Bokt.nl

Citaat:

Wat moest ik doen dacht ik vol panniek. Ophangen? Nee dan ging Ashley eraan. Het gevoel dat eerder zei dat ik Tim kon vertrouwen wees me erop dat ik weer op hem moest vertrouwen. Maar wat moest ik nu doen? Sofie begon weer te praten. "Ik wil in ider geval dat je niet meer met de politie belt. Denk hier om, ik kan je zien. Ik heb een perfecte schuilplaats, niemand kan me vinden. En ik zie iedereen hier lopen". Ik moest haar bezig houden bedacht ik me, "Sofie?" Ik wachtte even om te kijken of ik een reactie kreeg. "Ja"? antwoordde ze. "Waarom doe je dit ons aan, ik bedoel wat hebben we je misdaan"? "Nou jullie deden allemaal alsof ik lucht was! Jullie nergeerden mij volkomen. En Ciska chanteerde mij. Ik dacht dat ik Jennifer kon vertrouwen, ik vertelde haar mijn diepste duisterste geheim. Maar mijn geheim was niet veillig. Ze vertelde het aan Ciska, en zij dreigde ermee. Het was verschrikkelijk. Alle geld wat ik van mijn ouders kreeg voor eten moest ik inleveren bij Ciska. Als ik weigerde zou ze het geheim aan mijn ouders vertellen, en aan de rest van de wereld. Nu zullen jullie boeten. Ik heb macht over jullie allemaal"! Ik hoorde een verschrikkelijke wrede lach aan de andere kant van de telefoon. "Je blijft in je huis oke? Ik zie het gelijk als je weg gaat". De politie komt zo dacht ik opeens, maar het was te laat gedacht. Als de politie zo binnen komt gaat.... Gaat Ashley eraan..

Citaat:

Even bleef ik lusteloos staan, wat moest ik doen? Ik wist het wel wat ik het liefst deed, weg gaan. Naar mijn ouders gaan, ik keek onschuldig om mij heen. Alsof Sofie mij kon horen. Ik hoorde iemand op de gang, op dat zelfde moment ging mijn telefoon weer. Ashley stond er, de politie kwam langzaam binnen. Ik keek ze met grote ogen aan, en ze keken mij op hun beurt verbaast terug. Ze keken waar ik heen ging met mijn hand, ik pkate mijn telefoon. "Sandra!" fluisterde 1 van de politie agenten. "Neem niet op!" Toch nam ik op, ik kon Ashley dat niet aan doen. "Hallo?" fluisterde ik. En Sofie antwoordde met een stem vol haat. "Ik zie dat onze woonkamer vol staat, heb je bezoek. Heb ik net niet gezegt dat je de politie niet mag bellen"? iK Begon bijna het frustratie te huilen. "Maar ik had ze al eerder gebeld, ik zou niet gebeld hebben als ik wist wat je met ashley zou doen. Asjeblieft doe haar niks aan!" Ik keek wanhopig naar de politie mensen. Maar Sofie begon alweer te praten. "Oh Sandra, ik ga Ashley nog niks doen hoor. Ik heb al iets anders voor haar bedacht.

Citaat:

Hij gaf met trillende handen mijn telefoon terug. Ik zette de telefoon weer aan mijn oor. "Hallo" zei ik langzaam en met vol angst. "Hallo Sandra, ik wil dat je naar buiten gaat, en dan geef ik je nieuwe aanwijzingen. En je geeft de politie het bevel om in onze woonkamer te blijven". Ik slaakte een diepe zicht, vol frustratie en wanhoop. Ik wou wakker worden uit deze nachtmerrie . Maar ik moest meewerken, "Ja oke, moet ik aan de lijn blijven"? Ik probeerde me te concentreren op het antwoord. "Nee als je buiten staat geen ik je verdere constructies. Ik moet even overleggen met mijn handlangers". Piiiiieeeeep, opgehangen. Handlangers? wat zij, wie dan. Alweer de zoveelste keer in deze beroerste dagen uit mijn leven, zoveel vragen zo weinig begrip en bronnnen. "Jullie moeten hier blijven van Sofie, ik kan niet anders dan meewerken. Ik kan het niet aan dat ze miscchien op dit moment word afgeranselt". De agenten knikten en ik liep langs ze. Ik voelde dat 1 van de agenten iets in mijn zak deed, ik wist niet wat het was. Maar ik moest er niet naar vragen wist ik. Toen ik buiten stond ging mijn telefoon weer.