Bokt.nl

Citaat:

Als myrthan de school uitloopt heeft ze het gevoel dat ze achtervolgt wordt. Ze loopt door,dan staat ze even stil, draait zich om en kijkt naar de persoon die achter haar wandelt. Het is Brian weer. “Hey Myrthan, ik zag dat je de school uit liep,en ik dacht ik volg je gauw even.”
“Hoi Brian.”Myrthan zucht, ze kijkt de jongen aan. En zegt dan: “weetje Brian,je hoeft me niet telkens te achtervolgen,en ik ga vanmiddag ook niet met je mee.”
Brian kijkt boos, draait zicht om en loopt weg. Myrthan kijkt hem weer na,en ziet hoe hij de hoek om loopt, dan haalt ze haar schouders op,en fietst weg,naar het busstation.
Snel kijkt Myrthan op haar horloge. Nog 3 minuten voordat de bus vertrekt. Ze probeert nog harder te trappen. Maar ze heeft de wind tegen,haar haren wapperen in haar gezicht. Ze schudt met haar hoofd,en probeert de haren weg te blazen. Dan ziet ze het bus station naderen.
Gauw zet ze haar fiets in het rek,en sprint de bus in.

horse123 schreef:

WE WANT MORE!!!!!!!!!!!

Ergens heb je staan: “Oma Brest is heel slecht inorde,volgens mij gaat ze al heel snel dood!” snikt Myrthan." Persoonlijk vind ik dat een beetje een rare zin zelf zou ik het vervangen door: "Oma Brest gaat heel erg achteruit, volgens mij gaat ze snel dood."

XXX-_-Moi

Citaat:

Dan komt ze aan bij het ziekenhuis. Ze loopt naar de ingang. Ze schiet met de draaideur naar binnen. Ze kijkt naar links. Daar ziet ze een winkeltje. Even voelt ze aan haar jas… gelukkig,de portemonnee zit nog in haar jas zak. Myrthan zucht even van opluchting. Ze loopt het winkeltje binnen,kijkt wat in het rond,maar kan niet veel geschikts vinden. Een tijdschrift kan Oma nog niet lezen. Eten heeft ze nog niet veel aan…Dan ziet ze een rek vol met leuke kaartjes. Ze kiest er een uit,en neemt ook een klein bloemetje mee. Tja oma zal er wel niet veel aan hebben,tegen de tijd dat ze uit coma komt. Maar het gaat maar om het idee,vind Myrthan.
Ze rekent af,en loopt naar de Intensive Care. Ze is wel eens vaker in het ziekenhuis geweest dus ze weet de weg wel. Eenmaal op de intensive care kijkt ze naar de kamer nummertjes. Kamer 134 ligt oma. Even staat ze stil voor de deur. Myrthan pakt de deurklink vast, zucht diep en stapt zachtjes binnen. Ze kijkt naar de patiënt in het bed. Dan schrikt ze. “het is oma niet…” Een groot angstgevoel overspoelt haar. Ze slikt…dan raakt ze lichtelijk in paniek. Ze draait zich om en loopt de kamer uit. Dan ziet ze een broeder lopen. Ze gaat naar hem toe,en tikt hem op de schouder. De man in het wit draait zich om en kijkt Myrthan nors aan. “Wat moet je?”vraagt hij myrthan. Myrthan kijkt de man met angstige ogen aan. Ze voelt haar onderlip trillen. “Euh ik zoek me oma. Ze lag hier op de Intensive Care,maar waar is ze?” vraagt ze met een trillende stem. De man fronst,en zegt dan: “Sorry maar ik werk niet op deze afdeling. Ik ben apotheker.” Myrthan raakt in paniek. “waar kan ze dan toch zijn?”vraagt ze zichzelf af. Ze draait zich om en loopt de afdeling nog eens door. Dan ziet een vrouw in een lichtblauw pak lopen. Ze loopt naar haar toe. Voorzichtig,volgt ze de vrouw even. Dan draait de vrouw zich om. Myrthan ziet de schrikreactie van de vrouw. “HE,je laat me schrikken!”even is het stil de vrouw kijkt Myrthan onderzoekend aan. Dan vraagt ze vriendelijk: “Wil je wat vragen??je kijkt zo beteuterd,wat is er aan de hand? Kan ik je helpen?” Myrthan knikt. Dan voelt Myrthan haar tranen prikken. “Ik…Ik zoek me oma. Ze lag op kamer 134 maar nu ligt ze er niet meer…waar is ze?” vraagt ze stotterend en snikkend.
De vrouw legt de hand op Myrthans schouder. “Kom maar even met me mee!” zegt ze tegen Myrthan. Myrthan loopt gewillig met haar mee. De vrouw brengt haar naar een klein kamertje. “ga hier maar even zitten. Kun je even bijkomen. En mij even het een en ander vertellen. Wil je wat drinken? Oh voor ik het vergeet te zeggen,ik ben Nomi,verpleegkundige hier op deze IC.”Myrthan kijkt haar aan. De paniek ebt langzaam weg bij Myrthan. Ze voelt zich aardig op haar gemak. Nomi is erg aardig.
Er gaat een pieptoon af. Nomi kijkt op een klein kastje dat aan haar broek zit. “Oh ik moet even naar een patiënt,ben zo weer,met wat drinken!” Nomi loopt het kleine kamertje uit. Myrthan kijkt stilletjes in het rond en denkt weer aan Oma. ‘Waar zou ze zijn?’ Langer kan ze niet over Oma na denken,want Nomi is al terug met wat drinken voor Myrthan.
“Nou vertel eens wat er precies aan de hand is,en wat je hier komt doen. Zo alleen.” Zegt Nomi tegen Myrthan, als ze is gaan zitten. Myrthan haalt haar schouders op,en begint het hele verhaal te vertellen aan Nomi. Alles over Oma en ook waarom ze hier is.
Dan vraagt Nomi; “Dus je zoekt Oma Brest?” Myrthan knikt. Er valt een stilte.
Nomi kijkt even door het raam,en dan kijkt ze onderzoekend naar Myrthan. Nomi slikt maar zegt dan: “Sorry dat wist ik niet,ik had je nog niet eerder gezien waarschijnlijk. Maar Oma Brest ligt even op een speciale kamer omdat ze vannacht wat zagen op het hersen- en hart filmpje. Hierbij wordt ze extra als het ware nog weer door ons in de gaten gehouden.”
Myrthan kijkt verschrikt naar Nomi. “Maar…Maar kan ik wel naar haar toe dan??ik wil heel even bij haar zijn! Mag dat alsjeblieft?” vraagt Myrthan stamelend.