alé dan meeeeeeeeeeeeheeeeeeeeeeeeeeeer
ik heb er nu zelfs 'strip' tekening bijgemaakt van Malher....
ni zoals ik anders teken, maar ze zullen wel beter worden, maarja in 'sommige' boeken is het ook niet mooi getekend ..
Hoofdstuk?
Na een tijdje vroeg Gini aan Nele;
“Zou ik je misschien wat mogen vragen?”
“Eum, ja natuurlijk.” Zei Nele.
“Ik vroeg me af, waarom je niet op de andere pony’s van de manege durft te rijden?” vroeg Gini weer.
Na even wachten, en nadenken zei Nele weer;
“Zij is de enige die me er nog niet vanaf geworpen heeft.” Zei Nele weer.
Ja Loesje voelt echt de mensen aan, dacht Gini bij haarzelf. Ze weet zo wanneer iemand ervaren of onervaren is.
“Ze is ook echt een schatje hé?” zei Gini weer.
“Waarom mag ze niet in de les?” vroeg het meisje weer.
“Nou, ze is ziek, ze moet rust hebben!” zei Gini weer.
“Ik had gemerkt dat ze haar niet goed voelde, dus heb ik meneer Ketelslegers ingelicht, en heb gevraagd de verzorging op me te nemen.”
“Oh leuk, en wat jammer van Loesje.” Zei Nele.
“Ja met haar leeftijd moeten ze toch wel op gaan passen.” Zei Gini.
Na een kwartiertje te hebben gewandeld zei Gini.
“Zo, en nou mag ze terug haar stalletje in.”
Ze liepen terug naar haar stal.
“Eerst je pilletje en dan krijg je lekkers.”
Gini liep even naar de stal van Maron.
“Lara, had me gezegd dat de pillekes in haar box zouden liggen”, dacht Gini bij haarzelf.
“Acht, Tien, Nul, Drie,”.
Klik, de slot van haar borstel bak ging open en ze nam de doos met pilletjes eruit.
Deed het open en nam één tabletje eruit, deed de doos terug toe en draaide aan het cijferslot.
Liep terug naar Loesje’s stal en beet een klein gatje uit de wortel, spuwde het stukje op de grond, nam het pilletje en deed het weer in het gaatje.
“Zo, smul maar lekker meid.” Zei Gini weer tegen Loesje.
Toen keek ze weer naar het meisje en dacht na.
“Heb je, je eigen materiaal? Borstels enzo?” vroeg Gini.
“Ja hoor.” Zei het meisje.
“Nou, ik moet nu helpen met m’n verzorghaflinger zadelmak te maken en te verzorgen, en hij is me nogal een paar handenvol,… zou jij Loesje willen helpen verzorgen?” vroeg Gini aan Nele.
“Ik?, Oh ja natuurlijk.” Zei het meisje.
Gini moest nadenken aan het moment dat zij voor Malher mocht zorgen, zo zou Nele haar nu ook gevoeld hebben. Ze zou Loesje niet helemaal aan Nele geven, want dan zou ze Nele een stukje van haarzelf geven, een stukje dat haar te veel waard was.
“Ik weet zeker dat je het schitterend zult doen.” Zei Gini. “maar zodra er iets mis is, dan zeg je dat tegen mij ok?”
“Ja, Natuurlijk”.
“Ze krijgt ’s morgens voor ze de wei opgaat en ’s avonds na het binnenhalen een tabletje, dit is antibiotica en wordt gegeven door mij, of een meisje dat mede verantwoordelijk is voor de gezondheid van Loesje, haar naam is Lara. Ze is een groot meisje met Blond haar.”
“Ben je hier vaak?” vroeg Gini
“Ja, nu met de vakantie elke dag, en tijdens schooldagen 3x per week.” Zei Nele.
“Ok, als je een dag niet kunt komen, zeg je dat dan op voorhand tegen mij, of hier heb je mijn nummer”. “Het is heel belangrijk dat Loesje een dagelijks ritueel heeft, ze moet bepaalde tijden op de wei, en ze moet ook beweging hebben”.
“Je mag haar om 2 uur op de wei zetten, en om 6 uur moet ze terug naar de stal”. Zei Gini
“Je mag ook met haar gaan wandelen, maar niet langer dan 30 minuten per keer, want het voornaamste is dat ze niet te veel moet doen, maar ze mag ook niet stijf worden”.
“nu je dit weet, ben je bereid de taak op je te nemen.” Vroeg Gini.
“Ja, echt waar.” Zei het meisje.
“Nou, dan ga ik maar weer, tot morgen”. Zei Gini
“ Tot morgen.” Zei het meisje.
Toen Gini weg ging, had ze zo een gevoel alsof ze een stukje baas was van Loesje, ook al was ze het niet, ze voelde haar als een moeder die haar kind voor de 1ste maal naar de crèche brengt.
Ze liep weer naar Malher, om te kijken of alles goed was.
En ja hoor, meneer was weer één en al leven, en hinnikte hard toen ze eraan kwam.
“Hij, mijn mooie jongen, voel je al wat beter?” zei Gini.
“Ik denk het wel hé, ja, wel rustig doen deze avond hé doe je zelf geen pijn”.
Ze gaf Malher nog een wortel die ze extra had meegenomen, toen ze Loesje haar tablet had gegeven.
Ze gaf Malher een dikke kus en Gini op weg naar haar fiets.
“Ik denk dat ik nog maar eens naar Lara ga kijken, hoe ze rijd”. Dacht Gini.
En ze liep richting de buitenbak, maar die was leeg.
“dan naar de binnenbak”, zei Gini hardop.
Ze liep rustig naar de richting van de binnenbak.
En ja hoor daar was Lara aan het rijden op haar stoere fries.
“Je mag zeggen wat je wilt, maar dat beest blijft zo mooi als de nacht”.
“Echt een kwijl diertje”.zei Gini fluisterend tegen haarzelf.
Ze zag hoe Lara, al spelend met haar teugels, haar paard kon laten versnellen en tegenhouden zonder moeite, ook al zei haar gezicht van anders.
Ze was heel rood en bezweet.
Maar toen zag Gini waarom, ze was continue bezig met haar benen, ze reed het dier puur op beenkracht.
Ze zag hoe Lara, Maron een perfecte volte liet rijden, met voldoende binnenstelling.
Geen hoek bleef onbereden, en ze hoorde de extra harde hoefslagen toen Maron een mooi uitgestrekte draf maakte toen Lara hem van M naar K van hand liet veranderen.
Te liet hem vertragen tot een rustige draf, en op de lange zijde, zorgde ze dat het paard zich heel mooi verzamelde, tot in de hoek, maakt haar klaar en juist alsof het niets was, zette ze Maron in een heel mooie galop.
Maron’s manen wapperde, en het dier zette geen pas sneller dan Lara hem aangaf, ze zette een B-E-B volte in en toen deze weer mooi afgereden was, zette ze het dier in een uitgestrekte galop, om na een anderhalve bak, weer mooi in arbeidsgalop, en terug naar arbeidsdraf te zetten. Ze reed nog een bakronde rond en zetten Maron in stap. Ze beloonde hem uitbundig en gaf het dier wat langere teugel.
Poef, Poef, zei Lara toen ze uiteindelijk Gini zag staan.
“Als Malher zover is, dan neem ik absoluut les van jou”. Zei Gini lachend.
“I’ll be delighted to help you!” zei Lara en ze lachtte allebij.....

Malher