Bokt.nl

Citaat:

Ze gaf ze beiden nog een nachtzoen en deed de stal dicht.
Thuis ging ze nog even in de zetel zitten tot haar vader ook eenmaal klaar was en zijn tweede schoen eindelijk gevonden had.

Onderweg naar tante Louisa was Gini aan dromen over de wedstrijd.
Tot de auto opeens stopte en ze uit haar dagdroom ontwaakte.
Ze slofte achter haar ouders aan naar de voordeur.
Met een schelle “HALLOO” deed tante Louisa de deur open.
“oh Gini wat zie je er prachtig uit kind” zei ze terwijl ze zoals gewoonlijk Gini in haar wangen wou knijpen.
Gini trok haar gezicht weg en haar moeder praatte vlug tegen tante Louisa om haar aandacht te trekken.

Eenmaal binnen keek Gini wat om haar heen om te zien wat er die tijd allemaal veranderd was.
Toen ze haar omdraaide verschrok ze haar rot.
“oh hallo Gini, dat is lang geleden” zei degene voor haar.
Met een heimelijke lach en geniepige oogjes stond Didi voor haar.
“toch niet lang genoeg” mompelde Gini.
Didi reed ook paard, wel niet zolang als haar maar toch kreeg ze na een jaartje rijden al een connemara pony die ze “Baby” had genoemd.
Gini had altijd al medelijden met Baby gehad.
Vaak had ze het zwarte diertje in de wei zien staan alsof het depressief was, met vlechten in haar manen die er mischien een maand inzaten.
En elke keer als ze tegen Didi zei dat het slecht was, en haar manen zo stikken antwoorde ze dat ze nu geen zin had het eruit te halen omdat het zoveel kam werk zou zijn.

Ze ging in de zetel zitten en er werd haar een glaasje champagne aangeboden om de schijn hoog te houden.
“ja, Didi gaat morgen al naar Zwitserland” hoorde ze Tante Louisa zeggen.
“oh ja?” antwoorde Gini’ s moeder
“ja ze gaat haar studie geneeskunde daar afwerken” zei Tante Louisa weer.
“dat kan ze hier toch ook?” antwoorde Gini’s moeder weer.
“eum…ja maar ze wou het daar doen” antwoorde Tante Louisa snel.
“en voor hoelang blijf je weg?” vroeg Gini
“ oh ongeveer 3 maanden” zei Didi
“en wie zorgt er dan voor Baby?” vroeg Gini
“mama, geeft ze wel eten” zei Didi ongeÏntereseerd.
“Ik wil ze wel verzorgen” zei Gini vlug
Didi keek haar aan…
“oh maar dat is prima!” zei Tante Louisa die opgelucht leek te zijn.

Toen ze die avond terug naar huis gingen vroeg haar moeder waarom ze nou weer zonodig Baby moest verzorgen.
“mam heb je dat arm paardje al eens zien staan?” zei ze tegen haar moeder
“maar je heb er al twee onder je hoede” zei haar moeder
“ik ga ze af en toe wat rijden en nog veel meer” zei Gini
“trouwens het ligt heel kort bij Ingrid haar huis, dan kunnen we een bosrit maken” zei Gini
“je doet maar, maar denk eraan dat je met de fiets kunt gaan en ik je niet altijd ga brengen” zei haar moeder
“geen probleem” zei Gini weer.

Thuis Ging ze in haar grote zitzak zitten en keek een paardenfilm die ze in de kast had liggen.
De volgende ochtend werd ze pas wakker om half elf.
Ze veede de slaap uit haar ogen en rekte haar uit.
Toen ze naar onder ging, zei haar moeder dat ze eerst haar paarden moest eten geven, voor ze zelf aan ontbijt mocht gaan.
Op haar slippers liep ze door het gras naar de stal waar Malher tegen de staldeur begon te stampen van ongeduld.
“het is goed jongen” zei Gini
‘MALHER pas op hé jongen!” zei Gini dreigend toen haar haflinger nog steeds stampte.
Ze gaf ze hun ochtend eten en deed de stal deur open zodat ze de wei opkonden als ze klaar waren met eten.
Buiten stond ze even rond te kijken in haar flanellen pyjama en snoof de ochtend glorie op.
Als eerste liep Phantom langs haar door om de wei op tekunnen en even later volgde Malher ook.
Ze deed de deur van de stal dicht en liep terug naar huis.
Ze draaide haar nog eens om bij de voordeur en zag dat Phantom aan het rollen was en Malher hem dom stond aan te gapen.
“Mama, morgen is de wedstrijd, en ik moet nog vanalles regelen, ik heb nog aan aantal spullen nodig van de paardenwinkel” zei ze tegen haar moeder.
“is het morgen al?” vroeg haar moeder
“ja, en ik heb nog een aantal spullen nodig van de winkel” zei ze weer.
“en wat mag dat wel zijn?” vroeg haar moeder
“nou een witte rijbroek, een wit dekje, witte handschoenen” zei ze.
“hier heb je 100 euro en de rest krijg ik terug!” zei haar moeder
“natuurlijk mam, merci en trouwens dit heb ik maar zelden nodig” zei ze geruststellend met een knipoog.
Ze deed een brede broek aan en haar groen topje.
Ze liep naar de telefoon, keek het het adressen boekje en pikte er Lara’s nummer uit.
“hallo Lara” zei Gini
“oh hallo Gini” kreeg ze te horen
“Lara, mag ik je om een gunst vragen?” vroeg ze
“ja natuurlijk” zei Lara
“ik heb je toch verteld dat ik meedoe aan een springwedstrijd hé en ik wou vragen of we jou trailer morgen zouden mogen lenen” zei ze
“maar natuurlijk, ik had je het toch beloofd” zei ze
“ok, heb je deze vandaag nodig?” vroeg ze
“ja in de voormiddag, waarom?” vreog Lara
“anders konden we hem al komen halen dat bespaard ons morgenvroeg al heel wat tijd” zei Gini.
“je kunt hem deze avond al komen halen” zei Lara
“ok, dan zullen we deze avond bij je thuis langkomen” zei Gini
“ok, zie je dan” zei Lara en legde de telefoon neer.

“dat is al één” zei Gini
Ze hielp haar moeder nog even in het huis houden en hoorde opeens de telefoon.
“hey Gini” hoorde ze weer
“hey Ingrid” zei Gini
“nou, wanneer wil je nu naar de paardenwinkel” vroeg ze
“ik zal om half één bij je thuis staan” zei Gini
“ok, tot zo” zei Ingird

Gini keek nog eens op haar horloge het was tien voor twaalf.
“mam, ik ga zo door naar Ingrid ok” zei ze
“ja, is goed” zei haar moeder.
Ze kleede haarzelf vlug om en haalde haar spaargeld uit haar spaarpot.
Stapte op haar fiets en reed naar Ingrid.
“hey Gini” zei Ingrid die al stond te wachten met haar fiets.
Samen lachtte ze de hele weg lang om verschillende herrineringen tot ze bij de paardenwinkel van Manny kwamen.
“een goede middag Manny” zei GinI
“ah meisjes” zei Manny
“en wat kan ik voor jullie doen?” vroeg hij
“nog niets Manny, er staat een grote aankoop te wachten” zei ze
“ok, je laat maar wat weten als je wat nodig hebt” zei Manny en nam terug zijn magazine.
“ok, eerst moet ik een witte rijbroek” zei Gini tegen Ingrid
Na wat zoeken vond ze haar smaak en zocht hier haar maat uit.
“en?” vroeg Ingrid aan de andere kant van het doek van de paskamer aan Gini
“jep hij zit goed” zei ze terwijl ze het gordijn openschoof.
“ja zit netjes” zei Ingrid
“ok nou nog een paar handschoenen met veel grip” zei Gini toen ze terug omgekleed de paskamer uitkwam.
Achteraan de winkel lag een schap met allemaal handschoenen.
“oh deze zijn goed!” zei Ingrid
“die heb ik ook, alleen in het blauw” zei ze
“ok dan zullen het deze worden” zei Gini.
“nu nog een wit dekje” zei ze.
Ze liepen samen naar de dekjes
Onder de tafel lagen alle witte dekjes
“Zou ik nu een witte pad nemen of toch maar een gewone schabrak?” vroeg Gini aan Ingrid.
“nou, ik vind persoonlijk een pad mooier, maar de prijs is dan ook veel duurder?” zei ze
“MANNY…” riep Gini
“ja?” hoorde ze
“heb je hier ook een witte Lamicell pad?” vroeg ze weer
“ja, heel van achter” kreeg ze als antwoord
Ze schoof alle dekjes aan de kant en zag een lamicelle pad liggen.
“twintig euro, niet mis” zei Gini

“ok nu heb ik bijna alles, wat moest jij hebben?” vroeg Gini
“hoezo bijna alles?” vroeg Ingrid
“ja, ik wil nog een setje hebben” zei Gini
“oh ik ook en een nieuw hoofdstel” zei Ingrid
“ok, laten we er dan eentje zoeken” zei Gini weer
Ze liepen samen naar de hoofdstellen en Ingrid keek rond.
“oh deze vind ik prachtig” zei Ingrid
Er hing een fel bordeaux hoofdstel van een soort kunststof.
“wat is de prijs?” vroeg Gini
“tweeenvijftig euro” zei Ingrid.
“ik neem hem” ze ze

“Goed dan kunnen we nu op dekjes jacht!”zei Gini
Samen doorzochten ze elk dekje die er lag.
“oh deze vind ik mooi!” zei Gini
Ze haalde een dik dekje tevoorschijn met een leger print op.
“dat is eens wat anders” zei ze
“ja, het zal mooi staan op Malher, maar niet op Indy” zei ze.
Zelf had ze haar oog laten vallen op een flueel bordeaux dekje van Harry’s Horse.
Samen doorliepen ze nog het westren gedeelte en Gini zag een westrenhoofdsel hangen van touw.
“oh kijk eens hier, dit is hetzelfde kleur als m’n dekje” zei Gini terwijl ze naar het touwhoofdstel liep.
Ze draaide het prijskaartje om.
“vijftien euro” zei ze
“nou dat is goedkoop, is het dan wel van een goede kwaliteit?” vroeg Ingrid
“het is afgeprijst, wegens laatste stuk” zei Gini.
“ik neem hem toch mee, voor in de bos te wandelen” zei ze

“nu nog een stel bandages” zei Ingrid
Ze keek rond terwijl Gini aan de peesbeschermers stond te kijken.
Opeens stak ze twee bandage tasjes omhoog.
“welke kleur?” zei ze
In haar linkerhand had ze steenrode bandages vast en aan de andere kant een donkere kleur rood.
“ik zou voor de steenrode gaan” zei Gini
“ok” zei Ingrid en legde de donkere terug.
“oh Gini, ik wat aan de kant gelegt voor je” zei Manny
Hij liep naar achter en kwam terug met een doosje.
“wat zijn dat?” vroeg Gini
“dat zien drie-in –één beschermers” zei Manny
“ze kwamen heel goedkoop binnen en ik dacht dat je ze wel wou hebben” zei hij.
“ze zijn heel handig voor bij het rijden en beschermen goed” zei Manny
“hoeveel komen ze?” vroeg Gini
“normaal kwamen ze tachtig euro, nu nog maar 25” zei hij
“ ja, ik neem ze” zei ze terwijl ze een zwarte beschermer uit de doos nam.

Ze liet Manny afrekenen.
“voor de handschoenen, de broek en het dekje is het vijftig euro” zei hij
“en voor het dekje de beschermers en het hoofdstel is het negenen zestig euro” .
Gini gaf Manny eerst de vijftig euro en keek toen zelf in haar portomonee voor haar spaargeld.
Ze gaf Manny de negen zestig euro en telde hoeveel ze nog over had.
“één, twee, drie,…. Negen euro over” zei ze
“Hier Manny ik heb nog een zak snoepjes genomen.
“Das dan één euro dertig”.”

Ingrid moest negentig euro betalen en samen gingen de meiden terug op weg naar huis.