan vindt om weer eens een buiten-ritje te gaan maken!” Meredith zadelde snel de merrie die ongeduldig hinnikte. Markus wachtte met Leena al voor de stallen. “Verwacht niet te veel van haar hè lieverd!” “Nee joh, ik ben allang blij dat ik weer op haar mag rijden!”
Stella hinnikte vrolijk toen Meredith opsteeg, dit had ze zo gemist! “Jij zit toch het lekkerst meisje!” Lachte die met tranen van vreugde in haar ogen. “Ze loopt geweldig en is absoluut niet moe!” Toen Stella na de rit weer in haar box stond hinnikte ze hard, haar ogen straalden en haar oortjes stonden voor het eerst weer recht naar voren. Met tranen van geluk in haar blauwe ogen bleef Meredith even met het hoofdstel in haar hand voor de box staan. “Ik was zo bang dat ze er niet door zou komen markus!” Markus streelde de merrie over haar neus en zei:”Zonder jou goede zorgen had ze het ook niet gered meisje, dat weet ik ze-ker!!”
“Wil jij nog wat drinken Mer?” Meredith keek markus even dromerig aan en zei toen:”Nee….ik denk t niet!” Markus glimlachte vertederd en vroeg:”denk je dat niet?” Meredith bloosde een beetje en schudde haar hoofd. Markus stond op sloeg zijn armen om haar heen en drukte Meredith dicht tegen zich aan. “Lieverd, ik hou zoveel van je!” Meredith verstopte haar hoofd tegen zijn borst en zei ge-smoord:”ik hou ook zoveel van jou markus, en ik wil je ook nooit meer kwijt! Echt niet! Zonder jou had ik het nooit gered!” “Wat niet lieverd?” “Met Stelli, René, alles eigenlijk!” een kus belandde in haar blonde haren en met stralende ogen waarin tranen blonken keek ze Markus aan. “Zie ik nou tranen?” “Ik ben gewoon een aanstelster! Moet je kijken, ik heb jou, Stella en nog veel meer ge-weldige paardjes ! en dan ga ik zitten janken!!” met een driftig gebaar veegde ze over haar ogen. Markus drukte haar dichter tegen zich aan en zei zacht:”jij bent geen aanstelster Mer, je bent gewoon een schatje! En dat die spanning er nu een keer uitmoet, dat is toch heel normaal? En ik weet ook heel goed hoe erg je in de stress hebt gezeten om Stelli. En dat je nog steeds bang bent voor René en Schuy-ler. En dat is ook heel normaal. Maar ik weet ook dat ik heel veel van je houd en dat ik je nooit in de steek zal laten! Nooit van mn leven!!” Meredith haalde be-verig adem en keek markus aan. Zachtjes zoende hij haar.

Die nacht was het drukkend warm. Meredith kon onmogelijk slapen. Ze lag wat te draaien en stond toen zachtjes op. Markus was echter ook allang wakker en vroeg zachtjes:”Wat ga je doen lieverd?” “Ik ga even bij Stella kijken! Het is zo warm, ik kan onmogelijk slapen!”
In de stal was het al even warm. Stella stond te doezelen en keek op toen ze Me-redith hoorde. “hey schatten van me, wat is het warm hè? Ik kwam eens even kijken of jullie het ook zo warm hadden!” Zachtjes kriebelde ze Shutterfly tussen zijn oortjes.
Toen ze weer langzaam naar binnen liep en even op de veranda bleef staan kwam Viviën naar buiten schuifelen. Ze geeuwde:”Het is belachelijk om met dit weer in je bed te blijven!” Meredith glimlachte en zei:” ja, het is inderdaad erg benauwd meid, ben je markus tegen gekomen of blijft hij nog even lekker in bed liggen?” “nee, die blijft niet in zijn bed! Die komt eens even luisteren wat jullie over hem zeggen!” Meredith draaide zich lachend om en zei:”Hmm Vivi, dan moeten we nu eens even uitkijken wat we gaan zeggen!” even later zaten ze met zn drieën op de veranda met een glas vruchtensap. Meredith had de deuren van de stal opengezet en keek op haar horloge.”Half 4 hmm, over een onmogelijke tijd gesproken! Ik betwijfel of het nog zin heeft om naar bed te gaan! Slapen doe je toch niet met dit weer!” Viviën lachte en zei:”Ik ben ook helemaal niet moe!!” markus geeuwde en lachte:”Ik ook niet hoor!”
Zo kwam het dat er om half 6 al flink gereden werd in de buitenbak en dat om half 9 al alle boxen uitgemest waren.
Meredith was net bezig met het optuigen van Perina toen de telefoon ging. “even wachten Perien!” Viviën nam de teugels over en Meredith rende naar binnen. “Ja?” Toen ze even later weer naar buiten kwam straalden haar ogen. “Over 3 weken is er een wedstrijd…..daaar rijdt jij niet mee hè markus? Markus knikte en zag aan het gezicht van Meredith wat ze van plan was. “Denk je dat ze het aankan?” “Als ik haar er langzaam op voorbereid kan ze dat zeker!!” Viviën keek Meredith lachend aan en zei zacht:”Die Stella is sterker dan veel mensen denken!”
Gezellig kletsend reden ze met zn tweeën door de bak terwijl markus in de lon-geerbak Contendra longeerde.

3 weken later vertrokken ze naar Nederland, waar het concours gehouden zou worden. De zon stond hoog aan de hemel en het was warm. Markus zette Just do it, die nerveus hinnikte in zijn tijdelijke box naast Stella.
Toen Meredith Stella in de box zette klopte ze de merrie belonend op haar hals. “Wat ben je toch een brave meid Stella, ik denk dat niemand het zal verwachten dat je hier bent! We zullen ze eens wat laten zien!” “Wat ziet ze er goed uit Mer!” “Leslie!! Ja hè? Ik hoop zo dat ze het aan kan! Wie rijd jij?” Leslie gaf Stella een klontje suiker en zei:”Youp en Edelf Bauchetiere om te beginnen en volgende week zien we wel weer! Ga jij Stella alle 2 de weken starten??” Mere-dith haalde haar schouders op en zei:”Ik kijk even hoe ze zich houd dit week-end.” Samen liepen ze de stal uit. “hey!” “Candice! Hey! Hoe is het met jou? Wat heb ik jou lang niet meer gezien!” “helaas moet ik ook zo weer gaan, ik kwam alleen een paard afleveren hier, ik ga rijden in Belgie! Gezellig kletsend zaten ze even later op het terras in de zon. Uit de luidsprekers klonk vrolijke muziek en Meredith neuriede zachtjes mee.
“Jongens, ik ga even wat rijden met Stella, gaat er iemand mee?” “Ja, ik ga mee! Daar heb ik nog wel wat tijd voor!” “Ik ook!” Leslie en Candice stonden op en even later stapten ze naast elkaar door het bos dat achter het concoursterrein lag. “wat heb ik dit gemist!” “Ja, dit moeten we echt weer eens vaker doen! Wat loopt die Stella weer goed Meredith!” Meredith klopte de merrie op haar hals en glimlachte trots.
“Wie het eerste bij de losrijbak is!” Lachte Candice vrolijk toen ze na een uurtje weer terug draafden. “ok!” Stella bokte vrolijk! Eindelijk mocht ze weer in ga-lop! Toen ze schaterlachend de inrijbak in kwamen racen keken een aantal rui-ters verstoord op. Leslie veegde een pluk haar uit haar ogen en lachte:”Ik ga niet zeggen wie er gewonnen heeft!” Meredith lachte: ”Hoeft ook niet Les, iedereen weet dat mijn merrie weer terug is!” Schuyler en Molly, die een jaar bij Meredith getraind had en nu bij Schuyler reed, leunde over het hek en keken met gefronste wenkbrauwen naar Meredith. Die pakte de deken die ze op het hek achtergela-ten had en trok die zorgvuldig over de rug van Stella. Candice keek naar Schuy-ler en draafde naar Meredith toe. “Die weten niet waar ze moeten kijken!!” Me-redith glimlachte triest en knikte. “ze ziet er gelukkig weer beter uit!!” “Prin-cess!” Meredith draaide zich om en lachte stralend naar markus die naast Schuy-ler was gaan staan. Stella snoof en schudde haar hoofd, de vliegen die om haar heen cirkelden irriteerden haar! “Ik zet je op stal meissie!” Leslie riep:”Ik kom je zo nog wel tegen!!!” Molly liep langzaam achter Meredith aan maar die lette niet op haar. Ze praatte zachtjes tegen Stella en zocht naar de borstels die ze mee genomen had. Markus kwam binnen en rolde even met zijn ogen naar Mere-dith toen hij Molly voor de box heen en weer zag drentelen. “Lieverd ik ga even met Leena lopen!” Meredith lachte even en knikte. Stella was wel wat onrustig maar hield Meredith goed in de gaten. “goed zo schoonheid, je bent braaf! Je hebt hard gelopen net hè! Nu maar eens kijken hoe je het morgen gaat doen!” “Ga je haar echt in de wedstrijd rijden?” Molly keek Meredith vragend aan. Die knikte vriendelijk en zei:” ja, ik ga het gewoon proberen. Misschien lukt het wel.” Mol-ly bleef nerveus op en neer lopen en Meredith keek haar aan. Haar vroegere leer-linge was mager en schrikkerig. “Je werkt nog steeds bij Schuyler?” Molly knikte en beet op haar lip. Meredith borstelde Stella’s manen en floot zachtjes voor zich heen. “Meredith……” Meredith keek naar Molly die nu op een strobaal zat en liep naar haar toe. “Molly? Wat is er aan de hand?” “Ik moet Kroongravin en Subliem rijden!” Molly schudde haar hoofd en een traan drupte op haar hand. Meredith aarzelde even…en sloeg toen haar arm om Molly heen. “Kroongravin? Dat word dan haar eerste echte wedstrijd! Hey, dat is toch geweldig?!” Molly snikte:”Ik heb haar al weken niet gereden! Geen tijd voor gehad. Ik durf het niet Meredith!” Meredith schudde even haar hoofd en zei:”Ze heeft je dus expres uit hun buurt gehouden?!” Molly knikte en snikte zacht. “I-ik heb het bij jou zo ge-weldig gehad Meredith! En nu…..” Meredith gaf Molly een zakdoekje en zei:”Je mag altijd terug komen Mol, dat weet je toch?” Molly snikte:”dat kun je niet menen! Ik ben mede schuldig geweest aan de mishandelingen van Stella!” Meredith zei zacht:”Molly, ik neem jou niks kwalijk, echt niet! Je mag van mij altijd bij me terug komen, je kamer is klaar om in terug te komen! Hey meisje, kom op, droog je tranen eens!!” Markus kwam de stallen in met Leena en keek achterdochtig naar Molly. “markus? wil je iets voor me doen?” Meredith pakte de longeerlijn over en keek markus aan. “voor jou doe ik alles princess, dat weet je!” Meredith lachte en zei:”Ga dan even naar de stal van Schuyler, zeg haar dat Molly vanaf nu bij mij traint, neem Kroongravin en Subliem mee hierheen met hun spullen.” Markus keek haar aan en begon toen hartelijk te lachen.”Tuurlijk doe ik dat! Ik doe alles om die bitch dwars te kunnen zitten!!” Meredith gaf hem snel een zoen en klopte Leena op haar hals. “Ze kan de box in hè?” Riep ze mar-kus na. Die knikte en zwaaide. Molly zat verbaasd te kijken en Meredith zetten Leena in haar box. “Zo Mol, ik ben er vanuit gegaan dat je met me mee wilt? Anders moet je nu heel hard naar Schuyler rennen en zeggen dat markus liegt.” Molly keek haar schaapachtig aan en toen begonnen ze alletwee heel hard te la-chen. “jij bent nog steeds even gek!” “jij ook! Kom hier jij!” Lachend omhelsden ze elkaar. “ik ben je zo dankbaar Meredith!” Meredith lachte:” dat is mooi Mol, maar we moeten wel zorgen dat je morgen goed rijd! Met alletwee die mormels!” Molly lachte en veegde haar tranen weg.
Markus kwam terug, lachend, met Kroongravin en Subliem. “Ik heb nog nooit iemand zo kwaad zien zijn als Schuyler, die liep gewoon groen aan!” Molly grinnikte en zette Subliem in de box die Meredith haar aan wees. Markus knip-oogde en zette Kroongravin ernaast. “kom, we gaan eten en dan gaan we maar eens vroeg naar bed, morgen begint de eerste wedstrijd om 9u en daarin start jij met Subliem hè Mol??” Molly knikte. “Ok dan zorgen we dat we om 7u te paard zitten, ik moet met Stelli om 10u starten. Markus?” “Op mij kun je rekenen lie-verd!”
“Trusten Mol, tot morgen!” “tot morgen! En bedankt!” Meredith knipoogde en toen ze in bed lag voelde ze pas hoe moe ze was! “Molly komt dus weer bij jou trainen??” “Ja, gelukkig! T is een te gekke meid als je haar kent Markus, echt waar!” “Daar vertrouwen we dan maar op!” Lachte Markus. Meredith had niet eens de energie meer om zich druk te maken over de eerste wedstrijd van Stella, ze sloot haar ogen en sliep.

De volgende ochtend was het al druk in het restaurant, het zou erg warm wor-den en veel ruiters wilden hun paarden nog getraind hebben voordat de wedstrijd begon en de steekvliegen de paarden en ook de ruiters aan zouden vallen.
Schuyler keek vals naar Molly maar die bleef dicht bij Meredith en Markus in de buurt.
“Goedemorgen mijn kleine ster, hoe is het met jou??” Stella hinnikte vrolijk en pakte Meredith’s bloesje tussen haar tanden. “Gekkie! Laat los, dan krijg je je eten!” Terwijl Stella haar eten opknabbelde poetste Meredith haar tot ze glom als een kastanje. Molly zadelde Subliem en Markus poetste Leena.
“Okay Molly, stap haar eerst maar eens goed los. Zorg dat ze goed op je let, rijd daarna wat tempowisselingen.” Voor ze het wisten was het half 9. “Goed ge-werkt jullie 2! Kom er maar af Molly!!” Molly sprong met een verhit gezichtje op de grond en klopte haar paard belonend op haar hals. “ik stap even met haar, ga jij wat drinken en het parcours verkennen Molly, dan zie ik je zo wel weer!” Markus kwam naar Meredith toe en gaf haar een bekertje water. “Alsjeblieft meisje! Ik hou van je, maar die blikken van Schuyler beloven niet veel goeds.” Meredith grinnikte en zei tussen 2 slokken door:”Zonder René kan ik haar wel aan. Ik begin me nu alleen een beetje zenuwachtig te voelen over mijn eigen par-cours.” Markus lachte en legde zijn arm om haar schouders en zei:”Het komt vast wel goed meisje, ik zal je na Molly’s parcours wel helpen. Maak je vooral niet druk!!” Molly kwam buiten adem terug rennen. “Ik haal het nooit, dat par-cours is super moeilijk!” Leslie, die aan kwam lopen en naar Edelf liep knikte en zei:”Ja, het is een pittig parcours! Ik wens je dan ook veel succes Molly!”
Molly’s parcours verliep echter zeer goed en met een snelle tijd kwam ze foutloos door. Wat was ze trots! Stralend kwam ze in de inrijbak. Uiteindelijk werd Molly 3e.

“Zo Mer, nu jij! Wat ziet die kleine er geweldig uit lieverd, net zo mooi als jij!” Meredith’s eens zo zelfverzekerde gezichtje was wit en om haar mond lag een gespannen trek. Stella voelde de onzekerheid van haar bazin en was opstandiger dan ooit!! Schuyler, die inmiddels ook haar witte hengst rondstapte keek triom-fantelijk naar Meredith. “ze is veranderd hè?” “Ja, alleen in positieve zin!” was het kattige antwoord. “Hey Mer, doe eens even rustig! Je staat stijf van de stress!” Meredith haalde diep adem en liet Stella halthouden. “Concentreer je op Stella. Stel haar gerust en zorg dat ze je vertrouwt! Kom op kleine, ik hou van je en ik weet dat je het kunt! Net zo goed als ik weet dat Stella-belli het kan! Dus lieverd, waar wacht je op? Spring die oefensprong en ga dadelijk rustig van start!” Meredith streelde Stella over haar manen en knikte. “ja, die zenuwen zijn nergens voor nodig, het is mijn eigen Stella-belli en ik weet dat ze het kan!”
“Meredith Michaels en Stella!” Stella hinnikte en Meredith klopte haar zachtjes op haar hals. “dit is je grote comeback lieverd, doe je best!” “Jij ook Mer, je kunt t!” Meredith keek nog even achterom naar Markus en zette Stella toen aan tot galop. De merrie schrok even, de verwachte zweepslag bleef echter uit! “Ik ben het meisje! Heb ik jou ooit pijn gedaan? Nee toch? Kom, de eerste sprong hebben we gehad, we moeten proberen foutloos te blijven, die barrage komt dan ook wel weer goed. Schuyler heeft er nooit iets leuks van gemaakt hè, en als zij vond dat je te langzaam was dan kreeg je een klap of niet? Meisje, ik ben zo blij dat ik je terug heb, laat me nou niet in de steek! Kom op! Nu die drie sprong nog en dan hebben we het gehaald!” Meredith bleef zacht tegen Stella praten. Ook door de drie sprong kwamen ze zonder fouten en toen ze door de finish reden klopte Me-redith haar merrie dolblij op de hals. “Goed gedaan prinsesje!!” Markus lachte en stak zijn duim op. Stella hinnikte en pakte gretig de wortel aan die Meredith haar gaf. Van alle kanten kreeg Meredith schouder klopjes en werd ze gefelici-teerd. Ze bleef echter bij haar merrie en liet haar geen seconde alleen. “ik moet de barrage nog rijden jongens,juich niet te vroeg!” Markus knikte en knipoogde naar haar toen Schuyler triomfantelijk de bak uit kwam…”Foutloos!” “ik ook, zie je in de barrage!” “hier, wat te drinken!” “Thanks Molly, markus, geef jij Stelli even een beetje water? Niet te koud hè?” markus hield Stella de emmer water voor en lachte:”Nee nee, ik geef geen te koud water lieverd, wees maar niet bang!” Meredith lachte ook en klopte Stella op haar hals. “Je start als een na laatste, net voor Schuyler, Leslie start voor jou.” Meredith knikte bedachtzaam. Leslie zag dat en lachte:”Ik zal het je niet makkelijk maken Mer! Het kan dan wel Stella’s grote comeback zijn maar toch zal ik alles doen om je voor te blij-ven!” Leslie’s ogen lachten en ze knipoogde. “Het zelfde zullen Stelli en ik doen Les!”
Leslie ging van start in de barrage en kwam met 4 fouten door. “Let op de 2e oxer, dat plankje ligt verdacht los! Succes!” Meredith riep nog:”Dankje!” en ga-loppeerde het parcours in. Stella hinnikte en nam het suikerklontje aan wat Me-redith haar snel toestopte.”Zo, en nu gaan we op volle snelheid meisje! Ik weet dat je het kunt en waarom zouden we het dan niet doen?!” Stella was nu geheel ontspannen en sprong zonder enige aarzeling de sprongen. Meredith
hoefde haar niet eens aan te sporen! In volle galop raceten ze door de finish en enthousiast klopte Meredith haar merrie op de hals!
Meredith toch!

Gespannen als een veer zat Meredith op de rug van haar merrie naar het par-cours van Schuyler te kijken. Markus, Leslie en Molly stonden naast de merrie. “mocht dat kreng sneller zijn Mer, dan hebben jullie het nog geweldig gedaan!” Meredith knikte en glimlachte naar Markus. Schuyler was duidelijk te zeer ge-brand op de tijd van Meredith en sneed teveel af bij de laatste sprong. Haar hengst gleed weg en kon nog maar net op de been blijven! Het kon niet voorko-men worden dat de hindernis ondersteboven gelopen werd. Schuyler was woe-dend maar Meredith sloeg met een schreeuw van vreugde haar armen om de hals van Stella en tranen liepen over haar wangen. “Je hebt het gehaald meisje, je hebt het gedaan!” Stella hinnikte enthousiast en schudde met haar hoofd. Schuyler kwam de bak uit……..ze schreeuwde schold en keek Meredith vals aan. Die lachte alleen stralend en bleef Stella strelen. “Je moet naar de prijsuit-reiking princess!” Markus lachte stralend en hield Stella vast terwijl het lint om-gehangen werd. “De prijsuitreiking met als winnaar voorop……Meredith Mi-chaels met haar merrie Stella!”
Stralend reed Meredith de bak in om de prijs in ontvangst te nemen. Leslie was 2e geworden en reed lachend achter haar. Schuyler, die door de struikelpartij van haar paard veel tijd verloren had was 3e geworden. Stella keek om zich heen en hinnikte hard. Meredith lachte blij en klopte haar zachtjes op de hals.

Toen ze eindelijk weer in haar box stond hinnikte Stella nog een keertje en ging toen liggen rollen. Meredith keek vertederd naar haar paard en haalde diep adem, wat was ze gelukkig! “ik kom even bij je zitten meisje, even tot rust komen!” Met haar hoofd op de warme hals van Stella doezelde Meredith een beetje weg.
“Meredith?? Waar zit je toch?” Slaperig keek Meredith op. “Hè? Wat? Wie?” “Ik! Slaapkopje! Wou je nog mee naar de parcoursparty straks?” Meredith knip-perde met haar ogen en keek Markus even schaapachtig aan. “ ik ga wel mee denk ik ja!” “Dat denk ik ook ja, je kunt niet weg blijven nu je gewonnen hebt meisje!” Meredith stond op en knikte. Ze gaf Stella nog een knuffel en liep toen met markus mee naar het hotel. Daar kwamen ze Leslie tegen. “Hey! Jij bent bij je kampioen geweest, of niet?” Meredith knikte en lachte gelukkig. “Ik zie je straks op de parcoursparty wel!” even later zat Meredith op de rand van haar bed en ze keek besluitloos naar haar koffer. “wat ga ik in hemelsnaam aan doen?” markus lachte en zei:”Meisje, wat je ook aan doet, je ziet er altijd gewel-dig uit! Weet je hoe trots ik op je ben?” Meredith liet zich even vermoeid achter-over op het bed vallen en sloot even haar ogen. Markus kwam naast haar liggen en vroeg zachtjes:”Heeft het je zoveel energie gekost mijn prinses?” “Ja, nog al. Ik ben zo gaar als een pakje boter! Hoe laat begint die parcoursparty?” “Over 3 en een half uur precies!” “dan blijf ik hier nog even liggen hoor! Anders kom ik morgen mn bed niet uit van de hoofdpijn!” Markus zoende haar zachtjes en zei toen:”Dan blijf ik ook wel even bij je liggen!” “Hmmm, dat lijkt me een goed idee!” zei Meredith lachend en met een diepe zucht kroop ze tegen Markus aan om even later in een diepe slaap te vallen!

“Wat zie je er geweldig uit Mer!” Meredith deed haar oorbellen in en lachte stra-lend naar markus die de deur voor haar openhield. “Dankje schat! Ik ga eerst nog even naar Stella-belli hoor!” Stella stond wat te suffen in de warme box. “Je verveelt je hè lieverd? Ik zal je bovendeur open zetten, dan kun je een beetje met Youp spelen! Ik kom vanavond nog wel even naar je kijken, ok? Nou, lief zijn, tot straks!”
Op de parcoursparty was het gezellig druk. Meredith werd omringd door journa-listen en lachend beantwoordde ze alle vragen. “Mogen we een foto van U en de merrie?” “Ja hoor, kom maar mee naar de stal.” Markus knikte even naar haar en lachte. Toen Meredith de stal in kwam riep ze:”Stelli!” Stella hinnikte en-thousiast en leunde over de box deur. “hey meisje! Waar willen jullie de foto’s maken? Hier? Of in de bak?” Stella duwde aanhankelijk haar neus tegen de wang van Meredith. Dit leverde een uniek plaatje op! Meredith trok liefdevol aan de manen van haar lieveling en nam haar mee naar de bak. Er werden foto’s gemaakt en een jonge journalist vroeg:”Mag ik nog een foto van u op de mer-rie??” Meredith knikte en zonder enige moeite sprong ze op de rug van haar Stel-la. Die hinnikte en keek vragend achterom. Toen de foto’s gemaakt waren kon “we gaan er even samen opuit lieverd!” Zonder zadel en met alleen een halster om mee te sturen reed ze het bos in. Met haar feestkleren aan op haar goed ge-poetste merrie reed Meredith een uurtje door het bos. Stella genoot! Toen Mere-dith haar even later weer in de box zette, verzorgde en nog een pepermuntje gaf straalden haar ogen als nooit te voren. “ik ga weer meissie, ik kom straks nog wel even naar je kijken.”
“En daar is mijn prinses weer, jij bent er met Stella op uit geweest hè lieverd?” Meredith bloosde en knikte. “er zit stro in je haar! Kom eens?” Markus lachte en plukte het strootje uit haar blonde haren. Snel gaf hij haar een zoen op haar wang. “waar is onze Molly eigenlijk??” vroeg Meredith even later toen ze met een glas champagne tegen markus aan geleund stond. “ik heb haar de hele avond nog niet gezien eigenlijk! Nu je het zegt…!” “Jij Les?” Leslie schudde haar hoofd en Meredith pakte haar telefoon. “ik bel wel eens even.” Molly nam echter haar telefoon niet aan. Meredith haalde haar schouders op en zuchtte. “Je maakt je zorgen!” constateerde markus terwijl hij naar haar lachte. “ja, om eerlijk te zijn wel. Ze heeft een jaar lang bij Schuyler getraind en nu ze weer bij mij terug is zal Schuyler op wraak zinnen! Ik loop even naar haar kamer schat, tot zo!” “Wees voorzichtig Mer, tot zo!” Meredith zwaaide en liep naar het hotel.
“Molly? Molly! Ben je hier?” Meredith klopte op de deur en wachtte. “Ga weg!” “ja dus.” Mompelde ze in zichzelf. “Molly, ik ben het, laat me er in. Toe!” enige tijd later opende Molly de deur en liep Meredith naar binnen. Ademloos bleef ze even staan. Wat een zooitje! En wat zag Molly er uit! Haar ogen waren dik en rood behuild. Haar mascara liep in zwarte strepen over haar wangen. Haar hand vertoonde een bloedende wond en de trofee die ze die middag gewonnen had lag in stukken op de grond. “Molly Ashe, wat is hier gebeurd?” Automatisch begon Meredith de kleren van de grond te rapen, op te vouwen en in de koffer te leggen. Molly zat als verdoofd op de rand van het bed. “zo, hier is iemand flink kwaad geweest!” grinnikte Meredith toen ze twee kapot geknipte rijbroeken van de grond pakte. “die zullen we maar weggooien hè?” Molly keek voor zich uit en hield haar hand krampachtig tegen zich aan gedrukt. “Zo, dat ziet er niet zo mooi uit Mol! Wat is er gebeurd?’ Meredith vulde een bak met warm water en begon de wond schoon te maken. Molly snikte nu zachtjes. “dit kan een beetje zeer doen Molly, maar vertel, wat is er hier gebeurd?” “dat is nou de 3e keer dat je dat vraagt!” snikte de jonge blonde Amerikaanse en ze keek Meredith met haar rode ogen smekend aan. “ja, en als je me nu geen antwoord geeft dan vraag ik het voor een 4e keer! Nee, niet terug trekken, laat me even kijken!” Molly zette haar tanden op elkaar en sloot haar ogen. “Het is behoorlijk diep Mol, wat heb je ge-daan?” “Lavendel vast gehouden.” Was het zachte antwoord. “Lavendel vast-gehouden.” Herhaalde Meredith terwijl ze naar een rol verband zocht. “Dat is toch die hengst van Schuyler?” “ja. Ze vroeg me hem even vast te houden omdat ze haar zweep vergeten was. Ik nam het halstertouw over en meteen gaf zij hem een klap. Het beestje schrok zich wild en steigerde. Hij trok zo de ketting door mijn hand!” “Heerlijk ja, die kettingen!” Meredith schudde haar hoofd en pakte het schaartje uit de beautycase van Molly. “ Ze deed het dus expres?” Molly knikte en snikte:”Lavendel verstapte zich toen hij neer kwam en daar gaf ze mij de schuld van. Ze eiste dat ik hem verder verzorgde. Dat deed ik, waarom moet je me niet vragen. Toen ik hier terug kwam lag het er zo bij.” Meredith zuchtte diep en schudde haar hoofd. “even zo blijven zitten meid, ik ontsmet het even en dan doe ik het verband erom.” Molly knikte. “Ik kan morgen niet meer rijden!” “waarom niet Mol, durf je het niet aan met je hand?” “ jawel, als het niet zo’n pijn meer doet dan wel, maar ik heb geen rijbroek meer!” Meredith glimlachte en zei:”Dan krijg je er wel een van mij meid, we hebben toch ong. de zelfde maat. Zo, kijk eens. Klaar! Gaat t weer?” Molly knikte aarzelend. “ga je even opfris-sen Mol. Dan gaan we samen nog even naar de parcoursparty! Je moet je niet gek laten maken! Kom!” aarzelend stond Molly op. Even later liepen ze samen de trappen van het hotel af. “Schuyler…..” “Nee. Mol, laat je niet gek maken! Je paarden staan al allemaal veilig bij die van ons in de stalgang. Ze kan je niks maken. Ik vraag me af hoe ze op je kamer gekomen is.” Molly haalde moedeloos haar schouders op. “Ik heb haar zelf de sleutel gegeven.” “En nu terug gekre-gen?” “ja” Meredith knikte en zei:”Dan zijn we van dat probleem af. Het enige wat dan nu nog een probleem is…laat je avond niet verpesten door die bitch en haar jaloezie! Ze is het niet waard om je druk over te maken, al moet ik eerlijk toegeven dat ik dat ook nog al eens doe. Maar vanavond is het onze party Mol-ly, denk daar aan ! kom!” Molly knikte en gooide met een elegant gebaar haar vlecht over haar schouder naar achteren. “dat jurkje staat je trouwens geweldig Molly, weet je dat?” Molly lachte nu een beetje en knikte. “ik ben blij dat ik bij je kan blijven Meredith!” “Je hebt toch nooit getwijfeld of je terug mocht komen, wel?” Molly knikte blozend. “Jawel, ik durfde niet meer, na wat Schuyler en René je allemaal aan gedaan hebben, ik voelde me verantwoordelijk! ”Onzin meissie! Kom, hier praten we niet meer over, we gaan morgen Schuyler eens even laten zien wie hier de goede en sportieve amazones zijn!” toen ze wat lacherig binnen kwamen bij de parcoursparty kwamen Leslie en Markus meteen op hen af. “waar bleven jullie toch? Het feest begon al saai te worden! Leslie keek vra-gend naar de hand van Molly en vroeg:”Wat heb je gedaan? Ben je gebeten?” Molly schudde haar hoofd en vertelde zachtjes het hele verhaal. Meredith lachte stralend naar Markus en liet zich mee nemen naar de dansvloer. “Oh Markus, je weet niet half hoe blij ik ben dat Stella zo goed gelopen heeft vandaag!” markus lachte vertederd en zei:”Dat zie ik aan je prachtige ogen prinsesje van me! Je straalt gewoon!” Meredith bloosde een beetje en leunde wat tegen markus aan.
Het was al laat toen ze eindelijk terug slenterden naar het hotel. “Slaap lekker Leslie!” “Jij ook Mer, trusten Markus! see you tomorrow Molly!” Leslie zwaaide en sloot haar kamer deur. Molly bleef even staan. “slaap lekker Molly, maak je niet druk, morgen zien we wel weer verder! Je rijbroek ligt op je bed, dat is het probleem niet. Mocht er wat zijn, je belt maar of je komt gewoon, okay?” Molly knikte en zei zacht:” Tot morgen! Bedankt!” Markus glimlachte en zei:”trusten Molly! Morgen gaan jullie er tegenaan, dat is een ding wat zeker is! Kom prin-ses, we gaan slapen!” Meredith knipoogde naar Molly en toen liepen ze naar hun kamer.

“Wat zit jij daar dom voor je uit te lachen?” Meredith schrok op en kon nog net voorkomen dat ze het lepeltje ijs op haar rijbroek liet vallen. “Je liet me schrikken les, doe dat nooit meer!” Leslie keek haar lachend aan en Molly kwam naast haar op het gras zitten. “Ik zat een beetje te dromen.” “Over Markus uiteraard!” plaagde Molly haar vriendin. Die bloosde verdacht en likte geconcentreerd aan haar lepeltje ijs. Stella, die ze liet grazen hinnikte zacht en duwde haar neus in Molly’s gezicht. Leslie schudde haar hoofd en grinnikte. “Je bent net een verlief-de puber Mer, echt waar! En het mooiste is dat Schuyler denkt dat ze nog een kans maakt bij markus ook! Achterlijk toch?” Meredith lachte maar haar ogen stonden bezorgd, ze wist dat Schuyler alles uit de kast zou halen om markus en haar uit elkaar te krijgen. Molly zag het en schudde haaar hoofd bijna onzicht-baar naar Leslie. Die sloeg haar arm om de schouders van Meredith en zei:”Maak je geen zorgen Mer, Markus is hartstikke gek op je, dat is een ding wat zeker is. Schuyler zal het zeker proberen, maar ze zal geen succes hebben, dat weet je zelf ook wel!” Meredith knikte en schudde even haar hoofd om de nare gedachte kwijt te raken. Molly ging lui achterover op het gras liggen en zei:”het is warm vandaag mensen!” “dat is het zeker! Hoe is het met je hand?” Molly prutste wat aan het verband. “Pijnlijk!” “hmmm dat wilde ik eigenlijk niet horen als ik eerlijk ben! Ga je vandaag wel rijden?” Molly knikte en geeuw-de.
Leslie was de eerste die opstond. “Ik rijd vandaag maar 1 parcours, en daar ga ik me nu op voorbereiden! Hoeveel rijden jullie er?” Meredith keek tegen de zon in en geeuwde:”Ook 1, met Justy! Zie je straks wel in de inrijbak!!” Molly draaide zich op haar buik en keek Meredith vragend aan. “Ben je bang dat het Schuyler gaat lukken?” vroeg ze aarzelend. Na 3 jaar bij haar getraind te hebben kende ze Meredith beter dan wie ook! Meredith vouwde haar handen onder haar hoofd en haalde haar schouders op. “ik weet het niet.” Zei ze eerlijk en een traan liep over haar wang. “Schuyler is niet lelijk! En nu je t zegt, ze zijn de laatste tijd wel erg vaak bij elkaar!” Molly schudde haar hoofd en sloeg haar arm om Meredith heen.”Niet huilen Mer, Schuyler is niet lelijk nee, maar dat ben jij ook niet! En dat Schuyler markus achterna loopt, daar kan markus niets aan doen hè! Kop op meid!” “ik ben zo blij dat je terug bent Mol! Ik heb je zo vreselijk gemist!” “ik jou ook Mer, echt waar! Wat Schuyler ook zal proberen, wij zijn een stuk slimmer, en leuker…al zeg ik het zelf!” dat was Molly ten voeten uit! Het lukte haar meestal wel Meredith op te vrolijken. Nu ook. Meredith ging recht op zitten en lachte. “heb je mijn stoere hengst al gezien Mol?” “nee?” “kom mee dan, dan gaan we meteen kijken of er iets met kroongravin te beginnen is.” Meredith klikte met haar tong en Stella was meteen een en al aandacht voor haar bazin. Samen lie-pen ze naar de stallen. Waar Schuyler met markus stond te praten. Meredith beet op haar lip en voelde hoe Molly haar even in haar hand kneep. “Hey Mar-kus! jij ging mij je hengst laten zien Mer, toch?” Molly nam de leiding op zich en seinde naar markus dat hij mee moest komen. Die maakte een hulpeloos gebaar en schudde zijn hoofd. Molly knikte even en trok Meredith mee. “Laat je niet gek maken Mer, dat heb je mij gezegd en nu zeg ik het jou! Kom op, zadel je hengst, ik zadel mijn merrie en dan gaan we even een bosritje maken, dat halen we nog wel voor het parcours, en het is ook meteen losrijden, toch? Zie ik je zo voor de stal?” Meredith knikte en zette Stella in haar box. “Oh meisje!” zuchtte ze moedeloos. “waarom voel ik me zo stinkmodder? Ik wist van te voren dat ze het zou proberen, en ik zag het ook wel. Komt het alleen nu omdat Leslie het ook zei?” Stella hinnikte en schudde met haar hoofd. Meredith lachte en klopte haar merrie op de hals. “ik ga even met Justy naar buiten schat!” Just do it stond wat te suf-fen in zijn box. “kom jongeman, een beetje actief worden, we gaan even naar buiten!” Toen ze met de hengst aan de teugel naar buiten liep kwam markus met een verhit gezicht aanlopen. Hij glimlachte een beetje afwezig en Meredith steeg op. “tot straks!” Samen met Molly reed ze het bos in.

“Succes Mer let even op de laatste van de dubbel, daar had ik 3 stappen geteld, maar t worden er 2!” Leslie stak haar duim op en Meredith knikte en ging van start. Just do it hinnikte ondeugend en bokte fel na iedere hindernis. Meredith had geen enkele moeite om te blijven zitten en kwam in de barrage. “goed gedaan meissie! Klasse!” markus sloeg zijn armen om haar heen en kuste haar zachtjes. Meredith bloosde en drukte zich tegen Markus aan. Waar was ze zo bang voor?!
“Schuyler is foutloos en snel, ze staat nu eerste!” Meredith keek naar Just do it die naast markus stond en steeg op. “here we go sweetie. We gaan haar te snel af zijn!” “Met dat schillenpaardje? Ach Meredith word wakker uit die droom! En mocht het je ontgaan zijn, Markus krijg ik ook wel!” Schuyler keek haar meewa-rig aan en haalde haar hand door haar honingblonde haar.
Meredith was kwaad en vastbesloten sneller te zijn dan Schuyler. Dat was de grote fout. Ze spoorde de jonge hengst te veel aan….werd te overmoedig Just do it aarzelde even en zette net te vroeg af, midden in de hindernis kwamen ze te-recht. Met een harde klap belandde Meredith op de grond waar ze als verdoofd bleef liggen.
Heeft Schuyler succes?

Just do it krabbelde snel overeind en draafde kreupel naar Markus toe die bij de ingang van het parcours stond. Molly nam hem mee naar de stal terwijl markus naar Meredith rende die verdwaasd rechtop zat. “gaat het?” “Justy…” “Ja, hij is bij Molly. Kom, kun je staan?” Langzaam liepen ze naar de uitgang van de bak waar Schuyler met een brede lach om haar mond naar Meredith stond te kijken. Die barstte, van pure ellende in snikken uit toen ze Just do it zag staan. Met opgetrokken voorbeen en hangend hoofd stond hij naast Molly terwijl de veearts hem een injectie gaf. “Ik…..het is mijn schuld!” Markus sloeg zijn arm om haar heen en zei:”Ja, dat is het zeker. Je liet je veel te veel opjutten door Schuyler en concentreerde je op haar tijd in plaats van op je rit en op je paard. Kom, we gaan naar de EHBO daarna zullen we kijken wat er met Justy aan de hand is, Molly blijft wel even bij hem.” “zie je wel dat René gelijk heeft? Ik ben geen paard waard!” Markus schudde zijn hoofd en zei:”Mer, dit is onzin,iedereen maakt weleens een fout. Dat je kwaad bent op Schuyler is heel begrijpelijk, maar dit was gewoon een stomme actie van je. Kom, we gaan eens even kijken wat de dokter van die enkel van je zegt!” Meredith bloosde, ondanks dat ze het had proberen te verbergen had markus dus gezien dat haar enkel gemeen pijn deed.
De arts was heel aardig maar kon niet voorkomen dat de enkel van Meredith stevig ingetapet werd en dat rijden voor de rest van de week streng verboden was.
“zou je nu je tranen willen drogen lieverd? Kom, ik kan er niet tegen als je huilt,dat weet je!” “ben je dan niet boos?” Markus begon nu te lachen. “Boos? Zou dat nut hebben denk je? Je weet zelf dat het je eigen fout is lieverd, en ik weet dat dit niet meer zal gebeuren! Kom, we kijken even hoe het met je stoere hengst gaat, kun je lopen?” Meredith knikte en strompelde moeizaam mee. Just do it liep met Molly door de losrijbak. Hij ontlastte zijn rechter voorbeen en hin-nikte af en toe klaaglijk. Meredith kreeg tranen in haar ogen en wilde naar haar hengst toe rennen. “AUW!” Markus ving haar op en zei zacht:”Voorzichtig meisje, kom, ik help je!” “Justy!” Just do it keek op en hinnikte zachtjes. Molly liet het halstertouw los en langzaam kwam de hengst naar Meredith toe. “Oh mijn lieve schat toch! Wat heb ik gedaan?” Molly kwam ook aanlopen en zei:”Hij heeft zijn knie verdraaid, niet ernstig maar wel vervelend. 3 weken al-leen stappen aan de hand en dan langzaam weer berijden. Maar Mer, mag ik even vragen wat je bezielde?” Meredith keek haar leerlinge aan en haalde haar schouders op. “ik weet het niet, ik moest die trut voor blijven. Ik gunde haar de lol van de overwinning niet! En dat was helemaal fout.” “ja dat kun je wel stel-len ja. Wat is er met je enkel aan de hand?” “enkelbanden gescheurd. Week zeker niet rijden.” Leslie kwam aanlopen en keek Meredith aan alsof ze haar voor het eerst zag. “Meredith!” Meredith legde haar hoofd tegen de hals van Just do it en zuchtte:” Ik weet het, het was stom van me. Zeg maar niks!” Leslie glimlachte en zei:”het was stom, maar wel begrijpelijk Mer, die bitch kan je het bloed onder de nagels vandaan halen. Hoelang mag je niet rijden?” “ikzelf een week niet, maar Just do it 3 weken, dan mag ik langzaam weer wat met hem gaan doen, toch Molly?” Molly knikte en Meredith zei:”en dat vind ik het ergste. Dat ik m’n enkelbanden gescheurd heb is mijn eigenschuld, maar die arme Justy kon er niks aan doen. Dat is mijn schuld!” een traan liep over haar wang. “ja, nu moet je vooral gaan staan huilen! Daar help je ook echt iemand mee! Kom, ik zal Jus-ty in zijn box brengen, dan ga jij even liggen en dan ga ik Molly helpen, die hoeft pas rond half 7 te rijden!” Markus knipoogde en nam Just do it van Meredith over. De hengst was echter flink overstuur en hapte. “AUW! Mijn schouder!” Langzaam liepen ze naar de stallen. Markus aan de ene kant van Just do it en Meredith met gebogen hoofd aan de andere kant, met haar hand op de hals van haar lieveling.
“Mer, lieverd, luister nou eens even naar me.” Meredith snifte wat en keek op.”je voelt je vreselijk schuldig, is t niet?” Meredith knikte bedeesd. Zo had markus haar nog nooit gezien! Hij sloeg zijn armen om haar heen en wiegde zachtjes heen en weer. “Lieverd, dit had iedereen kunnen overkomen! Je liet je deze keer gek maken door Schuyler, dat is niet zo gek, ze kan behoorlijk vals uit de hoek komen en je was vast besloten te winnen. Ik weet niet wat ze tegen je zei voor-dat je van start ging maar dat miste zijn uitwerking niet. Nu is je paardje kreu-pel en jijzelf ook. Ze heeft haar zin. Maar lieverd, we geven ons niet gewonnen, gun haar nu die triomf, over een week zit jij op je Stella en dan heeft ze het na-kijken!” “ik ga niet meer met Stella springen!” “Wat een onzin! Jij gaat met Stel-la springen! kom op zeg! Je hebt niet voor niets gewonnen gisteren! Als je kunt met je enkel dan rijd jij volgende week Mer, dat is een ding wat zeker is. Kom, ga nu even wat slapen, je krijgt een pijnstiller. Ik zal Molly wel gaan helpen!” na een lange zoen en een pijnstiller was Meredith wat gekalmeerd en even later lag ze met haar voet op het dekbed rustig te slapen.

Er werd besloten dat Meredith de week erop niet meer mee zou rijden, ze had teveel last van haar enkel. Wel bleven zij en markus om Molly en Leslie te hel-pen.
Meredith lag op haar bed wat te dommelen toen de telefoon rinkelde. Slaperig rekte ze zich uit naar het nachtkastje. “ja?” “Wat zoent markus lekker Mere-dith! Hoe is het met je voet?” “Schuyler! Wat zeg je?” “Ik zeg dat Markus heer-lijk zoent. Mocht het je interesseren waar hij de hele dag geweest is, bij mij. We hebben gezellig een buitenritje gemaakt met Ilian en Carolus. En daarna zijn we naar mijn kamer gegaan. Wat we daar gedaan hebben gaat je echt helemaal niets aan, maar ik kan je wel vertellen dat die stomme hengst hem flink gebeten heeft in zijn schouder. Hij heeft er flink last van. Nou, ik kom je straks wel weer te-gen.” Meredith keek naar de telefoon en een traan drupte op haar hand. Snik-kend belde ze Molly. “Mol? Kun je alsjeblieft komen?” “Tuurlijk! Wat is er en waar ben je?” “Op mijn kamer. Neem je les mee?” “Als jij dat wilt wel meid, blijf waar je bent, we zijn er zo.” “de deur is open.” Toen Molly en Leslie binnen kwamen lag Meredith te snikken met haar gezicht verborgen in het kussen. Leslie streelde zacht door haar haren en vroeg zachtjes:”Wat is er gebeurd? Waarom ben je in hemelsnaam zo overstuur?” “Je had gelijk Les, je had gelijk! Schuyler…” “Nee! Dat kun je niet menen Meredith!” Molly keek Leslie ge-schrokken aan en sloeg haar armen om de hevig snikkende Meredith heen. “wat een klootzak! En hij doet steeds net of jij de enige voor hem bent! Belde hij zelf?” “n-n-ee! Schuyler. Ik heb hem niet meer gesproken. Hij zal zo wel komen! Ik wil hem niet zien!” Leslie stond op. “Ik zal met hem praten Mer, maak je geen zorgen!” Snikkend keek Meredith Leslie aan. “dankje Les, heel erg bedankt!” Molly gaf Meredith een glas water en zei:” Ik blijf wel hier les, kom je zo te-rug?” Leslie knikte en knipoogde nog even naar Meredith. “het komt wel goed! Die simpele Duitser kunnen we met zijn drieën wel aan!”
Die middag ging Meredith toch mee naar de inrijbak om Molly te helpen. “Hou haar bij je Mol! Goed zo, kom op, laat niet met je sollen! Jij bent de baas, niet Subliem!” “Meredith?” Meredith moest zichzelf dwingen niet om te kijken. “Ik ben bezig. Goed zo Molly! Laat je niet afleiden! Nog een volte in galop en dan de oefensprong!” “Mer, alsjeblieft!” Meredith negeerde Markus volkomen! Het kostte haar duidelijk moeite haar tranen in te houden maar ze hield zich groot! “gaat goed Molly! Heel netjes! Het gaat regenen, moet je je jas hebben?” Molly knikte en keek Meredith onderzoekend aan. “Het gaat wel” siste die terwijl ze de jas van Molly, die over het hek hing aan haar vriendin gaf.
“Je moet starten! Heel veel succes Molly, je kunt het. Denk eraan, laat haar niet weglopen, bij de sloot laat je haar gaan! Succes!” “Zo, nu ben je niet meer bezig. Meredith?” “Nee. Ik kijk naar Molly’s parcours en heb je niets te zeggen. Het is uit. Afgelopen.” Markus bleef nog even staan en draaide zich toen met een kort:”Wat jij wilt” om. Molly kwam met 4 fouten door. “Goed gedaan Molly, jammer van die fout! Volgende keer gaan we voor de 0! We hebben nog een weekje!” Molly knikte lachend en vroeg zacht:”Wat moest ie?” “weet het niet, heb niet met hem gepraat! Kom, we gaan die schat van je verzorgen!” Meredith deed alles om niet aan Markus te hoeven denken! Leslie wachtte in de stal op de 2 amazones. “Niet slecht Molly! Goed zelfs! Wat had ie te zeuren Mer? Ze-ker dat hij niets gedaan heeft?!” Meredith schudde haar hoofd en zei:”Nee, ik heb niet geluisterd. Heb alleen gezegd dat het over is. Ik ga even naar Stella, okay?” “is goed meid, zie je zo wel weer!”
In de stal bij haar trouwe merrie liet Meredith haar tranen de vrije loop. “Oh Stella, zou het echt waar zijn? Ik ben zo bang!” de merrie snoof zachtjes en knabbelde een beetje aan de schouder van haar bazin.
“Meredith kom je mee?” “Ja!” “ik ga even naar mijn kamer. Tot straks!” de koffer van Markus was weg. Wat voelde Meredith zich alleen.

De dagen die volgden gingen ze elkaar zoveel mogelijk uit de weg. Meredith voelde zich hopeloos alleen. De resultaten die Leslie en Molly behaalden waren niet om over naar huis te schrijven en toen ze naar Amerika vertrokken waren ze alle drie een beetje verdrietig. In de trailer van het vliegveld naar huis vroeg Leslie voorzichtig: “Heb je Markus nog gesproken?” Meredith schudde haar hoofd. Ik heb alleen via via gehoord dat hij terug is naar Duitsland. Van Alison heb ik gehoord dat hij de paarden bij mij op stal heeft opgehaald. Ik ga weer naar René ….” “sssst, rustig nou maar, dat lijkt me geen goed idee Mer,maar als je hulp nodig hebt dan zijn wij er nog altijd hè! Nou lieverd, we zijn er inmiddels, ik gooi jullie en de paarden eruit, morgen bel ik wel even!”
Voorzichtig liep Meredith de stal in. Inderdaad waren de boxen waar de paar-den van Markus eerst stonden nu leeg. Stilletjes verzorgden Molly en Meredith de paarden en gingen ze naar binnen. Molly was dolblij weer op haar eigen ka-mertje te zijn! “ik wil vroeg naar bed.” “ik ook! Hey, meissie, kom op hè!” Molly sloeg even haar arm om Meredith heen en knuffelde haar. “Als je hulp nodig hebt Mer, dan zeg je het hè?! René is niet te vertrouwen! Kan ik je niet op andere ge-dachten brengen?” Meredith schudde haar hoofd. Hoe vreselijk ze het bij René ook gehad had, nu Markus weg was had het voor haar allemaal geen zin meer en vluchtte ze terug naar het verleden. Met Stella. De andere paarden bleven thuis en zouden door Molly en Viviën verzorgd worden.

Meredith zat op het hek van de bak een beetje voor zich uit te dromen. Ze had nu 6 weken lang niets meer van Markus gehoord en voelde zich knap ellendig. Ze sliep slecht en Schuyler en René die haar erg hard lieten werken en haar con-stant in de gaten hielden maakten haar dood nerveus! Ze sloegen en schopten haar ook regelmatig erg hard. “Hey bitch! Je wist natuurlijk al lang dat Markus helemaal niet bij mij geweest is hè?! Ik heb die hele Markus niet gezien!” Als verdoofd staarde Meredith naar Schuyler en vechtend tegen tranen van kwaad-heid en machteloosheid vluchtte ze de stal in. Daar was echter René. “Zo, daar ben je dus!” Pats daar had ze weer een klap te pakken! Wanhopig huilend van pijn angst en vermoeidheid verstopte ze zich die avond in de stal bij haar trouwe merrie die rusteloos rondjes liep door de box. “Ik ben zo bang Stella, zo doods-bang! Waren we maar thuis gebleven!” “ja, had je dat maar gedaan! Nu kun je toch mooi niet meer terug!” Vals lachend kwam René de box binnen. Hij trok Meredith, die angstig gilde aan haar haren naar buiten en gaf haar een paar rake klappen in haar gezicht. “Je moest eens weten hoe erg ik jou haat! Nu heb je ook nog de merrie bij me weg gehaald, je zult er voor boeten!” een trap, in haar maag deze keer. Meredith hoestte benauwd. René gooide haar woedend tegen een box-deur waar ze als verdoofd bleef zitten. Hij trapte nog even flink tegen haar schouder en keek haar lachend aan. Fluitend liep hij weg. Meredith bleef die nacht zitten waar ze zat. Ze had geen kracht om op te staan, de pijn was te erg. De volgende dag was het weer het zelfde liedje. Meredith, die vreselijke hoofd-pijn had en erg duizelig en misselijk was, was LouLou aan het poetsen toen Re-né en Schuyler binnen kwamen. Ze probeerde zo min mogelijk op te vallen maar juist door haar angst liet ze de hoefkrabber vallen. “Kun jij nou helemaal niks goed doen? Kom hier slet!” woedend begon René op haar in te slaan. Schuyler glimlachte en zei treiterig:” Wat ben je toch goed gelovig Meredith! Haha! Mar-kus bij mij! Ik moet er toch niet aan denken!” huilend van pijn en ellende reed Meredith even later het erf af, op de rug van Stella. “Als je terug komt vermoord ik je! Als je niet terug komt ook trouwens!” “En die mottenbal erbij!” “Meredith! Meredith kom terug!” een bekende stem? Meredith aarzelde maar keek niet meer om en negeerde het geroep. Met haar laatste krachten stuurde ze de merrie naar een openplek. Daar liet ze zich uit het zadel glijden. Ze ging in een houding zit-ten waarin ze het minste pijn had, maar zelfs dan liepen de tranen over haar wangen. De zoute tranen brandden in de schaafwond op haar wang. “Zou Mar-kus nog wel eens aan mij denken Stelli? Of zal hij me al vergeten zijn? Hoe kon ik zo stom zijn Schuyler te geloven?” “Dat vraag ik me ook af ja, maar om meteen je andere vraag te beantwoorden, ja, Markus denkt dag en nacht aan je!” Met een ruk draaide Meredith zich om. “AUW!” Achter haar stond Markus met LouLou aan de teugel! Meredith huilde alsof haar hart zou breken. “Je bent ge-komen!” “Wat dacht jij? Zo snel kom je niet van me af dametje! Al had deze dame behoorlijk moeite om jullie bij te houden!” teder streelde Markus haar blon-de haren. LouLou was naar Stella gedraafd en hinnikend stonden ze samen te grazen. “Ik heb je zo vreselijk gemist! Wat zie je er uit kleintje! Kijk me eens aan?” Meredith keek hem aan en heel zachtjes en voorzichtig zoende Markus haar. “Ik heb Schuyler met geen vinger aangeraakt Meredith, je moet me gelo-ven!” “ik geloof je wel Markus! echt waar! Maar…oh Markus!” “Ja, doe even rustig blondje, kom, we gaan even zitten, de paarden blijven wel hier.” Toen ze ging zitten trok Markus Meredith voorzichtig tegen zich aan. “dit heb ik veel te lang niet kunnen doen! Och meisje wat heeft die klootzak je weer geslagen! We gaan zo echt meteen langs de dokter!” Meredith bloosde en sloot even genietend haar ogen. “Schuyler vertelde het zo dat ik ging twijfelen! Ze wist dat je last had van je schouder en dat Justy je daar gebeten had. Ik was zo vreselijk bang!” Markus kuste haar haar en fluisterde:”Ik ook schatje, echt! Maar we praten hier niet meer over!“ “Als ik terug ga naar René dan vermoorden ze Stella!” “ nee joh! Alles komt goed meid, kop op, ik ben er nu en ga niet meer weg. En jij gaat zoals gepland mee naar mijn stal hier in Duitsland, Molly en Viviën zijn er al. Vivi blijft gewoon lekker op stal bij ons trainen, ze is gesopt met de opleiding en blijft dus, als jij dat tenminste ook goed vindt. En er zal Stella net zo min iets gebeu-ren als jou! Kom, kun je terug rijden?” Meredith knikte en na een hele lange zoen stonden ze op. Gezellig kletsten ze terwijl ze over het pad stapten. De pijn werd erger maar Meredith was te gelukkig om het op te geven! Markus zag het echter wel en legde zijn hand zachtjes op die van Meredith. Opeens schrokken ze op van een ijselijke gil. “dat was een hert!” Meredith spoorde Stella aan en Markus volgde. Ze zagen nog net hoe twee honden een hinde aanvielen. Meredith her-kende de honden van Schuyler en René. Ze gilde en galoppeerde eropaf. Stella luisterde blindelings naar haar bazin maar aan haar oren kon je zien dat ze bang was voor de grote honden. “Rot op! Ga weg! Laat haar met rust! Schiet op! Rot hond! Ga weg!” de honden bleven aanvallen en Meredith werd steeds kwader! Opeens floot er iemand. De honden vielen nog een keer uit en draaide toen om om naar hun baas te gaan. Meredith draaide zich ook om en keek in de ijsblauwe ogen van René. Schuyler, die naast hem stond knuffelde de honden en glimlachte. “Goed werk jongens!” René keek Meredith recht aan en schoot het arme hert dood.”eigenlijk zou ik hetzelfde bij jou moeten doen kreng!” Het drong niet he-lemaal tot Meredith door, de pijn die ze voelde was onbeschrijfelijk en ze was doodsbang. Markus keek Meredith aan en legde zijn hand zachtjes maar be-schermend op haar schouder. Meredith knikte en beet op haar lip. “Hoe kunnen jullie?” was het enige wat ze zei en ze steeg af. “Laat die dieren ook een keer plezier hebben!” lachte Schuyler en met een gemeen lachje liepen ze door. “Hou die krengen maar bij je trut! We komen zo meteen Mer’s spullen ophalen. Ze gaat met mij mee! En denk eraan, als jullie haar nog 1x aanraken!” Schreeuwde Markus nog. Meredith zat op haar knieën bij het hert dat doodstil op de grond lag. “ze is dood . vermoord door die 2 monsters. Niet door die honden, die kunnen er niets aan doen. Ze heeft net een jonkie gehad, kijk eens naar haar opgezette uier! We moeten die kleine vinden Markus, anders gaat hij ook dood!” “Blijf jij maar hier schat, je kunt nauwelijks nog op je benen staan! ik ga wel kijken of ik de kleine kan vinden, hij moet hier in de buurt zijn!” Meredith knikte en drukte haar pijnlijk kloppende gezicht tegen Stella aan. “Hoe kunnen mensen zo gemeen zijn Stelli?” Daar was Markus alweer. Met een klein reekalf op zijn arm. Bij Meredith liepen de tranen nu over haar wangen. Van pijn, maar ook van angst en verdriet. Ze strompelde Markus te gemoed en streelde het trillende diertje over zijn zachte velletje. “Hij is niet meer dan een paar uur oud. We moeten hem mee nemen Markus, dan heeft hij nog enige kans om te overleven!” “als jij nou op Stella klimt, dan geef ik hem je aan.” Markus glimlachte en praatte geruststel-lend tegen het diertje dat bevend van angst naar hem opkeek. Meredith pakte het diertje over en in stap reden ze naar René. Meredith keek Markus angstig aan. “Ssst, rustig maar prinsesje, ik ga met je mee, neem je hertje maar mee naar je ka-mertje. Ik zal de paarden eerst even in de trailer zetten, wacht maar!” Meredith was te bang om te bedenken dat LouLou eigenlijk hier thuis hoorde en knikte. Toen eindelijk haar spullen in de auto stonden en het hertje bij de paarden in het stro lag reden ze langzaam weg. René en Schuyler zagen ze gelukkig niet meer. Elke keer als Markus over een hobbel in de weg reed kreunde Meredith. “Kom, we gaan eerst langs het ziekenhuis Mer, die arm van jou bevalt me allerminst, en die schele oogjes ook niet!” Meredith schudde haar hoofd maar tranen van pijn schoten in haar ogen. Bij het ziekenhuis aangekomen had Meredith de kracht niet meer op haar benen te staan. Markus kon haar nog net opvangen en tilde haar op, hij overlegde even met een verpleegster. Die regelde een bed en voorzich-tig legde Markus haar daarop. Toen de dokter de kamer binnenkwam keek Mere-dith Markus angstig aan. Die legde zijn hand op haar gloeiende voorhoofd en fluisterde geruststellend in haar oor. Na een lang onderzoek en 6 hechtingen in een wond op haar voorhoofd konden ze weer gaan. Er was een nekwervel ge-kneusd, een spier in de schouder gescheurd en ze had een lichte hersenschudding. Markus tilde haar naar de auto, legde haar op de achterbank en controleerde de paarden nog even. Hij kwam met de kleine ree in zijn armen terug en legde hem bij Meredith neer. “Dan lig je niet zo alleen en dan is zij niet zo bang!” Meredith glimlachte vermoeid en streelde het diertje over haar kopje. “Markus? ik ben bang!” “dat hoeft niet lieverd! weet je trouwens dat ik louLou gekocht heb? Ze mag blijven! Je hoeft echt niet bang te zijn, Echt niet! Probeer wat te slapen, het duurt nog wel even voordat we thuis zijn!” Meredith sloot haar ogen en mede door de pijnstiller viel ze in slaap. Markus belde snel naar Molly dat ze een beetje melk warm moest maken en dat ze een kist in de kamer moest zetten. Toen ze thuis kwamen stonden Molly en Viviën al vol spanning te wachten. “Wat een schatje!” Viviën streelde het kopje maar durfde hem niet op te pakken. Ook Molly was wat huiverig. Meredith sliep nog en Markus tilde haar heel voorzichtig op. Hij legde haar op de bank en schudde even verdrietig zijn hoofd. Wat zag ze eruit, zijn Meredithje! Hij legde het hertje in de grote kist die Molly gevuld had met stro. “ze heeft zelfs nog ruimte over!” “ja! Wat ziet Mer eruit!” Markus knikte en streek zachtjes een pluk haar van haar voorhoofd. Meredith schrok wakker. Ze gilde en sloeg om zich heen. “Hey! Sssst! Doe nou eens rustig meisje, ik ben er en niemand maar dan ook niemand zal je iets doen!” Meredith huilde en klampte zich aan Markus vast. Viviën gaf haar een glas water en Mol-ly streelde het hertje diep in gedachten over haar kopje.
Viviën, wat is er?

De volgende ochtend schrok Meredith wakker van het gehinnik van de paarden. Angstig keek ze om zich heen, waar was ze?! “Markus?!” Markus zat meteen rechtop en sloeg voorzichtig zijn arm om haar heen. “Ssst, Mer, ik ben er. Het is goed, er gebeurd je helemaal niets, echt niet! het komt allemaal goed!” Meredith huilde:”Hoe kan alles nu goed komen Markus? ik heb zo’n pijn! En René en Schuyler zullen me nooit met rust laten, nooit! En Stella is ook niet veilig, net zomin als de andere paardjes!” “Ssst, doe maar rustig meisje, het komt allemaal goed, ik laat je niet alleen! Echt niet! als ze jou nog met 1 vinger aanraken dan zal ik ook eens even gaan slaan! Je moet niet bang zijn prinses, dat heeft geen zin!” Meredith snikte:”Je zou me nu ook niet alleen laten!” Markus kuste haar tranen weg en fluisterde:”Dat was de grootste fout die ik ooit kon maken! En ik voel me ook behoorlijk schuldig daarover!” Meredith schudde haar hoofd en snik-te:”Nee lieverd, het was niet jou fout, het is ook niet eerlijk van mij om daar over te beginnen! Ik ben zelf naar René gegaan, daar kon jij niets aan doen, ik liet me gek maken door Schuyler!’
Markus knuffelde haar en suste:”Blijf rustig mijn meisje, het geeft helemaal niks. Het belangrijkste is dat je terug bent en dat je weet dat ik heel veel van je hou. Kom, haal even rustig adem en drink wat water.” Snikkend dronk Meredith wat van het water dan Markus haar gaf en langzaam ging ze weer liggen. “hoe laat is het eigenlijk?” “Half 6 lieverd, tijd genoeg om nog even wat te slapen! Kom maar !” langzaam werd Meredith rustiger en kroop ze tegen Markus aan. “zo, ga maar wat slapen, ik laat je niet alleen! Ik beloof het! Echt waar!’
Toen ze weer wakker werd regende het flink en was Markus weg. “Markus!” riep Meredith in paniek. “Markus waar ben je?” “hier prinses, ik ben hier, rustig maar!” troostend drukte Markus Meredith tegen zich aan. “Ik ben zo bang!” “dat hoeft helemaal niet schat, echt niet! kun je opstaan en mee naar beneden gaan, ik heb een bed neergezet!”
Eenmaal beneden op het bed dat Markus voor het raam gezet had werd Mere-dith eindelijk weer wat rustiger. “hier, eet even wat” Meredith knabbelde wat op een broodje en keek naar buiten. “ ik wil zo graag even naar de stal, even kijken hoe het met Stella gaat. En de rest niet te vergeten, heb ze zo lang niet meer ge-zien!” Markus gaf haar een beker thee en glimlachte:” Als jij denkt dat je dat aankunt dan ga jij dadelijk lekker mee naar de stal lieverd!”

Toen Meredith in de stal kwam hinnikte Stella vrolijk. “dag mooie meid, heb je lekker geslapen, in je nieuwe box?” De bruine merrie hinnikte en snuffelde nieuwsgierig aan de hand van haar bazin. “Heb je je kleine ree al gezien?” Ge-schrokken draaide Meredith zich om. “Molly! Je laat me schrikken!” “sorry Mer!” “Nee geeft niet. ik weet dat me hier niets zal gebeuren!” Molly knikte en glimlachte. “Heb je je kleine hertje al gezien ze is de nacht goed doorgekomen en loopt nu rond in de binnenbak.” Meredith liep mee naar de binnenbak en knielde bij het kleine reetje neer dat in een hoek stond, zoekend naar een vluchtweg. “Ssst! Er zal je niets gebeuren kleintje, hier ben je veilig! En als je groot en sterk ben dan mag je het bos in.” het hertje keek haar met grote ogen aan en sabbelde aan haar vingers. “je hebt honger! “ “hier, ik heb haar melk gemaakt!”
“Als jij nou eens even lekker gaat slapen Meredith, dan ga ik Leena nog even rij-den.” Meredith knikte gelaten en nestelde zich onder haar deken. Slapen kon ze echter niet. ze lag voor zich uit te staren en beleefde alles wat er bij René ge-beurd was weer helemaal opnieuw. Tot in detail.
“Meredith! Meredith, hee, doe eens rustig joh, er is helemaal niet aan de hand! Meredith! Wordt nou eens wakker Mer!” Molly drukte Meredith tegen zich aan. Meredith opende haar ogen en keek verdwaasd om zich heen. Wanhopig snikkend klampte ze zich aan Molly vast. “ssst! Rustig nou maar, je droomde Mer! Je droomde, rustig maar!” “Molly! Het was zo vreselijk!” “ssst! Kalm maar lieverd, het is voorbij! Het komt helemaal goed!” na een tijdje werd Meredith rustiger. Molly gaf haar een glas water en zei: “het heeft gewoon tijd nodig Mer, het is niet niks wat je allemaal meegemaakt hebt! Maar je weet dat je altijd op ons kunt rekenen, wat er ook gebeurd!” “ dat weet ik Molly!”

4 weken later, ’s ochtends heel vroeg.
“Zo Stella belli! Heb je lekker geslapen?” Meredith klopte haar paard op haar stevige hals en glimlachte vertederd. “ja, ik weet dat je mee wilt naar buiten, en ik denk dat we dat ook maar moeten doen ook, vanmiddag zal het wel gaan sneeuwen. Kom, eet je eten op, dan poets ik je snel en dan kunnen we gaan!” even later stapten ze het nog schemerige erf af, Stella met een dikke deken over het zadel en Meredith met een dikke jas aan.
“kom mijn merrie, we proberen een drafje.” Enthousiast ging Stella over in draf. Wat had ze dit lang moeten missen, zo samen met haar bazin! Toen ze richting huis reden begon het inderdaad zachtjes te sneeuwen. Op het erf was het nog rustig.
Toen Meredith echter van Stella’s rug sprong klonk er een stem achter haar:”Jullie waren er vroeg vandoor!” Meredith draaide zich om en keek in de lachende ogen van Markus. “Ja, ik kon niet langer blijven liggen, ik moest ge-woon met Stelli naar buiten.” “Je ziet er gelukkig uit meisje, bevalt het je hier wel een beetje in Duitsland?” “Oh ja, heerlijk!” Markus sloeg zijn armen om haar heen en zoende haar. “is alle pijn weg nu?” “niet helemaal maar het gaat steeds beter, hoe minder ik eraan denk.” Antwoordde Meredith terwijl ze een sneeuw-vlokje uit het haar van Markus streek. “Kom, we brengen deze schat op stal, geven Vlekkie haar eten en gaan dan zelf eens eten!” In de warme stal legde Me-redith Stella zorgvuldig haar deken op. “Hier, nog wat eten. En jij kleintje, je begint ook al aardig te wennen hè?!” Zachtjes streelde Meredith het hertje over haar kopje.” Markus gaf haar het flesje melk wat het beestje gulzig leegdronk. “Zo, en nu gaan we zelf ook eten, het is inmiddels 8u!” Met Markus zijn arm om haar schouders geslagen liep Meredith naar binnen. Daar werden ze bijna omver gelopen door Molly. “door wie wordt jij achterna gezeten?” “Heb me verslapen! Mijn paarden moeten eten!” “Die hoeven geen 2x eten toch?” Antwoordde Me-redith laconiek terwijl ze haar jas uittrok. Molly bleef staan en Markus lach-te:”je paardjes zijn al verzorgd Mol, we doen hier alles samen, het is helemaal geen ramp als je eens een keer wat later bent! Kom, we gaan eens wat eten!” na het ontbijt stond Meredith op. “waar is Viviën? Het is niets voor haar om zo lang te slapen! Ik zal eens even gaan kijken!”
Zachtjes opende Meredith de deur. In het bed lag Viviën opgerold als een egeltje te slapen. Voor het bed stonden 2 tassen ingepakt met kleding. “Vivi?” Slaperig keek het meisje op. “Goodmorning!” Viviën keek Meredith aan en barstte in hui-len uit. “wat is dat nou? Hey!” Meredith ging op de rand van het bed zitten en legde haar hand op het gloeiende voorhoofd van het meisje. “meisje meisje toch! Wat ben je overstuur, wat is er aan de hand?! Heb je akelig gedroomd?” Viviën klampte zich aan Meredith vast en snikte alleen. Meredith streelde door de blon-de verwarde haren en pakte een enveloppe op die op de grond lag. “mag ik kij-ken?” Niet in staat iets te zeggen knikte Viviën.

“Viviën Schockemöhle,

Dat heb je slim bekeken zeg! Eerst al mijn paarden de vernieling in gereden, nou ja, rijden, zoals je dat gehobbel van jou kunt noemen, en dan nu bij die trut van Michaels gaan klagen! Die is trouwens geen haar beter dan jij bent hoor, hou je paard maar in de gaten want waar zij is gebeuren ongelukken. Niet dat ik me druk maak om jou, maar toch.
Maar dat ik dankzij jou niets meer win met Kris en Radiator, en dat ik LouLou ook nog eens verloren ben, daar zul je voor boeten.
Ik wil een deal met je sluiten: ik wil, zoals je vorige week schreef Meredith en haar paarden met rust laten, maar dan zul jij hier moeten komen werken. An-ders……
Daar komen Meredith en jij (en jullie paarden) dan wel achter.

Groeten, René”

Meredith schudde haar hoofd en sloot even haar ogen. Haar hand lag beweging-loos op het hoofd van Viviën die nu zacht en verdrietig snikte.
“Ik zal morgen naar hem toe gaan.” Klonk het benauwd. “Wat zeg je nou? Ben jij nou helemaal gek geworden Viviën? Jij gaat helemaal nergens heen! Kom nou toch! Wie denkt die klootzak wel dat hij is?!” “maar Stella en Come on dan?” “Daar zal niks mee gebeuren!” “en jij…hij zal wraak nemen, op jou! Oh het is mijn schuld! Als ik…” “Viviën, hou op. Het is helemaal niet jou schuld! Die man is niet in orde! En als hij wat doet…we hebben Markus ook nog! Hey schat, kijk mee eens aan?!” Viviën keek Meredith met grote angstige ogen aan. “Jij moet je helemaal niet druk maken. Ik vind het heel lief van je dat je hem gezegd hebt dat hij me met rust moet laten, je bent echt een fantastische meid, maar maak je nu alsjeblieft niet druk! Lieverd, samen staan we sterk en de paarden zijn veilig hier, echt. Wil je naar René?” Viviën schudde driftig haar hoofd. “Okay, nou, dan blijf je hier. Je hebt de hele nacht niet geslapen hè lieverd?” “nee” “dan ga je nu lekker nog even slapen, ik breng je straks wel wat te eten.” “Ik moet Come on, Caletto en Semilly rijden!” “Dat kan straks oook nog wel Vi-vi, en anders doe ik dat wel. Jij gaat nu eerst even lekker slapen.” “Meredith?” “ja?” “Ik ben bang!” Meredith glimlachte en streelde de kat die op het bed sprong over zijn koppie. “Je wilt niet alleen blijven hier hè?” Blozend schudde Vivi haar hoofd.
dat is helemaal niet vreemd meissie! Echt niet. wil je dat ik bij je blijf tot je slaapt?” “ik ben 19!” “ja, en? Ik 34 en ik durfde nog niet alleen te gaan slapen vorige week! Hey meisje, doe eens rustig, hier ben je veilig hoor! en je paarden ook. wil je dat ik bij je blijf?” “graag” klonk het gesmoord van haar schoot. “okay, ik blijf bij je meisje, en als nu je wakker wordt, dan geef je een gil en sta ik naast je bed, afgesproken?” “Afgesproken!”
een half uur later verliet Meredith zachtjes de kamer. Met de brief van René. Ze liet hem aan Markus, die de administratie aan het bijwerken was lezen en keek hem zwijgend aan. “wat een…….hoe durft hij dit te doen!” “ik heb altijd gewe-ten dat die man niet wijs is, maar dit!! Vivi is compleet overstuur. Ze durfde niet eens alleen te gaan slapen. We moeten de paarden in de gaten houden lie-verd!” “dat doen we zeker Mer! Oh schat, wat een zooitje toch hè!” Meredith streelde door zijn haar en knikte. “ ja, nog al ja. Als jij wilt gaan rijden, dan doe dat maar, ik maak dit wel af, dan ben ik binnen als Vivi roept. En om eerlijk te zijn kan ik niet zo rijden nu, heb aan dat ritje vanochtend behoorlijke nekpijn overgehouden!” “Je wilt ook alles zo snel doen knuffeltje! Doe het rustig aan! Ga lekker liggen!” “ja, en jou alles laten doen! naar de paarden jij. Wil je Shut-terfly voor me rijden? Ik maak dit af!” na een lange zoen vertrok Markus naar de stallen.
“Zo, eens kijken.” Geconcentreerd legde Meredith de rekeningen op volgorde en vulde ze de lijsten in. zo’n 2u later was ze zo goed als klaar en hoorde ze aarze-lend geroep boven. Glimlachend liep ze met twee bekers thee naar boven. “Hey! lekker geslapen meisje?” Viviën knikte en ging wat rechterop zitten in de kus-sens. “hier een kop thee.” Meredith ging op het voeteneind van het bed zitten en keek Viviën aan. Het meisje dronk met kleine slokjes van haar thee. “het heeft gesneeuwd! Come on zal het wel spannend vinden…!” Viviën knikte en zei zacht:”Mer? Bedankt!” “waarvoor? Jij moet je helemaal nergens druk over ma-ken Viviën, jij hoort hier net zo thuis als Molly, Markus en ik. René Schuyler of wie dan ook zal heel veel moeite moeten doen om de paarden iets aan te doen, en zelfs dan lukt dat nog niet! en laat je niet aanpraten dat het jou schuld is dat het jou schuld is dat Radiator en Kris niks presteren, want jij kunt er niks aan doen dat René niet kan rijden! En nu opstaan en naar buiten, het is veel te mooi weer om binnen te blijven!”
sneeuw, en blessures…

“Vangen Markus!” Nog voor Markus kon reageren kreeg hij een sneeuwbal in zijn gezicht. “ oh jij…ik krijg je wel!” “ kom maar op!” Schaterlachend liep meredith met Justy aan het halster naar de paddock. De hengst snoof aan de sneeuw en hinnikte uitgelaten. Toen hij losgelaten werd bleef hij even staan, hief zijn hoofd op en keek om zich heen. Meredith klopte hem op de hals en sloot het hek. Ze bleef even staan kijken hoe het paard weg draafde. Even knuffelde ze haar hertje, dat al helemaal tam was en nu los over het erf mocht scharrelen. Toen ze terug liep naar de stal begon het weer te sneeuwen.
“ Meredith!” “ja?” Meredith draaide zich om. “ kan ik Come on in de wei zetten?” “ Ja, dat kan wel maar doe hem zijn deken om en kijk even of hij niet als een of andere idioot rond gaat rennen, anders is de kans op blessures wel erg groot. Dan kun je hem beter in de binnenbak zetten.”
Viviën knikte en liep voorzichtig met haar paard naar de wei. “ Over tien minuten is er thee!” riep Meredith haar na.

“zo, ik ga weer aan het werk jongens, het is heerlijk warm hier bij de kachel, maar toch!” Molly stond op en trok haar jas aan.
Meredith zette de afwas op het aanrecht en keek even dromerig uit het raam.
Toen ze even later haar laarzen aan trok en naar buiten liep kreeg ze een hele lading sneeuw over zich heen.
Boven haar klonk gelach…rillend draaide ze zich om en zag Markus boven uit het raam kijken…hij zwaaide lachend. “ik heb je kleine!” “gatverdamme Markus!” Markus lachte en riep:” lekker verfrissend hè?!” “kom naar beneden als je durft!”
Molly kwam uit de stal gelopen met een kruiwagen en keek lachend naar Meredith, “ ben je voor sneeuwpop aan het leren Mer?” “ Markus…kom eens Mol? Vivi, kom ook eens? Als hij naar beneden komt……”
Toen Markus wat later naar buiten kwam stonden Molly en Meredith hem op te wachten met een hele hoop sneeuw.

“Zo, dat was lachen! Je hebt sneeuw in je haren Vivi!” Viviën haalde haar hand door haar blonde haren en lachte.
Meredith pakte het halster van Just do it en liep naar de paddock. Ze floot en de hengst kwam aandraven, om meteen weer om te draaien en bokkend weg te rennen. “ Justy, kom hier jongen, we gaan naar binnen!”
Met het halster in haar hand liep ze de paddock in en meet enige moeite lukte het haar het halster om te doen. “Kom!” zachtjes klopte ze haar machtige hengst op zijn hals en langzaam liepen ze naar de stal. Net voor ze de stal in liepen kwam Vlekkie, het kleine hertje met een grote vrolijke sprong uit de struiken. Just do it schrok, trok Meredith omver, trok het halstertouw uit haar hand, maakte een zij sprong, steigerde en galoppeerde weg. Molly die op het lawaai afkwam zag Meredith liggen en snelde naar haar toe. “Mer, wat gebeurde er? Gaat het?” Meredith schudde haar hoofd. “ er zit iets niet goed met mijn linker knie. Maar ik heb eigenlijk liever dat je gaat kijken waar Justy is! zit de poort dicht?!”
Molly knikte. “ ja, de poort zit dicht. Ik breng eerst jou naar binnen en dan ga ik hem achterna, kom!”
Ondersteund door Molly lukte het Meredith om in de keuken op eenn stoel te gaan zitten. Molly belde naar Markus, die Contendra aan het poetsen was en ging zelf Just do it zoeken.
Markus was er binnen de twee minuten! “Muts! Wat heb je nu gedaan?” Meredith toverde een pijnlijk glimlachje op haar gezicht en vertelde wat er was gebeurd. Markus keek naar haar knie en belde toen toch maar even de dokter. Ondertussen kwam Molly binnen. Ze glimlachte. “Justy staat veilig in zijn box Mer, hij is helemaal in orde. Vlekje heb ik ook maar naar binnen gehaald. Het sneeuwt weer trouwens! Hoe is het met jou?”
Meredith lachte. “ Ik heb pijn, maar dat komt allemaal wel weer goed! Dankje!”
De dokter kwam binnen waaien met een hoop sneeuwvlokjes. “ Je brengt lekker weer mee Fabiola!” Meredith lachte en knipoogde. Fabiola hing haar natte jas over de verwarming en vroeg:” Wat heb jij gedaan?” Meredith vertelde nog eens een keer het hele verhaal en uiteindelijk kwam het erop neer dat fabiola haar naar het ziekenhuis wilde hebben voor foto’s.

De foto’s waren snel gemaakt en een scheurtje in de binnen knieband was een feit.
Meredith kreeg krukken mee en moest daar minstens twee weken mee lopen. Markus keek haar aan en Meredith lachte toen ze in de auto zaten:”Jij wist wat ik dacht! Een week ok, maar twee…liever niet, dat moet ik allang weer te paard zitten!”
Thuis gekomen liep Meredith voorzichtig met haar krukken de stal in.
“daar zijn we weer!” Molly, die in de binnenbak aan het rijden was draafde naar haar toe en vroeg:”Hoelang moet je zo lopen?” “ 1 week!” Markus schudde zijn hoofd en knuffelde zijn vriendin voorzichtig.
Wedstrijd in Nederland

"Kijk niet links van je als je je dag niet wilt verpesten!"
Meredith draaide automatisch haar hoofd naar links en schoot in de lach. "Je weet dat ik nieuwsgierig ben Markus, waarom zeg je dat nou?!"
Schuyler, die op het hek van de inrijbak zat glimlachte liefjes naar Meredith. "wie ga je rijden meredith?"
Meredith keek markus even aan en zei toen:"dat gaat jou niet zoveel aan, kijk maar op de startlijst als dat niet teveel moeite is, dan kom je er vanzelf wel achter!"
Rustig liepen Markus en Meredith even later door de inrijbak naar de stallen.

"Zo Joey, je eerste grote wedstrijd vandaag, wat denk je? gaan we ons best doen?" checkmate hinnikte vrolijk. Liefdevol klopte Meredith haar jonge ruin op zijn hals ter-wijl ze wat stro uit zijn zachte manen plukte. "heeft Janna je niet gepoetst?" meteen kwam er een reactie uit de box naast haar. "Jawel!" "Zit je alweer op de kast, stekel-tje?" lachte Meredith plagend tegen haar nieuwe stalmeisje die ijverig bezig was om Stella te poetsen. "Die merrie van jou maakt zich nooit vies, alleen als ze een wed-strijd moet lopen, dan doet ze alle moeite om zo vies mogelijk te zijn! "
Meredith lachte en legde de deken van Checkmate in de hoek van de box. "zo, ik ga de parcoursverkenning lopen Janna, wil je zorgen dat Joey over zo'n 10 minuten klaarstaat?" Janna verscheen voor de box en knikte. "Je bent een schat Jan!"

geconcentreerd nam Meredith het parcours in zich op. het was niet makkelijk, maar ook niet onmogelijk. Markus liep mee, maar zei niet veel, hij liet het haar een beetje zelf uitzoeken. Zelf reed hij niet mee dit concours. "Wat denk je? 5 of 6 galopspron-gen?" "Ik zou voor de 5 gaan!" Meredith knikte en toen ze even later op haar paard zat liet ze het parcours nog eens aan zich voorbij gaan. Ze maakte een paar spron-gen, en voor ze het wist riep Markus dat het tijd was om naar de bak te gaan.
Het publiek applaudisseerde en Joey draaide razendsnel om. "hooo maar jochie, er is niets aan de hand, ze vinden je leuk! Kom, we starten maar eens, anders worden ze ongeduldig en gaan ze nog meer lawaai maken!"
Ze reed rustig, wilde haar jonge paard niet over vragen. toen ze bij de driesprong aankwam dacht ze aan wat markus zei. "Hij zei 5 Joey, maar we gaan voor de 6!" Ze had de woorden nog niet uitgesproken of de fout was gemaakt…..
"Eigenwijze muts die je bent!" markus klopte Joey op zijn hals en keek meredith kwaad aan. Die kromp in elkaar en zuchtte. 'Sorry, ik had moeten luisteren" Markus keek haar aan en zei wat vriendelijker: "Je bent gewoon een eigenwijze muts, maar dat vind ik juist zo leuk aan je, kom, van dat paard af, Jan verzorgd hem verder wel, we gaan wat eten!"
Het was al laat toen Meredith die nacht in bed lag, ze had nog even bij de dressuur gekeken en nog wat met Shutterfly getraind.
Pas toen ze in bed lag voelde ze hoe moe ze eigenlijk was. Slapen kon ze echter niet. Rusteloos lag ze te draaien en te woelen.
"Kun je niet slapen mer?" Meredith draaide zich om en mompelde:"Nee, niet echt nee. heb het verschrikkelijk koud!"
Markus knipte het lampje aan en keek naar Meredith die diep weggedoken onder het dekbed lag te klappertanden.
"Meissie, wat is dat nou? je bent toch niet ziek?" Meredith haalde haar schouders op en mompelde:"I Don't know, voel me niet lekker nee, maar dat gaat vast wel over."
BEzorgd legde Markus een extra deken over haar heen en streelde hij door haar haren tot ze eindelijk in slaap viel.

Toen meredith wakker schrok was haar T shirt nat van het zweet. het dekbed zat om haar benen gedraaid en haar kussen lag op de grond.
geïrriteerd schopte ze het dekbed van zich af en zocht ze naar haar telefoon. "Hmm, het is pas half 6."mompelde ze terwijl ze opstond, de hond een aai gaf en een schoon t shirt uit haar koffer pakte en aanntrok. Ze stommelde naar de badkamer, dronk een beetje water en kroop rillend weer in bed.
Het duurde niet lang voor ze wegzakte in een angstige koortsdroom......
....De dubbelsprong kwam dichterbij, ze wist dat ze niet uitkwam...ze probeerde wanhopig Shutterfly tot stoppen te dwingen....hij sprong toch...........Met een klap kwam ze op de grond terrecht....ze opende haar ogen.....zag Shutterfly bewegingloos op de grond liggen.......

Gillend schrok Meredith wakker. Markus, die ook wakker was knipte het licht aan en vroeg slaperig:"Mer, wat is er? waarom gil je zo?!"
"Shutterfly, hij is dood!" tranen liepen over haar wangen.
Markus keek haar aan en zei zacht:"Nee joh, dat droomde je maar! Kom eens hier meisje, je trilt helemaal!"
Meredith kroop tegen hem aan en werd langzaam wat rustiger.
"gaan we nog even slapen?" Meredith knikte en snikte nog wat.
Toen ze weer wakker werd was MArkus al weg. Naast haar kussen lag een briefje:"Ik ben vast naar de stal meisje, je lag zo lekker te slapen, Kus"
nog altijd rillend van de koorts stapte ze uit bed en liep ze langzaam naar de douche. onder de warme straal voelde ze zich alweer een beetje beter.
"zo, Emily, ga je mee?" De grote hond blafte en samen liepen ze naar de stal. daar werd ze begroet door het gehinnik van de paarden. Shutterfly hapte speels in haar arm toen ze langs de box liep.
"hey jij! Mag jij zomaar bijten? kom hier etter!" Plagend trok Meredith aan zijn voorlok.

"Het laatste en belangrijkste parcours!" Markus klopte Shutterfly op zijn hals en keek naar Meredith die met zweetdruppeltjes op haar voorhoofd in het zadel zat. "Gaat het wel meis?" Meredith knikte. ze stapte weg en klopte haar paard op zijn warme hals. "Eigenlijk gaat het helemaal niet Shutter, maar ik moet rijden! We zijn niet voor niets hierheen gekomen!"
Toen ze Janna voorbij reed fluisterde ze:"Jan, wil jij voor mij even een paracetamol halen? ik ben bang dat ik anders zo van mijn paard val!"
Janna knikte en liep weg. Vlak voor Meredith het parcours in moest kwam Janna terug met de tablet. Markus, die zag dat Meredith hem snel doorslikte zei:"Mer, trek je terug, dan gaan we naar huis. Je moet dit niet doen, het gaat helemaal fout!"
Meredith schudde echter koppig haar hoofd. "Nee, ik ben gekomen om te rijden en dan doe ik dat ook!"
Toen moest ze de bak in.
"here we go!" het parcours werd foutloos gesprongen en met een glimlach op haar witte gezicht reed Meredith de bak uit.
"Barrage!!" Meredith ging op het hek van de losrijbak zitten. Markus glimlachte en gaf Meredith een bekertje water. met kleine slokjes dronk ze het op en keek ze naar Shutterfly die met Janna mee stapte.
"Hmm, ga je de barrage rijden?" Meredith keek naast zich en zuchtte:"Schuyler. ja natuurlijk ga ik de barrage rijden, wat denk je?"
Schuyler haalde haar neus op. "Wat is ie toch lelijk" "Wie?" Meredith keek Schuyler aan en geeuwde. haar hoofd bonsde steeds erger!
Schuyler keer Meredith aan en zei met een valse lach:"Butterfly" Meredith kneep haar handen tot vuisten, ze was laaiend. "SHUTTERFLY??" meteen had ze spijt dat ze gereageerd had. Ze had zich weer op de kast laten krijgen!
"Wedden dat hij sneller is dan jou Carolus?!" Meredith keek haar concurrente aan. Die knikte en zei:"Ik ga de uitdaging aan." Met een kort knikje liep Meredith naar Shutterfly. "Janna, heb je nog een tablet voor me?" Janna gaf Meredith een bekertje water en een tablet en vroeg:"Ga je na de wedstrijd naar de dokter?"Meredith haalde haar schouders op. "Misschien, als ik me beter voel niet." Ze steeg op en hoestte even benauwd. Markus, die stond te praten met een andere ruiter schudde zijn hoofd.

"Je moet starten Mer, heel erg veel succes meisje!" Meredith knikte en klopte haar paard zacht op zijn hals terwijl ze de bak in galoppeerde.
Het publiek was enthousiast. Shuttefly bokte even ondeugend. toen gingen ze van start.
Opeens kreeg ze een verschrikkelijke hoestbui...Shutterfly, die voelde dat er iets niet in orde was twijfelde, maar sprong toch de laatste hindernis. Meredith hoorde de balk vallen terwijl ze benauwd hoestend over de hals van haar paard hing.
Markus tilde haar op de grond en klopte haar op haar rug. "mer, gaat het wel?" Meredith knikte maar kon geen woord uitbrengen. "Ik neem haar mee naar de EHBO Janna, red jij het even?" Janna knikte.
"Een lichte longontsteking" Was de diagnose die gesteld werd.
Langzaa, liepen Markus en Meredith terug naar de bak. "jij gaat dus lekker naar je bed als we thuis zijn mer!" Meredith knikte alleen maar.
Toen ze bij de ingang van de bak kwamen zagen ze net de tijd van Schuyler, die als laatste starter met 0 fouten en een zeer snelle tijd door de finsh ging.

"Congratulations!" zei Meredith toen ze Schuyler even later in de stallen bij de box van haar paard zag zitten, ze wilde tenslotte niet zo onsportief zijn...! Als door een wesp gestoken vloog Schuyler overeind en keek ze Meredith aan. Tranen liepen over haar wangen. Even aarzelde Meredith. toen vroeg ze:"Schuyler! Wat is er?" "Niks bitch, ga weg! laat me met rust!" snikte schuyler en hysterisch snikkend vluchtte ze de box van Carolus in...................
"Schuyler?" Meredith aarzelde, wat Schuyler haar allemaal had aangedaan schoot door haar hoofd, maar het was ook niets voor haar om iemand zo achter te laten, wie het dan ook was!
Twijfelend opende ze de boxdeur en liet ze het schrikkerige paard even aan haar hand ruiken. schuyler die snikkend in de hoek avn de box zat keek op en snikte:"GA WEG ZEI IK!" "nee, ik ga niet weg voodat jij me verteld hebt wat er aan de hand is!" Nog voordat ze goed en wel was uitgesproken begon Meredith weer verschrikkelijk te hoesten. een scherpe pijn schoot door haar lichaam. even kromp ze in elkaar en ze ging in het stro zitten.
"Ah, man wat voel ik me ziek, schiet op met wat er is want ik wil niets liever dan naar huis gaan en naar bed!" Kuchtte Meredith in een poging Schuyler aan het praten te krijgen.
Die snikte:"Wat interesseert jou wat er is als ik vragen mag?"
"heel veel!" "Zodat je iets hebt om wraak te nemen zeker?" Was het kwade antwoord. Meredith keek naar Schuyler die als een klein zielig hoopje ineen gedoken zat. "Nee, niet om wraak te nemen! Al zou dat niet geheel onterecht zijn, maar maak je geen zorgen, ik wil je alleen maar helpen! hey, kom, stop eens met huilen?"
Schuyler keek Meredith aan en die glimlachte. aarzelend glimlachte Schuyler terug. "Wat is er aan de hand?" "Niks"
Meredith zuchtte diep, stond op en liep de box uit. "Ok, dan ga ik naar huis. tot ziens!" "Naar huis, dat zou ik ook wel willen!"Klonk het zachtjes achter haar rug. meredith draaide zich om. "Wat zei je Schuyler? waarom ga je dan niet? rene was net aanhet inladen!"
Schuyler begon weer hysterisch te snikken en Meredith ging weer naast haar zitten. "Ssst, rustig maar, waarom ben je zo overstuur?" Voor Schuyler goed en wel iets kon zeggen verscheen Rene voor de box. "Opschieten we gaan" was het enige wat hij zei. hij keek Meredith dreigend aan, maar negeerde haar verder volkomen. Schuyler knikte en stond op. "Kom carolus." Ze klikte het halstertouw vast en leidde het paard de box uit. Meredith bleef even zitten, maar stond toen ook op. ze snelde achter Schuyler aan naar buiten, de kou in. "Tot ziens, als je iets kwijt wilt of zo, je hebt mijn nummer nog." Schuyler knikte alleen en liep toen met Carolus de trailer in.

Diep in gedachten liep Meredith rillend de stal weer in, waar ze Markus tegen kwam.
"Waar was jij? heb je overal lopen zoeken! EN ben je trouwens helemaal achterlijk? moet je nog zieker worden?!" Hoofdschuddend sloeg Markus zijn jas om Meredith heen. "Kom we gaan naar huis!"
In de auto was het heerlijk warm. Meredith rolde zich op op de passagiersstoel en staarde uit het raam. Markus zette de radio aan en glimlachte. "Ben je zo moe meisje?" Meredith knikte en zei:"Ja. Markus? Ik maak me zorgen om Schuyler." Markus moest moeite doen om de auto op de weg te houden. "je maakt je wat? " "Me zorgen om Schuyler. toen ik net in de stal kwam zat ze huilend bij Carolus, ze was echt overstuur."Markus schudde zijn hoofd en zuchtte:"Volgens mij heb je koorts Mer. het word tijd dat je naar bed gaat!"

"Wakker worden Mer, we zijn thuis!" Slaperig opende Meredith haar ogen. Ze had geslapen! "Au, al mijn spieren doen pijn! Zijn we er al? en de paarden?" Markus gaf haaar een kus en zei:"De paarden zijn er nog niet, maar wij wel. Kom, naar binnen, jij gaat lekker in bad, ik neem de koffers wel mee en als Janna komt help ik wel met de paarden, jij gaat niks meer doen!"
Meredith knikte en schuifelde naar binnen. Daar werd ze begroet door Molly en Viviën.

Toen ze in het warme bad lag voelde ze zich alweer ietsjes beter. Even sloot ze haar ogen en toen ze zich even later afdroogde en een warme pyama aantrok zag ze uit het raam dat Janna met de trailer het erf op draaide. Meredith zwaaide en liep naar de keuken om een kan thee en koffie te zetten.
*pieppieppiep* haar telefoon. nieuwsgierig opende ze het smsje.
" Meredith, is dit het goede nummer? Schuyler" Meredith keek even besluitloos naar het schermpje, wat moest ze doen? kon ze Schuyler echt vertrouwen? toen nam ze een beslissing en smste ze terug:"Ja, dit is het goede nummer. Gaat het goed met je?"
Pas toen ze op de bank lag te kletsen met Molly kreeg ze een smsje terug. " Het heeft geen zin ja te zeggen denk ik, je hebt al teveel gezien en gehoord. Mag ik je mijn excuses aanbieden voor alles wat ik je heb aangedaan?" Een glimlach trok over het vermoeide gezicht van Meredith en ze vertelde het hele verhaal aan Molly. die schudde haar hoofd. "Ik hoop dat je weet wat je doet Mer, ze is niet te vertrouwen, echt niet!" "Toch Molly, toch heb ik het idee dat ze hulp nodig heeft!" Markus zuchtte:"we houden het er maar op dat ze koorts heeft Mol! Mensen, ik ben kapot,ik ga naar bed, kom je ook zo Mer?" Meredith knikte afwezig.

Toen iedereen naar bed was en ze alleen in de kamer zat smste ze:"Ja, dat mag je, en ik ben er heel blij mee. echt waar. We zullen het maar vergeten en er niet meer over praten. goed? Vertel eens, wat is er aan de hand?" Het duurde een tijdje voordat ze een sms terug kreeg. "Ik kan je nu niks vertellen. sorry. ik ga slapen. goodnight"
Hoofdschuddend nam Meredith een paracetamol en toen ze in bed lag sliep ze vrijwel meteen in.
Ze sliep, tot op een gegeven moment de telefoon ging. Geschrokken vloog Meredith overeind. Markus knipte het lampje aan en meredith zocht naar haar telefoon. "Ja? Met mij?" "M-m-meredith?" Meredith liet zich weer achterover vallen in de kussens en zuchtte:"Schuyler! Ik schrik me helemaal dood!" Schuyler stamelde:"Sorry dat ik je wakker bel, het was een stom idee van me. goodnight!" En ze gooide de hoorn erop! Meredith keek naar de telefoon in haar hand en geeuwde:"Dat is logica! Bellen ze je wakker en dan zeggen ze sorry en gooien ze de hoorn erop! Ik bel even terug!" Markus draaide zich om en mompelde iets dat op:"Je bent gek" leek.........
Meredith toetste het nummer in en wachtte. "Schuyler? je hebt me nu toch wakker, dan kunnen we net zo goed wel even aan de telefoon blijven, misschien dat dat nog nuttig is!" Meredith probeerde zo laconiek mogelijk over te komen, ze wilde Schuyler niet verder tegen zich in het harnas jagen!
Het bleef stil aan de andere kant van de lijn, het enige dat MEredith hoorde was zacht en verdrietig gesnik.
"Schuyler?" "Jjjja, ik bbbbben er nnnog" "Wat is er nou? ik kan je alleen helpen als je iets zegt Schuyler, echt!" Schuyler snikte:"Ik ben bang Meredith, doodsbang! Rene.....NEE!...."Toen werd de verbinding verbroken......
Tevergeefs probeerde Meredith Schuyler terug te bellen. na zo'n keer of 6 gaf ze het op. "markus, er klopt echt iets niet. ik ga erheen, het bevalt me niks!" Markus draaide zich om. "Jij gaat niks! en zeker niet alleen!"
Meredith hoestte, stond op en trok snel een paardrijbroek en een warme trui aan. "Als je wilt kun je mee, anders ga ik alleen. aan jou de keus, ik ga geen uren staan wachten dus opschieten." Zonder verder iets te zeggen pakte ze haar telefoon en liep ze de kamer uit.
Beneden in de keuken dronk ze wat melk en at ze een broodje. een paracetamol spoelde ze weg met wat water. toen ze haar laarzen aantrok kwam markus naar beneden. aangekleed. Meredith lachte en zei:"Schat, het lijkt me beter dat je hier blijft, ik bel je zo gauw ik meer weet, dan kun je een box klaar maken voor als ik paarden mee neem enz. en als er wat is dan bel ik ook wel, maak je geen zorgen, ik neem Emily mee."
De herdershond hoorde haar naam en kwispelde vrolijk. "Ja je mag mee!" Markus knufflede Meredith en zuchtte:"Je laat je toch niet op andere gedachten brengen, doe voorzichtig!"
Meredith knikte, kuste Markus vluchtig op zn wang, zocht de sleutels en liep met de hond op haar hielen de deur uit.
" We nemen de trailer mee EMmy, als ze paarden mee wil nemen of zo!"

Met de radio aan, de hond naast zich op de passagiersstoel en de verwarming lekker warm aan voelde Meredith zich heerlijk.
Het was een eind rijden naar de stal van Rene. Tegen de tijd dat ze aankwam was het half 5 in de ochtend. "Emily, ik waarschuw je vast, je gaat niet vechten met die krengen hier, maar laat je ook niet wegjagen! kom!" Toch wat angstig liep Meredith over het donkere erf. het was koud en het regende een beetje. "Emily, kom hier!" De hond, die een beetje vooruit gelopen was kwam braaf terug en likte even aan Meredith's hand. "Ja, je bent lief, kom maar, we gaan naar binnen." Nog voordat ze goed en wel gebelt had vloog de deur open. "Ik wist wel dat je zou komen! je leert het ook nooit af he?" Meredith keek in de ijskoude ogen van Rene en voordat ze het wist schoot Emily grommend naar voren. "Hier jij!" Meredith greep de hond bij haar halsband. "Waar is Schuyler Rene?" Meredith probeerde haar angst te verbergen, maar haar stem trilde. "Wat gaat jou dat aan waar die is?!" "Ik wil het gewoon weten. waar is ze?" rene lachte vals. "Ik zeg het niet, klaar. blijf je daar staan?" Meredith aarzelde. voor geen geld ging ze alleen naar binnen, absoluut niet. "Ik wil weten waar Schuyler is, nu." Voor ze verder iets kon zeggen had Rene haar vastgepakt en trok hij haar mee naar de stal. Emily blafte woedend, maar beet niet. Meredith riep:"EMmy, hier! kom mee!" Ze werd de stal in gegooid en voordat ze goed en wel wist wat er gebeurde was de deur dicht en was ze alleen. Ze hoorde gepiep. "Emily?"De hond likte haar in haar gezicht. "gelukkig meisje jij bent er nog. geloof dat we flink in de nesten zitten! ik bel markus!" Meredith zocht naar haar telefoon, maar vond hem niet. "Verdomme!! die ligt in de trailer!" Wanhopig trapte ze tegen de deur, die natuurlijk niet open ging. "Het lijkt wel een geodkope thriller!"Snifte ze. bang en verdrieitig kroop ze in het stro bij een paard. "Had ik maar geluisterd, het is vast een grote smoes om mij hier te krijgen!"
Het was koud in de stal. Meredith rilde en hoestte benauwd. in een laatste poging trapte ze flink hard tegen de deur, die echter niet open ging. Verdrietig snikkend ging ze een box in. "Denver, ben jij het?" Het grote paard hinnikte ter herkenning. "Hoi schat, wat ben je vies!" Emily ging liggen, ze piepte zacht. "Rene eeft je geschopt he meisje?" Zachtjes streelde Meredith de vacht van de hond. "We kunnen niet veel meer doen dan wachten denk ik! Oh wat ben ik stom geweest!" Opgerold in een hoekje van de box sloot Meredith even haar ogen.......

"Waar ben ik?!" Geschrokken sprong Meredith overeind. "Emily!" de hond likte haar hand. "Oh daar ben je!" De paarden waren onrustig, het was etenstijd! Denver, die op en neer liep in de box trapte op Meredith haar enkel. "AUW!" Met een pijnlijk gezicht probeerde ze een stap te zetten. gelukkig, dat lukte nog. "We moeten hier weg!" "Dat lijkt me een goed idee ja, en blijf je dan weg?" Rene verscheen voor de box. Meredith deinsde terug, Emily stevig vasthoudend. "De deur is open bitch, je kunt zo gaan als je wilt...!" Rene zijn stem klonk treiterig. Meredith wist dat ze de deur onmogelijk zou halen, Rene had iets verzonnen. De deur piepte. "Rene?"
rene draaide zich om. "schuyler!"Meredith seed een stap naar voren. Schuylers gezicht klaarde even op. "Meredith!" Voor iemand wist wat er gebeurde had Rene Schuyler bij haar arm gepakt. "AU!" "Stel je niet aan! Bitch, jij vertrekt nu van mijn erf, ik wl je hier niet meer zien, anders kom je er niet goed vanaf!"Rene's ogen waren ijskoud! "En jij aan je werk!" Hij gaf Schuyler een duw. Meredith aarzelde. ze keek naar Schuyler en zag dat die knikte. "Kom Emily!" Langzaam liep ze naar de trailer.
Ze stapte in en reed het erf af. in haar spiegeltje zag ze Schuyler voor de stal staan. ze keek de trailer na............................
Een straat verder zette Meredith de trailer langs de kant van de weg en pakte ze haar telefoon. snel belde ze Schuyler.
"Meredith!" Meredith streelde Emily over haar kop en zei:"Schuyler! Hee, je hoeft niet meteen beginnen te huilen! doe eens rustig, wat is er??"
Schuyler snikte:"Zorg dat je hier nooit meer komt Meredith!"
Meredith glimlachte en zei:"Schuyler, ik laat me zomaar niet wegjagen! Wat is er?" Plotseling begon Emily te blaffen. Meredith keek uit het raam en zag een auto in volle vaart voorbij stuiven. "Dat was Rene! Schuyler, ik kom nu naar je toe!" Voordat Schuyler kon protesteren hing Mereidth op, draaide zonder moeite de trailer en even later reed ze het erf op waar zo zojuist van af kwam.

Emily blafte, maar liep mee naar de stal. "Schuyler? ben je hier?" Meredith liep de boxen langs en streelde hier en daar en neus. "SCHUYLER?"
'jjja ik ben hier" klonk het aarzelend. Meredith liep de zadelkamer in en daar zat Schuyler, in elkaar gedoken in een hoekje op de grond.
Ze keek niet op toen Meredith binnen kwam, maar Emiy rende spntaan naar binnen en begon haar in haar gezicht te likken. Geschrokken gilde Schuyler:"Ga Weg!" "Nee, ik ga niet weg! Emmy kom hier!" BElonend streek Meredith de hond over haar kop. echter....ze had bloed aan haaar neus!!!!!!
Meredith knielde naast Schuyler neer en schrok toen Schuyler opkeek.
Haar neus bloedde, haar oog was dik en tranen liepen over haar wangen.
"Schuyler, heeft Rene dit gedaan?" Schuyler knikte en snikte:"Meredith het spijt me zo! Alles wat ik je heb aangedaan!" "Ja, ok,is al goed Schuyler, is al goed! hoelang blijft hij weg?"
Schuyler haalde haar schouders op. "Weet ik niet, soms een dag, soms vijf minuten, ik weet het niet. hij zal wel Elisabeth op zijn halen."Meredith vroeg:"Wie is dat?" "Zijn vriendin! AU!" Meredith stond op. "Ikhaal even een natte doek Schuyler, kun je lopen?" moeizaam krabbelde Schuyler overeind.
Langzaam liepen ze door de stal naar binnen. Schuyler snikte zachtjes.

"Zo. zo gaat het wel even denk ik he?" Schuyler knikte stilletjes.
Meredith glimlachte en zei:"Alles is hiernog precies hetzelfde!"
Schuyler streelde Emily en zuchtte:'Alleen de honden zijjn weg, Rene was ze moe." "Wast e verwachten ja!" Meredith schudde haar hoofd. "wat heeft ie gedaan?"
Schuyler wilde wat zeggen maar haar gezicht werd lijkwit. "Meredith, jemoet hier weg...daar is hij weer!" Meredith schudde haar hoofd...maar voordat ze iets konz eggen vloog de deur open...........
"Rene." Schuyler's stem trilde. Meredith legde haar hand op de kop van EMily, die zachtjes gromde. Rene keek naar Meredith. "Had ik jou niet gewaarschuwd?" Meredith hoestte en zei:"Ik had je niet zo snel terug verwacht eerlijk gezegd! Maar ik wil wel gaan. en mocht je het willen weten, Schuyler gaat met me mee, met haar paarden."
Rene was er even stil van, maar liep toen naar Schuyler toe en begon als een idioot te schreeuwen. Schuyler kromp in elkaar en kon nog net een klap ontwijken. Meredith stond te trillen op haar benen, ze wist als geen ander waar Rene toe in staat was. Schuyler gilde:"Rene, toe, je doet me pijn!"
"Dat kan me geen bal schelen! kreng!" Plotseling draaide Rene zich om om Meredith een klap te geven. hij was echter Emily vergeten...de hond sprong tegen hem aan en beet hem in zijn arm.
Meredith reageerde nu razendsnel. "Schuyler kom, opschieten. je paarden halen we wel een keer, we moeten hier weg!" "Ik laat mijn paarden niet alleen, nooit!" "te laat bitch!" Rene keek de beide amazones dreigend aan. hij draaide zich om en liep weg. de deur draaide hij op slot.
"Je had hem goed te pakken Emmy, brave meid!" De hond kwispelde en likte Meredith's hand. Schuyler snikte zacht. Meredith glimlachte even, dit was weer eens wat anders dan de arrogante bitch die haar ook zo vernederd en geslagen had. maar toch, voorzichtig sloeg ze haar arm om de trillende schouders. "rustig maar Schuyler." "Hij laat ons er nooit uit! Ik heb hier twee dagen gezeten meredith!" Meredith keek Schuyler aan. "Meen je dat? ik wou niet zo lang wachten! Maak je geen zorgen. gaat het?" Schuyler knikte beduusd. "Waar moet ik heen?" Meredith ging op een keukenstoel zitten en geeuwde. "Au, ik heb hoofdpijn. wat zei je Schuyler? Waar je heen moet? eerst eens even een beetje tot rust komen bij ons, dan zien we wel weer verder! Hey kijk, Rene vertrekt weer!"
Ze zagen Rene met piepende remmen het erf af rijden. Plotseling kreeg Meredith een idee. "Vroeger ben ik vaak genoeg door het keukenraam naar buiten gekropen als meneer kwaad was en voor de deur stond te gillen, kijken of ik dat nog kan!"
Meredith klom op het aanrecht en opende het raampje. "Ah mijn spieren! maar het kan! Kom je ook?"Schuyler keek bedenkelijk, maar stnd toen op. "Geef je me Emmy even aan?" Met veel moeite tilde Schuyler de herder op en Meredith nam het dier in haar armen. "Kom maar meis!" Schuyler kreunde even. "Gaat het? moet ik je helpen?" "nee, het gaat wel, dankje"
Toen ze alletwee veilig op de grond stonden keken ze elkaar aan en begonnen ze te lachen. "Dit is te gek voor woorden!" toenz e een beetje gekalmeerd waren liepen ze nog naa grinnikend naar de stallen.
"Wie moeten er mee?" Schuyler aarzelde. "Carolus, Ilian en Lavendel"
"Ok, pak jij hun spullen, ik zet ze in de trailer." Meredith was moe. ze kreeg bijna geen adem en haar hoofd deed pijn. toch liet ze niks merken en een half uur later reden ze het erf af........
"Ah man, ik ben kapot!" Meredith geeuwde en keek dromerig voor zich uit. Achter haar werd ongeduldig getoeterd. "Jaja, het is net pas groen!"
Schuyler had haar hoofd tegen het raam gelegd en was in slaap gevallen. Zachtjes met de radio meezingend reed ze naar huis.

"Je bent moe he Mer?" Markus streelde zacht door haar haren. Ze waren thuis aangekomen en Meredith was op de bank gekropen en in slaap gevallen. Schuyler was na enig aandringen gaan douchen en naar bed gegaan. Meredith kroop tegen Markus aan en zei zachtjes:"ja, heel erg. Rene die is hartstikke gek!" Markus glimlachte. "Ja, dat weet ik, maar Schuyler vertrouw ik ook niet lieverd, echt niet. maar je zult wel weten wat je doet. ze mag blijven als je dat wilt hoor!" Mereidth knikte en sloot haar ogen. 'Markus, ik voel me helemaal niet goed." een traan liep langzaam over haar wang. Markus veegde hem af en fluisterde:"Wat is er lieverd? waarom huil je?" Meredith snikte:"Ik was zo bang Markus! Zo bang!" Markus sloeg zijn armen om haar heen en kuste haar. "Rustig maar, je bent nu veilig thuis lieverd! ga nog maar even lekker slapen!"
meredith nestelde zich dichter tegen Markus aan en viel langzaamaan weer in slaap.

Een paar dagen was het rustig, Meredith lag veel op bed, Markus reed de paarden samen met Molly en Vivien en Schuyler reed haar paarden.
"Meredith! Wakker worden, er is iets met Stelli!" Markus stond naast het bed en trok ongeduldig de deken van haar af.
Meredith was meteen klaarwakker.
Ze sprong op en trok snel haar rijbroek en trui aan. hoestend liep ze de trap af.~"Wat is er mis?" Markus schudde zijn hoofd en zei:'Zie je zo wel meis, hou je rustig! trouwens, Schuyler is gevlogen, met haar paardjes. Opgehaald door Rene, vlak voordat Janna riep dat er iets mis was. " Meredith haar gezicht werd wit. "De bitch!"
Meredith vloog de box van haar merrie in en viel op haar knieeen bij het hoofd neer. "STELLA!" "Meredith, er lag een briefje voor je in de voerbak!"
Meredith vouwde met trillende handen het briefje dat Markus haar gaf open.

" Meredith,
Je bent wel erg goedgelovig he? En dit is nu al de zoveelste keer dat je erin trapt! Blond? Ach Rene heeft het altijd al gezegd, je spoort niet!
Overigens best knap hoe je uit dat raam klom, was er zelf niet op gekomen, maar wat wilde het toeval? ik vond de sleutel nog in mijn zak!
Ik kom je wel weer eens tegen op concours, wens je sterkte met deze mottenbal, ze zal niet zo snel opknappen vrees ik...ALS ze al opknapt!
Groeten, Schuyler"

Meredith staarde even voor zich uit en begon toen hartverscheurend te snikken. "Het is MIJN schuld! Stelli, word alsjeblieft beter! Wat heeft ze gedaan?"
Markus nam haar in zijn armen en suste:"Rustig maar lieverd!" Meredith, die helemaal hysterisch was bleef maar huilen en huilen..............
Meredith bleef maar huilen en huilen. Markus keek Irma, de veearts aan en zei zacht:"Mer, Stelli word onrustig van je gehuil, kalmeer, of ga even naar binnen!" Meredith streelde de merrie over haar hals en snikte:"Ik blijf! Kalm maar Stelli, ik blijf bij je!"
Stella kreeg een injectie en werd wat rustiger.. "Ze mag liggen, maar absoluut niet rollen! Morgenochtend kom ik terug. Sterkte!" Meredith knikte naar Irma en zuchtte diep. "Oh Stelli, meisje toch! Wat heeft ze met je ggedaan?"
Markus legde zijn arm om haar schouders en zei:"Kon ze nu maar praten he?" Meredith knikte en bleef de merrie strelen.

"Shutterfly, als je eens een klein beetje normaal probeerde te doen?" Meredith draafde op haar paard door de buitenbak. De zon scheen en het was warm. Stella had haar pijnstiller gekregen en lag te slapen, Markus was Leena aan het rijden Vivien lag in de zon te leren en Molly was een paar dagen naar huis.
Toen Shutterfly net weer een beetje normaal begon te lopen ging de telefoon. "Hooooo maar!"Meredith keek vragend naar Markus die aan genmomen had. "Voor jou!" Toen meredith de telefoon over pakte sprong Shutterfly vrolijk opzij. "Etter! Hallo?" "Wie is een etter?" Meredith begon te lachen. "Hoi Alison, Shutterfly, hij is vervelend!"
Toen Meredith opgehangen had draafde ze naar MARkus toe en zei ze:"Alis komt hier trainen, hoop niet dat je dat erg vind?" Markus lachte en zei:"Nee, gezellig! Wanneer komt ze?" "Over drie weken!"

"Ik ga voor het eten Justy nog even trainen en dan doe ik helemaal niets meer!" Meredith zat bij Stella in de box. De merrie zag er iets minder beroerd uit, maar echt veel was het niet.
" Meredith, ben je hier?" "jaaa!" Janna verscheen voor de box. "Ik moest van MARkus vragen of je volgende week mee gaat naar Hamburg." Meredith knikte. "ja, zeg maar dat ik mee ga, met Checkmate en Shutterfly!"
Snel stond ze op en zadelde ze Just do it. "Wij gaan even naar buiten, ik heb echt geen zin om iets moeiijks te gaan doen met je, kom!"
In stap reed ze even later het erf af, nagekeken door Markus...........
Meredith reed rustig door het bos. Just do it liep lekker ontspannen en Meredith kwam weer een beetje tot rust.
Toen ze, na een lang stuk galop op haar gemak naar huis stapte ging haar telefoon. "Schuyler, wat zou die van me moeten?" na enige aarzeling drukte ze het gesprek weg. "Geen zin" mompelde ze tegen Justy.
Just do it hinnikte vrolijk en schudde met zijn hoofd.
Toen ze thuis het erf op kwamen kwam Emily blaffend aanrennen. "Hey meis, waar is MArkus?"
Markus kwam uit de stal, samen met Irma. Het eerste wat door meredith's hoofd flitste was:Ze zou morgenochtend pas komen! "Is er iets met Stel?" Markus pakte Justy bij zijn hoofdstel en zei:"Ze was onrustig, maar ze heeft haar pijnstiller gehad en nu gaat het weer, de koorts is wat gezakt!" Meredith sprong op de grond en haalde diep adem. "Ik schrok!"
Toen ze echter de stal in kwam en floot hinnikte haar merrie zacht. "Stelli. mooie meid! Het gaat weer iets beter met je he?" Terwijl Janna Justy poetste en verzorgde bleef Meredith bij Stella, tot Markus riep dat er eten was.
Die avond zat Meredith opgerold als een kat in de box van stella te lezen. Markus reed een van zijn jonge paarden in de bak. "een sms, van wie?"
"Meredith? I'm so sorry! Schuyler" Meredith keek naar haar telefoon en mompelde:"Het is wel goed. ik ga mijn energie niet aan zo iemand verspillen he Belli?" Stella snoof en sloot haar ogen.
"Ik ga naar bed Mer, ga je mee? Janna blijft vannacht bij Stella, jij hebt je rust hard nodig!" Markus knuffelde Stella even.
Meredith gaf de merrie een kus op haar zachte neus en liep toen ook naar binnen. "Ik ga nog even snel douchen!"
Toen Meredith even later vermoeid in bed kroop zei Markus:"Ga maar lekker slapen meisje, Stelli red het allemaal wel!!"
Meredith sloot haar ogen en viel in slaap.

"Welke idioot smst op dit tijdstip? het is half drie!" Meredith veegde het haar uit haar gezicht, pakte haar telefoon van het nachtkastje en las:"Je moet me geloven als ik zeg dat ik Stella NIET HEB AANGERAAKT! Meredith? Please? Laat tenminste even iets horen! Schuyler"Meredith geeuwde en smste:"Schuyler, ik heb je de kans gegeven, jij vond het nodig, op wat voor een manier dan ook opeens te verdwijnen. Val me dan ook niet meer lastig! Meredith" Ze zette de telefoon uit, draaide zich om en dommelde een beetje weg.
De volgende ochtend was ze echter al vroeg weer wakker. Om 6uur wandelde Meredith al met Emily de stal in. Toen ze de deur opende bleef ze stokstijf staan.......................
"Stelli?" Meredith kon haar ogen niet geloven! Haar lieve Stella keek over de boxdeur, haar oortjes recht naar voren! Dolblij vloog Meredith haar merrie om de hals. "Je bent een heel stuk opgeknapt dametje!" De merrie schudde haar manen en hinnikte zacht. "Je hebt honger he? Ik zal wat slobber voor je maken, wacht maar even!" Fluitend liep Meredith weg, Emily kwispelend achter zich aan. In het voorbij gaan zette ze de radio hard aan en zong ze vrolijk mee.
"Meredith?" Meredith schrok en keek om. "Janna! Ik schrik! hoi!" Janna lachte:"Het gaat beter met Stella he?" Meredith knikte en zei:"ja, stukken beter, moet haar zo nog even temperaturen, maar ik verwacht geen koorts meer!"
Stella at met smaak haar slobber en duwde haar neus tegen de wang van Meredith. "Kleine viezerik!" Lachte die vertederd en trok haar merrie zachtjes aan haar voorlok.

"Meredith?" "ja Markus? Doe je mond nou eens open Checkmate!" Meredith probeerde voor de zoveelste keer het bit in te doen, maar Checkamte deed steeds zijn hoofd net te hoog, zodat Meredith er niet bij kon. Markus stond in het gangpad met Contendra en lachte. "In plaats van dat je me daar uit staat te lachen, wat wilde je zeggen?" Markus stak zijn tong uit en zei:"Ik wilde vragen of je zin had om vanavond naar de film te gaan?" Meredith knikte en zei:"Ja, leuk! JOEY, NU!" Met een snelle beweging greep ze zijn neus en trok zijn hoofd omlaag. "Nu is het over met dat gezeur jochie, IK ben de baas, niet jij!"
Markus plaagde:"Geldt dat ook voor mij??" Meredith gooide lachend een borstel naar hem en liep voor Checkmate uit naar buiten waar ze op steeg en weg reed...."Ik ga naar buiten, ga je mee?" Markus knikte, stapte op Contendra en even later reden ze samen het erf af...
Slaperig keek Meredith op. Hoe laat was het? waar was ze wakker van geschrokken? Ze draaide zich om en geeuwde. Markus was weg! Meredith ging rechtop zitten en dronk wat water. hoe laat was het eigenlijk?
09:45u! geschrokken staarde Meredith naar de klok. was het al zo laat? ze stond op en keek door een kiertje in het gordijn. het was licht, de zon scheen en de paarden liepen in de wei.
"Ik zal me maar eens gaan douchen!" Mompelde ze zachtjes en zocht haar spullen bij elkaar.
Toen ze onder de warme douche stond werd ze een beetje wakker.

"Goedemorgen sleeping Beauty!" Markus, die in het kantoortje zat te werken lachte naar Meredith en die ging met een beker thee in haar hand bij hem op schoot zitten.
"Waarom heb je me niet wakker gemaakt?"
Markus gaf haar een kus en zei:"Je lag zo lief te slapen !"
Meredith legde haar hoofd tegen hem aan en zweeg even, ze was zo gelukkig!
"Mer?" "Hmm?" markus typte wat in op de laptop en zei:"Doe jij mee volgende week in Hamburg? " Meredith knikte. "Ja. jij niet dan?" Markus lachte en zei:"Jawel, maar wilde even weten of jij ook mee deed."
Meredith stond op en kreunde:"Au, ik heb zo'n pijn in mijn spieren! En ik heb niks gedaan!" "Te lang geslapen!" markus kon nog net een pen ontwijken.....

"Janna, wat kun jij er in korte tijd een godsgruwelijke zooi van maken zeg! Mijn god!" Meredith stond met open mond te kijken naar de chaos in de stal. Janna mompelde iets en ging verder met uitmesten.
"Nou, jij hebt ook slecht geslapen geloof ik!" Meredith schudde haar hoofd en stapte over een hoop houtkrul heen. "heb je Stella in de paddock gezet? en wie staat in de molen?" Janna knikte alleen maar. Meredith vroeg geïrriteerd:"En Wie staan er in de stapmolen?" janna mompelde iets onverstaanbaars. "WIE? jan, praat eens normaal? ik kan er niks aan doen dat jij je dag niet hebt hoor!" Janna draaide zich om, tranen liepen over haar wangen. "NINA HEEFT SHUTTERFLY EN CHECKMATE IN DE STAPMOLEN GEZET!" schreeuwde ze. Meredith keek haar verbaasd aan. Nina, het nieuwe stalmeisje kwam aanlopen en vroeg verlegen:"Riep iemand mij?" Meredith glimlachte en zei:"Nee, Nina, hou je de paarden in de molen de gaten? "Nina knikte en keek even naar Janna. "Jan, kom even mee naar binnen, laat het hier maar even liggen!
Janna liep Meredith achterna naar binnen. "Ga even zitten." Meredith ging naast Janna op de bank zitten en vroeg:"Wat is er nou aan de hand Janna?" Janna keek haar aan en barstte opnieuw in snikken uit.......
Janna zat snikkend op de bank en Meredith gaf haar een zakdoekje. "Kom kom Janna, probeer even te kalmeren! Wat is er aan de hand?" Janna snikte en schudde haar hoofd. "Mijn vader belde....zzzzze willen Dunja vvverkopen omdat ik zo weinig thuis ben!" Meredith hoestte even en zei:"Wie is Dunja meid?"
JAnna huilde;"Mijn merrie!" Meredith nam een slokje water en vroeg verbaasd:"Waarom heb je die niet mee genomen?"Janna keek haar met grote ogen aan. "Mag dat dan?" Meredith knikte. "Bel maar snel op!"
Nog na snikkend omhelsde Janna Meredith dankbaar.

Meredith zat op Shutterfly toen Markus naar buiten kwam. "Mer? Heb jij enig idee waar Molly uithangt?" Meredith zag dat Molly aan kwam lopen met Subliem. "Ikke wel, daar!"
Markus liep naar Molly toe en overlegde even iets met haar. Meredith lachte naar Molly en wilde wat zeggen maar werd opgeschrikt door Come on en Viviën. in een wilde rengalop kwamen ze de bak in! Shutterfly schrok en draaide een kwartslag. Meredith kon nog net haar evenwicht bewaren. "Viviën!" Het meisje deed alle moeite haar hengst terug te nemen, maar het paard weigerde te luisteren! Het was gewoon levensgevaarlijk! Voordat iemand ook maar iets kon doen gaf Come on een felle serie bokken en vloog Viviën uit het zadel!!!
doodstil lag ze op de grond. Markus pakte de teugels van Come on die nu zelf beduusd stond te kijken.
Meredith steeg af en liep naar Viviën toe. "vivi, kun je me horen?" het meisje opende haar ogen en keek verdwaasd om zich heen. "Meredith"
Meredith glimlachte :"Ja, ik ben het. gaat het?" Viviën begon te huilen. "Ik kan mijn benen niet bewegen!" Meredith fluisterde:"Rustig maar meisje, het komt allemaal goed." Naar Molly riep ze:"Mol, bel even een ambulance!!!" Zo goed en zo kwaad als het ging probeerde Meredith kalm te blijven. ze legde een deken over Viviën heen en bleef tegen haar praten tot de ambulance kwam...
Viviën moest in het ziekenhuis blijven, maar het gevoel in haar benen kwam al wat terug toen meredith naar huis ging.
Meredith liet zich op de bank vallen en geeuwde. ze was kapot. had de hele middagbij viviën gezeten en wilde niets liever dan naar bed.
Markus bracht haar een beker thee en ging naast haar zitten.
Ze keken nog even tv maar al vrij snel kropen ze in bed.

De volgende ochtend vroeg reed Meredith in haar auto naar het ziekenhuis. "Viviën, ben je wakker?" Het meisje lag te lezen in haar bed en zei:"Ja, ik ben zeker wakker! kijk eens?!" langzaam liet ze zich uit bed glijden en zette ze een voorzichtige stap. "SUPER!" riep Meredith enthousiast en ze knuffelde Vivi voorzichtig. De arts kwam binnen en vertelde dat Vivien, mits ze rustig aan deed en een week in een rolstoel bleef naar huis mocht.

De week erop vertrokken ze naar hamburg. Ze namen een aantal jonge paarden mee en Molly bleef met Viviën thuis.
Meredith haalde Herald, een jonge hengst uit de trailer en klopte het dier belonend op de hals. Alle paarden werden in de tijdelijke boxen gezet en Meredith en Markus gingen wat eten.
Meredith wilde net een hap van haar salade nemen toen ze haar naam hoorde. Schuyler kwam naar hun tafeltje gelopen en wriemelde nerveus aanhaar trui. "Schuyler. ik wist niet dat jij hier startte!" Meredith had geen zin onaardig te doen en glimlachte.
Schuyler bleef staan en kuchtte nerveus. "Je mag wel gaan zitten als je wilt?" Markus schopte Meredith onder de tafel maar die gaf geen krimp!
Schuyler pakte een stoel en ging zitten. ze staarde stilletjes voor zich uit. "Mer, vind jij het heel erg als ik vast even naar de stal ga?" Meredith glimlachte en zei:"Eigenlijk wel schat, maar ga maar gauw, ik kom er ook zo aan!" MArkus gaf haar een snelle kus en fluisterde:"Wees voorzichtig lieverd!"
Toen ze alleen waren vroeg Meredith:"Wat is er nou? waarom was je opeens verdwenen?" Schuyler zweeg en keek naar het tafelblad.....
Schuyler staarde naar het tafelblad en Meredith at zwijgend haar salade. “Schuyler, wat is er nu allemaal aan de hand? Ik begrijp er nu zo langzamerhand niet zo heel erg veel meer van!” Schuyler boog haar hoofd en een traan drupte op tafel. “ ga je nog iets zeggen vandaag of kan ik naar de stal gaan? Heb eignelijk nog wel wat te doen, dus vervelen zal ik me niet!”
Schuyler snikte een beetje en zei toen:” Ik heb Stella niets gedaan Meredith, je moet me geloven!” Meredith keek haar aan en nam een slokje van haar Cappuccino “Wie dan? En waarom heb je dat briefje geschreven?” Schuyler keek haar even aan en huilde:” René…” toen stond ze op en rende ze weg. Meredith bleef even zitten en schudde haar hoofd.

De volgende ochtend regende het pijpenstelen. Meredith reed in de losrijbak, diep weggedoken in de kraag van haar jas. Herald, de jonge hengst, schudde met zijn hoofd en hinnikte. Hij haatte regen. Meredith niesde. “ Ik word verkouden van dit rotweer!” Markus kwam naast haar rijden op zijn jonge merrie La Supra. “ lekker weertje hè?” Meredith knikte en lachte:’ Dat gras is dadelijk hartstikke glad!: ik geloof niet dat ik daar blijv an word!” Toen ze moest starten was het even droog. Markus stak zijn duim naar haar op en ze draafde de bak in. Het gras maakte een soppend geluid onder de hoeven van haar paard. Halverwege het parcours gleed Herald weg. Hij kon nog net op de been blijven. Meredith probeerde zich omhoog te trekken aan zijn hals, maar dat lukte haar niet….een val was het resultaat! Lachend krabbelde ze overeind en pakte ze Herald, die door iemand naar haar toe gebracht werd bij de teugels. Markus, die gelijk naar haar moesst starten knipoogde in het voorbijgaan en Meredith riep:” Het gras is inderdaad glad, en nat!”
Markus kwam rond met een balk. De paarden werden in de stal achter gelaten en voor het volgende parcours begon ging Meredith eerst maar eens een droge broek aantrekken.
Even ging ze op haar bed liggen en droomde ze even weg. “is het al zo laat? Ik moet zo rijden!” Snel trok ze een rijbroek aan en ging ze terug naar de stal. Toen ze daar aan kwam kon ze meteen de parcoursverkenning lopen. Geconcentreerd nam ze alles in zich op en liet het nog een keer aan zich voorbij gaan toen ze op Checkmate door de losrijbak stapte.
Deze keer kwam ze wel foutloos rond en wachtend oop de barrage stapte ze op haar ruin door de modderige losrijbak. “Rijd jij de derby?” Meredith keek René, die nu naast haar stapte aan en zei kort:”nee, die rijd ik niet.” Ze ging in draf over en draafde naar de andere kant van de bak. Daar zat Schuyler met een wit gezicht rillend van de kou op een grote hengst. “ Hey, wat zit jij te bibberen?” Schuyler keek geschrokken op en mompelde:”René! Praat niet met me!” Meredith lachte:” Ik praat toch zeker met wie ik wil! Rijd jij de derby morgen?” Schuyler knikte en zei:” IK moet wel.” Voordat Meredith iets kon zeggen begon de barrage en moest ze aan de start verschijnen.. het begon weer te regenen en net toen ze de eerste oxer sprong verlichtte een bliksemschicht de hemel. Checkmate hinnikte verschrikt maar hield zijn aandacht bij zijn amazone. Meredith schudde even met haar hoofd, de regen liep in haar ogen. De laatste sprong werd genomen en ze glibberden door de finish. Meteen volgede de prijsuitreiking, Meredith was derde geworden. Stralend galoppeerde ze even later de bak uit.Markus stond klaar met een droge jas en Janna met een deken. Rillend en door en door nat klopte ze Checkmate op zijn hals. “ Je hebt goed gelopen paardje van me! Ik ben trots op je! Nu lekker naar je box en wat eten, morgen ben ik er weer!”

Na een lange warme douche voelde Meredth zich minder koud en merkte ze dat ze honger had. Samen met Markus wandelde ze rustig naar eht restaurant waar ze lekker op hun gemak aten.
Na een paar glazen wijn gingen ze bijtijds naar bed. Markus keek nog wat tv en Meredith lag tegen hem aan te dromen. “Welterusten!” Meredith kreeg een zoen en zei nog:”Schuyler rijdt morgen de derby!” Markus draaide zich om en nam haar in zijn armen. “ Dan hoop ik voor haar dat het beter weer is! Maar maak je daar niet druk om meisje, morgen avond gaan we weer lekker naar huiis!” Meredith knikte en sloot haaar ogen.
De volgende ochtend werden ze wakker van een harde donderslag. Meredith keek op haar telefoon hoe laat het was en draaide zich nog eens om. Behaaglijk weg gedoken onder het dekbed doezelde ze nog een beetje. Markus zei:” Maar goed dat je maar een parcours rijd vandaag. Het is rotweer!”
Meredith mompelde:”Inderdaad. We blijven nog even lekker liggen! Ik hoef pas om twaalf uur te rijden en het is nu half 7!”
"Ik ga toch niet mee maken dat het vandaag nog eens droog gaat worden?" Janna keek door de staldeur naar buiten en klopte La Supra op haar hals.
Meredith, die besloten had niet te rijden gaf Markus zijn jas aan en gaf hem nog snel een kus voor hij op zijn merrie stapte.
"succes!!" Markus knikte even en reed naar de losrijbak.
Meredith dook diep weg in haar jas en liep mee. het was koud!
Nadat Markus 2 fouten gemaakt had met Supra en ze het paardje op stal gebracht hadden moest Meredith naar een persconferentie.
Verveeld zat ze daar toen ze een blik van Schuyler, die aan de andere kant van de tafel zat op ving.
De amazone staarde voor zich uit en leek niets te horen van wat er gezegd werd.
Na afloop wachtte Meredith op haar. "hey, hoe is het nu?"
Schuyler haalde haar schouders op en zuchtte:"Moet de derby rijden,ik vind het dood eng!" "DAt is het ook ja. trek je dan terug alsje niet durft!" Schuyler schudde haar hoofd en liep snel weg.
"Die verdwijnt ook steeds sneller!" Markus lachte en sloeg zijn arm om Meredith heen.

Die middag zaten ze in het waterige zonnetje bij de losrijbak. Schuyler reed gespannen rond op Ilian, Rene reed op Denver, en Ludger zat op Champion.
Meredith haalde een hand door haar haren en stak haar duim op naar de doodsbange Schuyler. Die glimlachte mat.
"Ze moet starten!" Markus keek op de lijst. Meredith liep mee naar de bak:"Succes Schuyler, doe voorzichitg, er zijn er al verschillende heelhuids door de finisch gekomen!"
Ilian hield het echter al vrij snel voor gezien....op de Derby-wall luisterde hij niet naar zijn amazone en met een noodsprong sprong hij eraf. de sprong die er achter stond redde hij echter niet.....een ongelukkige val was het resultaat.
Met de ambulance werd Schuyler afgevoerd.
Meredith was laaiend, ze mocht er niet bij! "Ze is helemaa alleen!" briestte ze! "U bent geen familie mevrouw!" was het resolute antwoord.
Rene kwam breed lachend de bak uit op Denver...hij was foutloos. "Is ze al dood?" Meredith keek hem woedend aan. "Ikhoop dat jij in de barrage zo hard valt dat je nooit, maar dan ook nooit meer op een paard klimt!"
rene grinnikte, gaf Denver een flinke klap met zijn zweep en stapte weg.
"MArkus, als je me zoekt, ik ben naar het ziekenhuis!"
Meredith had het geduld niet op de barrage te wachten. ze zwaaide, pakte de sleutels van markus aan en stapte in de auto.
Ze reed naar het ziekenhuis en vroeg bij de balie naar Schuyler.
"Kamer 34" Zoekend liep Meredith door de gangen. bij kamer 34 bleef ze staan, haalde diep adem en ging naar binnen. Schuyler lag met gesloten ogen in het bed, haar gezicht was zo wit als het kussensloop!
Zachtjes ging ze op de stoel naast het bed zitten. Schuyler opende langzaam haar ogen en keek Meredith verdwaasd aan. ze probeerde iets te zeggen, maar kreeg geen geluid over haar lippen.
"Niet praten, doe maar even kalm. Ik ben het." Zachtjes legde ze haar hand op die van Schuyler, die op het dekbed lag. Schuyler fluisterde:"Ilian...hij .....deed zijn....best! de.....teugel.......kapot!"
Toen viel ze weer in slaap.
Meredith probeerde het allemaal te plaatsen................
Meredith stond op en liep naar buiten. ze belde Markus.
"Markus, kun jij voor mij even naar de stal lopen en de teugels van Ilian bekijken?"Markus begon hartelijk te lachen. "Miss Marple! dat doe ik voor je hoor, blijf maar even aan de lijn!" Meredith ging op een bankje zitten en vroeg:"Leeft Rene nog?" "Ja, hij moet zo rijden. Ik ben in de stal nu, even geduld nog!" Inmiddels begon het weer te regenen en verhuisde Meredith naar de hal van het ziekenhuis. "Hoe is het met Schuyler?" "Ik heb haar nog weinig gesproken, maar het ziet er allemaal niet zo best uit geloof ik. Ze kan hier niet alleen blijven MARkus...!" Markus zuchtte hoorbaar en zei:"Had ik wel gedacht lieverd, Als het kan, laat haar dan maar naar ons ziekenhuis brengen!" Meredith lachte en zei:"Thanks Markus, daarom hou ik nou zoveel van je! Heb je die teugels inmiddels?" "Ja juffertje ongeduld, die heb ik en inderdaad is de teugel gebroken. hoe kwam je daar bij?"Meredith speelde met haar ring en zei:"Schuyler mompelde zoiets. Maar ik ga weer naar haar toe, sms je me even als Rene zijn nek gebroken heeft?" "FOEI MER! Dat is niet lief! Maar ik zal het doen! Hou van je!" "Hou ook van jou !"

Toen Meredith met een bekertje thee weer naast het bed van Schuyler ging zitten opende die haar ogen. "Meredith?" "Schuyler, hoi! Gaat het weer een klein beetje?" Schuyler schudde haar hoofd en zei zachtjes:"Nee, alles doet me verschrikkelijke pijn. Hoe is het met Ilian?" Meredith keek naar Schuyler's witte gezicht en zei:"Markus heeft er niks van gezegd, maar toen hij naar de stal liep leek hij ok. Zal het straks vragen. Maak je over hem maar geen zorgen. Weet je wat de dokter heeft gezegd? " Ontkennend schudde Schuyler haar hoofd.
"Zou je het fijn vinden, als het kan, om dan naar het ziekenhuis bij ons in de buurt te komen? Dan ben je niet zo alleen?" Schuyler keek Meredith ongelovig aan en kreeg tranen in haar ogen. "Waarom doe je dit allemaal voor me Meredith?" Meredith glimlachte en nam een slokje thee. "Omdat Je volgens mijn best wel mee valt, je moet toch altijd iedereen een kans geven?" Plagend knipoogde ze. Schuyler's ogen vielen dicht. "Ga maar even slapen ja, ik blijf hier!"
Na enig overleg met de arts werd besloten dat Schuyler de volgende dag vervoerd mocht worden. Ze had een hersenschudding, een aantal gekneusde rugwervels en 2 geneusde ribben.

Meredith zat wat te lezen in een tijdschrift toen ze een sms kreeg.
"Je zult het niet geloven, maar hij heeft gewonnen. Ik heb de paarden van Schuyler in onze stalgang gezet, zodat ze met ons mee kunnen. Wanneer kunnen we naar huis? Hoe gaat het met Schuyler? Ik mis je meisje, hou van je! Kus, markus"
Meredith glimlachte en smste: "Je bent geweldig schat echt! Rene gewonnen? hoe is het met Denver? hij zal de nodige klappen gehad hebben, toch? Schuyler mag morgen vervoerd worden. het gaat redelijk, veel kneuzingen. alles ok met Ilian? en mijn schatten? Kom straks naa rhet hotel lieverd, mis je ook! Kus"
Dromerig staarde Meredith even uit het raam. Het regende en onweerde weer. Ze rilde, het was frisjes op de kamer. Schuyler sliep onrustig, ze lag te draaien en af en toe mompelde ze iets....
Schuyler was al een week uit het ziekenhuis en logeerde bij MArkus en Meredith.

"Meredith, heb jij Stelli uit de wei gehaald?" Meredith, die op het terras haar laarzen aan zat te doen schudde haar hoofd. "Nee, hoezo?" Janna ging zitten en zei:"Ze staat niet meer in de wei!" "Nina misschien?" "Nee, die is in de stal bezig!"Janna keek bezorgd. Meredith stond op en liep naar de wei. inderdaad, geen Stella. Snel liep ze naar de stal. Daar stond de merrie rustig op haar hooi te knabbelen. Meredith klopte haar op de hals en Vroeg aan Markus, die net binne kwaM:"Heb jij Stel binnen gehaald?" Markus mompelde iets. "Wat?" Markus mompelde nog eens iets. Mredith ging voor hem staan en vroeg:"Kun je niet meer praten? Wat zei je?" Markus keek haar aan en snauwde:"BEn je doof? Ja zei ik." Geschrokken deed Meredith een stap achteruit. wat was dat nou!

Die avond tijdens het eten heerstte er een gespannen sfeer aan de tafel. Markus was chagrijnig en zei geen woord. Meredith, die eerst nog moeite gedaan had om een normaal gesprek op gang te krijgen at zwijgend haar eten op en verdween toen naar de stal, waar ze heerlijk even met Just do it kon tuttelen.
Nadat ze Stella nog even had gereden en Ilian voor Schuyler gelongeerd had ging ze naar binnen om te douchen.
"Ik ga zo meteen naar bed, ben dood moe!" Markus reageerde nog neit op wat ze zei!
Schouderophalend liep Meredith de trap op.
TOen ze eenmaal in bed lag kon ze niet slapen. wat was er met Makrus aan de hand?
Meredith lag nog lang wakker. Toen ze eindelijk insliep was het half 2, Markus was er nog niet.
Toen ze wakker werd was het nog donker in dekamer, ze had vreselijk gedroomd. zweetdruppeltjes stonden op haar voorhoofd en haar handen trilden. Ze stond op om een beetje water te drinken en bleef even vor het raam staan.
De frisse wind blies in haar gezicht en kalmeerde haar een beetje.
Zachtjes kroop ze weer in bed. "markus?" "Hmm??" "Ik kan niet slapen." "Ik wel, trusten." Zonder enig ander commentaar draaide hij zich om en sliep hij verder. Meredith haal de haar schouders op en probeerde in slaap te komen. Een uur later stond ze echter op om te gaan douchen.

"Goedemorgen Stella, wat dacht je van een ritje?" De bruine merrie hinnikte zachtjes en schudde met haar hoofd.
Meredith zadelde haar en reed even later in de ochtendschemer het erf af.
Stella was vrolijk, ze bokte speels en hinnikte uitbundig.
Meredith glimlachte mat, ze voelde zich doodongelukkig, maar tegelijkertijd ook kwaad. Waarom deed Markus zo raar?
"Kom Stelli, we proberen een galopje!"
In volle galop reden ze over het pad. Stella hinnikte af en toe en bokte vrolijk.
Toen ze, na een flink stuk galop naar huis stapten waren ze alletwee moe en hongerig.
De zon kwam aarzelend tussen de bomen door en was warm op Meredith haar gezicht. Zachtjes streelde ze Stella's hals en neuriede zachtjes voor zich heen.

"Jij was er al vroeg vandoor!" Molly liep over het erf op en neer met Kroongravin. De merrie hinnikte toen ze Stella zag. Die legde haar oren plat en dreigde.
"Die niet zo lelijk jij! Ja, kon niet meer slapen." Molly gllimlachte en vroeg:"Wat is er met Markus aan de hand zeg! Die man heeft een humeur waar je nachtmerries van krijgt! Hij stond me net toch tegen Nina te schelden! Het meisje is helemaal overstuur weggereden met Royal! Conclusie: Markus nog kwader!"
Meredith schudde haar hoofd en bracht Stella op stal.
"Zo, nu eerst ontbijten!"
Toen Meredith met een broodje op het terras zat kwam Markus aanlopen. "Hey schat, lekker geslapen?" Meredith glimlachte lief. Markus legde zijn handschoentjes op tafel en mompelde iets dat op "nee" leek.
Janna kwam aanlopen. "Janna, is Royal nog niet terug?" Snauwde Markus. Janna schudde haar hoofd en zei :"En Nina ook niet, mocht het je ook maar iets interesseren!" "Jij moet je nergens mee bemoeien, NIna hoeft niet zomaar weg te lopen! En jij mer, jij moet ook maar eens wat gaan doen, je doet niks meer tegenwoordig!" Meredith sprong ertussen. "Stoppen met ruzie maken. Ik Ga Nina achterna. Markus, ik raad je aan om als ik terug kom normaal te doen, of in elk geval te vertellen wat er aan de hand is, ik ben niet van plan me te laten af snauwen. Jan, wil je voor mij Shutterfly zadelen?" Janna knikte ne liep weg.
Markus keek Meredtih aan en liep weg. "Ik hoop dat ik duidelijk ben geweest!" riep meredith hem na.
Schuyler kwam aanstrompelen en glimlachte. "Jij kunt me een keel opzetten! Ga je rijden?" Meredith knikte en vroeg:"Ga je mee?" Schuyler schudde haar hoofd en zei zachtjes:"Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet meer durf!"Tranen stonden in haar ogen. meredith slikte het laatste stukje brood door en zei:"Meisje toch! Ik ga nu even met Shutterfl ynaar buiten en dan zal ik met je mee gaan!" Schuyler knikte dankbaar......
Meredith kwam het erf oprijden met Shutterfl, Nina en Royal. Ze was Nina tegen gekomen nog voor ze het erf goed en wel af was en ze hadden samen nog een stukje gereden. Weer volkomen gekalmeerd zette Nina het paard op stal en ging ze aan haar werk.
MArkus was nergens te bekennen.

"Schuyler? zullen we het proberen?"
Schuyler keek bedenkelijk maar knikte. Meredith klikte de longe vast aan het bit van Ilian en hield de hengst vast terwijl Schuyler met enige moeite opsteeg.
"Stap" Gespannen zat Schuyler in het zadel. "Stop!" Meredith liet Ilian stoppen en zag tranen op de wangen van Schuyler. "Ik durf het niet Meredith, echt neit! Ik zal nooit meer durven rijden!" "Tuurlijk wel meid! Hey, kom, kijk eens heo braaf Illie is!" Schuyler streelde haar paard oer zijn manen en snikte een beetje.
Na een paar rondjes stappen vond Meredith het wel genoeg. Schuyler was doodop en zelf kon ze ook wel wat rust gebruiken.
"Weet iemand waar MARkus uithangt?"
Niemand had enig idee en Meredith besloot de administratie te gaan doen.
Toen ze met een glas vruchtensap in het kantoortje zat pakte ze haar telefoon en smste:"Markus? Waar ben je?
Na zo'n half uurtje kreeg ze een berichtje terug:"Interesseerd jou dat iets dan?" Meredith werd een beetje kwaad. was hij nou helemaal gek geworden! "Ik zou niet zo onredelijk doen als ik jou was MArkus! Ik heb je niks gedaan voor zover ik weet! Kun je normaal doen en me vertellen wat er aan de hand is en waar je bent?"
"Ik ben in het bos met Leena."
"Stik man!"Meredith was laaiend. ze legde de telefoon aan de kant en probeerde zich op haar werk te concentreren.

"Stella, wat is er toch aan de hand?!" het was laat in de avond, MArkus was, na een heftige ruzie naar bed gegaan en had geen woord meer tegen Meredith gezegt. Met tranen in haar ogen kroop ze in het stro bij Stella. De merrie hinnikte zacht.
Toen Meredith die avond snikkend in bed kroop kreeg ze geen enkele reactie....
Drie volle dagen spraken Meredith en markus niet of nauwelijks met elkaar.

"Hooo maar Checkmate, sta even stil jochie!"
Meredith was net terug van een nieuw paard wat ze bekeken had en was Checkmate aan het poetsen. Markus, die Leena poetste kwam aanlopen en wilde de hoefkrabber pakken. meredith zette echter razendsnel haar voet erop.
"Kun jij niet meer praten Markus? Kun je misschien zoals ieder normaal mens vragen of je de hoefkrabber even mag?"
Markus keek haar woedend aan en siste:"Waar haal je het lef vandaan nog tegen me te praten! Ga alsjeblieft uit mijn buurt!"
Meredith keek Markus met open mond aan. "Pardon?" "GA UIT MIJN BUURT!" Schreeuwde Markus. De paarden hinnikten verschrikt en Meredith deed een stpaje achteruit. "Je hoeft niet zo te schreeuwen, ik ben niet doof! Wat heb jij! JE kunt wel een beetje normaal doen! Maar als je het zo wilt, dan ga ik wel! Vervelende idioot die je bent!"
Met tranen van woede in haar ogen zadelde ze Checkmate en in volle galop stoof ze even later het erf af..........
Snikkend reden ze door het bos. "BEgint het verdomme ook nog eens te regen!"
Door en door koud kwamen ze laat in de avond terug. Checkmate was doodop en Meredith al niet minder. Janna nam haar paardje over en zei:"Ga jij maar lekker naar binnen, ik verzorg hem wel!"
Meredith knikte dankbaar, gaf de bruine ruin een appel en liep met gebogen hoofd door de regen naar binnen.
Schuyler zat op de bank, Markus zat in de stoel te lezen en EMily kwam kwispelend aanlopen.
"Hey mooie meid, vrouwtje gaat douchen!"

Toen ze na een warme douche weer beneden kwam en in een hoekje van de bank kroop met een deken over zich heen en een beker warme thee kon ze haar ogen nauwelijks nog open houden.
Schuyler praatte wat, maar ging al snel naar boven. langzaam vielen Meredith's ogen dicht en viel ze in een onrustige slaap.
Plotseling schrok ze wakker. Ze schrok zo dat ze zo van de bank rolde!! Beduusd bleef ze even op de grond liggen en van schrik en vermoeidheid begon ze spontaan te huilen. Markus vloekte en gooide zijn telefoon op tafel. Meredith snikte, maar deed geen moeite overeid te komen.
Het duurde misschien vijf seconden dat ze daar alleen lag. toen stond Markus naast haar. "Gaat het?" Meredith huilde:"NEE!" Markus zei niets meer en tilde haar voorzichtig op. "Ssst! Schrok je wakker! Heb je je zeer gedaan?" Meredith keek hem aan en door haar tranen heen begon ze te lachen. "Zzzo praat je niet eeeeen zzzzo vvvraag je 2 dingen tegelijk!"
Markus legde haar op de bank en glimlachte. "Sorry sorry sorry lieverd! sorry!" Meredith kroop tegen hem aan en snikte:"Waarom? waarom deed je zo achterlijk?" Markus streek een blonde pluk haar uit haar behuilde gezicht en zei:"Je schrok wakker van een smsje. Al een week krijg ik allerlei smsjes van Rene, dat je daar was enz. Hij wist details waar ik helemaal akelig van werd lieverd, maar net smste hij weer dat je daar was, daar schrok je ook wakker van. Liefje he spijt me zo, ik had je moeten vertrouwen!" Meredith slikte en zei:"Ik zou kwaad moeten zijn, ik zou je moeten uitschelden ik zou....................." Ze trok hem naar zich toe en gaf hem een zoen. "I love you sweetheart!" Markus knuffelde haar en fluisterde:"Ik hou ook heel erg veel van jou lieve schat van me!"
Hij tilde haar op en droeg haar naar boven.

"Slaap lekker lieverd!" "Jij ook schat"
Dicht tegen Markus aan viel Meredith voor het eerst sinds dagen meteen in slaap.......
"Moeten we nu vandaag al rijden of.....?" Meredith keek de bondscoach aan en hield haar hand boven haar ogen tegen de zon.
Ze waren in Wiesbaden, cocnours!
De bondscoach zuchtte en zei:"Zou je willen luisteren wat ik zeg?" Meredith zei kalm:"Ik luister wel maar jij vertelde het zo chaotisch dat ik het niet snap. en ik ben vast de enigste niet hoor!" Markus gaf een zachte schop tegen haar enkel en lachte:"Ik snapte het inderdaad ook niet!"

Na de teambespreking liepen ze samen over het concoursterrein.
"Ik heb honger, kom, we gaan iets eten!" Meredith ging op een stoeltje zitten met haar broodje en glas vruchtensap en begon te lachen."Moesten we nou welof niet rijden vandaag?"
Markus lachte:"Nee, morgen pas!" "Meredith!" Meredith draaide zich om en keek in de lachende ogen van haar moeder!
"MAM!" Huilend van blijdschap viel ze haar moeder om haar hals.
Kriss omhelsde haar dochter en vroeg:"Hoe is het?? heb je het naar je zin in Duitsland?"
Mereidth knikte en probeerde in korte tijd alles te vertellen.
"niet zo snel! Ik snap er helemaal niks van!" Meredith lachte:"Is pap er ook?" "nee, die is thuis!"
:"meredith! kom snel!"
Janna kwam aangerent en keek Meredith wanhopig aan.
"Wat is er jan!" "Shutterlfy lag vast in de stal en wil niet overeind komen!"
Meredith aarrzelde geen seconde. ze sprong op en met Kriss Markus en Janna achter zich aan liep ze naar de stallen. ....
Shutterfly lag op zijn zij in het stro. Nina, die mee gegaan was om markus zijn paarden te verzorgen lat bij zijn hoofd en streelde dat zachtjes.
Meredith ging de box in en fluisterde:"Petey, hey knul, wat is dat nou? kom eens overeind!" Shutterfly reageerde nauwelijks op haar stem en sloot zijn ogen vermoeid.
Markus, die inmiddels de veearts erbij gehaald had kwam ook de box in en zei zacht:"Mer, de veearts komt er aan." Meredith, die wist hoe panisch Shutterfly op vreemden kon reageren knikte en zei:" DAnkje schat, maar of dat verstandig is..." "we moeten toch iets?" Meredith knikte en streelde haar paard even zachtjes.
De veearts kwam binnen. hij bekeek de situatie en zei nuchter:"Zolang hij ligt kunnen we weinig, hij moet overeind, hoe dan ook. Kom paardje!"

Toen Shutterfly overeind was stond hij te trillen op zijn benen. Meredith streelde zijn hals en fluisterde zacht tegen hem terwijl de veearts hem onderzocht.
"Rijden zit er dit concours niet meer in, hij heeft wat kneuzingen. elke dag een paar keer afspuiten."
Het paardje kreeg iets tegen de shock en toen de veearts weg was keek meredith Janna, Nina Markus en Kriss allemaal een voor een aan.
"Dat kan leuk worden, hij is als de dood voor water! Maar ik ben blij dat er niet echt iets ernsitgs aan de hand is!" Shutterfly, die weer wat bij kwam van de schrik hinnikte zachtjes en knabbelde aan haar jas.

Toen Meredith die avond in haar bed lag te lezen werd er op de kamerdeur geklopt. Markus deed open en even later zaten ze nog gezellig met Kriss te kletsen.
Het was laat toen het licht uit ging en Meredith tegen Markus aan in een diepe slaap viel.
Middenin de nacht schrok ze wakker. "Wat was dat?" Er klopte iemand!
Slaperig haalde Meredith een hand door haar verwarde haren en opende ze de deur op een kiertje. Even staarde ze geschrokken naar buiten......
"Jij trekt je terug voor de wedstrijd van morgen, heb je dat begrepen bitch?" Meredith knipperde met haar ogen. "Rene, je gaat me niet serieus vertellen dat je daarvoor op dit tijdstip hierheen komt he?!"
Rene gaf een duw tegen de deur en pakte Meredith bij haar schouder. 'Ik meen het, dame!" Meredith deed een stap achteruit. "Laat me los of ik ga heel erg hard gillen Rene!" "Is niet nodig meisje, ik ben al wakker! Rene, zou je Mer los willen laten? En willen stoppen met deze achterlijke acties? het is verdomme half 4 in de nacht zeg! Ga iets anders doen dan ons lastig vallen!" Rene liet Meredith los, maar bleef haar aankijken.
"Ik heb je gewaarschuwd he?" Meredith geeuwde. "Rene, als je het niet erg vind ga ik mijn bed in, ik krijg een beetje de kriebels van je en morgen moet ik fit zijn! Goodnight Rene!" Met die woorden draaide ze zich om en liep ze naar het bed terug. "Weg wezen Rene!" Markus sloot de deur en kroop ook weer in bed. "Het moet niet gekker wordeng eloof ik! Gaat het liefje?" Meredith knikte en mompelde:"Ja, het gaat wel schat, ik ben moe, gaan we slapen?" Markus lachte, gaf haar een kus en drukte haar stevig tegen zich aan. Nog voor ze in slaap viel fluisterde ze:"Morgen start ik Checkmate!"

De volgende ochtend was het fris en regende het. Meredith trok haar jas aan, floot de hond en liep snel naar de auto.
Toen ze de auto voor de stal parkeerde rinkelde haar telefoon. "Ja?"
"Meredith!" "Kurt!" De bodscoach aan de lijn. Meredith zuchtte. ze had iets tegen die man. "Ik wil dat je Shutterfly start vandaag!" Meredith sloot de auto af en liep naar de stallen."Shutterfly is kreupel Kurt, dat heb ik gisteren al gezegd, ik rijd Checkmate." "Hoorde je wat ik zei? dan rijd je maar niet voor het team!"
"dat is dan jammer, dat rijd ik niet voor het team vandaag, inderdaad!" Kurt snauwde:"Mooi. dan weet ik dat!" "Sukkel!" Meredith stop te de telefoon in haar jaszak en liep fluitend de stal in. "Hey! Wat een rot weer het Jan?!" Janna lachte en knikte. "Het is inderdaad koud!!" "Hoe is het met Shutterfly?" MEredith ging de box in en klopte het paard op zijn hals."Gaat goed met jou he lieverd?! "
Shutterlfy hinnikte en bedelde om iets lekkers.
"Ik wil Checkamte rijden vandaag Janna!"
"Dan poets ik hem extra mooi mer!"Lachte Janna

De wedstrijd begon met een aantal valpartijen. Meredith zat gespannen op Checkmate naar het parcours van Markus te kijken, Zijn paard struikelde en samen gingen ze onderuit in het natte gras. "MARKUS! LEO!" Meredith sprong van Checkmate af, gaf de teugels aan Janna en rende de bak in. "Markus! MArkus! gaat het?" Markus zat alweer rechtop en glimlachte flauwtjes. "Mer! Ja, ik geloof dat het wel gaat! DAt gras is verdomd glad! Hoe is het met Leo?" LAngzaam liepen ze naar de uitgang van de bak waar Nina met Leo stond. "goed geloof ik! Maar schat ikmoet starten! Duim je voor me?" "Ja, kijk alsjeblieft uit bij die dubbelsprong, dat is krap!" "Ok!"

Checkmate was druk. Na de bewuste dubbelsprong bokte hij ondeugend! "Doe normaal Joey!" Meredith corrigeerde snel en met een reuze sprong kwamen ze over de oxer.
Foutloos kwamen ze door.
Na haar moest Rene als laatste starter.
Hij was snel...heel snel.....en foutloos....ook barrage voor hem dus!
"Succes lieve schat, kijk uit en doe je best!"
Markus knuffelde haar zachtjes en ze steeg op.
Snel ging ze van start en na een snel en foutloos parcours glibberden Checkmate en zij door de finish. Nog wat andere ruiters kwamen maar geen was foutloos...
"Dat was geweldig Mer! Nu Rene nog en dan weten we het!"
Rene galoppeerde flink door. Denver deed zijn uiterste best, maar toen hij de zoveelste klap kreeg was het even genoeg! Hij weigerde de laatste sprong en Rene kwam met een klap op de grond terecht.
Even bleef hij liggen. Het was doodstil op de tribunes. Denver draafde naar de uitgang van de bak en Meredith pakte zonder aarzelen de teugels.
TOen stond hij op en strompelde hij naar de uitgang van de bak. Hij keek rond en liep dreigend op Denver en Meredith af.......
"Rustig maar Denver, hij doet je niets! Jij hebt niets fout gedaan! Hoo maar!" Meredith klopte het trillende dier op zijn hals en bleef tegen hem praten. Rene keek haar aan en wilde Denver een klap met zijn zweep geven. Meredith reageerde in een opwelling en sprong ertussen, met als gevolg dat de zweep over haar gezcht striemde...! Ondanks de pijn gaf ze geen kik!
" Meredith, geef mij dat paard. Rene, kalmeer en doe normaal zeg! Ben je helemaal besodemieterd?" Kurt pakte de teugels van de onrustige Denver en begon tegen Rene te praten. Meredith mompelde:"Ja dankje Kurt, met mij gaat het wel!" Markus kwam naar haar toe en vroeg:"Wat is hier aan de hand! wat heb je gedaan?!" Meredith probeerde te glimlachen en vertelde wat er gebeurd was. "Wil je nooit meer zo'n stunts uithalen als ik even naar het secretariaat ben? je moet verschrikkelijke pijn hebben lieverd, gaat het wel? Waar is die kl**tzak?" "Daar! Markus, toe hou je rustig, Kurt is erbij en je weet dat Rene veel kan maken bij hem, als je je teamplek niet wilt verliezen...laat hem!" markus knikte en sloeg zijn arm om Meredith heen."We gaan even naar de EHBO!"
Even later zat Meredith haar gezicht te koelen op een stoeltje.
"weet je wel hoe een verschrikkelijke pijn dit doet? Ik zweer bij deze nooit meer een paard te slaan!" markus lachte:"Alsof je dat ooit gedaan hebt lieverd!"

Die nacht sliep Meredith weinig, haar gezicht brandde verschrikkelijk.
De volgende ochtend had ze dan ook verschrikkelijke hoofdpijn.
"Wil je een broodje?" Markus keek vragend naar Meredith die met een wit gezicht met een vuurrode striem voor zich uit zat te kijken.
"Hou op hou op, anders ga ik dadelijk ook nog aan het overgeven!"
Na een paracetamol ging het wat beter en gingen ze naar de stallen.
"Rijd je vandaag wel meis?" Mereidth knikte en zei:"Ja, maar alleen Checkmate in de Grote Prijs, ik gun Rene de lol toch zeker neit dat hij succes heeft met zijn stomme gedoe! Goede morgen Janna, hoe is het?"
Meredith tuttelde even wat met Shutterfly en stond net een beetje met hem te kletsen toen Rene voor de box verscheen.
Hij zei niks, maar bleef Meredith aan kijken. Die ging zacht zingend door waar ze mee bezig was en negeerde hem volkomen. Wetend dat Markus in de box ernaast met Leo bezig was voelde ze zich veilig!
Na enige tijd liep Rene door. "Dat was een nuttig gesprek!" Was het droge commentaar van Markus.... Meredith barstte in lachen uit en lachte:"Ik moet gaan losrijden! Ga je mee?" Nog wat lacherig reed ze even later op Checkmate door de losrijbak.......
Het hield langzaam op met regenen en Meredith draafde met een smile van oor tot oor door de overvolle bak.
"Wat ben jij aan het stralen? Wat zie je er trouwens uit!"
Wim reed naast haar op zijn bruine hengst. Meredith had hem al niet meer gezien sinds ze toen met de NL ruiters op vakantie waren geweest.
"Hey Wim! hoi! Ja, heb beetje ruzie gehad met Rene...! Hoe is het?"
"Goed! Doet dat niet verschrikkelijke pijn?"
Meredith trok een gezicht en lachte:"Ach, je went eraan he! Zeg, ik moet rijden, zie ik je zo nog?" Wim knikte en wenste haar succes. voor ze de bak in ging kreeg Checkmate nog een dikke knuffel van janna en Meredith een kus van Markus. "Succes!!"
Het parcours was niet makkelijk. Checkmate was onrustig en Meredith had moeite met de sterke ruin. "JOEY! stop eens met dat gedoe, daar staat een hindernis! GEK!" Meredith bleef tegen hem praten en wonder boven wonder kwamen ze foutloos door de finish.
"Ik dacht dat je dwars door die oxer ging!" Markus schudde zijn hoofd.
"Ik zelf dacht ook zoiets eigenlijk!" Meredith lachte en steeg af. "Joey is super vervelend de laatste dagen, maar steeds op het goede moment bednkt hij zich en luistert hij!" Ze gaf de ruin een suikerklontje en nam dankbaar het bekertje thee van Markus aan.
"Rene zit ook in de barrage!" "Dat kan leuk worden dan!" Meredith zat op de tribune met haar moeder te kletsen en een beejte het parcours te bekijken.

"De barrage begint ik ga naar Joey!" Kriss knikte en lachte:"Ik onthoud die namen niet hoor! Joey is hetzelfde als Checkmate toch?" Meredith riep over haar schouder:"Ja, klopt en Petey is Shutterfly, Stelli is Stella.....zal ik doorgaan? " Kriss schudde lachend haar hoofd en stak haar duimen op:"Goodluck!"
Checkmate hinnikte toen Meredith aan kwam lopen. "Je start als laatste Mer! Rene start voor je!" "Thanks Markus, hou jij mijn jas bij je? en waar is mijn zweepje? als meneer weer zo gaat lopen etteren dan krijgt hij een tik!"Checkmate snoof en draaide zijn hoofd weg. "Je je hoorde het goed jochie! Ik zou maar normaal doen als ik jou was!"
"Hey Mer, succes he?!" Wim zwaaide. Meredith knipoogde en zwaaide terug.
"Rene start nu, daarna moet jij Mer, succes, blijf rustig en wat je ook doet, doe het snel en foutloos!" "Dankje Makrus, aan jou adviezen heb ik nou echt iets!! Is Rene gek geworden?! Hij gaat dadelijk weer op z'n neus als ie zo doorgaat! Of als hij geluk heeft krijg ik het moeilijk!"
Meredith beet op haar lip en streelde Checkmate over zijn hals.
Op de laatste dubbel maakte Rene twee fouten...Meredith kon een glimlach niet onderdrukken toen hij langsstapte.
"Zo, nu wij Joey! we kunnen het! En denk erom, je doet normaal!"
Checkmate bokte even en hinnikte. Meredith schudde haar hoofd en ze gingen op de eerste sprong af. Bij de sloot leek Checkmate te aarzelen. Meredith fluisterde:"Als je me in die sloot gooit jochie, dan verzuip ik jou er ook in!"
Toen ze de laatste hindernis gesprongen hadden was het even doodstil op de tribunes........toen begon iedereen te klappen....de Grote Prijs was gewonnen door....Meredith en Checkmate!!!

"Slaap je Meredith?" Meredith schudde haar hoofd en mompelde:"Nee Markus, ik lag wat te dromen, Mijn gezicht doet erge pijn en heb het koud!"
"Zeg dat dan muts!" Zachtjes legde Markus zijn jas over haar heen.
Ze zaten in de auto naar huis, janna was vooruit gereden met de trailer. Kriss zou de volgende dag komen, ze wilde nog een paar vrienden op gaan zoeken.
"SLaap maar wat meisje, het duurt nog even voor we thuis zijn, dan maak ik je wel wakker! neem even een pijnstiller!"
Meredith knikte ne nammet een beetje water het tabletje in.
Die nacht sliep Meredith ondanks de pijn toch wat.
De volgende ochtend, toen ze met een broodje en een kop thee aan de keukentafel zat ze dromen kwam Schuyler de keuken in.
"Hey! Wat kijk jij zuur vandaag?" Schuyler glimlachte mat en mompelde:"Had sms van rene, hij komt vanavond!" Meredith schoot in de lach. "Komt ie door het hek heen dan? IK zal hem binnen moeten laten!"
Schuyler schudde haar hoofd en zuchtte:"Hij krijgt alles voor elkaar wat hij wil!" Meredith glimlachte:"dat heb ik ook ooit gezegt Schuyler, maar zie eens wat er van gekomen is? Ik ben dol gelukkig! Ook jij moet je tegen hem verzetten meisje! kom op, je gunt hem toch niet de lol dat hij jou leven beheerst?! Kom, we gaan rijden!"

"Ik durf niet! Stop!" Gespannen als een veer zat Schuyler op Ilian.het paardje snapte er niets van!"Hoooo Illie!" Mereidth had hem aan de longe en zuchtte:"Schuyler toe, ontspan je nou eens! het is je eigen vertrouwde Ilian waar je op zit, je zei zelf dat hij je niet met opzet eraf gooide, waar ben je bang van?"
Schuyler haalde haar schouders op en begon zacht te huilen. Ilian keek om en raakte even met zijn neus har knie aan. "Kom, in stap ilian!" Meredith lliet het paard nog even rond lopen en klikte toen de longe los. "Zo Schuyler, probeer het maar eens gewoon, er geberud heus niks!" Ze ging op de bakrand zitten.
Schuyler keek haar ongelovig aan en schreeuwde huilend:"Laat jijme ook in de steek?"
Meredith keek Schuyler aan en zei:" Je hoeft niet zo te schreeuwen tegen me! ik ben niet doof! En het is onzin dat ik je in de steek zou laten. Ik heb gewoon wel even wat beters te doen dan die longe vast te houden en aan te horen dat je het niet duft! In plaats van dat je je best doet om je over je angst heen te zetten zit je alleen maar te zemelen dat je niet durft en oh zo bang bent!Jij wet ook dat Ilian lief is en alles voor je doet! Dus hou alsjeblieft op met dat gedoe en probeer zelf een rondje te rijden! Als er iets gebeurd dan ben ik er nog alitjd om in te grijpen!"
Schyler keek Meredith met betraande ogen aan en aarzelend spoode ze Ilian aan tot een langzame stap. Het paardje deed alles wat ze vroeg en Meredith, die op de rand van de bak zat stak haar duim op. " goed zo!"

" Meredith, kun je misschien even kijken of je het halster van Leena ergens kunt vinden?" Meredith keek op en knikte. " Ja, doe ik zo, even wachten Nina."
" godver wat is het hier weer een zooitje zeg! bahbah!" meredith stond met haar handen in haar zij in de zadelkamer. " Ik vind het niet zo gek dat jullie niets meer kunnen vinden! Moet je kijken wat een rotzooi! Die dekens horen hier helemaal niet!"
Meredith ruimde snel een beetje op en vond het halster van Leena onder de kast met poetsdozen. " Nina! ik heb het! Hier, kijk eens?" Nina lachte dankbaar.
" Meredith Meredith! kom snel, er is iets niet goed met je kleine pony!" Molly kwam aanlopen en greep Meredith haar arm vast. Meredith's gezicht betrok. Een paar dagen geleden had ze van Markus een klein dik ponytje gekregen, hij had het bij iemand gezien die hij les gaf en had het diertje, dat weg moest bij zijn eigenaar voor meredith mee genomen. Die was helemaal gek op het beestje dat ze Julia noemde.
" wat is er met haar Molly?" " Ze is aan het bevallen, maar dat gaat niet goed!" " Ze is aan het BEVALLEN???" meredith bleef staan en begon hartelijk te lachen. " Ze was dus drachtig? nou, eens kijken dan hoe het met haar is!" In de stal lag de kleine bonte merrie. ze had het moeilijk. het hoofdje van het veulentje was er al zo goed als uit, maar verder gebeurde er niet veel! Julia stond weer op, liep een rondje, ging weer liggen, hinnikte en stond weer op. Markus schudde zijn hoofd en zei:" Ik bel de veearts Mer!" Meredith knikte en ging bij de merrie in het stro zitten. "hey kleine! Wat is dat nou? ik wist helemaal neit dat je zwanger was! Kom, rustig maar, het komt wel goed!" Molly bracht een emmer water met een spons en Meredith begon het dier zachtjes af te sponzen.
Irma, de veearts was er best wel snel, maar toch haalde Mereidth diep adem toen ze Irma binnen zag komen. " Zo, dit is haar? hmm, ze is niet erg groot, wat weet je van de hengst en de achtergrond van de merrie?" mereidth keek Markus aan en zei:" Niets eigenlijk, alleen dat het een behoorlijk bange pony is!" Irma knikte en bekeek de situatie van de merrie, die angstig met haar ogen draaide.
" Ik probeer het veulen terug te duwen, hij is te groot!" Na enige tijd lukte het Irma om het koppie van het veulentje terug te duwen. " Leeft hij nog?" Vroeg Meredith benauwd. " Ja, hij leeft nog, ik moet een keizersnede doen, anders hebben we kans dat de merrie en het veulen overlijden. Iemand die me kan assisteren?" Meredith knikte. " Houd jij de merrie vast dan, ze moet zo min mogelijk bewegen, Ze wordt plaatselijk verdoofd."
Na een hoop gedoe lag er eindelijk een roomkleurig hoopje paard in het stro. Julia was kapot, ze stond te trillen op haar benen.
Meredith bleef haar merrietje strelen, haar eerste zorg ging uit naar Julia, terwijl Molly zorgvuldig het veulen droogwreef met een handdoek. " het is een hengstje! gefeliciteer,d hij lijkt gezond!" het beestje tilde zijn hoofdje op en hinnikte zachtjes. Julia reageerde mat, maar hinnikte vermoeid terug en snuffelde aan haar veulentje toen markus het voor haar neer legde.
" Als hij vooor vanavond nog niets gedronken heeft, moet je bellen!"
Meredith knikte en keek naar het roomkleurige hengstje dat met glanzende bruine ogen naar haar keek en zachtjes op haar hand sabbelde.
"Heb jij die kleine al zien drinken Markus?" Meredith leunde over de boxdeur en streelde Julia over haar neus.
Markus schudde zijn hoofd en Meredith besloot de veearte te bellen.
Terwijl ze wachtte tot die kwam ging ze bij het beestje in het stro zitten en streelde ze zacht zijn vachtje.
"Je moet wel drinken ventje!" Julia duwde met haar neus tegen het veulentje en hinnikte zacht.
"Gaat het niet goed?" Meredith schrok op en zei:"Hij drinkt niet!" De veearts onderzocht de uier van Julia en zei:"Dan moet hij de fles hebben!"

"Tijd voor je fles!" Meredith opende de boxdeur en terwijl ze het hengstje de fles gaf droomde ze een beetje weg. "Ik noem je Lucky!"
Lucky dronk zijn fles leeg en ging toen vermoeid in het stro liggne.
Vertederd keek Meredith naar het veulen en zachtjes sloot ze even later de deur.
"meredith, de bondscoach belde, of je terug belt."
Meredith draaide met haar ogen en zei:"DAnke JAnna, ga ik meteen doen!"
Markus, die aan de tafel papieren zat uit te zoeken glimlachte naar haar.
"Ik moet Kurt bellen, wat zou hij van me moeten?" "Dat weet je alleen als je belt!" "Wat heb jij een lekker humeur vandaag zeg, tjongejonge!" Meredith schudde haar hoofd en ging met de telefoon in haar hand op de rand van de tafel zitten.
"Kurt, ja, hoi, ik moest je terug bellen zei Janna?" Meredith speelde met haar ring en tekende rondjes en hartjes op het kladblok dat op tafel voor haar lag. "Ja, ok, hoelaat? Nee, niet Shutterfly, ik wil best een paar jonge paarden mee nemen, wie? Donnerlitchen en Souvenir? ik kijk wel, ja, ok, zal er zijn!"
Toen ze opgehangen had keek ze Markus aan en lachte ze:"We gaan overmorgen naar Italië, ik moet de landenwedstrijd rijden!"
"Wat is het hier lekker weer zeg! Hmm!" Meredith haalde haar hand door haar haren en klopte Checkmate op zijn hals.
Checkmate hinnikte en liep zonder aarzelen zijn box in.
"Hey Mer!" Ludger, de broer van Markus trok plagend aan haar haren en Meredith lachte:"Hey! Jij ook hier!"
toen ze even later kletsend de stal uit liepen kwam Kurt hen tegemoed.
"Meredith, jij zou Shutterfly toch rijden?" Meredith zuchtte vermoeid. "Ik zou Shutterfly niet rijden Kurt, ik zou Checkmate rijden, en twee jonge paarden!"
Kurt mopperde een beetje en Ludger kwam tussenbeide. "Kurt, Checkmate is een geweldig paard, en een andere keus dan Mer hebben we niet voor het team, dus hou het een beejte gezellig, ok?" Mopperend liep Kurt weg.
"Jij bent ook een lekker ding Ludger, "We hebben geen andere keuze voor het team, fijn dat jullie het zo leuk vinden dat ik mee doe!" Lachend schudde Meredith haar hoofd. Ïs die broer van me weer aan het pesten mer?" Markus knipoogde en tilde Meredith met een zwaai op.

"Hallo zeg, kan het nog erger, Beezie in een rokje!" Meredith lachte en schudde haar hoofd."Hier krijg ik dus nachtmerries van! HEyy Schuyler! Wat leuk dat jij er ook bent!" Schuyler begon ook te lachen en zei:"volgens mij zaten we in hetzelfde vliegtuig...!" "Echt waar?" Meredith stak haar tong uit en steeg op. Donnerlittchen hinnikte en stapte vlot weg. Schuyler zat op haar hengst Carolus en was al wat meer ontspannen. "Meredith? ik dnek niet dat ikhet parcoours durf te springen!" Meredith ging naast haar stappen en zei:"dan maak je het Beezie wel erg makkelijk! Kom zeg, ze is de nieuwe vriendin van Rene, die mag toch niet winnen! Probeer het gewoon!"
Schuyler knikte en wilde wat zeggen. beezie, die aan kwam lopen was haar echter voor. "Voor jou is het niet Beezie, maar ELISABETH! Laat ik het niet meer horen hoor!"
Meredith beet op haar lip en mompelde achter Beezie's rug:"Goed BEEZIE!" Beezie draaide zich om..........
Beezie keek om, en als blikken konden doden.....
"Je moet starten Meredith! Succes!"
Ludger stak zijn duim op en lachte.
Meredith maakte 1 fout, op de laatste sprong!
"Godver....." "Je deed eht goed, die sloot is akelig breed!" Markus knuffelde haar. De rest van het Duitse team deed het niet beter, iedereen maakte fouten, Ludger zelfs 3!!!
"tweede omloop foutloos Meredith, anders volgende keer geen teamplek!" 'Lekkere motivatie Kurt!" Meredith schudde haar hoofd. "Maar ik zal mijn best doen!"
De zon stond hoog aan de hemel en het was erg warm. Checkmate zweette en ook Meredith had zweedruppeltjes op haar voorhoofd.
"Kom Joey, foutloos rond! Die simpele Duitsers kunnen het weer niet zonder ons!" Onder luid applaus reden ze door de finisch.

"Meredith?" Meredith keek op van haar tijdschrift en vroeg:"Ja? wat is er?"
Markus keek haaar even aan en vroeg aarzelend:"Kan ik even met je praten?"
Meredith keek Markus aan en legde haar tijdschrift aan de kant.
"Ja hoor! Wat is er aan de hand, je klinkt wel erg serieus!"
Markus ging naast haar zitten en zei:"Ik hou van je meisje, heel erg veel, weet je dat wel?"
Meredith knikte en lachte:"Ja, dat weet ik zeker wel! Maar was dat wat je wilde zeggne?" Markus schudde zijn hoofd en zei:"Nee, ik wilde je eigenlijk vragen..................Wil je met me trouwen?

Meredith keek hem sprakeloos aan, even wist ze niet wat ze moest doen...toen knikte ze en terwijl ze haar armen om Markus heen sloeg en zich tegen hem aandruke fluisterde ze snikkend:"Niets liever dan dat!"
De zon scheen, het was warm en benauwd. Meredith reed met een verhit gezicht op een jong paard door de buitenbak.
"Als je nu even doet wat ik vraag, dan kun je zo lekker de wei in, maar anders blijven we bezig!"
"Lukt het allemaal?" Molly kwam aanrijden op Kroongravin. "Ja hoor, beetje moeizaam,maar gaat lukken!" Meredith lachte en klopte haar paard op zijn hals.

"Zo, je bent braaf geweest, kom, ik zet je even op de wasplaats, dan spoe ik je af!" Met het paardje achter zich aan liep Merediht door de stal. "Hey Lucky, heb je honger?" Het hengstje hinnikte en keek met zijn verstandige ogen naar Meredith.
"Ik heb zijn fles gemaakt lieverd, geef jij?" Meredith knikte en pakte de fles van MARkus aan.
Het veulen dronk gulzig de melk en ging toen heerlijk tegen Julia aan liggen slapen.
Meredith bleef even vertederd staan kijken en schrok zich wild toen opeens de telefoon overging.
"Hallo? "
Even luisterde ze zwijgend om even later huilend naar buiten te rennen.......
"Mer! Hey! wat is er?" Meredith hoorde MArkus wel, maar negeerde hem en rende het huis in. Snikkend liet ze zich even later op haar bed vallen. Ze merkte niet eens dat markus op de ran dvan hetbed ging zitten en zachtjes door haar haar streek. "Lieverd, wat is er mis?" Merediht snikte onophoudelijk en verstopte haar gezicht in de trui van Markus.
"Kom maar, het is goed meisje, kom maar! Wat is dat nou?! Sssssst!"
Enige tijd later was Meredith benauwd snikkend, weer wat aanspreekbaar.
"B-b-buttercup!" Markus veegde de tranen weg en vroeg zachtjes; "Je eerste pony schat?"
Meredith knikte. "Z-z-z-ee is Dooooooood!" Weer begon ze te huilen.
Markus drukte haar tegen zich aan, maar kalmeren deed ze pas toen ze uitgeput, nog nasnikkend in slaap viel.......
Het weekend dat volgde was er concours in NL.
Meredith reed Shutterfly Checkmate en een aantal jonge dieren en Markus ging mee voor de gezelligheid.

"Mer? hoorde je wat ik zei?"
Meredith keek verward op en mompelde:"wat zei je?"
Markus schudde zijn hoofd en vroeg:" wat wil je drinken?"
Meredith knikte en staarde weer voor zich uit. Markus legde even zijn hand op haar schouder en lie[ weg.

"Ik moet zo rijden. als eerste he?" "ja, doe je best lieverd, doe je best!"
Meredith knikte, klopte Joey op zijn hals en wachtte tot ze de bak in mocht.
"Ik mis Buttercup zo liefje!" fluisterde ze haar paard in zijn oor. Checkmate hinnite en schudde met zijn hoofd. Meredith waande zich even op de rug van haar eerste pony................!
....."Meredith, wat bezielde je GVD!" De bondscoach kwam aangestampt. Meredith was met 8 fouten rond gekomen.
"Kurt. Sorry. "
"als jij in de tweede manche niet foutloos bent dame...!" woedend liep hij weg.
Meredith schudde haar hoofd en veegde snel de tranen uit haar ogen toen markus aan kwam lopen.
"ging niet lekker he meis?" Meredith schudde haar hoofd en zei dapper:"de tweede manche maar goed mijn best doen, aan Joey lag het niet!"
Toen de tweede manche begon zat Meredith in de schaduw op de tribune voor zich uit te staren. afwezig kauwde ze op het pootje van haar zonnebril.
"Wake up girl!" Geschrokken keek ze om. "Je hoeft niet zo te schrikken, ik ben het maar!" Meredith schudde haar hoofd en zei:"Jij bent ook hartstikke gestoord ook! Hoe is het?" Schuyler ging naast haar zitten en haalde haar schouders op. "Warm, en tja, wat zullen we er verder van zeggen?" Meredith nam een slok va haar water en zei:"In elk geval dat je niet voor je lol die warme koltrui aan hebt met 30 graden, of heb ik het mis?"
Schuyler bloosde en schudde haar hoofd. "Nee, je hebt het goed, maar...."
"Schuyler, wat heeft ie gedaan?!" "Niks. succes dadelijk!" En weg was ze weer, Meredith verbaasd achterlatend.

"Zo Checkmate, we zullen maar eens ons best gaan doen, ben bang dat we anders echt ruzie krijgen met Kurt."
Checkmate hinnikte, hij had het warm en had weinig zin om zich moe te maken. "Kom op!" Een applaus klonk toen ze het parcours indraafden. Meredith keek nog even rond, knikte naar de jury en ging van start.
Toen ze bezweet en doodmoe door de finisch galoppeerde en naar het scorebord keek zag ze dat ze 1 fout gemaakt had. "Waar?! we hebben geen balk aangeraakt!" "Wat heb ik gezegd GVD?!" Kurt was laaiend. Meredith probeerde zich in te houden, maar woede overheerste. "Kurt, als jij het verdomme beter kunt, of iemand voor dat zielige team van je hebt zodat ik niet meer hoef, helemaal goed, ga je gang, ik heb er geen zin meer in. Ik loop me uit te sloven om alle ellende op te knappen die de rest heeft aangericht, ik heb genoeg foutloze parcoursen gereden, toevallig gaat het nu even niet zo goed, daar kan ik alleen mezelf de schuld van geven, dat is zo, maar dat geeft jou niet hetrecht om zo tegen me te keer te gaan. Je kunt je excuses aanbieden, dan wil ik erover denken om nog eens in je team te rijden, anders is het afgelopen, dan zoek je maar een andere idioot die zo gek is dat hij of zij zich door jou laat afbekken, ik heb hier geen zin meer in!" Met een koel knikje stapte ze naar de losrijbak waar ze van Checkmate sprong. Markus, die achter haar aan gelopen was lachte en zei:"Dat was duidelijk Mer!" meredith zette haar cap af en haalde haar hand door haar haar. "waar hadden we die fout? Ik dacht dat ik geen balk geraakt had!" "Op de sloot. je landde net op het randje."
Nog voor Meredith iets kon zeggen kwam Kurt aanstampen. "Een aardbeving veroorzaakt hij ook nog eens!" "MEREDITH!" Meredith draaide zich niet eens om en zei verveeld:"Kurt, ik ben niet doof, echt niet. wat is er?" " Ik wil dat jij in plaats van Ludger start dadelijk!" Meredith keek hem recht aan en zei:"Dan heb jij grote pech, want dat wil IK toevallig niet!"
"Jij weigert te doen wat ik je vraag? Jij weigert in het team te starten?" Kurt keek haar woedend aan. Meredith keek glimlachend terug en zei:"Dat heb jij helemaal goed gehoord Kurt!" "je hoort nog wel van me!" En weg was hij! Meredith schudde haar hoofd en keek naar Checkmate die met Janna rondstapte door de bak.
"Ik sterf van de honger en plak aan alle kanten, ik ga even douchen, en daarna gaan we wat eten, goed?" Markus knikte.

"Ik kan niet meer!" Meredith schoof haar bord een eindje van zich af en zuchtte diep. "het was echt erg lekker!"
Markus knikte en vroeg:"Gaan we vanavond naar de parcoursparty? " Meredith lachte:"Of jij gaat weet ik niet, maar ik was van plan wel even mijn gezicht te laten zien ja!" "Als ik mee mag...." Markus lachte plagend.
Die avond zag Meredith er betoverend uit in haar witte jurkje.
"Ik mis Butter Markus!" Markus knffelde haar en zei:"Dat is toch ok heel normaal lieverd!" Meredith knipperde even met haar ogen en glimlachte toen weer.

Op de party was het een gezellige drukte. Meredith kletste wat met de andere ruiters en danste met markus. Op een gegeven moment kwam Ludger naar haar toe."Arrogante trut, waarom wilde je niet voor mij rijden?" Meredith keek hem aan en zag een plagende glinstering in zijn ogen. "Omdat je dat heel goed zel fkon en Kurt me gewoon zat op te fokken!" Ludger lachte en zei:"Hij is flink kwaad, volgende keer vrees il dat je het team kunt komen aanmoedigen!" "Dat zien we dan wel weer!"
Meredith knipoogde en zag toen Schuyler alleen in een hoekje zitten.
"Ik zie je zo wel weer Ludger, moet even naar iemand toe!
"Schuyler! Wat zit je hier alleen!" Schuyler schrok op uit haar gedachten en glimlachte een beetje wazig. "hey, zat een beejte te suffen!" "dat zag k ja, sterf jij niet in de trui meid? het is 30graden!" Schuyler haalde haar schouders op een bloosde.
"Kom eens mee?" Na enige aarzeling liep Schuyler mee naar het hotel......
"Wat is het hier warm zeg! Kan er geen raam open?" Meredith plofte op het bed neer en sloot haar ogen. "Het is hier inderdaad niet erg lekker koel nee! Maar dnek dat een raam open gen zin heeft hoor!" Schuyler schudde haar hoofd en ging op een stoel zittne.
"wat is er nu weer gebeurd Schuyler?"
"Meredith ;aat me nou toch aljeblieft!" Meredith ging rechtop zitten. "Nee, ik laat je niet! trek die trui eens uit!"
Schuyler bleef zitten en aarzelde. "Moet ik helpen? Ik wil je helpen, maar dan moet je wel mee werken meis! " Schuyler knikte en deed voorzichtig haar trui uit. "AU!"
Meredith keek schuyler met open mond aan. haar hele rug/hals was bont en blauw!
"Wat heeft die gek gedaan Schuyler?!" Meredith was laaiend!
Schuyler zat ineengekrompen op de stoel en huilde zachtjes.
Schuyler leek niet eens te horen wat Meredith zei, ze keek voor zich uit en huilde hysterisch.
"Meissie toch! Hey, doe eens rustig, kom! Je hoeft niet zo te huilen, ik wil je helpen." Meredith liep naar haar toe en sloeg voorzichtig haar arm om de trillende Schuyler heen. "Hij leert het ook niet af he! wat was de reden?"
Schuyler haalde haar schouders op en mompelde:"De reden, als ik dat eens wist. waarschijnlijk dat hem iets niet zinde, maar wat?" "Het is gek voor woorden, die man is hartstikke gek!" Schuyler glimlachte triest en begon toen weer heel hard te huilen. "IK WIL NIET NAAR DE POLITIE! MER, DOE ME DAT NIET AAN!" Verbaasd keek Meredith Schuyler aan. "Sssssst! Hey, kalmeer eens! Ik heb het woord Politie niet genoemd joh! kom, droog je tranen. wanneer is dit gebeurd?" Schuyler snikte beanuwd:"Eergisteren. Hij trok me aan mijn haar door de kamer!" "De idioot! GA jijmaar eens even in heel warm bad liggen, dan heb je toch wat minder pijn." "Het is al zo warm!" "Het scheelt echt Schuyler, echt." "Hij vermoord me als ik terug kom straks!" Meredith trok het dekbed recht en zei:"DAn blijf je maar bij Janna op de kamer, geen enkel probleem."

Die avond was het laat voordat Meredith in bed lag. Markus lag nog wat te zappen toen ze onder de douche uit kwam. "Wat ben je toch een lekker ding Mer!" Meredith stak plagend haar tong uit en borstelde haar haar.
"Slaap lekker!" "Ja, jijook lieverd!"
Dicht tegen Markus aan viel Meredith in een droomloze diepe slaap.
"Meredith, Meredith! wakker worden!" meredith vloog overeind en stoet haar hoofd aan het lampje boven haar bed. "AU! Markus? wat is er aan de hand??"
Markus glimlachte vertederd en zei zacht:"Niets, het is alleen tijd dat je opstaat!" Merediht liet zich teru gvallen in de kussens en mompelde:"IK doe jou ook nog eens wat aan!"

Toen ze later bij de losrijbak kwam zag ze Schuyler op Ilian rijden. haar gezicht stond gespannen, maar ze kletste gezellig met een NL ruiter.
Meredith concentreerde zich op haar eigen paard en deed wat ze van plan was te doen. Tot ze opeens Rene hoorde schreeuwen .
"Ik heb dat geflirt van jou nu GVD 20 min aan zitten kijken sl*t! Het is nu genoeg!" Hij trok Schuyler mee aan haar arm, maar die wist zich los te trekken. Rene greep haar weer vast maar Schuyler sprong opzij. Bijna struikelde ze. Markus, die langs de kant stond ving haar op en drukte haar beschermend tegen zich aan..........................................
"En nu is het over! Ik zou als i jou was heel erg snel maken dat ik weg kwam Rene, NU!" Markus hield Schuyler vast en zei wat vriendelijker:"Rustig maar, Er gebeurd je niets!"
Meredith liet haar paard halt houden en keek Rene dreigend aan. "Jij moet echt heel goed oppassen! Ben jij nou echt helemaal bezopen?!" Rene mompelde iets en zei dreigend tegen Schuyler:"Ik krijg jou nog wel!"
Toen liep hij weg.
Schyler hing huilend tegen Markus aan. "Kom kom meis, het is allemaal goed, je bent veilig!" Meredith glimlachte tegen Schuyler enzei:"Markus, neem d'r maar even mee naar het hotel, ik kom er zo aan, ik maak dit even af!" Markus knikte en knipoogde naar Meredith.
Schuyler protesteerde zwakjes, maar erg veel energie had ze niet meer over...
"Schuyler Schuyler toch!" hoofdschuddend zat Meredith naast de blonde amazone op de rand van het bed. "Je moet echt voor jezelf kiezen nu, hij gaat tever en zal tever blijen gaan, hoe je het ook draait of keert!"
Schuyler knikte snikkend, "Ik weet het wel, maar ik durf gewoon niet Meredith, echt niet!" Markus sloeg even zijn arm om Meredith heen en zei:"Ik ben weer naar de paarden, zie jullie zo wel dames!"

2wkn later.
Meredith lag wat te dromen op een stoel in de tuin. De zon scheen warm op haar gezicht en ze glimlachte een beetje in zichzelf.
"wat lig jij daar te lachen?"
Als door een bij gestoken vloog Meredith overeind. "hallo zeg, ook goedemiddag! Kon dat niet een klein beetje subtieler?" Molly stond lachend voor haar en stak haar tong uit. "Je doet maar net of je nikst e doen hebt he?!"
Meredith knikte en zei:"Ja en dat bevalt me perfect! moet je ook eens proberen!"
"Ik wilde alleen even melden dat k het bos in ga met Kroongravin! tot straks! " Lachend zwaaide Meredith haar vriendin na.

"Meredith meredith! Kom snel!" Janna kwam aanrennen en voor meredith wat kon vragen was ze weer weg. zo snel ze kon tond meredith op en met haar hart in haar keel rende ze naar de stal....
"kijk!" Janna fluisterde en wees naar een paar strobalen.
Meredith keek waar Janna naar wees. Ze zag een heel klein katje! ze fluisterde:"Janna, wat lief! ik schrok me dood! dacht dat er iets heel ergs aan de hand was!" Janna lachte en Meredith ging op haar knieen bij de stro balen zitten. "Hey kleine! waar kom jij vandaan?" Angstig blies het diertje en razendsnel haalde hij uit. "Au! hey, rustig eens! ik wil je alleen maar helpen! Kom!" Meredith pakte een handdoek die Janna haar gaf aan en pakte het katje zonder aarzelen op. "dat gaat markus leuk vinden Jan!"
Janna knikte grinnikend.

"Een kater, niet ouder dan een week of vier!" Irma, de veearts gaf het bange blazende katje aan Meredith en lachte;"Sterkte als Markus dadelijk thuis komt , ik ben er weer vandoor.
Meredith pakte haar telefoon en smste:"MArkus, we hebben een nieuwe huisgenoot, dikke kus van mij en tot straks!"
Grinnikend liep ze naar binnen. Daar zette ze het katje neer. "Ik ga even wat te eten voor je maken lieverd!" "Mrieuw" was het antwoord.

Toen Markus thuis kwam lag meredith op de bank, ze sliep, de kleine kater lag bovenop haar, ook in een diepe slaap.
Vertederd gaf Markus haar een zoen.
Het was de dag voordat het Duits kampioenschap, tevens qualificatie voor het team dat naar de Europese kampoienschappen zou gaan.

"Ik wil dat je Checkmate zadelt Meredith!" Meredith keek Kurt aan en zei toen:"Ik wil eigenlijk dat jij heel snel je mond dicht houd! Ik zadel wie ik wil zadelen en ik rijd zoals ik denk dat ik moet rijden, en als jou dat niet bevalt, dan laat je me lekker uit het team, daar doe ik niet moeilijk over!"
Diep in haar hart wist ze dat ze het verschrikkelijk zou vinden als ze niet in het team zat, maar voor geen goud liet ze dat merken!
"Je rijd ALLEEN checkamte, ja? En je gaat neit meer buiten rijden, daar worden ze veel te roekeloos van! Begrepen?" "nee!"
Met woedende bewegingen klikte ze haar cap vast, steeg ze op en harder dan de bedoeling was gaf ze Shutterfly de hulpen om weg te stappen.
Geschrokken sprong het gevoleige dier naar voren. "Ho! Sorry jongen!"
Na een rondje stappen was de rust terug, en leek het alsof er niets was gebeurd. Alleen de woedende blikken die Meredith in de richting van de bondscoach wierp ontgingen niemand. Ook Markus niet.

"Zo, we hebben we weer genoeg gedaan voor vandaag jongen, ga jij braaf met Janna mee? dan ga ik even Joey rijden! anders ben ik bang dat mr.Kurt uit zijn ve springt!"
Janna knipoogde toen ze Shutterfly overnam en Checkmate aan Meredith gaf.
"Zo hee, ben jij er ook?!"
Meredith draaide zich om in het zadel en zuchtte. "Het lijkt wel simpele zieltjes dag Joey!" Checkmate hinnikte en trapte naar het paard dat dicht achter hem langs reed. "Kun je GVD je paard onder controle houden?!" Meredith gllimlachte liefjes en antwoorde:"Rene, waarom denk je dat Joey dat rode strikje in zijn staart heeft? niet omdat ik zo van rood hou hoor, en ook niet omdat ik hem anders niet kan vinden...!"
Rene mopperde iets dat op:"Als Gina kreupel is dan doe ik je wat" leek en draafde weg.
Meredith haalde haar schouders op en begon aan de trainning.

"Kom je ook naar de teambespreking?" "Ja, ik denkd at Kurt me echt levend vilt als ik niet kom!" lachend keek meredith Ludger aan.
"Vrees ik ook!"
De teambespreking was al begonnen toen meredith hijgend aan kwam. "Half acht is half acht." "Ja Kurt, sorry, nu is het vijf over half. ik werd even opgehouden, maa rik ben er nu!" Meredith plofte op haar stoel neer en knipoogde naar Ludger die haar hoofdschuddend aankeek.
Echt horen wat er gezegd werd deed ze echter niet. Plotseling voelde ze haar telefoon trillen...
Voorzichtig onder de tafel las ze het smsje:
"Meissie!! Lukt het daar een beetje? Hou je je kalm? Ik denk aan je, Ga even met Venturo het bos in, tot straks! Kus, Markus!"
Meredith glimlachte en droomde een beetje voor zich heen.
Eindelijk was Kurt uit gezeurt en konden ze gaan.
"Hij was weer lekker op dreef zeg!" "Ja, als die man zelf op een paard zou stappen zou hij alles winnen...!" Meredith lachte en zei"Ja,Dat denkt ie zelf ja!"
Nog wat lacherig reed ze even later op Shutterlfy naar het bos dat achter het terrein lag. "Kom, we gaan Markus zoeken!"
In galop stoven ze het pad af, nagekeken door Kurt die met Rene voor de stallen stond.....
Paard en amazone genoten van de rit door het mooie bos. Al snel zagen ze Markus en Venturo voor zich op het pad. Meredith floot en markus draaide verrast om in het zadel.
"hey kleine! wat doe jij dan hier? mocht jij wel het bos in van de grote baas?" Meredith stak haar tong uit en lachte ondeugend.

Toen ze die avond uit de douche kwam was markus aan de telefoon. hij klonk geïrriteerd. Meredith droogde haar haren met een handdoek en ging languit op het bed, naast Markus liggen. Ze kriebelde Markus plagend in zijn nek en gooide haar kussen naar hem.
Hij draaide met zijn ogen. "Kurt, ik zeg dat je Mer niet aan de tel krijgt, ze zit in de douche. wat je te zeggen hebt doe je morgen maar!"
Meredith sloot vermoeid haar ogen en geeuwde. Wat moest die man toch van haar!
Ze schrok op toen ze een kussen in haar gezicht kreeg. "Markus! oh vervelende etter!" Lachend gooide ze het kussen terug. Markus, die opgehangen had greep haar echter vast en tilde haar op."Jij begon! Die bondscoach moet je wel hebben he?!" Meredith knikte en nestelde zich en beetje tegne Markus aan.
Voor ze die nacht in slaap viel fluisterde ze meer tegen zichzelf dan tegen markus:"Morgen moet ik me bewijzen....!"
De volgende ochtend heerstte er een grafstemming in de stallen. Kurt eistte dat Meredith haar eigen paarden liet staan en op een voor haar onbekend dier het eerste parcours zou rijden.
"Je moet met elk paard kunnen springen, anders hoor je niet in een EK team thuis!" was zijn argument. Meredith was laaiend. ze schopte woedend tegen een emmer water aan en vloekte. "Is die misselijke idioot nou helemaal achterlijk geworden zeg! Wie denkt hij wel dat hij is?"
Markus keek haar hoofdschuddend aan. "Hij is inderdaad een beejte lomp bezig. maar meissie, kijk wat voor paard het is! En...morgen rijd je gewoon je eigen schatten weer!" "Ben je zover?? de parcoursverkenning begint" Kurt kwam aanlopen en nog voor Meredith iets kon zeggen draaide hij weer om en liep hij weg. Achter zijn rug trok meredith een lelijk geicht en mompelde ze:"Ben je zover? de verkenning begint! Ja kl**tzak, ik ben zo ver, ik zal wel weer opdraven!"

Na de parcoursverkenning liepen Markus en Meredith naar de losrijbak waar groom Nina met een rood hoofd stond te vechten met een jonge hengst. "Is ie dat? dat kan leuk worden! geef eens Nina?" Nina, die blij was het dier los te kunnen laten stond te trillen op haar benen! "HIj is gek!" Meredith keek het gesteiger even aan en gaf toen een resolute ruk aan de teugels. "Stilstaan als ik dat zeg, begrepen?" Het paard keek haar van onder zijn dikke voorlok arrogant aan en begon te draaien toen ze opsteeg. "STILSTAAN ZEI IK!" nog voor ze in het zadel zat draafde het opgewonden dier weg, om meteen overtegaan in galop. Hij was niet te sturen, niks. Meredith had moeite te blijven zitten en hoopte maar dt iedereen aan de kant zou gaan....
Meredith bleef netjes zitten en toen ze er op een gegeven moment parkeerde ze de hengst zonder pardon in een hoek. "of je springt NU over dat hek heen, of je staat gewoon even stil."
De hengst kwam slippend tot stilstand. "zo hehe, dat is een goede keuze! Kun je nu een klein beetje normaal doen?"
Na een rondje stappen kwam Kurt aanlopen. Meredith haalde diep adem en stopte beleefd toen Kurt begon te praten. "Vind jij dat normaal? Dat paard is doodmoe voor dat hij wat moet doen!" Meredith keek hem aan en beet op haar lip. ze streek het paard over zijn natte hals en zei ijzig:"Commentaar graag pas als het parcours mislukt is. Heeft het paardje ook een naam?"
Kurt haalde zijn schouders op en liep weg. "Ook goedemiddag!" riep meredith hem na terwijl ze weg reed.

" succes lieverd, kijk je uit? hij heet overigens Souvenir." Mereidth knikte en draafde het parcours in. de hengst schudde ongeduldig zijn hoofd.
"Souvenir. wie verzint dat? ga je je best doen?!"
Het paard snoof en legde zijn oren plat. "Ok, dan niet, maar luisteren zul je verdorie! Kom!" Het paard was onrustig en vervelend en liet zich moeilijk sturen. echter, opeens had Meredith het gevonden!
"IS het dat? jij bent gewoon eigenwijs! Je laat je best sturen, maar niet dwingen!"
Nat van het zweet, doodmoe, maar foutloos kwamen ze door de finish... waar Kurt hen opwachtte......
"Je rijd nog een keer. een merrie deze keer. ze wacht op je in de losrijbak. en geen commentaar."
Meredith keek hem aan en sprong van de hengt op de grond. "Hij word met de dag gekker markus! dit is ernstig!" Markus, die de hengst bij de teugels pakte lachte en zei:" ik moet je gelijk geven!"
"Ik zal eens kijken wat hij nu weer voor me klaar heeft staan, jij hebt goed je best gedaan lief paardje van me, misschien kan markus wat regelen?" Markus keek haar aan en zei:"Je wilt hem toch niet...." "jawel en dat ga jij regelen!" Ze gaf markus een snelle kus en liep fluitend, met de hengst achter zich aan naar de losrijbak. "Ga jij braaf met Nina mee, dan kom ik straks nog even bij je kkijken!" Nina kek bedenkelijk maar Meredith zei:"Je moet gewoon rustig doen Nina, hem niet dwingen, je moet hem het idee geven dat hij de keuze heeft om iets te doen of niet, en dan doet hij alles wat je wilt!"Nina keek naar de hengst en gaf hem voorzichtig een klopje. "Ok"
"dat zal mijn nieuwe opdracht zijn!" lachte Meredith in zichzelf en ze liep naar een gitzwarte merrie toe. "Wat een mooie dame ben jij zeg!"
De merrie hinnikte en snoof. "En lief ook als ik me niet heel erg vergis! Kom, ik zal eens opstijgen!" Het stalmeisje, dat meredith vaker gezien had bij Rene liet de teugels los en vlot stapte de merrie weg. "IEts klopt er niet, je bent me te makkelijk! waar zit het probleem? kom, we draven aan!" Meredith had de woorden nog neit uitgesproken of de merrie begon hevig te trillen, te zweten en draaide razendsnel om. "Zo hee, lukt het een beetje dametje? wat is er nou?" Meredith keerde haar paard en stapte weer in de richting waar ze heen wilde. weer raakte de merrie helemaal in de stress. "Mer!" Dat was markus. Meredith draaide zich om en keek hem vragend aan. "De waterbak, de waterbak in combinatie met je zweep!" "Is het dat! kleintje, ik heb die zweep alleen bij me om je aanwijzingen te geven, niet om te slaaN! Maar ik doe hem wel weg!" Inderdaad, toen meredith de zweep aan markus gegeven had onstpande de merrie zich wat, tot ze bij de waterbak kwamen die middenop het losrijterrein lag.
Opeens rreed Rene naast haar. "Je gaat Gina zonder zweep rijden?" Meredith knikte en zuchte. "Dan heb jij in elk geval tijd fouten. sterkte." Meredith klopte Gina zoals de merrie dus heette, op haar hals ern zei:'Dat zal best mee vallen he? kom maar, eerst eens kijken of je kan springen!"
Toen ze weer langs Markus stapte zei hij:"Je hebt een souvenirtje aan dit concours overgehouden...." Meredith lachte en straalde! "Thanks!"
"Mer, je moet zo!" Meredith knikte en klopte Gina op haar hals. "Ga je een beetje tempo maken meisje?" Markus glimlachte naar haar en gaf nog snel een kneepje in haar kknie toen ze naar de ingang van de bak stapte.
"Succes!"
Toen ze het parcours in kwam liet Meredith de merrie nog even goed om zich heen kijken. ze reed een keertje langs de sloot, groette en ging van start.
Gina was inderdaad niet een van de snelsten. ze sukkelde over het parcoours. Meredith kon doen wat ze wilde,maar nee, er zat niet veel in.
Bij de sloot aangekomen zette de merrie echter een versnelling in...om vlak voor het water te stoppen.......Meredith kwam met een harde klap op de rand van de waterbak terrecht.....
"Meredith!" Meredith krabbelde overeind en bleef even zitten. "waar is die rotbok?" Moeizaam stond ze op en liep ze naar Gina toe, die stond te rillen in een hoekje. "Stil staan, luisteren en doen wat ik je zeg, ik verrek van de pijn, trut! Maar we zullen ze krijgen, kom!" Het publiek was doodstil. Met een stalen gezicht steeg Meredith op, draafde aan, reed een volte, galoppeerde aan en met een gigantische sprong sprong de merrie over de sloot. "Zie je? je kan het dus wel!"Onder luid applaus reed ze door de finish. Markus keek bezorgd terwijl hij de merrie vast hield zodat Meredith kon afstijgen.
"Gaat het?" "Ik ben ok. geen zorgen. waar is Rene?" "daar." Meredith liep naar Rene toe en siste woedend:"Ik weet niet wat je met dat dier gedaan hebt, maar dat ze goed getraumatiseerd is, is duidelijk! lomperd!"
Met deze woorden liep ze weg.

"Markus, ik kan niet slapen!" Meredith zat rechtop in haar bed, het was middenin de nacht en behoorlijk benauwd. "hoe komt het lieverd? maak je je ergens druk om? " Markus sloeg zijn arm om haar schouders en kuste haar zacht.
Meredith haalde haar schouders op en begon toen heel hard te huilen...
"Wat krijgen we nu! wat is er lieverd?" Meredith draaide haar hoofd weg en snikte:"Nee, is niets. Ga maar slapen, is ok."
Markus drukte haar tegen zich aan en zei:"Nee, is niet ok lieverd, wat is er aan de hand? waarom huil je?!"
Meredith snikte zachtjes, maar zei niets. "Ssst, rustig maar! kleine, zeg eens wat er is!" "Nee. slaap lekker!"
Meredith kroop onder het veel te warme dekbed, draaide zich om en zweeg.
Markus streelde zachtjes door haar haren en fluisterde:"Mer, toe, wat is er aan de hand, waarom ben je zo overstuur?! Heb ik iets verkeerds gezegt?" Meredith zweeg. Alleen haar zachte gesnik was te horen.
Markus bleef haar haren strelen en zachtjes tegen haar praten. Op een gegeven moment draaide Meredith zich om en snikte ze:"Lieverd." Markus vegde haar tranen van haar wangen en zei:"Ja schat, wat is er aan de hand?"
"Pap belde. Dat het niet z goed ging tussen hem en mam wist ik al, ze gaan scheiden. " "ben je daarom zo overstuur lieverd!" Markus knuffelde haar en kuste haar haar. "Nee, nee. dat is het niet Markus, Hij wil niet dat ik met je ga trouwen! Als ik dat doe dan......dan haalt hij alle paarden waar HIJ de eigenaar van is bij me weg!"
"Wat? lieverd, dat is chantage!" Meredith snikte nu onbedaarlijk en verslikte zich. "Hey! Mer! doe eens voorzichtig! kom hier!" Markus haalde snel een glas water en benauwd dronk meredith een beetje.
"Welke paarden zijn dat lieverd?"
Meredith hoestte benauwd:"de jonge paarden! en Joey!" "Checkmate?" Meredith knikte.
"Och lieverd toch! heo kan hij dit doen? Je trilt helemaal! Kom maar schat!"
MArkus streelde haar wang en schudde zijn hoofd.
Meredith begon weer te snikken en stond op. ze liep naar het raam en bleef daar staan. snikkend zei ze:"Hoe kan ik een keuze maken?!"
Markus liep naar haar toe. "Eerst nu komen liggen, proberen te slapen en morgen zien we wel verder!" Hij tilde haar op en legde haar dicht tegen zich aan.
Het duurde een tijdje voordat Meredith eindelijk in slaap viel.
Markus schudde zijn hoofd, hoe kon haar vader dit doen? Hij iwst maar al te goed hoe gek ze op haar paarden was!
"Tja Emily, het baasje laten we nog maar even liggen, ze heeft een zware nacht gehad! Kom, ik geef je vast je eten!" De grote hond kwispelde en duwde haar neus in Makrus zijn hand.

"LIeverd, wakker worden, je moet zo starten!" Het was half elf, Meredith lag nog te slapen.
Slaperig opende ze haar ogen, die nog altijd rood waren van het huilen. "Hey, ben je er weer! wil je rijden dadelijk?" Meredith slikte moeizaam en knikte. "hoi, ja, ik wil het wel proberen ja, Hoe laat is het?"
Markus keek op zijn horloge en zei:"Half elf schatje!" "Dan ga ik snel douchen!"

"Eindelijk een normaal paard onder mijn kont! Goed zo Shutterfly!" Meredith reed i de losrijbak op haar Shutterfly. Kurt stond geintereseerd te kijken en Markus gaf wat aanwijzingen.
'Succes!" "Thanks!" Ontspannen draafde Meredith door het parcours, om even later in galop over te gaan en een foutloze rit te rijden.
Trots als een pauw klopte ze haar paard op zijn schouder. "Goedzo!"
"Nu jij Joey!" Meredith legde even haar hoofd tegen ze hals van de sterke ruin en zuchte."Voor zolang het duurt!" "Hey, kop op dame! eerst de wedstrijd, weet je nog?!" Markus knipoogde en Meredith toverde een waterige glimlach tevoorschijn.
Ook met de sterke en moeilijk te rijden Joey kwam ze foutloos rond, in een snellere tijd dan de andere ruiters en amazones.
"Zo, morgen de laatste dag en dan naar huis!" Janna glimlachte en ruimde vast wat spullen in de poetskast op. Meredith knuffelde Checkmate en gaf hem een appel.
"Hey Mer, hoe is het met je?"
Meredith verstijfde! Met een lijkwit gezichtje draaide ze zich om.....
"Pppap!" Meredith deed een haastige stap achteruit en struikelde hierbij over een emmer met water. "Mer! Wat doe jij nou!" Janna hielp haar overeind. "Gaat het?" "Janna! Janna, waar is markus?!" "Daar, hij is met Ludger aan het praten geloof ik." Zonder op of om te kijken vloog Meredith de stal uit. Janna verbaasd achterlatend met haar vader.

"Mmmmmmarkus!" Meredith struikelde over haar eigen voeten en viel zo in markus zijn armen! "Wat heb jij gedaan? je bent helemaal nat!" "Pap!" Markus pakte haar stevig vast en zei rustig:"Eerst kalmeren lieverd, ik kan je nauwelijks verstaan! kom, we gaan even zitten en wat drinken!"
Even later klapperden Meredith 's tanden tegen de rand van haar glas.
"Wat is er nou aan de hand? Je vader is hier. Is het dat?" Meredith knikte met een wit gezicht. "Is dat de reden dat je zo overstuur bent?" Meredith knikte, maar schudde toen haar hoofd. "Ik kan het je niet uitleggen Markus, echt niet!"Snikte ze wanhopig.
Markus trok haar tegenz ich aan en streelde zacht door haar haar. "Stil maar even dan! Stil maar!"
Meredith staarde met grote angstige betraande ogen in het niets....
Markus trok haar tegen zich aan en zei zavht:"rustig nu maar, het komt allemaal wel in orde lieverd van me!"
Meredith schudde haar hoofd en kromp helemaal in elkaar toen ze voetstappen hoorde.
"Ik ben het maar!" Janna glimlachte, maar haar ogen stonden bezorgd.
"JAn, alles ok?" "Ik ben in orde. hoezo niet? maar hoe is het met jou?' Meredith snikte:"Ik wil hier weg, ik wil helemaal weg, ik wil naar bed." Markus zuchtte:"Kortom, je weet het niet he? kom, lieverd, we gaan lekker naar het hotel en dan zien we het allemaal wel weer morgen, morgenavond gaan we naar huis."

Toen ze onder de douche stond liepen de tranen alweer over haar wangen. Snikkend liet ze zich op de grond zakken.
"Hey! meissie toch! Je rilt van de kou! kom hier!" Markus trok haar overeind en sloeg een grote warme badhanddoek om haar heen. Merediht liet het allemaal maar gebeuren.
"Dit gaat zo niet lieverd!"
Markus stopte haar even later in bed. "Zo schatje, gaat het weer?" Meredith knikte stilletjes. "Markus?" "Ja Mer?" Mereidht snifte:"Laat me alsjeblieft niet alleen markus? " "Tuurlijk niet! Hoe kom je daar nu weer bij!" teder knuffelde hij haar.
Meredith nestelde zich tegen hem aan en snikte:"Ik ben zo bang!"
"Bang? Meisje, waarvoor ben je dan zo bang?" Meredith schudde haar hoofd en zei verder niets. "Kalmeer toch meisje, je trilt helemaal!" Markus streek een puk haar uit haar gezicht en kuste haar zacht. "Ik ga even douchen lieverd, maak je geen zorgen, de deur is op slot, ik ben zo terug!"
Meredith snikte alleen maar, maar toen Markus uit de douche kwam lag ze te slapen.

Het werd net licht toen Meredith wakker schrok van haar telefoon. "oh, wat nu weer?" "Vergeet jij niet wat ik heb gezegt dame?!" "Stik!" met trillende handen legde ze de telefoon terug op het nachtkastje en liep ze naar de badkamer om wat water te drinken. Met het glas in haar hand ging ze even voor het raam staan, haar verhitte hoofd tegen het koele glas.
Toen ze even later weer in bed kroop rilde ze, terwijl het toch echt niet koud was.
Markus was ook wakker geworden. "Lieverd, wil je me vertellen wat er aan de hand is?" Meredith schrok. "ja...nee....ik....ik kan het niet Markus!"
Paar dagen later, de EK zaten erop, afgesloten met een 9e plek en een gouden teammedaille.

"Beetje lachen mag wel Mer, we hebben bereikt wat we wilden!" Teamgenoot Ludger knipoogde. Het volkslied was afgelopen en met een geforceerde glimlach zwaaide Meredith naar het publiek.
Na de ereronde sprong Meredith van Checkmate zijn rug en liep ze zonder verder iets te doen of te zeggen naar de stallen. Fans werden aan de kant geduwd en genegeerd.

In de stal aangekomen werd ze tegen gehouden door Kurt. "Hey! Niet zo snel jij! JE hebt geweldig gereden kleine!"
Meredith keek hem aan alsof ze een spook zag en vluchtte toen met een koel knikje een box in....
"Meredith? goed gereden!" haar vaders stem herkende ze uit 1000den!
Zovermogelijk kroop ze in een hoekje.
"Meisje, ik praat tegen je!" "Ga weg!" "kun je me misschien noramaal antwoord geven?"
Meredith hoorde hoe hij dichterbij kwam....en begon te gillen....hard te gillen.

"lieve schat! wat is er nou! hey!" markus kwam debox in en sloeg zijn armen om de huilende Meredith heen.
"Ik hoorde je buiten gillen!"
Meredith kon maar een ding uitbrengen: "Laat me niet alleen!"
"Ik laat je niet alleen! Waarom ben je zo over je toeren?!" Markus deed al het mogelijke om haar te kalmeren, maar erg veel succes had hij niet.
"Gaat het goed hier?" Meredith verstijfde helemaal toen ze een stem hoorde. "Rustig maar meisje, het is Fabiola, kom maar!"
fabiola, een goede vriendin van Meredith en tevens dienst doende arts op het EK kwam de box in.
"Mer!" Fabiola keek Markus aan en schudde haar hoofd.
"Neem haar maar mee naar hotel!"

"Hier, een kalmeringstablet!"
Meredith slikte met moeite snikkend een slok water met de tablet door.
"Rustig maar meisje, ik ben bij je!"
MArkus streek haar haren uit haar gezicht en langzaamaan werd Meredith een beejte kalmer.
"Morgen gaan we naar huis."
Fabiola knikte en zei zacht:'Heb het voorlopig nog maar nergens meer over, ze moet eerst even helemaal kalmeren en tot rust komen!"
Markus knikte en keek bezorgd naar Meredith die in slaap gevallen was.

"Ik wil dat je uit de buurt blijft van Mer, anders ga ik echt andere maatregelen nemen!" "Ik ben verdomme haar vader!"
"Dat kan me niet schelen, al ben je de Paus, Mer wil het nniet en ik ook niet. dus....duidelijk?"
Met deze woorden liep markus weg.
"Meredith? lieverd ben je wakker?" Meredith lag wat versuft voor zich uit te kijken maar glimlachte mat toen ze Markus zag.
"Ja. denk het wel. hoe laat is het?" "Half 8, wil je iets eten?" Maar Meredith sliep alweer.
"Heeeeeey ik ben thuisss!" Meredith liep de stal in streelde zielsgelukkig de neus van de al even zo blije Stella.
"Ik zie iets aan jou meisje, wat is er?!" Liefdevol trok Meredith aan de voorlok van haar merrie.
"Mer....je bent er al." Nina kwam aanlopen en wriemelde nerveus aan haar haar...."Ja, hoi!" Meredith omhelsde het meisje en lachte.
"Meredith...ik...wij...." Nina keek om zich heen maar geen van het andere stal personeel was ergens te bekennen......!
"WAAROM MOET IK HIER GVD ALLES ALLEEN OPKNAPPEN?!" Dichtbij een huilbui rende Nina naar de box van haar grote lieveling, Constantin die op de wasplaats tegenover Stella stond.
"Nina, wat is er aan de hand? Wat wilde je zeggen?!" Nina stotterde wat.
"Kom kom, zo erg zal het allemaal niet zijn lieverd, verrtel eens gewoon wat je dwars zit??"
"vorige maand, was Stelli thuis gebleven toen je op concours ging he?"
Meredith knikte en sloeg haar arm om de snikkende Nina heen.
"Ze....ze is toen over het hek van de paddock gesprongen......en...en.....die jonge hengst stond in de paddock ernaast..."
Voordat Nina nog iets kon zeggen begon Meredith te lachen. "Kleine stiekemerd! " "Mer.....ze is drachtig!" Nina kon geen woord meer uitbrengen!
"Echt?!" Meredith liep naar Stella toe en kuste haar spontaan op haaar neus! "Kleine truttebel!" Nina snikte:"Je...je bent niet boos? je ontslaat me niet?" Meredith keek haar aan en lachte:"Gek! Tuurlijk niet! hey! Droog je tranen eens! JIJ moet haar maar goed verzorgen tot ze zover is...!"
"Markus...!!!!!"
Markus kwam aanlopen en zette de koffers neer. "Wat loop jij te stralen, wat is er?!"
"Stella belli krijgt een veulen!" "een wat?" "Een veulentje!!!!!!"
Meredith was door het dolle heen!!

"Ik ga naar bed, het is middenin de nacht!"
Meredith geeuwde en gaf Markus een kus. Toen ze in bed lag viel ze meteen als een blok in slaap.
Opeens, zat ze echter rechtop in bed. "Wat was dat?"
Markus was ook wakker en mompelde:"Krijgen we dat, onweer."
Meredith zuchtte en nestelde zich weer lekker in de kussens.
"Die stella!" Markus lachte en knuffelde Meredith.
"Leuk he!"
Meredith glimlachte en doezelde, weggedoken in Markus zijn armen weg....
"Markus, kom je nou eten of niet?!"
Meredith schudde haar hoofd en liep terug naar binnen.
"BEn je een beejte chagrijnig lieverd?"
"IK ben helemaal niet chagrijnig, maar als ik roep dat het eten klaar is dan moet je niet eerst nog een halfuur gaan rijden!"
Meredith zuchtte en schudde haar hoofd.

"Ik ga nog even met Stella naar buiten. Zie je straks wel."
"Mer, het staat hard te regenen!"
"tot straks!"
Door de regen reed Meredith met haar Merrie het erf af, nagekeken door Markus.
"Wat is er met Mer aan de hand?" Molly legde haar cap op een stoel een haalde haar ahnd door haar blonde haar.
"Ik weet het niet. ze is kattig en chagrijnig. Misschien voelt ze zich niet lekker of zo!"
Markus was nogniet uitgepraat of Janna kwam witheet uit de stallen gestampt.
"Is Mer helemaal gek geworden? als ze zo doorgaat ben ik hier weg!" Markus grinnikte:"Jij hebt dus ook al problemen met 'r! Wat is er aan de hand?" Janna briestte:"Niets wat ik do eis goed, niets!"
Het lukte Markus Janna wat te kalmeren en ze gingen allemaal weer aan hun gewone werk.

Meredith reed intussen door het bos.
Ze zat inderdaad niet lekker in haar vel en was zo gespannen als een veer.
Haar vader bleef door haar hoofd spoken, ze moest Markus vertelllen waarom ze zo bang was, maar....ze durfde het niet.
"Oh Stella, meis, konden we maar gewoon samen verdwijnen!"
"HATSJIE!" "Gezondheid! Jij bent goed verkouden geworden!" Meredith snoot haar neus en knikte. "Kun je wel zeggen! kom Petey, je moet lopen, ik weet dat je been pijn doet, maar van stil staan word je alleen maar stijf!"
Shutterfly schudde met zijn hoofd en deed voorzichtig een stapje vooruit.
"GOed zo, kom, we gaan gewoon een stukje lopen en dan mag je weer naar je box."
Markus, die Leena in de bak aan het rijden was hield Meredith een beetje in de gaten, ze leek nu weer heel ontspannen en rustig. "Leena, ik wou dat ik eens wat meer van haar begreep!" "zei je wat Markus?" Meredith draaide zch om en glimlachte. "Ik zei niks lieverd! Ga je met Petey wandelen?" "ja, even een rondje door de bak!"

"wat een s hit weer zeg!" druppend van de regen kwam Viviën binnen met een al even zo natte Come on. "En dan te bedenken dat die etter het helemaal niet leuk vond om naar buiten te gaan!" Meredith lachte en zei:"Tja, dan ben jij nog gekker als ik dacht, waarom ben je dan niet meteen omgedraaid?" Vivi stak haar tong uit en ging haar paard verzorgen.
"Goed geweest zo Petey, ik zet je weer terug, kom maar!" "Geef mij hem maar Mer, dan kun jij verder met Donnerlittchen!" "Zo, da's een service Janna, dankje!"

Het was laat toen Meredith die avond de stal afsloot. "zo, slaap lekekr allemaal tot morgen! Ja Stelli, jij moet ook gaan slapen, het is al hartstikke laat! Je krijgt nog een handje muesli en dan is het echt afgelopen!" Meredith knuffelde haar merrie en fluisterde:" Slaap lekker lieverd!"
Toen ze even later het kantoor binnen kwam keek markus op van de administratie die hij aan het bijwerken was.
"Lieverd, het is 23u, zou je niet ook eens opruimen en naar binnen komen?" Markus knikte en trok meredith op zijn schoot. "Mer? wat zit je nu zo dwars?" Meredith haalde diep adem. dit had ze kunnen verwachten. "Waar ben je zo bang voor? waarom durf je niks te zeggen?"
"Markus, ik...ik weet het niet!" "Dat maakt het alleen maar makkelijker lieverd! Als je niet weet waar je bang voor bent dan kun je het me vertellen!" Meredith glimlachte en zei toen:"Pap heeft me, vroeger, toen ik nog klein was vaak geslagen als ik zijn zin niet deed. En hij heeft bijna al mijn paarden op zijn naam staan en zo gauw ik iets doe wat hem niet zint dan.....dan ben ik ze allemaal kwijt!" Zo, dat was eruit. Markus streelde zachtjes over haar rug en zei:"Hij chanteert je gewoon meisje, ben je bang dat hij je nu nog zal slaan?" Meredith haalde haar schouders op en zweeg. "Ik wil mijn paarden niet kwijt Markus, maar jou ook niet!"
Markus kuste haar haar en fluisterde:"Rustig nu maar, mij raak je niet kwijt! En je paarden, daar zoeken we ook een oplossing voor meisje, echt! Hij kan je niet zomaar chanteren! Wees maar niet bang!" Zwijgend zaten ze een tijdje voor zich uit te staren.
"Kom, we gaan naar binnen!"

"Hey, kijk, een mailtje van Schuyler!" Meredith had nog even snel de pc aangezet om de prive mail te bekijken en nestelde ziich met de laptop op de bank.

Meredith,

Is alles goed met je? heb al zo lang niets van je gehoord. ier gaat alles zijn gangetje, ouderwets gezellig als je begrijpt wat ik bedoel!
Schuyler

"Wat een idioot mailtje, wat moet ik hier nu weer van denken Markus?"
Markus las over haar schouder nog eens het mailtje en zuchtte:"dat ze weer goed in de nesten zit vrees ik, maar meis, jij gaat je daar nu niet druk over maken, jij gaat nu heerlijk slapen! Morgen is er weer een dag om de wereld te redden!" Meredith schoot in de lach en knipoogde.
"Je hebt gelijk!"
"Goedemorgen lieverds!" Meredith kwam de stal in en zette de radio aan.
Het was 6uur in de ochtend en de paarden hinnikten verbaasd. "ja, ik weet het, het is vroeg, en het is ook nog eens rotweer, maar ik kon niet meer slapen! Is er een vrijwilliger voor een poetsbeurt en dan een ritje door het bos?" Zingend liep ze naar de zadelkamer en pakte ze de poetsspullen. "Jij wilt vast we even lekker rennen, Joey? of heb ik het mis?"
Checkmate hinnikte en wilde de box uitlopen. "Doe dat maar niet, even wachten!"

toen ze een uur later het erf op stapten was er al meer bedrijvigheid in de stallen. "Jij was weer ouderwets vroeg verdwenen Mer!" Molly geeuwde en knipoogde. "Ja, ik was wakker!"
Meredith zette Checkamte op stal en gaf hem een stukje appel. "je bent braaf geweest lieverd, nu ga ik zelf even ontbijten en dan ben ik er weer! Maken jullie het Janna in de tussentijd niet al te lastig?" Janna stak haar tong uit en knipoogde.

"Mer? ben jij wel helemaal lekker?" Meredith begon te lachen en zei:"Ja Markus, ik voel me voor de verandering eens goed ja, hoezo?" Markus keek haar aan en begon ook te lachen. "Om 's ochtendsvroeg in de regen te gaan rijden...! Normale mensen draaien zich nog een keertje om!"
"Dus jij wilt zeggen dat ik niet normaal ben?! Lekker ben jij!"
"weet ik schat, hoef je niet te zeggen!"
Meredith keek hem aan, greep een kussen van de bank en gooide dat naar Markus.
"Niet zo snel jij kleine!" Lachend greep Makrus haar vast toen ze zijn kussen ontweek en gooide haar voorzichtig op de bank. "Denk jij dat je me te snel af bent?" Meredith lachte:"Uhm....nee......!"

"Telefoon! pak jij hem even markus?" "Ja!"
Meredith zadelde snel Stella af en legde het zadel voor de box.
"wie was dat?" Markus kwam aan lopen en zei:"Schuyler. Ze kon niet veel zeggen, maar het klonk niet echt goed."
Meredith zuchtte diep en vroeg:" wat doen we? Wat kunnen we doen?"
Markus schudde zijn hoofd en zei zacht:"We kunnen alleen wachten tot ze weer belt en meer zegt!"
Het duurde niet erg lang vordat Schuyler weer iets liet horen.
Die avond laat, toen Meredith net beneden kwam in haar pyama ging de telefoon. "Ik zal Meredith even geven meid, hou je rustig!! Komt ze!"
Meredith rolde zich op in een stoel en pakte met een glimlach de telefoon van markus aan. "Ja? Schuyler, ben jij het! Ben blij dat ik iets van je hoor! Wat is er aan de hand?"
Meredith luisterde aandachtig en krabbelde wat op een papiertje dat op tafel lag. "Dus jullie zijn weer in Duitsland? En je weet zeker dat Rene vanavond laat of morgenochtend terug is?"
Markus keek naar Meredith en glimlachte. "kan ik iets doen?" fluisterde hij zacht. Meredith knikte en krabbelde op haar briefje:"We gaan naar haar toe. zeg dat Janna en Nina de paarden goed in de gaten houden als we weg zijn!" Tegen Schuyler zei ze:"Ok, dan blijf jij nu waar je bent. Ik wil geen commentaar, Markus en ik komen nu naar ja toe, ik bel Irma, de veearts, die komt denk ik dan ook. Jij gaat mee hier heen. Tot zo. Als hij terug komt sms je maar, dan zien we wel!"

"Ik begrijp het allemaal steeds minder, echt!" Meredith zat naast markus in de trailer en geeuwde. "Ik wilde naar bed gaan!" Markus lachte en zei:"Ik ook. Maar goed. Irma is gebelt? " Ja, die komt er ook aan, er was iets niet goed met Carolus, dus als het kan nemen we die zeker mee!"
"Zie je wel, je fgaat de wereld weer redden!" "Ach schat, ik wilde het bij Carolus en Schuyler laten, vind je dat heel erg?" Meredith lachte en zuchtte diep. Eigenlijk, eigenlijk was het te gek voor woorden!
"we zijn er, geloof dat ze in de stal was, bij Carolus!" Meredith liep regelrecht naar de stal en opende zonder aarzelen de deur. "Schuyler!!"
"M-meredith?" "Nee, de goede toverfee! Wie anders?" Schuyler kwam aanstrompelen en viel snikkend in Meredith haar armen.
"Jaja, het is al goed. Wat is er gebeurd?!" "Carolus, hij is het belangrijkste!"
"Markus is naar hem toe, ik wil eerst weten wat jij hebt!"
Schuyler haalde haar schouders op en snikte:"Niks,. het valt wel mee!"
"Ja, en ik kan toveren! Schuyler kom, hou een ander voor de gek en mij niet!" "Mijn rug en mijn nek." "Dan gaan we ook fabiola bellen dadelijk. Heb je je spullen klaar?" Schuyler knikte beduusd.
Langzaam liepen ze naar de box waar markus bij het witte paard stond. "Wat is er met hem?" "Het lijkt alsof hij flink kreupel is aan zijn ,linker voorbeen! Ah kijk, daar is Irma!"Markus klopte de hengst op zijn hals.
"Hoi!" "Fijn dat je zo snel kon komen!"
Schuyler,die stilletjes tegen de deur geleund stond zakte plotseling in elkaar op de grond....
"SCHUYLER! Schuyler!zeg iets!" Meredith dreigde even in paniek te raken!
Markus greep in. "Mer! hey! Hou jij je eens rustig, met gegil bereiken we nu niks. Blijf jij hier even, ik bel Fabiola." Meredith knikte.
Schuyler knipperde met haar ogen en prevelde iets.
"Schuyler! Meis je laat me schrikken! gaat het?!" Meredith hielp haar te gaan zitten en keek hulpzoekend naar Irma.
"Is dit normaal?" vroeg die zacht terwijl ze Carolus op zijn hals klopte.
"Zo onderhand wel ja!" Schuyler glimlachte even toen ze zag dat Carolus naar haar keek. "Fabiola is gebelt, die komt meteen hierheen!" Markus knufflede Meredith even zachtjes, ze stond te trillen op haar benen!
"dat lijkt het meest op een zware hersenschudding en een stel gekneusde nekwervels! Morgen meteen foto's maken!" "Dankje Fabi, je bent een schat!" Meredith lachte dankbaar naar haar vriendin.
Schuyler zat met een wit gezichtje op een baal stro.

Toen ze, twee uur later eindelijk thuis kwamen waren ze allemaal dood moe.
"Schuyler, jij gaat eerst eens lekker slapen, morgen zien we wel weer verder!" Meredith stak meteen een stokje voor het idee van Schuyler zelf Carolus op stal te brengen.
Toen ze eenmaal in haar bed lag kon meredith de slaap niet vatten.
Ze lag te draaien en te woelen en stond na verloop van tijd maar weer op.
"Ga je doen meis?" Markus draaide zich om. "Weet ik nog niet, kan niet slapen!"

De volgende ochtend was het laat toen meredith wakker werd.
"Ik heb toch geslapen!"zei ze verbaasd. Markus lachte:'Dat kun je wel zeggen ja! Je lag als een molletje weggedoken onder je dekbed!"
"Zo Carolus, jou been ziet er niet al te best uit zeg!" Meredith streelde het paard en gooide het voer in zijn bak.
"Janna, kun jij voor mij Irma nog even bellen?" "Ja! is goed!" "je bent een schat!"
Meredith glimlachte en bracht Shutterfly naar de paddock.

Het liep tegen de middag toen Schuyler met rode ogen langzaam de stal inn kwam lopen. Ze was duidelijk duizelig. witjes hing ze tegen de boxdeur van de dichtsbijzijnde stal.
"Hey! Wat fijn dat je er bent, Irma is net weg, Carolus heeft pijnstillers gekregen en moet 2x vijf minuten stappen per dag. Het komt waarschijnlijk wel allemaal goed met hem, al duurt dat wel een tijd." Schuyler knikte mat.
"Heb jij een beetje kunnen slapen?" "E--een b-b-eetje." Meredith streelde carolus even zacht en zei:"Ik heb Fabiola gebeld, je lag te slapen straks, we kunnen vanmiddag naar het ziekenhuis!"
Dit had ze beter niet kunnen zeggen...!
Schuyler werd helemaal hysterisch. compleet in paniek, zo snel als ze kon liep ze naar buiten.
Meredith moest eerst het zadel van Stella wegleggen voor ze er achter aan kon. "Schuyler blijf hier!"
Ondanks de pijn was Schuyler nog best snel! Voor Meredith eigenlijk wist wat er gebeurde griste Schuyler de teugels van Checkmate uit de hand van markus, sprong ze op zijn rug en stoof er i galop vandoor.
Sprakeloos stond Meredith voor de stal. "SCHUYLER!" Markus kwam naar haar toe en zuchtte:"Die werkt zichzelf zo in de nesten!"
"Ze is niet instaat te rijden en Checkmate leek niet erg lekker te rijden vandaag!" "nee, mij gooide hij er net af!" Meredith beet op haar nagels en zuchtte. "ik ga erachteraan!" Markus knuffelde haar en vroeg:"Moet ik mee?" "Nee. ik ga wel blijf jij hier...!"

Op de rug van haar Stella reed Meredith een uur later nog door het bos.
"KIjk, daar is Joey Stel!" Bij het meertje zat Schuyler op de grond, Checkmate stond naast haar, schuim op zijn flanken, hijgend en briesend.
"Joey! Hooooo paardje, it;s me!" Checkmate hinnikte, maar Schuyler keek niet op of om en gaf geen enkele reactie....
"Schuyler? hey!" Schuyler reageerde niet eens! Meredith ging naast haar zitten en keek haar van opzij aan.
"Voor het lekkere weer hoef je hier niet te zitten!" Meredith deed erg haar best, maar Schuyler reageerde echt nergens op.
Meredith zuchtte diep en klopte Stella die aan haar schouder knabbelde op haar hals.

"Kom meis, het regent steeds harder, de paarden krijgen het hartstikke koud, Checkmate is bezweet, hij moet niet stilstaan, we lopen langzaamaan naar huis!" Schuyler stond moeizaam op en liep nog altijd zwijgend naar Checkmate. "Kom"
Meredith ging met Stella aan de hand naast haar lopen en vroeg:"Schuyler vertrouw je me? " Schuyler knikte aarzelend. "DAn weet je dat je net zo in paniek hoeft te raken meis, al we naar het ziekenhuis gaan, en jij wilt niet dat ik iets zeg of doe, dan zeg je dat en doe ik het niet. Al sje niet wilt dat ik mee ga, dan blijf ik in de auto, je zegt het maar meis! JIJ bent nu het belangrijkste!" Schuyler zei zacht:"Mer, ik wil graag dat je met me mee gaat. laat me niet alleen Maar alsjeblieft, niet vandaag! Niet nu!" Meredith bleef staan en vroeg zacht:"Je weet dat het voor je zelf beter is he? Waarom ben je zo bang? In het ziekenhuis gebeurd je niks! Fabiola is een goede vriendin van me!" Schuyler snikte: "Mer, please. ik vertel je alles, later. nu niet! TOE!"
"Mer, blijf je hier liggen of ben je van plan nog naar bed te gaan?"
Meredith geeuwde en mompelde:"Ik weet het niet. denk dan dat ik toch maar naar bed ga!" Meredith grinnikte toen ze opstond en Markus schudde zijn hoofd.

"Wat hoor ik nu weer?"
Zuchtend stond Meredith op, ze was wakker geschrokken.
Stilletjes liep ze naar beneden. daar zat Schuyler op de bank. aan haar voeten stond haar koffer.
Haar hoofd in haar handen, snikkend en zacht in zichzelf pratend.
"Schuyler!" Schuyler gaf een gil toen meredith naar haar toe kwam.
"Ssst!, ik ben het maar!"
Schuyler huilde: 'Rene belde, hij.....hij.......hij komt me halen."
"hij komt je halen." Meredith liep naar de keuken en maakte zwijgend een pot thee.
"Zo. hoelaat komt ie?"
Schuyler haalde haar schouders op. "dat is tijd genoeg dan voor een kop thee. Hier!"
Schuyler dronk met kleine slokjes van de hete thee en even zaten ze zwijgend naast elkaar op de bank.
Buiten regende het inmiddels.
"Hoe is het eigenlijk met Ilian?" Schuyler knikte. "Goed" "Mooi, dat het toch nog met iemand goed gaat dan!" Meredith geeuwde en liep naar het raam.
"Wil je mee met Rene?!" Schuyler begon meteen weer te huilen. "Nee, jehoeft niet te gaan huilen, het is maar een vraag!"
Schuyler schudde haar hoofd. "Ok, dan blijf je dus hier. Ik wil je helpen Schuyler, maar als jij niks zegt dan word dat erg moeilijk. IK wil dat je me nu verteld wat er is gebeurd, anders kan ik niks voor je doen."
Schuyler schrok duidelijk van de toon van haar stem maar Meredith gaf niks toe. "En stop alsjeblieft even met huilen meis, dat lost niets op nu. Vertel eens!"
Schuyler snifte:"Ik weet het niet meer!" Meredith ging op de rand van de tafel voor haar zitten en zei vriendelijker nu:"Vertel maar gewoon wat je weet. de volgorde zoeken we later wel uit!" "VAnaf het begin?" "Ja, de eerste dag bij Rene!"
"Toen jij nog bij hem was had ie al wat met mij...!" Angstig keek Schuyler naar de reactie van Meredith. Die glimlachte echter alleen maar. "Alsof ik dat niet wist Schuyler! Was hij toen al zo vervelend tegen je?"
Schuyler schudde haar hoofd. "NEe, hij was lief, zowel tegen mij als tegen de paarden. Maar hoe langer we iets hadden des tegemener werd hij. zogauw ik iets deed wat hem niet zinde, niet foutloos reed, zijn laarzen ergens anders neerzette of weet ik wat, dan werd hij vervelend! Dan begon hij te schelden en later ook te slaan."
Meredith merkte dat Schuyler over haar hele lijf trilde en sloeg haar arm om haar schouder. Ze schrokken op van een geluid. "w-w-wat was dat?!" Schuyler keek angstig naar Meredith. Die stond op en zei:"Rustig maar, ik ga kijken." Ze liep naar de deur en opende die op een kiertje....
Meredith knipperde met haar ogen, ze zag niks.
"ïs daar iemand?" "ja, ikke!"Janna kwam aanlopen. "Ik hoorde iets in de stal en wilde even weeten wat dat was, maar er was niets aan de hand, Julia was een beetje onrustig. Verder niets, maar wat doe jij uit je bed op dit tijdstip?" "Kon niet slapen en zat even gezellig met Schuyler te kletsen!" Janna glimlachte en geeuwde. "Ik ga mijn bed weer in, slaaap lekker!" "Ja, jij ook!"

"Ga verder Schuyler!" Meredtith ging weer zitten en keek Schuyler verwachtigsvol aan.
Die zweeg echter weer. "Je was zo goed bezig meis! waarom zeg je nu niks meer?" Schuyler schudde haar hoofd en snikte zachtjes.
"wat heeft die gek allemaal met je gedaan meisje?!"
Schuyler haalde haar schouders op en snikte:"Zoveel! Zoveel wat ik niet wilde!" Ze barstte opnieuw in snikken uit en Meredith trok haar tegen zich aan. Opeens ging de deur open.
Markus kwam binnen en glimlachte tegen Meredith.
"hey schat, kon je ook niet slapen?""
Markus schudde zijn hoofd en vroeg:"Gaat het Schuyler? wat is er aan de hand? "
Meredith keek naar Schuyler en zei:"Rene komt haar dadelijk halen."
Markus ging tegenover Schuyler zittten en vroeg:"En wil je zelf mee?" NU schudde Schuyler heftig haar hoofd. "Dan hoef jij niet bang te zijn Schuyler! IK stuur hem wel weg als ie komt, maar dat betwijfel ik, daar is ie veel te laf voor!"
"ik weet niet wat jullie doen, maa rik ga naar bed, die idioot komt toch niet meer, geloof mij maar!" Meredith stond op en keek Schuyler aan. Die aarzelde. "Ben je bang Schuyler??" "Ja, heel erg!"
"we zullen de kamerdeur openlaten, als er dan wat is geef je een flinke harde gil en dan komen we meteen naaar je toe!
En laat als je wil je telefoon lekekr beneden meis, anders belt hij gegarandeert straks nog een keer als je net slaapt!"

Het was half 6 voordat Meredith eindelijk insliep.
De volgende dag regende het hard toen Meredith de stal in kwam.
"GODVER! STOMME ROTBOK!" "Goedemorgen JAnna, lukt het allemaal?" Meredith lachte naar har stalmeisje en streelde Shutterfly over zijn zachte neus. "BEn jij een rotbok?" Shutterfly hinnikte en schudde met zijn hoofd. "JA Janna, dat had je helemaal fout! "
Shutterfly pakte haar trui tussen zijn tanden en Merdith gaf hem een suikerklontje.
"wat een weer, ik wilde eigenlijk gaan rijden in het bos met Stella, maar daar zie ik denk ik toch maar vanaf!"
Meredith was nog niet uitgepraat of een harde donderslag deed de paarden verschrikt hinniken.
"kalm maar lieverds, het is goed!"

het onweer duuder langer dan gedacht, maar eindelijk was de rust wedergekeerd in de stal toen Emily begon te blaffen. Meredith draaide zich net om toen de deur openging en haar vader binnen kwam. ...
"Ppppap!" Meredith deed een stap achteruit en stiet hierbij een emmer water om die Janna neergezet had om Shutterfly af te sponzen. "AU!" "Hoi!" "Wwwat kom je doen?"Meredith probeerde haar stem onder controle tte houden,, maar dat lukte niet al te best.
"ik kwam even kijken of het goed met je ging." Hij deed een stap naar voren. Meredith ging behoedzaam nog een stap achteruit. en hoopte vurig dat er iemand binnen zou komen. "Pap. het lijkt me beter dat je gaat, ik heb het verschrikkelijk druk. Kun je niet een andere keer terug komen?" "Ik ben er nu en ik blijf nog even!" "Dat denk ik niet, als Mer zegt dat ze het druk heeft kun je beter maken dat je weg komt!" Janna stond het haar handen in haar zij achter Meredith. "Ik denk dat er hier een de baas is en dat is Meredith! En ja, we hebben het verschrikkelijk druk, dus, als je niets meer te zeggen hebt, dan zou ik je vriendelijk willen verzoeken om heel snel te maken dat je van het erf afkomt!" Janna glimlachte vriendelijk en haalde zonder verder aandacht aan de vader van Meredith te besteden Shutterfly uit zijn box. "Wil je me even helpen Mer?" Meredith ging beduusd de box in en ving een blik van haar stalmeisje op. "DOen wat je moet doen! NEgeren!" siste die.
Op een gegeven moment hoorden ze een auto het erf afrijden en haalde Meredith opgelucht adem.
"JAn, je was geweldig!" Janna lachte:"Die man werkt mij zelfs op mijn zenuwen Mer!"

"regent het nu verdomme alweer?!"
Meredith schudde haar hoofd en haalde snel Just do it uit de wei. "KOm maar, nat beestje!"
Toen Justy weer lekker warm in de box stond liep Meredith fluitend naar binnen.
Schuyler zat aan de tafel een beetje door de krant te bladeren.
"ZO, ben jij ook wakker! BEetje kunnen slapen nog?"
Schuyler knikte en zuchtte:"Ja, wel even, wel erg onrustig, maar ik heb geslapen! "
Meredith pakte een beker thee en ging ook aan de tafel zitten.
"Meredith?" "ja? wat wil je zeggen?" Schuyler aarzelde, maar zei niets.....
"Je bent niet van plan nog iets te zeggen he?" Schuyler schudde haar hoofd. "Maak je maar geen zorgen, als je iets kwijt wilt dan zeg je het maar meis, echt, ik ben er voor je!"
"Dankje Mer, echt heel erg bedankt!"

"Ik geloof dat jij je ook nodig een keer moet laten onderzoeken! Welke idioot plant er 4 concoursen in 1 weekend!"
Meredith was kwaad. ze knalde de deur achter zich dicht en stampte de trap op naar boven. Ze schopte de kamerdeur achter zich dicht en ging op haar bed liggen. Met tranen van woede in haar ogen staarde ze naar het plafond. "wie denkt die idioot wel dat hij is! En wie kan het weer oplossen? Ik natuurlijk, nou, hij doet het zelf maar! Ik lijk wel gek, ga ik ook nog tegen mezelf zitten praten ook nog!
|"Mer maak die deur open!" "Voor jou? nooit van mijn leven achterlijke gek!"
Meredith was laaiend! Markus had een fout in de planning gemaakt en Meredith was zo kwaad geworden, ze had hem een kopje naar zijn hoofd gegooit. Hij had haar in een reflex een klap gegeven. nu was ze helemaal giftig.
"Ik had je niet moeten slaan Mer maar jij moet niet zo overspannen reageren!" Meredith drukte haar handen tegen haar oren en verstopte haar hoofd onder het kussen. "GA WEG!"

"WIE....wat....ik heb geslapen!"Met een pijnlijk hoofd ging \meredith rechtop zitten.
Ze wist het weer. ruzie met Markus.
"Ik zal het wel weer opknappen. he poes?"De kat miauwde en gaf een kopje. "Ja, je bent lief!"
OP de badkamer waste ze haar gezicht en keek ze even in de spiegel "Dat is een mooie blauwe plek. "
hoofdschuddend borstelde ze haar haren en liep ze de trap af.

Aan de tafel zaten markus en Schuyler...ze hadden het erg gezellig....
Schuyler zei iets en Markus begon te lachen. Meredith bleef even bovenaan de trap staan en hoorde Markus zeggen:"Soms word ik er ook erg moe van!"
Even bleef ze staan maar draaide toen om en rende haar kamer weer in. Ze greep zomaar wat kleren uit de kast, gooide ze in een koffer en knalde de deur weer dicht.
Ze stoof de trap af en bleef voor de tafel staan. Meredith deed haar uiterste best om niet te huilen en zei met dichtgeknepen keel:"Fijn dat jullie het zo gezellig hebben. Ik hoop dat je van Schuyler niet moe word Markus, maar denk dat dat wel emee zal vallen!"
Zonder verder iets te zeggen of te reageren op Markus die haar achterna kwam rende ze naar haar auto, gooide de koffer op de achterbank, stapte in en reed met piepende banden weg. Markus moest aan de kant springen!

"Meredith!" Keri, de beste vriendin van Meredith stond verbaasd in de deuropening. "het is half twaalf! Markus heeft al wel tien keer gebelt, hij is dood ongerust!"
Meredith zei zacht:'Niet zeggen dat ik hier ben, please!"
"kom eens binnen, wat is er aan de hand?"
Keri keek naar haar blauwe wang en vroeg:"Wie!" "MArkus"
"Hij heeft je geslagen Mer?" Meredith knikte en barstte in huilen uit. "En en en en toen ik beneden kwam, zat ie met Schuyler aan de tafel, en een lol dat ze hadden!"
Keri ging naast Meredith zittene n zei:'En toen ben jij vertrokken zonder iets te zeggen?!"
Meredith knikte. "hij zei dat hij moe van me werd!" Keri zuchtte en geeuwde. "LIeverd, ik denk dat het wel verstandig is als je Makrus belt dat je hier zit. hij heeft wel tien keer gebelt!Hij is doodongerust!"
Meredith schudde haar hoofd. "Hij is tever gegaan Keri, en dat zal hij weten ook! Mag ik....mag ik hier blijven vannacht?"
Keri knikte. "Dat is vanzelfsprekend Mer, dat weet je!"

Meredith kon niet slapen, ze lag te draaien, te woelen. Wat was er nu precies gebeurd? het was een zooitje in haar hoofd. Plotseling werd er geklopt. "Ja"
Keri kwam binnen met twee bekers thee. "Dacht al dat je wakker zou zijn, hier!" "Dankje!" "Je wilt dus echt niet dat ik Markus bel Mer?" Meredith schudde haar hoofd. "Maar Mer, zou het niet kunnen zijn dat je het verkeerd begrepen hebt? Misschien wilde Markus Schuyler wel gewoon op haar gemak stellen zodat ze wat zou vertellen!" Meredith haalde haar schouders op. i"Ik weet het niet en ik wil het niet weten!"
Keri knuffelde haar vriendin en zei:"Meis, je hebt het neit makkelijk! Probeer nog wat te slapen, morgen zien we wel weer verder!" Meredith knikte en zei:"Als het morgen goed weer is heb ik wel zin om eens lekker ouderwets te gaan rijden!" Keri knikte en zei:"Doen we!! Trusten!"

De volgende dag reden Keri en Meredith naast elkaar door het bos. Meredith zuchtte eens diep. dit hadden ze vroeger zo vaak gedaan. in Amerika zelfs! Keri was verhuisd naar Brussel, Meredith naar Duitsland, Keri was inmiddels getrouwd en had een stal vol paarden, ja, er ws veel veranderd, maar vriendinnen waren ze altijd gebleven!
"Zullen we?" "net als vroeger?" Keri knikte en daar stoven ze weg, in een razende galop over het pad!
Meredith genoot.
"Die ging hard!"Keri veegde het zand uit haar gezicht en knikte trots. "DAt is typisch Chanel, die wil hard!" Meredith streelde haar paard over de manen en zei:"Nou, snel is ze zeker, he Chanel?"
*Piepepiep* Meredith haar telefoon!
Even aarzelde ze,[i][i] maar nam toen toch op. "ja?"
"Wat ben ik blij dat ik jou hoor zeg!"
"Ik minder dat ik jou hoor eigenlijk. Waarom bel je?"
"Om te kijken of het goed met je gaat, waar je bent en of je nog van plan bent naar huis te komen!" Meredith trok een gezicht naar Keri en zei:"Schuyler, ik weet niet wanneer ik naar huis kom, maar ikben ok. zeg dat maar tegen markus. veel plezier nog." Toen verbrak ze de verbinding.
Hoewel Meredith vrolijk verder reed en honderduit praatte, zag Keri tranen in haar ogen.....

Meredith zat op het hek van de wei te dromen. Ze voelde zich alleen. Een smsje! "Hey mer, hoe is het met je, alles ok? Heb al zo lang niets gehoord of gezien! Ik hoor het wel, groetjes WIm" Meredith glimlachte, toevallig, ze had gisteren nog aan hem gedacht....! Ze bloosde, sprong van het hek en liep naar binnen. "Ik ben even douchen!"Meredith verdween naar boven en smste:"Hoi! Heb nog aan je gedacht gisteren! Nee, gaat echt niet goed, verschrikkelijke ruzie met Makrus. Soms vraag ik me gewoon af of...laat maar. alles ok daaar? Groetjes, mer"
Diep in gedachten zat Meredith op de rand van haar bed.
"Heb je nou nog niiet gedoucht?"Keri lachte en knipoogde. "Ik had je helemaal niet gehoord! Nee, ga ik nu doen. Ker, beloof je me een ding? Dat je markus niet belt?"
Keri keek meredith aan en knikte. "Als jij dat niet wilt dan doe ik dat niet Mer!"

Die avond ging Meredith vroeg naar bed. Ze sliep net een beetje toen haar telefoon piepte:"Wat laat maar? ik hou niet van laten! "
Meredith glimlachte een beetje en typte:"Nee, niks. slaap lekker"

De volgende ochtend werd Meredith bezweet wakker. Ze keek verward om zich heen. Wat een stomme droom!
Afwezig liep ze even later de trap af......

Hallo, aarde voor meredith,!"Meredith schrok op en keek Keri verdwaasd aan. "Watte?" "Die hebben ze bij de drogist, of je nog thee wil!" "Ja, lekker" Keri keek Meredith aan en schudde haar hoofd. Ïk weet niet wat er met je aan de hand is, en als je niet wilt dan zeg ik niets tege n Markus, maar ik geloof wel dat je eens goed na moet denken wat je doet Mer!"
Meredith knikte en toen ze haar thee op had liep ze naar buiten.
"Chanel, ik mis Stella!" Langzaam begon ze de merrie te poetsen.
"Ik ga even met Chanel rijden keri!"

In het bos steeg ze af en ging ze op een boomstam zitten. "Chanel, wat moet ik doen?" Na enige aarzeling pakte ze haar telefoon en smste ze:"Hoi Wim! alles goed? Groetjes, Mer" Na enige aarzeling drukte ze op de verzend toets.

vijf dagen later, Meredith lag op haar bed te lezen. Van markus had ze niets meer gehoord.
"Meredith, kom je, we vertrekken!"
Ze gingen op concours, naar Münster!Meredith stond op e n even later reden ze het erf af.

aangekomen op het terrein werden de paarden uitgeladen en verzorgd, meredith haar paarden waren door Janna mee genomen en dolgelukkig knuffelde ze Checkmate. "Hoe is het? je ziet er geweldig uit!"
"Dankje, jij mag er ook wezen!"Met een ruk draaide Meredith zich om.....WIm stond lachend achter haar...............

Meredith keek Wim aan en aarzelde even voor ze iets zei. "Hhoi! ik had iedereen verwacht, maar jou niet, ik wist niet dat je hier reed!"
Wim lachte:Dat heb ik je wel gezegt! Was je anders niet gekomen?" Checkmate schopte tegen de deur en Meredith ging de box in. blij dat ze iets kon doen begon ze de deken recht te trekken. Wim bleef staan en bekeek geamuseerd haar geklungel. "Lukt het? moet ik even helpen anders?" "Gggggggraag!" Wim pakte Checkamte bij zijn neus en zei:"Hoooo paardje, even stilstaan!" Meredith trok met enige moeite het dek recht.
"Wie ga je rijden?" Haar stem trilde verdacht. "Ik rijd Berlin denk ik, en jij?" Meredith haalde haar hand door haar haren en zei:"Ik weeet het nog niet zeker, of Checkmate of Souvenir."
Keri kwam de stal in. "Heeeeey Wim! hoi! Ik wil mer even lenen, mag dat?" Wim knipoogde naar Meredith en zei:"Dat weet ik ook nog eens niet, we stonden net zo gezellig te kletsen he?" Meredith lachte, maar voelde zich niet erg o haar gemak! "ik zie je nog wel!" "|Zeker!"

Keri keek meredith aan terwijl ze naar de losrijbak liepen. "Wat je ook doet Mer, onthou dat je mij alles kan zeggen en dat ikje altijd zal steunen!"
Meredith omhelsde Ker en zei met een lichte trilling in haar stem:"Dankje Keri, dankje!"
Samen liepen ze naar de losrijbak en ging daar in het gras zitten. Diep in gedachten speelde Meredith met een steentje.
"Hij is wel erg leuk als je hem zo ziet Mer, daar moet ik je helemaal gelijk in geven!"
Meredith knikte blozend en Keri lachte:"Lieverd, het leven is niet makkelijk!" "Dat allerminst!" Dromerig staarde Meredith voor zich uit terwijl WIm rond reed in de bak en Keri haar hand op die van Meredith legde.
Die nacht kon Meredith niet slapen. zAllerlei gedachten tolden door haar hoofd.
Ze stond op en liep naar het balkon. Ze keek naar de sterren en schrok op van een stem:'Kun je ook niet slapen?"
Meredith draaide zich om. "Wim! nee, jij ook niet?"
Wim schudde zijn hoofd en Meredith rilde. ze had het koud, en voelde zich slecht op haar gemak. Tranen brandden in haar ogen.
Plotseling barstte ze in snikken i. ze rende naar binnen en kroop in bed.

*klop*klop* "ja" "Gaat het weer een beejte Mer? wa t is er aan de hand?" Wim kwam binnen!!!!!!!!!!
Meredith wist niet hoe ze het had en kroop dieper onde het dekbed!
"ik....ik ben in orde!""Zo zie je er niet uit! Hey, wat is er?"
Wim ging op de rand van het bed zitten en Meredith huilde"Niks....geloof ik....ruzie met markus......"

"Ruzie met Markus. hoe kan dat nou meisje?" Meredith haalde haar schouder op, maar begon snikkend het hele verhaal van voor naar achter te vertellen.
Wim luisterde zwijgend en schudde zin hoofd. "Misschien heb je ook wel een beejte overdreven gerageerd Mer, maar goed, hoe nu verder dan? Rijdt hij hier niet?" Meredith haalde haar schouders op en draaide zich op haar zij. Haar kussen klemde ze stevig tegen zich aan.
"Mer, gaat het echt?" Meredith knikte, maar snikte:"Nee!"
Wim keek haar aan en schudde zijn hoofd. "waar je al ruzie om krijgt meisje! Hey!"
Zacht streek Wim de haren uit het nattte gezicht van meredith. "Probeer te slapen Mer, morgen is het vroeg dag!"
Meredith knkte maar hield WIm krampachtig vast. ""Ik ga Mer, kom, laat me los"

Meredith snikte: " Ik......ik kan toch niet slapen! Ben zo bang!" Wim pakte een glas water en gaf dat aan Meredith."Hier, drink maar wat, ik zal hier blijven tot je slaapt, wees maar niet bang!"
Meredith werd een beejte rustiger en na een hele tijd dommelde ze een beetje weg.

"' Wie, wat....Wim?" Meredith opende haar ogen en keek om zich heen. Wim was nergenss te bekennen. Even bleef ze verward in bed liggen, maar stond toen op om te gaan douchen. op de stoel naast het bed lag een briefje:"Hey kleine! Je was toch in slaap gevallen he? Gelukkig maar, want ik begon pijn in mijn rug te krijgen! Ik zie je vandaag nog wel! Kop op he?! Wim"
Meredith glimlachte en verdween de badkamer in.
Onder het warme water kwam ze een beetje tot zichzelf. en probeerde ze haar gedachten op een rijtje te krijgen.

"Goedemorgen Mer!" Keri kwam de stal in. ze glimlachte. Meredith kon er niks aan doen, ze bloosde.
Keri keek haar veelbetekenend aan. "Fijn gedroomd, puber?"Meredith stak haar tong uit en nam een hap an het door haar in de haast mee genomen broodje.

Joey, kun je nu misschien een klein beetje rustg doen? ik wil gewoon even kijken hoe het met je oog is!"
Checkmate hinnikte ne hield zijn hoofd omhoog, zodat Meredith er niet bij kon. "Stik dan gauw!" Meredith maakte de boxdeur dicht en liep mmpelend naar buiten.
"Praat jij altijd in jezelf?" Meredith draaide zich om en zei kattig:"Problemen mee?" Wim deed een stap achteruit en stak zijn handen op:"Hooo stekeltje! Eet me maar niet op zeg!"Meredith bloosde en mompelde iets onverstaanbaars. Ze pakte haar spullen die ze nodig had en liep snel richting losrijbak.

"Markus...luister nou..." Meredith stond voor de box van Checkmate en had markus gebelt. Die was echter chagrijnig en gaf nauwelijks antwoord. Moedeloos hing Meredith even later op. "Stomme chagrijn, als hij niet normaal kan doen, ik zeg toch sorry!" Verdrietig streelde ze Checkkmate over zijn zachte neus. "Joey toch! Wat moet ik doen?" "Je niet gek laten maken!"Meredith keek om, maar had geen tijd meer de traan van haar wang te vegen. "Je huilt! hey, wat is er aan de hand?"
Meredith aarzelde maar vloog toen in de armen van Wim die met zijn paard de stal in kwam. Hysterisch huilde ze.
"Hey! Wat is dat nou? kom kom, doe eens rustig! Ik zet even paard op stal en dan praten we eens even rustig. kom, ga hier even zitten!"
Wim duwde haar op een baal stro neer en zette Berlin in zijn box.
"Kom, niet zo huilen, wat is er aan de hand?" Meredith haalde haar schouders op....

"Niks wim, het is niets!" "Nee, dat zie ik! Kom hier!" Wim drukte haar tegen zich aan en streelde haar rug. "rustig maar. ik weet niet wat er is, maar het is goed! kom, rustig aan!"
Meredith werd na verloop van tijd wat rustiger....en keek wim aan.
Hij glimlachte. "zo, dat is al een stuk beter!"
Even zaten ze zo zwijgend te kijken toen meredith zich naar wim toeboog en hem kuste....

Het duurde maar even maar Meredith had het gevoel dat het uren duurde.
"Mer...." Wim schudde beduusd zijn hoofd.
"Laat maar....."Meredith sprong op en rende weg....

"Wat zit jij te knoeien met je eten!" Keri lachte plagend en keek meredith aan. Die plukte nog verder aan haar broodje en keek keri aan.
"Wat is er aan de hand? je bent lijkwit!
Meredith haalde haar schouders op. "Ik.....ik weet het niet!" "ikke wel...." Meredith draaide zich met een ruk om. "wim."
"ja, ik wilde even weten of je ok bent, verder niets." Meredith knikte, maar zei niets....

Wat een tijd zeg!"MEredith stond geeuwend op haar balkon. het was half 7, de eerste proef, die Meredith met Herald zou rijden begn om 8u.
"goede morgen buurvrouw!" Meredith schrok maar liet niks merken. "Hey WIm, goed geslapen vannacht?" "ja, best wel, jij?" Meredith knikte, maar wist dat ze loog. ze had geen oog dichtgedaan!
"wie rijd je?"Allemaal vandaag, maar als eerste Herald!" Gek genoeg kostte het Meredith geen enkele moeite normaal te doen.

"Six o'clock already
I was just in the middle of a dream...." Meredith reed zingend door de losrijbak op haar jonge hengst. "Ach kijk lieverd, daar hebben we de grote baas ook weer!" Kurt kwam aan lopen met een bekertje Cappuccino. "Lekker Kurt, lief van je dat je aan mij gedacht hebt!" Kurt keek haar vernietigend aan....."Sorry dat ik besta hoor!! kom beestje, we gaan in galop!!!"
Het parcours verliep geweldig, foutloos en snel. Wat was Meredith trots, toen ze, op haar jonge hengst de tweede prijs in ontvangst kon nemen!

"Meredith!" Meredith keek op van haar startlijst. "MARKUS! Wat...wat doe jij hier?!" Markus keek haar aan en zei:"rijden, maar ik miste jou eigenlijk stiekem ook wel!" Meredith lachte en stond op. "Sorry lieverd, ik had niet zo overspannen moeten reageren!" Terwijl ze markus kuste werkten haar gedachten op volle toeren! Hoe redde ze zic hier uit? wwat moest ze doen?!
"Meredith.....Hoi....Markus!" Wim kwam aanlopen. hij keek snel naar Meredith. die schudde ongemerkt haar hoofd en glimlachte. Een stemmetje in haar hoofd mompelde:"Heb je nu je zin, stomme t rut?!"

"meredith, jij start Shutterfly in de Grote Prijs? " "Goedemorgen Kurt, ja ik heb heerlijk geslapen, dankje! Ik rijd Checkmate."
Meredith schudde haar hoofd, glimlachte naar Markus en liep weg.

"Hey blonde!" Meredith draaide zich om en keek Wim, die achter haar reed aan. "Ja? wat is er?" "Je ziet er leuk uit vandaag!" Mereidht lachte:"Niet leuker dan gisteren denk ik, maar....jij mag er ook wezen!" Wim stak zijn tong uit en Meredith ging naast hem rijden. "WIm...ik weet het niet, maar ....ik ga trouwen..." "Als je dat niet weet is er niks aan de hand....!" Meredith stak haar tong uit en draafde een rondje door de bak. "Maar.....niemand hoeft natuurlijk iets te weten...!" Lachte ze plagend..........Diep in haar hart wist ze echter dat ze heel fout bezig was en ze galoppeerde aan.......

**Geplaatst**: 24-08-05 12:56

Re: [verhaal] Wat je al niet kunt vinden op je oude pc!

Geplaatst: 24-08-05 12:56

hooi, ik ben pas bij pagina 5

maar hij is echt goed
ja dat van Heartland herkende ik ook...
ga zo door

**Geplaatst**: 24-08-05 17:39

Re: [verhaal] Wat je al niet kunt vinden op je oude pc!

Geplaatst: 24-08-05 17:39

zit alweer te hopen op een nieuw stukje

**Geplaatst**: 24-08-05 17:50

Re: [verhaal] Wat je al niet kunt vinden op je oude pc!

Geplaatst: 24-08-05 17:50

Maandag pas Patries_kip

**Geplaatst**: 24-08-05 17:51

Re: [verhaal] Wat je al niet kunt vinden op je oude pc!

Geplaatst: 24-08-05 17:51

Zo dat verhaal is echt lang in totaal

Ik w8 geduldig op een nieuw stukje

**Geplaatst**: 25-08-05 15:39

Re: [verhaal] Wat je al niet kunt vinden op je oude pc!

Geplaatst: 25-08-05 15:39

hebbes!!
dit is echt een prachtverhaal!! moet je echt als boek laten uitgeven hoor!!!

wil echt wel meer lezen!! laat komen!!

(heb ik teminsten wat leuks voor de nederlands boekverslagen

)

dus echt wel door schrijven he!

**Geplaatst**: 26-08-05 21:20

Re: [verhaal] Wat je al niet kunt vinden op je oude pc!

Geplaatst: 26-08-05 21:20

Leuk leuk leuk

Trouwens, vind iedereen het nog steeds handig/leuk als er een site komt met alle hoofdstukken van dit verhaal ed? Kunnen fans zich trouwens ook voorstellen op de site enzo.. zou je het leuk vinden als er een site zou komen? Wil je dan plz even reageren?

**Geplaatst**: 27-08-05 21:39

Re: [verhaal] Wat je al niet kunt vinden op je oude pc!

Geplaatst: 27-08-05 21:39

wow ik ben echt superlang niet meer op de comp. geweest, 2 maanden ofzo
maar ik mag er nu weer zijn

ik ben super benieuwd, maar zo komt de spanning er wel weer in:P hoop dat ze veel iedeen oppikt:P