Bokt.nl

noedel schreef:

Ben weer aan t schrijven!

Citaat:

Hij tilde zijn koppie op. Ik ademde weer. Ik zette Rakker vast aan een paal en liep naar Nero toe. Ik knielde naast zijn hoofd en aaide hem en praatte geruststellend. Hij ademde diep in en liet zijn hoofd weer zakken. Zijn ademhaling was zwaar.
Mijn moeder stond met grote ogen en haar hand voor haar mond geschrokken toe te kijken. Pim keek ook erg ongerust.

Ik zelf voelde helemaal geen angst. Of verdriet. Of woede. Of zoiets. Nee, helemaal niet. Ik zag Nero’s grote ogen en zag dat het goed zou komen. Hij keek me aan, en het leek alsof hij wilde zeggen; Laat me maar even. Ik sta zo weer op, maar eerst even op adem komen.
Dus ik liet hem liggen. En hij begon beter te ademen. Ik bleef hem aaien. Over zijn kaak, bij zijn oogjes, bij zijn oortjes. Hij lag duidelijk te genieten, terwijl iedereen ademloos toe stond te kijken.

Ik stond op en pakte het halstertouw. “Nou vent, ’t is mooi geweest, nu weer opstaan!”
Hij keek me aan, zette zijn voorbenen onder zich, en met behulp van Pim en mij stond hij rustig op. Iedereen slaakte een zucht van verlichting, en ik glimlachte Nero bemoedigend toe.

Ik liep de trailer af, en Nero volgde braaf. We liepen langs de stallen, op weg naar de kraamstal, waar hij en Rakker voorlopig zouden verblijven. Sommige paarden hinnikte, en Nero liep met opgeheven hoofd trots door de gang.
Hij wist dat hij weer thuis was, en dat deed hem kennelijk goed.

Eva liep achter ons samen met Rakker. Ik klikte het halstertouw los en liet Nero zijn stal inlopen. Ook eva klikte haar touw los en liet Rakker naar binnen.
Even snuffelde ze, en gelijk ging Nero weer liggen.
Hij was uitgeput. Hij begon te knabbelen op zijn hooi, en Eva en ik keken gerust toe. Hij begon weer de oude te worden.

Ik legde mijn krukken op de grond en ging tegen Nero aan zitten. Hij was onwijs moe, wat op zich ook niet zo vreemd was.
Rakker stond tevreden op het hooi te knabbelen. Hij vond het duidelijk leuk dat Nero er weer was.
Nu Nero weer thuis was zou alles weer goed komen.

We hoorden mijn moeder en Pim langs de stallen richting ons lopen.

“Dat ging maar net goed Sam!” En Pim lachte moeizaam. Hij zag er erg moe uit. Waarschijnlijk had hij ook ingezeten over Nero’s toestand de laatste tijd.

Jezus wat was er veel gebeurd zeg. Eerst het ongeluk. Daarna mijn operatie. Daarna Nero’s operatie. Nero’s ongeluk. Weer een operatie.
Ik zuchtte diep en voelde hoe moe ik was. Ik had ook slecht geslapen de laatste tijd. Ik was bezorgd geweest om mijn allerbeste vriendje.
Met behulp van mijn moeder stond ik weer op en pakte ik mijn krukken.
“Zullen we naar huis gaan mam?”
Mijn moeder glimlachte, en knikte ja. We waren er allemaal gerust op dat het goed zou komen. De spanning was weg.

Ik zwaaide nog een keer naar Eva en Pim, die ons stonden uit te zwaaien vanaf de parkeerplaats. Mijn moeder zat hard op te denken wat we vanavond moesten eten.
Ik sloot mijn ogen. Jeetje wat was ik moe! Ik had ook zoveel energie verbruikt de laatste tijd..Met aan Nero denken..Met mijn been..Ik was toe aan een lekker warm bad.

We reden onze straat in, en ik wilde mijn riem al af doen.
“Wacht even Sam, we moeten nog even ergens heen!”
Ik keek verbaasd, hoezo nog ergens heen? Ik wilde helemaal nergens heen. Ik wilde in bad. Met cola. En de Fancy. Ik wilde uitrusten.
“Mam, ik ben echt moe, waar moeten we in hemelsnaam heen?”
“Dat is een verrassing!”
Mijn moeder glimlachte breed.
Ik zuchtte, snapte ze dan niet hoe uitgeput ik was?
Mijn moeder ging naar binnen, en kwam naar buiten met haar tas.
Ze stapte in en startte de auto.
“Je vind t leuk Sam, echt waar..” Ik zuchtte diep. Oke dan, mij best.
We reden de straat weer uit. Na ongeveer 20 minuten kwamen we aan bij een groot tuincentrum.
“Gaan we een boom halen !?” Ik keek verrast op.
Mijn moeder glimlachte, en ik werd warm van binnen. De kerst kwam er aan, en door al de pech van de laatste tijd hadden we nog geen boom kunnen halen.
We liepen naar binnen, en gingen op zoek naar de kerstbomen.

We stonden voor een rij bomen, torenhoog. Het waren prachtige, grote, groene, heerlijk ruikende bomen.
“Dit is een mooie Sam!”
Mijn moeder stond bij een hoge, volle boom. Ik schatte hem op ongeveer 2,5 meter.
“Die past nooit in ons huis!”
“Wel bij de openhaard in de hoek..Daar is het plafond ongeveer 3 meter hoog, dus dat zal toch wel lukken?”
Mijn moeder zag een kaartje aan de boom hangen. 2,5 meter. Ik had goed geschat.
“Zie je Sam? Past handig!”
Ik lachte, en samen liepen we naar de kassa, met het kaartje in ons hand.
Mijn moeder regelde dat de boom vanmiddag nog afgeleverd zou worden.
We liepen verder naar de versiering. Er lagen prachtige ballen, slingers, engeltjes..
“We hebben het verdiend Sam..Kies het mooiste maar uit”
Ik keek mijn moeder met grote ogen aan, en ik voelde me een klein meisje, dat de boom voor het eerst mocht optuigen.
Ik koos voor gouden en rode ballen. Lampjes met een rode fitting, en een mooie gouden piek.

We hadden helemaal niks meer aan kerst gedaan sinds mijn vader was overleden. Mijn vader hield enorm van kerst. Daarom was kerst niet meer leuk voor ons, maar werd het pijnlijk.
Ik miste de sfeer. Ik miste de boom.
Bij iedereen waar je naar binnen kon kijken stond een boom. Een prachtige grote boom, opgetuigd met de mooiste ballen.
Ik was blij dat we een boom hadden gekocht. Dat er een stukje van mijn vader terug in huis kwam.

We rekende af bij de kassa, en reden met een achterbank vol kerstspullen naar huis.
Eenmaal thuis wilde ik mijn moeder helpen met uitladen.
“Ga maar lekker in bad meisje, ik doe het wel” en ze gaf me een knipoog.
“Dank je mam” en ik glimlachte.

Ik liep, of nou ja, strompelde de trap op en liep rechtstreeks naar de badkamer.
Ik deed het rolluik omlaag, en liet het bad vol lopen.
Ik liep weer naar beneden, en pakte een fles Cola en een rol koekjes.
De telefoon ging. Ik zette de Cola en de koekjes neer, en nam de hoorn op.

“Met Eva!” Klonk er opgewekt.
“Hee Eef, wat klink je vrolijk?” Ik was benieuwd waarom ze zo enthousiast klonk.
“En daar heb ik alle reden toe Sammie! We gaan de 24e kijken naar een nieuw paard!”
Ik was blij voor Eva. Heus. Maar toch stokte mijn adem. Was ze al over Flame heen?
Het was alsof Eva mijn gedachte kon lezen.
“Ze kan natuurlijk nooit als Flame worden, maar toch..Life must go on Sam!”
“Je hebt gelijk Eef! Ik hoop dat je een geschikt paard kan vinden!”

We praatte nog even door, over wat voor iets Eva zocht.
“Eef, t spijt me verschrikkelijk, maar mijn bad is vol aan het lopen!”
Eva schoot in de lach. We namen afscheid en ik legde de hoorn weer neer.
Ik pakte mijn Cola en de koekjes, en liep weer naar boven.
De koekjes en Cola zette ik op de bad rand, en ik draaide de deur van de badkamer op slot.

Mijn kleren gooide ik in de wasmand, en ik gooide wat badschuim in bad.
Ik stak mijn haar op, en liet me in het warme water zakken.
Ik sloot mijn ogen, en doezelde in slaap.

“Sam, kom je eten!?”
Voorzichtig opende ik mijn ogen. Ik was in slaap gevallen.
“Eh ja mam, ik ben er over 5 minuutjes!”

Ik klom uit bad, en liet het leeg lopen.Ik keek naar mijn handen, ik leek wel een oud omaatje!
Ik droogde mezelf af, trok mijn pyama aan, en liep naar beneden.
Er hing een geur van vlees in de keuken.
De tafel was gedekt, en het zag er allemaal prachtig uit.
Ik keek de kamer in, en zag dat de kerstboom al in de hoek stond.
Een tevreden glimlach ontstond op mijn gezicht.

Mijn moeder trok mijn stoel iets naar achter, en schoof hem weer aan toen ik zat.
Ze had heerlijk gekookt. Het was te proeven dat ze er veel moeite op had gedaan.
Wat had ik toch een lieve moeder. Ik besloot dat ik haar dat eens moest laten merken.
En ik begon na te denken over een manier hoe ik dat het beste kon doen.

Na het eten waste we samen af. Ik vertelde mijn moeder dat Eva binnekort voor een nieuwe pony ging kijken. Mijn moeder vertelde dat ze het knap vond hoe Eva het verlies van Flame verwerkte.
Flame en Eva waren echte maatjes geweest. Ze konden samen alles doen.

Na de afwas pakte mijn moeder de kerstversiering, en tuigde we samen de boom op. De kamer vulde zich met een kerstsfeer. De sfeer die ik zolang had gemist.