Geplaatst "Mmmm," zei ik met mijn mond vol. "Daar was ik aan toe"
Toen ik het op had keek ik op de klok, 7 uur, tijd voor de televisie.
Maar toen ik net de T.v. aan wou drukken ging de bel, ik reed naar de deur en deed de deur op een kier open, met het haakje eraan.
Ik keek door het spleetje wie het was, maar al voordat ik dat kon doen bonkte er iemand tegen de deur aan, zo hard dat ik dacht dat 'ie waarschijnlijk wel er dóórheen zou kunnen vliegen.
"Stomme trut!!! Het is allemaal jou schuld" hoorde ik achter de deur, het was de stem van Hannah.
"DOE OPEN!!"
Ik hoorde dat ze half huilde maar ik had dit keer geen medelijden meer.
Ik zag door het kiertje hoe Hannah tevergeefs de deur probeerde open te krijgen, en kreeg toch een beetje medelijden.
"Rustig maar meis, vertel eens wat er aan de hand is?" zei ik op een rustige toon.
Hannah stopte en keek me verbaasd aan, alsof ze niet verwacht had dat ik zo vriendelijk zou doen.
"Uhh, uhhh, ruzie met Marloes" zei ze met een rode kop.
"En wat heb ik daarmee te maken?" zei ik terwijl ik een beetje boos werd, ik keek haar strak aan en zag Hannah nadenken over haar antwoord.
"Ja weet ik veel, het is jouw schuld." zei Hannah een beetje gespannen.
"Oja? Leg uit?" vroeg ik aan haar, maar ik kreeg geen antwoord. "Dus ik heb jou in elkaar geslagen? gepest? en ik heb zelfs gezegd dat ik je vriendje af zou pakken?"
"Uh nee" was haar enige antwoord.
"Kan ik dan nou de deur weer dichtdoen zonder dat jij me lastigvalt?" vroeg ik weer op die eerste rustige toon, terwijl ik zag dat Hannah me vernietigend aankeek.
"Ja, denk het. Maar waar moet ik heen?" vroeg Hannah mij, terwijl ze tranen in haar ogen kreeg.
Ondertussen zag ik mijn vader de oprit oprijden, ojeej, hij wist nog niet dat ze ruzie hadden en hij had het raampje van zijn auto openstaan.
"Heee Anna, waarom laat je Hannah niet binnen?" schreeuwde mijn vader vanuit de auto.
"Nee, ze ging net weg" zei ik.
"Ja, dat klopt," zei Hannah. "Doei An! Tot morgen!"
"Doei!" zei ik zo vrolijk mogelijk, mijn vader mocht níks merken..
Ik reed weer terug naar binnen en groette mijn vader die ondertussen zijn auto uit was gekomen.
"Hoe was je dag?" vroeg ik hem geinteresseerd.
"Ja goed" was zijn korte antwoord waarna ik naar de computer op mijn kamer reed.
"Hmm, geen mail. Jammer"
Ik besloot Iris maar een smsje te sturen, die had ik ook al heel erg lang niet meer gesproken.
Ik pakte mijn telefoon en typte;
Hee Ier, jou heb ik ook al lang niet meer gesproken. Zullen we morgen samen naar de bios ofzo?
Zo, verzonden.
Ik zuchtte eens diep en dacht weer aan mijn zusje, ik zag haar gezicht voor me.
Ze was aan het schommelen in de speeltuin, ik zat op de schommel naast haar en we keken elkaar aan, op dat moment rolde er een traan over mijn wang.
We schommelden door, hoog, heel hoog zelfs. Ik raakte met mijn voeten de wolken aan, toen ik weer opzij keek was mijn zusje weg, ik schommelde door, ik zat vast aan de schommel.
En als ik probeerde los te komen, zag ik mijn zusje glimlachen en zeggen "Nee, jij moet door. Ik niet"
"Piep-piep" hoorde ik ineens, en ik zag hoe ik ineens weer in mijn kamer zat, met tranen op mijn wangen.
Mijn telefoon werd door mijn hand uit mijn broekzak gehaald en ik las het smsje van Iris;
Hee schat, is goed hoor! Ik kom je om 8 uur ophalen voor Madagaskar, ok?
Ik smste terug dat het goed was en ging naar de woonkamer om te kijken of m'n moeder al terug was.
"Ha mama" begroette ik haar.
"Heej, nog sorry voor dat briefje. Ik was een beetje chagarijnig."
"Is al goed mam, ik ga morgen met Iris naar de film" vertelde ik met een big-smile op mijn gezicht.
"Leuk joh, wil je morgen ook alweer naar school of niet?"
"Oja, school," dacht ik, daar had ik niet meer aan gedacht.
"Ja is goed hoor, ik ga het wel weer proberen"
Of was dat niet zo'n goed idee?
Zo, binnenkort meer!
want ik ben zo nieuwsgierig naar t volgende stukkie 
je mocht nog niet stoppen, k wil eerst weten of het de tomme meiden of de aardige meiden zijn!! 
