Bokt.nl

Nimmedor schreef:

ik vond het een typisch pennt verhaal maar die moeten er ook zijn!!

Een hengst op een manege waar een redelijke beginner op rijd, haast elke dag springen over 1.80 :P nee das knap!!

Citaat:

Het is 15 jaar later.

‘Mamaaa!’ roept de kleine Romy. ‘Romy? Wat is er?’ vraagt Sara. ‘Hij doet het niet goed’ huilt Romy. Het was Morgana, Sara loopt achter Romy aan naar buiten. Daar staat een trotse pikzwarte merrie jaarlang, met een pikzwarte huid wat glanst in het zonlicht en diepbruine ogen die vriendelijk kijken. ‘Wat was er Romy?’ vraagt Sara. ‘Ze rende weg en werd wild’ stottert Romy die nog wat geschrokken is. ‘Kom eens naast me zitten lieverd’ zegt Sara. Romy Sara haar eerste dochter laat zich door haar beentjes zakken en gaat naast Sara op het gras zitten. ‘Nu moet je goed luisteren wat ik zeg Romy’ De kleine Romy knikt en kijkt Sara aan. ‘Ik ga je nu iets vertellen wat je goed moet onthouden als je Morgana gaat opvoeden. Vroeger toen ik twee jaar ouder dan jij was, 12 jaar om precies te zijn. Ik woonde in hetzelfde dorp waar oma Roos nu woont. In die buurt was een manege, de manege van Frans. Ik was er elke dag, en ik ha een lieveling: Morgan. Het was een zwart hengst met een pikzwarte vacht diepbruine ogen en het liefste karakter wat je van een paard kan wensen, maar hij was ook weer niet te braaf. We reden zowat elke dag en elke keer was het fantastisch. Op hem heb ik leren springen mijn eerste strandritten gemaakt en ga zo maar door. Er gebeurde iets heel ergs, mijn moeder overleed in een auto ongeluk. Ik was er kapot van ik wist niet waar ik heen moest mijn hond Jessy en Morgan waar mijn grootste steun. Roos was iemand die op de manege werkte, zij gaf mijn les en hielp met alles. Zij gaf me het grootste cado wat ooit iemand aan mij gegeven geeft, haar huis. Ze werd als een soort moeder voor me. Later toen ik langzaam aan het idee wende van een leven zonder mijn moeder gebeurde er nog wat. Ik liep door de manege en zag Morgan in de wei liggen hij bloedde enorm en ik belde Frans meteen. Hij belde meteen de veearts die er snel aankwam. Hij zei dat het wel goed kwam. Ik bleef die nacht bij Morgan in de stal liggen, de volgende dag zag ik meteen dat het niet goed was. Morgan was bezweet over zijn hele lijf en voelde enorm heet aan. De veearts kwam weer. Morgan had een virus via zijn wond binnengekregen en het was te laat, Morgan moest ingeslapen worden. Ik was er kapot van, weken misschien wel maanden heb ik doorgebracht in bed, huilend over Morgan en me moeder. Maar er was een tijd daarvoor wat gebeurt wat ik toen vergeten was, Morgan had Sascha een merrie op de manege gedekt. Midden in de nacht werd ik wakker gemaakt door Roos, ik moest meteen me naar de manege. Waarom wist ik niet maar zo slaperig als ik was ging ik met Roos mee naar de manege, we liepen meteen door naar een van de achterste stallen. Daar lag een bezwete Sascha met een klein pikzwart hengstenveulen ernaast die diepbruine ogen had. Het was Morgan zijn veulen, het werd mijn veulen. Ik verwachte dat hij net zoals Morgan zou zijn; lief, braaf, gewoon een geweldig paard. Het viel onwijs tegen, ik vond het verschrikkelijk. Ik kon het veulen van Morgan toch niet gaan haten? Maar hij maakte het me moeilijk. Als ik in de wei kwam negeerde hij me en als ik vlakbij was rende hij er als en speer vandoor. Als ik hem eindelijk aan het halster had gekregen begon hij als een gek te steigeren om zich heen te schoppen, hij werd gewoon helemaal wild. Ik trok het gewoon niet meer. Ik vroeg Roos om hulp, zij gaf mij de tip om naar Frans te gaan. Ik moest vragen hoe Morgan vroeger was. Met die vraag liep ik naar Frans zijn kantoor toe, hij lachte toen ik die vraag stelde. Hij liet me een videotape zijn van hoe Morgan vroeger was, op de video zag je een jongere Frans die een klein pikzwart veulentje probeerde op te voeden. Het zag er precies hetzelfde uit als met mij en het veulen van Morgan. Ik oefende, elke vrije minuut die ik had wat ik bij het veulen. Hij ging voorruit maar negeerde me nog steeds. Tot die dag… Hij was al 3 jaar oud en moest gecastreerd worden, de operatie was goed verlopen. Die dag daarna belde Frans, er was iets mis. Er was iets fout gegaan bij de operatie. Hij had een ontsteking gekregen ik bleef die nacht bij hem, die nacht kreeg hij ook naar koliek bij zijn darmen. Tweeëneenhalf uur heb ik met hem rondgelopen. Gelukkig werd hij weer beter, ik ging naar huis en later op die middag kwam ik terug. Hij hinnikte, hij hinnikte uitbundig. Eindelijk zag hij me als zijn baasje, hij hinnikte alsof hij echt van mij hield. Ik ging verder met oefenen, begon met rijden, deed van alles met hem. Hij is geen Morgan maar ik hou even veel van hem als ik van Morgan deed.’ Romy kijkt Sara aan met grote ogen. ‘Is die hengst… is dat Morduq?’ Sara glimlacht, bij het horen van zijn naam hinnikt Morduq naar hun en komt aangerend. Sara aait de al wat oudere hengst over zijn mooie hoofde en geeft hem een kus. ‘Ja Romy, dat was Morduq.’ Romy blijft haar moeder verbaast aankijken. ‘Dus moet ik Morgana nu ziek maken en haar daarna weer beter maken?’ vraagt Romy verbaast. Sara lacht,’Nee natuurlijk niet lieverd, je moet blijven doorzetten met Morgana, haar vertrouwen winnen.’ Vertelt Sara. Romy glimlacht. ‘Het zit dus gewoon in de familie’ zegt ze. Sara glimlacht ook,’Ja Romy, afstammelingen van Morgan zijn in het begin wat moeilijk maar worden later schatten.’ Romy knikt en staat op, snel geeft ze Morduq een aai over zijn hoofd en loopt langs Morduq de wei in op weg naar Morgana. Morgana rent weg, Morduq kijkt boos in de richtig van zijn dochter, ‘rustig Morduq laat Romy het zelf doen.’ Morduq snuift wat maar blijft bij Sara staan. Rustig loopt Romy op Morgana af. Angstig kijkt Morgana naar Romy haar halster, ‘Is het mijn halster Morgana?’ vraagt Romy, Romy gooit het halster weg. Voorzichtig loopt Morgana op Romy af, zachtjes gaat haar zwarte snuitje langs Romy haar arm. Voorzichtig aait Romy Morgana over haar nekje, Morgana schrikt maar laat het toe. Na een tijdje loopt Romy richting het halster en Morgana loopt achter haar aan, heel voorzichtig trekt Romy het halster over Morgana haar hoofd, geschrokken deinst Morgana terug. ‘Ho maar Morgana’ fluistert Romy. Weer probeert ze het halster bij Morgana om te doen. Dit keer laat ze het toe. Samen lopen ze rondjes door de wei. Er verschijnen tranen in Sara haar ogen. ‘Goedzo meisje’ fluistert ze. Sara wend haar blik weer naar Morduq, ‘je lijkt op je vader jochie’ Morduq kijkt haar aan met zijn diepbruine ogen, om Morgana en Romy niet af te leiden hinnikt hij zacht maar vrolijk.