Bokt.nl

**Geplaatst**: 04-06-05 22:35

Re: [verhaal] liefde en paarden...

Geplaatst: 04-06-05 22:35

schiermonnikoog is gaaaaaaaaaaaaaaf Cool

ik kom daar elk jaar een weekje Haha!

Slaap lekker Tong uitsteken

**Geplaatst**: 05-06-05 11:09

Re: [verhaal] liefde en paarden...

Geplaatst: 05-06-05 11:09

Leuk stukje hoor. Lachen

Maakt mij niet zo uit of het een lang stuk is of een klein stukje.

**Geplaatst**: 06-06-05 07:56

Re: [verhaal] liefde en paarden...

Geplaatst: 06-06-05 07:56

weer leuk stukje:) gaat gewoon geduldig op het volgende stuk wachten..(A)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-06-05 16:54

Re: [verhaal] liefde en paarden...

Geplaatst door de TopicStarter : 06-06-05 16:54

nieuw stukje.. Knipoog

Het boek moet maandag uit, dus ze heeft nog twee dagen.
Dat wordt even flink doorlezen. Ze is op bladzijde 40 en moet tot 150. Het boek gaat over een jongen, Joshua die de kracht bezit om gedachten te lezen. Maar hij hoort ze ook als hij ze niet wil horen. Zijn familie en vrienden denken dat hij gek is geworden. En Joshua moet proberen uit te leggen wat hij kan. Marleen vindt het begin van het boek erg saai. Ze hoopt dat het straks nog een beetje spannend word. Maandag krijgen ze een SO over het boek. Gelukkig mag je het boek erbij houden. Marleen weet dat ze het dan ook gewoon niet kan lezen. Maar dat heeft ze vaker gedaan en dan weet je nooit waar iets staat. Toen was ze aan het einde van de les nog lang niet klaar. Na twintig minuten legt ze het boekje weg. Het wordt nog steeds niet leuker. Net als ze naar beneden wil lopen krijgt ze een SMS. In alle haast dat ze haar mobiel wil pakken, valt die op de grond en schuift onder het bed. “oliebol!” Marleen gaat op de grond liggen en steekt haar hand uit. Ze kan net bij de mobiel en trekt hem naar zich toe.
Gelukkig, hij is nog heel. Het SMSje is van Jessy, dat had ze al verwacht.

Nee, je rot maar op. Wat is dat nou weer voor achterlijks. Eerst moet ik je dat rottige nieuws vertellen en dan heb jij zoiets van, doei! Nou doei jij maar.

Marleen staat in haar kamer met haar mond wijd open. Dat had ze nou nooit van Jessy verwacht! Jessy is meestal een beetje verlegen.

**Geplaatst**: 06-06-05 19:01

Re: [verhaal] liefde en paarden...

Geplaatst: 06-06-05 19:01

meer:)

**Geplaatst**: 06-06-05 19:04

Re: [verhaal] liefde en paarden...

Geplaatst: 06-06-05 19:04

Hahaha dat stukje over dat ze bang is dat het besmettelijk is, vind ik heel leuk, goed gevonden

**Geplaatst**: 06-06-05 20:14

Re: [verhaal] liefde en paarden...

Geplaatst: 06-06-05 20:14

Leuk stukje ! Haha!

En eerder zeggen op msn jij gekkiej !? Nagelbijten / Gniffelen

**Geplaatst**: 06-06-05 22:08

Re: [verhaal] liefde en paarden...

Geplaatst: 06-06-05 22:08

stoer stukje Lachen

**Geplaatst**: 08-06-05 16:57

Re: [verhaal] liefde en paarden...

Geplaatst: 08-06-05 16:57

komt er nog meer vandaag? Haha!

komt er nog meer vandaag?komt er nog meer vandaag? Bloos

**Geplaatst**: 08-06-05 18:59

Re: [verhaal] liefde en paarden...

Geplaatst: 08-06-05 18:59

Nynk; We willen een nieuw stukje ! Haha!

**Geplaatst**: 08-06-05 20:07

Re: [verhaal] liefde en paarden...

Geplaatst: 08-06-05 20:07

ja!!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-06-05 20:39

Re: [verhaal] liefde en paarden...

Geplaatst door de TopicStarter : 08-06-05 20:39

Jullie je zin.. Vork

Marleen zegt toch dat het haar spijt.
En hoe durft ze. Ze snapt toch wel dat Marleen helemaal van streek was. Dan kan je toch raar gaan doen? “Leuke vriendin ben je, Jessy,” mompelt ze. Ze toets Jessy’s nummer in en belt.

<Met Jessy.
>Hoi.
<Marleen?
>Ja Jessy. En hang niet op!
<Waarom zou ik dat niet doen? Je laat me zo maar stikken.
>Dat doe ik helemaal niet.
<Doe je wel. Nou ook nog gaan liegen zeker.
>Snap je dan niet dat ik van streek was? Ik werd hartstikke gek.
<Ja, en ik dan? Dacht je dat het makkelijk was om het te vertellen?
>Nee, natuurlijk niet. Maar je hoeft toch niet te doen alsof dat van jou erger is. Het is mijn vriendje hoor.
<Leuk ben jij hoor! Alsof het mij niets kan schelen dat Mickey kanker heeft! Ik had liever gehad dat ‘jij’ het had gekregen! Piep…piep…piep…

Marleen staat met haar mond vol tanden. Dat is haar vriendin dus niet meer! Hoe durft ze haar zo af te wijzen?! Snapt ze dan niet dat ze helemaal in een shock was? Hoe had zij gereageerd?
Marleen snapt heus wel dat Jessy het er ook moeilijk mee had, maar dat hoeft ze toch niet zo te overdrijven? Ze sjokt de trap af en gaat voor de TV zitten. Op bijna elke zender die ze bekijkt ziet ze mensen die elkaar slaan en die ruzie hebben. Leuk is dat hoor. Ze zet de TV weer uit en gaat naar boven.
Daar trekt ze haar paardrijkleren aan en pakt het zweetdeken dat haar moeder had uitgewassen. Dan loopt ze weer naar beneden en zegt tegen haar moeder dat ze naar Achi gaat. Ze pakt haar fiets uit de schuur en doet het zweetdeken achterop.

Als ze bij de stal aankomt ziet ze dat Achi in een vieze stal staan. Achi maakt er altijd een zootje van en nu heeft ze hem ook nog twee dagen laten staan. Als ze Achi de stal uithaalt is hij helemaal hyper. Logisch, Achi is gewend om elke dag te bewegen. Als Marleen bezig is met box uitmesten, komt meneer Kempers de stal binnen. “Hallo Marleen. Waarom stond Achi gister niet op het weiland?” “Uhm… ik had het druk met school meneer.” Ze gaat meneer Kempers echt niet de waarheid vertellen. Wat moet ze dan zeggen? Ja ik ben eerst van Achi afgeflikkerd en de dag daarna hoorde ik dat mijn vriendje kanker had. En toen dacht ik ook dat ik maar even iedereen moest vermoorden. Daar wordt meneer Kempers dus echt niet blijer van. “Zal ik hem anders de volgende keer op het weiland zetten?” “Als u dat zou willen doen.” “Dan zet ik hem op het weiland als jij niet voor 4 uur komt. En anders haal je hem er maar weer uit.” “Is goed meneer. Dank u wel.” Marleen vond het altijd al wat raar dat ze Achi niet op de wei zetten. Het is toch eigenlijk hun paard? Nou ja, dat moeten ze zelf ook maar weten. Als Marleen klaar is met uitmesten pakt ze haar poetsbak. Ze poetst even snel omdat Achi dol graag wil werken. Ze neemt hem mee naar de buitenbak. Het is de derde keer dat ze Achi los gaat longeren. Eigenlijk vindt ze het wat raar. Achi is al ingereden maar los longeren heeft ze eigenlijk nog nooit gedaan. Eerst wist Marleen ook niet eens dat dat kon. Ze dacht altijd dat je met een longeertouw moest longeren. Ze klikt Achi los en die wil gelijk draven, maar hij moet eerst opwarmen. “Stappen, stap…pen. Ho, Achi.” Uiteindelijk kan ze hem laten stappen en na een paar minuutjes laat ze hem aandraven. Dan gaat Achi over in galop. “Als je zo nodig wilt galopperen, dan galoppeer je ook maar. Doorgaan Achi, doorgaan.” Ze zit met de zweep achter Achi aan die haastig doorgaat in galop. Na een minuut of twee laat Marleen hem weer draven. Achi zweet al aardig en is erg buiten adem. Daarom laat ze hem nog vijf minuten draven en dan gaat ze uitstappen. Ze beloont Achi door hem een wortel te geven.
Ze klikt het halstertouw weer vast en neemt hem mee naar de stal. Ze wil het zweetdeken pakken, maar die ligt nog op haar fiets. Ze zet Achi vast en rent naar haar fiets. De snelbinder blijft haken en ze is daarom wel twee minuten bezig met het deken. Als ze het heeft loopt ze weer naar de stal richting Achi. Die staat gelukkig nog rustig op zijn plek. Sinds het domme ongeval met Achi die door de straten rende, is Marleen veel scherper. Ze kijkt altijd of Achi wel goed vast zit en om hij zich niet kan verwonden. Ze legt het zweetdeken over Achi heen en pakt wat hooi.

**Geplaatst**: 08-06-05 20:48

Re: [verhaal] liefde en paarden...

Geplaatst: 08-06-05 20:48

leuk!
lekker lang stuk! Ach gut

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-06-05 17:19

Re: [verhaal] liefde en paarden...

Geplaatst door de TopicStarter : 09-06-05 17:19

is dit genoeg.. Vork

Dan kijkt ze nog even bij Selma, een merrie van zes jaar. Selma is een fries en is heel erg sierlijk. Marleen heeft één keer op haar gereden en dat vond ze echt geweldig!
Zo staat ze tien minuutjes bij Selma en haalt dan het zweetdeken van Achi af. Dan zet ze hem in zijn box en gaat weer op weg naar huis. Als ze binnenkomt hangt ze haar jas op de kapstok en loopt naar boven. Als ze haar kamer in gaat ziet ze een foto van Jessy en haar staan. Ze rent naar de foto toe en gooit hem om. Die foto hoeft ze niet te zien! Ze gaat aan haar bureau zitten en pakt er een foto van Desi bij, haar vorige paard. Ze wil toch maar weer eens gaan proberen of het haar lukt om te tekenen. Eerst schetst ze de vorm van het hoofd en tekent de grote lijnen. Dat is gelukkig goed gelukt. Dan begint ze hem een klein beetje in te kleuren en de schaduwen te tekenen. Zo, dat is eerst wel genoeg voor vandaag. Ze loopt naar beneden en ziet haar moeder ernstig in de krant kijken. “Wat is er mam?” “Hier in de buurt is een nest met duitseherder puppies.” “Mam, ik ben hou niet van honden!” “Dat weet ik, maar ik vond het wel een goed idee. En je vader vond het ook positief.” “Mam, wacht even. Kun je me die krant even geven. Kijk!” Marleen laat de advertentie van de fjord zien. “Die zag ik vanmorgen in de krant staan mam. Wat vind je ervan?” “Ik weet het niet hoor. Is dat wel zo goed idee? Dat kost wel heel veel tijd.” “Mam, ik ben 16 hoor! Als ik dat paard mag, dan zal ik totaal niet moeilijk doen over dat hondje!” “Ik zal het er vanavond met pap over praten.”
“Dank je mam!” Marleen knuffelt haar moeder en pakt een glas appelsap. Dan voelt ze haar mobiel trillen. Ze schrikt zich rot. Ze pakt haar mobiel en ziet dat ze een smsje van Jessy heeft gekregen.

Als je normaal tegen me kan doen, dan mag je wel langskomen. Sorry hoor Marleen, maar ik heb hier gewoon echt geen zin in. Ik kan mijn tijd ook ergens anders is steken.

Jessy praat net of is ze Marleen haar moeder. Natuurlijk kan ze normaal doen. Ze wil het toch juist goed maken? Ze loopt naar haar moeder en zegt dat ze naar Jessy gaat. Dan fietst ze naar Jessy en belt aan. Jessy doet open. “Hoi Jes.” “Hoi Marleen. Kom binnen.” Met een schraal lachje loopt Marleen naar binnen. Ze voelt zich helmaal niet lekker bij Jessy in de buurt.
Ze lopen naar boven en gaan op Jessy haar bed zitten. “Je wilde praten?” “Ja Jess, het zpijt me. Ik weet niet wat er met me gebeurde. Ik kreeg plots allemaal rare gedachten en dacht niet meer aan andere mensen. Ik was gewoon van de wereld. Mijn moeder wilde me al helpen door naar de psychiater te gaan, maar ik heb het idee dat het nu over is.” Marleen kijkt naar Jessy en ziet dat die alleen maar voor zich uit zit te staren. “Jessy, luister je wel? Jessy?”
Dan schrikt Jessy op. “O…o…sorry. Ik was even ergens anders mee bezig.” “Jes, wat is er met je?” “Marleen, het is gewoon. Ik heb nog nooit ruzie met iemand gehad. Ik was altijd vrienden met mensen die ik echt vertrouwde.” “Vertrouw je mij niet dan?” “Jawel, alleen ik heb me altijd al anders bij jou gevoeld. Net of ben ik minder of zo.” Marleen ziet dat Jessy een beetje rood wordt. En Marleen voelt zich schuldig. Ze weet precies wat Jessy bedoelt.
“Uhm Jes, ik weet wat je bedoeld. Je hebt gelijk. Ik weet niet waarom ik soms zo doe. Ik wil gewoon leuk zijn denk ik. En dan kan ik soms best gemeen zijn. Ik zal mijn best doen er om te denken. Is dat goed Jessy?” “Ik denk het wel.” “Weet je het zeker? Anders moet je het zeggen hoor.” “Ja Marleen, het is goed.” Dan ziet Marleen dat er een klein lachje op Jessy haar gezicht verschijnd. “Kom op Jes, vertel. Er is iets met je. Hoe kom je zo blij?”
Dan schiet Jessy in de lach. “O Marleen, ik heb zo’n leuke jongen ontmoet. Hij heet Ramon.
Hij is echt ongelofelijk lief en zo knap!” “Wanneer heb je hem ontmoet dan?” “Donderdag avond. Ik moest nog een paar boodschappen halen voor mijn moeder en toen kwam ik hem tegen.” “O wat gaaf! Heb je een foto” “Natuurlijk niet, ik ken hem niet drie dagen!” Beide schieten ze in de lach. “Dit is echt veel beter dan ruzie hè,” zegt Jessy. “Je hebt helemaal gelijk Jes! En ik moet jou ook iets vertellen! Weet je nog van laatst? Toen vertelde ik je immers over die fjord.” “Ja, die uit de krant bedoel je zeker.” “Ja, die ja. Nou, mijn moeder had dus gister een advertentie gezien over een nest van jonge hondjes. En nu wilde ze er één van hebben.” “Gaaf zeg!” “Nou niet echt. Ik hou niet zo van honden. Maar wat wel heel gaaf is, is dat ik misschien die fjord mag! Ik zie tegen mijn moeder: Als ik dat paard mag zal ik niet moeilijk doen over een hondje. En toen zei mijn moeder dat ze het er vanavond even met mijn vader over zou hebben. En ik weet dat mijn moeder echt heel graag een hondje wil. Dus dat komt vast wel goed.” “O, wat super gaaf! Misschien kan ik Achi dan wel overnemen.”
Snel slaat Jessy een hand voor haar mond en ze wordt rood. “Sorry Marleen, ik loop te hard van stapel.” “Nee joh, dat kunnen we heus wel vragen!” “Maar ik weet niet eens of dat van mijn moeder mag!” “Natuurlijk wel joh! Als ik zeg hoe lief en zacht Achi is, dan komt dat wel goed.” Blij lopen Marleen en Jessy de trap af. Het is al drie uur. “Ik ga maar eens naar huis Jess. Doeg!” “Doei Marleen.” Marleen loopt naar buiten en pakt haar fietst. Ze zwaait nog even naar Jessy en fietst weg. Ze fietst al richting Mickey om nog even bij hem langs te gaan, maar dan bedenkt ze zich dat hij daar niet is. Dan maar weer terug naar huis. Als ze thuis komt ziet ze niemand. “Hallo? Mam? Pap? Is hier iemand?” Nadat Marleen het hele huis heeft doorgezocht heeft ze nog steeds niemand gevonden. Nou ja, dan maar even wortels schillen. Hoeft haar moeder dat ook niet meer te doen. Ze haalt ze zak wortels uit de koelkast en gaat voor de TV zitten schillen.
Na een kwartiertje is ze klaar en zijn haar ouders nog steeds niet thuis. Dan kan ze de aardappels ook nog wel doen. Ze pakt een paar aardappels en gaat weer voor de TV zitten.
Na vijf minuutjes komen haar ouders thuis. “Dag Marleen. We hebben een verassing.” Achter haar rug weg haalt haar moeder een klein pluizig herdershondje weg. Nu Marleen hem zo ziet is hij toch wel schattig. “Leuk mam. Maar heb je het er al met papa over gehad?” “Nou, ik vond dat je eerst zelf maar even bij de boerderij moest gaan kijken.” “Is goed mam, dan ga ik nu eerst even.” “Oké, en nog bedankt voor het schillen.” “Is goed mam, doeg.” Marleen stapt voor de zoveelste keer vandaag op haar fiets. Ze weet al waar de boerderij staat. Ze is er al vaker langs gefietst. Ze fietst de oprit op en belt aan. Een man van rond de veertig doet open.
“Hallo, kan ik wat voor je doen?” “Dag meneer, ik ben Marleen. Ik kom voor de merrie die ze hebben gered.” “O, jij bent zeker van de familie de Jong.” “Ja dat klopt. Hoe weet u dat?”
“Je ouders zijn hier vanmiddag geweest en hebben de fjord gekocht.” “Echt waar? O, wat gaaf!” “Haha, wat leuk dat ze dat niet hebben vertelt. Kom maar even mee. Dan laat ik je zien waar ze staat.” Marleen loopt met snelle pasjes achter de man aan. “Hoe heeft u eigenlijk meneer?” “Ik heet Rob, Rob Maker.” Als ze bij de stal aankomen ziet ze dat de merrie de enige fjord is die er staat. “Hoe heet ze meneer Maker?” “Dat mag jij bedenken, en je mag me wel gewoon Rob noemen.” “Oké Rob.” “Zal ik je anders eerst even een rondleiding geven over de boerderij?”