Bokt.nl

Citaat:

Haar vader bekeek Tristan van boven tot onder en terug naar boven met een streng gezicht.
Alsof hij hem aan het keuren was, want je wist maar nooit wat voor “straat jongens” er rond lopen.
“Jij naar huis!!” riep hij naar Tristan.
“En jij…. Ook naar huis!!” riep hij.
Tristan liep snel naar buiten terwijl hij een boom om Gini’s vader maakte en verdween.
“Waarom doe je dat?” schreeuwde Gini
“waarom zit jij hier met jongens in de stal!! Zonder dat ik hem zelfs ken!!” riep haar vader
“Het is maar goed dat ik hem niet aan je heb voorgesteld, want dan was het eerder al zo gegaan!” riep Gini
“hou je grote mond! Jij hebt hier niet met vreemde jongens in een stal te ligge rollebollen, jij bent onder mijn dak en zolang jij hier nog bent doe je wat ik je zeg! EN NIETS ANDERS!” schreeuwde haar vader.
“alsof ik ooit wat van je mag, ik mag nog nergens komen! Al mijn vriendinnen ben ik kwijtgespeeld omdat ik nooit eens mee mag naar een fuif, dancing, zelfs nog niet eens naar een cinema!” riep Gini
“Tis wel alsof ik in een KLOOSTER WOON!” riep ze.
“NOU IS HET GENOEG, als je nog verder zo doet, hou ik je voor de rest van je schooljaar binnen!” riep hij
“doe dat maar ik heb toch geen leven!!!!!” riep ze terug terwijl de tranen in haar ogen sprongen
“NOU dan is het toch geregeld, dan heb je er ook niets op tegen dat je de hele dag op je kamer mag zitten, en waag het niet naar buiten te komen voor dat beest van je, ik snap zelfs niet waarom ik hem gekocht heb!” zei hij met een woedende stem.
“IK HAAT JE!” riep Gini en rende langs hem door naar buiten terwijl ze hard moest huilen.
Ze rende naar huis, de trap op naar haar kamer en gooide de deur dicht.
Haar moeder keek verbaast van de keuken naar de trap.

Gini’s vader zette eerst de twee paarden binnen en gaf ze te eten.
Daarna ging ook hij naar huis.
“wat is met dat allemaal?” zei Gini haar moeder tegen haar vader.
Gini’s vader keek haar even aan en ging met een kwaad gezicht terug naar de keuken.
“Weet je wat je dochter daar bezig was?” zei hij op een koele toon.
“nee hoezo?” vroeg Gini’s moeder.
“jou dochter, zat daar met een jongen te … ‘flikflooien’.” Zei haar vader terwijl je hem kon horen knarsetanden.
“WAT? Hoe bedoel je?” vroeg ze verbaast terwijl ze ook even moest gaan zitten.
“er was een jongen haar zogezegd komen helpen, een Tristan of zo iets.” Zei hij
“Tristan?????, TRISTAN” riep haar moeder.
“maar daar hadden zij en Ingrid het gisteren nog over” zei haar moeder.
“we zouden met haar moeten gaan praten!” zei haar moeder
“nou ga maar, ze Haat me namelijk” zei hij kwaad
“nee jij bent erbij en ik wil geen geschreeuw horen!” zei ze.

Ondertussen had Gini al een berichtje naar Tristan gestuurd met haar verontschuldigen voor haar vader en om te vragen of hij boos was op haar.
Hij stuurde terug dat het helemaal niet zo erg was, dat hij zich wel rotverschrokken had en dat hij van zijn leven niet boos zou worden op Gini.

“GINIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII” hoorde ze roepen.
Met een gezicht als een donderwolk kwam Gini haar kamer uit en slofte de trap af
“wat willen ze nu weer van mij” mompelde ze.
“Gini kom even aan tafel zitten, we willen wat met je bespreken” zei haar moeder op een eerder uitnodigende stem.
“oh fijn” mompelde ze weer.
Ze ging zitten maar staarde de hele tijd naar de klok, om niet recht in de ogen van haar vader te moeten kijken, waarvan ze wist dat die haar aanstaarde alsof ze iets buitenaards was.

“Gini, ik het het verhaal van je vader gehoord, en ik..we zouden graag wat uitleg willen hebben” zei haar moeder
“waarover wil je uitleg?” zei Gini
“over de stal? Malher? Phantom?..” zei ze nonchalant
“over die jongen Gini, je weet goed genoeg waarover” zei haar moeder
“wat moet ik er over vertellen?” zei ze
“WIE HIJ IS” riep haar vader
“hou op! Jullie gaan hier niet schreeuwen of koppig zitten te doen tegen elkaar, dat schiet niets op!” zei haar moeder streng.

“Gini we willen weten wie die jongen is, vanwaar hij komt, enzo” zei haar moeder
Gini keek hun even aan en zuchtte.
“hij is mijn vriend” zei Gini
“hoe bedoel je vriend? In hoever?” vroeg haar moeder haar weer.
“mam hij is mijn LIEF!!!” zei ze alsof ze dacht dat haar ouders niet meer goed bij hun hoofd waren.
“hij heet Tristan Vinkers en hij woont een 10 minuutjes hier vandaan, zijn vader is een dressuur leraar en ze hebben een grote stal met vele prijsbeesten” zei ze tegen haar moeder.
“En hoe oud is hij?” vroeg haar moeder
“achttien jaar” antwoordde ze
“en hoe lang ben je al met hem?” vroeg haar moeder weer
“van toen ik zo laat was” zei ze weer en keek naar haar vader

“EN NEE we hebben niets gedaan!” zei ze
“Tristan was me komen helpen en hij heeft de hele tijd de bak geschuurd, vandaar dat hij zijn shirt had uitgedaan, toen kwam Ingrid, en zij was zo’n vijf minuten voor dat papa binnenkwam vertrokken, verder is er niets gebeurd!” zei ze.


“Gini, je weet best dat je een lief mag hebben, maar we willen dat ook graag weten!” zei haar moeder
“mama ik durfde het niet te zeggen, omdat ik weet hoe papa zou reageren! En trouwens, dit is mijn eerste lief, en stel dat ik er al een paar had ge had… en ik stel hun elke keer voor, en dat gaat dan weer de familie door, want jij kunt het gewoon niet verzwijgen, en wat zouden die dan denken? Als het na een paar dagen uit is? Dat ik een prutsmuts ben?!!” zei Gini weer.

“dat is niet waar!” zei haar moeder verontwaardig!
“maar zo zouden ze wel denken mama ik ken ze!” zei Gini
“ok, goed we houden het nog bij ons tot je het zeker weet, maar er is niets mis mee hoor!” zei haar moeder weer.

“als je wil, nodig hem dan uit om morgen hier te komen eten?” zei haar moeder
Gini keek haar even aan, ze wist niet of ze dat al wou.
“en papa dan ?” zei ze
“wat ik?” zei haar vader
“wat vind jij ervan?” zei ze
“wat moet ik ervan vinden, ik wil hem ook graag ontmoeten, en weten dat hij een respectabel jongen is!” zei hij.