doet iedereen hiero vwo ofzo
nerdo's !
Ik zal kijken of ik er wat mee kan doen ingeuh, ik ga eerst even een klein stuk van mijn verhaal schrijven, ik hou me ook veel bezig met schrijven en dichten, ik zal juilie al een voorproefje geven, je moet ervan houden(mijn manier van schrijven!)
Nee, zolang trek ik het niet meer.
Ik zette het mes aan mijn pols en sloeg mijn ogen toe.
Het was in één soepele beweging gebeurt, maar ik wachte, ik wachte op het goede moment.
Ik las de brief nog één-maal over, en zette nogmaal het met aan mijn pols.
Des te dieper ik snij, des te effectiever het is.
Het zal een troep achter laten, maar beter nu dan nooit.
De adrenaline stroomde door mijn lichaam naarmate ik mijn opperhuid aan flarden sneed, voor mijn gevoel.
Een korte, stekende pijn kikte mijn lichaam op, ik trok terug maar aarzelde geen seconde en zette het mes aan mijn andere pols.
Daar lag ik dan, vol zelf mede lijde, mijn leven flitste in één grote waas voor mijn gezicht langs.
Hoelang duurt het lijden nog voor mij? Hoeveel liter bloed moet een mens verliezen wil hij doodbloeden?
Het was een het langste kwartiertje in mijn hele leven.
Het werd zwart, alles klonk vaag, en ik hoorde nog een harde stomp. Ik sloot mijn ogen, en ruste in vreden.
Na alles wat met mij gebeurt is in mijn leven, is dit goed, dit is vredig. Dit is goed, voor het eerst, dit voelt goed.
Gapend stapte ik uit bed, zachtjes zette ik mijn voeten op het laminaat, wat ijskoud aanvoelde.
Ik zette mijn voeten snel in mijn pantoffels die naast me bed stond. Ik sloop de trap af, en goot het water in de water koker.
"Goedenmorgen!" In een schok liet ik per ongeluk een kopje vallen.
Ik sloeg mijn hand voor me mond en raapte snel de kleine scherven op.
"Laat maar, ik pak de stofzuiger wel, ik moest niet zo geweldig enthousiast doen." Mijn moeder knipoogte en ging fluitend naar de gang.
Ik trok mijn wenkbrauw op en schudde even met mij hoofd.
Innerlijk moest ik soms wel om mijn moeder lachen.
Ze kan soms zo droog overkomen! Het suizende geluid ging me voorbij, en ik pakte 2 boterhammen en een kopje thee.
Ik nipte een klein beetje, maar voelde al gauw dat de thee nog behoorlijk heet was.
Ik zette hem weer neer en begon te smeren. "Je houdt dit tussen ons hé!" Riep ik vrolijk. "Het is ons geheimpje, Shar, ik moet je wat vertellen." Wanneer mijn moeder dat zei kon het nooit iets goeds zijn.
"W-wat is er mam?" Soms als ik zenuwachtig word begin ik te stotteren. "Het is niets ergs, het is niets waar jíj iets aan kan doen, maar ik heb een nieuwe vriend, sinds je vader en ik gescheiden zijn heb ik geen enkel sociaal contact gahad met andere mannen, ik vond het eens tijd voor iets nieuws en ik heb me voorgenomen om niet in de rouw te blijven over de fouten die ik in mijn verleden heb gedaan. Het wordt tijd voor een nieuwe start, vind je niet?" Mijn mond zat een klein beetje ogen en ik keek in een waas langs mijn moeder heen. Een nieuwe vriend,dat betekent, dat ik op een tweede plaats kom. "Maar mam, we gaan vanmiddag toch nog wel naar de vijver voor mijn school project?" Vroeg ik argwanend. "Het spijt me meisje, je zal alleen moeten gaan, ik heb een afspraakje, zoals ik al zei, daar wou ik het met je over hebben, als jij nou eerst even ideeën gaat opdoen daar, dan kunnen we overmorgen samen nog éénmaal het overzien!" Ze wachtte niet op mijn antwoord en liep meteen door naar de gang om zich om te kleden.
Dit maal ging ik lopend richting de vijver, het was niet veel verder weg dan mijn school, het was een goed kwartiertje lopen.
Het was nog in de vroege middag van een rustige zomerse dag.
Er was vrijwel niemand op de "plek".