Bokt.nl

**Geplaatst**: 01-09-05 14:10

Re: [verhaal] Springkampioenen

Geplaatst: 01-09-05 14:10

Wanneer komt er nou een nieuw stukje... Is alweer 3 dagen geleden!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-09-05 15:44

Re: [verhaal] Springkampioenen

Geplaatst door de TopicStarter : 01-09-05 15:44

Oeps, sorry zo snel mogelijk!
Ik heb het echt SUPERdruk de laatste tijd maar er komt vandaag nog een nieuw stuk, beloof ik!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-09-05 16:56

Re: [verhaal] Springkampioenen

Geplaatst door de TopicStarter : 01-09-05 16:56

Ik haalde diep adem en daar gingen we. Het leek veel langer dan het was, maar het ging allemaal goed. Geen één weigering en met een grote glimlach van oor tot oor reed ik na het parcours naar Jaosn toe.
"Het is gelukt! Gelukt!" riep ik blij en keek in Jasons mooie blauwe ogen.
Blij sprong ik van Fox af, die ondertussen een graspol in zijn mond had.
Ik vloog Jason om de hals en kreeg een kus in mijn nek. "Heel goed van je! Nou, dan gaan we morgen samen met je moeder trainen voor zaterdag!"
Het was nu dinsdag, en het betekende dus dat ik nog heel veel moest trainen, maar het ging lukken!
Elke dag ging ik met Jason en mijn moeder trainen. Ze waren allebei heel goed en het paard van mijn moeder, die ze Sueño had genoemd, luisterde heel goed naar mijn moeder.
Ze hadden samen al een beetje een band opgebouwd, door steeds join-ups te doen en T-touch in de stal.
Om de beurt gingen we over de hindernissen en geen van de paarden had nog geweigerd. Morgen zou de wedstrijd zijn en het regende keihard! We trainden dan ook binnen, en de regen kletterde hard op het dak. We moesten schreeuwen om ons verstaanbaar te maken.
Toen we klaar waren gingen we naar de stallen, waar we de paarden vastzetten en ze droogwreven.
Mijn moeder ging daarna natuurlijk weer T-touch met Sueño doen, en Jason en ik gingen naar het voerhok om de hooinetten te vullen.
"Ik heb heel erg zin in morgen, jij ook?" Jason leek erg opgewonden over de wedstrijd, maar ik had een raar gevoel in mijn maag en keek door het vieze, kleine raampje naar buiten.
Het zou morgen weer gaan regenen, en de bakken bij de wedstrijd zouden dan heel modderig zijn. Het was al een keer uitgesteld en ze hadden gezegd: Wat er ook gebeurt, de wedstrijden gaan door!
"Rochelle?" Jason keek me vragend aan. Hij leek me iets gevraagd te hebben, dus ik antwoordde: "Sorry, wat zei je?"
"Ik zei, op welke plaats denk je dat we zullen eindigen?"
Ik haalde mijn schouders op. "Ik heb geen idee, we zien het wel hé?" Ik liep met een lading hooinetten de voerkamer en wenkte Jason om mee te komen. "Kom je?"
Jason knikte en liep met een nog grotere lading achter me aan. Zijn stapel was zo hoog dat hij niet kon zien waar hij liep. Af en toe liep hij dus tegen een staldeur op en ik lachte hem dan maar uit.
Op een gegeven moment moesten we naar buiten om bij de zijkanten hooinetten in de stallen te doen en jason liep recht op een modderplas af. "Jason! Kijk uit!" lachte ik en wees naar de plas. Maar hij zag het natuurlijk niet, want hij had voor de tweede keer een enorme stapel in zijn armen. "Wat is er dan?!" riep hij naar me, maar het was al te laat. Hij gleed uit en lag languit in de plas met allemaal gevulde hooinetten om zich heen.
"Kluns dat je bent! Ha ha!" Ik had het niet meer van het lachen, maar ik zag dat Jason er niet om kon lachen. Met een chagrijnig gezicht stond hij op en keek me boos aan. "Trut! Had je me niet wat eerder kunnen waarschuwen!"
Maar ik zag aan zijn ogen dat hij het niet meende en liep lachend door. Jason sjokte met de helft van de hooinetten in zijn armen achter me aan, de anderen waren allemaal nat.
Jason bleef bij ons eten en daarna gingen we samen de paarden poetsen en wassen, want dat zou de volgende dag niet meer kunnen. "Zal ik je haar wassen?" zei ik tegen Jason, maar Jason stak zijn tong uit.
"Ik ben vandaag al eens nat geworden, ik hoef niet nog een keer!" Hij concentreerde zich weer op de staart van Danger en ik besloot ook maar door te gaan.
Toen we klaar waren, moest Jason naar huis en ik ging naar mijn kamer. Ik was stiekem heel erg zenuwachtig en keek naar buiten, waar de regen nog steeds met bakken uit de lucht viel.
Slikkend kleedde ik me om en ging in bed liggen.

**Geplaatst**: 01-09-05 17:01

Re: [verhaal] Springkampioenen

Geplaatst: 01-09-05 17:01

weer een leuk stukje

**Geplaatst**: 01-09-05 18:15

Re: [verhaal] Springkampioenen

Geplaatst: 01-09-05 18:15

leuk stuk

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-09-05 20:08

Re: [verhaal] Springkampioenen

Geplaatst door de TopicStarter : 01-09-05 20:08

Waar zijn al de andere trouwe lezers gebleven?

**Geplaatst**: 01-09-05 20:11

Re: [verhaal] Springkampioenen

Geplaatst: 01-09-05 20:11

HIER HIER *zwaait
Meer? : )

**Geplaatst**: 01-09-05 20:34

Re: [verhaal] Springkampioenen

Geplaatst: 01-09-05 20:34

Heel leuk verhaal

**Geplaatst**: 01-09-05 20:45

Re: [verhaal] Springkampioenen

Geplaatst: 01-09-05 20:45

Jaaa meer

Ben nu ook trouwe fan geworden

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-09-05 20:46

Re: [verhaal] Springkampioenen

Geplaatst door de TopicStarter : 01-09-05 20:46

Hihi, meer komt eraan!

Ik ben ALWEER een nieuw verhaal begonnen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-09-05 21:23

Re: [verhaal] Springkampioenen

Geplaatst door de TopicStarter : 01-09-05 21:23

De volgende dag werd ik om half zes wakker door Jason die op mijn bed kwam zitten. "Wat doe jij hier nou? Het is nog zo vroeg." Ik wreef in mijn ogen en rekte me uit.
"We moeten om half acht weg naar de wedstrijd en we moeten eerst alles nog inladen en de paarden klaarmaken. Mijn ouders gaan ook mee, wij hebben onze eigen trailer."
Ik gaapte nog een keer en stapte uit mijn bed. "Ik ben zo moe..." kreunde ik en legde mijn hoofd op Jasons schoot.
Hij lachte. "Je kunt niet met een slaaphoofd een wedstrijd rijden. Hup, onder de douche." Jason trok mijn pyjama uit, daar schrok ik van. Dit was de eerste keer dat hij me naakt zag. Maar goed, dat moest er toch een keer van komen, ik bedoel, het is mijn vriend natuurlijk.
Ik liet me meeslepen naar de douche en kreeg een koude plens water over me heen. Ik gilde en was meteen klaarwakker. Jason lachte me uit. "Zie je, koud water doet wonderen."
Ik zuchtte en sloeg hem met mijn handdoek. “Bedankt hé, staan we nou quitte?” Ik rolde de handdoek op en liet hem los op zijn kont. “Au! Ha ha, ja, we staan nu quitte.” lachte hij en pakte de handdoek af.
Even later zat ik in mijn kleren een broodje te eten. Jason was alweer naar buiten gegaan, waar het alweer plensde van de regen. Ik hoorde een klap en een hinnik. Snel propte ik mijn broodje in mijn mond om te kijken wat er was.
Ik zag dat Danger steigerde en Jason die naar hem schreeuwde. Mijn moeder kwam net het voerhok uitrennen en schoot Jason te hulp. Ze mompelde allemaal dingen, die ik niet kon verstaan en wreef zachtjes over Dangers hals. Danger leek er rustiger van te worden en briesend bleef hij stilstaan. Een klopje op zijn hals volgde en mijn moeder liet hem weer los. Ongelofelijk! Had ze dat ook uit dat boek? Ik schudde mijn hoofd en liep naar ze toe. “Mam! Hoe deed je dat?” vroeg ik nieuwsgierig.
Mijn moeder haalde haar schouders op. “Uit dat boek waar ik over vertelde. Er staan echt heel veel en handige dingen in!” Ze pakte het boek die naast Sueño’s stap lag en liet mij de bladzijde zien waar mijn moeder het vandaan had gehaald. “Kijk, houd uw ogen niet op het paard gericht, dan voelen ze zich bedreigd, schreeuw niet, maar praat zachtjes om het paard gerust te stellen en aai zachtjes over de hals.”
Ik knikte geïnteresseerd. Ik vond het allemaal zo leuk! Ik geloofde echt dat mijn moeder heel goed met paarden om kon gaan.
“Goed mensen, we moeten de paarden nog klaar maken voor de wedstrijd! Jason, onthoud goed wat ik net deed, dan zullen dat soort dingen niet snel meer gebeuren.” Mijn moeder leek de hele leiding over te nemen en Jason deed wat ze zei.
Ik besloot Fox maar klaar te maken voor de reis en stapte zijn stal in. Daar begon ik hem te borstelen en hem transportbandages om te doen. Ik zag een auto met trailer de oprit oprijden. Daar waren Jasons ouders. Tijd om kennis met ze te maken dus.
Ik liet Fox alleen in zijn stal en liep samen met Jason naar buiten. Daar stapten er twee mensen uit. Jasons moeder had bruin haar en een hoed op en een bloemetjesjurk aan. Ze had een deftig tasje in haar ene hand en in haar andere hand had ze een enorme paraplu.
Jasons vader had een grote snor en een kogelronde buik. Hij was kaal en heel groot. Ik vind hem er een beetje eng uitzien, want zijn wenkbrauwen gaven hem een boze blik.
“Hoi pap, mam!” groette Jason en hij stapte opzij, zodat zijn ouders mij konden zien. “Jij moet Rochelle zijn!” zei Jasons vader met een zware bromstem. Hij liep naar me toe en gaf me een stevige handdruk. Een beetje té stevige handdruk, mijn hand deed er een beetje pijn van.
Jasons moeder begroette me met een deftige stem, maar verder deed ze niets.
Alles was klaar voor vertrek en we vertrokken om vijf voor half acht. Mooi op tijd dus, want het was een half uur rijden en om half negen moest ik rijden, om kwart voor negen mijn moeder en om tien voor half tien Jason.
De reis verliep goed en het regende nog steeds heel hard toen we daar aankwamen. Er klonk het gekraak van piepende luidsprekers, toen we de paarden uitlaadden.
Ik liep naar één van de bakken om de deelnemer die bezig was te zien. De bak was heel erg modderig en af en toe zag je het paard uitglijden. Bij de laatste hindernis kwam het paard niet goed uit, waardoor het paard uitgleed en met een harde dreun op de grond viel.
Mijn adem stokte in mijn keel. Het deed me weer denken aan die ene wedstrijd met Blue Sky! In paniek schudde ik mijn hoofd en rende weg van de bak naar een weiland, waar ik me hijgend liet vallen in het hoge gras.

**Geplaatst**: 01-09-05 21:31

Re: [verhaal] Springkampioenen

Geplaatst: 01-09-05 21:31

Zoals altijd, leuk stukje

**Geplaatst**: 01-09-05 21:56

Re: [verhaal] Springkampioenen

Geplaatst: 01-09-05 21:56

Meer meer meer meer

**Geplaatst**: 01-09-05 22:00

Re: [verhaal] Springkampioenen

Geplaatst: 01-09-05 22:00

idd....we want more...

**Geplaatst**: 01-09-05 23:22

Re: [verhaal] Springkampioenen

Geplaatst: 01-09-05 23:22

Oeh, ik was t topic even kwijt, maar ik ben er weer

Nog steeds een erg leuk verhaal...

**Geplaatst**: 02-09-05 07:02

Re: [verhaal] Springkampioenen

Geplaatst: 02-09-05 07:02

leuk stuk

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-09-05 12:51

Re: [verhaal] Springkampioenen

Geplaatst door de TopicStarter : 02-09-05 12:51

Ik hoorde achter me geritsel van het gras; Jason kwam naar me toe gelopen. “Hé meisje, wat is er aan de hand?” vroeg hij bezorgd. Hij plofte naast me in het gras en sloeg zijn arm om me heen.
“Ik kan het niet!” riep ik. “Het doet me veel te veel aan het ongeluk met Blue Sky denken!” Ik rende weg, terug naar Fox en liet mijn tranen los in zijn vacht. “Fox, ik wil jou niet ook kwijt! Straks vallen we en overleef jij het niet!” Ik was helemaal in paniek, maar Fox bleef rustig staan.
Een kwartier bleef ik staan, met mijn gezicht in Fox’ nek verstopt. Ik merkte dat er mensen langsliepen en nieuwsgierig naar me keken, maar het maakte me geen bal uit. Even later hoorde ik een stem door de piepende luidsprekers: “Wil Rochelle met Fox zich melden bij de ringmeester van ring 3?”
Geschrokken keek ik op mijn horloge. Half negen! En ik had nog niet eens ingereden! Misschien kon de deelnemer na mij wel eerst, en daarna ik. Ik holde met Fox aan de hand naar de ringmeester toe om te vertellen dat ik met een probleem zat, en om te vragen of ik wat later kon. Gelukkig kon dat, dus ik sprong op Fox en reed naar de inrijdbak. Er waren nog meer paarden daar, die er prachtig uit zagen en zo mooi glanzend. Ik werd een beetje jaloers. Nee, niet aan denken! Ik moet zo meteen een wedstrijd rijden die ik wil winnen!
Geconcentreerd reed ik Fox aan de teugel en Fox gehoorzaamde. Fox was duidelijk gewend aan wedstrijden, hij was heel braaf.
Weer klonken de namen van Fox en mij door de luidsprekers. Zenuwachtig reed ik er naartoe en keek toe hoe de vorige deelnemer net de bak uit reed. Het paard zat onder de modder. Ik slikte en reed de bak in. Ik keek naar de ringmeester, die me bemoedigend een knipoog gaf. Een diep zucht voor ik begon. Opeens had ik een flashback. Ik zag mezelf en Blue Sky voor me. Een steeds herhalend filmpje had ik in mijn hoofd, waarin Blue Sky en ik vielen, net toen we over een hindernis sprongen. Ik schudde mijn hoofd om het filmpje eruit te krijgen. Verward wreef ik in mijn ogen. Er kwam een man naar me toe, waarschijnlijk van de eerste hulp. “Meisje, gaat alles goed met je?” vroeg hij met een vriendelijke stem. Ik knikte en de man liep weer weg.
Ik begon het parcours te rijden, nog steeds zag ik het filmpje voor me. “Nee, niet nu!” dacht ik, maar ik kon het niet stoppen. Fox leek erg zijn best te doen, ik hoefde niet aan te sporen, helemaal niets, Fox deed het allemaal voor me! Het leek wel of hij mijn gedachten kon lezen...
Weer schudde ik mijn hoofd. Natuurlijk niet! Maar Fox bleef heel hard doorrennen, zonder één fout bij de hindernissen te maken. Voor ik het wist was het parcours afgelopen, en ik hoorde geklap en gejuich. Ik realiseerde me nog niet dat ik foutloos had gereden, met de snelste tijd.
Ik keek het publiek verbaasd aan. “Wat is gebeurd?” vroeg ik aan Fox, maar die brieste alleen maar. “En Rochelle en Fox hebben de snelste tijd foutloos gereden! Sterker nog, ze hebben het record van het land verbroken!” klonk een enthousiaste stem door de krakende en piepende luidsprekers.
Ik begon sneller te ademen, naarmate ik begon door te krijgen dat ik een heel goede tijd had neergezet. “Fox! Het is gelukt!” Ik reed de bak uit en omhelsde Fox.
“Jemig Rochelle! Wat een tijd!” hoorde ik achter me. Jason stond daar met Danger aan zijn hand. Naast hem stonden mijn moeder en Sueño.
“Maar natuurlijk ben je één van de eersten die heeft gereden! Ik ga je inhalen meid!” Jason stak zijn tong uit en liep naar me toe om me te zoenen. Maar ik bleef Fox omhelzen. De beste tijd van het land, wat klonk dat mooi...