Het duurde een tijdje voordat Meredith eindelijk in slaap viel.
Markus schudde zijn hoofd, hoe kon haar vader dit doen? Hij iwst maar al te goed hoe gek ze op haar paarden was!
"Tja Emily, het baasje laten we nog maar even liggen, ze heeft een zware nacht gehad! Kom, ik geef je vast je eten!" De grote hond kwispelde en duwde haar neus in Makrus zijn hand.
"LIeverd, wakker worden, je moet zo starten!" Het was half elf, Meredith lag nog te slapen.
Slaperig opende ze haar ogen, die nog altijd rood waren van het huilen. "Hey, ben je er weer! wil je rijden dadelijk?" Meredith slikte moeizaam en knikte. "hoi, ja, ik wil het wel proberen ja, Hoe laat is het?"
Markus keek op zijn horloge en zei:"Half elf schatje!" "Dan ga ik snel douchen!"
"Eindelijk een normaal paard onder mijn kont! Goed zo Shutterfly!" Meredith reed i de losrijbak op haar Shutterfly. Kurt stond geintereseerd te kijken en Markus gaf wat aanwijzingen.
'Succes!" "Thanks!" Ontspannen draafde Meredith door het parcours, om even later in galop over te gaan en een foutloze rit te rijden.
Trots als een pauw klopte ze haar paard op zijn schouder. "Goedzo!"
"Nu jij Joey!" Meredith legde even haar hoofd tegen ze hals van de sterke ruin en zuchte."Voor zolang het duurt!" "Hey, kop op dame! eerst de wedstrijd, weet je nog?!" Markus knipoogde en Meredith toverde een waterige glimlach tevoorschijn.
Ook met de sterke en moeilijk te rijden Joey kwam ze foutloos rond, in een snellere tijd dan de andere ruiters en amazones.
"Zo, morgen de laatste dag en dan naar huis!" Janna glimlachte en ruimde vast wat spullen in de poetskast op. Meredith knuffelde Checkmate en gaf hem een appel.
"Hey Mer, hoe is het met je?"
Meredith verstijfde! Met een lijkwit gezichtje draaide ze zich om.....