Bokt.nl

Citaat:

“ohhh ik ben zo nerveus voor die wedstrijd” zei Gini opeens
Ingrid keek naar haar en lachtte.
“je vat het nog goed op, als ik een springwedstrijd moet doen dan het ik het nu allang in mijn broek gedaan” zei ingrid.
“ja, maar jij doet toch al wedstrijden?” zei Gini vragend
“Endurance ja, maar dat is rustgevend als je zoals ik niet altijd meedoet om te winnen” zei ze weer.
“ja, dat is waar” zei Gini “ ik kan beter met zo een wedstrijd deelnemen met een klein aantal kilometers” zei Gini
“Dat is gezegt!” zei ingrid hard.
“wat bedoel je?” vroeg Gini
“ ja, de volgende keer als er nog een wedstrijd in de buurt is met een klein aantal kilometers, gaan wij twee eraan meedoen” zei Ingrid.
“ nou ok, heb dat altijd willen doen, maar we houden het nog maar bij de gedachte, ik moet eerst deze wedstrijd heel huids zien door te komen” zei Gini.
Toen ze eindelijk op de splitsing kwamen namen de meiden afscheid van elkaar en beloofde Ingrid dat ze naar de wedstrijd kwam kijken.

Ingrid fietste weg en Gini nam haar spullen nog eens goed vast en draaide haar stuur naar de andere kant.
Onderweg kon Gini niet ophouden met dingen op te noemen die er allemaal fout konden gaan.
“ja hij moest maar eens weigeren te springen” dan sta ik daar voor zot” dacht Gini.
Thuis aan gekomen liep ze eerst vlug naar de stal om de dingen die ze gekocht had van haar spaargeld weg te borgen voor haar moeder dit zou zien.
Daarna liep ze naar huis en parkeerde haar fiets in het tuinhuisje.
“hey mam ik ben thuis” zei ze.
“hoi, Gini ik kom zo, leg het maar op tafel” hoorde ze haar moeder zeggen vanuit de kelder.
Gini deponeerde al haar spullen die overdreven wit overkwamen op tafel en deed haar jas uit.
Ze liep de badkamer in om haar haar fantsoenlijk bijeen te borstelen en terug in een staart te maken tot ze hoorde dat haar moeder de keldertrap omhoog kwam.
“pff nou, die keldertrap is toch hoger dan ik dacht” zuchtte haar moeder.
“je moet gewoon wat aan je conditie doen” zei Gini maar beseffte net dat ze dat niet had moeten zeggen toen ze de blik in haar moeders ogen zag.
“als jij nog maar de helft deed van wat ik elke dag doe, dan zou je pas weten wat conditie is” zei haar moeder
“ja, sorry mam, het was niet zo bedoeld” zei Gini
“ jaja, nou laat eens zien wat je weer gekocht hebt” zei haar moeder.
“ok ik begin met m’n nieuwe en verbeterde versie van de Lamicelle pad, ach je gewoon een witte pad, vonden we mooier dan de gewone dekjes, en kostte bijna evenveel” zei Gini.
“dan heb ik een paar witte handschoenen, niets speciaal aan” zei Gini terwijl ze er heen en weer mee zwaaide.
“En dan tenslotte, Tadaaa, m’n witte rijbroek, hij past prima, en was geloof ik nog in korting ook” zei Gini die dit gewoon zijn om haar moeder in een goede bui te maken, of het nu waar was of niet.
“dan heb je toch verstandig gekocht” zei haar moeder.
“Zie je, ik ben een grote flinke meid” zei Gini om haar moeder te plagen.
“met af en toen een klein hersentje” zei haar moeder terug terwijl de lach van Gini’s gezicht verdween.

Gini legde al de spullen veilig op haar kamer en hielp haar moeder met het middag eten zodat ze haar gedachten even op wat anders kon zetten.
spagetti is haar lievelings eten en ze hield er dan ook van om het klaar te maken.
Toen haar vader eindelijk thuis was van het werk gingen ze aan tafel.
Gini kreeg wel twee volle borden naar binnen, en had een barstende buikpijn achteraf omdat ze te veel geeten had.



Ze ging even voor de computer zitten en startte MSN.
Ze praatte wat met Ingrid over morgen en over Phantom.
Opeens ging haar gsm af.
Gini zocht waar het geluidje vandaan kwam en nam vond eindelijk haar gsm.
Het was Tristan.
“ hey meid, ik belde even om te vragen hoe ik morgen mee kan gaan?” vroeg Tristan
“ hey Tris, eum, we komen je wel oppikken” zei Gini
“ok rond hoelaat?” vroeg Tristan weer
“nou de wedstrijd begint om elf uur” zei ze
“kom dan maar rond tien uur” zei Tristan.
“ok we zullen daar zijn” zei ze.
En ze hing op.

Toen ze niet meer op de computer wou ging ze naar buiten.
Ze wou wat met Malher en Phantom gaan doen.
Ze haalde Malher uit de wei en begon hem te borstelen.
Zoals gewoon ging Malher in zijn halstertouw bijten.
“Malher, NEE” zei Gini
Maar malher had er geen oog voor, de helft van Gini’s halstertouw was al afgekauwd.
“ik denk dat ik dan toch maar een ijzere ketting met een veiligheidshaak ga halen” zei Gini hardop terwijl ze nog eens het touw uit Malher’s mond trok.
Ze haalde haar nieuw leger dekje en legde het op Malher die het touw nu met rust liet en geintereseerd naar het nieuwe dekje stond te gapen.
Het was waarschijnlijk de onbekende geur van nieuw, dat hij zo interessant vond.
Gini legde haar zadel erop en singelde aan.
Ze deed Malher de drie – in – één beschemers om en was blij dat ze prima pasten.
Daarna haalde ze het nieuwe westrenhoofdstel uit touw en stelde hem op de juiste maat in.
Malher kauwde op zijn bit terwijl Gini naar het geheel stond te kijken.
“weet je dat je er nu eens zeer sportief uitziet” zei Gini tegen Malher.
Malher deed luisterend zijn oren naar achter en knabbelde verder op zijn bit.
“dit ziet er meer “ons” uit, in plaats van dat dressuur gedoe” zei Gini en liep terug naar Malher en streelde hem over zijn hals.
Ze nam hem mee naar de rijbak en liet hem daar even staan.
Daarna ging ze Phantom halen en nam hem ook mee naar de bak zodat hij eens mee kan zien wat ze eigelijk allemaal met Malher uitspookte, en zo kon hij ook al ziende leren.
Ze singelde Malher wat meer aan en steeg op.
Ze zou vandaag heel rustig en super relaxed aan het werk gaan.
Eerst liep Phantom altijd als een schaap achter Malher zijn kont aan, maar na een tijdje zag hij het nut er niet meer van in, nu ze toch elke keer rondjes draaide in de bak, en ging hij in het midden staan kijken.
Gini liet Malher vooral stappen en reed hem vooral op de benen.

Phantom werd er zo relaxed van dat hij midden in de bak ging rollen en uiteindelijk ook bleef liggen terwijl hij slaperig toekeek hoe Gini en Malher rondjes draaide.
Gini leerde Malher ook vlot achteruit stappen wat hij eerst ook niet kon.
Malher bleek te genieten van een neusriemloos hoofdstel want hij kauwde onophoudelijk en zijn oortjes stonden vaak naar voor en naar achter gericht om Gini al zijn aandacht te geven terwijl ze bij andere dressuur oefeningen op kwart voor negen stonden.
Het kon ook goed zijn dat hij het rustige werk meer genietend vond dan dat hij zich opjaagd aan de dressuur oefeningen die hij maar niet onder de knie kreeg.
Hij ging zelfs sneller voorwaarts neerwaarts rijden dan ervoor en dat vond Gini ook geweldig.
Toen ze dag dat het wel genoeg was, stapte ze Malher uit.
Na een minuut of vijf ging Malher vanzelf naar de uitgang en bleef daar staan.
Gini deed het hek open en terug dicht en stapte naar de stal.
Ze begon Malher af te zadelen en borstelde hem nog een goed na tegen de jeuk en ontwarde zijn staart.
Hij gaf hem een stukje biet als beloning en toen ze hem streelde hoorde ze een schel gehinnik.
Malher had dit ook gehoord en hinnikte zo hard terug dat Gini haar oren moest dicht houden.
Malher werd onrustig en begon naar links en naar rechts te springen.
Gini liep vlug naar de rijbak terug en zag dat Phantom door heel de bak heen crostte, terwijl hij onophoudelijk hinnikten.
Gini deed het hek open en Phantom flitste langs haar door naar de stal.
Gini holde hem achterna en toen ze bij de stal aankwam zag ze dat Phantom dicht tegen Malher aan stond.
Gini moest lachen. “Had je toch in de gaten dat we door waren?”zei ze
Ze had zelf niet meer aan Phantom gedacht, maar ze had ook niet verwacht dat hij zo zou reageren en dat hij zo aan Malher gehecht was.
Malher knabbelde op Phantom zijn schoft terwijl die speels in zijn benen beet.
Gini maakte Malher los en bracht hem terug naar de wei terwijl Phantom geen halve meter meer van Malher’s zijde week.
In de wei ging Malher liggen rollen terwijl Phantom bokken van vreugde maakte.
Gini ging de stallen nog uitmesten en klaar maken voor de avond.

Ze ging terug naar huis en vertelde haar vader dat ze morgen om tien uur Tristan moesten gaan ophalen.
Haar vader haalde zijn schouders op en keek verder naar het nieuws.
Gini ging langs hem zitten maar staarde door het raam naar buiten.
“heb je zenuwen meid?” vroeg haar vader opeens
“het valt nog wel mee” zei gini maar in werkelijkheid werd ze er zot van.

Haar Bull-Terrier kwam langs haar op de zetel zitten en ging bovenop haar schoot liggen. Ondanks ze eigelijk best zwaar was liet Gini dit toe terwijl ze haar streelde.
De welbekende grijs kwam op de gezicht van haar hond tevoorschijn en langzaam bewoog het achterste pootje op de ritme van haar gestreel.

Rond negen uur zette ze de paarden binnen en ging in bad.
Het warme water was relaxerend en ze kon de wedstrijd even vergeten.
De klok sloeg tien uur en ze vertrok naar bed.
Maar hoe ze ook draaide ze geraakte niet in slaap, bij elke keer dat ze haar ogen dichtsloeg kwam de wedstrijd naar boven en gingen haar ogen instinctief terug open.
De uren gingen langzaam voorbij en rond twaalf uur hoorde ze haar ouders naar bed gaan.
Ze hoorde haar moeder nog zeggen dat ze hoopte dat morgen niets zou gebeuren en dat maakte Gini nog nerveuzer.
Ze zat maar met de zin in haar hoofd “stel je voor dat…”
Ze zag de uren maar voorbij gaan, twee uur, vier uur…

‘Gini zo meteen kom je nog te laat, opstaan!” riep haar moeder..
Gini sloeg verschrikt haar ogen open en haar maag keerde om…

Citaat:

“oh nee, de wedstrijd” zei Gini hardop.
Ze werd misselijk van het idee om voor het eerst een wedstrijd te moeten rijden.
Bibberend van de zenuwen nam ze al haar materiaal en pas gepoetsen laarzen en liep ermee naar onderen terwijl ze strak voor haar uitkeek.
Ze legde haar materiaal op de tafel en liep naar de badkamer.
Terwijl ze in de spiegel keek zag ze hoe bleek ze was.
“waar ben je mee bezig!” zei ze hardop tegen haarzelf.
“je gaat een springwedstrijd rijden op een paard dat je nog niet zo lang hebt, die nog jong is, en erger je hebt pas goed leren springen in een week”.

“Gini, zo erg zal het niet zijn!” hoorde ze haar moeder zeggen.
Gini draaide haarzelf om en zag haar moeder in de deur opening staan.
“mam denk jij dat ik er goed aan gedaan heb, me in te hebben geschreven?” vroeg ze aan haar moeder.
“Gini, kindje, ik ben geen voorstander hiervoor, voor niets van de paardenwereld eigelijk, maar ik ben er wel sterk van overtuigd dat je het daar prima gaat doen.” Zei haar moeder geruststellend.
“nu was je en kom maar ontbijten” zei haar moeder weer.
“bedankt mam” zei Gini en nam een washandje uit de kast.
Ze deed haar wedstrijd broek aan en deed daarover een gewone broek aan.
Na een tien minuutjes kwam ze uit de badkamer en haar moeder zei dat ze erg goed uitzag, omdat ze haar haren ingevlochten had zoals ze zoveel mensen op wedstrijden had zien doen.

Veel kon ze nu niet eten, en met moeite at ze een croissant met graantjes.
Ga je paarden maar klaarmaken, papa is de trailer al achterom aan het rijden.
Gini liep naar buiten en ging richting de stal.
Ze hoorde Malher al hinniken om voer vanuit de verte.
Ze deed de staldeur open en aaide hem zoals gewoonlijk over zijn neusje.
Ze nam de maatbeker en begon het voer uit de zak te scheppen en in de bak van Malher en Phantom.
Ze nam een borstel en begon met het borstelen van Malher.
“Malher, wat heb jij uitgespookt” riep Gini terwijl ze manen en staart van Malher bekeek.
Malher’s hele manen en staart zaten onder het vuil, en roken naar urine.
“vies paard, je hebt je zitten rollen in de stal.” Zei Gini.
ze keek op haar horlogen, ze had nog twee uur om op de wedstrijd aan te komen.
Ze holde terug naar huis en ging twee emmers met warm water halen en nam een fles bruinzeep mee.
Toen Malher gedaan had met eten nam ze hem mee en bond ze hem aan de poetsplaats vast.
Eerst deed ze wat bruin zeep in een van de emmers en stak heel Malher’s staart tot aan de wortel in de emmer en begon te kneden.
Toen ze dit gedaan had was het water al half vuil.
Ze nam wat bruin zeep op haar handen en begon het over de staart van Malher te wrijven tot al het vuil eruit was en de staart weer wit werd.
Met de andere emmer spoelde ze het goed na, vooral aan de staartwortel spoelde ze goed tot al het zeep weg was.
Daarna begon ze aan de manen van Malher die dit een stuk minder leuk vond.
Toen ook dit gedaan was, nam ze een grote handdoek en begon uit alle macht, de staart en manen van Malher droog te wrijven.
Ze wikkelde de handdoek rond de staart van Malher zoals een staartbeschermer dat zou doen en bond het met allemaal touwtjes vast.
“volgende keer moet ik maar eens een echte staartbeschermer halen” dacht Gini en begon malher verder te borstelen tot hij blonk.
Ze maakte zorgvuldig zijn ogen en neusgaten zuiver, en krabbde zijn hoeven schoon.
Daarna smeerde ze wat zwart hoevenvet op zijn hoeven en liet hem toen even staan.
Ze nam Phantom uit de stal en zette hem in de wei.
Verhoogde de stroom op de stroomklok en liet haar vader met de trailer tot aan de stal rijden.
Daarna wou ze Malher op de trailer zetten, maar hij dacht Malher anders over en werkte in alle mogelijke dingen tegen.
Hij sprong elke keer langs de klep, en stond hij er eenmaal op weigerde hij verder te lopen en gooide zijn hoofd de lucht in.

Uiteindelijk kregen ze hem er toch in, nadat Gini haar vaders hand vastpakte en beide aan elke kant van de trailer gingen staan en met ze handen tegen zijn achterhand duwde, en Malher met een sprong in de trailer stond.
Gini haaste zich om de klep dicht te doen.
Ze gaf Malher een wortel en deed de ijzere ketting vast aan zijn halster.

Ze reden de wei uit naar huis, waar haar moeder al haar materiaal inlaade.
Ze had Gini’s zadel en hoofdstel netjes gepoetst.
Gini legde alles in de koffer van de auto en samen reden ze op weg naar Tristan’s huis.
Tristan stond al te wachten toen ze aankwamen om meteen in de auto te stappen.

“en hoe voel je je” vroeg Tristan
Gini keek hem aan
“oei, aan jou gezicht te zien” begon Tristan
“zenuwen?”
“een beetje maar” zei Gini
Naarmate ze dichter bij het wedstrijdterrein kwamen werd Gini nerveuzer en begon zenuachtig met haar hand te trillen.

Het was al redelijk druk op het terrein en Gini’s vader zocht een plekje om te parkeren.
Toen ze stilstonden nam Gini, Tristan’s hand vast en kneep er hard in.
“het zal allemaal wel goed komen” zei Tristan.
Ze stapte beiden uit en Tristan hielp Gini met het uitladen van Malher.
“ik zal je nu in gaan schrijven, houd jij je maar met Malher bezig” zei Tristan en verdween in de menigten.
Gini keek hem even na en begon toen uit zenuachtigheid Malher verder te borstelen ook al bleef er niet veel meer om te borstelen over.
Toen Tristan terug kwam blonk malher als een spiegel en keek geïntereseerd om zich heen.
Het leek alsof drukte Malher blij maakte.
“Je bent ingeschreven in de pony klassen, en je hebt nummer 5 als startnummer” zei Tristan
“zo vroeg?” vroeg Gini
“dat is beter, hoe vroeger je gaat, hoe minder de zenuwen op je werken, maar gelukkig ook niet als eerste, want nu kun je je nog een beetje baseren op het spoor van je voorgangers, als je je route kwijt bent.” Zei Tristan geruststellend.

Terwijl Gini’s vader bij Malher bleef gingen zij en Tristan kijken naar de eerste deelnemer.
Tristan legde haar ook uit hoe je binnen moest komen en de jury moest begroeten.
Ze keken hoe de eerste ruiter op een conne-mara pony het deed.
Het beestje was vrij hevig en het meisje wat vrij jong uitzag, kreeg haar pony ook moeilijk tegen gehouden waardoor er bij de dubbele sprong alle balken de grond opgingen.

“ga jij Malher nu maar klaar maken, dan kun je nog inspringen” zei Tristan en ze liepen beiden terug.
Tristan zadelde Malher op terwijl Gini zich klaarmaakte.
Ze deed haar tweede broek uit en trok haar laarzen goed aan. Ze nam haar cap en deed deze al op haar hoofd, en zette hem strakker omdat ze normaal redelijk los zit.
“hier deze heb ik nog voor je meegenomen” zei Tristan en gaf Gini een mooi leren springzweepje.
“je moet hem op de schouder tikken, zodat hij zijn benen voldoende intrekt” zei Tristan.
“Mam, ik ga inspringen ik zie je zo” zei Gini en stuurde Malher de andere kant op.
Malher weigerde de menigte in te lopen en staakte.
Tristan nam hem vast aan zijn bit en teugels en begeleide hen erdoor, omdat het anders veel te gevaarlijk zou worden.
Door Malher’s staking werd Gini nog zenuachtiger, en dat kon Malher op zijn duur ook voelen.

Bij het inspringen werd Malher dan ook moeilijk te besturen en weigerde vaak.
“Gini hou nu eens op met je benen aan te spannen en laat hem springen, jij moet hem niet over de hindernis duwen” zei Tristan.
Gini probeerde het wel, maar de zenuwen bleven haar de baas en Malher bleef weigeren.
“IK KAN HET NIET!” schreeuwde Gini en zette Malher stil.
Tristan liep naar haar toe.
Gini veegde wat tranen uit haar ogen en keek naar Tristan.
“ik kan het niet, ik ben er nog niet klaar voor” zei Gini tegen Tristan.
“Gini je kan het best, denk gewoon aan de training thuis, toen hadden we plezier, en ondanks de mensen, lawaai, en vlaggen, blijven het nog dezelfde hindernissen.” Zei Tristan
“ja je hebt gelijk” zei ze
“nu ga je terug naar de sprong en denk je gewoon dat je bij mij thuis in de bak aan het springen zijt, denk dat al die mensen onze hengsten zijn die in de weien rondom lopen, en nu aan het kijken zijn hoe jij met je hypernerveuze knol die hindernissen neemt, hij heeft bewezen dat hij het kan en leuk vind, nu jij nog” zei Tristan.

“Nummer vijf wordt aan de startlijn gevraagd”
hoorde ze door de microfoon.

“Tristan er is geen tijd meer om in te springen” zei Gini
“je kan het best van de eerste keer” zei Tristan en nam haar mee naar de startlijn.
‘Gini’…
“mama, ik heb niet kunnen inspringen” zei Gini
“je doet het vast goed meid, ga binnen en ga ervoor” zei haar moeder
“doe je best” zei haar vader
Gini knikte en begroette de ruiter die met haar fjord naar buiten stapte.
Gini reed in draf de ring binnen, reed een rondje rond en begroette toen de jury.

De jury groette terug en rinkelde met het belletje.
Gini zette Malher in galop en reed naar de eerste hindernis.
In een fractie van een seconde sloot ze haar ogen, en beelde zich Tristan’s huis in.
De weide met de hengsten, de vlaggen langs de kant, en de voerbakken die in de hoek opgestapeld stonden.
Ze voelde hoe Malher omhoog kwam en toen ze haar ogen opende vloog ze over de eerste hindernis heen.
Ze stuurde Malher naar de tweede hindernis en liet het springen aan Malher over, ze zorgde dat ze Malher niet in de weg zat en begeleidde hem naar de volgende hindernis.

Malher nam alle hindernissen goed en Gini stuurde hem naar de voorlaatste hindernis, een oxer.
Gini wou Malher wat terugnemen, maar Malher werkte tegen en zette veel te vroeg af waardoor hij juist met zijn achterste hoeven de balk raakte en afgooide.

Gini stuurde Malher naar de laatste sprong die bergopwaarts stond en terwijl ze de laatste sprong namen voelde Gini zich één met Malher. Een gevoel die ze nog nooit zo fel gevoeld had.

Er klonk gejuich van haar familie aan de kant en nu realiseerde zich dat de wedstrijd over was, al die zenuwen voor een tweetal minuten.
Ze reed een rondje in draf om en begroette de jury weer.

“twee strafpunten en binnen de tijd” werd afgeroepen en weer klonk er gejuich.
Gini reed de ring uit en steeg af.
Ze werd door haar moeder en vader omhelsd en daarna door Tristan.
“ik wist wel dat je het kon” zei Tristan en gaf haar een zoen.
Ze gingen samen een tas koffie of iets fris.
Toen het tijd was voor de prijsuitreiking reed Gini samen met Malher de ring binnen.
Er waren acht deelnemers langs haar.

“het was een geweldige prestatie van alle deelnemers, er het waren één voor één geweldige combinaties.
“het was dan ook een moeilijke wedstrijd maar er kan maar één de winnaar zijn”.
Op de achtste plaats; Melissa de fonne met haar welsh pony Dundy.
Op de zevende plaats; Fabienne lasoun met haar connemara pony Winner.
“die blijkbaar niet zo’n winner is” zei Gini’s vader tegen Tristan die moeite moest doen om zijn lach in te houden.
Op de zesde plaats Joris deumelen met zijn fell pony Querico.
Op de vijfde, vierde en derde plaats; Dominic depanne met zijn haflinger Doloris, Wilhemina Carius met haar Fjord Dancer en Elke Goedjee met haar camargue pony Kongos.
“En dan voor de eerste en tweede plaats…”
Gini haar hart zat in haar keel en de menigte rondom werd stil.
“Het waren beide prima prestaties en een helse strijd”
“op de eerste plaats Marieke Delfois met haar Tinkerpony Wesly op een seconde na mensen”.
“Gini Kronenberg en haar haflinger Malher werden tweede op een seconde na van Marieke Delfois en haar Tinkerpony Wesly”.
Een hels lawaai rondom maakte de paarden onrustig en de winnaares omhelsde haar pony.
Gini was enorm trots op haar tweede plaats en viel Malher om de hals
“je hebt het prima gedaan jongen, Bedankt”.