Bokt.nl

Citaat:

Samen met mijn vader zoek ik verder. ‘Princess!’ Hoor ik mijn vader roepen terwijl ik in elk hoekje van het huis kijk. ‘Princess!’ Gil ik nu ook. Maar Princess is nergens te vinden. Even later komt mijn moeder de trap af lopen, ‘Waarom schreeuwen jullie zo?’ Vraagt ze. ‘Princess is kwijt’ zeg ik en begin alweer te huilen. ‘O stil maar lieverd, we zullen haar heus wel vinden’ zegt mijn moeder. Nu zijn we met zijn drieën aan het zoeken, ‘Princess!’ wordt er door het hele huis geroepen. ‘Sascha maak jij Mitchel maar wakker dat hij ook mee moet zoeken’ zegt mijn vader, ik knik en ren naar mijn broertjes kamer. Zachtjes klop ik op de deur en doe hem open. Mijn ogen moeten nog wennen aan de donkere kamer. ‘Mitchel?’ fluister ik zachtjes. Het licht wordt aangedaan. ‘Wasser?’ Vraagt Mitchel slaperig. Net als ik antwoord wil geven kan ik mijn ogen niet geloven, daar op mijn broertjes bed ligt Princess. ‘Princess!’ Gil ik en ren naar mijn broertjes bed toe. Snel til ik het hondje op en druk het tegen me aan. Princess kwispelt wild en likt me over mijn gezicht. Terwijl ik Princess nog tegen me aan druk kijk ik mijn broertje boos aan. ‘Mitchel! Wat deed Princess in jou kamer?’ Vraag ik boos. ‘Ik wou haar mijn playstation laten zien maar ik viel in slaap en zij ook’ zegt mijn broertje. Ik zucht diep, ‘Vraag het de volgende keer’ zeg ik en loop samen met Princess naar beneden. ‘O gelukkig je hebt haar weer gevonden’ zegt mijn moeder terwijl ze Princess over haar hoofdje aait. ‘Waar was ze nou?’ Vraagt mijn vader. ‘Op Mitchel zijn kamer’ antwoord ik. ‘Wat deed ze daar nou weer?’ Vraagt mijn vader. ‘Mitchel wou haar zijn playstation laten zien mar viel in slaap’ antwoord ik en knuffel mijn kleine Princess. Ik loop naar de keuken en pak wat voer en doe dat in haar bakje. ‘Ga maar lekker eten Princess’ zeg ik en zet het pupje neer. Princess loopt meteen op het eten af en begint het op te eten. Ik vul haar water bakje ook en ga er naast zitten kijken naar Princess die haar eten nog naar binnen werkt. Dan bedenk ik me dat ik zelf ook nog moet eten. Ik sta op en maak een ontbijtje voor me klaar. Rustig werk ik het eten naar binnen en ga dan weer naar Princess kijken die op de bank in slaap gevallen is. ‘Slaap lekker Princess’ zeg ik en geef haar een kusje op haar zachte hoofdje. Mijn broertje komt nu eindelijk ook naar beneden gelopen. ‘Sascha je moet vandaag toch naar school?’ Vraagt hij. ‘Ho oliebol!’ Roep ik en ren naar boven. Snel poets ik mijn tanden en kleed me aan. Snel hol ik de trap weer af. ‘Sascha waarom heb je je gewone kleren aan je moet je school uniform toch aan naar school?’ Vraagt mijn vader. Ooo ik kan mezelf wel voor mijn hoofd slaan. Zo snel als ik kan ren ik weer naar boven en trek mijn stomme kostuum aan. Ik gooi mijn tas op me rug en ren weer naar beneden. ‘Hoe laat is het?’ Vraag ik hijgend aan mijn vader. ‘Half 10, hoe laat begint je eerste uur misschien haal je het nog.’ Zegt mijn vader. ‘Mijn eerste uur begon om half 9!’ Zeg ik en wil naar buiten rennen. ‘Sascha…?’ Vraagt mijn vader. ‘Ja?’ Vraag ik ongeduldig. ‘Weet je waar je school is?’ Vraagt mijn vader. ‘Ja, natuurlijk weet ik…’ begin ik, hij heeft gelijk ik weet niet eens waar mijn school is. ‘Pap ik weet niet waar mijn school is!’ Roep ik. ‘Snel we gaan met de fiets!’ Roept mijn vader en rent naar het schuurtje.

Even later zijn we eindelijk bij school het is al 10 uur dus mijn klas zit al halverwege hun tweede lesuur. Samen met mijn vader loop ik de school binnen. Mijn vader loopt meteen door naar een soort informatie balie. Ik hoor hem praatten met de vrouw die erachter zit. Even later komt mijn vader weer op mij af lopen. ‘Je hebt het eerste lesuur in dat lokaal’ zegt mijn vader en wijst naar een lokaal een stuk verderop. ‘Moet ik met je meelopen?’ Vraagt hij. ‘Nee, alsjeblieft dan sta ik nog meer voor gek, doei pap’ zeg ik en druk hem snel een kus op zijn wang. ‘Dag Sascha succes op school’ zegt mijn vader en loopt de school uit. Ik zucht diep dit is het moment. Ik klop op de deur en zwaai hem open. Allemaal gezichten staren me aan. ‘Ha…hallo ik ben de nieuwe eh… nieuwe leerling’ stotter ik. ‘We hadden je al anderhalf uur geleden verwacht’ zegt de vrouw die achter het bureau zit, de hele klas begint te lachen. ‘Nou het zit eh…’ begin ik, ik wou eigenlijk zeggen ik was mijn hondje kwijt maar dan sta ik nog meer voor gek, dan maar de eeuwenoude smoes die mijn vader volgens mij nog gebruikt heeft; ‘ik had me verslapen.’ ‘Handig op je allereerste schooldag in Australie je verslapen’ zegt de vrouw chagrijnig. Ik knik, oliebol ik moet natuurlijk nee schudden. ‘Nee’ zeg ik snel. ‘Je schud ja met je hoofd maar zegt nee last van de hitte?’ Vraagt de vrouw, de hele klas ligt alweer dubbel en ik krijg nu al een hekel aan deze vrouw. ‘Ik bedoelde eigen…’ begin ik maar de vrouw laat me niet aanvallen. ‘Klas dit is Sascha van Waarssjaald’ zegt de vrouw. Ik grinnik ik wist dat buitenlanders de g niet goed uit kunnen spreken maar het klinkt alleen zo debiel. ‘Wat valt er te lachen?’ Vraagt de vrouw chagrijnig. ‘Het is van Waarschaald’ antwoord ik. De vrouw zet haar armen in haar zei en staat boos op. ‘Probeer je me nu al de les te lezen? Dan kun je maar beter meteen naar de meldkamer!’ Zegt ze kwaad. ‘Sorry’ antwoord ik. ‘Als ik voor elke Sorry 10 cent kreeg was ik nu rijk, maar ben ik rijk? Nee!’ Gaat de vrouw boos verder. ‘Het spijt me’ zeg ik. ‘Proberen we weer grappig te doen?’ Vraagt de vrouw. Ik wil nee antwoorden maar ze schreeuwt alweer verder; ‘Ga achterin zitten en gedraag je!’ Ik knik en loop naar achteren. Ik hoor de klas fluisteren en grinniken. ‘Sascha lees jij bladzijde 45 eens voor’ zegt de vrouw. Snel pak ik een boek uit me tas en blader naar bladzijde 45 ; Het lichaam van een insect. Het lichaam van een insect bestaat uit…’ lees ik voor. ‘Ik heb geen tijd voor flauwe geintjes! We zitten hier niet bij biologie maar bij geschiedenis’ roept de vrouw. De hele klas ligt weer in een deuk en ik voel me helemaal rood worden.

De hele dag verloopt zo’n beetje hetzelfde. De meeste docenten zijn wel aardiger dan de vrouw die we het eerste uur hadden. Nou ja eerste uur we hoorden haar het tweede uur te hebben maar het was mijn eerste uur. Het is nu pauze. Mijn hele klas zit aan tafel en omdat er nergens anders meer plek is loop ik er ook maar naar toe. Als ik wil gaan zitten wordt er snel een tas onder mij geschoven zodat ik niet meer zitten kan. Verbaasd kijk ik het meisje aan die haar tas daar schoof. ‘Mag ik erbij komen zitten?’ Vraag ik. Her meisje kijkt me aan alsof ik stront ben; ‘Alleen Australiërs’ antwoord ze. Ik kijk haar verbaasd aan. Wat was dat nou weer voor opmerking? Het meisje kletst al weer verder met mijn andere klasgenootjes. Ik ga maar tegen een muur aan staan en eet snel mijn broodje op. In Nederland vond ik de pauzes altijd veel te kort maar nu tel ik de minuten af waneer hij is afgelopen, wat alleen een beetje moeilijk gaat want ik weet niet hoelang de pauze duurt. Ik heb maar een halfuur in mijn hoofd genomen en dat bleek goed te zijn want net als ik 0 in mijn hoofd zeg gaat de zoemer. Ik zucht diep nog 2 lesuren te gaan en dan mag ik gelukkig weer naar huis.

De lessen daarna gaan wel oké. Bij wiskunde komt er zelfs een meisje naast me zitten, als de docent even het lokaal uit is begint ze tegen me te praten; ‘Jij bent toch Sascha?’ Vraagt ze, ik knik. ‘Je komt toch uit Nederland?’ Vraagt ze verder. ‘Ja’ antwoord ik. ‘Leuk’ zegt ze. Ik kijk haar verbaasd aan. Ik dacht dat de hele klas een hekel had een Nederland maar dit meisje blijkbaar niet. ‘Ik ben er een keer op vakantie geweest en heb daar mijn eerste vriendje ontmoet daarom vind ik het zo’n leuk land’ gaat het meisje verder. Ik glimlach misschien is deze klas wel stom maar dit meisje leek me aardig. De zoemer gaat, nog een lesuur. Als we naar het lokaal lopen wordt het meisje bij me weggetrokken door het meisje dat de tas onder me legde. Ze fluisteren wat en het tassen-meisje loopt weer weg. ‘Wat was er?’ Vraag ik. ‘Niks’ antwoord het meisje en loopt door. Wat heeft ze? Snel ga ik weer naast haar lopen. ‘Waarom ontwijk je me plotseling?’ Vraag ik. ‘Dat ik Nederland nou leuk vind betekend niet dat ik jou leuk vind je doet alsof ik je beste vriendin ben, ga toch weg’ Zegt het meisje. Ik zie nog net het tassen-meisje haar duim op steken als tranen mijn ogen vullen.

nicOllie schreef:

kan iemand het verhaal achter elkaar zetten dan is het makkelijker te lezen?

Citaat:

Snel loop ik wc in en kijk naar mezelf in de spiegel. Mijn ogen zien rood en mijn mascara zit nu op mijn wangen. Ik draai de kraan aan en gooi een plens koud water in mijn gezicht. ‘poedersuiker kinderen’ fluister ik en veeg mijn gezicht droog. Hun kunnen me niks maken, zeg ik tegen mezelf en kijk verbitterd voor me uit. Snel loop ik de wc weer uit en loop naar ons lokaal. Ik blijf strak voor me uit kijken als ik langs alle tafeltjes loop. ‘Zie dat nou kapsones hebben’ wordt er gefluisterd. ‘Nederland-girl heeft kapsones’ ‘ze voelt zich te zich waarschijnlijk te goed voor ons.’ Ik probeer rustig te blijven ademen en blijf recht voor me uit kijken, bijna bij mijn tafel. Bij mijn tafel ga ik snel zitten en zet mijn boek rechtop op mijn tafel en doe alsof ik heel geïnteresseerd ben in de tekst die er staat. ‘Nog maar net in Australie en nu al denken dat je alles bent?’ Vraagt het tassen-meisje dat voor me zit. Ik blijf door het boek bladeren. ‘Ik weet wel dat je me hoort’ gaat het meisje verder. Ik probeer te doen alsof het me niks doet maar ik voel alweer een brok in mijn keel ontstaan. ‘Sascha heet je toch? Sascha…mmm wat een stomme naam. Zeker een echt Nederlands naampje? Nederland is gewoon een stom land met stomme mensen!’ Gaat het meisje verder. ‘Je ouders zullen waarschijnlijk net zo stom zijn als jij’ zegt het meisje. Dit was de druppel! Het doet me niks als mensen mij of Nederland stom noemen dat maakt me echt niks uit maar niemand maakt mijn ouders belachelijk. Met een ruk sta ik op. ‘Luister eens vuile bitch die je bent, jij mag iedereen belachelijk maken behalve de mensen waar van ik houd dus hou nu je poedersuiker bek eens!’ Roep ik kwaad. Het meisje kijkt me verbaasd aan en weet even niet wat ze zeggen moet. Trots ga ik weer zitten maar het meisje was nog niet klaar. ‘Je denkt echt dat je alles ben hè? Nou zal ik eens wat zeggen je bent niks, je bent niks waard en je ouders en van wie je dan ook allemaal houd ook niet!’ Roept het meisje. Ik voel me hart in mijn borstkas kloppen en sta op. ‘Jij vuile…!’ roep ik, maar woorden schieten mij tekort. Geen woord kan uitleggen wat voor smerigs iets zij is. Geen woorden kunnen mijn haat voor haar uitleggen. Geen woorden? Pijn? Pijn! Ik bal mijn vuist en sla haar hard voor haar hoofd. Het meisje gilt en valt achterover. ‘SASCHA VAN WAARSCHAALD MELDEN NU!’ Schreeuwt de stem van de docent door de klas. ‘Maar…maar… zij begon!’ Probeer ik. ‘Het kan me niet schelen wie begon naar de meldkamer nu. Stik, ik ben een dag, 4,5 uur om precies te zijn op school en word nu al naar de meldkamer gestuurd. Snel gooi ik mijn spullen in mijn tas en werp het meisje een vuile blik toe. Jammer genoeg doen de vuile blikken die ik uit de hele klas ontvang meer met mij dan alleen mijn vuile blik met het meisje doet. Ik loop snel de klas uit en trek de deur achter me dicht. Wacht, ze moeten weten dat ik kwaad ben! Ik doe de deur een stuk open en gooi de deur zo hard al ik kan dicht. Terwijl ik door de gang loop bedenk ik me dat ik niet eens weet waar de meldkamer is. Ik loop naar een ouder meisje toe en vraag haar waar de meldkamer is. ‘Dat doe je goed’ zegt het meisje en legt me uit waar de meldkamer is. Waarschijnlijk weet de hele school al dat ik het nieuwe Nederlandse meisje ben.

‘Sascha! Wat hoor ik? De eerste dag op school en nu al een meisje in elkaar geslagen!’ Schreeuwt mijn vader. ‘In elkaar geslagen? In elkaar geslagen? Poeh hé, ik gaf haar alleen een dreun.’ Zeg ik. ‘In elkaar geslagen of niet dat meisje heeft nu wel een blauw oog.’ Gaat mijn vader verder. ‘Lekker voor der’ antwoord ik. ‘Wat zeg je?’ Vraagt mijn vader, terwijl ik zeker weet dat hij me maar al te goed hoorde. ‘LEKKER VOOR DER!’ Schreeuw ik. Mijn vader loopt rood aan, oeps misschien ben ik toch iets te ver gegaan… ‘Sascha naar je kamer en ik wil je de hele avond niet meer zien!’ schreeuwt mijn vader en wijst naar de trap. Boos kijk ik hem aan, ‘Ik wou niet naar Australie verhuizen in Nederland was dit nooit gebeurd.’ Zeg ik kwaad. ‘Dus nu geef je Australie de schuld?’ Vraagt mijn vader even kwaad als ik ben. ‘Nee jullie en die poedersuiker kinderen daar op school!’ Schreeuw ik. ‘Sascha je hebt een week huisarrest!’ Schreeuwt mijn vader. ‘Ik kan toch niet naar buiten in dit land zonder te verbranden of een zonnesteek op te lopen en al zou ik naar buiten kunnen waar naar toe? Alle kinderen haten me hier en ik haat alles hier!’ Roep ik en storm naar boven. Huilend laat ik me op mijn bed vallen. Even later voel ik een nat iets tegen me been aan. Ik kijk op, het is Princess. ‘O Princess’ zeg ik terwijl ik het kleine pupje op mijn bed til. ‘Princess wat moet ik nu?’ Huil ik. Met Princess naast me huil ik mijzelf in slaap.

De week daarna gaat zo’n beetje hetzelfde. Iedereen is kwaad op me van wat ik maandag gedaan had. Het meisje kwam de hele week niet op school, volgens de geruchten had ze een hersenschudding. Na die poedersuiker week op school loop ik moe weer naar huis. Moe van al het gezeik, gezeur, de boze blikken en de pauzes die ik doorbreng in mijn eentje op de wc. Eenmaal thuis laat ik me op de bank zakken en val in slaap. ‘Sascha!’ word er naast me geroepen. Slaperig open ik mijn ogen en kijk me moeder aan. ‘Wat?’ Vraag ik. ‘Princess moet uitgelaten worden’ zegt mijn moeder. ‘Ik heb huisarrest’ antwoord ik. Mijn moeder vind mijn opmerking niet zo leuk maar toch glimlacht ze, ‘Je vader was gister gewoon een beetje kwaad laat die huisarrest maar zitten’ zegt mijn moeder. ‘Dankje’ antwoord ik terwijl er eigenlijk niet zoveel veranderd. Mijn moeder glimlacht en geeft de riem van Princess aan. Met een diepe zucht sta ik op en roep Princess bij me. Samen met Princess loop ik de deur uit richting het strand. Op het strand laat ik Princess los en denk terug aan mijn fijne tijd in Nederland, was ik nog maar in Nederland. Ik schrik wakker uit mijn gedachte als ik naast me een stem; ‘Hoi’ hoor zeggen. Als ik mijn blik wend naar waar het geluid vandaan komt kijk ik in twee licht blauwe ogen. ‘Hoi’ antwoord ik. De jongen glimlacht. ‘Jij bent toch het meisje uit Nederland?’ Vraagt hij. ‘Ja’ antwoord ik. ‘Leuk’ zegt hij. We zwijgen een tijdje terwijl de wind met mijn haren speelt. ‘Ik heb gehoord van wat er op school gebeurd is en ik vind dat je helemaal gelijk hebt’ zegt de jongen. Verbaasd kijk ik hem aan. ‘Katy is gewoon een stomme doos die zoekt bij iedere nieuwkomer wel een excuus om mee te pesten.’ Gaat de jongen verder. ‘Ze beledigde me ouders…’ zeg ik. ‘Bitch dat het is’ zegt de jongen en er valt weer een stilte. ‘Ik ben trouwens Jason’ glimlacht de jongen. ‘Sascha’ zeg ik. Oké ik weet ook wel de jongen doet heel aardig en ik heel afstandelijk maar wat moet ik anders? Straks blijkt het ook een eikel te zijn. ‘Heb je zin om een ijsje te eten?’ Vraagt Jason. Ik knik maar bedenk me dan dat ik geen geld bij me heb ‘Ik heb geen geld bij me’ zeg ik. ‘Ik betaal wel’ zegt de jongen en samen lopen we naar een snackbar om een ijsje te kopen. Ik schaamde me eigenlijk dood ik ken die jongen pas 10 minuten en nu moet hij mijn ijsje al betalen maar hij bleek er geen last van te hebben. De rest van de middag is geweldig en aan het eind van de middag loop ik vrolijk weer naar huis. Toch pak ik mijn anti-australie lijstje er nog even bij om over de schoolkinderen te schrijven.

Waarom is Australië een flut land?
1. Het is er TE heet
2. Er leven slangen
3. Ik ken er niemand
4. Bagage komt niet aan
5. Er leven leguanen
6. SCHOOLUNIFORMS (blauw!!!)
7. Geen drop.
8. Loslopende kangoeroes die je zwaargewond proberen te maken
9. Stomme Australische kinderen (behalve Jason)

De volgende morgen moet ik van mijn moeder even wat brood in het dorp halen. Als ik bijna in het dorp ben word er achter me wat geroepen, ik kijk om. ‘Kom eens’ word er geroepen. Het is een groepje jongens wat bij de bosjes staat. ‘Jij bent toch die chick uit Nederland?’ Vraagt eentje. Ik knik. ‘Gruwelijk’ zegt een andere jongen. ‘We hebben gehoord dat je die Katy geslagen hebt’ zegt weer een andere jongen. ‘Gruwelijk’ zegt die ene jongen weer. Ik glimlach, ‘Dank je.’ ‘Als ze je pesten moet je het maar tegen ons zeggen hoor!’ zegt een van de jongens. Ik knik. ‘Een vijand van Katy is een vriendin van ons’ glimlacht er eentje. ‘Gruwelijk’ antwoord ik. De jongens beginnen te lachen en kloppen me op mijn schouder. Ik lach maar wat mee.